TTet: begrip van waarde is oot zoo verschillend; soma
zou de een of ander alles geven, voor iets waaraan
een ander volstrekt geen waarde hecht.
Laat ons erkennendat ieder zijn plicht deeddoor
'te doen zooals hij het meende, maar met allen eer
bied voor ieders gevoelen, verblijden wij ons tocb,
dat de dreigende onweerswolk voorbij dreef en de
som ter ondersteuning van de pogingen van bet co
mité behouden bleef.
Moeten wij ons daarvoor in andere opzichten be
zuinigen, bet zij zoo. Er is misschien nog wel een
of ander tractementjedat wat hoog is, al is liet
niet van den hoogstgeplaatsten in de gemeentewaar
op men een volgend jaar zal kunnen bezuinigen.
Doch dat is van later zorg en ligt buiten onze
beoordeeling. Wij wijzen slechts op bet feit, dat niet
met onverschilligheid mag worden bejegend, omdat
het in verband staat met onze gewichtigste belan
gen met de toekomst van onze burgerij.
Van toenemende ontwikkeling, kennis en zedelijk
heid hangt zooveel af. Ouderwijsgoeddegelijk on
derwijs is daartoe de weg. Eu om van dat onderwijs
een vlijtig gebruik te makeu moet de jeugd aange
spoord, op eene betamende wijze geprikkeld worden.
Toont zij haren ijver, dan verdient dit aanmoe
diging en eenige uren van ontspanning en uitspan
ning tegenover de inspanning van een geheel jaar,
kan wel niet te veel geacht worden.
Velen, en vooral zij, die op het gebied der opvoe-
ding gerechtigd zijn mede te sprekenzijn dat ge
voelen toegedaan. In hun geest werd de beslissing
genomen en wij verblijden ons reeds in het vooruit
zicht met de jeugd, dat men niet zal behoeven te
zeggenkinderen er is geen feestwant er is geen geld.
Als nu het kleine volkje het maar op prijs stelt
eu. de ouders hen op hunne voorrechten wijzen. En
vooral, dat de ouders, wier kinderen minder vlijtig
zijn, of die de jeugd terug houden uit eigenbelang,
de groote schare van getrouwe schooibezoekers in
het oog houden eu ten voorbeeld stellen.
F E I L L E T JN.
GEVONDEN EN VERLOREN.
WALCIIERSCHE VERTELLINGDOOR II. E. BEUNKE.
I.
Wae ze van daen kwam en wie ze daer ao geleid,
wie za 't zeien Mae zeker is 't da Marien ze vond
tusschen de strukeu langst den wegt, toen i op'en
goeien mergen nae 't land goeng. As i der laeter
van sprak en i dee niks liever as dat dan
vertelde-n-i z'n vonsfce ommenebie zóó: ,,'t Was op
'en Diesedaguiergenda 'k mit 'en oot vol rauzenis-
ten 'k ao m'n Pleuntje den vorigeu dag begraeven
zie-je nae 't laad goeng. In ees 'oor ik beziejeu
den wegt 'en geblaet ein 'k dieuke zoo, 't zal 'en
joenge geile zien. Mae 't geblaet wordt ai'arder en
'arder en aden, ik kos 'et nieover m'n 'arte kriegen
om as 'en staek deur te loopen. Kort eu goed, ik
scbuuf de takken wat weg - eu wat raoi-je da 'k
zien?" As i zoo ver mi z'n vertelsel was gekommen,
dan keek Marien de lunsteraers eén vor een vraegeud
annet asof' ze nie a lank wissen wat i zag eu der
'eel nieschierig naer moggen zien, sloog dan mi z'n
vuust op taefel eu riep: „En kind, vor den duvel!"
en aors vloekte Marien uooit.
En zoo was 'fc gebeurd Dicht an den kant van de
dulve lee de stumperd in 'en mandje, te schreeuwen
da je der aekelik van zou geworren zien, en Marien
wier der zoo aekelik van, dat i trek 'en deuntje mee
goeng juleude strukeu nog verder van raekaore
boog, op z'n 'ukken nae 't kind toekroop en er op
zien meniere bie wieze van trooste 'en praetje tegen
goeng 'ouwen. „Bel mien roodsnuutjebegos i,
„>yat 'en lekkertje van 'en moedertje 'ouw jie dei-
op nae! Crimmeneel wat 'en'onsvotters bin der toch
onder Do's zunne! En daeginter zit m'n wuuf, te
Zij zullen daarmede meer goed doen dan met het
i toestaan of bevorderen van andere zakendie reeds
vroeg afleiden van den rechten weg.
Wie weet, of niet als de nu achterblij venden ook
ijverig wordenop een volgende b 'grooting der ge
meente een grootere som, met algemeene stemmen, zal
worden uitgetrokken.
Maar laat ons niet vooruitloopenbet is genoeg
dat de donderwolken geene schade hebben aangericht.
ODE R L A IV D.
In Overijsel schijnt men eene aanzienlijke daling
in de vleeschprijzen te verwachten. De levering van
rundvleesch voor het militair hospitaal is aanbesteed
voor 55 cent het kilo. Nu is een van beiden waar,
öf de aannemers hebben zich leelijk vergist, of de
vleeschverbruikers worden bij den neus genomen. Wij
willen hopen, dat de gezonde burgers zullen mogen
deelen in het voorrecht der zieke soldaten en ook
eens wat goedkooper vleesch eten.
In Britsch Indië zijn in 1880 niet minder dan 27,990
personen door wilde dieren of slangen opgegeten. Wij
brengen dat vooral onder de aandacht van hen, die
beweren, dat ze opgegeten worden door de zware
lastendie ze betalen moeten. De ontvangers der be
lastingen laten nog een beentje over, de tijgers en
slangen slokken u met huid en haar in.
Uit Petersburg schrijft men, dat Vrijdag 11. het ijs
op de Newa gekomen is, zoodat bet verkeer met
stoombooteu gestremd is. Alle kanalen zijn dicht ge
vroren. Als het nu waar is, dat wij ons op vorst en
koude verwachten kunnenzoodra wij dergelijke be
richten uit Rusland krijgendan zal het zaak zijn
dat wij ons wapenen tegen koude neuzenmaar voor
al tegen een kouden haard en een ledige spijsketel.
In Canada heerscht dienstbodennood. De vraag
overtreft het aanbod in groote mate, en de loonen
julente julend'r oogen nut 'er kaeken en weet
je waerom? Nerges aors om as om net zoo 'n blae-
ter as jie bint. „Ier 'ieuw Marien 'en stuitje op en
toen i nog wat dichter bieschoofviel der 'en groote
traen op 'et „roodsnuutje," da nie vee' pelzier in
Marien en in z'n riddenansie leek te vinden; wan 't
schreeuwde nog ees zoo 'ard. „Dae weten me wê wat
op," zee Marien weer. „Me bin vor niks gin drie
maenden vaoder gewistéén tweedriejoepsadae
gae je," en i liebtte-n-'et pakje uut 'et mandje op
z'n knieën, langde-n-'et 'orlozie uut z'n zak en uut
de kopere kasse, 'ieuw 'et an 't kind z'n oortje en
zee: Schreeuw noe es nie en luuster es. Dat tikker-
dienk au j'n oor noemen z' 'ii orlozie. Ei j' er gin
aoriglieid in? 'k Wï wedden da je vaoder der geen
'eifc, den smoeffelToe, toe klein duumpje schreeuw
noe zoo nie'k 'eb a lank gemerkt da je goeie loen-
gen 'eit. Kewa, dan m'n mes maer es geperbeerd,
dae was Pleuntje ok zoo gek nae. jae, Pleuntje, die
noe in den 'emel is bie Onzen Lieven 'Eer mae
dae weet jie nog niks van." In pesaut langde M&irien
z'n mes uut z'u zak eu streelde mit de punt van de
scbeej langst 'et kind z'n 'andjes en dan weer langs
z'n gczich'je. In ecs pakte-n-'et kind de scheej beet
stak 'em iu z'u mond en begos der an te zugen.
„Stommelienk da 'k bin om uie te begriepeu dat. ze
dost 'eit! Noe dienk ze da m'n messescheej 'en tod-
de is. Ajakkes, zoo 'n vuul leeren dieuk! 'k Wou
'k wat vor j' ad. Koffie?" en i stak z'n 'and al
uut nae de pnlle, die i op den wegt naest z'n bot-
ter'ammenzakje ao lacten staen „Nee, da gae toch
nie" en laukzaem trok i z'n 'and weer trugasof
i 't uog nie seens was mi z'n eigen of i 't nie es zou
perbeereu. „Mae wacht es, 'k ae tóch wat! Kiek,
zoo 'n zocht kosje van m'n botter'am is toch be
ter as da vule clienlc. Gee' dat noe weer maer 'ier, zóó
(Wordt vervolgd.)
