FEUILLETON. HET SINT-NI COLAAS-GESCHENK. du vrijheid belemmeren, maar die dwingen tot zoo veel wat in strijd met veler belang en behoefte is." Ik heb nog nooit mooie wetten gelezen en nog veel minderdie iedereen naar den zin waren en ik vreesdat de wetgever, nooit geboren wordtdie een volmaakt werk levert. Het ligt ook in den aard der zaak, dat juist wat de wet noodzakelijk maaktwre vel en afkeer daartegen wekt. Dus moeten we ons dan maar iedere wet laten welgevallen Die eiseh zou u niet aanstaan, maar ik weet een middel daartegen. Vooreerst: zorg dat gij tot plichts vervulling niet door de wet moet gedwongen wor den, dan krijgen de wettenmakers al aanstonds min der te doen en zullen u dus minder plagen of erge ren. Beoordeel vervolgens elke wet naar de oorzaak van haar ontstaan en scheld haar niet als dwang maatregel uitals ge erkennen moetdat ze noodza kelijk is. Houd al verder in gedachtendat de beste wettenmaker het mis hebben kan en eisch vooral niet van hem, dat hij juist in het oog houde, wat ieder van n wel zou wenseheu. Komt u eene of an dere wet voor. die gij minder goed acht, of waar door gij bezwaard zijttracht er dan eene aantegeven die beter is, niet maar in uw oog, maar die zoo redelijk is, dat allen die beter moeten vinden. En eindelijk zoo lang het u niet lust, vrijwillig datgeue te doen, wat uw verstand n zegt dat gedaan moet worden, klaag dan niet over dwang, waar de wet de eiscken van uw verstand ondersteunt en u een handje helptom die te vervullen. „Alles heel mooi"zegt weer een ander„maar uw eerste recept gaat al niet op. Bijv. om eene militie- wet voortekonen, zouden we allen maar aanstonds vrijwillig soldaat moeten worden." Met uw permissie als we het billijk achtendat ieder zijn vaderland (Nieuwe lezing van wat ouds.) li. Het huwelijk van van Loor was aangegaantegen den wijzen raad zijner naaste bloedverwantentwee ooms van vaders zijde, te Utrecht en te Hasselt, in Overijsel, wonende. Deze hadden niets van zijne be- klagelijke omstandigheden vernomen, want de schaamte deed liem daarvan zwijgen, in de brieven, nu en dan plichthalve aan dezelve geschreven. Thans werd den oudsten der oomsHuibert met naamdie te Utrecht gezeten wasde ouderloosheid van Anna, en tevens hare behoeftigheid, kennelijk gemaakt. Hij aarzelde niet, dadelijk over te komen, en het arme kind ziende, dat in zijne schoonheiden zachte smart zoo veel belangwekkends had beloofde hij, getrouw voor hetzelve te zullen zorgen. Anna was in haar twaalfde jaartoen zij hij haren oud-oom Huibert weid opgenomen. De liefderijke bejegening 7an hare tante Margarita, gevoegd bij den vroolijken aard van haren neef Hendrik, den eenigen zoon van het huis, nauwelijks drie jaren ouder dan zijverdreven allengs den neveldie eerst aanhoudend over het wezen van het aanvallig meisje verbreid lag; en de blos der gezondheid verving het bleek op hare wangen, Haar tante was van een aandoenlijk zenuwgestel, en dikmaal nedergeslagen van geest. Uit aangebo den goedhartigheid had Anna zich dadelijk aan deze vrouw gehecht. Zij bewaakte hare oogonom haar met kleine dienstbewijzen voor te komen, en wist haar telkens wat te vertellen, dat de opkomende helpe verdedigenerken dan ookdat eene wet noo- dig isom het zoo te regelendat ieder zijn beurt zijn tijd, zijn taak heeft; maar maak het niet noo- dig, dat een wet dwingt, omdat gij n onttrekt. Zeker zou men menige wet kunnen voorkomen maar zij, die vrijwillig doen, wat zij voorschrijft, zullen over haren dwang niet klagenen deze zullen er ook niets tegen hebben, dat de onwilligen met hen worden voort geduwd. Als alle ouders hunne kinderen ter school zenden, dan is er geen wet op den leerplicht noodigmaar zoolang er nog zijndie liever domme dan knappe kinderen hebbendie lie ver weet- en doenieten, kweeken dan flinke en de gelijke burgerswaardoor ten slotte allen last lijden zoolang is liet wenschelijk, dat de wet dwinge te laten onderwijzen, wat alweder geen dwang is voor hem, die het uit eigen beweging doet. En zoo zou ik nog vele voorheelden kunnen noe men en mijn voorgeschreven geneesmiddelen nader omschrijven en aanprijzenmaar dan praat ik te lang en ik dwing daarom mij zeiven hier een eind te maken, zonder te klagen, dat ik in mijne vrijheid belemmerd word. lltERLGl Door de Londensche vereeniging van eigenaars van koffiehuizen en concertzalen is besloten hun lokalen niet meer te verhuren voor politieke vergaderingen van een revolutionnair karakter. Het innen van schulden in Ierland schijnt in vroe ger eeuwen al even moeilijk geweest te zijn als te genwoordig. Volgens de Law limes was het krach tens de oude Brehon-wetten voor den sehuldeischer noodig een tijd lang te vasten, wilde hij zijn geld innen van een schuldenaar die tot de hoofden be hoorde. Hij ging dan naar het huis van den schul denaar en wachtte daar een geruimen tijd zonder buien van zwaarmoedigheid deed overdrijven. In- tnsschen was Anna te jong, om het toezicht over de huishouding op zich te nemenen deze last was eindelijk voor hare tante te zwaar geworden. Oom Huibert besloot daaromiemand te zoekendie met een gedeelte van de taak der huismoeder belast, en te gelijk de onderwijster van Anna wezen zoude; achtende het de brave man eene gewetens zaak, om den heerlijken aanleg, dien hij in het meisje bespeurde, zonder ontwikkeling te laten. Zijn besluit, dit betrelïeude, had Anna mede te danken aan hare tante Christje, de vrouw van haar' oud-oom Antoniin het Overijselsche gehuisvest. Een maand lang bij hare schoonzuster te Utrecht verblij vende had deze het lieve kind in al zijne voor treffelijkheid leeren kennen. Mejuffrouw Milster (de keus door den heer van Loor gedaan) verscheenen aanvaardde hare dubbele post. Zij vond bij Anna eene uitnemende vatbaar heid, door den hesten wil ondersteund, en de tijd, aan het onderwijs van zulk eene kweekeling besteed was voor haar, uit dien hoofde, de schoonste helft van iederen dag. In de eerste plaats leefde Anna bij aanhoudendheid voor hare tante; maar, wat zij ook van nn af niet verzuimdewas de verrijking van haren geesten aanleering van datgene, waarop zij hare lioop voor de toekomst grondde: daarmede toch zoude zij ten eenigen dage als onderwijster een bestaan kunnen vinden. Zoo had zij haar negentiende jaar bereikt, toen haar bekoorlijkheid eene werking bij haren neef Hen drik begon te doen, die het geluk van het meisje een' tijd lang verstoorde. Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Volksblad | 1881 | | pagina 2