FEUILLETON.
HET SINT-NI COLAAS-GESCHENK.
du vrijheid belemmeren, maar die dwingen tot zoo
veel wat in strijd met veler belang en behoefte is."
Ik heb nog nooit mooie wetten gelezen en nog
veel minderdie iedereen naar den zin waren en ik
vreesdat de wetgever, nooit geboren wordtdie een
volmaakt werk levert. Het ligt ook in den aard der
zaak, dat juist wat de wet noodzakelijk maaktwre
vel en afkeer daartegen wekt.
Dus moeten we ons dan maar iedere wet laten
welgevallen
Die eiseh zou u niet aanstaan, maar ik weet een
middel daartegen. Vooreerst: zorg dat gij tot plichts
vervulling niet door de wet moet gedwongen wor
den, dan krijgen de wettenmakers al aanstonds min
der te doen en zullen u dus minder plagen of erge
ren. Beoordeel vervolgens elke wet naar de oorzaak
van haar ontstaan en scheld haar niet als dwang
maatregel uitals ge erkennen moetdat ze noodza
kelijk is. Houd al verder in gedachtendat de beste
wettenmaker het mis hebben kan en eisch vooral
niet van hem, dat hij juist in het oog houde, wat
ieder van n wel zou wenseheu. Komt u eene of an
dere wet voor. die gij minder goed acht, of waar
door gij bezwaard zijttracht er dan eene aantegeven
die beter is, niet maar in uw oog, maar die zoo
redelijk is, dat allen die beter moeten vinden. En
eindelijk zoo lang het u niet lust, vrijwillig datgeue
te doen, wat uw verstand n zegt dat gedaan moet
worden, klaag dan niet over dwang, waar de wet
de eiscken van uw verstand ondersteunt en u een
handje helptom die te vervullen.
„Alles heel mooi"zegt weer een ander„maar uw
eerste recept gaat al niet op. Bijv. om eene militie-
wet voortekonen, zouden we allen maar aanstonds
vrijwillig soldaat moeten worden." Met uw permissie
als we het billijk achtendat ieder zijn vaderland
(Nieuwe lezing van wat ouds.)
li.
Het huwelijk van van Loor was aangegaantegen
den wijzen raad zijner naaste bloedverwantentwee
ooms van vaders zijde, te Utrecht en te Hasselt, in
Overijsel, wonende. Deze hadden niets van zijne be-
klagelijke omstandigheden vernomen, want de schaamte
deed liem daarvan zwijgen, in de brieven, nu en dan
plichthalve aan dezelve geschreven.
Thans werd den oudsten der oomsHuibert met
naamdie te Utrecht gezeten wasde ouderloosheid
van Anna, en tevens hare behoeftigheid, kennelijk
gemaakt. Hij aarzelde niet, dadelijk over te komen,
en het arme kind ziende, dat in zijne schoonheiden
zachte smart zoo veel belangwekkends had beloofde
hij, getrouw voor hetzelve te zullen zorgen.
Anna was in haar twaalfde jaartoen zij hij haren
oud-oom Huibert weid opgenomen. De liefderijke
bejegening 7an hare tante Margarita, gevoegd bij
den vroolijken aard van haren neef Hendrik, den
eenigen zoon van het huis, nauwelijks drie jaren
ouder dan zijverdreven allengs den neveldie eerst
aanhoudend over het wezen van het aanvallig meisje
verbreid lag; en de blos der gezondheid verving het
bleek op hare wangen,
Haar tante was van een aandoenlijk zenuwgestel,
en dikmaal nedergeslagen van geest. Uit aangebo
den goedhartigheid had Anna zich dadelijk aan deze
vrouw gehecht. Zij bewaakte hare oogonom haar
met kleine dienstbewijzen voor te komen, en wist
haar telkens wat te vertellen, dat de opkomende
helpe verdedigenerken dan ookdat eene wet noo-
dig isom het zoo te regelendat ieder zijn beurt
zijn tijd, zijn taak heeft; maar maak het niet noo-
dig, dat een wet dwingt, omdat gij n onttrekt.
Zeker zou men menige wet kunnen voorkomen
maar zij, die vrijwillig doen, wat zij voorschrijft,
zullen over haren dwang niet klagenen deze zullen
er ook niets tegen hebben, dat de onwilligen met
hen worden voort geduwd. Als alle ouders hunne
kinderen ter school zenden, dan is er geen wet op
den leerplicht noodigmaar zoolang er nog zijndie
liever domme dan knappe kinderen hebbendie lie
ver weet- en doenieten, kweeken dan flinke en de
gelijke burgerswaardoor ten slotte allen last lijden
zoolang is liet wenschelijk, dat de wet dwinge te
laten onderwijzen, wat alweder geen dwang is voor
hem, die het uit eigen beweging doet.
En zoo zou ik nog vele voorheelden kunnen noe
men en mijn voorgeschreven geneesmiddelen nader
omschrijven en aanprijzenmaar dan praat ik te lang
en ik dwing daarom mij zeiven hier een eind te
maken, zonder te klagen, dat ik in mijne vrijheid
belemmerd word.
lltERLGl
Door de Londensche vereeniging van eigenaars van
koffiehuizen en concertzalen is besloten hun lokalen
niet meer te verhuren voor politieke vergaderingen
van een revolutionnair karakter.
Het innen van schulden in Ierland schijnt in vroe
ger eeuwen al even moeilijk geweest te zijn als te
genwoordig. Volgens de Law limes was het krach
tens de oude Brehon-wetten voor den sehuldeischer
noodig een tijd lang te vasten, wilde hij zijn geld
innen van een schuldenaar die tot de hoofden be
hoorde. Hij ging dan naar het huis van den schul
denaar en wachtte daar een geruimen tijd zonder
buien van zwaarmoedigheid deed overdrijven. In-
tnsschen was Anna te jong, om het toezicht over
de huishouding op zich te nemenen deze last was
eindelijk voor hare tante te zwaar geworden. Oom
Huibert besloot daaromiemand te zoekendie met
een gedeelte van de taak der huismoeder belast,
en te gelijk de onderwijster van Anna wezen
zoude; achtende het de brave man eene gewetens
zaak, om den heerlijken aanleg, dien hij in het
meisje bespeurde, zonder ontwikkeling te laten.
Zijn besluit, dit betrelïeude, had Anna mede te
danken aan hare tante Christje, de vrouw van haar'
oud-oom Antoniin het Overijselsche gehuisvest. Een
maand lang bij hare schoonzuster te Utrecht verblij
vende had deze het lieve kind in al zijne voor
treffelijkheid leeren kennen.
Mejuffrouw Milster (de keus door den heer van
Loor gedaan) verscheenen aanvaardde hare dubbele
post. Zij vond bij Anna eene uitnemende vatbaar
heid, door den hesten wil ondersteund, en de tijd,
aan het onderwijs van zulk eene kweekeling besteed
was voor haar, uit dien hoofde, de schoonste helft
van iederen dag.
In de eerste plaats leefde Anna bij aanhoudendheid
voor hare tante; maar, wat zij ook van nn af niet
verzuimdewas de verrijking van haren geesten
aanleering van datgene, waarop zij hare lioop voor
de toekomst grondde: daarmede toch zoude zij ten
eenigen dage als onderwijster een bestaan kunnen
vinden.
Zoo had zij haar negentiende jaar bereikt, toen
haar bekoorlijkheid eene werking bij haren neef Hen
drik begon te doen, die het geluk van het meisje
een' tijd lang verstoorde. Wordt vervolgd.)