VOLKSBLAD.
VEREENIGING VOO II VOLKSBELANGEN TE GOES.
No. 51 1 8 7 3. 20 December.
DAT RA X 1K NIET!
VIERDE JAARGANG.
Dit blad verschijnt iederen Zaterdag. fStC-im/WI Unmmarir Gewone Dienstaanbiedingen cn
De prijs per Jaar ƒ0.50. ^JjSUIUltU. gyjululltrl 3 Dienstaanvragen worden geplaatst h 10 Cents.
Franco per post 0,80. J C6Ht Advertentiën tegen 5 Cents per regel.
Te voldoen in driemaaudelijksche 1 Groote Letters en Afbeeldingen
termijnen. naar plaatsruimte.
De Advertentiën moeten Vrijdag vóór 12 uur bij den Uitgever bezorgd vjorden.
BERICHT!
De Secretaris-Penningmeester van het Volksblad noodigt de
geabonneerden buiten Goes dringend uitzoo Spoedig
mogelijk het bedrag van hnn abonnement, ad f0,80, over
te maken en heeft de eer bekend te makendat na Januari
1874 telkens vóór 1 Juli en vóór 1 Januari franco veertig
cent moet worden overgemaakt, terwijl anders op 15 Janu
ari en 15 Juli voor onze k o s t e n per postkwitantie
over vijftig cent wordt beschikt.
De Secretaris-Penningm. voorn.,
m. j. de narees van swinderen.
NB. Geabonneerden, die, aanstaanden Dinsdag in de Stad
zijnde, persoonlijk wenschen te komen betalen hebben
daartoe gelegenheid tusschen 12 en 1 uur des mid
dags, ten huize van den "Uitgever van het Volksblad.
Die dat het eerst gezegd heeft is zeker niet veel
bijzonders geweest althans het is geen woord
dat past in den mond van iemanddie waard is
vooruit te komen.
Zonder moeitedat weet menheeft men niets.
De vogels kunnen wel eten krijgen maar ze moe
ten er voor vliegenhet land ligt klaarmaar die
er wat van hebben wil, moet het bebouwen.
Wanneer we mochten zeggen: Dat kan ik niet!
zouden we moeten weten dat er door de eene of
andere zaak van ons dingen werden gevergddie
onze krachten hetzij lichamelijk of geestelijk
te boven gingendushet zou blijkendat we
of te zwak, bf te dom waren. We spreken dat
zelf uit en. maken ons dus volstrekt geen compli
ment.
Maar het is toch mogélijkdat er iets komt
wat we inderdaad niet kunnen. Maar hoe weten
we, dat we dat niet kunnen, zoolang wij het niet
beproefd'hebben? We .dienen er dus. eerst de proef
van te nemen en nog eens weer en ;nog Leeps weer.
En als dan al onze proefnemingen mislukken en we
hebben van deskundigen gehoorddat we het toch
goed gedaan hebben dan Dan geven
we 't opNeendan wachten we en denken in-
tusschen na of we niet wat beters kunnen beden
ken een ander middel kunnen vindendat mis
schien beter helpt.
En dat beproeven en probeereu en weer pro-
beerenis niet vruchteloos. Elke mislukte proef
heeft ons wat geleerd en al hebben we eindelijk
het rechte doel niet bereikt, we hebben een ander
doel bereiktdat evenveel en misschien meer waard
is. En bovendien hebben we de schande niet van
te hoeven zeggen Ik kan nietEn we hebben niet
te vreezendat we laterals ons alles tegenloopt
bedroefd moeten uitroepen„Had ik het nog maar
eens geprobeerdwie weet of het niet gelukt was
Een verdreven koning had bij herhaling beproefd
zich weder in het bezit van zijn rijk te stellen.
Hij was telkens met groot verlies terug geslagen.
Na een verloren slag was hij in een hol gevlucht
en zag daar een spindie onophoudelijk vergeef-
sche pogingen deed om in de hoogte te komen
maar telkens neerviel. Met onverflauwden ijver
begon de spin telkens weer en bereikte eindelijk
'den top. Bruce, zoo heette de vorst, was met
bewondering vervuld toen hij dit zag hij vatte
nieuwen moedverzamelde zijne getrouwenviel
nog eens aan en behaalde eene schitterende over
winning.
We weten dan ook allen dat de aanhouder wint
en dat geen boom bij den eersten slag valt en dat
alle begin moeielijk is en nog heel veel meer.
Er-is maar een geval waarin we't bij de proef
neming moeten laten.
