VOLKSB
VEREENIGING VOOR VOLKSBELANGEN TE GOES,
No. 50
1 8 73.
13 December.
STELEN IV 'T KLEIN.
Dit blad verschijnt iederen Zaterdag.
De prijs per Jaar ƒ0,50.
Franco per post n 0,80.
Te voldoen in driemaandelijksche
termijnen.
VIERDE JAARGANG.
GSHfaimrfui't Gewone Dienstaanbiedingen en
jg, IAUIuiU l. AUUIlIlIfl;i Dieustaanvragen worden geplaatst a 10 Cents.
1 Cent Advertentiën tegen 5 Cents per regel.
Groote Letters en Afbeeldingen
naar plaatsruimte.
De Advertentiën moeten Vrijdag vóór 12 uur bij den Uitgever bezorgd worden.
BERICHT!
De Secretaris-Penningmeester van het Volksblad noodigt de
geabonneerden buiten Goes dringend uit, ZOO Spoedig
mogelijk liet bedrag van hun abonnement, ad f 0,80, over
te maken en beeft de eer bekend te makendat na Januari
1874 telkens vóór 1 Juli en vóór 1 Januari franco veertig
cent moet worden overgemaakt, terwijl anders op 15 Janu
ari en 15 Juli voor onze kosten per postkwitantie
over vijftig cent wordt beschikt.
De Secretaris- Penningm.. voorn.,
j. de marees van swin deren.
„Dief! Dief!" roept een kleine jongen, terwijl
een grootere ijlings het hazenpad kiest en nog
maar even omkeert om zijn kleinen makker uit te
jouwen. De anderen schreeuwen mee en vinden
't erg gemeeu dat Frans met Willem's mooien tol
op den loop is gegaan. Frans is heelemaal uit de
gratie. Gisteren had Willem ook wat weggeno
men. Hij had geen grifje en nu had hij eenvou
dig Jan zijn grifje gepakt inde gedachte: „Beter
een andermans goed als geen goed." Maar toen
Jantje ook praatte van: „dief, dief," werd hij
beloond met een paar duchtige stompenterwijl
men hem vrij ruw toevoegde: „Alshij je je grifje
afneemt is hij nog geen dief," en zwarte Ka had
je eens moeten hooren toen Mijnheer van der
Buffelen opspeelde omdat haar jongen zijn appels
gestolen had: „Nou, wat verheelt hij zijn eigen
welmijn kind is geen diefof zoo'n jongentje
(hij is pas 16 jaar)eens een paar appeltjes
wegneemtMijn kind is zoo fersoendelijk as hij
durft te denken. Zoo'n De rest sterft weg
in een dof gebrom.
Hoe staat het er nu mee. Ben grifje kan men
wegpakken zonder dief te wezeneen tol wegne
men maakt iemand wel tot dief en een twintig
appelen weer niet. 'tls een rare geschiedenis. Ik
dacht dat stelenoneerlijk zijneen dief wezen
dat is zoo wat een broertje met een zusje betee-
kende, iets nemen wat ons niet toekomt. Of het
een speld is of een diamant, of 'teen cent is of
een millioende man j die zich aan het eigendom
van anderen vergrijptis een schadelijk lid der
maatschappijhij is verachtelijk want hij bedriegt
en zoekt voor eerlijk door te gaanhij is laag
want zijn beste vrienden en zij die het meest met
hem in betrekking komen, loopeu het meest ge
vaar van door hem benadeeld te worden.
„Alle beetjes helpen!" „Die 'tkleine niet
eert, is 'tgroote niet weerd „Een klein winst
je een zoet winstje!" dat zijn de spreekwoorden,
die men aanhaalt als men zoo eens een kleinig
heidje wegmolfelt, en loopt 'twat erg, dan zegt
men verschoonend„ochmaar zooveel is 't toch
ook niet!" of: „Hij zal er toch niets van mer
ken of wel„Hij is rijk genoeghij kan het best
missen
Maar dat alles verontschuldigt de oneerlijkheid
niet. Dat wegpakken nu, wordt door velen even
wel veroordeeld, die zich aan andere soorten van
oneerlijkheid schuldig maken en toch erg boos
zouden zijn, als men lyin dat vlak in'tgezicht zei.
Het Nieuwejaar is aanstaande. Heiaashet is
nog maar altijd de ongelukkige gewoonte om,
zelfs bij kleine winkeliersop rekeningliefst
op lange rekening te halen. Met Nieuwejaar dan,
vertoont zich die oneerlijkheid vaak in drie vormen
1°. Er wordt op sommige rekeningen geschreven
wat reeds lang voldaan is;
2°. Er wordt op sommige rekeningen geschreven
wat nooit geleverd is
