VEREENIG1NG VOOIl VOLKSBELANGEN TE GOES.
No. 49.
1 8 7 3.
6 December.
SflgOirtel. f rainurs DienstatvrJu™dl?£ph2tï10 Cents.
1 Ceiit Advertentiën tegen 5 Cents per regel.
VIERDE
Dit blad verschijnt iederen Zaterdag.
De prijs per Jaar ƒ0.50.
Franco per post i 0,80.
Te voldoen in driemaandelijtsche
termijnen.
JAARGANG.
Groote Letters en Afbeeldingen
naar plaatsruimte.
Be Advertentiën moeten Vrijdag vóór 12 uur bij den Uitgever bezorgd worden.
Aan onze Lezers.
De geaboDiteerden buiten de stad gelieven ons vóór 1° Januari
het bedrag van hun abonnement, namelijk: tachtig Cent,
franco overteroaken. Na Januari zal telkens vóór 1° Juli en vóór
1° Januari franco 0,40 (veertig cent) moeten worden overge
maakt, terwijl auders op 15 Januari en 15 Juli voor onze kosten
per postkwitantie over 0,50 (vijftig cent) wordt beschikt.
M. J. DE MA REES VAN S WIN DEREN,
Secretaris-Fenningm.
SINT NICOLAAS.
Van kind af hebben we gezongen van
„Sint Niklaas Bisschop
Met je hooge muts op."
of wel van
„Sint'Niklaas goed heilig man
Trek je besten tabbaard aan
ltijd er mee naar Amsterdam
Van Amsterdam naar Spanje
Appeltjes van Oranje
Peertjes van den grooten boom
Sint Niklaas dat is mijn oom."
Oorspronkelijk hebben die deuntjes zeker regel
voor regel een beteekenis gehad; maar toen wij
ze zongen begrepen we er waarschijnlijk zoo min
als nueen enkelen letter van even zooveel
of liever even zoo weinig, als een troep luidruch
tige pretmakers, die 's avonds na elven langs de
straat trekkenbegrijpen van het lied dat zij met
schorre eu lieesche kelen uitbulderen
„Wien Neeiiands bloed door d'adren vloeit."
Maar we hadden toch pret en een ieder maak
te van de gelegenheid gebruik om pret te hebben
en pret te geven aan anderen.
En wat was nu de grootste pret?
Te porgen, dat het zoolang mogelijk duurde
eer men wist, van wien toch wel die geheimzin
nige pakjes en pakken gekomen warendie wij
zoo slim hier en daar hadden laten aanreiken.
Maar de pret was bedorven zoodra het verlang
de geschenk of de bestelde verrassing eerst een
paar dagen later kwam. „Zie," was het dan, ,,'tis
wel aardig; maar als 'tnu op den avond zelf ge
komen washad ik het toch aardiger gevonden."
Daar hebben we het. Ieder van ons heeft hij in zijn
machtom zijn medemenschen aangename verrassin
gen d. i. bewijzen van hulpvaardigheid en goede
diensten te bewijzen. Maar het is er juist mee
als met St. Nicolaas, als men zoo duidelijk weet
van wien het komt, dat is, als we er zoo over
praten om toch goed te laten gevoelendat wij
dien dienst bewezen, dan is de aardigheid er voor
een groot deel af. En als iemand in den nood
zit en we helpen hem later als hij eerst dagen
en weken lang heeft gehoopt en gewacht en ge
klaagd en geleden och zie jedan is 't „wel
aardig, maar als 'top den dag zelf gebeurd was,
w~as het nog heel wat anders geweest."
Maar er komen ook onaangename verrassingen
een groot pak met een stukje zwam of een ton
deldoos er invoor iemand die heel gauw boos
wordt, of een roe voor een luie jongen, (maar
die raken uit de mode niet de luie jongens,
maar de roeden of wel een of andere plagerij
voor een gierigaardeen trotsaard of zoo iets. Dat
is niet zoo onvoorwaardelijk aanteprijzen. Met
plagen maakt men de menschen niet beter. Onze
voorouders waren zeer sterk op het punt van
woordspelingen en die zeiden er van„Het ver
bittert wel, maar het verbetert niet." Maar daar
zit in die verrassingen toch ook een goede les.
Het verraadt hoe knap de man moge zijnal
heel weinig hart, al heel weinig gevoel, vaak een
