VOLKSBLA
VEBEENIGING VOOR VOLKSBELANGEN TE GOES.
No. 6.
1 8 73.
8 Februari.
VRAGEN IS VRIJ.
VIERDE
Dit blad verschijnt iederen Zaterdag.
De prijs per Jaar ƒ0,50.
Franco per post n 0,80.
Te voldoen in driemaaiidelijksche
termijnen.
JAARGANG.
Clf~ntrrWI "351 nmtimrn GewoneDienstaajibicdingcii en
o !'- IHIt. (Jl U lil lil U'i Dienstaanvragen worden geplaatst a 3 0 Cents
A 1 fjgjjt Advertentiën tegen 5 Cents par regel.
Groote Letters en Afbeeldingen
naar plaatsruimte.
De Advertentiën moeten Vrijdag vóór 12 uur bij den Uitgever bezorgd ivorden.
Ik las dezer dagen dat de Minister van Einan-
tiën in Engelandieder oogenblik lastig gevallen
wordt door deputation van allerlei menscben, die
allen om de afschaffing van eene of andere belas
ting komen vragen.
Een Einantie Minister heeft nooit een gemaklijk
baantje, al was bet alleen omdat hij het maar zeel-
weinigen naar den zin kan makenmaar als men
hem met zulke vragen komt plagendan is het
waarlijk om er dol van te worden.
Belastingen zijn nu eenmaal een last en ieder
is geneigd alle lasten van zich aftewerpen.
Maar ieder is er ook op uitom vooral dien last
weggenomen te ziendie hem het meest drukt
en daar nu de toestanden en menschen zeer ver
schillend zijn is het gemaklijk te begrijpendat
ten slotte van den Minister niet meer of minder
wordt gevraagddan dat alle belastingen afgeschaft
worden.
Hoe natuurlijk het verlangen daarnaar ook zijn
moge, men vergete niet, dat een Minister geene
andere belastingen beft, dan die door de wet zijn
bepaalddat hij niet willekeurig daarin verande
ring brengen kan en dat, zoo hij eens aan alle
aanvragen van dien aard kon en mogt voldoen,
hij spoedig buiten staat zoude zijn de zaken aan
den gang te houden.
Het is zeker niemand kwalijk te nemen als hij
van eiken last zoekt ontslagen te wordenmaar
er zijn lasten waaraan wij ons niet onttrekken
kunnen en het vragen om die wegtenemen is
reeds bewijs, dat men weinig beseft, hoe de bur
ger, die gaarne gerust en veilig in zijn land wo
nen wilook de verplichtingen dient te vervullen
die tegenover dat voorrecht hem zijn opgelegd.
Niemand durft dit ontkennen. De vragers heb
ben evenwel nog een ander uitvlucht en zeggen
„wij hebben er niets tegen eene billijke schat
ting te gevenals men ons maar niet treft aan
onze gevoeligste zijde."
En welke is die?
De een zegt„neem elke belasting weg die mijn
bezit drukt," de ander: „leg geene lasten op
mijn werk of bedrijf." De gevoeligste zijde die
ieder heeft is die, waar hem het bevel treft om
te gevenonverschillig onder welken naam of tot
welk doel.
Maar er zijn toch lasten die gelijkmatig druk
ken die billijk worden geheven Als men die maar
in de plaats stelde van die min aangenamedan
zou men beter tevreden zijn.
Ochhet is hier als in andere zakenlaat men
den meest billijkenden minstdrukkenden last uit
denken de menigte der bezwaarden zal daarom
niet kleiner zijn.
Daarom heb ik medelijden met dien Minister,
die al die vragers en klagers ontvangen moet en
die berekenen kandat als hij al eens den een of
ander genoegen geeft en diens last verligt, de an
der hem zal hard vallen omdat hij nu zooveel zwaar
der is belast geworden.
Maar ik heb ook medelijden met die vragers,
die het onmogelijke willen, die alleen maar aan
zichzelven denken en die ten naastenhij gelijk
staan met den mandie zijne vrouw geen geld
voor de huishouding gaf en toch wilde dat zij die
prompt in orde zou houden.
Het vragen staat vrij, zegt men wel eens, maar
