VOLKSBLAD. No. 27. 18 7 2. VEREENIGING VOOR VOLKSBELANGEN TE GOES. 3XVT" (jook namens le Vrienden VIO DERDE JAARGANG. Dit blad verschijnt iederen Zaterdag. (S-fi-fmrWt VfrrmmnrK Gewone Dienstaanbiedingen en De prijs per Jaar f0.50. c* 011 tl tilJlU1 III1 rrli Dienstaanvragen worden geplaatst a 10 Cents Franco per post tt 0,80. J C6Ht Advertentiën tegen 5 Cents per regel. Te voldoen in driemaandelijkscbe Groote Letters en Afbeeldingen termijnen. naar plaatsruimte. De Advertentiën moeten Vrijdag vóór 12 uur bij den Uitgever bezorgd worden. RADICAAL. Ook al een van die vreemde woordendie men in onzen tijd veel hoort gebruiken maar die daar om nog niet altijd goed worden begrepen. Som migen meenen dat het redelijk en zelfs noodzake lijk is, radicaal te zijn, anderen krijgen kippenvel als ze liet woord maar hooren. Als iemand eene zaakeene quaestie in het hart aanpaktals hij geene doekjes neemt tegen het bloeden maar den bloedstroom zoekt te stelpen; als hij geen zijwegjes inslaat maar regt- streeks op zijn doel afgaat; als hij een beginsel, dat erkend goed isflink op den voorgrond stelt en niet vraagt, of soms de een of ander het niet zoo of nog niet wil toegepast ziendan noemt men hem radicaal. Als iemand den weg van vooruitgang met vas ten tred bewandelt en zonder omzien zonder stil staan zonder ooit een stap terug te treden voort gaat, dat heet men radicaal. Van daar dat wij zoo dikwijls hooren die gaat te ver; die is zoo haastig gebakerd; die wil alles op eens; die weet niet te schipperen; altemaal klachten over de radicalen aangeheven. Maar wat zoudt ge zeggen van den docter,die, in plaats van de oorzaak uwer krankheid te be strijden om, zoo mogelijk, de kwaal geheel wegte- neraenu afscheepte met middelen om de pijn wat te stillen of voor een oogenblik u wat opte- lappen. Zoudt ge niet meenendat hij u op sleeptouw wilde houden en dat hij eigenlijk niet deed wat hij doen moest? 't Is waar de radicale behandeling van een lichaamsgebrek baart dikwijls veel pijn, maar 'tis voor korten tijd en dat is toch beter dan lang lijden en misschien nooit genezen. Die zelfde waarheid geldt op elk gebiedde vrees voor, de afkeer van moeilijke oogenblikken die men moet doorworstelenhoudt maar al te dikwijls terug van dat doortastendat regtstreeks op het doel afgaan dat het eenige zekere middel is, om tot een gewenschten toestand te komen. Misschien kan een voorbeeld uit den jongsten tijd de zaak duidelijk maken. In de Fransche wetgevende kamer werd onlangs een wetsartikel aangenomen waarbij bepaald wordt, dat een milicienna een jaarzelfs van loffelijken dienst, niet naar zijne haardstede mag terug kee- renmaar in dienst moet blijvenals hij intus- schen niet voldoende heeft leeren lezen en schrijven. Er zijn dus in Frankrijk nog al wat jongelingen die niets hebben geleerdanders was zoodanige bepaling niet noodig. 't Klinkt nu wel fraaidat de regeering zorg draagt voor de ontwikkeling zijner burgers, maar toch meer dan een millioen Franschen hebben gevraagd, dat men voor kosteloos onderwijs zorgen zou, of liever noch het leeren tot eene verplichting ma ken die ieder ouder omtrent zijne kinderen ver vullen moet. Zulke menschen noemt men radicalendie een bestaand gebrek willen wegnemenin plaats van het zoo wat te verhelpennadat het reeds veel kwaad heeft gesticht. Immers zij meenendat als men de kinde ren laat onderwijzen ze heel wat jaren daar van genot kunnen hebben, voor ze tot den krijgs dienst worden verplicht; dat men den besten leef tijd voor het leeren niet moet laten voorbijgaan;

Krantenbank Zeeland

Volksblad | 1872 | | pagina 1