VOLKSBLAD.
No. 27. 18 7 2.
VEREENIGING VOOR VOLKSBELANGEN TE GOES.
3XVT"
(jook namens
le Vrienden
VIO
DERDE JAARGANG.
Dit blad verschijnt iederen Zaterdag. (S-fi-fmrWt VfrrmmnrK Gewone Dienstaanbiedingen en
De prijs per Jaar f0.50. c* 011 tl tilJlU1 III1 rrli Dienstaanvragen worden geplaatst a 10 Cents
Franco per post tt 0,80. J C6Ht Advertentiën tegen 5 Cents per regel.
Te voldoen in driemaandelijkscbe Groote Letters en Afbeeldingen
termijnen. naar plaatsruimte.
De Advertentiën moeten Vrijdag vóór 12 uur bij den Uitgever bezorgd worden.
RADICAAL.
Ook al een van die vreemde woordendie men
in onzen tijd veel hoort gebruiken maar die daar
om nog niet altijd goed worden begrepen. Som
migen meenen dat het redelijk en zelfs noodzake
lijk is, radicaal te zijn, anderen krijgen kippenvel
als ze liet woord maar hooren.
Als iemand eene zaakeene quaestie in het
hart aanpaktals hij geene doekjes neemt tegen
het bloeden maar den bloedstroom zoekt te
stelpen; als hij geen zijwegjes inslaat maar regt-
streeks op zijn doel afgaat; als hij een beginsel,
dat erkend goed isflink op den voorgrond stelt
en niet vraagt, of soms de een of ander het niet
zoo of nog niet wil toegepast ziendan noemt
men hem radicaal.
Als iemand den weg van vooruitgang met vas
ten tred bewandelt en zonder omzien zonder stil
staan zonder ooit een stap terug te treden voort
gaat, dat heet men radicaal.
Van daar dat wij zoo dikwijls hooren die gaat te
ver; die is zoo haastig gebakerd; die wil alles op
eens; die weet niet te schipperen; altemaal
klachten over de radicalen aangeheven.
Maar wat zoudt ge zeggen van den docter,die,
in plaats van de oorzaak uwer krankheid te be
strijden om, zoo mogelijk, de kwaal geheel wegte-
neraenu afscheepte met middelen om de pijn
wat te stillen of voor een oogenblik u wat opte-
lappen. Zoudt ge niet meenendat hij u op
sleeptouw wilde houden en dat hij eigenlijk niet
deed wat hij doen moest?
't Is waar de radicale behandeling van een
lichaamsgebrek baart dikwijls veel pijn, maar 'tis
voor korten tijd en dat is toch beter dan lang
lijden en misschien nooit genezen.
Die zelfde waarheid geldt op elk gebiedde
vrees voor, de afkeer van moeilijke oogenblikken
die men moet doorworstelenhoudt maar al te
dikwijls terug van dat doortastendat regtstreeks
op het doel afgaan dat het eenige zekere middel
is, om tot een gewenschten toestand te komen.
Misschien kan een voorbeeld uit den jongsten
tijd de zaak duidelijk maken.
In de Fransche wetgevende kamer werd onlangs
een wetsartikel aangenomen waarbij bepaald wordt,
dat een milicienna een jaarzelfs van loffelijken
dienst, niet naar zijne haardstede mag terug kee-
renmaar in dienst moet blijvenals hij intus-
schen niet voldoende heeft leeren lezen en schrijven.
Er zijn dus in Frankrijk nog al wat jongelingen
die niets hebben geleerdanders was zoodanige
bepaling niet noodig.
't Klinkt nu wel fraaidat de regeering zorg draagt
voor de ontwikkeling zijner burgers, maar toch
meer dan een millioen Franschen hebben gevraagd,
dat men voor kosteloos onderwijs zorgen zou, of
liever noch het leeren tot eene verplichting ma
ken die ieder ouder omtrent zijne kinderen ver
vullen moet.
Zulke menschen noemt men radicalendie een
bestaand gebrek willen wegnemenin plaats van
het zoo wat te verhelpennadat het reeds veel
kwaad heeft gesticht.
Immers zij meenendat als men de kinde
ren laat onderwijzen ze heel wat jaren daar
van genot kunnen hebben, voor ze tot den krijgs
dienst worden verplicht; dat men den besten leef
tijd voor het leeren niet moet laten voorbijgaan;