VOLKSBLAD.
VEREENIGING VOOR VOLKSBELANGEN TE GOES.
No. 25. 18 7 2. 22 Juni.
GEEN GRENZEN MEER.
DERDE JAARCANC.
Dit blad verschijnt iederen Zaterdag. Gewone Dienstaanbiedingen en
De prijs per Jaar f 0,50. ^J|SUUUïi t. tJUUIIIIUJ n Dienstaanvragen worden geplaatst a 10 Cents
Franco per post n 0,80. J C/CHt Advertentiën tegen 5 Cents per regel.
Te voldoen in driemaaudelijlcsclie Groote Letters en Afbeeldingen
termijnen. naar plaatsruimte.
Be Advertentiën moeten Vrijdag vóór 12 uur bij den Uitgever bezorgd worden.
Een oud man, die veel gezien en veel onder
vonden heeftzegt mij vaakals hij wijst op de
groote overeenkomst, die er is tusschen de ver
schillende volken en hunne begrippen en gebrui
ken ,,De heele wereld is eene stad."
Dat is in zooverre wel waar, dat er overal brood
gebakken wordtzoodat men zich niet behoeft te
laten afschrikkenom zijne vaderstad te verlaten
als daar niets en elders veel te verdienen is.
Dat is ook waar in zooverre er overal goede en
slechte, verstandige en domme mensohen zijn;
zoodat men zich geen al te groot denkbeeld moet
maken van Nederlandsche deugd of buitenland-
sche knapheid. Maar in duizend gevallen is dat
niet waar.
Toen een groot veroveraar de regeering van Spanje
aan een vorst van Franschen stam gebracht had
riep hij trotsch uit„Er zijn geen Pyreneën meer."
In zijn verbeelding zag hij die hemelhooge ber
gen verdwenen, hij rekende ze niet meer; want
ze maakten geen grenzen meer uit voor zijne
heerschzucht. En toch waren ze er, en toch moes
ten latere vorsten ze erkennen toen Spanje nog
eenmaal vijandelijk tegenover Frankrijk stond en
de Pyreneën als een vijandelijke borstwering het
land tegen de indringers beschermden.
Maar de eerste spoorbaandie Madrid met Pe
tersburg vereenigde, gaf den mensohen vriend in
waarheid de woorden in den monder zijn geen
Pyreneën meer. Daarmede is de afstand verdwe
nen en langs het „net van ijzren wegen" brengt
,,'t stoompaard dat de bergen doorgiert" den broe-
dergroet van 't eene einde der aarde aan 't andere
over en langs duizend metalen koorden vliegt het
geschreven woord met de snelheid der gedachte,
van de eene natie naar de andere. De beschaving
alleen, geen veroveraar, geen werelddwinger, kan
de grenzen wegnemen.
Hoever zijn we er nog van af, dat de bescha
ving inderdaad van de wereld ééne stad gemaakt
zou hebbenals we wetendat elk landelke
provincie, ja elke gemeente een afzonderlijk ge
bied heeft, waar slechts noode iemand uit een
ander gebied als inboorling wordt beschouwd en
als zoodanig toegelaten. En is dit voor een rich-
tig beheer en goed bestuur ten deele noodig, we
hopen, dat langzamerhand alle beperkingen weg
vallen waardoor natiën van elkander vervreemd
blijven.
Zijn er mensohen kleingeestig genoeg om met
haat of minachting neer te zien uit iemanddie
uit eene andere provincie komt, met vrees en
ontzag tegen iemand op te ziendie uit een an
der land komtde beschaving moge de grenzendie
de domheid zich droomt, eerlaDg doen wegvallen.
Reeds heeft de menschlievendheid de mach
tige helpster der beschaving, de moeder van den
geest der verbroederingde grenzen weggetooverd
die 't eene volk van 't andere scheiden en voor
eenige ramp stroomen giften en hulpmiddelen uit
alle oorden der wereld naar de plaats des onge-
luks; nu uit Amerika naar 't geteisterde Frankrijk,
dan uit alle landen van Europa naar het afge
brande Chicago.
Zoo moeten de staatkundige grenzen dan eenigszins
in eere gehouden worden maar alleen voor zoo
ver ze geen belemmering zijn voor het onderling ver
keer der volken en de ontwikkeling van handel en nij-