VOLKSBLAD.
18 71.
No. 30.
VEREENIGING VOOR VOLKSBELANGEN TE GOES.
29 Juli.
Sfamtol. Hommers 5 c„t,
HET OORDEEL DER WERELD.
in.
Willem dacht reeds dat hij te liefdeloos geoordeeld
hadtoen hem door een zijner vroegere bekenden
aangeboden werd, om in zijn dienst te treden.
Willem's patroon verhief zich langen tijd boven
de aanmerkingen die men hem maakte over zijne
gunstige gezindheid voor den ontslagene. Maar van
tijd tot tijd ondervond hij meer moeilijkheden bij
zijne bedienden, die zich steeds beriepen op het
spreekwoorddat men geëerd wordt met degenen
met wie men verkeert. Ook anderen vonden het wel
wat erg, dat hij in den eenmaal gevallene zooveel
vertrouwen stelde. Men vond het heel lief en mooi
dat hij den ongelukkigen voorthielp, maar de een
zeide dat hij het niet gaarne wagen zoude en de
ander wilde tot geen prijs den ontslagene in zijn
huis hebben; men kon toch nooit weten
TWEEDE JAARGANG.
Dit blad verschijnt iederen Zaterdag.
De prijs per Jaar ƒ0,50.
Trail co per post n 0,80.
Te voldoen in driemaandelijkscbe
termijnen.
i\ 1 fpnt Advertentiën tegen 5 Cents per regel.
Groote Letters en Afbeeldingen
naaT plaatsruimte.
De Advertentiën moeten Vrijdag vóór 12 uur bij de?i Uitgever bezorgd ivorden.
(Eene geschiedenis, zooals er dikwijls voorvallen.)
De eerste dagen van vrijheid zijn voor een ont
slagen gevangene dikwijls niet minder pijnlijk dan
het verblijf in de plaats der schande. Zij zijn dan
ook voor menigeen de oorzaak geworden van nieuwe
overtreding. Is het wonder als de misdaad aanlokt
waar het weldoen onmogelijk wordt gemaakt?
Dankbaar werd het aanbod aangenomen en met
lust het werk aanvaard.
Het ontging echter het oog van den nieuwen
bediende niet, dat alle zijne gangen en handelin
gen met de grootste nauwgezetheid werden nage
gaan en dat de welwillendheid, die hem door zijn
patroon werd betoond, met eenig wantrouwen ge
paard ging. Hij onderdrukte elk gevoel van mis
noegen daarover, omdat hij begreep, dat hij zelf
daartoe aanleiding had gegeven en hij meende dat
door zijn gedrag spoedig te zullen overwinnen.
Minder kon hij het verdragendat zijne mede
bedienden zich steeds op een afstand van hem
hielden en kennelijk verstoord warendat men hen
tot dagelijkschen omgang verplichtte met een ont
slagen gevangene, dat men dezelfde voorrechten
aan hem toekendewaarop zij uitsluitend aanspraak
meenden te hebben.
jEr was op het zedelijk leven zijner medebedien
den misschien ook wel iets te zeggenmaar omdat
zij nooit in de gevangenis geweest warenmeenden
zij ver boven Willem te staan en gerechtigd te
zijnhem hunne meerderheid te doen gevoelen.
Daardoor ontstond wel eens botsing, maar het
gelukte Willem meestal, zich intehouden en een
twist te voorkomen die hem zijne betrekking had
kunnen kosten.
Maar hoe hij zijn best deed, hij kon dien arg
waan waarmede men hem bejegendeniet overwin
nen. Was er eens iets verloren of ter zijde gelegd,
dat niet zoo spoedig gevonden werd, dan waren
de oogen het eerst op hem gevestigd; moest er
iets gedaan worden dat aan vertrouwde personen
diende opgedragendan werd hij steeds voorbij
gegaan; en reeds had een zijner medebedienden
zijn ontslag genomen om bij een ander te gaan
arbeidenomdat het hem hinderde te werken in
het gezelschap van iemand die eenmaal gevonnisd was.
De wereld veroordeelt zich zelve nooit meer dan
als zij zich zoekt te regtvaardigenmet te zeggen
„die eens steelt is toch altijd een dief." Indien op
elk mensch de smet moest blijven klevendie een
of andere misstap of verkeerde handeling hem op
legdehoevele misdadigers zou de maatschappij wel
tellen
