VOLKSBLAD.
18 71.
VEREENIGING VOOR VOLKSBELANGEN TE GOES.
No. 28.
15 Juli.
1 Cent. Advertentiën tegen 5 Cents per regel.
HET OORDEEL DER WERELD.
TWEEDE JAARGANG.
Dit blad verschijnt iederen Zaterdag.
De prijs per Jaar y0,50.
Franco per post 0,80.
Te voldoen in driemaandelijksche
termijnen.
^Hv-rmiUrt ïïnmmiïf Gewone Dienstaanbiedingen en
.-ttJ.CUIUltll. ivtuiillllïrji Dienstaanvragen worden geplaatst a 10 Cents.
Groote Letters en Afbeeldingen
naar plaatsruimte.
Bk Advertentién moeten Vrijdag vóór 12 uur bij den Uitgever bezorgd won
("Eene geschiedenis, zooals er dikwijls voorvallen.)
I.
Het was reeds laat in den avond, toen de deur
der gevangenis te A geopend werd en een jong
mensch naar buiten sloopangstig rond zich zien
de of er ook iemand was, die hem die plaats zag
verlaten.
Een hoogst gelukkig gevoel doortintelde hem en
wie hem in de oogen had kunnen zienzou het
daarin gelezen hebbendat de angstig voortijlende
toch een oogenblik van rijk genot doorleefde.
Maar al had hij ook de gansche wereld deelge
noot willen maken van zijn geluk, in dat oogen
blik zou elke ontmoeting zijn genot hebben vergald.
Het was op zijn verzoek dat hij eerst in den
duisteren avond het verblijf verliet, waar hij zes
bange maanden had doorgebracht. Men had den ge
vangene wel onder de eerloozen gerekend, maar in
de eenzame cel was het gevoel van schaamte weder
opgewekt en de ontslagene aarzelde om zich we
der onder de menschen te begevenhij sidderde
voor den eersten nieuwsgierigen blik die zich op
hem vestigen zou.
Er lag in dien arfgst eene stilzwijgende erken
tenis van het recht om hem te veroordeelen. En
toch in de eenzaamheid had hij er zoo vaak aan
gedacht, dat daarbuiten menigeen zich in vrijheid
bewoog, ja welligt geëerd en ontzien werd, op
wien zwaarder straf zou zijn toegepast, indien
zijne misdrijven onder het bereik der wet waren
geweest.
Een oogenblik was hij voornemens geweest, op
den vollen dag de gevangenis uittegaan en het
hoofd fier optehefiensterk door de goede bedoe
lingen waarmede hij in de maatschappij terug
keerde en vol vertrouwen op de betere gezindheid
die eene treurige ervaring bij hem had opgewekt.
Maar hij wist hoe de menschen zijn en hij kon
het niet euvel duiden dat men in hem zag wat
hij was geweest, niet wat hij wenschte te worden.
Daarom had hij verkozen in den avond terug te
keeren tot de zijnen en zich eerst met het woord
der vergevende liefde te verkwikken, voor hij de
wantrouwende blikken der veroordeelende menigte
ontmoeten moest.
Aan zulk eene verkwikking had de ongelukkige
behoefte na zoovele bange dagen doorworsteld te
hebben. Het was zulk eeu groot misdrijf nietwaar
voor de wet hem streng had gestraft. Maar al
ware het nog geringer geweesthij zou zich niet
minder ongelukkig gevoeld hebbenwant de stem
der beschuldiging legde hem grooter last opdan
de regter hem te dragen had gegeven. De we
reld meent altijd dat binnen die vreeselijke
gevangenis slechts het uitvaagsel der menschen
wordt gevondenzij denkt er niet aanhoe velen
daar zuchten, die naeer te beklagen dan te ver
oordeelen zijn.
Sommigen hadden gezégddat zijne straf veel
lichter was geweestdan zij hem toegedacht had
den. „Hij is er genadig afgekomen zeiden ze. Maar
zes maandenAls of die voor een gevangene niet
veel trager omgingen. En zij hadden ook niet in
re"kening gebragt, dat de veroordeelde reeds maan
den lang gezucht had in dat akelig verblijf, alvo
rens al de formaliteiten vervuld en al de onderzoe
kingen afgeloopen warendie bij onze rechtspleging
het vonnis vertragen en de straf onmenschelijk
verzwaren.
