Vijfentwintig jaar 'In den blauw geruiten kiel'
'Plezierige contacten, weinig problemen'
Trouwe ondernemers
PIET POSTHUMA BEZORGER SINDS DE EERSTE VLISSINGER
EEN KWART EEUW ADVERTEREN IN DE VLISSINGER
gratis
en
lage prijzen
kleuren-tv
Als een reactie op de
jaren zestig, waarin de
roep naar openbaar
heid, openheid en een
andere werkwijze van
de overheid steeds
sterker werd, trok de
gemeente Vlissingen
in 1970 een voorlichter
aan.
Bij het gemeentebe
stuur bestond een gro
te behoefte om het
beleid te verklaren en
toe te lichten. Wat is
mooier om dat dan te
doen via een eigen
medium: een gemeen
telijke voorlichtingsru
briek?
Van halve naar hele
pagina
ik ben nog nooit ziek
geweest...
Hij was nog maar net twaalf jaar of zijn oom
kwam hem vragen om een nieuw advertentie
blad van de PZC te gaan bezorgen. Hij zei
onmiddellijk ja, want een zakcentje kan er altijd
bij.„Ik deed het samen met mijn broer op naam
van mijn moeder in de Rooie Wijk in Vlissin
gen", vertelt hij voorzichtig. Vandaag brengt hij
de jubileumeditie van De Vlissinger rond, nu in
Oost-Souburg. „Ik ben het nog lang niet beu.
Het is een gewoonte geworden, maar een
mooie gewoonte".
~.erzijn mensen die een
gruwelijke hekel hebben
aan die folders...
„Ik koos indertijd voor De Vlissinger omdat het
het enige blad is dat werd uitgegeven door een
Vlissinger; het andere huis-aan-huisblad De
Scheldebode werd overgenomen door het Bra
bantse bedrijf De Stem. En ja, wat doe je dan,
als rechtgeaarde Vlissinger?", vertelt J.M. Dert,
eigenaar van Foto Dert in Vlissingen. „Dan kies
je toch voor je eigen stad?"
4
Woensdag 23 oktober 1996
DE FAAM - DE VLISSINGER
21
TO£V1SIF,
inruil-korlinf f 300.-
inruil-korting f
Kortingen
tot ruim
De Vlissinger bestaat vijfentwintig jaar. Een kleine twintig
ondernemers adverteren al vanaf het allereerste begin in
het weekblad. Ook vandaag de dag kunt u hun namen nog
tussen de advertenties zien staan:
Foto Verschoore
Vlissingen
Bijou Lederwaren
Middelburg
Van Belle Meubelen
Vlissingen
Foto Video Audio Dert
Vlissingen
Bruidshuis Fiësta
Middelburg
Autobedrijven Dijkwel
Vlissingen/Middelburg
Luitwieler Parfumerie
Vlissingen
Roelse Schoenen
Vlissingen
Joziasse Kleding
Middelburg
Hobbyhuis Baars
Middelburg
Boekhandel Bruna
Vlissingen
Ploef Shoes
Vlissingen
De Schelde
Vlissingen
Reisbureau Van Fraassen
Vlissingen
Mabélis
Vlissingen
Foto Film Kees de Grave
Oost-Souburg
Firma Baljeu
Oost-Souburg
Sporthuis Jan Jongepier
Middelburg
Van den Driest Tweewielers
Middelburg
'Ik denk wel eens dat ze
elk woord in de krant lezen'
Het was dan ook niet zo ver
wonderlijk dat de directie van
De Vlissinger daarop insprong
met het aanbod om in haar
huis-aan-huis-advertentieblad
zo'n voorlichtingsrubriek te
openen. De rubriek kreeg de
typisch Vlissingse benaming
'In den blauw geruiten kiel'
mee en bevat nu al bijna een
kwart eeuw lang informatie
van het gemeentebestuur.
De rubriek groeide in die kwart
eeuw uit van een halve naar
een hele pagina informatie.
Het is een welgelezen rubriek,
zo bleek vorig jaar nog uit het
onderzoek dat een HEAO-stu-
dente uitvoerde. Acht van de
tien Vlissingers lezen de pagi
na; vijf van de acht doen dat
wekelijks, de overige drie één
tot twee keer per maand. Het
gemiddelde cijfer van de lezers
voor overzichtelijkheid, actu
aliteit, leesbaarheid, aantrek
kelijkheid, informatief gehalte
en betrouwbaarheid lag rond
de zeven. De waardering van
de lezers voor de rubriek als
middel om zich te informeren
over gemeentelijk beleid en
gemeentelijke aangelegenhe
den lag even hoog als voor
dagbladen als PZC en Stem
(ook een zeven!). Ook uit een
recent landelijk onderzoek
blijkt dat in ruim de helft van
de gemeenten het huis-aan-
huisblad de belangrijkste
informatiebron vormt over de
lokale politiek.
De medewerkers van het Staf
bureau Communicatie probe
ren op een professionele
manier de inwoners te infor
meren en hen in staat te stel
len deel te nemen aan de voor
bereiding van beleid. Niet
alleen via de voorlichtingsru
briek 'In den blauw geruiten
kiel', maar ook met bewoners-
brieven, informatie- en
inspraakavonden en met wijk
gerichte aanpak (wijkwinkels,
wijkbemiddelaars, wijkambte-
naren, wijkcollegeleden, op-
de-koffiegesprekken, wijken-
quêtes, wijkplannen, prijsvra
gen en dergelijke).
Ze ontwikkelen ook andere
bestuurlijke vernieuwings
instrumenten, zoals kennisma
kingsavonden voor nieuwe
inwoners, themadebatten, het
gebruik van nieuwe voorlich
tingsmiddelen als teletekst en
internet, enzovoorts. Maar het
gemeentebestuur en de
gemeentelijke medewerkers
zien de pagina 'In den blauw
geruiten kiel' toch als hun
belangrijkste medium om de
inwoners wekelijks goed te
informeren over allerhande
zaken die voor hen van belang
(kunnen) zijn. Hopelijk blijft de
band tussen De Vlissinger en
'In den blauw geruiten kiel'
nog lang in stand. Wij felicite
ren directie en redactie van
harte met dit jubileum!
Gemeente Vlissingen, Stafbureau Communicatie.
FOTO ANDA VAN RIET
het land een vakbond voor
krantenbezorgers was opge
richt. „Een goeie zaak", noemt
Posthuma dat initiatief. „Ik heb
het ook gelezen. Het is vooral
goed voor bezorgers die er
hun brood mee moeten ver
dienen. Kijk. De meeste bezor
gers van advertentiebladen
zijn jongelui die er een zak
centje bijverdienen. Na pak
weg een jaartje stoppen ze er
mee en houden ze het voor
gezien. Dat geldt niet voor mij.
Het is mijn vak. Neem nou die
folders bij de krant. Over de
vergoeding daarvoor bestaat
geen goeie regeling. Met een
vakbond kan dat soort zaken
geregeld worden".
Ooit heeft Piet Posthuma bij
zichzelf gedacht om er maar
mee te stoppen. „Maar die
gedachte was snel voorbij. Kijk
ik doe het nou al zo lang dat
het min of meer een onderdeel
van mijn leven is geworden.
Het is gewoon een ritme. Nee
hoor. Ik kan niet stoppen. Ik
zou het missen. Ook de men
sen die zeggen: kijk, daar heb
je Piet van de PZC".
Praten met Piet Posthuma is
praten met de man die in Oost-
Souburg de naam van een
betrouwbare bezorger van De
Vlissinger heeft opgebouwd.
Slechts zelden vergeet hij één
van de 575 adressen die hij
wekelijks voorziet van adver
tenties, voorlichting en
nieuws. „Als ik wel eens per
ongeluk een brievenbus heb
overgeslagen komen de men
sen 's avonds of de volgende
dag gewoon er om vragen. Ik
loop nu al 22 jaar in Oost-Sou
burg. Het leuke is dat je veel
mensen leert kennen".
Wie veel reist heeft veel te ver
halen, maar wie vaak op
dezelfde route is met een blad
als De Vlissinger zou een 'insti
tuut' genoemd kunnen wor
den. „Ik weet dat er mensen
zijn die gewoon zitten te wach
ten tot ik er aan kom. Ik denk
wel eens dat ze elk woord in
die krant lezen. Van redactie
tot advertenties. Ook de bijge
sloten folders gaan er in als
zoete koek. Maar er zijn ook
mensen die een gruwelijke
hekel hebben aan de reclame
folders. Die willen wel De Vlis
singer, maar niet de folders die
er in zijn gestoken".
Zo was er ook die man die des-
duivels was. „Op woensdag
had ik zoveel folders bij me,
dat ik het niet voor elkaar
kreeg om alle kranten te bezor
gen. Dat deed ik dus op
woensdag. Woedend was'ie",
vertelt Posthuma lachend. Zo
was er ook die gepensioneer
de man die Piet Posthuma de
helpende hand toestak. „Die
man had een nieuwe brieven
bus buiten gezet. Maar de
krant ging er bijna niet in. De
week er na had hij er iets op
gevonden, zodat ik de krant er
van bovenaf kon instoppen. Ik
ben die man wel even gaan
bedanken. Ik heb trouwens
een hekel aan slordig bezor
gen. Vooral aan de jongens die
De Scheldebode bezorgen. Die
krant hangt vaak nog half uit
de brievenbus. Ik moet hem er
dan eerst doorheenduwen
voordat ik De Vlissinger er net
jes kan instoppen".
Dert is één van de bijna twintig
ondernemers die al vanaf het
eerste begin bij De Vlissinger
adverteren. „Eigenlijk is de
kwaliteit vanaf het begin heel
constant geweest. Plezierige
contacten, weinig problemen.
Ja, we mopperen natuurlijk
wel als er een tariefverhoging
is, maar dat hoort er gewoon
een beetje bij", zegt hij
lachend. „De uitstraling van de
krant is natuurlijk wel veran
derd in de loop der tijd. Er is
ook zoveel gebeurd in de druk
kerswereld. In het begin werd
er gewerkt met clichés en
matrijzen. Nu gaat alles per
computer. Dat zie je in het
eindresultaat terug".
Ook Kees de Grave van Foto
Film De Grave in Oost-Sou
burg zet al vijfentwintig jaar
lang zijn advertenties in het
jarige weekblad. „Nou ja, er is
altijd wel wat natuurlijk. Kleine
smetjes, maar over het alge
meen geen dingen die echt
niet kunnen. Ik ben wel eens
een jaartje weggeweest na een
vervelende ervaring, maar dat
is al weer een tijd geleden.
Bovendien was ik nog sneller
terug dan iedereen had
gedacht. En inmiddels heb ik
geleerd dat ik het beste de
advertentie zelf in elkóar kan
zetten. Zodat je precies weet
hoe die in de krant komt. Dat
werkt voor ons bedrijf per
fect".
Mevrouw G. Outermans van
het Middelburgse Bruidhuis
Fiësta vult aan: „Wij kozen
voor De Vlissinger omdat
daarin veel aandacht werd
besteed aan modeshows. Dat
is trouwens nog steeds zo. In
onze branche heel belangrijk.
Daar komt bij dat we altijd heel
goed zijn geholpen. Toen was
er nog niet zoveel geld, en er
werd toch altijd geprobeerd
iets leuks van de advertentie te
maken. Dat kan ik wel waarde
ren, ja".
Maar niet alleen Vlissingse
bedrijven adverteren in De
Vlissinger. G. Josiasse van de
Josiasse Mode in Middelburg:
„We adverteerden al in De
Faam. Toen daar De Vlissinger
bijkwam was het niet meer
dan logisch om ook naar Vlis
singen te gaan. Bovendien: we
hebben vrij veel klanten in
Vlissingen, dus het kwam ons
goed uit"
Aantrekkelijk bleek ook de kop
peling met de PZC. „Mijn
vader deed daar eigenlijk altijd
zaken mee en het lag dus voor
de hand het PZC-weekblad De
Vlissinger te nemen", vertelt
de Vlissingse drogist A. Luit-
wieler. „Bovendien was De
Vlissinger zeker redactioneel
gezien het beste weekblad,
wat het voor het publiek weer
een stuk aantrekkelijker maakt.
Dat vind ik trouwens nog
steeds. Want een blad met
alleen advertenties, dat leest
natuurlijk niemand", weet hij.
Overigens brengt Piet Posthu
ma niet alleen De Vlissinger
rond, bij de PZC werkt hij als
administratief medewerker en
regelt per brommer de nabe
zorging van de PZC voor als er
eens een bezorger een brie
venbus heeft overgeslagen.
„Tja Zo heeft iedereen zijn
vak". Dan praat hij meteen
weer over De Vlissinger, het
blad waar kennelijk zijn hart
ligt. „Ik ben nog nooit ziek
geweest, zelfs geen griepje. Je
wordt kennelijk gehard in dit
vak. Mensen vragen me wel
eens waarom ik zo weinig aan
heb. Ik heb dan niet eens in de
gaten dat die mensen bij wijze
van spreken een dikke jas aan
hebben terwijl ik in mijn t-
shirtje de kranten bezorg".
Stomtoevallig werd begin
vorige week bekend gemaakt
dat ergens in het oosten van
Veel Vlissingers kennen Piet Posthuma met brommer voor de nabezorging van het dag
blad.
