Willem Melse: 'Alles wat je
doet zie je terug in de krant'
De Vlissinger, 25 jaar
Advertenties in plaats van meubels
Je bent veel onderweg
en bent telkens met
andere mensen bezig.
NIEUWE COMBINATIE
DE VLISSINGER-DE FAAM
DE ACQUISITEUR VAN HET EERSTE UUR
ANICLAMMERS, HET NIEUWE GEZICHT VAN DE VLISSINGER
WJWWWJV
WEKELIJKS HUIS-AAN-HUIS IN VLISSINGEN - OOST- EN WEST-SOUBURG - RITTHEM - KOUDEKERKE
BIGGEKERKE - MELISKERKE - ZOUTELANDE - WESTKAPELLE EN BRESKENS
Van Willem Melse kan gezegd worden dat hij
vijfentwintig jaar geleden als eerste het boeg
beeld vormde voor De Vlissinger. De gepen
sioneerde Souburger herinnert zich die eerste
gesprekken met de Vlissingse winkeliers nog
als de dag van gisteren. „Je kwam niet zom
aar binnen. We moesten ons echt waarmaken
en opboksen tegen De Scheldebode die al ja
ren vaste voet had in Vlissingen. Maar we
hadden op De Scheldebode voor dat we een
uitgave zijn van de PZC".
...Ik denk dat de
titel van het blad
destijds prima is
gekozen...
..Je moest tot
het uiterste
gaan...
...In het begin
was het een ma
ger blaadje...
ik ben zo'n kro
tekoker dat ik het
meteen profes
sioneel wil aan
pakken...
Toen Anic Lammers-van Otterdijk na haar
Havo-diploma aan het Rotterdamse Hout- en
Meubileringscollege de opleiding binnenhuis
adviseuse ging volgen, was het zeker niet de
opzet om ooit een der burelen van de PZC-ac-
quisitie te bezetten. Toch zit ze er nu. De laat
ste nieuwe en de eerste vrouw die zich belast
met de advertentieverkoop van De Vlissinger.
„Leuk dat ik in de eerste periode al te maken
krijg met een jubileumnummer", is haar eer
ste reactie.
Gesolliciteerd
Zelfstandig
Oefenen
FASHION SHOES
TRENDWEAR
5i FOR:
Met een advertentie in de
bereikt u geheel Walcheren en Breskens
Totale oplage 34.550
Zeer lage advertentieprijzen
UITGAVE: CV PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT KANTOREN: VLISSINGEN. WALSTRAAT 56-60, TEL. (01184) 3144 MIDDELBURG. MARKT 51. TEL. (01180) 7631 ADV. PRIJS 0.25 PER MM. CONTRACTEN OP AANVRAAG. LOODSJES: 2.-, TOT EEN MAXIMUM VAN 5 REGELS. IEDERE REGEL MEER 0,40 PER REGEL. PLAATSING UITSL. BIJ VOORUITBETALING.
meesten van die leeftijd ver
anderen niet meer van baan.
Ze zijn al min of meer vastge
roest". Hoe groter de uitda
ging, hoe meer vreugde als
Hoewel Melse zich niet be;
paald geroepen voelt om als
'pionier' te worden bestem
peld, heeft hij zich toch in die
beginjaren onderscheiden met
De Vlissinger. Niettemin - zo
geeft hij toe - waren het geen
makkelijke jaren. „Het was
een hele overgang. Ik had nog
nooit iets te maken gehad met
milimeters. Ik had weliswaar
altijd in de verkoop gezeten,
maar milimeters in kranten
verkopen was voor mij volko
men nieuw. In het begin viel
het enorm tegen. Toch was
het een uitdaging. Ik was per
slot van rekening al 42 jaar. De
het slaagt. Voor Willem Melse
geldt dat zeker, want hij praat
met duidelijke pretoogjes over
de eerste jaren van De
Vlissinger. „Ik ben ingewijd
door ene meneer De Wit. Die
man was dol op sigaren. En
als je hem een sigaar gaf, dan
kon je alle kanten met hem
op. Maar ik moest wel meteen
'Hier zijn we dan: De Vlissinger, eerste jaargang nummer een. Met dit nieuwe huis-
aan-huis-biad willen we vooral een goede relatie tot stand brengen tussen enerzijds
de winkelbedrijven en anderzijds de consument'.
Met die woorden vulde de uitgever 25 jaar geleden een kader op de eerste pagina van het splin
ternieuwe advertentieblad De Vlissinger, dat voor de eerste keer door de brievenbus kwam op 20
januari 1971. ,De Vlissinger: schot in de roos' kopte de scribent van dat artikeltje. En dat het een
schot in de roos was, blijkt wel als wekelijks het blad wordt bezorgd. De lezer zit bijna letterlijk te
wachten op wat er in staat. Huurhuizen, gemeente- en provincievoorlichters, grote en kleine ad
vertenties, ze worden allemaal gebruikt om te communiceren met de consument.
Lezen we verder in het stukje verantwoording van de uitgever, dan zien we dat het een logische
stap is geweest van de PZC om als uitgever van een gerespecteerd dagblad ook op het terrein
van de advertentiebladen aan de slag te gaan. Er staat: 'Vroeger viel de exploitatie van de huis-
aan-huis-bladen buiten de sfeer van de dagbladen, maar de laatste tijd beginnen zij dit ook als
een onderdeel van hun werk te zien'.
Inderdaad gingen dagbladuitgevers in die tijd er steeds meer toe over om advertentiebladen te
gaan drukken. Ondertussen heeft de ontwikkeling niet stilgestaan. Op het gebied van adverten
ties alsook op het gebied van de redactie hebben de advertentiebladen een enorme ontwikkeling
doorgemaakt. Ook de PZC. Stijlvol en met hulp van alle moderne middelen en kennis wordt de
krant in elkaar gezet. Zorg voor de kwaliteit staat daarbij steeds voorop. En dat is te zien in het
eindproduct, dat nu alweer een kwart eeuw verschijnt als volle zuster van De Faam. Met beide
bladen kunnen adverteerders heel Walcheren bereiken en met de bladen die zijn aangesloten bij
de Zeeland Combinatie zelfs heel Zeeland en Goeree-Overflakkee. Overigens zijn er ook meer ti
tels bij de PZC onder dak gebracht. Het Zeeuwsch-Vlaams Advertentieblad, kortweg ZVA volgde
een jaar of vijftien na de oprichting van De Vlissinger en De Bevelander werd begin dit jaar inge
lijfd bij de grootste uitgever van dag- en weekbladen in Zeeland, de PZC.
aan de slag. Ik had amper aan
een bureau gezeten in het
toenmalige kantoor aan de
Walstraat of ik stond al bij een
winkelier in die Vlissingse
winkelstraat".
En daar moest hij heel wat uit
leggen. Willem Melse had im
mers jarenlang autorijlessen
gegeven bij Jasperse en daar
voor had hij auto's verkocht.
En daar stond hij ineens met
de vraag of de winkeliers wil
den adverteren in een splin
ternieuw blad, De Vlissinger
geheten. „Ik denk dat de titel
van het blad destijds prima
gekozen is. Het gaf de
Vlissingers het idee iets ei
gens te krijgen. De
Scheldebode immers was
overgegaan in handen van de
uitgever van De Stem in
Breda. Daar was en is dus
weinig Zeeuws aan.
Bovendien had ik een behoor
lijke ruggesteun aan de goede
naam die de PZC heeft".
De concurrentie was hevig,
weet de acquisiteur van het
eerste uur. Hij moest enorm
op zijn qui vive zijn. „Je moest
tot het uiterste gaan", mijmert
de verkoper in ruste nog na.
Dan herinnert hij zich een
voorval waarbij de concurrent
op een James Bond-achtige
wijze de advertentie-opzet van
De Vlissinger controleerde. „Ik
heb trouwens nog wel eens
een grapje meegemaakt van
de mensen van De Stem. Op
gegeven moment belde een
mevrouw uit Bergen op
Zoom. Jansen heette ze of
zoiets. Ze had in Middelburg,
zo vertelde ze, toen ze daar
nog woonde De Faam gelezen
en wilde dat blad weer heb
ben". In eerste instantie meld
de Melse dat het akkoord was
en dat ze voor een kleine ver
goeding de PZC-huis-aan-
huis-bladen De Faam en De
Vlissinger toegestuurd kon
krijgen. „Later vertrouwde ik
het niet helemaal en belde De
Stem op. Ik vroeg naar me
vrouw zus of zo op de abon
nementenafdeling. En jawel
hoor. Het was dezelfde me
vrouw".
De krant - zo herinnert Melse
zich - werd goed ontvangen.
Vlissingen was er gelukkig
mee een eigen krant te heb
ben. En naast de PZC liep ook
nog De Faam mee in
Middelburg en omgeving,
waardoor de Vlissingers met
hun advertentie heel
Walcheren huis-aan-huis at
tent konden maken op hun be
staan. Melse moet nu nog een
beetje lachen om de tarieven
in die tijd. „Voor pakweg ne
gen cent per milimeter kon
den de mensen adverteren.
Dat kwam neer op 550 gulden
voor een hele pagina op heel
Walcheren. Dat was natuurlijk
een habbekrats. Ik heb trou
wens nooit geweten of de uit
gever er in die tijd wat aan
heeft verdiend".
Hoewel de eerste stappen van
acquisiteur Melse wat moei
zaam waren, maakte hij zich
het jargon snel eigen. „Je
bent verkoper of je bent het
niet", zegt hij wat gelaten. En:
„Ik had onder meer een eigen
zaak in Middelburg en in Oost-
Souburg en was verkoper bij
een auto-dealer. Zodoende
kende ik ook de andere kant
van het verhaal. Ik kon me
heel goed inleven in de pro
blemen van de winkeliers. Op
gegeven moment heb ik pagi
na's opgezet waarop de win
keliers van een straat of van
een deel van de stad konden
adverteren. De voortzetting
daarvan kun je nog zien in de
Zeeland Recreatiekrant. Op
die manier konden de mensen
zich onderscheiden en gerich
ter aan hun naamsbekendheid
werken. Want om naamsbe
kendheid gaat het bij adverte
ren voor een groot deel om".
De Vlissinger was in het begin
- zoals Melse het noemt - een
mager blaadje. „Het zag er al
lemaal heel netjes uit, maar
helemaal in de stijl van de
PZC. Ook werd er veel aan de
redactie gedaan. Vooral door
meneer De Voogd, de toenma
lige chef-nieuwsdienst van de
PZC. Ik kon daar prima mee
samenwerken". En dan blijkt
weer dat het bloed kruipt waar
het niet gaan kan. „Omdat ik
uit de autobranche kwam, ben
ik op gegeven moment daar
advertenties gaan werven.
Met meneer De Voogd hebben
we toen ook de redactie over
auto's opgezet. Dat ging pri-
Willem Melse: „De huis-aan-huis-bladen hebben een heel ander gezicht gekregen".
FOTO ANDA VAN RIET
ma. Maar het was wel alle
maal voor een dubbeltje op de
eerste rij. Ik geloof niet eens
dat die man extra betaald
werd voor zijn werk".
Willem Melse voelt zich nog
steeds verbonden met De
Vlissinger. Hoewel hij ook nu
nog niet kan stilzitten en dage
lijks in de weer is voor het
Rode Kruis afdeling
Walcheren, bekijkt hij De
Vlissinger wekelijk minimaal
vluchtig om later met acquisi
teurs-ogen te bezien wat de
vroegere collega's aan adver
tenties hebben binnengekre
gen.
„De krant is wel veel profes
sioneler geworden. Destijds
werd hij kop over kont in el
kaar gezet omdat ze vanuit De
Stem in Breda de Zeeuwse
huis-aan-huis-bladenmarkt
wilden inlijven. Nu zie je dat
de huis-aan-huis-bladen een
geheel eigen gezicht hebben
ontwikkeld. Ik heb in die tijd
gigantisch veel mensen leren
kennen".
„En ik heb geleerd professio
neel te denken. Ook als het
om vrijwilligerswerk gaat. Ik
werk nu vrijwillig bij het Rode
Kruis. Maar ik ben gelijk zo'n
krotekoker dat ik het meteen
professioneel wil aanpakken.
Ik ben daar bijvoorbeeld de
vrijwillige chauffeurs goed
gaan opleiden.
Dat heb ik uiteraard niet zelf
gedaan, maar ik heb het laten
doen door rijscholen. Die zijn
daar gewoon veel beter in. Nu
zitten er vijftien gedegen op
geleid achter het stuur.
Die aanpak is de erfenis van
het werken bij een krant. Want
daar is alles zichtbaar wat je
doet. Wat je doet staat in de
krant. Je moet dan wel zeer
nauwkeurig en professioneel
denken. Fouten zijn voor ie
dereen zichtbaar".
Anic Lammers: „Je kunt wel oefenen over de wijze waarop je antwoordt en uitleg geeft aan een ad
verteerder, maar de gesprekken verlopen altijd anders".
FOTO ANDA VAN RIET
Ondanks de 'branchevreemde'
opleiding, is adverteren en re
clamemaken niet vreemd voor
de 25-jarige geboren en geto
gen Middelburgse.
Tijdens één van haar stagepe
riodes werkte ze bij een recla
mebureau dat 'ook een bedrij-
venkrant uitgaf. „Ik voelde me
daar wel toe aangetrokken,
hoewel ik er voornamelijk sta
ge liep om me te bekwamen
in de vormgeving van de
standbouw bij beurzen.", legt
ze uit.
Na haar MBO-opleiding in
Rotterdam kwam ze in de
meubelbranche niet meteen
aan de slag.
„Ik heb voordat ik hier in
dienst kwam in de Zeeuwse
Bibliotheek in Middelburg ge
werkt. Maar zoals je in de
kranten hebt kunnen lezen
gaat het daar niet echt goed.
Toen ik dan ook de perso
neelsadvertentie van De Faam
en De Vlissinger in de krant
zag staan heb ik onmiddellijk
gesolliciteerd".
En zowaar ze werd aangeno
men. „Het leuke van dit werk
is dat je niet elke dag op de
zelfde plaats in een bedrijf zit.
Je bent veel onderweg en
bent telkens met andere men
sen bezig. Dat is boeiend. Je
moet wat verkopen en tegelij
kertijd moet je in staat zijn om
mensen een goed advies te
geven.
Bovendien werk je heel zelf
standig. Daardoor draag je
veel verantwoording".
Ze vindt het onderwerp com
municatie - waarvan adverte
ren een onderdeel is - heel in
teressant. „Bij de bibliotheek
en tijdens de stage bij het re
clamebureau heb ik me daar
zeer nadrukkelijk mee bezig
gehouden. Adverteren is im
mers ook een vorm van com
municatie. Maar ik geef toe
dat ik er nog niet alles van
weet. Dat geeft trouwens niet,
want zolang je nog moet le
ren, blijf je ambitieus en zet je
je extra in om goed werk te le
veren".
De eerste keer dat Anic
Lammers alleen op pad moest
had ze thuis al flink zitten oe
fenen op de gesprekken die
eventueel zouden volgen.
Maar het viel allemaal anders
uit. „Je kunt wel oefenen over
de wijze waarop je antwoordt
en uitleg geeft aan een adver
teerder, maar de gesprekken
verlopen altijd anders.
Toch heeft dat oefenen wel
zin. Je bent in elk geval voor
bereid". Tijdens de eerste da
gen op pad maakte ze trou
wens nog een aardig voorval
mee. „Tja. Dat was in een dro
gisterij. Toen ik naar buiten
liep, ging het alarm af. Ik
schrok me natuurlijk rot. Je
staat er dan gelijk als een
soort dief. Maar het alarm
ging af door een of ander din
getje in mijn tas".
Ixm
feptef4
XTICKELSON
Ir Industries
AND MANY MORE!
Vlissingen: St. Jocobspossoge 19
SMicoelburg: Gortstroot 26
Goes: KreuWmork» 12
