DOEK VALT VOOR KWEKERIJ VELDZIGT
I
Ti/aleAenA
fdeU
Toekomst studentensoos nog steeds onzeker
Opvallend
adverteren op
deze plaats
met gebruik van
steunkleur!
p"V E RSCHOORE
Het kostte een jaar aan voorbereidingen, maar
toen yvas het dan ook in een uurtje gepiept:
vorige week dinsdag viel het doek voor Kweke
rij Veldzigt. Het bestuur van de Werkplaatsen
Walcheren, waar de kwekerij onderdeel van is,
was redelijk unaniem over de afstoting van deze
structureel verlies draaiende afdeling. Volgend
jaar mei zal de kwekerij definitief de deuren slui
ten.
....er wordt
niemand
ontslagen...
PZC WEEKBLADEN
1
...het bezorgen
van de planten
zal ik wel
missen...
...op den
duur denk je:
zoek het
maar uit...
...je stoot
zowel boven
als beneden
tegen een
muur...
...je moet toch
een beetje
representatief
zijn...
STJ,
Vee is goed
De studentensociëteit
'Makkeluk Zat' in de
Walstraat in Vlissin
gen viert dit jaar haar
vijfjarig bestaan. De
soos, die is gevestigd
in een pand van de
gemeente Vlissingen,
heeft echter nog
steeds geen garanties
over haar voortbe
staan. Het feit dat de
studenten er binnen
twee weken kunnen
worden uitgezet hangt
studentenvereniging
Cinaedus van de Hoge
school Zeeland als een
zwaard van Damocles
boven het hoofd.
A^/nnc»
X
Sinds 1919, dè Zeeuwse
gg portretfotograaf!
©gg/l® ®WLlü)m
Recht t.o. C&A en Blokker
25e JAARGANG NUMMER 38
20 SEPTEMBER 1995
'Op potloden kun je
niet meer bezuinigen
door Ellen Erkens
„Het is begonnen met bezuini
gingen van het ministerie",
vertelt J.J. de Looff, adjunct
directeur personeel sociale
zaken van de sociale werk
plaatsen op Walcheren. Hij
legt uit: „De gemeentes heb
ben ook niet zo veel ruimte
meer om geld op te hoesten,
dus er moest iets gebeuren.
Op aandringen van de Wal-
cherse gemeentes is gekeken
hoe er het beste bezuinigd kon
worden. De kwekerij is één van
de minst rendabele projecten
van het hele bedrijf. Na gede
gen onderzoek is de keuze
inderdaad op Veldzigt geval
len. Natuurlijk weten we dat
het voor de medewerkers
moeilijk is, maar ja: op potlo
den kun je tegenwoordig niet
meer bezuinigen".
Op de kwekerij werken vijfen
dertig mensen in het kader van
de Wet op de Sociale Werk
voorziening, de zogenaamde
WSW'ers. Daarnaast zijn er
vier werkleiders, ambtenaren,
aanwezig. „Er wordt niemand
k
ID® xynflooamgsip
Oplage: 23.510.
Gratis huis-aan-huis op
geheel Walcheren In
combinatie met de Faam.
Totale oplage: 48.710.
Uitgave: Provinciale Zeeuwse
Courant b.v.
Administratie:
PZC
Oost-Souburgseweg 10,
postbus 18, 4380 AA
Vlissingen.
Advertentieverkoop:
G.J.A. van den Eeden
01184-84313 (privé 01184-72283).
Redactie: Ad Hanneman,
01180-81271 en Ellen Erkens (ai),
01180-81270.
Redactie-adres: Postbus 5017,
4330 KA Middelburg
Faxnr. 01180-81215
Bezorging: 01184-84215.
Druk: Vink-Rotadruk b.v.,
postbus 36,4570 AA Axel.
Druktechniek: oftsetrotatie.
ontslagen", garandeert De
Looff. „Alle werknemers heb
ben een voorkeur aangegeven
waar zij na beëindiging van
hun werk op de kwekerij het
liefst heengaan. Daar proberen
we zoveel mogelijk rekening
mee te houden. Vooralsnog
ziet het ernaar uit dat dat aar
dig gaat lukken".
Één van de werknemers van
Veldzigt is de vierenzestig-jari
ge Piet Dekker, die voorheen
mede-eigenaar van de ter ziele
gegane Middelburgse kwekerij
Dekker was.
„In februari 1990 vroeg het
Arbeidsburo mij om de functie
van chef op Veldzigt te vervul
len. Ik werd aangenomen voor
een halfjaar en solliciteerde na
deze periode naar de definitie
ve vervulling van deze baan.
Door mijn leeftijd - ik word vol
gende maand vijfenzestig -
werd ik afgewezen", vertelt hij.
Om toch bij de kwekerij te kun
nen blijven, werd een aan
vraag ingediend om hem als
WSW'er te houden. Sindsdien
controleert Dekker de orders
die de deur uitgaan. „Echt
mooi werk", vertelt hij.
„Alleen, je mag je dan niet
meer met het beleid bezighou
den. Op den duur denk je bij
jezelf: zoek het maar uit, je laat
het er maar bij zitten. Maar het
steekt soms wel".
i M -I.
medewerkers zijn hier veel
vrijer en moeten dus ook zelf
standiger kunnen werken. Bij
ons zie je die jongens niet
iedere dag. 't Zal in het begin
wel voor een beetje onrust zor
gen, maar ja. Wij hebben er
ook niet om gevraagd. Van ons
had de kwekerij rustig mogen
blijven bestaan. Maar helaas.
Dat is nu een gepasseerd sta
tion".
De ervaring die Piet Dekker
opdeed bij zijn eigen kwekerij,
kon hij nauwelijks gebruiken
Piet Dekker aan het werk
in de kas van kwekerij Veld
zigt.
FOTO: ANDA VAN RIET.
bij zijn werk voor Veldzigt. „In
de loop der jaren is de vraag
van de markt verschoven naar
een groter aanbod en een
betere kwaliteit", weet hij.
„Maar daar is hier niet op inge
sprongen. Werknemers kwa
men hier niet om te presteren,
maar om bezig gehouden te
worden. Op zich is dat natuur
lijk heel goed: je kunt beter
bezig zijn en je eigen geld ver
dienen dan je hand ophouden
en niets doen, maar het kost
de overheid natuurlijk wel veel
geld. Tegenwoordig vraagt de
overheid erbij of het ook iets
oplevert. Dat had hier gekund.
Als er een soort hoger opge
leid kader was aangenomen,
was het zonder meer anders
gelopen. Met alleen mensen
van de lagere land- en tuin
bouwschool redt geen enkel
bedrijf het tegenwoordig
meer. Toch?"
Aan het woord is duidelijk een
man die meer ervaring en zicht
op het kwekerij-gebeuren
heeft dan hij in de laatste zes
jaar mocht toepassen.
„Nogmaals, er kan maar één
kapitein op het schip zijn. Je
probeert er toch voor te knok
ken, dat zit in je. Maar je stoot
zowel boven als beneden
tegen een muur: de mensen
boven je hebben geen oog
voor het commerciële deel. De
mensen onder je zeggen dat je
niet meer bent dan zij. Dat
haalt de lust uit het werk wel
weg. Je wordt hier gewaar
deerd, dat zeker. Maar er zijn
grenzen aan. Voor mij bete
kent deze manier van werken
dat ik hier niet verder kom".
Volgende maand gaat Dekker
met pensioen. Voor hem hoeft
geen nieuwe baan gevonden
te worden. De overige
WSW'ers van de kwekerij gaan
naar verschillende takken van
de Werkplaatsen Walcheren.
De meest populaire tak bij de
kwekerij-medewerkers is het
Groenbedrijf. J. Minderhoud,
produktieleider van het Groen
bedrijf: „Het is de bedoeling
dat tussen oktober en volgend
voorjaar ongeveer twintig
mensen instromen". Het
Groenbedrijf ontwerpt, onder
houdt en legt tuinen aan voor
particulieren, overheidsinstel
lingen en bedrijven. „Verder is
er nog een stratenmakers-
ploeg en een klein bouwbe
drijf", verduidelijkt hij. Het
plaatsen van zoveel nieuwe
medewerkers is volgens hem
geen sinecure: „Wij moeten
vijfentwintig procent groeien.
In de zomer is het niet zo'n
probleem, dan moesten we
voorheen zelfs uitzendkrach
ten aannemen om het werk
aan te nemen".
Hij vervolgt: „Maar ja, je weet
niet wat de mensen uit de kwe
kerij wel of niet kunnen. Kijk,
de kwekerij is indertijd opgezet
om mensen die eigenlijk niet
bij ons konden werken toch te
plaatsen. Wij werken altijd in
het openbaar: dan moet je
toch een beetje representatief
zijn. Verder is er hier geen kan
tine waar je even koffie kunt
drinken, geen wc of waslokaal
binnen handbereik. Ook het
werk voor de werkleiding is
anders dan bij Veldzigt: de
Over één ding zijn alle betrok
kenen het eens: het is jammer
dat de kwekerij verdwijnt.
Sjaak de Bruijne, die er sinds
de opening twintig jaar gele
den al werkzaam is: „Ik ben
hier chauffeur en ik hoop dat ik
op de bus kan blijven rijden. Of
in ieder geval in het groen kan
blijven werken, als ik maar niet
naar binnen hoef. 't Zal wel
even duren voor ik gewend zal
zijn in die nieuwe baan. Ande
re collega's enzo. En het bezor
gen van de planten zal ik wel
missen, hoor".
En dan K.H. van Wijngaarden,
werkleider op Veldzigt: „Je
bent hier met een groep, daar
heb je toch altijd een band
mee. Dat zal ik nog wel het
meest missen".
De oplettende
bezoeker van fort
Rammekens zal het
zeker niet zijn ontgaan:
bovenop de muren van
het verdedigingswerk is
een wachtpost
geïnstalleerd. Leden
van de
kunstenaarsgroep
Peyote Circle hebben
het fort bezet. Gerard
Marinus Verkerke van
Peyote Circle: „Wij
wonen en werken een
tijdje in het fort en
daarna trekken we weer
verder".
De vaste rubriek
Bedrijfskundig Bekeken
past Darwins theorie
van de Survival of the
Fittest toe op het
bedrijfsleven.
Ook deze week de
rubriek Gehoord,
waarin Marcel de Dreu
verslag doet van de cd-
presentatie van de
Walcherse band PER, de
vaste rubriek Psycho
Consult en informatie
van overheid.
De titel van deze aflevering
heeft niets met dieren te
maken, maar is de eerste helft
van een spreekwoord dat ook
in het Nederlands voorkomt:
vee is goed, mè goed is vee.
Oftewel: het is wel mooi om
véél van iets te doen, dus snel
te werken, maar je kunt het
beter góed doen.
iingstijd:
ag PZC. C
vrijdag PZC, Oost-Souburgseweg
10.17.00 uur. Postbus 18,4380
KA Vlissingen, tel. 01184-84000
De Faam en De Vllssinger
maken deel uit van de Zeeland
Combinatie huis-aan-huisbladen
In Zeeland.
Totale oplage: 172.550.
Makkeluk Zat werd vijf jaar
geleden opgericht door stu
dentenvereniging Cinaedus en
Frans Meijer, eigenaar van
Café de Concurrent in Vlissin-
'Bierkabouter' Paul Olthof (links) en Frans Meijer.
gen. „Oorspronkelijk was er
een soos van de HTS in de Gla-
cisstraat. Toen de Heao gestal
te kreeg werd het daar steeds
drukker en uiteindelijk was de
soos niet meer te handhaven
omdat er nogal wat overlast
voor de buurt was", vertelt
Frans Meijer. De Vlissingse
studenten zaten zonder socië
teit totdat de gemeente Vliss
ingen eigenaar werd van het
pand in de Walstraat (waar
voorheen Café Boris in was
gevestigd). Studentenvereni
ging Cinaedus vroeg het pand
in bruikleen van de gemeente
en vond in Frans Meijer een
geschikte partner met de
noodzakelijke vergunningen.
De gemeente bracht echter
wel de restrictie aan dat wan
neer er een koper voor het
pand is de studenten binnen
twee weken moeten vertrek
ken.
De studentenvereniging vind
het jammer dat er nog steeds
geen harde garanties van de
gemeente zijn over het voort
bestaan van de soos. Meijer:
„Ik denk dat de soos na vijfjaar
haar bestaansrecht wel heeft
bewezen. In het begin waren
er regelmatig klachten van
buurtbewoners maar die gin
gen vreemd genoeg meestal
over overlast in het weekend?
terwijl de soos dan gesloten is.
Het aantal bezoekers is ook
enorm gegroeid doordat de
Hogeschool Zeeland steeds
groter wordt. Vlissingen wordt
steeds meer studentenstad en
daar hoort een sociëteit
gewoon bij". Hoewel er in de
afgelopen jaren regelmatig
projectontwikkelaars belang
stelling voor het pand hebben
getoond is het nog steeds niet
verkocht.
„We hebben hier meerdere
malen al potentiële kopers bin
nen gehad. Die zijn echter alle
maal weer snel vertrokken
nadat ze hadden gezien in wel
ke staat het pand verkeert",
vertelt Paul Olthof van Cine-
adus die gekscherend ook wel
Paulus de Bierkabouter wordt
genoemd. Volgens Meijer en
Olthof wordt het studentenle
ven nog steeds snel met over
last geassocieerd. Olthof: „Het
is een feit dat studenten wel
eens een feestje willen bou
wen. Dan kan daar maar beter
een legale plek voor zijn zoals
bijvoorbeeld een soos. Het is
dan allemaal veel beter te
beheersen want wij doen er
alles aan om excessen te voor
komen. Daarom zou het ver
standig zijn als de gemeente
ons een vaste plek zou geven".
Het laatste 'vee' (veel) wil hier
eigenlijk zeggen: méér of
beter. Dat het spreekwoord op
Walcheren populair is, zou er
mee te maken kunnen hebben
dat in de Walcherse landbouw
vroeger nauwkeurig en ar
beidsintensief gewerkt werd.
Er waren toch altijd arbeids
krachten in overvloed, dus er
hoefde niet 'te ruugsten'
gewerkt te worden (oppervlak
kig werken, het allernodigste
doen).
Wie 'van te vroegsten' (heel
vroeg op de dag) al bezig is,
kan zeggen: „Ik bin op m'n
vöörraed". Dat wil zeggen: ik
werk vooruit, ik bouw een
reserve op. In het andere geval
kun je klagen dat het 'glad nie
opschiet', of dat het 'nie avve-
ceert' (van het Franse avancer,
vooruit gaan). 'Ik gaen is
opschiete' betekent daarente
gen: ik ga zo weg. Het is dus
een aankondiging van
iemands vertrek.
Enkele andere tijdsaanduidin
gen zijn 'overlesten' (onlangs)
en zömedêêm (zometeen,
straks). Een andere vorm van
de eerste is 'onlesten', wat
onder andere op Aagtekerke
gebruikt wordt. Zömedêêm
wordt ook wel afgekort tot
'zömit'; en er zijn aanwijzingen
dat dat nog niet zo lang gele
den (een of twee generaties) in
Walcheren ingevoerd is. Het
Zeeuws Woordenboek, dat
vóór de jaren zeventig samen
gesteld is, zegt dat het alleen
in Noord-Zeeland voorkomt. Ik
heb als kind in de jaren zestig
alleen 'strakjes' leren zeggen,
pas later leerde ik op school
'zömit'. Een andere samentrek
king van het oorspronkelijke
woord is 'zödêêm', wat onder
meer op Sint-Laurens en Sou
burg gezegd wordt.
Jan Zwemer
