Ontwikkelingsvisie Dishoek-Westduin Een nieuwe winkel, een nieuwe Batakop SOI NESTWARMTE 'Round Them' niet voor friet alleen De spontane geboorte van een cadeauwinkel Groene koorts Ecco-vestiging Middelburg ontvangt ISO-certificaat I.M.K. houdt detailhandel tegen licht Lichtland beloont kleurtalent Anne van den Hout opent naai-atelier in Middelburg Landschappelijk Tand-Prothetisch Centrum Zeeland belooft persoonlijke begeleiding BEDRIJFSKUNDIG BEKEKEN door drs. R.J.C. Schieman Informatie-avond spoedopleidingen Zeeland College KORTING HET GEZINSLEVEN (1) PSYCHOCONSULT Drs. Henk C.M. Hermans Woensdag 9 februari 1994 DE FAAM - DE VLISSINGER In opdracht van de gemeente Valkenisse heeft architectenbu reau Rothuizen van Doom en 't Hooft uit Goes een ontwikke lingsvisie opgesteld voor het ge bied Dishoek-Westduin. Woensdag 9 februari wordt in het verenigingsgebouw de Cou- burg in Koudekerke voor de be woners van het gebied een informatie-avond gehouden over de ontwikkelingsvisie. De gemeente Valkenisse heeft in 1989 de structuurschets Recrea tie en Toerisme vastgesteld. De ontwikkelingsvisie is een vervolg op de structuurschets. De ideeën en voorstellen in de visie zijn niet erg gedetailleerd en beperken zich vooral tot hoofdlijnen om, volgens de gemeente, op die ma nier in samenwerking met onder nemers, bewoners en bezoekers van het gebied tot een nadere uitwerking te komen. Uit onderzoek onder bewoners en ondernemers en uit een en quête onder de bezoekers van Dishoek-Westduin bleek dat alle gebruikers van het gebied groten deels met dezelfde problemen kampen. Met name het verkeer blijkt als een probleem te worden ervaren. Parkeerplaatsen zijn on voldoende bereikbaar en in woonstraten ontstaat overlast doordat recreanten er hun auto neerzetten. De kleinschalige we genstructuur is niet berekend op de huidige verkeersdruk, waar door auto's, fietsers en wande laars elkaar hinderen en verkeersonveilige situaties ont staan, met name op de Zwaan- weg en de weg onderlangs de duinen. Naast deze knelpunten is ge constateerd dat voor de vele re creanten slechts een beperkt bosgebied beschikbaar is, waar door een hoge druk op de aan wezige natuur wordt gelegd. Uit de inventarisatie blijkt verder dat de kwaliteit van de aangeboden accomodaties hier en daar te wensen over laat. Zo is geconsta teerd dat de standplaatsopper vlakte op een deel van de kampeerterreinen te klein is, het kwaliteitsniveau van een aantal zomerwoningen, appartementen, hotels en pensions onvoldoende is en dat er een tekort bestaat aan sportfaciliteiten en voorzie ningen voor kinderen. Oplossingen voor de knelpunten moeten volgens de gemeente passen binnen de volgende uit gangspunten: duurzame ontwik keling van het gebied, evenwicht tussen de diverse functies van het gebied, handhaving en ver sterking van het kleinschalig en landschappelijk karakter van het gebied en kwaliteitsverbetering van accommodaties en voorzie ningen. Consequentie hiervan is volgens de gemeente, dat er in principe geen ruimte is voor nieu we verblijfsrecreatie. Voor uitbrei ding van bestaande verblijfs- accommodaties, kwaliteitsverbe tering en modernisering zijn er wel mogelijkheden. Op het gebied van de verkeers- ontsluiting zijn de voorstellen ge richt op het weren van door gaand verkeer op het deel van de Kaapduinseweg na de Wester- scheldelaan en het onderlangs de duinen gelegen weggedeelte tus sen de Kaapduinseweg en de Verlengde Dishoekseweg. De wandel- en flaneerfunctie kan hierdoor worden versterkt. Door de bewegwijzering naar bestaan de parkeerterreinen te verbeteren en een 'vol'-signalering op de aanvoerwegen te plaatsen, wordt de verkeerssituatie verbeterd. In woonstraten kunnen maatrege len tegen illegaal parkeren wor den genomen. Indien compenserende parkeeraccom modatie nodig is, denkt de ge meente aan een terrein ter hoogte van de Verlengde Dis- hoekseweg/Kaapduinseweg. Het bestaande fietspadennet kan worden uitgebreid door de moge lijkheden die de komende ruilver kaveling hiervoor biedt. In een nieuw aan te leggen bosgebied kunnen fietsroutes worden aan gelegd. Een aantal van de maat regelen kunnen volgen de gemeente Valkenisse alleen in nauw overleg met de direct be trokken bewoners en onderne mers worden uitgewerkt. Mogelijk worden hiervoor een of meer werkgroepen in het leven geroepen. Schriftelijke reacties op de ontwikkelingsvisie kunnen tot 15 februari worden gestuurd aan burgemeester en wethou ders van de gemeente Valkenis se. Het is de bedoeling dat de ontwikkelingsvisie, na behande ling in de raadscommissie ruimte lijke ordening, op 31 maart door de gemeenteraad wordt vast gesteld. Drie medewerksters van de Bloemenhoek, nu ook in cadeau winkel Present. 'De hele club staat hier en de hal ve club staat ook daar'. Het per soneelsbeleid van Martina en Kees Berghout in een notedop. De eigenaren van de Bloemen hoek in winkelcentrum Dauwen- daele in Middelburg openden afgelopen vrijdag in datzelfde centrum cadeauwinkel Present. Het ging nogal snel. In december kwam ruimte voorin het winkel centrum vrij. Toen het even leek alsof een andere bloemist zich er wilde vestigen, besloten Martina en Kees Berghout er zelf in te springen. „Het was eigenlijk een idee van onze boekhouder, zelf liepen we niet echt met plannen om een nieuwe winkel te begin nen," vertelt Martina Berghout. „Maar daar vooraan in het win kelcentrum is natuurlijk een veel beter punt dan die van de Bloe menhoek zelf." Drie weken is met man en macht gewerkt om de ruimte om te to- Wie een nieuw gebit nodig heeft, hoeft daarvoor niet meer naar de tandarts. Sinds begin februari is in Middelburg het Tand- Prothetisch Centrum Zeeland ge vestigd. Tandprotheticus K.C. Schippers werkt daar samen met tandtechnicus C.J. Schippers (geen familie) geheel volgens de regels van de gezondheidswet van Simons. „In deze nieuwe wet staat dat de tandprotheticus zelfstandig, dus zonder hulp van een tandarts, volledige gebitspro theses mag aanmeten", vertelt Con Schippers, al twintig jaar tandtechnicus van beroep, in de nieuwe praktijkruimte aan het Zusterplein. „Voor het medische werk als het trekken van de tanden, is de pa tiënt natuurlijk op de tandarts aangewezen. Maar voor het aan meten en vervangen van prothe ses kunnen de mensen hier van A tot Z terecht. Wij overleggen daarbij over de kleur van de tan den, de grootte of de stand van het gebit en nemen alle ruimte voor een goede serviceverlening. Bij de tandarts is daar vaak maar weinig tijd voor en bovendien laat deze het gebit in een laboratori um elders vervaardigen, waar men de patient niet ziet. Bij ons is er een persoonlijke begeleiding van het begin tot het eind", be looft Schippers. De pogingen om ook een tand arts in het Tand-Prothetisch Cen trum aan het werk te krijgen, zoals dat in de randstad veelvul dig gebeurt, liepen stuk. „De zie kenfondsen wilden er niet eens over praten. Dat is jammer, want dan had je al het werk hier in het Centrum kunnen doen. Nu moe ten wij patiënten nog steeds doorsturen naar elders voor het medische gedeelte. Toch is er een begin: wij zijn de eersten in Zee land, die geheel volgens de nieu we richtlijnen werken. En als je bedenkt dat een tandprotheticus een opleiding van acht jaar ach ter de rug heeft, kan je er wel ze ker van zijn dat hij deskundig is op zijn gebied". C. Schippers van het Tand-Prothetisch Centrum Zeeland. Jan Bosman (kwaliteitsmanager Ecco), Brenda Havenaar (stagiaire), bureaumanager Anita Idskes, algemeen directeur Sjaak Six en sector-intercedente Pascale Groenendijk (vlnr). Sjaak Six, directeur van uitzend bureau Ecco Nederland, heeft af gelopen vrijdag een kopie van het ISO-9001-certificaat overhandigd aan de medewerksters van de Ecco-vestiging in Middelburg. Ecco-uitzendbureau, dat in heel Nederland zo'n vijftig kantoren telt, is ongeveer een jaar bezig geweest om het in het bedrijfsle ven en de dienstverlening felbe geerde ISO-certificaat te verkrijgen. Voor de buitenwacht betekent het internationaal er kende certificaat zekerheid een kwalitatief hoogstaand produkt te ontvangen. Bovendien wordt een organisatie met een ISO- certificaat halfjaarlijks opnieuw beoordeeld en zal ze werken aan verbetering van het produkt. Al vorens een ISO-certificaat wordt toegekend, is door de onderne ming al heel wat werk verzet: het We leven in een wegwerpmaatschappij. Met z'n allen produceren we een flinke hoop afval. Zo'n 350 kilo huisvuil per persoon per jaar, een rechtstreeks gevolg van onze leef gewoonten. We consumeren en produceren er al jaren lustig op los. Onze voortdurende honger naar meer heeft het ecologisch even wicht, de harmonieuze relatie tussen mens en natuur danig verstoord. De grenzen van de groei zijn bereikt riep aldus een rapport van de Club van Rome, een groep vooraan staande wijze mannen, alweer meer dan twintig jaar geleden. Zij voorspelden een weinig florissante toekomst. De mensheid werkt aan zijn eigen ondergang. Dit schrikbeeld heeft vele mensen aan het denken gezet. Hoe had het ooit zover kunnen komen? Vol overtuiging gingen milieugroe peringen de strijd aan met de verspillende produktie- en consumptiepatronen zo ken merkend voor onze Westerse maatschappij. Niet altijd met succes. Maar er gloort hoop aan de horizon. Althans zo lijkt het. Een men taliteitsverandering is zichtbaar. Meer dan ooit lijken we ons bewust van het belang van een gezond leefmilieu. De zorg voor een beter milieu leeft in de samenleving. Tal van milieuvriendelijke initatieven ontplooien zich in snel tempo. Een ware invasie van groene produkten overspoelt de markt. Van scharrel varkens tot Groene Persil, van onbespoten groente tot houtvrij, gerecycled papier. Wat groen en milieuvriendelijk is verkoopt! Ook het 'schoon ondernemen' zit in de lift. Wie groen produceert kan rekenen op de sympathie van de consument. Maar niet iedere producent heeft oog voor de nadelige neveneffecten van zijn of haar bedrijfsvoe ring. Internationaal gezien kan schoon ondernemen in prijsgevoelige branches met producenten als deze eenvoudigweg de doodsteek betekenen. In dit licht bezien is het begrijpelijk dat de Nederlandse chemiecon cerns aarzelend staan tegenover 'schoon ondernemen'. Milieuzorg betekent in deze context een verhoging van de kostprijs met als gevolg lagere marges en een verslechter de internationale concurrentiepositie. Hier mee wordt het belang van een internationale aanpak onderstreept. Met goede bedoelin gen alleen redt men het niet. En met het opleggen van eenzijdige drastische maatre gelen van de kant van de overheid ook niet. Gezocht moet worden naar een evenwicht tussen de economische en ecologische belangen. Liefst op wereldschaal. Overigens ook in de politiek doet groen het goed. Elke zichzelf respecterende politieke partij heeft de zorg voor het milieu hoog in het vaandel staan. Door middel van regelge ving en subsidieverlening tracht de overheid het gedrag van de producent en consument te sturen. Het Nationaal Milieubeleidsplan is het kader waarbinnen dit straffen en belonen vorm heeft gekregen. Onlangs presenteerde de regering het vervolg; het Nationale Milieubeleidsplan Plus. De opstellers komen niet met halve maatregelen. Zo lijkt het ver plicht te gaan worden een snelbegrenzer en 'ecometer' in de auto te monteren teneinde 'scheuren' tegen te gaan. Daarnaast pleiten zij voor een verhoging van de accijnzen met 50 cent per liter benzine, na het jaar 2000. Niet echt getuigend van originaliteit. Het afrekenen van afval per kilogram is dat wel, maar helaas praktisch onuitvoerbaar en maatschappelijk moeilijk te verkopen. Het werkt immers afvaltoerisme in de hand. Milieuproblemen zijn grensoverschrijdend. Het heeft daarom pas echt nut als op interna tionaal niveau bindende afspraken worden gemaakt. Een goed milieu begint bij jezelf èn bij iedereen! veren van voormalig bankfiliaal tot cadeauwinkel. Dat viel nog niet mee. „In een bank is alles loodzwaar, veilig en kogelvrij. Dat moest er allemaal uit. Wel leuk is dat de kluis er nog inzit: iedereen begint meteen aan de knoppen te draaien en aan de deur te trek ken." De familie Berghout koos voor een cadeauwinkel „omdat cadeau-artikelen toch dicht bij onze branche liggen. In de Bloe menhoek verkopen we al kleine cadeautjes, maar bij Present zijn artikelen te vinden van zes kwart jes tot zevenhonderd gulden." Kees Berghout koopt het assorti ment in en drie medewerksters van de Bloemenhoek staan om de beurt in de cadeauwinkel. „Als het goed is, hoeven wij er zelf niet te komen," vertelt Marti na Berghout. „Alleen als de nood aan de man komt, met etaleren bijvoorbeeld, springen wij bij." De sector Dag- en Avondschool (DAS) van het Zeeland College houdt donderdag 10 februari om 19 uur in Goes een informatiebij eenkomst over de versnelde MEAO-opleiding die aan deze school kan worden gevolgd. Vol gens het college neemt de be langstelling voor spoedopleidingen de laatste jaren sterk toe. Aan de afdeling Vlissingen van het Zeeland College kunnen vol wassenen met voldoende voor opleiding in dagonderwijs de laatste twee jaar van de HAVO en het VWO binnen een jaar afron den. Binnen de sector DAS zijn de versnelde dagopleidingen MEAO geconcentreerd in Goes en Zierikzee. De avondopleiding MEAO in twee jaar kan zowel in Goes als in Vlissingen worden gevolgd. Bij voldoende basisop leiding kan de MEAO-opleiding ook binnen het jaar worden afge rond. In het volwassenenonderwijs blijft het mogelijk per vak te stu deren, wat vooral interessant is voor mensen die met een oude opleiding weer aan de slag willen of voor werkenden die zich willen bijscholen. Tijdens de informatie avond verstrekt het Zeeland Col lege informatie per vak over de ingangseisen. Studiebegeleiders helpen met vragen over studie- en vakkenpakketkeuze en voor waarden voor de Studiefinancie ring WSF 18 Over het algemeen geldt deze regeling voor cursisten die een volledig vakkenpakket overdag kiezen. S -ö ra- 1 Edith Schrijver met haar baas Henk Damen. vastleggen van procedures in een kwaliteitshandboek, het beden ken van kwaliteitsverbeteringen, het introduceren van een en an der in de organisatie en der gelijke. De externe deskundigen van Bu reau Veritas Quality International, de keuringsinstantie die organisa ties kan voordragen voor het ISO- certificaat, hebben de Ecco- organisatie in zijn totaliteit in de cember vorig jaar doorgelicht. Op 26 januari heeft directeur Six het ISO-certificaat in ontvangst mo gen nemen. Het drie jaar oude Ecco-kantoor in Middelburg was een van de Ecco-vestigingen die in de steek proef van bureau Veritas werden bekeken. Bureaumanager Anita Idskes vond dat 'best spannend'. „Het is toch een soort examen dat je doet. Als er op één vesti ging iets niet in orde is, wordt het verkrijgen van het certificaat voor de hele organisatie op het spel gezet. Wij waren er wel van over tuigd dat we ons werk goed doen, maar helemaal zeker weet je het natuurlijk nooit. Gelukkig vond de auditeur van Veritas ook dat wij de zaakjes goed voor el kaar hadden." Het Instituut voor het Midden- en Kleinbedrijf Zuid-West Nederland (IMK) gaat branchegewijs kan sen, bedreigingen, sterke en zwakke punten van detaillisten inventariseren. In de maanden februari tot en met juni kunnen ondernemers in de fotodetailhandel een uitnodi ging verwachten om aan de be- drijfsdoorlichting deel te nemen. Vanaf augustus zijn de detail listen in bloemen en planten aan de beurt. Tijdens het, voor de detaillist kosteloze, project kan de onder nemer zijn of haar ideeën toetsen aan die van een bedrijfsadviseur. Alle punten worden afgezet te gen de ontwikkelingen in de branche en binnen het marktge bied. Hierdoor krijgt de onderne mer volgens het IMK een objectief beeld van zijn of haar positie en kan tijdig worden in gespeeld op eventuele verande ringen in de markt. Hij moet er zelf smakelijk om la chen, Batafiliaalhouder Henk Da- men - beter bekend als Henk Bata. Bij de opening van de ge heel verbouwde schoenenzaak in Middelburg verscheen hij zelf ook met een nieuw gezicht. „Bij een nieuwe winkel hoort een nieuwe Batakop", grapt hij, „en dus heb ik mijn baard maar laten staan". Damen, die al sinds 1951 in het schoenenvak zit, is niet alleen te vreden over zijn nieuwe uiterlijk, maar ook over de metamorfose die de zaak onlangs heeft onder gaan. Bata was voor de oorlog al in Middelburg te vinden. Eerst aan de Korte Delft en vanaf 1960 in het ruime pand op zijn huidige plek aan de Lange Delft. „Een toplocatie", beaamt Damen, die al 27 jaar bij Bata-Middelburg werkzaam is. „In de eerste jaren overheersten bruin en oranje in de winkel. Alles was donker. Nu, bij deze laatste verbouwing is er een zee aan licht ontstaan door heldere verf- tinten, nieuwe verlichting en een andere opstelling van de schoe nen. Door een aangepaste kli maatregeling is het ook niet meer zo snikheet in de zaak", jubelt Damen. „Er kwam ook ruimte voor een sportschoenenwand en een uitgebreidere collectie van meer trendy damesmodellen". Henk Damen krijgt al 24 jaar lang assistentie van Edith Schrijver, die haar baas ook regelmatig ver vangt. Daarnaast zijn er nog twee parttimers in dienst. In vergelijking met de meeste andere levende wezens stap pen we nogal hulpeloos en on beholpen het leven in. De pasgeboren mens is voor zijn overleving volledig van andere mensen afhankelijk. Geduren de de lange kindertijd zijn we aangewezen op het gezin. Dat moet ons een veilige start bie den voor onze verdere biologi sche en emotionele ontwikkeling. Onze eerste kennismaking met het gezinsleven begint daarom in ons ouderlijke gezin. De er varingen die we in deze tijd doormaken, en het effect er van op onze verdere psychi sche ontwikkeling, hebben altijd een grote aantrekkings kracht gehad op psychologen. Ze zouden niet alleen van in vloed zijn op de ontwikkeling van onze persoonlijkheid. Ook de intieme relaties die we op volwassen leeftijd aangaan en het gezinsleven dat we zelf op bouwen, hangen samen met het gezinsleven dat we in onze kindertijd hebben gekend. De mate waarin we zelf "nest- warmte" hebben gekend, is van invloed op de emotionele banden die we zelf in ons vol wassen leven aangaan. Een van de belangrijkste onder zoekers op dit terrein is de En gelse kinderpsychiater John Bowlby. Hij heeft zich uitvoerig beziggehouden met de emotio nele band tussen ouders en kind en de invloed ervan op volwassen emotionele relaties. Hij baseert zijn inzichten onder meer op ervaringen met kinde ren uit weeshuizen. Een kind heeft behoefte aan een on dersteunende en positieve rela tie met anderen. Bowlby noemt dit een behoefte aan hechting. We zijn door de na tuur uitgerust met enkele ma nieren om deze behoefte kenbaar te maken, zoals vast pakken, huilen en lachen. Door middel van deze gedragingen lokt het kind een zorgzame reactie bij de ouder uit. In ons moderne gezin speelt vooral de moeder de hoofdrol bij de emo tionele ontwikkeling van het kind. De reactie van de moeder bepaalt in sterke mate of er uit eindelijk een emotionele hech ting ontstaat. Als moeder de behoefte van het kind onder kent en deze positief beant woordt, dan ervaart het kind een veiligheid die tot emotione le hechting leidt. Maar moeder kan de behoefte aan hechting bij het kind ook negeren. Of ze kan deze afwisselend onder kennen en negeren. De reactie van de moeder heeft volgens Bowlby vergaande gevolgen voor de emotionele relaties die het kind in zijn verdere leven zal aangaan. Wordt de behoef te aan hechting voortdurend genegeerd, dan ontwikkelt zich geen emotionele binding tus sen moeder en kind. Ook de volwassen relaties zullen dan gekenmerkt worden door een gemis aan emotionele binding. Er is in de volwassen liefdesre latie geen sprake van intimiteit. Als de behoefte aan hechting afwisselend beantwoord en genegeerd wordt leidt dit tot een voortdurende angst voor verlating. Het kind ervaart niet de veiligheid van de moederlij ke zorg en zal ook in zijn latere leven in volwassen relaties voortdurend angstig zijn om verlaten te worden. Het kan zich angstvallig blijven vast klampen aan de relaties die er zijn: de ouders, de partner en later de kinderen. Bowlby verklaart zijn bevindin gen als volgt. De relatie die we als kind met onze moeder heb ben, kleurt onze verwachtin gen ten opzichte van onze medemensen. Worden onze verwachtingen (met name de behoefte aan hechting) positief beantwoord, dan ontlenen we hieraan een gevoel van veilig heid. We weten ons verzekerd van de aanwezigheid van een veilige thuishaven, namelijk de moederrok. Deze fungeert ver volgens als basis voor onze verdere verkenningen in het le ven. Bovendien is deze ervaring van invloed op het beeld dat we onszelf vormen. Ons gevoel van eigenwaarde is in de kind- tijd sterk afhankelijk van de wijze waarop we door onze ouders (met name moeder) be handeld worden. Heeft er een hechting plaats gevonden, dan stimuleert dit een positief ge voel van eigenwaarde. Na ver loop van tijd is het niet meer belangrijk, of moeder nog daadwerkelijk lijfelijk aanwezig is. We hebben als het ware het positieve moederbeeld in ons zelf opgenomen; we dragen het in ons mea Wanneer er geen hechting heeft opgetre den, ontbreekt het ons aan zo'n veilig moederbeeld. Dit zal dan weer leiden tot hech tingsproblemen in de zorg voor ons eigen nageslacht. Het ge zin dat we zelf opbouwen is daarmee vaak een weerspiege ling van het nest waar we uit vandaan komen. Anne van den Hout (44) heeft sinds dinsdag 1 februari een ei gen naai-atelier aan de Korte Geere in Middelburg. In de kleine „maar knusse" zaak herstelt, vermaakt en maakt ze zelf kle ding. „Er is een markt voor", stelt ze vast. De zaak heet Zipper, En gels voor rits. Het naaien en herstellen werd Anne van den Hout als het ware met de paplepel ingegeven. „Mijn moeder was costumiere. Ik zat er altijd bij. Op m'n elfde had ik al een eigen naaimachine. Dat ging door totdat ik een jaar of achttien was. Toen ben ik andere dingen gaan doen. Onder meer in de welzijnssector bij de crisisopvang van jongeren. Weer later heb ik cursussen gevolgd voor andere banen, onder meer in de verzeke ringen. Maar ik ben 44. En dan kom je niet meer aan de bak". Vandaar dat Anne van den Hout snel haar oude vak oppakte „Ui teraard ben ik de hele tijd door blijven gaan met werken achter de naaimachine, maar dan vooral voor mezelf. Ik heb onderzocht of er geld verdiend kon worden met dit werk. Het zag er allemaal po sitief uit. Rond half december ben ik begonnen om me zelfstan dig te vestigen en half januari had ik het zo goed als rond. Dus dat ging supersnel". De kersverse onderneemster re pareert in principe alles wat wordt aangeboden. „Soms kun je een broek of rok van pakweg honderd gulden voor vijfentwin tig gulden herstellen. Dat is beter dan zo'n kledingstuk naar het Le ger des Heils te brengen. Die hebben er trouwens ook niets aan, want wat kapot is gooien ze weg". tAnne van den Hout: „Er is een markt voor". Sico Poortvliet, eigenaar van Lichtland Verlichting in Middel burg, heeft afgelopen zaterdag de prijzen uitgereikt aan de win naars van een kleurwedstrijd, die Lichtland samen met de milieu organisatie Greenpeace heeft ge houden. Ondanks pogingen van Lichtland- eigenaar Poortvliet om vertegen woordigers van Greenpeace bij de prijsuitreiking aanwezig te la ten zijn, stond hij zaterdagoch tend in zijn eentje voor de taak de winnaars te huldigen. De Greenpeace-delegatie was we gens ziekte verhinderd. Poortvliet (links) overhandigde de prijzen aan (vlnr) Mark van Ingen (6 jaar), Jorick Vos (7), Miranda Pe tiet (11) en Ismail Razani (8). Uitbater Them Janssen achter de toog van 'Round Them'. Het pand Bellamy park 8 is al zo'n twintig jaar ingericht als frituur. De nieuwe uitbater Them Jans sen, die voorheen in Café Sloeha- ven zijn nering dreef, heeft enkele veranderingen in het interieur aangebracht. De frituur is iets meer naar de achtergrond ver dwenen, zodat er plaats vrij kwam voor een bar. De nieuwe zaak luistert naar de naam 'Round Them'. Janssen; „Ik wil niet alleen friet klanten maar ook barklanten, men kan hier ook gewoon een kop koffie komen drinken. In de Sloehaven was het eigenlijk ook al een mengelmoes van café, ca fetaria en restaurant.". Als het toeristenseizoen begint wil Jans sen zijn kaart uitbreiden met luxe broodjes en ijscoupes. Buiten het seizoen richt Janssen zich voornamelijk op stappers en buurtbewoners. „In de weekein den blijven we tot drie uur 's nachts open", meldt Janssen. Ter gelegenheid van de opening heeft Janssen een kleurwedstrijd voor kinderen op poten gezet. Janssen; „De kinderen kunnen hier een kleurplaat met viltstiften krijgen. Er zijn twee eerste prijzen in de vorm van een walk-man mee te winnen".

Krantenbank Zeeland

de Vlissinger | 1994 | | pagina 9