VERGROTINGEN ruiter m Verschoore PADDELTJE SYMBOOL VOOR ARSENAAL CIAJDÖ1 F FEFRO CASTELIJN :d Met De Vlissinger naar Belgische Voerstreek r MINUTEN Guitig „Een beeld van klei dat gebronsd moet worden, dat geef je uit handen. Het verandert en is niet meer echt van jezelf". Liever werkt kunstenaresse Greetje Kuizenga met materialen als steen of betongietsel, zodat een beeld tot de laatste houw haar eigen schepping is. Voor de creatie van Paddeltje maakte ze een uitzondering. Het in brons gegoten stand beeld van de scheepjongen heeft zijn plek, op een sokkel voor de ingang van het Arsenaal, inmiddels ingenomen. Paddeltje moet het symbool worden voor het nieuwe Vlissingse complex. Want IR D.R BOUMAN OP DE BRES VOOR KLEINE ONDERNEMERS PZC WEEKBLADEN Voordat hij de VUT in ging was hij topmanager, alge meen directeur van Chemische Industrie Rijnmond. Nu is ir. D.R Bouman vrijwillig medewerker van de Stichting Kleinnood en voorziet kleine en middelgro te bedrijven van advies als daarom wordt gevraagd. Hoewel gratis, kennen maar weinigen de stichting die in het Zeeuwse vanuit de Kamer van Koophandel in Middelburg werkt. „Dat is jammer", oordeelt Bou man. „Vaak kunnen we ondernemers een flink eind op weg helpen". Het VNO stond overigens aan de wieg van Kleinnood. Dalend rendement Oud-directeuren CREATION G4BRIE&E opmerkelijk in leer De lezersreis van de maand juni, die Carlier sa men met De Vlissinger organiseert, gaat dit keer naar de Belgische Voerstreek. Een gebied van valleien en vergezichten en de abdij van Val Dieu. Op de pagina Uit het Zakenhart meer in formatie over deze trip. A I servies ROME 70-delige cassette f 1.119,— (normaal f 1.734,-) LANGE DELFT 50 MIDDELBURG 01180-13221 E Eventueel door uzelf te maken BINNEN (BIMglLE) (bod föSlLiyilE) recht t.o. C&A en Blokker 23e JAARGANG NUMMER 22 2 JUNI 1993 G reetje Kuizenga maakt van fictie werkelijkheid „Wanneer een beeld naar de bronsgieter gaat is het altijd maar afwachten hoe je het terugziet", nuanceert Greetje Kuizenga haar standpunt. „Een beeldhouwwerk daarentegen, daar komt verder niemand meer aan". Ondanks de ze voorkeur voor steen liet de kunstenaresse zich vorig jaar strikken om een standbeeld van de scheepsjongen van Michiel de Ruyter te maken. „Het werd mij gevraagd en omdat ik zelf een zeemansdochter uit Vlissingen ben trok het voorstel mij wel. Ik heb altijd een band gehad met het water". Greetje Kuizenga bekijkt het standbeeld a/s het net op de sokkel is geplaatst. Om zich een beeld te vormen van Paddeltje las Kuizenga het gelijk namige boek. „Voorheen had ik wel van hem gehoord, maar dat was ook alles". Het verhaal van kinderboekenschrijver J.H.Been draait om een vrolijke jongen die maar één wens heeft: naar zee gaan. In het begin is hij een vrij stevig jongetje, dat op een wag gelende manier loopt - ofwel 'peddelend' zoals zijn vriendjes zeggen, vandaar de naam Pad deltje. Later, wanneer hij als scheepsjongen voor Michiel de Ruyter werkt, verandert dat. Kui zenga: „De beschrijvingen in het boek geven weinig houvast. Het enige wat je te weten komt is dat hij altijd op blote voeten liep en dat hij een kniebroek en een pet droeg. Om een idee te krijgen van hoe hij eruit moest komen te zien heb ik meer naar guitige jongens koppies om me heen gekeken", bekent ze. Een voordeel is vol gens haar dat Paddeltje een fic tieve persoon is. Hij heeft nooit echt bestaan. „Daardoor heb je de vrijheid om zelf een invulling te geven aan het uiterlijk. Uitein delijk vormt het gezicht zich dan terwijl je er mee bezig bent". De houding van Paddeltje, han gend in het want, is gemaakt naar de tekening op de boek omslag van een oude uitgave. „Zo wilden de organisatoren het graag hebben". Het want werd gemaakt door de echtgenoot van de kunstenaresse. Ze legt daar extra de nadruk op, „omdat dat een hels karwei is geweest". Drie dagen aan een stuk zat Pieter Kuizenga het dikke scheepstouw te knopen. Als voormalig loods weet hij wel hoe dat moet. „Al leen zijn mijn handen het niet ge wend. Zeker niet om het uren achter elkaar te doen. Aan het eind zaten ze dan ook onder de blaren". Ook het want is in brons gegoten. Drie maanden, van half septem ber tot half december, werkte Greetje Kuizenga aan het 1,2 me ter hoge beeld. Ze maakte daar voor gebruik van het atelier van Hansje den Hollander, genaamd Balans 17, in Middelburg. Tijdens de wording van Paddeltje ont moette Kuizenga de nodige te genslagen op haar weg. Zo ontdekte ze op een morgen, toen het beeld al bijna voltooid was, dat één van de voeten eraf was gebroken. Uren was ze bezig om het lichaamsdeel er weer aan te zetten. „Het probleem is dat je de klei constant met natte doeken moet bedekken om ervoor te zor gen dat het niet uitdroogt. Maar, je kunt niet op alles voorbereid zijn". Voor het jasje dat Paddeltje draagt werd eerste een skelet van volièregaas gemaakt, waar later de klei rond geboetseerd werd. Paddeltje moet de mascotte wor den van het Arsenaal. De scheepsjongen wuift het publiek toe, dat naar de ingang van het maritieme complex loopt. Kuizen ga dacht in eerste instantie dat het beeld aan de kant van de slui zen zou komen, zodat de bezoe ker in zijn ooghoek ook Michiel de Ruyter op het Bolwerk zou zien staan. „Die band leek mij wel leuk. Paddeltje zou dan naar zijn baas wuiven. Maar niet ieder een dacht daar zo over. Vandaar". Kuizenga houdt zich inmiddels twaalf jaar bezig met het beeld-, houwen en boetseren. Het is de eerste keer dat een creatie van haar officieel onthuld wordt. De Skandia Sauna in Vlissingen heeft zes bungalows neergezet. In het vakantiepark is alles zo 'natuurlijk' mo gelijk. Rust en ontspanning staan centraal. Zie pagina Uit het Zakenhart. Ui' Gewaagde kleding, maar wel draagbaar. Hedwig Sam son en Michael Telepary laten in een spectaculaire show in Cosmo zien hoe leder, rubber en lak gedragen wordt. Een artikel op de Uitpagina. In de Seniorenkrant wordt aandacht besteed aan de veel voorkomende mishandeling van ouderen. Daarnaast is er de wegwijzer voor hulpaanvragen en wordt ingegaan op een cursus zelfverdediging voor 50- plus mannen en de zomeruniversiteit. i Met een goed beleid meer mensen in de winkel. FOTO ANDA VAN RIET kkj i Oplage: 24.400. Gratis huis-aan-huis op geheel Walcheren in combinatie met de Faam. Totale oplage: 49.000. Uitgave: Provinciale Zeeuwse Courant b.v. Administratie: PZC Oost-Souburgseweg 10, postbus 18. 4380 AA Vlissingen. Steunpunt: Boekhandel Bikker, Walstraat 94. Vlissingen. Advertentieverkoop: G.J.A. van den Eeden Tel. 01184-72283. Redactie: Ad Hanneman, 01180-81171 en Michelle Bruggeman (ai), 01180-81170. Redactie-adres: Postbus 5017, 4330 KA Middelburg Faxnr. 01180-81215 Bezorging: 01184-84215. Druk: Vink-Rotadruk b.v., postbus 36, 4570 AA Axel. Druktechniek: offsetrotatie Sluitingstijd: advertenties vrijdag PZC, Oost-Souburgseweg 10, 17.00 uur. Postbus 18, 4380 KA Vlissingen, tel. 01184-84000 (Boekhandel Bikker vrijdag 16.00 uur). De Faam en De Vlissinger maken deel uit van de Zeeland Combinatie huis-aan-huisbladen in Zeeland. Totale oplage: 170.025. Kleinnood werft om gratis advies te kunnen geven Volgens Bouman is het vaak hardstikke noodzakelijk om een praatpaal te hebben. Vooral als er in het bedrijf iets dreigt mis te gaan. Voorbeelden: „Er zijn on dernemers die hun vak hardstik ke mooi vinden en het ook uitstekend uitvoeren. Dus denken ze: de klanten komen wel. Maar zo werkt dat niet. Het is belang rijk om aan klantenwerving te doen. Ik kom vaak van deze men sen tegen. Zo kwam ik ook een man tegen die een seizoensbe- drijf heeft. Hij had geld nodig om te investeren, maar de bank gaf het niet. Zowel de bank als zijn accountant hadden hem uiter aard moeten wijzen op het bestaan van seizoenscrediet. Dat heb ik toen voor hem geregeld". Een ondernemer in Zuid-Beveland had een nieuwe machine nodig, noemt Bouman nog een voor beeld. De bank vertrouwde het echter met. „Ik heb toen samen met die man de argumenten op een rijtje gezet en die naar de bank gestuurd. Hij kreeg de ge vraagde vijftienduizend gulden. Stomweg omdat we het konden motiveren". Nog een ander voor beeld. „Een horecaman had wel voldoende omzet, daarentegen een dalend rendement. Er bleef zogezegd bijna niks meer over. Wat blijkt: die man had al jaren zijn prijzen niet meer verhoogd. Hij was bang dat zijn klanten niet meer zouden komen als hij een dubbeltje meer zou vragen. Ik heb hem toen geadviseerd om voorzichtig te verhogen. Want voor niks werken heeft ook geen zin". En zo heeft Bouman nog een groot aantal voorbeelden. „Soms denken de mensen dat ik er geen verstand van heb. Ze denken dat een klein bedrijf niet is te vergelij ken met een groot bedrijf zoals waar ik heb gewerkt. Daar vergis sen ze zich in. De analyse van de problemen blijft hetzelfde. De uit komsten zijn ook hetzelfde; het gaat alleen om hogere bedragen. Bovendien hebben wij als mana gers veel met problemen te ma ken gehad, waardoor we zeer zeker een klankbordfunctie kun nen uitoefenen". Bouman kwam in contact met de Stichting Kleinnood toen hij vlak nadat hij de VUT in was gegaan op een receptie een oud-collega ontmoette die hetzelfde werk deed. Hij was er meteen voor te porren. „Want thuiszitten en elke dag met mijn vrouw boodschap pen doen is niks voor mij. Nu wil ik niet zeggen dat ik tot in het on eindige wil blijven doorgaan. Op gegeven moment moet je wel. Bovendien is er een enorm groot aantal oud-directeuren, bijvoor beeld van Philips, die dit werk willen doen". „Kijk", filosofeert hij vervolgens over zijn vrije tijd. „Ik ben geen man die achter een schildersezel gaat zitten. Ik hou niet zo van die solistische zaken. Ik hou er van om met mensen om te gaan. Ik vind dat ik met het werk voor de Stichting Kleinnood nuttig bezig ben. Ik ben hardstikke gezond. ALs ik thuis blijf loop ik mijn vrouw maar wat voor de voeten. Ondernemen is bijzonder. Toen ik koos om werktuigbouwkunde in Delft te gaan studeren kon ik trouwens niet eens mijn eigen fiets repareren. Zo technisch was ik dus in werkelijkheid. Vandaar dat ik vrij snel na mijn studie in het management zat". Het idee voor Kleinnood is komen overwaaien uit Amerika. Daar deed professor Byrsh eind jaren zeventig een onderzoek naar het midden- en kleinbedrijf. „Als het om werk ging, moest je daar zijn. Meer dan in de grote fabrieken", concludeerde Byrsh en richtte Score op. Score staat voor Senior Corps of Refired Executives. De Nederlandse ir. Klevering .nam het idee mee naar Nederland en inte resseerde een aantal instanties voor het resultaat van het onder zoek en het initiatief van Byrsh. Het resultaat is de Stichting Kleinnood die nu gemiddeld acht tienhonderd ondernemers in Ne derland jaarlijks te hulp komt. „Helaas vaak te laat", stelt Bou man vast. Kennelijk heeft ieder een toch een beetje schroom om met de problemen voor de dag te komen....". la beouié de ka quc*té Leather Fashion E5PPJT CS). La flocla na LANGEDELFT4* MIDDELBURG

Krantenbank Zeeland

de Vlissinger | 1993 | | pagina 1