VERGROTINGEN
ruiter m
Verschoore
PADDELTJE SYMBOOL VOOR ARSENAAL
CIAJDÖ1
F
FEFRO
CASTELIJN
:d
Met De Vlissinger naar
Belgische Voerstreek
r
MINUTEN
Guitig
„Een beeld van klei dat gebronsd moet worden, dat
geef je uit handen. Het verandert en is niet meer
echt van jezelf". Liever werkt kunstenaresse Greetje
Kuizenga met materialen als steen of betongietsel,
zodat een beeld tot de laatste houw haar eigen
schepping is. Voor de creatie van Paddeltje maakte
ze een uitzondering. Het in brons gegoten stand
beeld van de scheepjongen heeft zijn plek, op een
sokkel voor de ingang van het Arsenaal, inmiddels
ingenomen. Paddeltje moet het symbool worden
voor het nieuwe Vlissingse complex.
Want
IR D.R BOUMAN OP DE BRES VOOR KLEINE ONDERNEMERS
PZC WEEKBLADEN
Voordat hij de VUT in ging was hij topmanager, alge
meen directeur van Chemische Industrie Rijnmond.
Nu is ir. D.R Bouman vrijwillig medewerker van de
Stichting Kleinnood en voorziet kleine en middelgro
te bedrijven van advies als daarom wordt gevraagd.
Hoewel gratis, kennen maar weinigen de stichting
die in het Zeeuwse vanuit de Kamer van Koophandel
in Middelburg werkt. „Dat is jammer", oordeelt Bou
man. „Vaak kunnen we ondernemers een flink eind
op weg helpen". Het VNO stond overigens aan de
wieg van Kleinnood.
Dalend rendement
Oud-directeuren
CREATION G4BRIE&E
opmerkelijk
in leer
De lezersreis van de maand juni, die Carlier sa
men met De Vlissinger organiseert, gaat dit
keer naar de Belgische Voerstreek. Een gebied
van valleien en vergezichten en de abdij van Val
Dieu. Op de pagina Uit het Zakenhart meer in
formatie over deze trip.
A
I
servies
ROME
70-delige
cassette
f 1.119,—
(normaal
f 1.734,-)
LANGE DELFT 50
MIDDELBURG
01180-13221
E
Eventueel door uzelf te maken
BINNEN
(BIMglLE) (bod föSlLiyilE)
recht t.o. C&A en Blokker
23e JAARGANG NUMMER 22
2 JUNI 1993
G reetje Kuizenga maakt
van fictie werkelijkheid
„Wanneer een beeld naar de
bronsgieter gaat is het altijd maar
afwachten hoe je het terugziet",
nuanceert Greetje Kuizenga haar
standpunt. „Een beeldhouwwerk
daarentegen, daar komt verder
niemand meer aan". Ondanks de
ze voorkeur voor steen liet de
kunstenaresse zich vorig jaar
strikken om een standbeeld van
de scheepsjongen van Michiel de
Ruyter te maken. „Het werd mij
gevraagd en omdat ik zelf een
zeemansdochter uit Vlissingen
ben trok het voorstel mij wel. Ik
heb altijd een band gehad met
het water".
Greetje Kuizenga bekijkt het standbeeld a/s het net op de
sokkel is geplaatst.
Om zich een beeld te vormen van
Paddeltje las Kuizenga het gelijk
namige boek. „Voorheen had ik
wel van hem gehoord, maar dat
was ook alles". Het verhaal van
kinderboekenschrijver J.H.Been
draait om een vrolijke jongen die
maar één wens heeft: naar zee
gaan. In het begin is hij een vrij
stevig jongetje, dat op een wag
gelende manier loopt - ofwel
'peddelend' zoals zijn vriendjes
zeggen, vandaar de naam Pad
deltje. Later, wanneer hij als
scheepsjongen voor Michiel de
Ruyter werkt, verandert dat. Kui
zenga: „De beschrijvingen in het
boek geven weinig houvast. Het
enige wat je te weten komt is dat
hij altijd op blote voeten liep en
dat hij een kniebroek en een pet
droeg. Om een idee te krijgen van
hoe hij eruit moest komen te zien
heb ik meer naar guitige jongens
koppies om me heen gekeken",
bekent ze. Een voordeel is vol
gens haar dat Paddeltje een fic
tieve persoon is. Hij heeft nooit
echt bestaan. „Daardoor heb je
de vrijheid om zelf een invulling
te geven aan het uiterlijk. Uitein
delijk vormt het gezicht zich dan
terwijl je er mee bezig bent".
De houding van Paddeltje, han
gend in het want, is gemaakt
naar de tekening op de boek
omslag van een oude uitgave.
„Zo wilden de organisatoren het
graag hebben". Het want werd
gemaakt door de echtgenoot van
de kunstenaresse. Ze legt daar
extra de nadruk op, „omdat dat
een hels karwei is geweest". Drie
dagen aan een stuk zat Pieter
Kuizenga het dikke scheepstouw
te knopen. Als voormalig loods
weet hij wel hoe dat moet. „Al
leen zijn mijn handen het niet ge
wend. Zeker niet om het uren
achter elkaar te doen. Aan het
eind zaten ze dan ook onder de
blaren". Ook het want is in brons
gegoten.
Drie maanden, van half septem
ber tot half december, werkte
Greetje Kuizenga aan het 1,2 me
ter hoge beeld. Ze maakte daar
voor gebruik van het atelier van
Hansje den Hollander, genaamd
Balans 17, in Middelburg. Tijdens
de wording van Paddeltje ont
moette Kuizenga de nodige te
genslagen op haar weg. Zo
ontdekte ze op een morgen, toen
het beeld al bijna voltooid was,
dat één van de voeten eraf was
gebroken. Uren was ze bezig om
het lichaamsdeel er weer aan te
zetten. „Het probleem is dat je de
klei constant met natte doeken
moet bedekken om ervoor te zor
gen dat het niet uitdroogt. Maar,
je kunt niet op alles voorbereid
zijn". Voor het jasje dat Paddeltje
draagt werd eerste een skelet
van volièregaas gemaakt, waar
later de klei rond geboetseerd
werd.
Paddeltje moet de mascotte wor
den van het Arsenaal. De
scheepsjongen wuift het publiek
toe, dat naar de ingang van het
maritieme complex loopt. Kuizen
ga dacht in eerste instantie dat
het beeld aan de kant van de slui
zen zou komen, zodat de bezoe
ker in zijn ooghoek ook Michiel
de Ruyter op het Bolwerk zou
zien staan. „Die band leek mij
wel leuk. Paddeltje zou dan naar
zijn baas wuiven. Maar niet ieder
een dacht daar zo over.
Vandaar".
Kuizenga houdt zich inmiddels
twaalf jaar bezig met het beeld-,
houwen en boetseren. Het is de
eerste keer dat een creatie van
haar officieel onthuld wordt.
De Skandia Sauna in Vlissingen heeft zes bungalows
neergezet. In het vakantiepark is alles zo 'natuurlijk' mo
gelijk. Rust en ontspanning staan centraal. Zie pagina Uit
het Zakenhart.
Ui'
Gewaagde kleding, maar wel draagbaar. Hedwig Sam
son en Michael Telepary laten in een spectaculaire show
in Cosmo zien hoe leder, rubber en lak gedragen wordt.
Een artikel op de Uitpagina.
In de Seniorenkrant wordt aandacht besteed aan de
veel voorkomende mishandeling van ouderen. Daarnaast
is er de wegwijzer voor hulpaanvragen en wordt ingegaan
op een cursus zelfverdediging voor 50- plus mannen en
de zomeruniversiteit.
i Met een goed beleid meer mensen in de winkel.
FOTO ANDA VAN RIET
kkj
i
Oplage: 24.400.
Gratis huis-aan-huis op
geheel Walcheren in
combinatie met de Faam.
Totale oplage: 49.000.
Uitgave: Provinciale Zeeuwse
Courant b.v.
Administratie:
PZC
Oost-Souburgseweg 10,
postbus 18. 4380 AA
Vlissingen.
Steunpunt:
Boekhandel Bikker,
Walstraat 94. Vlissingen.
Advertentieverkoop:
G.J.A. van den Eeden
Tel. 01184-72283.
Redactie: Ad Hanneman,
01180-81171 en Michelle
Bruggeman (ai), 01180-81170.
Redactie-adres: Postbus 5017,
4330 KA Middelburg
Faxnr. 01180-81215
Bezorging: 01184-84215.
Druk: Vink-Rotadruk b.v.,
postbus 36, 4570 AA Axel.
Druktechniek: offsetrotatie
Sluitingstijd: advertenties
vrijdag PZC, Oost-Souburgseweg
10, 17.00 uur. Postbus 18, 4380
KA Vlissingen, tel. 01184-84000
(Boekhandel Bikker vrijdag 16.00
uur).
De Faam en De Vlissinger
maken deel uit van de Zeeland
Combinatie huis-aan-huisbladen
in Zeeland.
Totale oplage: 170.025.
Kleinnood werft om gratis
advies te kunnen geven
Volgens Bouman is het vaak
hardstikke noodzakelijk om een
praatpaal te hebben. Vooral als er
in het bedrijf iets dreigt mis te
gaan. Voorbeelden: „Er zijn on
dernemers die hun vak hardstik
ke mooi vinden en het ook
uitstekend uitvoeren. Dus denken
ze: de klanten komen wel. Maar
zo werkt dat niet. Het is belang
rijk om aan klantenwerving te
doen. Ik kom vaak van deze men
sen tegen. Zo kwam ik ook een
man tegen die een seizoensbe-
drijf heeft. Hij had geld nodig om
te investeren, maar de bank gaf
het niet. Zowel de bank als zijn
accountant hadden hem uiter
aard moeten wijzen op het
bestaan van seizoenscrediet. Dat
heb ik toen voor hem geregeld".
Een ondernemer in Zuid-Beveland
had een nieuwe machine nodig,
noemt Bouman nog een voor
beeld. De bank vertrouwde het
echter met. „Ik heb toen samen
met die man de argumenten op
een rijtje gezet en die naar de
bank gestuurd. Hij kreeg de ge
vraagde vijftienduizend gulden.
Stomweg omdat we het konden
motiveren". Nog een ander voor
beeld. „Een horecaman had wel
voldoende omzet, daarentegen
een dalend rendement. Er bleef
zogezegd bijna niks meer over.
Wat blijkt: die man had al jaren
zijn prijzen niet meer verhoogd.
Hij was bang dat zijn klanten niet
meer zouden komen als hij een
dubbeltje meer zou vragen. Ik
heb hem toen geadviseerd om
voorzichtig te verhogen. Want
voor niks werken heeft ook geen
zin".
En zo heeft Bouman nog een
groot aantal voorbeelden. „Soms
denken de mensen dat ik er geen
verstand van heb. Ze denken dat
een klein bedrijf niet is te vergelij
ken met een groot bedrijf zoals
waar ik heb gewerkt. Daar vergis
sen ze zich in. De analyse van de
problemen blijft hetzelfde. De uit
komsten zijn ook hetzelfde; het
gaat alleen om hogere bedragen.
Bovendien hebben wij als mana
gers veel met problemen te ma
ken gehad, waardoor we zeer
zeker een klankbordfunctie kun
nen uitoefenen".
Bouman kwam in contact met de
Stichting Kleinnood toen hij vlak
nadat hij de VUT in was gegaan
op een receptie een oud-collega
ontmoette die hetzelfde werk
deed. Hij was er meteen voor te
porren. „Want thuiszitten en elke
dag met mijn vrouw boodschap
pen doen is niks voor mij. Nu wil
ik niet zeggen dat ik tot in het on
eindige wil blijven doorgaan. Op
gegeven moment moet je wel.
Bovendien is er een enorm groot
aantal oud-directeuren, bijvoor
beeld van Philips, die dit werk
willen doen".
„Kijk", filosofeert hij vervolgens
over zijn vrije tijd. „Ik ben geen
man die achter een schildersezel
gaat zitten. Ik hou niet zo van die
solistische zaken. Ik hou er van
om met mensen om te gaan. Ik
vind dat ik met het werk voor de
Stichting Kleinnood nuttig bezig
ben. Ik ben hardstikke gezond.
ALs ik thuis blijf loop ik mijn
vrouw maar wat voor de voeten.
Ondernemen is bijzonder. Toen ik
koos om werktuigbouwkunde in
Delft te gaan studeren kon ik
trouwens niet eens mijn eigen
fiets repareren. Zo technisch was
ik dus in werkelijkheid. Vandaar
dat ik vrij snel na mijn studie in
het management zat".
Het idee voor Kleinnood is komen
overwaaien uit Amerika. Daar
deed professor Byrsh eind jaren
zeventig een onderzoek naar het
midden- en kleinbedrijf. „Als het
om werk ging, moest je daar zijn.
Meer dan in de grote fabrieken",
concludeerde Byrsh en richtte
Score op. Score staat voor Senior
Corps of Refired Executives. De
Nederlandse ir. Klevering .nam het
idee mee naar Nederland en inte
resseerde een aantal instanties
voor het resultaat van het onder
zoek en het initiatief van Byrsh.
Het resultaat is de Stichting
Kleinnood die nu gemiddeld acht
tienhonderd ondernemers in Ne
derland jaarlijks te hulp komt.
„Helaas vaak te laat", stelt Bou
man vast. Kennelijk heeft ieder
een toch een beetje schroom om
met de problemen voor de dag te
komen....".
la beouié de ka quc*té
Leather Fashion
E5PPJT
CS).
La flocla
na
LANGEDELFT4* MIDDELBURG