I/772I I/772J Draadloos de beste STEEDS MEER GEZICHT ONDER T.L.-BALKEN LliA&SkSAlL RZTelecom B.V. Lindtsedijk 80, Postbus 1109, 3330 CC Zwijndrecht Tel. 078-10 25 99, Fax 078-10 17 01 De Sirenen Speelse provocatie en versluierende romantiek HEDENDAAGSE KUNST" open: woensdag t/m zondag van 12.00-17.00 uur. spreekwoordelijk, de groeicijfers zijn jong. En sterker nog: ergens op afkomen is één, maar blijven staan is twéé. Wie in de langzame spellijnen van Trajekt niets ziet, loopt gewoon weg. En dat doen er maar weinigen. De mysterieuze beelden, de droomachtige gebeurtenissen zijn kennelijk herkenbaar. Ze komen van ver en ze roepen -blijkbaar van even ver- her inneringen op. DETAKKENBOSJES In de glazen huisjes wonen de Takkebosjes; volgroeide wezens en volkomen autonoom. Er zijn meer takkebosjes dan huisjes. Een-takkebosje zonder huisje is niets, wordt niet meer gevoederd en meedogenloos door de onderkasten afge voerd. 'Windhuisjes' is nog altijd een locatie-project, omdat ook deze voorstelling aangepast wordt aan de omgeving waarin hij speelt. De buitenruimte wordt daarbij gebruikt als een onder deel van het stuk. Maar er heeft inmiddels toch een ontwikke ling plaatsgevonden. Voor het eerst speelt Wiepke zelf niet mee. maar voert ze de regie. De beelden die in 'Windhuisjes' worden opgeroepen hebben lange tijd gerijpt. Meer dan ooit wordt deze voorstelling een schouwspel, waar tegenaan gekeken kan worden. Toch zal de verwondering en verbijstering blijven. Alledaags zal het niet worden. Door de bizarre huisjes-op-poten die een centrale rol vervullen. Door de wonderlijke wezens die ook dit spel weer zullen bevolken en die door hun bezigheden zullen beangstigen, vervreemden, onthutsen of vertederen. Als de voornemens van Wiepke Poldervaart gaan uitkomen, zullen die wezens met hun onaardse namen letterlijk en figuurlijk toch steeds meer gezicht krijgen. In een poging om de taferelen van Trajekt te beschrijven, is wel eens de naam van Jeroen Bosch gebruikt. Wie weet. Maar ook de naam van Salvador Dali zou kunnen vallen. Nog het een noch het ander dekt de lading. Het zijn slechts vage verwijzingen naar een intrigerende raadselachtigheid die des ondanks bijna begrepen kan worden. Wiepke Poldervaart is vol vertrouwen in de taal die haar beelden spreken. Jaren geleden heeft ze eens bezworen: 'Ooit maak ik een stuk, dat onder TL-balken en zonder muziek kan worden gespeeld.' 'Windhuisjes' zal ongetwijfeld een deel van zijn betovering gaan danken aan de lokatie: de Oranjemolen. Die plek tussen de leegte van het water en de volte van de stad, tussen on tembaar en bedwongen, die plek hoort bij 'Windhuisjes'. Maar ik voel ook wel aan ^met het kiezelsteentje nog aarzelend in m'n hand- dat Trajekt hard op weg is om beeldender te wor den dan ooit. DE ONDERKASTEN Op de grond leven de onderkasten. De onderkasten doen niets anders dan hun opdracht uitvoeren. Ze houden het ter rein schoon, voederen de bewoners van de glazen huisjes op vaste tijden en baren in hun pauzes nieuwe peulen. Aan de ene kant van de spoorbaan voeren ze dood leven af, aan de andere kant scheppen ze nieuw. Wat hun opdracht in de weg staat, wordt zonder pardon terzijde geschoven. Première 1 augustus, daaraan voorafgaand kunt u vanaf 29 juli het wordingsproces meemaken. 'Windhuisjes' is een co- produktie van Trajekt Theater uit Gouda en het Straatfestival Vlissingen. De première is in Vlissingen mede mogelijk gemaakt door Stichting Moerman Promotie Vlissingen. Trajekt Theater wordt gesubsidieerd door het Ministerie van W.V.C.. de gemeente Amsterdam en de gemeente Gouda. Met dank aan: Stichting Moerman .Promotie Vlissingen In zijn Odyssee verhaalt Homerus van Sirenen, vrouwen die met hemels gezang passerende zeelieden naar de kust lok ten om hen daarna te doden. In Oost-Souburg nemen vanaf 26 juli drie hedendaagse Sirenen de watertoren in bezit. Moeten voorbijgangers een blokje om? Worden zij anders slachtoffers van verleidingskunsten, toverkracht en boosaar dig geweld? Zijn mannen hun slachtoffer of richten zij zich ook op sekse-genoten? Na een bezoek aan de watertoren kunt u pas echt zeker zijn van hun activiteiten. Daaraan voorafgaand toch wat 'geruststellende' informatie. De Sirenen heten in het echt Tjarda Sixma, Anya Janssen en Mitsy Groenendijk. Sixma houdt zich vooral met fotogra fie bezig haar collega's schilderen en tekenen. In 1989 pre senteerden zij zich gezamenlijk met werk over de vrouw als kameraad, hoer of madonna. Zelf verspreidden zij persfoto's waarop zij sexy en agressief gekleed stonden afgebeeld, terwijl hun zwarte kaplaarzen een dikke, van het geld bul kende man tegen de grond drukten. Cliché's werden dus niet geschuwd! In feite vormden ze zelfs het centrale onder werp in het werk van de drie Sirenen. Maar elke foto of schil derij was voorzien van een dubbele bodem, die het vrouw beeld van de beschouwer op z'n minst licht deed trillen. De Sirenen verbeeldden vrouwen die ook in de meest stereoty pe rol het heft stevig in handen hielden. In hun nieuwe rol als 'Nature Women' zal dat niet anders zijn. Maar de Sirenen brengen nu ook beelden van moederschap en romantisch buitenleven. Schilderijen, foto's en combinaties daarvan zijn ingebed in een totaalwereld, een speelse, pro vocerende installatie! WATERTOREN ;j j; SIRENEN 1992 NATURE WOMEN' FOTO MICHIEL VIJSELAAR EN SIRENEN MET DANK AAN TORCH GALERIE AMSTERDAM

Krantenbank Zeeland

de Vlissinger | 1992 | | pagina 36