Vrouwen praten over zichzelf
en hun invloed op het beleid
Vlissingse Ichtus school
won Malmberg prijsvraag
U0PDE HOOGTE
BON
DÉ^ISSINGER
PZC
w
Peet
overzichts
tentoonstelling
schoolkeuze
op walcheren
HET WEEKBLAD VOOR WALCHEREN
JAN MERKELS VECHT VOOR ERKENNING ALS BURGER OORLOGSSLACHTOFFER
rt
"X
4
j>/
u
r
STUDIEDAG VAN LUCHTKASTEEL
SCHOENEN
HALVE PRIJS
JE HAD'T KUNNEN LEZEN IN DE KRANT
VOOR JE EIGEN STUK VAN NEDERLAND.
C0NA
v
IN WINNING MOOD NAAR UTRECHT
DEZE WEEK IN
ZAKEN-
HART
KARA TE
DE
VLIEDBERG
ABEL
RUBRIEKEN
HlflVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ROYAL ALBERT
25 jaar "old country
roses" daarom tijdelijk
25% KORTING
Difterie
die stijl verraadt
COFFEE
MAKER
Vrouwenkleren
K2-syndroom
EN MINDER!
DE LEEUW
VAN DE WOUW
Ombudsman
Getuigen
oplage 22.800. wekelijks gratis huis aan huis op geheel walcheren in combinatie met de faam. totale oplage 44:950. uitgave provinciale
reeuwse courant b.v. administratie: markt 51, postbus 5017, 4330 ka middelburg, 01180-81162. advertentie: walstraat 56-60, postbus
18, 4380 aa vlissingen, 01184-84000, privé w. melse, 01184-62320. redaktie: ad hanneman, 01180-81170.
Hoe kunnen en willen vrouwen
invloed uitoefenen op het beleid
en op hun eigen loopbaan? Op die
vraag wordt antwoord gezocht
tijdens een bijeenkomst van het
Zeeuws Vrouwenoverleg Lucht
kasteel op vrijdag 20 februari tij
dens een studiedag. Deze vindt
plaats in de Hoeksteen in Middel
burg tussen 10 en 16 uur.
Het programma bestaat uit twee
delen. Tineke de Rijk spreekt 's
morgens over oude en nieuwe
machtsrelaties en Lidwi de Rijk
behandelt beleidsbeïnvloeding.
De Rijk is organisatiesocioloog.
De Groot schreef mee aan het
handboek 'vrouw en beleid' en ze
heeft de leiding van de kader-
school met dezelfde naam.
Na een videoprogramma en de
lunch wordt in werkgroepen aan
de hand van praktijksituaties op
de onderwerpen ingegaan. Deze
studiedag is vooral bedoeld voor
vrouwen die betaald of onbetaald
op hun eigen manier willen zoe
ken bij het omgaan met machtre
laties, beleid en het plannen van
hun loopbaan. Het Zeeuws over
leg Luchtkasteel - de organisatie
dus - is een overleg van vrouwen
die beroepsmatig met en voor
vrouwen werken. Bij de Stichting
Vrouwenemancipatie Zeeland
kan men zich aanmelden. Tele
foon: 01180-33814.
De kinderen van groep 5 en 6 van de Vlissingse Ichtus school
vieren vandaag (woensdag 4 februari) feest in Utrecht, zij won
nen namelijk de wedstrijd die Malmberg (uilgever van Bobo,
Okki en Taptoe) uitschreef onder de titel 'Wie maakt het beste
jeugdtijdschrift'.
De Vlissingers krijgen de eerste prijs in de afdeling Taptoe. De
prominente figuur die is uitgenodigd om in die afdeling de prijs
te overhandigen kan ongehinderd Zeeuws plat proaten. Het is
namelijk de kinderboekenschrijver Wim Hofman uit Vüssin
gen. Het feestelijke gebeuren vindt plaats in de Irene hal van het
Jaarbeurscomplex.
Groepsonderwijzer F. Spinnewijn
is bijzonder in zijn schik met het
resultaat van zijn negen- en tien
jarige pupillen. "Na veel vijven
en zessen koos de klas het thema
'griezelen', legt hij uit. "En vrij
wel ieder kind heeft aan dit win
nende Taptoe-nummer bijgedra
gen. In de Taptoe hebben we de
middenpagina gevuld met een en
ge röntgenfoto, er zijn foto's op
genomen van de reptielenzoo Igu
ana in Vlissingen, waarmee we
overigens een goede band hebben,
er is een recept in geplaatst voor
een eetbare pudding onder de
naam 'wrattenpudding' en er zijn
korte verhalen in opgenomen, on
der meer over nachtmerries".
Spinnewijn onthult dat de prijs
bestaat uit een bedrag van 2500
gulden, te besteden voor de
school en de feestdag in de Irene-
hal. "We hebben echt geprobeerd
om van ieder kind iets op te ne
men. Wat er nu nog ligt - en dat
wordt allemaal keurig bewaard -
zou voldoende zijn om nog een
Taptoe te kunnen maken. En qua
kwaliteit zou deze beslist niet
minder zijn", voegt Spinnewijn
er aan toe.
Loeki de Leeuw van de Ster
reclame komt de Vlissingers in
Utrecht van de bus halen. In de
Irenehal wacht het Zeeuwse gezel
schap dan een feestmaal en een
optreden van Frank en René
Grootveld die het stuk 'broertjes'
opvoeren.
Volgens Spinnewijn doet de
school vaker mee aan wedstrij
den. "We zijn al eens een keer in
het tv-programma 'Stuif es in' ge
weest. Ook wonnen we ooit een
encyclopedie".
MOGEN WIJ
HOUDEN?
JA IK WIL EEN ABONNEMENT OP DE KRANT VOOR M N EIGEN STUK VAN NEDERLAND
n71
De eerste 2 weken ontvang ik de krant gratis Pas daarna betaal ik
Per maand t 23,65 Per kwartaal f 68,65 Per halfjaar 1 137.30 Per iaar I 262,50
(Aankruisen wat van toepassing is)
Naam
Jan Louisse voelt
zich kiplekker in zijn
Vlissingse parfumerie
speciaalzaak. 'Vertrou
wen winnen'. Dat is
hem heilig en garan
deert goed zaken doen.
Een koperen karate-
leraar krijgt hulde met
talrijke demonstraties.
De school voor mid
delbaar onderwijs. De
Vliedberg, opende een
restaurant. Eetplezier
voor leerlingen en
gasten, maar vooral
om het vak goed te
leren.
Het Middelburgse
filmpubliek koos
'Abel', een Nederland
se film, als beste van
1986.
Korte informatie, podi
um, film. Uit, exposi
ties, boeken en zaek'n
bin zaek'n.
Adres
Postcode
Tel
Plaats
I Stuur deze bon in gesloten envelop (zonder postzegel) op naar PZC, Antwoordnum- I
j ZC 4/2/87 mer 2' 4330 VB Middelburg. j
De winnende Taptoe's met bovenaan die van de Ichtusschool.
SSHÏ*?*
[tussen cfe Kleintjes?:
...ik beleef de angsten, die
ik in de oorlog niet kende...
Echt Engels Porselein
OP ALLE ARTIKELEN
VAN
OLD COUNTRY ROSES
Profiteer er NU van bij
de Royal Albert
specialist:
SERVICE KWALITEIT GARANTIE
LANGE DELFT 50 MIDDELBURG
01180 13221
DOOR AD HANNEMAN
Uiterlijk mankeert hij niets en - misschien - is dat juist zijn han
dicap. Zou de Middelburger Jan Meekels namelijk een li
chaamsdeel missen, dan was er waarschijnlijk geen vuiltje aan
de lucht en zou er wel een instantie zijn geweest die hem erkende
als burgeroorlogsslachtoffer. Hij haalt een stapel papieren te
voorschijn; correspondentie in gewoon Nederlands en recht
banktaai van advocaten. Hij kent de brieven uit z'n hoofd en
toont als een computer het bewijsmateriaal dat zijn aangrijpend
verhaal slaaft. "Och. Ik was in de laatste jaren van de oorlog
amper achttien jaar. Over wat ik deed heb ik niet zo nagedacht.
JaPas later... Toen begon het. Ik kreeg blackouts en wist
niet meer wat ik deed. 's Nachts viel ik van de trap of bonkte
schreeuwend tegen de muren... Je beleeft het weer, heel intens.
In de oorlog was ik niet bang en deed wat ik vond dat ik doen
moest".
Jan Meekels vecht al jaren om er
kenning. Maar het feit dat hij als
difteriepatiënt het Polizieliches
Durchgangslager Amersfoort
werd binnengedragen redde hem
misschien toen het leven, maar
bezorgt hem nu een brok narig
heid. Difteriepatiënten werden
namelijk niet geregistreerd. "De
Duitsers w.aren er als de dood
voor". En wie niet werd gere
gistreerd, wordt nu kennelijk niet
geloofd. Ondanks bewijzen en
een psychiatrisch rapport. Maar
er is hoop. Kortgeleden ontdekte
Meekels twee getuigen. Hij denkt
dat de erkenning voor hem in
zicht is.
II y:
\N II
Speciale i
prijs!
GESC
Middelburg, Nieuwe Burg 8
Vlissingen, Lange Zelke 26
01180-13266/01184-11477
De in Vlissingen geboren Meekels
werd eind 1944 bij een razzia in
Apeldoorn opgepakt. Hij was
daar geëvacueerd met zijn familie
en woonde in Arnhem. Bij con
trole van de papieren door de
SSers viel een illegaal blad uit zijn
binnenzak, dat hij regelmatig ver
spreidde. "Ik weet niet meer of
het Vrij Nederland of Trouw
was". De SSers twijfelden geen
moment en deden hem de boeien
om. Hij kon nog net een genees
kundige verklaring laten zien
waarop stond dat hij kortgeleden
ontslagen was uit het ziekenhuis:
difterie.
Bij het 'durchgangslager' stopte
de dienstdoend wachtcomman
dant hem zonder slag of stoot in
de ziekenboeg. "De moffen wa
ren zo bang voor die ziekte dat ze
me niet eens wilden zien. Daarom
werd ik niet ingeschreven". Met
hulp van - zoals hij het noemt -
'foute Nederlanders' - mocht hij
genezen en werd niet onmiddellijk
aan het werk gezet. Begin januari
duwden de bezetters hem echter
toch de spade in de hand - hij
moest loopgraven graven en ver
huisde naar een werkkamp. In de
tweede week van januari vluchtte
hij uit de werkploeg en in de barre
kou liep hij twee nachten door om
thuis in Apeldoorn te komen.
"Ik kwam thuis toen het gezin,
mijn vader en moeder hadden ne
gen kinderen, net aan tafel zat. Ze
aten boerenkool of zoiets. Ik
werd hartelijk ontvangen. Maar
mijn vader vond wel, overigens
terecht, dat ik het gezin in moei
lijkheden had gebracht. Veertien
dagen heb ik me toen thuis ver
borgen, totdat op een avond twee
SSers aanbelden. Het waren de
zelfde lui als die me hadden gear
resteerd bij de razzia. Het was in
derdaad link om thuis te blijven.
In vrouwenkleren ben ik toen op
de fiets 's morgens om vijf uur
naar een onderduikadres gereden
in Wijk bij Duurstede. Achter in
een veewagen voer ik over met het
veerpontje. Via allerlei onder
duikadressen kwam ik uiteinde
lijk in bevrijd Nederland bij de
Engelsen, die me drie dagen in het
cachot stopten. Uiteraard was
toen iedereen verdacht die niet het
tegendeel had bewezen. Ik ben
dus nooit bevrijd, maar heb me
zelf bevrijd".
Maar de weg naar de echte vrij
heid zou nog lang duren. Licha
melijk was Meekels zo verzwakt
dat hij geen weerstand meer had.
Met pleuritus werd hij opgeno
men in het Sanatorium Horner-
heide waar hij een jaar bleef. Na
een jaar werd hij daar gezond ver
klaard. Maar niet voor lang. Hij
werkte twee jaar en kreeg TBC.
Pas in 1955 kon voor Meekels het
gewone leven beginnen. Omdat
hij tijdens zijn ziekte het diploma
boekhouden had gehaald, kreeg
hij vrij snel werk.
In het begin van de jaren zestig
overvielen Meekels voor de eerste
keer de angsten. "Middenin de
nacht werd ik wakker en werd
bang voor schieten en achtervol
gingen. Ik beleefde toen de
angsten die ik in de oorlog niet
had gekend. Ik wilde er uiteraard
niet aan toegeven, maar een arts
vertelde me dat ik last had van het
toen nog maar net bekende
'K2-syndroom'. Meer mensen
kregen er last van, ook mensen
die de oorlog in Indonesië hadden
meegemaakt. Het werken werd
steeds minder mogelijk, maar in
1985 werd ik pas voor honderd
procent afgekeurd. Sindsdien heb
ik een minimum uitkering".
"Maar het is niet zoals het
hoort", oordeelt hij. "Ik ben te
afhankelijk en kan bijvoorbeeld
geen reizen maken, die voor aflei
ding zorgen. Ik reis namelijk
enorm graag. Een beetje vreugde
LAATSTE RESTANTEN
Langeviele 2 - Middelburg
In de Openbare bibliotheek Vlissingen (aan de Lange
Zelke) is tussen 5 en 26 februari een tentoonstelling inge-
richt waarin een overzicht wordt gegeven van de schooi
en beroepskeuze. De tentoonstelling is zowel bedoeld
voor ouders als leerlingen en het betreft hel 'regulier' on
derwijs.
De tentoonstelling is onder te verdelen in drie groepen.
Belicht worden de mogelijkheden na het basisonderwijs
op Walcheren, de mogelijkheden na hel voortgezet on
derwijs en welke mogelijkheden er zijn om tijdens open
dagen op scholen informatie en inzicht te krijgen.
Een foto uit het boek 'Arnhem '44-'45\ Jan Meekels loopt hier voor de brancard waarop een difteriepa
tiënt ligt die wordt afgevoerd naar een ziekenboeg'. Zelf wil hij niet met een actuele foto in de krant. "Ach
ik hoef geen medelijden op te wekken".
in mijn leven kan ik best ge
bruiken".
Nog voordat hij voor honderd
procent was afgekeurd, diende
Meekels een verzoek in voor een
uitkering bij de Stichting '40-'45.
Die adviseerde: 'We kunnen niets
doen. U heeft te korl in het kamp
gezeten en u staat bovendien niet
geregistreerd. Gaat u maar naar
de Rubo (raad uitkeringen burger
oorlogsslachtoffers)'. "Op 16 mei
1984 heb ik de eerste formulieren
verzonden. Sindsdien is het for
mulieren, formulieren en nog
eens formulieren. En bellen, bel
len en nog eens bellen. Twee jaar
later had ik nog geen antwoord.
En dat terwijl in de wet staat dat
binnen de zes maanden een beslis
sing moet worden genomen".
Ook de nationale ombudsman,
dr. J.F. Rang, werd ingeschakeld.
In een brief aan de Rubo wijst
Rang op het psychiatrisch rap
port. Hij vindt dat het allemaal
veel te lang duurt en oordeelt dat
de Rubo zich tegenover de Mid
delburger 'niet behoorlijk heeft
gedragen'. Verder - en we verta
len het maar in gewoon straatste
nen Nederlands - schrijft Rang
dat de Rubo zich schandalig ge
draagt tegenover een man met
zo'n verleden.
Waar het echter allemaal om
draait - aldus de Rubo - is het feit
dat Meekels geen getuigen had.
Een rapport van een Middelburg
se psychiator was kennelijk niet
voldoende. "Men twijfelde daar
in Heerlen aan mijn verhaal".
Volgens een lid van de raad zou
een getuige uit het kamp de beslis
sing tot erkenning kunnen beïn
vloeden. Ik heb sinds die dag alles
in het werk gesteld om dfe getuige
te kunnen vinden".
En dan straalt hij: "Via een ge
pensioneerde non die me in het
sanatorium verpleegde, kwam ik
achter de naam van de arts die me
in dat sanatorium had ver
pleegd". Hij vertelt verder dat
een inspecteur van de gezond
heidsdienst - "Hij woonde bij mij
in de straat" - hem het adres gaf
van die dokter. En die had weer
een collega die hem verpleegde in
het kamp. Een confrontatie met
die twee artsen ontzenuwden al
direct de beweringen van de Ru
bo, dat een niet geregistreerde
niet in een kamp gezeten kon heb
ben. "Het-was dan ook met veel
genoegen dat de artsen voor mij
wilde getuigen", zegt hij opge
lucht. "En nu maar afwachten".
Meekels - en met hem vele andere
lotgenoten - lijden nog dagelijks
aan .wat een ongevraagde in Ne
derland de bewoners aandeed.
Zonder slaappillen gaat hij niet
naar bed. Duitse vlaggen brengen
hem tot wanhoop en laten het ver
leden herleven. "Altijd weer die
herinneringen en dan zit je zonder
geld om wat vreugde en afwisse
ling te kopen. Ik hoop dat de Ru
bo in mijn voordeel oordeelt. Al
is het alleen al omdat zoveel men
sen lijden aan hetzelfde en ook
niet worden erkend. Als ik win,
winnen er meer...".