Vrouwen praten over zichzelf en hun invloed op het beleid Vlissingse Ichtus school won Malmberg prijsvraag U0PDE HOOGTE BON DÉ^ISSINGER PZC w Peet overzichts tentoonstelling schoolkeuze op walcheren HET WEEKBLAD VOOR WALCHEREN JAN MERKELS VECHT VOOR ERKENNING ALS BURGER OORLOGSSLACHTOFFER rt "X 4 j>/ u r STUDIEDAG VAN LUCHTKASTEEL SCHOENEN HALVE PRIJS JE HAD'T KUNNEN LEZEN IN DE KRANT VOOR JE EIGEN STUK VAN NEDERLAND. C0NA v IN WINNING MOOD NAAR UTRECHT DEZE WEEK IN ZAKEN- HART KARA TE DE VLIEDBERG ABEL RUBRIEKEN HlflVINCIALE ZEEUWSE COURANT ROYAL ALBERT 25 jaar "old country roses" daarom tijdelijk 25% KORTING Difterie die stijl verraadt COFFEE MAKER Vrouwenkleren K2-syndroom EN MINDER! DE LEEUW VAN DE WOUW Ombudsman Getuigen oplage 22.800. wekelijks gratis huis aan huis op geheel walcheren in combinatie met de faam. totale oplage 44:950. uitgave provinciale reeuwse courant b.v. administratie: markt 51, postbus 5017, 4330 ka middelburg, 01180-81162. advertentie: walstraat 56-60, postbus 18, 4380 aa vlissingen, 01184-84000, privé w. melse, 01184-62320. redaktie: ad hanneman, 01180-81170. Hoe kunnen en willen vrouwen invloed uitoefenen op het beleid en op hun eigen loopbaan? Op die vraag wordt antwoord gezocht tijdens een bijeenkomst van het Zeeuws Vrouwenoverleg Lucht kasteel op vrijdag 20 februari tij dens een studiedag. Deze vindt plaats in de Hoeksteen in Middel burg tussen 10 en 16 uur. Het programma bestaat uit twee delen. Tineke de Rijk spreekt 's morgens over oude en nieuwe machtsrelaties en Lidwi de Rijk behandelt beleidsbeïnvloeding. De Rijk is organisatiesocioloog. De Groot schreef mee aan het handboek 'vrouw en beleid' en ze heeft de leiding van de kader- school met dezelfde naam. Na een videoprogramma en de lunch wordt in werkgroepen aan de hand van praktijksituaties op de onderwerpen ingegaan. Deze studiedag is vooral bedoeld voor vrouwen die betaald of onbetaald op hun eigen manier willen zoe ken bij het omgaan met machtre laties, beleid en het plannen van hun loopbaan. Het Zeeuws over leg Luchtkasteel - de organisatie dus - is een overleg van vrouwen die beroepsmatig met en voor vrouwen werken. Bij de Stichting Vrouwenemancipatie Zeeland kan men zich aanmelden. Tele foon: 01180-33814. De kinderen van groep 5 en 6 van de Vlissingse Ichtus school vieren vandaag (woensdag 4 februari) feest in Utrecht, zij won nen namelijk de wedstrijd die Malmberg (uilgever van Bobo, Okki en Taptoe) uitschreef onder de titel 'Wie maakt het beste jeugdtijdschrift'. De Vlissingers krijgen de eerste prijs in de afdeling Taptoe. De prominente figuur die is uitgenodigd om in die afdeling de prijs te overhandigen kan ongehinderd Zeeuws plat proaten. Het is namelijk de kinderboekenschrijver Wim Hofman uit Vüssin gen. Het feestelijke gebeuren vindt plaats in de Irene hal van het Jaarbeurscomplex. Groepsonderwijzer F. Spinnewijn is bijzonder in zijn schik met het resultaat van zijn negen- en tien jarige pupillen. "Na veel vijven en zessen koos de klas het thema 'griezelen', legt hij uit. "En vrij wel ieder kind heeft aan dit win nende Taptoe-nummer bijgedra gen. In de Taptoe hebben we de middenpagina gevuld met een en ge röntgenfoto, er zijn foto's op genomen van de reptielenzoo Igu ana in Vlissingen, waarmee we overigens een goede band hebben, er is een recept in geplaatst voor een eetbare pudding onder de naam 'wrattenpudding' en er zijn korte verhalen in opgenomen, on der meer over nachtmerries". Spinnewijn onthult dat de prijs bestaat uit een bedrag van 2500 gulden, te besteden voor de school en de feestdag in de Irene- hal. "We hebben echt geprobeerd om van ieder kind iets op te ne men. Wat er nu nog ligt - en dat wordt allemaal keurig bewaard - zou voldoende zijn om nog een Taptoe te kunnen maken. En qua kwaliteit zou deze beslist niet minder zijn", voegt Spinnewijn er aan toe. Loeki de Leeuw van de Ster reclame komt de Vlissingers in Utrecht van de bus halen. In de Irenehal wacht het Zeeuwse gezel schap dan een feestmaal en een optreden van Frank en René Grootveld die het stuk 'broertjes' opvoeren. Volgens Spinnewijn doet de school vaker mee aan wedstrij den. "We zijn al eens een keer in het tv-programma 'Stuif es in' ge weest. Ook wonnen we ooit een encyclopedie". MOGEN WIJ HOUDEN? JA IK WIL EEN ABONNEMENT OP DE KRANT VOOR M N EIGEN STUK VAN NEDERLAND n71 De eerste 2 weken ontvang ik de krant gratis Pas daarna betaal ik Per maand t 23,65 Per kwartaal f 68,65 Per halfjaar 1 137.30 Per iaar I 262,50 (Aankruisen wat van toepassing is) Naam Jan Louisse voelt zich kiplekker in zijn Vlissingse parfumerie speciaalzaak. 'Vertrou wen winnen'. Dat is hem heilig en garan deert goed zaken doen. Een koperen karate- leraar krijgt hulde met talrijke demonstraties. De school voor mid delbaar onderwijs. De Vliedberg, opende een restaurant. Eetplezier voor leerlingen en gasten, maar vooral om het vak goed te leren. Het Middelburgse filmpubliek koos 'Abel', een Nederland se film, als beste van 1986. Korte informatie, podi um, film. Uit, exposi ties, boeken en zaek'n bin zaek'n. Adres Postcode Tel Plaats I Stuur deze bon in gesloten envelop (zonder postzegel) op naar PZC, Antwoordnum- I j ZC 4/2/87 mer 2' 4330 VB Middelburg. j De winnende Taptoe's met bovenaan die van de Ichtusschool. SSHÏ*?* [tussen cfe Kleintjes?: ...ik beleef de angsten, die ik in de oorlog niet kende... Echt Engels Porselein OP ALLE ARTIKELEN VAN OLD COUNTRY ROSES Profiteer er NU van bij de Royal Albert specialist: SERVICE KWALITEIT GARANTIE LANGE DELFT 50 MIDDELBURG 01180 13221 DOOR AD HANNEMAN Uiterlijk mankeert hij niets en - misschien - is dat juist zijn han dicap. Zou de Middelburger Jan Meekels namelijk een li chaamsdeel missen, dan was er waarschijnlijk geen vuiltje aan de lucht en zou er wel een instantie zijn geweest die hem erkende als burgeroorlogsslachtoffer. Hij haalt een stapel papieren te voorschijn; correspondentie in gewoon Nederlands en recht banktaai van advocaten. Hij kent de brieven uit z'n hoofd en toont als een computer het bewijsmateriaal dat zijn aangrijpend verhaal slaaft. "Och. Ik was in de laatste jaren van de oorlog amper achttien jaar. Over wat ik deed heb ik niet zo nagedacht. JaPas later... Toen begon het. Ik kreeg blackouts en wist niet meer wat ik deed. 's Nachts viel ik van de trap of bonkte schreeuwend tegen de muren... Je beleeft het weer, heel intens. In de oorlog was ik niet bang en deed wat ik vond dat ik doen moest". Jan Meekels vecht al jaren om er kenning. Maar het feit dat hij als difteriepatiënt het Polizieliches Durchgangslager Amersfoort werd binnengedragen redde hem misschien toen het leven, maar bezorgt hem nu een brok narig heid. Difteriepatiënten werden namelijk niet geregistreerd. "De Duitsers w.aren er als de dood voor". En wie niet werd gere gistreerd, wordt nu kennelijk niet geloofd. Ondanks bewijzen en een psychiatrisch rapport. Maar er is hoop. Kortgeleden ontdekte Meekels twee getuigen. Hij denkt dat de erkenning voor hem in zicht is. II y: \N II Speciale i prijs! GESC Middelburg, Nieuwe Burg 8 Vlissingen, Lange Zelke 26 01180-13266/01184-11477 De in Vlissingen geboren Meekels werd eind 1944 bij een razzia in Apeldoorn opgepakt. Hij was daar geëvacueerd met zijn familie en woonde in Arnhem. Bij con trole van de papieren door de SSers viel een illegaal blad uit zijn binnenzak, dat hij regelmatig ver spreidde. "Ik weet niet meer of het Vrij Nederland of Trouw was". De SSers twijfelden geen moment en deden hem de boeien om. Hij kon nog net een genees kundige verklaring laten zien waarop stond dat hij kortgeleden ontslagen was uit het ziekenhuis: difterie. Bij het 'durchgangslager' stopte de dienstdoend wachtcomman dant hem zonder slag of stoot in de ziekenboeg. "De moffen wa ren zo bang voor die ziekte dat ze me niet eens wilden zien. Daarom werd ik niet ingeschreven". Met hulp van - zoals hij het noemt - 'foute Nederlanders' - mocht hij genezen en werd niet onmiddellijk aan het werk gezet. Begin januari duwden de bezetters hem echter toch de spade in de hand - hij moest loopgraven graven en ver huisde naar een werkkamp. In de tweede week van januari vluchtte hij uit de werkploeg en in de barre kou liep hij twee nachten door om thuis in Apeldoorn te komen. "Ik kwam thuis toen het gezin, mijn vader en moeder hadden ne gen kinderen, net aan tafel zat. Ze aten boerenkool of zoiets. Ik werd hartelijk ontvangen. Maar mijn vader vond wel, overigens terecht, dat ik het gezin in moei lijkheden had gebracht. Veertien dagen heb ik me toen thuis ver borgen, totdat op een avond twee SSers aanbelden. Het waren de zelfde lui als die me hadden gear resteerd bij de razzia. Het was in derdaad link om thuis te blijven. In vrouwenkleren ben ik toen op de fiets 's morgens om vijf uur naar een onderduikadres gereden in Wijk bij Duurstede. Achter in een veewagen voer ik over met het veerpontje. Via allerlei onder duikadressen kwam ik uiteinde lijk in bevrijd Nederland bij de Engelsen, die me drie dagen in het cachot stopten. Uiteraard was toen iedereen verdacht die niet het tegendeel had bewezen. Ik ben dus nooit bevrijd, maar heb me zelf bevrijd". Maar de weg naar de echte vrij heid zou nog lang duren. Licha melijk was Meekels zo verzwakt dat hij geen weerstand meer had. Met pleuritus werd hij opgeno men in het Sanatorium Horner- heide waar hij een jaar bleef. Na een jaar werd hij daar gezond ver klaard. Maar niet voor lang. Hij werkte twee jaar en kreeg TBC. Pas in 1955 kon voor Meekels het gewone leven beginnen. Omdat hij tijdens zijn ziekte het diploma boekhouden had gehaald, kreeg hij vrij snel werk. In het begin van de jaren zestig overvielen Meekels voor de eerste keer de angsten. "Middenin de nacht werd ik wakker en werd bang voor schieten en achtervol gingen. Ik beleefde toen de angsten die ik in de oorlog niet had gekend. Ik wilde er uiteraard niet aan toegeven, maar een arts vertelde me dat ik last had van het toen nog maar net bekende 'K2-syndroom'. Meer mensen kregen er last van, ook mensen die de oorlog in Indonesië hadden meegemaakt. Het werken werd steeds minder mogelijk, maar in 1985 werd ik pas voor honderd procent afgekeurd. Sindsdien heb ik een minimum uitkering". "Maar het is niet zoals het hoort", oordeelt hij. "Ik ben te afhankelijk en kan bijvoorbeeld geen reizen maken, die voor aflei ding zorgen. Ik reis namelijk enorm graag. Een beetje vreugde LAATSTE RESTANTEN Langeviele 2 - Middelburg In de Openbare bibliotheek Vlissingen (aan de Lange Zelke) is tussen 5 en 26 februari een tentoonstelling inge- richt waarin een overzicht wordt gegeven van de schooi en beroepskeuze. De tentoonstelling is zowel bedoeld voor ouders als leerlingen en het betreft hel 'regulier' on derwijs. De tentoonstelling is onder te verdelen in drie groepen. Belicht worden de mogelijkheden na het basisonderwijs op Walcheren, de mogelijkheden na hel voortgezet on derwijs en welke mogelijkheden er zijn om tijdens open dagen op scholen informatie en inzicht te krijgen. Een foto uit het boek 'Arnhem '44-'45\ Jan Meekels loopt hier voor de brancard waarop een difteriepa tiënt ligt die wordt afgevoerd naar een ziekenboeg'. Zelf wil hij niet met een actuele foto in de krant. "Ach ik hoef geen medelijden op te wekken". in mijn leven kan ik best ge bruiken". Nog voordat hij voor honderd procent was afgekeurd, diende Meekels een verzoek in voor een uitkering bij de Stichting '40-'45. Die adviseerde: 'We kunnen niets doen. U heeft te korl in het kamp gezeten en u staat bovendien niet geregistreerd. Gaat u maar naar de Rubo (raad uitkeringen burger oorlogsslachtoffers)'. "Op 16 mei 1984 heb ik de eerste formulieren verzonden. Sindsdien is het for mulieren, formulieren en nog eens formulieren. En bellen, bel len en nog eens bellen. Twee jaar later had ik nog geen antwoord. En dat terwijl in de wet staat dat binnen de zes maanden een beslis sing moet worden genomen". Ook de nationale ombudsman, dr. J.F. Rang, werd ingeschakeld. In een brief aan de Rubo wijst Rang op het psychiatrisch rap port. Hij vindt dat het allemaal veel te lang duurt en oordeelt dat de Rubo zich tegenover de Mid delburger 'niet behoorlijk heeft gedragen'. Verder - en we verta len het maar in gewoon straatste nen Nederlands - schrijft Rang dat de Rubo zich schandalig ge draagt tegenover een man met zo'n verleden. Waar het echter allemaal om draait - aldus de Rubo - is het feit dat Meekels geen getuigen had. Een rapport van een Middelburg se psychiator was kennelijk niet voldoende. "Men twijfelde daar in Heerlen aan mijn verhaal". Volgens een lid van de raad zou een getuige uit het kamp de beslis sing tot erkenning kunnen beïn vloeden. Ik heb sinds die dag alles in het werk gesteld om dfe getuige te kunnen vinden". En dan straalt hij: "Via een ge pensioneerde non die me in het sanatorium verpleegde, kwam ik achter de naam van de arts die me in dat sanatorium had ver pleegd". Hij vertelt verder dat een inspecteur van de gezond heidsdienst - "Hij woonde bij mij in de straat" - hem het adres gaf van die dokter. En die had weer een collega die hem verpleegde in het kamp. Een confrontatie met die twee artsen ontzenuwden al direct de beweringen van de Ru bo, dat een niet geregistreerde niet in een kamp gezeten kon heb ben. "Het-was dan ook met veel genoegen dat de artsen voor mij wilde getuigen", zegt hij opge lucht. "En nu maar afwachten". Meekels - en met hem vele andere lotgenoten - lijden nog dagelijks aan .wat een ongevraagde in Ne derland de bewoners aandeed. Zonder slaappillen gaat hij niet naar bed. Duitse vlaggen brengen hem tot wanhoop en laten het ver leden herleven. "Altijd weer die herinneringen en dan zit je zonder geld om wat vreugde en afwisse ling te kopen. Ik hoop dat de Ru bo in mijn voordeel oordeelt. Al is het alleen al omdat zoveel men sen lijden aan hetzelfde en ook niet worden erkend. Als ik win, winnen er meer...".

Krantenbank Zeeland

de Vlissinger | 1987 | | pagina 1