VJissingsche Courant Breskensche Courant WIJ HEBBEN ELKANDER NOODIG. Eendracht, geen verdeeldheid, kan een volk redden. EERSTE BLAD Dagblad voor Zeeland, waarin opgenomen de 77ste JAARGANG NUMMER 189 ZATERDAG 12 AUGUSTUS 1939 Abonnementsprijs: 17 ct. per week ol 2.2U per Kwartaal. Franco per post ƒ2.50. Afzonderlijke nummers 5 ct. Voor het buitenland neme men een abonnement op het postkantoor zijner gemeente. Advertentieprijs: Van 1—5 regels 1.25, Iedere regel meer 25 cent. Bij abonnement speciale prijs. Kleine advertenties van 1—5 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent (max. 10 regels). Derde plaatsing gratis. Vooruitbetaling. Uitgave: Firma F. VAN DE VELDE Jr., Bureaux Walstr. 58-60, TeL 10 (2 lynen). Giro No. 66287. Eigen kantoren te:Breskens. Dorpsstraat.TeL21; Oost- en West-Souburg, Kanaalstraat 45, TeL 35 AAKGESLOTEN BIJ HET BUREAU VOOR PUBLICITE IT SWAARDE, I14GESTE LD DOOR DE VEREENIGING „DE N E D E R L A N D S C H E DAGBLADPERS De vorstelijke grootmoeders aan de wieg. Het lijkt of Ireentje voor Prinses Armgard salueert. Wie het van geluk stralende gelaat van H.M. de Koningin ziet, behoeft er niet aan te twijfelen of Zij blij is met haar jongste kleindochter. En op Haar arm kijkt Prinses Beatrix verwonderd en aandachtig naar haar jonggeboren zusje. Pa van der Steur. Wat een bekende klank is dat. Weinig Nederlanders zullen dezen naam nooit hebben gehoord. „Pa." van der Steur heet officieelJoh. van der Steur. Maar men kent hem onder de eerste benaming. En dat spreekt boekdeeien. Want Pa van der Steur is een ware vader voor de vele verschoppelingen die in het opvoedingsgesticht „Oranje-Nassau" te Magelang aan zijn zorgen zyn toever trouwd. Hij kent slechts één wensch hen dienen, die hem zoo noodig hebben. Daar aan maakt hij alles ondergeschikt. Zelfs zijn verjaardag moet dienen (wij hebben er kort geleden iets over geschreven) om gelden en andere giften voor zijn pupillen bijeen te brengen. Pa van der Steur kan men vergelijken met den grooten Albert Schweitzer, die zich in de ontoegankelijke binnenlanden aan zijn medischen plicht wydt en als musicus de hiervoor noodige gelden verza melt. Zulke menschen zoeken geen roem als hun naam op aller lippen komt. Zy vragen dan slechts aandacht voor het groote werk van liefde en mededoogen, in welks dienst zy heel him leven hebben gesteld. En wanneer zulke menschen iets hebben te zeggen, is liet de moeite waard naar hen te luisteren en hun woorden ter harte te nemen. Welnu, Pa van der Steur hééft onzen lezers iets te zeggen. Hij zond een bood schap aan alle Nederlandsche bladen en wij vinden den inhoud belangrijk genoeg, om dezen grootendeels op de beste plaats van ons dagblad te publiceeren. Luistert naar hetgeen Pa van der Steur U te zeg gen heeft Landgenooten, Zoudt Gij een oud man, welke zijn 75ste levensjaar is ingetreden en welke door Gods genade 50 jaren heeft mogen arbei den op sociaal gebied tot welzijn van va derland en koloniën, een oogenblik gehoor willen geven? Ik ben bezorgd over den toestand van ons vaderland. En al werk ik ook al 47 jaar in de landen, welke men aanduidt met den naam van Nederlandsche Koloniën of wel van het overzeesch bezit, ik ben en blijf in hart en nieren Nederlander. Juist omdat ik Nederlander ben, dank ik God, dat ik hier werken mag in de Nederland sche koloniën en op myn leeftijd nog wer ken kan. De onderlinge verdeeldheid van ons land en volk, moet ten nadeele uitloopen voor ons eigen vaderland en voor de koloniën. Heeft niet dat kleine Nederland een tijd gekend, waarin het de eerbied en de ach ting afdwong van groote, veel grootere volken dan ons Nederlandsche volk was en is? Hebben niet de Oranjes gestreden voor vrijheid en onafhankelijkheid, voor vrij heid en voor recht? Heeft niet Willem van Oranje, onze groote Vader des Vaderlands gepleit en gestreden voor vrijheid van godsdienst? Hebbe^ niet alle geloofsover tuigingen in ons vaderland in broederlijken zin, hoe uiteenloopend ook in verschillende richtingen, zich gezamenlijk kunnen hand haven? Is Nederland niet groot geweest in liefde, humaniteit en weldadigheid in den grooten wereldoorlog? Heeft niet door den aether heen geklonken het woord van H.M. onze Koningin toen het groote En geland ons aanbood met duizenden en nog eens duizenden ponden sterling te helpen in het werk der dienende liefde „Wat wij zelfstandig en vrijwillig op ons namen, dat zullen wij met Gods hulp tot een goed ein de brengen". Toen was ons kleine land groot in datgene, waarin een kiein land groot kan wezen. Waarom zijn wij dan nu zoo klein, zoo zielig klein om door party schappen en verbroken eenheid de belangen en het welzijn van ons land in gevaar te brengen? We tellen meer partijen, dan wij Provinciën hebben. En indien die partij schappen zoo blijven bestaan, dan delven wy ons eigen graf. Er mogen tal van dingen zyn, waarin wij het niet eens zyn. Wy hebben toch als volk gemeenschappelijke belangen en die landsbelangen moeten voor ons allen hoo- ger staan dan partijbelangen. Vele jaren geleden lag ik ziek in het Militair Hospitaal. Ik moest een groote operatie ondergaan. In mijn kamer trad binnen, kloppende op de deur, een Roomsch Katholieke geestelijke, behoorende tot de Orde der Jezuïten. „Mag een Roomsch Ka- tholieke priester binnen komen in de zie kenkamer van een Protestantsch geestelij ke en voor hem bidden?" „Ja", zei ik, en hy bad naast mijn ziekbed. Twee jaren la ter was hij ziek, ook een operatiepatiënt evenals ik eens was. Ik ging naar hem toe. Ook ik klopte op zijn deur en zei „Mag een Protestantsch geestelijke binnen komen in de kamer van een Roomschen priester en bidden aan zijn ziekbed?" „Ja" zei hij, en ik bad met en voor hem. Toen hy beter was, bezocht hij mij. Wij druk ten elkander de hand en hij zei „Wij moe ten samen front maken voor Christus". Op het kerkhof stonden hij en ik eens aan het graf van een Roomschen priester, Pastoor Verbraak, algemeen bekend uit de Atjeh- geschiedenis. Op het graf had ik een kruis gezet, een eenvoudig houten kruis en daar drukten wij elkander weder de hand en reikten elkaar de hand toe over het kruis. Die Pastoor is gestorven, maar nooit zal ik zijn woord vergeten „Wij moeten sa men front maken voor Christus", en land genooten, Christus heeft ons broeder liefde geleerd en indien Christus nog op aarde was, het zou van zijn lippen klinken: Kind'ren van één Vader, Reikt elkaar de hand, Waar wij mogen wonen, In wat streek of land, Hoe wij mogen spreken, In wat tong of taal, Kind'ren van één Vader, Zijn wij allemaal. Het heil en het geluk van anderen zoeken! Als Pastoor Hoevenaars tegen my zeide „Wij moeten front maken voor Christus", dan beteekent dit, dat wij dit moeten doen voor de leer en het leven van Jezus. En dat is altijd geweest het heil en het geluk van anderen zoeken. Ik weet het, ik weet het, landgenooten, er is veel schuld, er zijn vele tekortkomingen bij ons Christenen te genover een groot deel van de inzinkende massa der menschheid in het algemeen, maar door onderlinge verdeeldheid maken wij dit nimmer goed. Slechts door geza menlijk als landgenooten, over scheidings muren heen, elkaar de hand reiken, kunnen wij den bloei en welvaart van ons volk be hartigen. Er wordt in de wereld veel, on noemelijk veel geleden en als er één is die dit weet en kent, dan is zeker Pa van der Steur wel één dergenen, die het weet. Maar slechts eendracht en geen verdeeld heid kan ons volk redden. Slechts een drachtig samenwerken en front maken voor het goede, schoone, voor het ware, kan de wereld helpen. Eendracht maakt macht, tweedracht breekt kracht, dat heb ben wij in onze kinderschooljaren geleerd. Ja, geleerd hebben wij het, maar hebben wij het begrepen? Ik kan hier niet weg, ik kan noch mag mijn werk verlaten, maar op verren afstand, door de luchtpost, kom ik als het ware door den aether heen tot U. Ik zou in steden en dorpen, in plekken en gehuchten voor U willen zingen Blijf één, blijf éen, mijn Vaderland I Blijf één en ongeschonden Geen staatspartij, geen godsdiensttwist, Verscheure door geweld of list, Wat God heeft saamgebonden Blijf één, blijf één, myn Vaderland Laat niets die kracht u rooven Schraag, als een eenig man, den troon En meng geen wanklank in den toon Van 't oud „Oranje boven I" Blyf één, blijf één, mijn Vaderland Laat niets die vreugd verbitt'ren Blijf, kleinst maar roemrijkst volk der aard', Door ord' en rust de vrijheid waard, Die uw gelaat doet schitt'ren Blijf één, blijf één, mijn Vaderland Laat niets die deugd' verflauwen Wroet in geen eigen ingewand En, Leeuw van Neêrland, toon geen tand Dan tegen vreemde klauwen Goede landgenooten, ik behoor tot geen enkele partij, maar ik kom in gedachten tot al de partijen in ons vaderland en ik roep U allen toe „Reikt elkander toch de hand". Zoekt bij elkander het goede. Wat de een niet heeft, dat heeft de ander. In elke party is wel wat goeds te vinden. De kleuren van den regenboog vloeien ineen en geven ons een schoon harmonisch verband te be schouwen. Zoo moet het ook worden met al die verscheidenheid van kleuren, vormen en partyen. Wij hebben elkander noodig, wij moeten elkander aanvullen. Ik ben een oud eenvoudig man, geboren en getogen uit eenvoudigen stand en het kan best wezen dat mijn stem de stem eens roepende in de woestijn is maar ik zal dezen brief per luchtpost zenden aan alle my bekende bladen. Ik gevoel mij gedron gen dit gemoedelijke woord tot mijn land genooten te richten. Mijn hart dringt me daartoe en als ik aan den drang myns har ten heb voldaan, dan heb ik het gevoel „Ik deed mijn plicht". Ernstig spoorweg ongeval bij Houten. VRACHTWAGEN OP OVERWEG DOOR ELECTRISCHEN DIESELTREIX VERSPLINTERD. Vier dooden. Vrijdagmiddag tegen half vier heeft op de spoorlijn UtrechtDen Bosch op de grens van de gemeenten Schalkwijk en Houten een ernstig ongeval plaats gehad, waarbij drie personen op slag gedood wer den, een persoon levensgevaarlijk werd ge wond en later eveneens overleed, en nog twee andere personen ernstige wonden hebben opgeloopen. Op den tijdelijken overweg, die ter plaat se in verband met de verbreeding van het AmsterdamRijnkanaal is aangelegd, is een vrachtauto, op weg naar IJsselstein, door een electrischen dieseltrein uit Utrecht, gegrepen. De slag was ontzettend en kon tot ver in den omtrek worden ge hoord. De vrachtauto werd totaal versplin terd en de overblijfselen werden later op korten afstand in de sloot langs den spoor dijk teruggevonden. Vier in het zuidelijk deel van de provin cie Utrecht zeer bekende en geachte han delslieden, fruit- en tesnverkoopers uit de gemeenten IJsselstein en Benschop zijn het slachtoffer geworden, terwijl twee perso nen, die zich in hun gezelschap bevonden rnst ernstige verwondingen zyn opgenomen in het Stads- en Academisch ziekenhuis te Utrecht. De slachtoffers zijn de gebroeders Boer uit IJsselstein, Wijnand, Leendert en Teu- nis, terwijl de vierde doode een neef van hen is. De vier slachtoffers, alsmede de twee ernstig gewonden keerden omstreeks 3 uur met een vrachtauto, waarop zich e enige fietsen en leege fruitkisten bevonden, te rug van de veiling te Werkhoven. Zij na men hierbij den koristen weg langs de noordzijde van het nieuw gegraven Amster damRijnkanaal, waar zich tijdelijk een hulpweg bevindt welke in de gemeente Houten uitkomt op een onbewaakten over weg in de lijn UtrechtDen Bosch en aansluiting geeft op een weg uitkomend op den rijksweg Schalkwyk-Utrecht in de gemeente Schalkwyk. Vermoedelijk heeft de bestuurder van den vrachtwagen niet voldoende acht ge- Dit nummer bestaat uit 3 bladen en een kindercourant. ^ebeurlewïssen non ui en «*««9 Wij hebben elkaar noodig. (Hoofdartikel), Voorstellen aan den gemeenteraad. (Stadsnieuws), Ernstig spoorwegongeval eischt vier dooden. (Pag. 1, eerste blad). Talrijke verkeersongevallen. (Gemengd nieuws). slagen op den met groote snelheid naderen den electrischen trein, welke om 3.10 uur uit Utrecht was vertrokken in de richting Den Bosch en omstreeks 3.15 uur, daar den onbewaakten overweg passeert met een snelheid van ongeveer 120 Km. per uur. Mogelijk heeft de bestuurder een foutieve berekening gemaakt en nog gedacht den overweg veilig te kunnen passeeren, voor dat de naderende trein den overweg zou kunnen hebben bereikt. Ooggetuigen verklaarden, dat de vracht auto den overweg vrijwel geheel was ge passeerd met een kalmen gang, toen deze aan de achterzijde van den laadbak door den electrischen trein werd gegrepen en totaal versplinterd. De gevolgen waren ontzettend. Tot ver in dén omtrek lagen de brokstukken van de vrachtauto, zoodat men zich moeilijk meer een voorstelling kon geven van den werkelijken toestand van den wagen voor de noodlottige botsing. Temidden van deze brokstukken lagen op verschillende afstan den de zwaar verminkte lichamen van de 3 gebroeders Boer, die op slag werden ge dood, alsmede de lichamen van de drie ove rige inzittenden van den vrachtauto, die nog teekenen van leven gaven, toen hulp kwam opdagen. Zij werden met den uit de tegenovergestelde richting komenden trein zoo spoedig mogelijk naar Utrecht overge- Prinses Irene is vandaag precies een week oud. Onbewust yan haar hooge positie, doet zij wat alle kindertjes van dien leeftijd doen zij ligt in haar w;egje en slaapt. Als dit plaatje in onzen lezerskring geen zuchten en uitroepen van verteedering doet opgaan, weten wij het niet meer

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1939 | | pagina 1