VJissingsche Courant
Breskensche Courant
WIJ HEBBEN ELKANDER NOODIG.
Eendracht, geen verdeeldheid, kan een volk redden.
EERSTE BLAD
Dagblad voor Zeeland, waarin opgenomen de
77ste JAARGANG
NUMMER 189
ZATERDAG 12 AUGUSTUS 1939
Abonnementsprijs: 17 ct. per week ol 2.2U per
Kwartaal. Franco per post ƒ2.50. Afzonderlijke
nummers 5 ct. Voor het buitenland neme men een
abonnement op het postkantoor zijner gemeente.
Advertentieprijs: Van 1—5 regels 1.25, Iedere
regel meer 25 cent. Bij abonnement speciale
prijs. Kleine advertenties van 1—5 regels
50 cent, iedere regel meer 10 cent (max. 10
regels). Derde plaatsing gratis. Vooruitbetaling.
Uitgave: Firma F. VAN DE VELDE Jr., Bureaux
Walstr. 58-60, TeL 10 (2 lynen). Giro No. 66287.
Eigen kantoren te:Breskens. Dorpsstraat.TeL21;
Oost- en West-Souburg, Kanaalstraat 45, TeL 35
AAKGESLOTEN BIJ HET BUREAU VOOR PUBLICITE IT SWAARDE, I14GESTE LD DOOR DE VEREENIGING „DE N E D E R L A N D S C H E DAGBLADPERS
De vorstelijke grootmoeders aan de wieg. Het lijkt of Ireentje voor Prinses
Armgard salueert. Wie het van geluk stralende gelaat van H.M. de
Koningin ziet, behoeft er niet aan te twijfelen of Zij blij is met haar jongste
kleindochter. En op Haar arm kijkt Prinses Beatrix verwonderd en
aandachtig naar haar jonggeboren zusje.
Pa van der Steur. Wat een bekende
klank is dat. Weinig Nederlanders zullen
dezen naam nooit hebben gehoord. „Pa."
van der Steur heet officieelJoh. van der
Steur. Maar men kent hem onder de eerste
benaming. En dat spreekt boekdeeien.
Want Pa van der Steur is een ware vader
voor de vele verschoppelingen die in het
opvoedingsgesticht „Oranje-Nassau" te
Magelang aan zijn zorgen zyn toever
trouwd. Hij kent slechts één wensch hen
dienen, die hem zoo noodig hebben. Daar
aan maakt hij alles ondergeschikt. Zelfs
zijn verjaardag moet dienen (wij hebben
er kort geleden iets over geschreven) om
gelden en andere giften voor zijn pupillen
bijeen te brengen.
Pa van der Steur kan men vergelijken
met den grooten Albert Schweitzer, die
zich in de ontoegankelijke binnenlanden
aan zijn medischen plicht wydt en als
musicus de hiervoor noodige gelden verza
melt. Zulke menschen zoeken geen roem
als hun naam op aller lippen komt. Zy
vragen dan slechts aandacht voor het
groote werk van liefde en mededoogen, in
welks dienst zy heel him leven hebben
gesteld.
En wanneer zulke menschen iets hebben
te zeggen, is liet de moeite waard naar
hen te luisteren en hun woorden ter harte
te nemen.
Welnu, Pa van der Steur hééft onzen
lezers iets te zeggen. Hij zond een bood
schap aan alle Nederlandsche bladen en
wij vinden den inhoud belangrijk genoeg,
om dezen grootendeels op de beste plaats
van ons dagblad te publiceeren. Luistert
naar hetgeen Pa van der Steur U te zeg
gen heeft
Landgenooten,
Zoudt Gij een oud man, welke zijn 75ste
levensjaar is ingetreden en welke door
Gods genade 50 jaren heeft mogen arbei
den op sociaal gebied tot welzijn van va
derland en koloniën, een oogenblik gehoor
willen geven?
Ik ben bezorgd over den toestand van
ons vaderland. En al werk ik ook al 47
jaar in de landen, welke men aanduidt
met den naam van Nederlandsche Koloniën
of wel van het overzeesch bezit, ik ben en
blijf in hart en nieren Nederlander. Juist
omdat ik Nederlander ben, dank ik God,
dat ik hier werken mag in de Nederland
sche koloniën en op myn leeftijd nog wer
ken kan.
De onderlinge verdeeldheid van ons land
en volk, moet ten nadeele uitloopen voor
ons eigen vaderland en voor de koloniën.
Heeft niet dat kleine Nederland een tijd
gekend, waarin het de eerbied en de ach
ting afdwong van groote, veel grootere
volken dan ons Nederlandsche volk was en
is? Hebben niet de Oranjes gestreden voor
vrijheid en onafhankelijkheid, voor vrij
heid en voor recht? Heeft niet Willem van
Oranje, onze groote Vader des Vaderlands
gepleit en gestreden voor vrijheid van
godsdienst? Hebbe^ niet alle geloofsover
tuigingen in ons vaderland in broederlijken
zin, hoe uiteenloopend ook in verschillende
richtingen, zich gezamenlijk kunnen hand
haven? Is Nederland niet groot geweest
in liefde, humaniteit en weldadigheid in
den grooten wereldoorlog? Heeft niet door
den aether heen geklonken het woord van
H.M. onze Koningin toen het groote En
geland ons aanbood met duizenden en nog
eens duizenden ponden sterling te helpen in
het werk der dienende liefde „Wat wij
zelfstandig en vrijwillig op ons namen, dat
zullen wij met Gods hulp tot een goed ein
de brengen". Toen was ons kleine land
groot in datgene, waarin een kiein land
groot kan wezen. Waarom zijn wij dan nu
zoo klein, zoo zielig klein om door party
schappen en verbroken eenheid de belangen
en het welzijn van ons land in gevaar te
brengen? We tellen meer partijen, dan wij
Provinciën hebben. En indien die partij
schappen zoo blijven bestaan, dan delven
wy ons eigen graf.
Er mogen tal van dingen zyn, waarin
wij het niet eens zyn. Wy hebben toch als
volk gemeenschappelijke belangen en die
landsbelangen moeten voor ons allen hoo-
ger staan dan partijbelangen.
Vele jaren geleden lag ik ziek in het
Militair Hospitaal. Ik moest een groote
operatie ondergaan. In mijn kamer trad
binnen, kloppende op de deur, een Roomsch
Katholieke geestelijke, behoorende tot de
Orde der Jezuïten. „Mag een Roomsch Ka-
tholieke priester binnen komen in de zie
kenkamer van een Protestantsch geestelij
ke en voor hem bidden?" „Ja", zei ik, en
hy bad naast mijn ziekbed. Twee jaren la
ter was hij ziek, ook een operatiepatiënt
evenals ik eens was. Ik ging naar hem
toe. Ook ik klopte op zijn deur en zei
„Mag een Protestantsch geestelijke binnen
komen in de kamer van een Roomschen
priester en bidden aan zijn ziekbed?" „Ja"
zei hij, en ik bad met en voor hem. Toen
hy beter was, bezocht hij mij. Wij druk
ten elkander de hand en hij zei „Wij moe
ten samen front maken voor Christus". Op
het kerkhof stonden hij en ik eens aan het
graf van een Roomschen priester, Pastoor
Verbraak, algemeen bekend uit de Atjeh-
geschiedenis. Op het graf had ik een kruis
gezet, een eenvoudig houten kruis en daar
drukten wij elkander weder de hand en
reikten elkaar de hand toe over het kruis.
Die Pastoor is gestorven, maar nooit zal
ik zijn woord vergeten „Wij moeten sa
men front maken voor Christus", en land
genooten, Christus heeft ons broeder
liefde geleerd en indien Christus nog op
aarde was, het zou van zijn lippen klinken:
Kind'ren van één Vader,
Reikt elkaar de hand,
Waar wij mogen wonen,
In wat streek of land,
Hoe wij mogen spreken,
In wat tong of taal,
Kind'ren van één Vader,
Zijn wij allemaal.
Het heil en het geluk van
anderen zoeken!
Als Pastoor Hoevenaars tegen my zeide
„Wij moeten front maken voor Christus",
dan beteekent dit, dat wij dit moeten doen
voor de leer en het leven van Jezus. En
dat is altijd geweest het heil en het geluk
van anderen zoeken. Ik weet het, ik weet
het, landgenooten, er is veel schuld, er zijn
vele tekortkomingen bij ons Christenen te
genover een groot deel van de inzinkende
massa der menschheid in het algemeen,
maar door onderlinge verdeeldheid maken
wij dit nimmer goed. Slechts door geza
menlijk als landgenooten, over scheidings
muren heen, elkaar de hand reiken, kunnen
wij den bloei en welvaart van ons volk be
hartigen. Er wordt in de wereld veel, on
noemelijk veel geleden en als er één is die
dit weet en kent, dan is zeker Pa van der
Steur wel één dergenen, die het weet.
Maar slechts eendracht en geen verdeeld
heid kan ons volk redden. Slechts een
drachtig samenwerken en front maken
voor het goede, schoone, voor het ware,
kan de wereld helpen. Eendracht maakt
macht, tweedracht breekt kracht, dat heb
ben wij in onze kinderschooljaren geleerd.
Ja, geleerd hebben wij het, maar hebben
wij het begrepen? Ik kan hier niet weg, ik
kan noch mag mijn werk verlaten, maar
op verren afstand, door de luchtpost, kom
ik als het ware door den aether heen tot
U. Ik zou in steden en dorpen, in plekken
en gehuchten voor U willen zingen
Blijf één, blijf éen, mijn Vaderland I
Blijf één en ongeschonden
Geen staatspartij, geen godsdiensttwist,
Verscheure door geweld of list,
Wat God heeft saamgebonden
Blijf één, blijf één, myn Vaderland
Laat niets die kracht u rooven
Schraag, als een eenig man, den troon
En meng geen wanklank in den toon
Van 't oud „Oranje boven I"
Blyf één, blijf één, mijn Vaderland
Laat niets die vreugd verbitt'ren
Blijf, kleinst maar roemrijkst volk der
aard',
Door ord' en rust de vrijheid waard,
Die uw gelaat doet schitt'ren
Blijf één, blijf één, mijn Vaderland
Laat niets die deugd' verflauwen
Wroet in geen eigen ingewand
En, Leeuw van Neêrland, toon geen tand
Dan tegen vreemde klauwen
Goede landgenooten, ik behoor tot geen
enkele partij, maar ik kom in gedachten
tot al de partijen in ons vaderland en ik
roep U allen toe „Reikt elkander toch de
hand".
Zoekt bij elkander het goede. Wat de een
niet heeft, dat heeft de ander. In elke party
is wel wat goeds te vinden. De kleuren
van den regenboog vloeien ineen en geven
ons een schoon harmonisch verband te be
schouwen. Zoo moet het ook worden met
al die verscheidenheid van kleuren, vormen
en partyen. Wij hebben elkander noodig,
wij moeten elkander aanvullen.
Ik ben een oud eenvoudig man, geboren
en getogen uit eenvoudigen stand en het
kan best wezen dat mijn stem de stem
eens roepende in de woestijn is maar ik zal
dezen brief per luchtpost zenden aan alle
my bekende bladen. Ik gevoel mij gedron
gen dit gemoedelijke woord tot mijn land
genooten te richten. Mijn hart dringt me
daartoe en als ik aan den drang myns har
ten heb voldaan, dan heb ik het gevoel
„Ik deed mijn plicht".
Ernstig spoorweg
ongeval bij Houten.
VRACHTWAGEN OP OVERWEG DOOR
ELECTRISCHEN DIESELTREIX
VERSPLINTERD.
Vier dooden.
Vrijdagmiddag tegen half vier heeft op
de spoorlijn UtrechtDen Bosch op de
grens van de gemeenten Schalkwijk en
Houten een ernstig ongeval plaats gehad,
waarbij drie personen op slag gedood wer
den, een persoon levensgevaarlijk werd ge
wond en later eveneens overleed, en nog
twee andere personen ernstige wonden
hebben opgeloopen.
Op den tijdelijken overweg, die ter plaat
se in verband met de verbreeding van het
AmsterdamRijnkanaal is aangelegd, is
een vrachtauto, op weg naar IJsselstein,
door een electrischen dieseltrein uit
Utrecht, gegrepen. De slag was ontzettend
en kon tot ver in den omtrek worden ge
hoord. De vrachtauto werd totaal versplin
terd en de overblijfselen werden later op
korten afstand in de sloot langs den spoor
dijk teruggevonden.
Vier in het zuidelijk deel van de provin
cie Utrecht zeer bekende en geachte han
delslieden, fruit- en tesnverkoopers uit de
gemeenten IJsselstein en Benschop zijn het
slachtoffer geworden, terwijl twee perso
nen, die zich in hun gezelschap bevonden
rnst ernstige verwondingen zyn opgenomen
in het Stads- en Academisch ziekenhuis te
Utrecht.
De slachtoffers zijn de gebroeders Boer
uit IJsselstein, Wijnand, Leendert en Teu-
nis, terwijl de vierde doode een neef van
hen is.
De vier slachtoffers, alsmede de twee
ernstig gewonden keerden omstreeks 3 uur
met een vrachtauto, waarop zich e enige
fietsen en leege fruitkisten bevonden, te
rug van de veiling te Werkhoven. Zij na
men hierbij den koristen weg langs de
noordzijde van het nieuw gegraven Amster
damRijnkanaal, waar zich tijdelijk een
hulpweg bevindt welke in de gemeente
Houten uitkomt op een onbewaakten over
weg in de lijn UtrechtDen Bosch en
aansluiting geeft op een weg uitkomend
op den rijksweg Schalkwyk-Utrecht in de
gemeente Schalkwyk.
Vermoedelijk heeft de bestuurder van
den vrachtwagen niet voldoende acht ge-
Dit nummer bestaat uit 3 bladen
en een kindercourant.
^ebeurlewïssen
non ui en «*««9
Wij hebben elkaar noodig.
(Hoofdartikel),
Voorstellen aan den gemeenteraad.
(Stadsnieuws),
Ernstig spoorwegongeval eischt vier
dooden. (Pag. 1, eerste blad).
Talrijke verkeersongevallen.
(Gemengd nieuws).
slagen op den met groote snelheid naderen
den electrischen trein, welke om 3.10 uur
uit Utrecht was vertrokken in de richting
Den Bosch en omstreeks 3.15 uur, daar den
onbewaakten overweg passeert met een
snelheid van ongeveer 120 Km. per uur.
Mogelijk heeft de bestuurder een foutieve
berekening gemaakt en nog gedacht den
overweg veilig te kunnen passeeren, voor
dat de naderende trein den overweg zou
kunnen hebben bereikt.
Ooggetuigen verklaarden, dat de vracht
auto den overweg vrijwel geheel was ge
passeerd met een kalmen gang, toen deze
aan de achterzijde van den laadbak door
den electrischen trein werd gegrepen en
totaal versplinterd.
De gevolgen waren ontzettend. Tot ver
in dén omtrek lagen de brokstukken van
de vrachtauto, zoodat men zich moeilijk
meer een voorstelling kon geven van den
werkelijken toestand van den wagen voor
de noodlottige botsing. Temidden van deze
brokstukken lagen op verschillende afstan
den de zwaar verminkte lichamen van de 3
gebroeders Boer, die op slag werden ge
dood, alsmede de lichamen van de drie ove
rige inzittenden van den vrachtauto, die
nog teekenen van leven gaven, toen hulp
kwam opdagen. Zij werden met den uit de
tegenovergestelde richting komenden trein
zoo spoedig mogelijk naar Utrecht overge-
Prinses Irene is vandaag precies een week oud. Onbewust yan haar hooge
positie, doet zij wat alle kindertjes van dien leeftijd doen zij ligt in haar
w;egje en slaapt. Als dit plaatje in onzen lezerskring geen zuchten en
uitroepen van verteedering doet opgaan, weten wij het niet meer