Feestelijkheden bij de Kustartilierie
Langs de kruislijnen der Europeesche Imperia
EERSTE BLAD
77e JAARGANG - NUMMER 8
DINSDAG 10 JANUARI 1939
EEN BELANGWEKKENDE SERIE REISBRIEVEN
STADSNIEUWS
Dit nummer bestaat uit 2 bladen
abonnementsprijs
Voor alle gemeenten op
Walcheren en wsiar agent
schappen gevestigd zijn
2.20 per kwartaal of
17 cent per week. Franco
per post ƒ2.50. Voor
het buitenland neme men
een abonnement op het
postkantoor zijner woon
plaats. Afzonderlijke
nummers 5 cent per stuk.
Vlissing scfie Courant
UITGAVEFIRMA F. VAN DE VELDE Jr., WALSTR. 58-60, VLISSINGEN - TEL. 10 GIRO 66287
m
AD'VERTENTIEPRIJ S
Van X5 regels 1.25,
iedere regel meer 25 cent.
Bij abonnement speciale
prijs. Reclames 50 cent
per regel. Kleine adver
tenties van 1—5 regels
50 cent, iedere regel meer
10 cent (max. 10 regels).
Bij driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Alles bij vooruitbetaling.
VERSCHIJNT DAGELIJKS, UITGEZONDERD OP ZONDAG EN ALG.ERKENDE CHR.FEESTDAGEN
"nOESLOTEN BIJ HET BUREAU VOOR PUBLICITEITSff AARDE, INGESTELD DOOR DE VEREENIGING „DE N E D E R L A N D S C H E DAGBLADPERS"
IV
Een onzer eigen medewerkers naar Corsika, Rome, Tunis,
Lybië, Egypte, Palestina, Balkan- en Donaulanden.
Hit ftjaccso - Corsika
Om 8 uur hedenmorgen 2 Januari
zou Daladier, de Fransche minister-presi
dent, op den kruiser „Maarschalk Foch" in
de haven van Ajaccio, de hoofdstad van
Corsica, aankomen. Ik was er reeds twee
dagen eerder aanwezig, per doodgewo-
nen stoomer. Ik hoop voor Daladier, dat
de overtocht hem beter is bekomen dan
het geval was met 99 der passagiers
van „mijn" boot, de „Pascal Paoli", die er
in Nice zoo vastberaden uitzag, toen-ie er
in de kleine, veilige haven lag gemeerd.
Het schijnt, dat de zee aan de Cóte d'Azur
even nukkig en onbetrouwbaar als mooi is.
In d&t opzicht heeft ze iets van sommi
ge vrouwen. We waren nog geen kwar
tier buitengaats, of alle passagiers hadden
de conversatiesalons aan boord verlaten en
zich teruggetrokken in de cabines, waar
zich een langen avond en nog langeren
nacht drama's in successie afspeelden. De
koffers schoven van voren naar achteren,
van links naar rechts, hoeden vlogen van
de haken, jassen zwaaiden tegen de bedden
aan. Bij een overslaand „zeetje" werd de
patrijspoort van mijn cabine op de proef
gesteld, de gevolgen waren fataal. Het
ding bleek niet goed gesloten, gaf zich
gewonnen voor den drang van buiten
enmijn bed werd aldus zeer rijkelijk
van zeewater voorzien. Overigens heb ik
me natuurlijk als een waren vaderland-
schen zeeheld gedragen, nochtans was
ik min of meer verheugd, toen de „Pascal
Paoli" tegen zes uur 's morgens de baai
van Ajaccio binnenvoer en daarmee in kal
mer water terecht kwam.
De indruk, welke de Corsicaansche kust
wekt, is overweldigend. Heel het eiland,
dat een vierde der grootte van Nederland
heeft (en slechts een/vijf en twintigste van
de bevolkingssterkte) bestaat enkel uit
hooggebergte, meerendeels onvruchtbare en
onbewoonde granietrotsen, grillig van vorm
hier en daar ver in de wolken reiken
de, tot eeuwig besneeuwde, onbegaanbare
hoogten. Machtige wolkenformaties, waar
doorheen de zon sijpelend zijn stralen giet
op het berggraniet, de grillige bochten van
de kust, het diepe blauw der zee, leveren
tesamen aspecten van een zeldzame
schoonheid.
Daarbij komt, dat het klimaat van een
bijzondere mildheid is, op Nieuwjaars
dag en heden zijn de open café-terrassen
in Ajaccio boordevol bezoekers er is af
wisselend wat zon en malsche regen, een
temperatuur buiten van 65 k 66
graden.
Ik wil het in dezen brief hebben over het
bezoek van Daladier, dat de gelegenheid
heeft moeten scheppen voor een massale
betooging der eensgezindheid van de Cor-
sicanen met het Fransche vaderland. Tot
goed begrip van zaken dien ik echter eerst
iets van de bevolking hier te vertellen.
De Corsicanen zijn voor meer dan 90
van Italiaanschen oorsprong zij spreken
een sterk verbasterd Italiaansch. Over het
algemeen verstaan ze ook Fransch her
haaldelijk heb ik gesprekken beluisterd,
waarbij de eene partij zich in het Itali
aansch uitte, de andere in het Fransch.
Onwillekeurig gaat men soms van het Ita
liaansch in het Fransch, of omgekeerd,
over. Er wordt Italiaansche en fascistische
propaganda onder de bevolking gemaakt
over al deze dingen in een volgenden
brief méér maar mijn indruk is toch
wel, dat de groote meerderheid der Corsi
canen zich Franschen voelt. "Vooral anti
fascistisch. Want in de Corsicanen leeft
zeer sterk de vrijheidszin. Naar wetten en
geboden kunnen ze zich moeilijk schikken;
ze zijn hartstochtelijk, ruw hoewel ze in
hun wisselende stemmingen ook bijzonder
teer kunnen zijn en ze zijnlui. De
kinderen loopen den heelen dag rond met
knalpistolen en luchtdrukgewerenje
hoort hier permanent knallen. Terwijl ik
dezen brief schrijf en door mijn open
staande balcondeuren uitzie op den ach
terkant van havelooze en smerige volks
woningen, ligt een viertal knapen, ieder
met een glimmend luchtdrukgeweer, op
alles te schieten, wat hun buren van den
overkant op hun balcons hebben hangen
of staan.
Wat de oudere Corsicanen onder hun hel
blauwe of -roode buiksjerpen dragen, daar
kan men slechts naar raden.
En toch geen onsympathiek volk, het
is dom, althans weinig ontwikkeld, op
bruisend, maar ook weer vriendelijk en
-gastvrij. De meesten lijken me voor 90
procent écht, diep-voelend menschelijk,
maar daarnevens zijn ze ongetwijfeld voor
10 in hun gevoel en karakter, bandie
ten. Moord en doodslag zijn geen zeldzaam
heden op het eiland nog altijd woedt er
de bloedwraak (vendetta). Het toerisme
in de bergen is hier en daar niet zonder
gevaar.
Nu iets over het bezoek van Daladier
aan Ajaccio. De autoriteiten hebben braaf
hun best gedaan om de bevolking voor de
zaak te animeeren. De huizen en vooral de
openbare gebouwen waren rijkelijk van
nationale vlaggen voorzien. Daartoe was
in de locale bladen door den prefect op
gewekt. Ook de kathedrale kerk van Ajac
cio was geheel versierd met palmtakken
en binnen waren alle kolommen met het
nationale dundoek behangen. Op de muren
waren proclamaties aangeplakt. Aan de
havenkade was een eenvoudige versiering
aangebracht.
De bevolking scheen dat alles heel gezel
lig te vinden, maar raakte er niet door in
vervoering. Er waren van het vasteland
veel militairen en gendarmes aangevoerd.
Toen de „Maréchal Foch", begeleid door
nog een kruiser en drie torpedojagers in
zicht kwamen, stegen drie watervliegtui
gen op uit de baai en ronkten zwaar, laag
over de huizen der nog maffende bewo
ners van Ajaccio, eenmaal en andermaal,
telkens opnieuw, totdat de laatste man en
vrouw besloten om dan toch óók maar eens
te gaan kijken. Ja, in Parijs schijnt men
de Corsicanen te kennen Om 8 uur zou
Daladier aan land komen en om prompt
7 uur liep in Ajaccio de wekker af
Ik moet zeggenhet was inderdaad
een indrukwekkende massa, welke zich-aan
de havenkade had verzameld. De vijf oor
logsbodems deden het goed als machts
betoon. Om 8 uur precies snelde een aan
tal stoombarkassen op de kade aan en op
den begeleidenden kruiser vuurden de
scheepskanonnen, zwaar echoden de doffe
slagen door en terug vanuit de bergen.
Daladier zag er monter uit, toen hij
onder hartelijk handgeklap der Corsikanen
aan land stapte en er door de autoriteiten
werd begroet. Zijn eerste gang was naar
het plein, waar een kunstvol monument
de nagedachtenis levendig houdt aan de in
den jongsten oorlog voor Frankrijk geval
len Corsicanen. Hij legde een bloemstuk
aan den voet en weer klapten de Corsica
nen in hun handen. De minister-president
onderhield zich hier nog even met een
aantal oud-strijders, die met hun vaandels
aanwezig waren, en toen ging de stoet
op de prefectuur aan. Recht tegenover dit
groote gebouw lag mijn hotel, zoodat ik
me er een gratès daaldersplaatsje kon
verwei-ven op een der balcons. De weg
was afgezet door militairen, die het ge
weer presenteerden, toen Daladier
steeds maar lachende en wuivende met de
hand passeerde, maar onmiddellijk
achter den hoogen gast, sloot de massa zich
aan en drong zij de soldaten met opgeheven
geweren doodeenvoudig opzij. De Corsica
nen hadden het leger op vreedzame Wijze
verslagen, de heele boel lag door en
uit elkaar. Op de prefectuur werd even
gespeecht, daarop stond de minister-presi
dent al weer buiten. Handgeklap. De afzet
ting der straat was intusschen hersteld
door een paar honderd gendarmes, die hand
in hand geklemd, een dubbele keten vorm
den. Het mocht wat Nauwelijks was Da
ladier gepasseerd of het volk drong de
gendarmes op zij en nam ze, stuk voor
stuk, temidden van zich op.
Maar de stemming steeg nu toch van
minuut tot minuut. Van de prefectuur ging
het naar het stadhuis. Ook daar werd ge
speecht en toen de Fransche regeerings-
leider er op het balcon verscheen, was er
niet enkel handgeklap, maar werd er ook
gejuicht. Er vormden zich spreekkoren
„Vive Ia France Combattons Een schel
maar zeer individueel gefluit, klonk nu en
dan door de juichkreten heen. In een drafje
ging het eindelijk weer naar de kade de
stoombarkassen kwamen voor. De Marseil
laise klonk, de geweren werden gepresen
teerd, Daladier voer af, handgeklap, ge
juich. Uit
Anderhalf uur had het bezoek van den
minister-president geduurd. Zoo'n zelfden
tijd zal Daladier in den namiddag nog in
Bastia, de naar Italië gekeerde havenstad
van Corsica, de gast zijn. En dan gaat hij
naar Tunis. Corsica is maar even „en
passant" aangedaan. En dit schijnen de
Corsicanen min of meer als een veronacht
zaming te voelen.
'Er werd met nationale cocardes gecol
porteerd en de prefect had de bevolking
ook opgewekt om deze te dragen, aldus
uiting gevende aan den zin van eenheid
met het Fransche vasteland en zoo
stond er in de proclamatie om den man
te eeren, die met zulk een vaste hand het
land in den bewogen tijd van heden be
stuurd maar er werden noch cocardes ge
kocht, noch gedragen. Er waren wat span
doeken met „France et la Corse sont un",
doeken, welke ijverig werden gekiekt door
de persfotografen, maar bepaalde geest
drift, waartoe de Corsicanen anders ge
makkelijk vervallen heb ik niet opge
merkt.
Dat zegt op zichzelf niets tegen de ver
bondenheid der Corsicanen met Frankrijk.
Ik zie deze menschen zóó ze zijn in de
eerste en voornaamste plaats Corsicanen
(met een ontembaren vrijheidszin), op de
tweede plaats Franschen, op de derde
plaats in hun levenshouding zijn ze
Italianen.
Hun helden zijn een aantal groote ban
dieten en een aantal groote generaals, die
het volk in vrijheidsoorlogen aanvoerden.
Maar het zijn uitsluitend Corsicanen, zij,
die de helden der Corsicanen zijn.
Groot, héél groot is hier de eerbied voor
Napoleon, voor wien overal op het eiland
maar vooral in Ajaccio, standbeelden zijn
opgericht. Omdat Napoleon een Corsicaan
was. En misschien ook, omdat hij niet
enkel de grootste der generaals maar de
edelste derbandieten was. Excuseer
me ik geloof, dat de Corsicanen hem zóó
bezien.
Over zeden en gewoonten van dit inte
ressante volk iets meer in den volgenden
brief. M.
Het nieuws van den dag in beeld.
Foto's in onze Tijdinghal.
Ter gelegenheid van den tweeden ver
jaardag van het huwelijk van het Prinse
lijk paar, werden Zaterdag diverse bloem
stukken aan het paleis bezorgd, waaron
der een van de Nederlandsche schooljeugd.
Zaterdagavond sprak jhr. mr.' G. Bee-
laerts van Blokland, die als passagier met
de „Reiger" mee naar Zuid-Afrika is ge
weest, voor de Amsterdamsche padvinders.
Zaterdag werd te Amersfoort het 125-
jarig bestaan van het eerste regiment hu
zaren herdacht.
Rake voetbalschoten
Een geslaagde serenade
Veel jolijt op den feestavond
De in het teeken van het jubileum van
de kustartilierie gespeelde voetbalwedstrijd
tusschen een elftal van de Kust en een
elftal van de Marine, is een aardige ont
moeting geworden. In beide elftallen kwa
men voor onze omgeving bekende spelers
uit, zooals van R.C.S. en Vlissingen, wat
de aantrekkelijkheid vcor de nog vele bur-
ger-kijklustigen niet weinig verhoogde.
Vanzelfsprekend bestond het publiek
meerendeels uit militairen van land- en
zeemacht en het heeft den spelers zeker
niet aan medeleven ontbroken.
De wijze waarop dit geschiedde ver
hoogde niet weinig' de stemming op het
terrein.
Het elftal van de „Kust" heeft zich de
meerdere getoond van de matrozen, die
met 30 werdenverslagen. De overwin
ning was volkomen verdiend, al hadden
de matrozen wel een tegenpuntje mogen
hebben.
Het oefenterrein van de V.C. Vlissingen
was, hoewel niet prima, toch goed bespeel
baar. Kapitein van der Slikke deed den
aftrap.
De rust kwam met 10 voor de jubi
larissen.
In de tweede helft kon de Kust den
stand nog tot 30 opvoeren.
Hoe de Marine ook zwoegde om de eer
te redden, dit mocht niet gelukken, zoodat
toen scheidsrechter Van Nimwegen, die
rustig leidde en geen moeilijke taak had,
het einde aankondigde, de Kust den fraai-
en, door kapitein van der Slikke beschik
baar gestelden beker, had gewonnen.
De wedstrijd werd gevolgd door majoor
Haarman en vele officieren van l'and- en
zeemacht, terwijl ook ds. Hartjes, voorzit
ter van het Chr. Militair Tehuis, blijk gaf
in de voetbalsport belang te stellen.
Na afloop hebben allen zich voor het
kleedlokaal verzameld. Kapitein van der
Slikke heeft dan met een korte toespraak
den zilveren beker aan den aanvoerder
van zijn ploeg uitgereikt. Hij dankte de
spelers voor hun prettige faire spel en was
vanzelfsprekend dubbel verheugd dat de
Kust de overwinning had behaald.
De hulde van de burgerij.
Het was jammer dat toen de besturen
van de verschillende buurtvereenigingen
met de buurtvlaggen en voorafgegaan door
de Harmonie „St. Oaecilia" gisteravond
tegen zeven uur van de voormalige Wil
lem III kazerne vertrekken voor het
brengen van een hulde aan het jubilee-
rende garnizoen, een flinke regen neerviel.
Toch was dit voor velen geen reden om
binnen te blijven, want geleidelijk nam de
belangstelling toe, zoodat nabij de Kazer
nestraat reeds een groot aantal personen
aanwezig was.
Op de binnenplaats van de kazerne
stonden de soldaten en de Harmonie „Ons
Genoegen" reeds in den striemenden re
gen opgesteld. Twee zoeklichten zorgden
voor de verlichting, terwijl de Bomvrije,
die hierdoor in een zee van licht baadde,
een typischen aanblik opleverde.
Nadat de buurtvereenigingen een plaatsje
hadden gekregen en de autoriteiten, wij
merkten o.m. op het college van B. en W.
en den gemeentesecretaris zich in het
midden hadden verzameld, trad de waar
nemend voorzitter van den bond van
buurtvereenigingen „Oranje en Vlissin
gen", de heer A. Schout naar voren om
in de plaats van den heer Lemmers, die
door ziekte verhinderd was, een enkel
woord, te spreken. Na majoor Haarman
namens de geheele Vlissingsche bevolking
te hebben gelukgewenscht en te hebben
medegedeeld dat de bond het op prijs
stelde dat ook B. en W. aanwezig waren,
wees spr. er op dat er steeds een goede
verstandhouding tusschen het garnizoen en
de bevolking is geweest. Dit is nog ge
bleken bij de Septemberfeesten toen de
kustartilierie haar medewerking verleende.
Spr. deelde daarop mede dat als dank
van de bevolking een moderne klok voor
het nieuwe kazernegebouw zal worden
aangeboden. Het uurwerk dat behalve de
uren ook de dagen, maanden en jaren
aangeeft, was nog niet aangekomen, zoo
dat met een toezegging moest worden vol
staan.
De muziek bracht daarop het Wilhelmus
ten gehoore dat eerbiedig werd aange
hoord de militairen stram salueerend, de
burgers met ontbloote hoofden.
Majoor Haarman dankte daarop voor de
vriendelijke woorden.
Daar de hartelijke verstandhouding die
hier tot stand is gebracht, het werk is
van kapitein van der Slikke bracht hij
een „Leve kapitein van der Slikke" uit,
waarmee allen instemden.
Daarop verkreeg de reserve-kapitein J.
H. M. DE KONINGIN OOK NAAR
MIDDELBURG.
Niet alleen Vlissingen, doch ook Mid
delburg zal Zaterdag a.s. met een kort
bezoek van H.M. de Koningin vereerd
worden.
Na de te waterlating van de motor
mailboot „Koningin Emma" van de werf
der Koninklijke Maatschappij „De Schel
de", zal de Koningin een bezoek brengen
aan den Commissaris der Koningin in'
Zeeland in diens ambtswoning te Middel
burg, teneinde met hem een onderhoud te
hebben over verschillende provinciale aan
gelegenheden.
Qelieurlewtssen
iiaw jen eSofj
Bomaanslag op kerk te Johannesburg.
(Buitenland)
Britseh schip met 286 passagiers in
brand geraakt. (Scheepvaart)
Verschillende ernstige vudtersongeval-
len. (Gemengd nieuws)
Visschersschuit met 2 opvarenden ver
mist. (Scheepvaart)
ZIE VERDER EVENTUEEL
LAATSTE BERICHTEN.
J. Lo-uwerse het woord. Deze bood namens
de reserve-officieren de twee voor Vlissin
gen bestemde klaroenen met fanions aan.
Spr. richtte hierbij eenige hartelijke per
soonlijke woorden tot kapitein van der
Slikke, die de reserve-officieren steeds met
raad en daad terzijde heeft gestaan.
Kapitein van der Slikke bracht voor
een en ander dank.
Hiermede was deze plechtigheid te on
geveer kwart over zeven ten einde. De
muziekkorpsen, buurtvereenigingen en
manschappen stelden zich op, waarna dooi'
een deel der stad naar Britannia werd ge
marcheerd waar in de groote zaal een
feestavond werd gegeven. De muziekkorp
sen zijn daarop spelend en met „gevolg"
naar de stad teruggekeerd.
Een feestavond.
Het laatste nummer op het program der
feestelijkheden, nl. de feestavond, is zeker
niet het minst geslaagde geworden. Het
groote aantal genoodigden en de man
schappen hebben zich kostelijk geamu
seerd. Er heerschte een echt prettige
feeststemming. Al werd eerst te midder
nacht met het tweede deel van het pro
gramma begonnen, waren het toch slechts
enkele die niet meer in de zaal terugkeer-
