Het einde der Amerikaansche
„G-süien".
De abonne's
1000
500
300
150
100
25
LUCHTVAART
Wat een prototype kost.
De werkelijke waarde van een willekeu
rig vliegtuig is gewoonlijk heel wat Iagèr,
dan de prijs waarvoor de fabrikant het
aan den afnemer levert.
Deze stelling klinkt bijna even wonder-
lijk als de bekende theorie, dat wanneer
men een mensch in contanten kon koopen
1 voor zijn waarde aan ijzer en water en
1 eiwit en andere stoffen, men hem voor
zeven-en-een-halve cent, inclusief verpak
king, zou ontvangen.
Toch gaat, in het bijzonder bij den vlieg-
tuigenbouw, een ontzaglijke hoeveelheid
geld zitten in experimenten en andere han
delingen, welker resultaten wel worden
verwerkt in een nieuw toestel, doch waar
van niet veel op het eerste gezicht zicht
baar is.
Het eerste toestel, dat men bouwt, het
prototype, kost enorm veel geld. Er zijn
met het ontwerpen en construeeren van
zoo'n eerste exemplaar bedragen gemoeid,
waarvan men zich, buiten den vliegtuigen-
bouw, gewoonlijk geen voorstelling kan
maken.
Een typisch veerbeeld vormt de lucht
reus, welke de Douglas-fabrieken te Santa
Monica op het oogenblik aan het afwerken
zijn. Dit toestel is berekend voor een vol
ledige bemanning van vijf personen plus
twee-en-veertig passagiers, terwijl het
ruimte en vermogen, zal hebben vcor ton
nen post en vracht. Het toestel zal een
snelheid moeten ontwikkelen, vol belast,
van driehonderd-zes-en-tachtig kilometer
per uur. Men meent dat dit het grootste
verkeersvliegtuig ter wereld zal zijn.
Het is officieel een Douglas-toestel maar
het is geboren uit samenwerking tusschen
vele vliegtuigbouwers. De knapste koppen
uit de Amerikaan sche vliegtuigenbouw
hebben besloten samen te werken aan dit
ontwerp, dat men zou kunnen aanduiden
als de „All-American" aeroplane. Vijf van
de grootste luchtvaartmaatschappijen in
Amerika bespraken de mogelijkheid van
het gezamenlijk laten ontwerpen en bou
wen van een bepaald type toestel, dat zij
daarna op al hunne luchtlijnen zouden ge
bruiken, wat natuurlijk groote besparingen
zou geven. De beste ingenieurs werden aan
het werk gezet en de betrokken maat
schappijen stortten bepaalde bedragen,
waaruit het werk zou worden gefinancierd.
Men begon met een bedrag van negen
honderd duizend gulden, doch er zal nog
het een en ander bijkomen, voordat het
toestel geheel is uitgeprobeerd en zijn
luchtwaardigheidscertificaat heeft ontvan
gen. Men taxeert dat er in totaal een be
drag van twee millioen zevenhonderd dui
zend gulden zal worden verwerkt, maar
dat men dan ook in het bezit zal zijn van
een ultra-moderne reus der luchten, welke
in vele opzichten het ideaal der maat
schappij zal benaderen.
Wat het algemeen aanzien van het toe
stel betrefthet schijnt nogal wat over
eenkomst te vertoonen met de Douglas,
het is een viermotorige vrijdragende een
dekker, een laagdekker, die met zijn zes
duizend paardekrachten vermogen in staat
zal zijn een gewicht van meer dan tien ton
tot een hoogte van 5500 meter op te voe
ren.
Zooals uit het voorgaande al blijkthet
is een landvliegtuig. Dank zij het feit, dat
de cabine volkomen luchtdicht is af te
sluiten zal, ook wanneer het toestel op
een hoogte van 5500 meter vliegt, in de
cabine een luchtdruk heerschen welke ge
lijk is aan die op drieduizend meter hoog
te. Er werden speciale vensters ingebouwd
zoowel in de cockpit als in de passagiers
kajuit. Deze vensters zullen, ook wanneer
men op groote hoogte vliegt door een tem
peratuur, welke buiten het toestel dertig
graden onder nul is, geen ijs-aanslag krij
gen, De temperatuur in de cabine kan
willekeurig beïnvloed worden en wordt na
tuurlijk altijd zoo geregeld, dat de passa
giers zich behaaglijk zullen voelen.
Inplaats van één richtingsroer, zal de
staart er drie dragen.
De landingssnelheid van dit enorm ge
heel zal slechts .110 kilometer per uur
zijn.
Een paar typisch-Amerikaansche cijfers
over het monster-ontwerp vormen de vol
gende Als de DC-4 geheel voltooid is
zullen de technici, de ingenieurs der vijf
luchtvaartmaatschappijen, die dit toestel
hebben laten bouwen, die iedere maand
DC-4-vergadering hebben gehouden, teza
men vijfhonderd-duizend uren aan dit toe
stel hebben gewijd. Dit wil zeggen, dat
één man gedurende honderdveertien jaar
iederen dag twaalf uur lang zou moeten
arbeiden om dezelfde hoeveelheid hersen
werk te verrichten.
Een z.eer opvallende bijzonderheid inzake
dit nieuwste product der Douglas-fabrieken
is wel het driewiéiig landingsgestel. Het is
de eerste, maal in de geschiedenis van de
luchtvaart dat de „drie wielen onder den
neus" cp een groot passagiersvliegtuig
worden toegepast. Het staartwiel is ver
vallen, de beide wielen van het landings
gestel zijn wat naar achteren gebracht en
het derde wiel wordt onder den neus ge
plaatst, waardoor bereikt is, dat het toe
stel practisch in „vliegstand" landen kan,
wat verschillende groote voordeelen biedt.
Onder andere zal het toestel met een
neuswiel een korter landing maken, het
is gemakkelijker manoeuvreerbaar, het ligt
stabieler, wanneer het op den grond is en
het toestel vertoont geen neiging tot op
springen enzoovoort.
In de Vereenigde Staten doet een ten
minste voor liefhebbers van sensaties
interessant bericht de ronde op grond van
een voorstel van de bezuinigings-commissie
is men van plan, de politie-organisatie der
G-men te ontbinden.
De waardige heeren deskundigen op fi-
nancieel-politiek gebied zullen ongetwijfeld
zuiver economisch denken, maar ware
vrienden van het volk en behoeders van
zijn meest sociale belangen zijn zij geens
zins, want anders hadden zij zeer zeker den
storm van verontrusting, die op het oogen
blik over Noord-Amerika waait, vermeden.
Er bestaat geen twijfel aan, dat de ze
kerste en beste, in de laatste jaren afge
sloten zaak om in de „technische" ter
minologie te blijven voor de Vereenigde
Staten de benoeming van Edgar J. Hoover
tot leider van het „Federale Bureau voor
Onderzoek" was. Dit ietwat eigenaardig
betitelde bureau is een soort samenstelling
van crimineele en veiligheidspolitie. Een
aan Hoover ter beschikking gestelde som
ter hoogte van 6 millioen dollar per jaar
maakte het hem mogelijk, een politie-elite,
de „G-men", uit te rusten. De activiteit van
deze troep bestond uit een onverbiddelijke
jacht op de gangsters en kidnappers.
6 millioen dollar een geweldige som,
indien men bedenkt, dat het aantal G-men
de zevenhonderd nooit te boven ging. Maar
men moet weten, dat deze G-men het wa
ren, die de staat, in -het jaar 1937 niet min
der dan 41 millioen dollar bespaard of in
gebracht hebben in den vorm van bezui
nigingen op algemeen politioneel gebied,
door geldstraffen, enz. Slechts door de G-
men werden eveneens in- het jaar 1937 119
van de 122 menschenroovers onschadelijk
gemaakt I
En men weet, dat de „kidnapping" op het
oogenblik tot de geliefdste bezigheden van
de Amerikaansche onderwereld behoort.
De G-men waren het, die aan den eeuwi
gen strijd tusschen de verschillende benden
een einde maakten, die de misdadigers van
44 staten door hun gestrengheid in het
hart troffen en hun organisaties verscheur
den G-men waren het, die honderden
moordenaars ontmaskerden zij tenslotte
speelden het klaar, corrupten politie-amb-
tenaren nieuw respect voor de wet in te
blazen.
Om een juist beeld van de criminaliteit
in de Vereenigde Staten te verkrijgen, moet
men Weten, dat hier om de 40 uren een
moord geschiedt, dat dagelijks in 24
urenop het gebied der Vereenigde
Staten 5000 arrestaties plaats vinden, dat
de meeste gevaarlijke misdadigers na 54
maanden uit de Sing-Sing ontslagen wor
den en dat „levenslang" practisch slechts
10 jaren dwangarbeid beteekent
Meer dan 700.000 aan de politie bekende
misdadigers zijn nog geen 21 jaren oud,
7000 gevallen zijn op het oogenblik aan bet
bureau van Hoover ter onderzoek overge
dragen en nog eens 7000 gevallen wachten
op de afdoening, zoodra deze eerste op
drachten uitgevoerd zijn..
En dit alles volbrengt men met slechts
700 man, die intusschen aan den staat
jaarlijks 6 millioen dollar kosten. En deze
6 millioen zijn het, die klaarblijkelijk
volgens de meening van de financieele des
kundigen „verspild" worden.
Nog is de beslissing op het voorstel van
de bezuinigingscommissie niet gevallen. En
het is in bet belang van de Amerikanen te
wenschen, dat ditmaal verstand en werke
lijkheidszin de overwinning behalen op de
ook in het land der onbegrensde mogelijk
heden sterke bureaucratie.
SCHAAKSPEL
Redacteur J« D. C. DE VRIES.
Zwart.
abcdefgh
Wit.
PROBLEEM No. 572.
K. A. L. Kubbel.
WitKe8, Dd4, Tc4, Td8, La2, Lc7,
Pb5, Pg8, p e7, g4 (10).
Zwart. Ke6 Dgl, Tf5, Th2, Lg3, Lh7,
Pdl, Pf7, p c3, d6, e4 (11).
Mat in twee zetten.
OPLOSSING PROBLEEM No. 570.
1. Pe5d3.
A Da3x<*3 2 Lg3e5, d6, c7
of b8^
B Ke3xd3 2 Lg3Xelt
C h4Xg3 2 Th3xg3+
D Da3x^2 2 Lg3e5£ öf
2 Lg3f4+
E Da3c3 2 id., id.
F Tb7X^2 2 id., id.
G Tb7 verder 2 Lg3—f2j: of
2 Dg3—f4^
H Tel—f 1 of gl 2 id., id.
I f5—f4 2 Lg3xf4$ of
2 Lg3—f2$
K Ke3f3 2 Dg3 willekeurig
behalve Lf2
L Verder 2 Lg3 willekeurig
Goede oplossing Pion B.
Opmerking1 Peog"6 wordt weer
legd dcor f7Xg6q:.
PARTIJ No. 634.
Massakamp Antwerpen 1938.
Spaansche party.
WitPepers ZwartVijn
(Leuven) (Vlissingen)
1 q2e4 e7—e5
2 Pgl—f3 Pb8c6
3 Lflb5 a7a6
4 Lb5a4 Pg8-f6
5 Ddle2
Volgens André Chëron de slechtste
voortzetting. De beste zet is 5 0—0.
5 Lf8—-e7
Ook b5 en d6 zijn goed.
6 Pblc3
Hierdoor gaat de party over in een
Spaansch vierpaardenspel. Deze opening
geldt voor een solide speelwijze, zeer ge
schikt voor tweekampen en zware tour-
nooipartijen. (Gewoonlijk speelt men Pbc3
reeds bij den derden zet). Toch was c3
beter.
6 b7bo
7 La4—b3 0—0
Volgens dr. Tartakower de beste zet
8 a2a4 b5b4
9 Pc3d5 a6a5
10 Lb3c4
Wit wil dezen looper. naar b5 brengen.
Na Lb5Xc6, dxc6 Pfxe5 zou hij een
pion winnen. Maar zwart kan Pc6 gemak
kelijk met Lb7 verdedigen, zoodat d6 ter
verdediging van e5 zeer goed mogelijk is
en het plan van wit dus moet falen. De
zet is derhalve tempoverlies. Veel beter
was 10 00.
Zie den 15den zet van zwart.
10 Pc6d4
Deze zet kost een pion. In aanmerking
kwam d6. Bij de verdediging van de
Spaansche party staat op den voorgrond
het dekken van pion e5 en zoo mogelijk
het handhaven van een pion op dit veld.
Dit beginsel wordt hier door zwart in den
steek gelaten.
II Pf3xd4r e5Xdê
12 Pd5Xe7f Dd8xe7
13 e4e5 Pf6—e8
14 De2e4 c7—c6
15 De4xd4 d7—d5Ü
16 Lc4e2
Verhindert Pef6 of Ped6.
16 Pe8c7
in het bezit eener Polis, zyn gratis
verzekerd tegen ongelukken voor
gulden levenslange on
geschiktheid tot werken.
gulden by dood door een
ongeluk.
gulden bij verlies van een
hand, voet of oog.
gulden by verlies van
duim.
gulden bij verlies van
een wysvmger.
gulden bij verlies van
een anderen vinger.
17 Dd4e3
Beter 17 0—0. Op e3 staat de dame niet
gunstig, omdat zij op de diagonaal staat
van Lel. Wit heeft moeilijkheden met het
vinden van een goede plaats voor zijn
dame.
17 Pc7e6
18 d2d4 f7—f5
19 f2—f4 De7h4$
20 g2g3 Dh4h3
Belet de korte rokade.
21 c2c4
In aanmerking kwam 21 Df2 gevolgd
door Le3 en de lange rokade.
21 Lc8a6
22 Le2fl Dh3g4
Belet de lange rokade. Beter was Dh5,
waarbij de dame een uitweg naar e8 heeft,
23 b2b3 Dg4h5
24 Lelb2 g 7g5
25 c4xd5
Beter was Le2 gevolgdd oor 00—0.
In aanmerking kwam ook c4c5, om
aan zwart te beletten een open c-baan te
scheppen. Daar wit de meerderheid van
pionnen op den koningsvleugel heeft, had
hij daarna hier moeten aanvallen.
25 C6X<*5
26 f4Xg5
Deze zet bederft het spel. Hij verbreekt
het verband der witte pionnen en schept
een open lijn voor Tf8. Wit had LX&6
moeten spelen en met Tacl de c-baan be*
zetten. Zwart maakt nu korte met met
zijn tegenstander.
26 f5—f4!
27 g3xf* Tf8xf4
28 Keid2 Tf4—e4
29 De3—gl La6xfl
30 TalXfl Te4e2f
31 Kd2—cl Ta8—c8f
Beter was Dg6 waarna mat door Dc2
niet is te ontgaan, bijv. 32 Tf5, Dxf5
33 Ddl, Tac8f 34 Dc2, DXc2$.
32 Kclbl Tc8c2
33 Lb2—cl Dhog6
Opgegeven.
34 Ld2 TcXd2f 35 Kal, Ta2^ of 35
Kcl, Dc2$ 34 Tfl—f5, DX*5 35 Ddl,
Tcd 2f; 36 Kal, Ta2^r.
Een spannende partij.
WINTERWEDSTRIJD VLISSINGSCHE
SCHAAKCLUB.
BattenMerison 10
P. HaccouVan Poelje y2
J. D. C. DE VRIES.
HOLLYWOOD HEEFT EEN EIGEN
FILMKEURING.
De bijzondere correspondent van Paris-
Sour, Paul Bringuier, heeft onlangs een be
zoek gebracht aan Hollywood en was daar
bij zoo gelukkig een voor ieder ander steeds,
vrijwel ongenaak baren man te kunnen in
terviewen en van hem te vernemen, hoe het
filmbedrijf van Hollywood heeft gemeend
het gevaar van slechte of onzedelijke films
te moeten bestrijden, meldt Lichtbeeld en
Cultuur.
Deze mysterieuze man, die geen enkele
wettelijke bevoegdheid als filmkeurder be
zit, heeft dictatoriale macht over de Ame
rikaansche filmproductie.
De naam van den gevreesde is Breen,
doch niemand kent dien naam, die ook ner
gens voorkomt, omdat de dictatuur over de
Amerikaansche filmproductie theoretisch
berust by het Office Hays. De heer Hays is
journalist, socioloog en advocaat van alle
filmmaatschappijen te Hollywood, en toen
het bedrijf zeer tot ztfn schade begon te
merken, dat de Amerikaansche bioscoopbe
zoekers zich \ermoedelyk voor langen tyd
de sex-appeal plots had tegengegeten,
achtte men het oogenblik gekomen, om in
de filmkeuken nieuwe menu's te gaan be
reiden.
De filmconcerns verzochten Mr. Hays,
hun advocaat, een man te zoeken, dn als
een soort trut.ee van het publiek in staat
zou zijn in letterlijken z>n de wet voor te
schrijven in Hollywood en de film af te
stellen naar den smaak en den wensch van
den doorsnee Amerikaan. Hoewel Amerika
het land is van standaardproductie, veel
meer een land van één Amei'ikaan in miï-
lioenen exemplaren, dan van millioenen
Amerikanen, vond Mr. Hays de opdracht
niet zoo gemakkelijk. Tenslotte viel zijn
keuze op Mr. Breen, die dictator werd en
hiervoor door de filmindustrie filmachtig of
zoo men wil fabelachtig wordt gehonoreerd.
De overeenkomst tusschen alle filmmaat
schappijen van Hollywood en het Office
I-Iays gesloten, was kort maar krachtig en
bevatte slechts twee artikelen
Art. 1. „Holywood" verbindt zich de
agenten van Office Hays té betalen en te
onderhouden.
Art. 2. „Hollywood" neemt aan zich zon
der discussies én onvoorwaardelijk te on
derwerpen aan de beslissingen van de agen
ten van Office Hays, hoe deze beslissingen
ook zullen zijn.
Krachtens deze overeenkomst heeft de
heer Breen het absolute recht van veto, niet
alleen over iedere film of ieder gedeelte
ervan, doch ook over scenario's, dialogen,
décors en cóst iums;
Dit recht van verbod van scenario's is
vooral gegeven als preventief middel, waar
door kostbare verfilmingen, die door Breen
zouden worden verboden, achterwege blij
ven.
Niettemin komt het voor, dat een film
f erst bij de voltooiing een aanstootgevend
karakter openbaart, terwijl het scenario tot
geen bezwaar aanleiding gaf.
Hetgeen op papier onschuldig is, aldus de
heer Breen, geeft soms ergernis en wordt
ontoelaatbaar in de gedaante van de leven
de beelden op het filmdoek.
Zulk een te late ontdekking van den
heer Breen, kostte onlangs een maatschap
pij een kapitaal van rond 200.000 dollars,
dat zij aan een film had uitgegeven.
De heer Breen sprak zijn veto uit, de
filmband verhuisde naar de gasovens en de
maatschappij schreef, alsof het de gewoon
ste zaak ter wereld was, dit bedrag als ver
liespost af.
Geen enkelo maatschappij zou het dur
ven, vertelde de heer Breen, eenig verbod
van mij te trotseeren, want de overeen
komst met Office Hays is een collectief
contract van alle Amerikaansche filmmaat
schappijen en contractbreuk zou zelfs voor
de rijkste maatschappij zelfmoord beteeke-
nen.
Bovendien is de discipline der filmmaat
schappijen ten aanzien van de uitvoering
van het Hays-contract de trots van Holly
wood.
De correspondent van Paris-Soir vernam
van den heer Breen een zeer frappant voor
beeld van een coupure, door hem gelast, na
dat een film geheel was vervaardigd.
Zekere rcène gaf een salon te zien in stijl
Louis XVI. In den salon zat niemand,
slechts op den schoorsteenmantel stond een
bronzenCupido-beeldje, een Cupido-figuur
tje met pijl en boog, zooals men het in
duizenden huiskamers vindt. Geen normaal
mensch zou er zich aan ergeren. Toch
moest het geheele salonstilleven uit de film
verdwijnen op last van Mr. Breen.
Achter Cupido was een spiegel en daarin
was zeker lichaamsdeel, dat geen rug meer
heet, teruggekaatst
Niemand denkt aan iets onbehoorlijks
wanneer hij Cupido zietals spiegelbeeld
bleek Cupido een aanstoot gevende ver
schijning.
Behalve coupeeren en verbieden, voegt de
heer Breen ook nieuwe elementen aan de
film toe.
Soms doet hij dit op wel zeer Amerikaan
sche wijze.
Een beroemde roman, die verfilmd was,
gaf het leven te zien van een Amerikaan
sche vrouw. Haar pad was niet steeds dat
der deugd geweest. Op -zeker moment in
haar leven had zij zich zelfs aan prostitutie
schuldig gemaakt.
De scène, die dit deed zien, was kort en
niet opvallend.
Zij bleef dan ook gehandhaafd, doch op
voorwaarde, dc.t het publiek eenige meters
film te zien kreeg, waarop de vrouw in de
gevangenis was uitgebeeld.
Aldus was Het rechtvaardigheidsgevoel
van den doorsnee Amerikaan bevredigd en
de moraal gered. Iedere zonde L-ar straf
Geregeld zorgt Office Hays voor instruc
tieve circulaires, brochures en andere aan
wijzingen, waarin de maatschappijen wordt
gezegd wat wel of wat niet in den smaak
zal vallen.
Een der grootste moeilijkheden voor Of
fice Hays bleek de uitbeelding van de nog
altijd onontbeerlijke en veel gevraagde ver
raders, gangsters, bandieten en moorde
naars.
Jarenlang hadden de Italianen het uit
sluitend monopolie tot uitbeelding van het
klassieke Lombroso-type.
Geen genialer vertolkers van heerschers
™>er de onderwerèld, bankroovers en aan
verwante beroepen dan de onderdanen van
Victor Emmanuel.
Mussolini protesteerde en dreigde einde
lijk met een boycot der Amerikaansche
films.
Gevolg massa-ontslag der Italiaansche
I. seudo-bandieten. Met één tooverslag wer
den alle boevencreaties aan de Zuid-Ameri
kanen toebedeeld. Hoewel zij op bun beurt
als zoodanig tot volle tevredenheid van Hol
lywood en van dp Amerikaansche bioscoop
bezoekers hun plicht deden, protesteerden
alle Zuid-Amerikaansche staten zoo heftig,
dat ook het Zuid-Amerikaansche ensemble
van filmboeven eervol uit hun functies
moest worden ontheven.
Toen werd de rapaille-partij beurtelings
door Russen, Zweden en door dragers van
11e andere nationaliteiten gespeeld, naar
gelang van de verontwaardiging van het
land, dat Ce bandieten voor Hollywood pro
duceerde.
Thans zijn de meeste schurken, wier door
traptheid men in de Amerikaansche films
kan bewonderen, Albaneezen of Bulgaren.
Wel hebben hun regeeringen ook geprotes
teerd, doch ronder succes, want een boycot
van de Amerikaansche film in Bulgarije of
Albanië kost het filmbedrijf in Hollywood
practisch niets.
De heer Breen schrikt voor geen enkele
werkzaamheid terug en begeeft zich zelfs
in de studio's, om de al te bloote halzen der
giris dicht te spelden, of met een centime
ter gewapend den juisten afstand van den
grond tot den zoom der rokken te contro
leeren.
Het is alles wel heel erg Amerikaansch
en hij die in Amerika een voorbeeld wil
zien moet wel een zeer hoogen dunk hebben
van het inzicht van den heer Breen.
Hij vergeet dan echter, dat het systeem
van Office Hays een zuiver commercieelen
en geen cultureelen inslag heeft. Immers
de heer Breen adviseert alleen op grond
van hetgeen volgens hem het publiek wil
zien.
Het Amerikaansche voorbeeld doet vooral
zien, dat filmkeuring een sterk element van
bescherming van de bedrijfsbelangen zelf
inhoudt. Waar zij niet door den wetgever
is gegeven, heeft de filmindustrie zich zelf
aan banden gelegd.
Dat deze „vrijwillige banden" minder
knellend zijn, dan die door een redelijken
wetgever ingesteld, is wel aan ernstigen
twijfel onderhevig.
EEN NIEUWE UITVINDING
DE KNOOPSGAT-MICROFOON.
Niet om mee te doen aan de heerschende
mode om allerlei charivari in een knoopsgat
te dragen, maar wel om de geluidsfilm*
techniek een belangrijken stap verder te
brengen, heeft de geluidsfilm-ingenieur
Douglas Shearer een nieuwe miniatuur-mi
crofoon uitgevonden, welke achter het
knoopsgat van het costuum der spelers on
zichtbaar gedragen wordt.
Voor het eerst en met verrassend succes
werd dit apparaat gebruikt door Clark
Gable, Myrna Loy en Spencer Tracy bij een
scène in de film „De Stuntvlieger". Daar
deze opname in een echt vliegtuig plaats
vond en het lawaai der motoren tevens eeii
realistischen ondergrond moest blijven vor
men, stelden de knoopsgat-microfoons deü
geluidsmenger achter in de cabine niette
min in staat om volledig het timbre van het
door dè artisten gesproken woord op te
vangen. In dit geval was dus het altijd af
breuk doende nasynckroniseeren van zulke
gecompliceerde scènes niet noodig.
