De wereldreis aan 'Professor Spuyt
VAN A1STEL EN IJ
De abonnés
1000
500
300
150
100
25
DOOR G. TH. ROTMANN
NADRUK VERBODEN
38. Te Merauke, waar onze reizigers na een mars van enige
dagen aankwamen, moesten zy nog tien dagen op de boot
wachten. Ze mochten er by den assistent-resident logeren.
Toen stoomde de fraaie boot der K.P.M. met hen weg. Te
Batavia besprak de professor drie plaatsen op de eerste de
beste boot, die langs kwam en naar Nederland ging. De boot
kwam professor wel wat bekend voor, maar hy dacht er niet
verder over na. De derde dag echter, toen professor wat op
het dek rondwandelde, wachtte hem daar nog de laatste
verrassing. Hij kwam namelijk den kapitein tegen en dat
bleek nu precies dezelfde te zijn, die indertijd de poten van
de Pulex had laten schroeven. „Kyk, kyk, we hebben mekaar
al eerder op deze boot ontmoet, geloof ik zei de kapitein
plagerig, „maar nu hebt u toch zeker uw passage betaald
Professor werd zo rood als een kalkoen en liep 6pinnydig
weg.
Hoe biy waren onze vrienden, toen ze eindelijk de vader
landse bodem weer onder hun voeten voelden Professors
haar was al weer aardig aangegroeid, en de scheepscoiffeur
had de gekke kuif netjes afgeknipt én professors haar sier
lijk gefriseerd. Zo werd zyn portret gemaakt, en dat kwam
in alle kranten te staan. „Maar als ik weer op reis ga",
verklaarde professor in een „interview", „dan vind ik een
andere machine uit. Schryft dat maar in de krantEn ja,
nu staat het in de krant en jullie hebt het allemaal gelezen
EINDE.
Van de bloeiende vélden. Druk,
vreemdélingenbezoek. Wat ver
anderde. Amstelveenschenweg
wordt modelweg. Van een door
gegleden boerderij. Boschplan-
terreinen reeds opengesteld. Een
rondtocht. De woestijn tot een
gaarde. Plannen voor den
i Meidag
Het moet voor den werkenden Amster
dammer en wij denken daarbij speciaal
aan onze winkeliers en andere nyveren
wel een „hard gelach" zijn met deze ver
rukkelijke lentedagen en de wondere kleu
renpracht in onze omgeving, thuis te moe
ten blijven, terwyl de vreemdeling daar
thans volop van geniet.
Damrak en Rokin zyn iederen namiddag
als bezaaid met internationale bussen, sta
pels tulpen en hyacinten worden in de
autocars naar Engeland, Frankrijk en Bel
gië meegevoerd en er passeert nagenoeg
geen enkele auto uit de richting Haarlem
of hij toont zijn herkomst met een over
vloedige versiering van tulpenslingers en
bouquetten.
Maar de tijden z\jn er voor den nering
doende nu eenmaal niet naar om op een
werkdag zijn zaak te verlaten en de z.g.
bollen-Zondagen zijn voor wie natuur
schoon zoekt totaal ongenietbaar. Zooals
alle Amsterdamsche Zondagsgeneugten in
bosch of veld.
Opvallend groot lijkt ons dit jaar het
aantal bussen dat de onderneming van
Louis Fontaine uit Brussel naar ons land
voert in het byzonder naar Amsterdam
en de bollenvelden. Louis Fontaine is van
ons een goede klant. Hem komt de eer toe
ook gedurende den geheelen winter Belgi
sche toeristen naar ons land te brengen.
Vreemdelingenverkeer mocht dit wel eens
in een of anderen tastbaren vorm weten te
waardeeren.
In het bollenland zagen wij op den zonni-
gen Woensdagmiddag van ons bezoek nog
al veel veranderd. De varieerende kleur-
schakeeringen op de velden zijn gebleven,
zelfs hier en daar mooier geworden, dank
zij nieuwe aanwinsten en sterker spreken
de kleuren, maar de vele openliggende en
onbezaaide gronden vormt een hiaat in het
majestueuze bloementapijt, vooral déar
waar dit tot den gezichtseinder reikt.
Een en ander zei men ons is deels
een gevolg van het vervroegde rooien in
het belang van den uitvoer, en vindt an
derzijds zijn oorzaak in regeeringsmaatre-
gelen (productiebeperking).
Vroeger heeft men in bollenland zelfs
een staatsbedryf gekend, de velden liggen
er nog, doch zoodanige exploitatie heeft
als vanzelf nu alle bestaansrecht verloren.
Ook het eertijds zoo gezochte wandelen op
!de paden tusschen en langs de velden
wordt niet meer toegestaan vanwege dief
stal en vernieling.
Men beweert wel eens van „neen", doch
er blijkt toch werkelijk wel iets veranderd
in de mentaliteit van het publiek. Zoo bijv.
stond oudtijds de Burgerzaal van het te
genwoordige Dampaleis als vrije instuif den
geheelen dag voor het publiek open en de
meeste kerken, ook de voorname Nieuwe
Kerk, waren tevens schuilkerken. Geen der
oude kroniekschrijvers maakt echter mel
ding van vandalisme. Op oude prenten ziet
men in de monumentale Burgerzaal, waar
nog al iets te beschadigen viel, zelfs de
jeugd zich vermaken. Wie zou dit in onzen
tijd, van toch werkelijk groote beschaving,
met een openbaar gebouw durven wagen?
Nog enkele zonnige dagen en de late bol-
ïensoorten zullen zich in hun volle kleu
renpracht ontplooien, maar dan is het ook
onherroepelijk gedaan, tenzij men nog
mocht komen om de bloesemweelde van
Kennemerland, waar ook de ooftteelt groo
teren omvang aanneemt.
Bovendien wordt van de voortuinen on
der Heemstede, Hillegom en Lisse tegen
woordig zóódanig werk gemaakt, dat de
buitenlandsche toeristen herhaaldelijk ver
zoeken daar even stil te houden om de
prachtvolle bedden der vele nieuwe viool-
soorten en vergeet-mij-nieten te kunnen
bewonderen.
De toeristenbureaux aan het Damrak
schatten het aantal der in April daar ge
parkeerde touringcars grooter dan verle
den jaar, hoewel het weer dit jaar toch
zooveel ongunstiger was. Het aantal bui
tenlandsche toeristen taxeert men op 15
20.000. En toch klaagt Kennemerland nog
Het komt ons voor dat tijdens de a.s.
Jubileumfeesten de Amsterdamsche hoofd
wegen geen slecht figuur zullen maken.
Dezer dagen is de nieuwe brug over den
Amstelveenschenweg, waarvan wij indertijd
de versiering (met fraai beeldhouwwerk)
beschreven, zonder eenig ceremonieel in
gebruik gesteld.
Van het meeste belang is ditmaal de be
tere verbinding welke nu verkregen is met
de grachten en kanalen in Zuid en de
roeibaan in het Boschplan, nl. voor de
roeisport. Onder de brug is nu een behoor
lijke doorvaart.
En van nog grootere beteekenis is in het
algemeen de met grooten spoed voortge
zette verbreeding van den druk bereden
Amstelveenschenweg. Wy brachten er de
zer dagen een bezoek en zagen dat zelfs
van het slechts 5 meter breede voorgedeel
te, waar de autobussen op Amstelveen
elkaar nauwelijks konden passeeren en
meerdere auto's met een der beide slooten
kennis maakten, niets meer is overgeble
ven. De oude Amstelveenscheweg is hier
door geheel onherkenbaar geworden.
Groote huizenblokken de laatste
die nog voor aan den weg lagen worden
momenteel gesloopt, voortuinen wegge
haald en oude keienpaden, plus knotwil
gen, opgeruimd, want alle onteigeningspro
cessen zijn nu geëindigd.
Typische gevallen doen zich hierbij voor.
Zoo is er rechts een oude boerdery alleen
maar gehalveerd.. De stad meende met de
helft (voorzijde) te kunnen volstaan en de
boer nam met de andere helft (achterzijde)
gaarne genoegen. Hij kan nu het aartsva
derlijk bedrijf op de „doorgesneden" hoeve
blijven voortzetten en behoeft, als het be
drijf nog wil rendeeren, alleen wat naar
achteren te bouwen. Of kan later op het
gehalveerde vaderlijk erfdeel een villa doen
verrijzen. Met een kwart ton heeft de stad
den boer over zijn „verdriet" heengeholpen.
Iets verder is een blok oude, van de voor
tuinen beroofde huizen vroeger vermoe
delijk veel te laag gebouwd ver beneden
het verhoogde wegdek komen te liggen.
Men zal deze nu door opgaande steeneu
trappen met het wandelpad verbinden.
Ondanks de tallöoze amoveeringen zal
de weg, nu ook zooveel vroolyker gewor
den, toch nog zeer veel van zijn vroeger
landelijk karakter behouden. Verscheidene
boerderijen zijn nog gebleven en ook zien
passeerenden niet zonder voldoening, dat
rechts, heel dicht bij de stad, nog een sta
tig buitenverblijf uit 1700. met poortramer.
en -deuren en omgeven door lommerrijk
geboomte, aan de sloopwoede is ontkomen.
Het stond gelukkig ver van den weg.
Elders bleef een kloek houten woonhuis
van overouden datum voorhuis van een
boerderij gespaard.
Opmerkelijk nog er zijn aan dezen weg
weer vier nieuwe rusthuizen (flats) voor
ouden van dagen verrezen, door pleegzus
ters geëxploiteerd.
Het is met deze tehuizen ook in Amster
dam nog altijd een rage. Men schrijft dit
toe aan de schriele salarissen in de zieken
huizen, die de verpleegsters in de richting
van de particuliere exploitatie drijven. In
ieder geval bevoegden.
Maar het is toch een bedenkelijk ver
schijnsel zooveel goede jonge krachten uit
de gemeentelijke ziekenhuizen te zien heen
gaan.
Wie dezen zomer, tijdens de feesten, Am
sterdam mocht bezoeken, verzuime vooral
niet den nu zoo fraai en interessant ge
worden Amstelveenschen weg (met aan
beide zijden breede wandelpaden) te be
zichtigen. Men heeft dan maar een stap te
doen en is in het...... Boschplan,
Het Boschplan Men kan met betrek
king tot dit grootsche cultuurwerk niet an
ders zeggen dan dat het gemeentebestuur
ten aanzien van het verkeer over het thans
reeds voltooide gedeelte uiterst democra
tische begrippen huldigt. De vrije wande
ling is er reeds mogelijk en wordt gemeen
telijk zelfs nog bevorderd door de plaat
sing van borden, waarop de te volgen rich
tingen met pijlen zijn aangegeven, ook
voor wielrijders. Alleen de terreinen om de
roeibaan blyven voor het publiek gesloten,
omdat met de bewaking van tribunes, ge
bouwen enz. te groote kosten gemoeid zou
den zijn.
Ongetwijfeld is het voor ieder toeganke
lijk gedeelte dat begrensd wordt door den
Nieuwen Meerweg en Schiphol, misschien
1/100 van het plan, het mooist. Vanzelf
sprekend vindt men er nog geen boomen
de aanplant volgt eerst later doch de
met fijn grind bedekte boschpaden, soms
wel 100 meter breed, volgend, geniet men
van verrukkelijke vergezichten en een on
beschrijfelijk schoon landelijk tafereel,
vooral vanaf de verhoogde terrassen, waar
men de torens van wel een twintig dorpen
uit den omtrek ziet.
De wildernis op dit terreingedeelte is
herschapen in malsche weiden (de toekom
stige speelweiden), waar thans reeds dui
zenden veldbloemen bloeien en in deze rus
tige omgeving is er natuurlijk van den
ochtend tot den avond vogelgekweel.
Ook maakt ons gemakzuchtig Amster
damsche publiek het den natuurliefhebbers
voorloopig nog niet lastig, daarvoor is de
afstand tusschen Amsterdam en Amstel
veen „te ver", terwijl het zich er blijkbaar
nog niét van bewust is en gelukkig
maar 1 dat bus H reeds een prachtig
verbindingsmiddel vormt tusschen Stadion
en het reeds toegankelyke boschterrem.
Wij troffen er op onzen fietstocht slechts
eenige dames aan, allergenoeglijkst bezig
met tennissen, en iets verder vermaakten
boerenjongens van de Meerlaan zich met
voetballen - ruimte te over. Er zouden
daar, zoo het werd toegestaan, wel honderd
prachtig geëgaliseerde voetbalterreinen be
schikbaar zijn, maar daarvoor is het bosch
niet bestemd. Dc sport krijgt haar afzon
derlijk terrein, op behoorlijken afstand van
het eigenlijke bosch.
De eigenaren van boerderijen en akkers
aan den Nieuwen Meerweg, eens een slecht
onderhouden, smallen landweg, nu breed en
vanwege het Boschplan verhard, mogen
zich met hun grenspositie wel gelukwen-
schen. Zij worden, wat men noemt, slapend
rijk. Erven en weiden moeten daar eens
plaats maken voor de kweekeryen en de
stad is geneigd daarvoor een aanzienlijke
som te betalen.
Op zonnige, niet te warme zomerdagen,
zal het door ons omschreven complex wel
drukker bezocht worden. Men zal dan op
het onafzienbare gedeelte tusschen Schiphol
en Amsterdam 1000 arbeiders aan het werk
vinden, nu juist dezer dagen van regee-
ringswege is goedgekeurd en gesubsidieerd
wordt met 1.357.500 dat ook dit jaar de
werkzaamheden zullen worden voortgezet.
Met de bijdrage van de gemeente in totaal
een bedrag van 2 280.000 voor de verdere
uitvoering van het Boschplan (in werkver
schaffing) gedurmde 1938. Ook dit jaar
een prachtig werkobject dus.
Men schijnt ditmaal groote plannen te
koesteren met betrekking tot de viering
van den 1-Meidag. De laatste jaren scheen
de actie, ook al onder den invloed van de
moeilijke tijdsomstandigheden en verdeeld
heid, ietwat verfleuwd.
S.D.A.P. demonstreert nu des middags
in het Ajax-stadion en houdt daarna een
massalen optocht met zang en muziek
door een deel van Oost. Met het oog op
den Zondag heeft de burgemeester den op
tocht blijkbaar niet toegestaan door de
binnenstad te trekken, waar middag-kerkr
diensten worden gehouden.
C.P.H. vergadert en betoogt in de Apol-
lohal en andere za1rn, de R.A.P. komt bijl
een in de Astra-bioscoop, terwijl de Lenin-
roep en twee andere revolutionaire groe
pen in Bellevi en Maison Boer demonstree-
ren. Tegen-demonstraties, als vroeger van
de zijde der communisten, zijn ditmaal wel
niet te verwachten. Corres Pondent.
APOTHEEK GEOPEND
Zondag 1 Mei is de apotheek geopend 'van
de fa. Wed. A. J. VAN OCKENBURG, Bad
huisstraat 22.
HOOGWATER TE VLISSINGEN
April
Zaterdag 30N.M. 1.02 13.29
tn het bezit eener Polls, zyn gratis
verzekerd tegeD ongelukken voor
gulden bij levenslange on-
geschiktheid tot werken.
gulden bij dood door een
ongeluk.
gulden by verlies van een
hand. voet of oog.
gulden by verlies van
duim.
gulden bij verlies van
een wijsvinger.
gulden by verlies van
een anderen vinger.
DE EERSTE OPNAMEN VOOR DE
NATIONALE FILM „VEERTIG JAREN".
Er is in de afgeloopen dagen op tilmstad
zwaar gedineerd en hevig gedanst. Het
menu vermeldde een uitgebreidheid van
spijzen, zooals men die zelden aantreft. Er
was tong, tarbot en kreeft, er waren Iams-
coteletten, kippen en eenden en men kot?
genieten van aubergines, asperges, péLtés
en soufflés, kortom, de meest verwende Lu-
cullus zou bij het aanschouwen van hei
menu alleen reeds, een groote voldoening
ondervinden.
De eerlijkheid gebiedt om te zeggen, dal
het grootste deel van de, op het menu ver
melde spy zen, niet in de magen der aan we
zigen terecht kwamen, om de eenvoudige
redendat zy niet waren toebereid
Want het diner, waar het hier om gaat, was
een filmdiner, dat thuis hoorde in de natio
nale film „Veertig Jaren" en de clischge-
nooten hebben zich met heel wat minder
tevreden moeten stellen.
In een van de grootste décors, die men
ooit in de studio op filmstad bouwde, de
groote eetzaal in een waarlijk riant patri
ciërshuis te Amsterdam, hadden schoone
dames met merkwaardige kapsels en
sleepjaponnen met vele versierselen aan ta
fel plaats genomen naast heeren in rok en
officieren. Eduard Verkade sprak, als de
grijze excellentie van Meerle zyn gasteu
plechtig toe om te herinneren aan het
vreugdevolle feit, dat op dien dag een
jonge vorstin de oude troon der Oranjes had
bestegen Koningin Wilhelmina.
Op 6 September 1898 had dit illustre ge
zelschap zich verzameld en zelfs voor de
ingewyden was dit feest aan de prachtig
versierde tafel een lust voer de oogen.
Het spreekt vanzelf, dat op eenige meters
afstand van de tafel de sfeer van plechtig
heid en feest plaats maakte voor die var
de ijverige studiowerkers. Een ingewikkeld
stel rails rondom de tafel, maakte de meest
gecompliceerde rij-opnamen mogelijk, en
boven op de „bruggen" stond een groot ge
deelte van het lampenmateriaal Jicht en
warmte te verspreiden over dit prachtige
décor.
V\jf kappers hadden de handen vol om
steeds weer opnieuw de gezichten van on-
gewenschta glanseffecten te ontdoen er.
men zal begrijpen, dat het heel wat voeten
in de aarde had, voor de noodige opnamen
gemaakt waren.
Daarna is men, zooals te doen gebruike
lijk is, gaan dansen. De film kan zich niet
storen aan chronologische détails en der
halve vond het bal pas ongeveer 24 uur
na het diner plaats, maar dat kon men aan
de gasten niet zien, want zij waren weer
in dezelfde costuums en met dezelfde coif
fures. Een Fransche balletmeester noodde
ter polonaise op de muziek van een deftig
strijkorkest, dat in onzen tijd van hot-jazz
een ongewoon rustigen indruk maakte.
Regisseur Gréville maakte het ziclizelt
niet gemakkelijk bij deze opnamen. Hij wil
de, letterlijk en figuurlijk, „in een zwaai"
zoowel de tafel als het orkest, als de polo
naise en enkele scènes der hoofdpersonen op
de filmband vastleggen en urenlang was
Otto Heller met zijn camerastaf bezig om
dit probleem op de meest artistieke wijze
op te lossen. Urenlang repeteerde men de
scène. Men moest niet alleen bewondering
hebben voor de technici, die al dien tijd in
gespannen bez'g waren, maar ook voor de
medespelenden en het groote aantal figu
ranten, dat eindeloos vele malen moest op
staan en weer gaan zitten en weer opstaan
en weer gaan zitten.
Vrijwel alle proeven, die men in een film
studio kan neme. werden genomen. Er
waren repetities van allerlei aard voor den
camerawagen, voor het licht, voor het ge
luid, voor de acteurs, voor de figuratie en
tenslotte -veer gecombineerde repetities
voor het geheele ensemble.
Dat Gréville en zijn helpers, na 7 uur
onafgebroken V/eri:, een zucht van verlich
ting slaakten, toen alles goed was verloo-
pen, spreekt vanzelf en de wetenschap, dat
deze 7 uur werk als tastbaar resultaat on
geveer 50 meter film zullen opleveren, mot
een draaityd van nog geen 2 minuten, be
vestigt de oude stelling, dat films maken
in de eerste plaats een kwestie van geduld
is.
De definitieve rolbezetting.
De definitieve rolverdeeling van de natio
nale film „Veertig jaren" is thans als
volgt
Lily Bouwmeester (Annetje Maasdonk)
Ank van der Moer (Eline Verhulst), Myra
Ward (Lily Burger), Marthe Posno (Lottie
van Meerle), Cees Laseur (Rolf van Meer
le), Matthieu van Eysden (Frans Maas-
donk), Paul Steenbergen (Wim Maas
donk), Cor van der Lugt Melsert jr. (Dick
Maasdonk), Eduard Verkade (Zijne Exc
Van Meerle), Adolphe Engers (Jan dt
Oude) en W. Ohnet (Guus Maasdonk),
terwijl enkele kleinere rollen in handen zijn
van. Paul Huf, Anton Roemer, Sarah Hey-
blom en Guus Oster, Mary Polder en A.
Lagaay.
j JOPIE SLIM EN DICKIE BIGMANS"
VERFILMD.
Neerlandia smalfilm te Haarlem zal
binnenkort overgaan tot de verfilming van
het kinderstuk „Jopie Slim en Dicxie Big-
mans", naar bewerking van Jan van Dom
melen, die tevens de regie voert. Aan de
camera H. de Lugt.
nieuwtjes uit de studio
KATOEN
Amerika heeft een surplus aan katoen
ruwe katoen, wel te verstaan. Men weet er
geen weg mee en wat men niet meer ber
gen kan in enorme pakhuizen, wordt onder
den grond geploegd
Paramount heeft onlangs grondig mee
geholpen, den voorraad te doen slinken. In
de nieuwe film van Cecil B. de Mille, „De
Boekanier", komen scènes voor van ge
vechten tusschen Jean Lafitte's (de beruch
te zeeroover mannen en de Britten, die
in 1812 een aanval op New Orleans deden
Honderden balen katoen, die nutteloos op-
de kaden van San Francisco lagen, zijn ge
bruikt voor het bouwen van barricaden.
Toen de kruitdamp na het verwoede ge
vecht optrok, had men twee dingen be
reikt de Britten waren verslagen en er
was geen katoen meer
CIJFERS.
Meer dan duizend acteurs, aangevoerd
door Fredric March, Franciska Gaal en
Akim Tamiroff, zes honderd technici, vijf
honderd geweren en een groote verzameling
van de uiteenloopendste kanonnen, drie
groote zeilschepen, twee honderd kano s,
plat-boomde schuiten en roeibooten, hon
derden sabels en andere ouderwetsche oor
logswerktuigen, duizenden costuums van
honderd jaar geleden dat alles was
noodig bij de verfilming van Cecil B. de
Mille's vijf en zestigste film „De Boeka
nier".
PER TELEFOON.
Paramount-productieleider Arthur Horn-
blow jr., heeft Hollywood een demonstratie
gegeven, hoe men per telefoon een film
regisseertHornblow kreeg n.l. tijdens de
laatste voorbereidingen voor zyn nieuwe
film „Tropic Holiday" een acute blinde
darmontsteking en werd met spoed geope
reerd. Het werkschema van de studio liep
door dit geval gevaar, in de war gestuurd
te worden, maar Hornblow deelde mee,
dat men er geen verandering in behoefde
te brengen en dat hij geheel verantwoorde
lijk bleef voor de prodüctieleiding van de
film. Hij liet een paar telefoons aanrukken
en bleef zoodoende in voortdurende verbin
ding met zijn assistent Richard Blumetr-
thal en den regisseur James Reed. Drie
weken lang hield hy dagelyks gesprekken
van uren en hy bleef volkomen op de hoogs
te met den gang van zaken. In zyn zieken
kamer was een kleine projector opgesteld
en iederen dag werden de opnamen van den
vorigen gedraaid.
