1
Wagenziekte en hare
bestrijding.
stations en van de buitenwegen, weer vol
vreemde poriomanen of week-end-koorts-
lijders. Zij komen van verre en droomen er
van nog verder te gaan. Afstanden zijn er
Immers tegenwoordig nog slechts om „ver
slonden" te worden en auto-rijden doet den
dag van heden iedereen, al kan iedereen het
niet. En die geen auto bezitten hebben er
toch een gehuurd „zonder chauffeur". Al3
men die gevaarlijke zondagsrijders langs
den onzekeren week-end-weg ziet slingeren,
sou men inderdaad meenen dat hun ge
huurde auto reed „zonder chauffeur".
.Waarom wordt een mensch ook niet met
een auto als onderstel geboren. Geen auto
te bezitten is tegenwoordig de nood van
menig berekend jongmensch, die tusschen
debet en credit race-wagens over de cijfer-
lijn ziet rijden. En menige jonge dame geeft
haar verloofde de bons, omdat hij geen auto
heeft. Zij zoekt dan elders contact en vindt
het in een rumba, in de stem van Tino
Rossi, in een filmheld, in een strandpyama
en tenslotte in een two-seater op afbetaling,
waarmee ze, als een moderne poriomane, er
op uit trekt ieder week-end opnieuw, om
een man te zoekentotdat zij een oude
vrijster wordt l
Onder voorzitterschap van den bekenden
letterkundige prof. dr. August Vermeylen,
,van de Gentsche Universiteit is te Brussel
een comité gesticht voor de organisatie van
de „Hoogdagen der Vlaamsche Letteren",
welke op 13, 14 en 15 November aanstaande
te Brussel gehouden zullen worden. Een
eerste vergadering van voorbereiding had
dezer dagen te Brussel plaats. Naar wij
vernemen zullen gemelde Hoogdagen be
zocht worden door een groote schare bui-
tenlandsche schrijvers, die als gasten van
de Vlaamsche letterkundigen ach reken
schap zullen kunnen geven van wat er in de
Vlaamsche letteren groeit en bloeit, welke
saamhoorigheid de schrijvers en het Vlaam
sche volk verbindt, wat de overheid voor
de schoone letteren over heeft, hetwelk een
en ander tijdens de Hoogdagen der Vlaam
sche Letterkunde aanschouwelijk zal wor
den getoond, door de inrichting van een
Museum voor de Letterkunde en een Guido
Gezelle-Museum.
Uit het eerste contact dat de voorzitter
der Vlaamsche Pen-club, de heer Toussaint
van Boelaere met buitenlandsche schrijvers
heeft gehad, is reeds gebleken, dat de
Hoogdagen der Vlaamsche Letterkunde in
de belangstelling zullen staan van de ge-
heele letterkundige wereld en bijgewoond
zullen worden door tal van schrijvers van
wereldnaam. De heer Brulez, directeur van
het N.I.R. gaf in bovengenoemde vergade
ring een uiteenzetting van hetgeen het
Nationale Radio Instituut zich voorstelt te
doen tot het welslagen der Hoogdagen. Van
de bekende Vlaamsche schrijvers die tot het
houden van een spreekbeurt zijn uitgenoo-
digd noemen wij Heiman Teirlinck, Ernest
Claes, prof. dr. Baur en Felix Timmermans.
Een tiental Vlaamsche dichters der jongere
generatie zullen eigen werk voordragen,
terwijl vertegenwoordigers van de Vlaam
sche letterkundige tijdschriften hun pro
gramma, doel en streven zoodanig zullen
uiteenzetten, dat een goed overzicht gege
ven wordt van de huidige stroomingen in
de Vlaamsche literatuur. Verder zal het
N.I.R. enkele interviews afnemen om de
balans op te maken van de letterkundige
actie in tooneelvereenigingen, Davidsfonds,
Hoogeschooluitbreidingen en jeugdvereeni-
gingen. Tenslotte overweegt het N.I.R. de
uitzending van de groote plechtigheden die
het programma der Hoogdagen zullen op
luisteren.
De groote Brusselsche kermis is ge
opend. Aan den zuidkant, op den Boulevard
du Midi, is de stad geworden als een reus
achtig theater, met honderden attracties
voor jong en oud. Hoog hijschen er de .mas
ten der tenten hun zware zeildoekvracht,
die, bij avond, in een betooverende schitte
ring van licht, vreemde vormen aanneemt,
als een monsterachtig beest met gegolfden
rug, een apocalyptisch wezen met een
wonderbare aantrekkingskracht, dat wemelt
en-trilt van een blijde koorts en tegen wiens
flanken zich verpletteren de opstuwende
golven der menschenzee
Een voorafgaand persbezoek had ons in
staat gesteld reeds voor de opening der
kermis te melden wat er zooal komen zou
aan oude en nieuwe attracties. Wij hebben
het bezoek nog eens overgedaan, op ons
eentje. O.m niet in herhalingen te treden
beperken wij ons ditmaal tot een moment
opname. Eigenlijk zochten wij de folklore
der verdwijnende kermisvermakelijkheden,
maar wij vondende menschenetende
dame, welke werd aangekondigd als „la
femme anthropophage". De spreker van de
tent, een meneer met een hoogen hoed op
en pantoffels aan, was echter zoo welwil
lend tusschen het schorre geschetter van
een gescheurde trombone en het bonzen van
een groote trom door, het nieuwsgierig pu
bliek mede te deelen, dat het gerust binnen
kon gaan en niet opgegeten zou worden.
„Messieurs", zei de spreker op pantoffels,
„de menschenetende dame eet vandaag geen
menschen de burgemeester van Brussel
heeft het verboden. Wij hebben haar nu een
ander kermismenu samengesteld zoo met
een gaat zij er aan beginnen Hors d'oeuvre
van spijkers en glasscherven met gekapte
kippengaassla en petroleum-mayonnaise,
vurige soep van brandende benzine, voorts
een poulet de Bruxelles, levende kip met
veeren en al, hardsteenen frites en andere
verrassingen, die u moet zien. Kom binnen,
dames en heeren, entree 2 francs maar,
kinderen en soldaten half geld, kom bin
nen
In het tentje naast dat der „menschen
etende dame", was een „sprekende zee
hond" te zien, a.d „een franc entree maar".
Volgens de beweringen van den spullebaas,
ook een spreker met een hoogen hoed doch
zonder pantoffels, antwoordde de zeehond
op alle vragen die het geëerd pubiek (l'ho-
norable société) maar stellen wou. Het
„geëerd publiek" wou wel. Een ernstig me
neer, gelorgnet en in verkleurd zwart
costuum, type van den buitenstadschen
schoolmeester, vroeg goedig
In welk jaar stierf Karei V?
Oewaaoewaadeed de zee
hond.
U hebt het gehoord, in 1558, hij ver
gist zich nooit, antwoordde de spulleman.
De meneer met het lorgnet scheen wei
nig voldaan, maar toch stelde hij den zee
hond nog een vraag
Tot hoe lang duurt de Brusselsche
kermis
OewaaOewaablafte de zee
hond weer. Doch zijn baas riep lachend
Hoort U het, dames en heeren, tot 23
Augustus, zegt ie, slim of niet? En leep
voegde de spullebaas er aan toe Natuur
lijk moet U, net als ik, de zeehondentaal
kennen om het beest te kunnen verstaan,
is het niet zoo?
Iedereen vond dat het zoo was en vol
daan ging men heen. En de wachtenden
die buiten stonden en aan de vertrekkende
toeschouwers vroegen, of de sprekende
zeehond werkelijk een franc entree waard
was, kregen ten antwoord
Och ja, dik en dubbel, hij praat als
Brugman
Vorige week hebben wij melding ge
maakt van het strenge vonnis der Brussel
sche rechtbank in de zaak-Sap tegen de
Nationale Bank, wier directeuren een be
drag van 2.037.000 francs onder elkaar
hadden verdeeld, zonder daarover de alge-
meene vergadering* te raadplegen, zooals
de statuten voorschrijven. Het verdeelde
bedrag was de som van 2 y, jaar salaris
voor het vacante ambt van onder-gouver
neur der Bank, hetwelk voor April 1935
bezet werd door den heer Van Zeeland,
thans eersten Minister. Uit de mededeelin-
gen van den voorzitter der rechtbank is
gebleken, dat de huidige vier beheerders
der Bank bovengenoemd bedrag onder
elkaar verdeeld hebben als „supplement"
op hun salaris, dat ongeveer 750.000 francs
per jaar bedraagt. Naar aanleiding van
deze opzienbarende mededeelingen heeft de
directie der Nationale Bank thans een
communiqué aan de pers verstrekt, waarin
de namen genoemd worden van de direc
teuren die van de betreffende „supplemen
taire verdeeling" geprofiteerd hebben. De
directie wil het in die verklaring doen
voorkomen alsof de betrokkenen tot die
verdeeling gerechtigd waren. Deze uiteen
zetting heeft in het land echter geen be
vrediging gewekt. De pers van alle rich
tingen spreekt haar verwondering uit over
de laattijdige opheldering van de directie
der Nationale Bank, welke opheldering
trouwens niet klopt met haar eerste ver
klaring en daardoor den indruk wekt ter
elfder ure gereed gemaakt te zijn. Tijdens
het verhoor door het gerecht werd name
lijk van de zijde der directie van de Na
tionale Bank verklaard, dat de directeuren
de twee miljoen heelemaal onder elkaar
verdeeld hadden. De uitleg van thans luidt
weer anders Zij zouden een gedeelte onder
elkaar verdeeld hebben, een ander gedeelte
werd aan kunstwerken besteed, die thans
het gebouw der Nationale Bank sieren. De
openbare meening weet thans niet meer
wat zij moet gelooven.
In de Auto schreef de heer J. Baart de
la Faille, arts te Wassenaar, dezer dagen
Om ons een oordeel, resp. voorstelling, te
vormen van wagenziekte, moeten wij eerst
de zooveel meer voorkomende zeeziekte
eens bekijken. Deze bestaat in allerlei gra
den. Sommige .menschen worden naar, zoo
dra het schip van wal steekt en eenige dei
ning vertoont, anderen houden zich gerui-
men tijd kranig, vechten ertegen, en geven
plotseling den strijd op. Evenzoo bij het
weer afzakken sommigen zijn hun ellende
kwijt, zoodra de maag is geledigd, sommi
gen zijn direct fit, zoodra het schip stil
ligt, anderen gevoelen zich nog uren daarna
ellendig en voelen de op- en neergaande be
weging van het schip nog langen tijd na,
een teeken, dat het heele gestel ernstig is
aangedaan. Er is een wisselwerking tus
schen de maag en de rest van ons lichaam,
in dit geval onze hersenen en de zintuigen.
Er bestaan meerdere hevige inwerkingen
op ons lichaam, waarbij de maag door bra
ken reageertmeestal is het welbevinden
van den lijder uitermate gestoord perioden
van congestie wisselen af met bleekheid,
koud zweet op het voorhoofd velen voelen
zich zóó ellendig alsof hun laatste uur is
geslagen, ik hoorde zelfs uitingen van
sterk zondegevoel en berouw in die oogen-
blikken.
De vulling is bij de meeste toestanden
hinderlijk, maar juist bij zeeziekte zien wij
dikwijls, dat tijdig, d.w.z. van te voren eten,
den braakprikkel volkomen afleidt en deze
geen vat op de maag krijgthet is alsof de
normaal functionneerende maag geen tijd
heeft om zich met zulke malle dingen als
braken zonder maagaandoening bezig te
houden
Hoe ontstaat nu de braakprikkel bij zee-,
wagen- en luchtziekte Een flauwe afspie
geling van het bewegende schip zien wij in
een schommel en wel den bakschommel of
„Turksche Schop" van onze kinderspeel
plaatsen, en hier zien wij weer het verschil
in houding. Bij den gewonen schommel,
waar men op staat, zal men zelden klachten
hooren, maar menigeen krijgt zittend in
een bakschommel bij het neergaan een
vervelend wee gevoel in den buik, wat een
enkele maal in braken overgaat. Hier be
gint veelal de zeeziekte mee het omhoog
gaan hindert minder, maar bij zware zeeën
en dus sterk neervallen van het schip heeft
men een gevoel, of de ingewanden uit het
lichaam willen vliegen.
Wellicht is hieraan toe te schrijven, dat
dit gevoel, het prae-braakstadium, bij lig
gen minder is en vooral door een aange
naam gevulde maag wordt geneutraliseerd.
Hebben gezichtsindrukken een belangrij
ken invloed? Men zou zich kunnen voorstel
len, dat het voortdurend op- en neerschuiven
van de meestal grauwe golven voor het oog
de onaangename sensatie van de schip-be
wegingen versterken maar als men met
gesloten oogen in de kajuit zit, kan het net
zoo goed optreden.
Reukprikkels zijn ontegenzeggelijk on
gunstig degenen, die hier bang voor zijn,
zoeken de buitenlucht, ontvluchten de kajuit
met lucht van menschen, natte kleeren, ge
bakken schol uit de kombuis en tenslotte
reeds brakende lotgenooten.
Smaakprikkels werken eerder afleidend
een maaltijd vooraf, een borrel, pepermunt
of Eau des Carmes kunnen in lichte geval
len de uitbarsting voorkomen.
Als voornaamste oorzaak wordt toch be
schouwd de ongewone, eentonige beweging,
die op ons evenwichtsorgaan inwerkt, het
labyrinth dat diep in ons gehoororgaan is
gelegen en waarin een golfbeweging wordt
overgebracht die het geheele centraal
zenuwstelsel met de onaangenaamste prik
kels overstroomt. Men voelt zich somber
soms zondig, berouwvol, de pols verandert,
men zucht van ellende, men voelt zich koud
worden met parelend zweet, men ziet ten
slotte niet meer bleek, maar groen, en ein
delijk komt de uitbarsting na een meer of
minder duidelijke periode van misselijkheid
komt het braken.
En nu de wagenziekte.
Deze komt veel minder veelvuldig voor J
de beweging is ook veel minder hevig,
anders, korter, schokkend en trillendik
zou hier ook de buikzenuwen willen be
schuldigen, die zeer gevoelig voor trillen
zijn, maar ook de betrekkelijk horizontaal
gehouden bewegingen in trein, wagen of
auto, kunnen dit evenwichtsorgaan tot prik
keling brengen.
Alleen zou ik een vraag willen stellen
hebt gij ooit van een wagenzieken wielrij
der of -rijdster gehoord? Het evenwichts
orgaan is op zijn beurt hier zoo actief
bezig, dat het lang geen tijd heeft onaan
gename prikkels op te vangen en weer uit
te zenden en zulke malle dingen te doen als
de maag in opstand te brengen. Ik heb van
een dame gehoord, die anders nooit wagen-
ziek was, en eens tijdens een snellen rit van
de St. Gotthard-expres naar beneden (daar
de machinist verloren tijd moest inhalen)]
door veel schokken en heen en weer schom
melen van den trein tenslotte misselijk
werd.
De veering kan natuurlijk veel goed ma
ken onze moderne spoorrijtuigen, onze
langere auto-chassis helpen hierin mee er
zijn menschen, die naast den chauffeur gaan
zitten en dan minder schokken, evenals de
genen die het midden van het schip opzoe
ken.
Van den invloed van te voren eten heb ik
bij wagenziekte minder gehoord ik zou
bijna zeggen men is het of men is het nietw
Toch heeft men ijverig naar middelen ge
zocht en er zijn verschillende groepen ge
vonden
le. bestanddeelen, die de maagprikkel-,
baarheid verminderen
2e. die krampwerking van maag en inge
wanden tegengaan
3e. die de z.g. zenuwcentra minder prik
kelbaar maken, welke op hart, ademhaling,
bloeddruk en braken werken
4e. die in het algemeen de hersenen kal-
meeren, ons rustiger stemmen en den angst
en verderen onlust verminderen.
Zonder eenige voorkeur voor eenig be
paald fabrikaat te toonen, zal ik enkele noe
men, daar het geen zin heeft een uitvoerige
les in geneesmiddelen te geven. Het zijn
diegene, die bij bestudeering het meest be
antwoordden aan de eischen, die ik te voren
voor mij zelve had gesteld.
a. Het meest rechtstreeks werkend op dé
maagPeremesin-tabletten.
b. Combinaties, vervullend de wenschen
sub 2e, 3e en 4e in verschillende verhouding.
De gebruiksaanwijzing vindt men in de
verpakking. Het zijn Vasano (tabl. en
zetk.), Coffeminal compositum (id.), Bella-
denal (id.), Bellergal (alleen dragées).
Er zijn natuurlijk bij apothekers en dro
gisten talrijke middelen verkrijgbaar, wel
ker waarde ik geenszins te kort wil doen.
APOTHEEK GEOPEND
Zondag 25 Juli is de apotheek geopend
van de firma A. J. VAN OCKENBURG,
Singelweg 5.
DE KLEURENFILMS.
Het invoeren van de klankfilm was een
echte revolutie, de overrompeling van de
wereld door films, die spreken, zingen,
musiceeren konden, was even sensationeel
als onverwacht. Het invoeren van de ge
kleurde film ging echter in veel langzamer
tempo. In zekere mate hadden de chemici
van de film-studio-laboratoria ervaringen
ten opzichte van de kleuren opgedaan. Zij
wisten welke mogelijkheden de kleuren bo
den, zij wisten eveneens hoe groot de moei
lijkheden waren met betrekking tot het
juiste gebruik van die kleuren. En hij, die
niet alleen in de bioscoop komt om van de
intrige van de film en het spel harer artis-
ten te genieten, maar tevens oog en oor
heeft voor de technische wonderen, die,
zich in élke film-voorstelling manifesteeren,
hij zal zich herinneren, dat het gebruik van.
kleuren gedurende de eerste periode een
problematisch gebruik bleek te zijn. Zelfs
zoo groot waren de moeilijkheden aan het
gebruik van kleuren verbonden, dat zeer
groote ondernemingen, die opgericht waren
met het uitsluitende doel kleur en film te
verbinden, na eenigen tijd haar werkzaam
heden moesten stop zetten. Er gingen té
groote kapitalen verloren en de resultaten
waren, hoe verschillend van hoedanigheden
vaak ook, te weinig belangrijk, om het
voortzetten van die experimenten te wetti
gen.
Toen jaren geleden Warner Bros. voor
den dag kwam met de film „De man met
de wassen beelden", waarvan het scenario
bij uitstek geschikt bleek om de waarde
van dè kleuren aan te toonen, was men het
er in de filmwereld over eens, dat de labo
ratoria van Warner Bros., de groote moei
lijkheden hadden opgelost, welke met de
z.g. „coloured picture" waren verbonden.
Het zou te ver voeren om alle moeilijkheden
te schetsen. Alleen echter reeds het feit,
dat meer dan honderd vijftig octrooi-hou
ders elkaar op dit gebied de loef probeer
den af te steken, zegt reeds voldoende ten
opzichte van den aard der competitie.
Sinds „De man met de wassen beelden",
de film, waarvan men eens zal zeggen, dat
het een historisch werk beteekent en den
ontwikkelingsgang van de film, is er onon
derbroken doorgewerkt. De laboratoria van
Warner Bros. hebben het ideaal niet losge
laten het produceeren van een gekleurde
film, waarin alle mogelijkheden van de
kleur op een artistiek-verdedigbare, tech
nisch volkomen-verantwoorde wijze verwe
zenlijkt konden worden.
EEN KIJKJE IN DE RKO RADIO
STUDIO'S.
Hoog boven in de overkapping van de
grootste der RKO Radio studio's in Holly
wood De lucht is drukkend en de arbei
ders, die zich bewegen in een wirwar van
kabels en den eenen schijnwerper na den
anderen inschakelen, transpireeren hevig,
ondanks hun luchtige kleeding. Onder hen
strekt zich een geweldig dansvlak uit, on
geveer 20 M. breed bij 30 M. lang. Als uit
één stuk glas gegoten, als spiegelblank en
glad ijs ligt het daar. Een man met pan
toffels aan loopt nog een laatste keer over
den glanzenden vloerEr gaat iets bij
zonders gebeurenFred Astaire en Ginger
Rogers gaan hun rolschaatsennummer in
„Shall we dance?" ten uitvoer brengen.
De regisseur, Mark Sandrich, zit, met zijn
staf om zich heen, op een küpin. stoell^t
aan den rand van he* parit*;;©*. te
zichtbaar nerve* It*. A, «M 2tg—
ret na de <&K3iUB
op den gro»M|
Mark SïnWtek ttë&i&mt&Gp-J „JB.
les klaaci-lB» woah woarccfcawtefcifetapt*
gaan schijnen, de laatste nieuwsgierigen
verdwijnen door een kleine zijdeur. De luid
sprekers, opgesteld in de hoeken van de
hal, verkondigen nog een laatste maal den
aanvang der opnamen. De playbackmachi-
ne begint te spelen. Muziekklanken, in een
rhythme van overrompelende meesleepend-
heid, worden gehoord. In het midden van
het parket, waar de lichtbundels van twin
tig schijnwerpers zich nu in een cirkel heb
ben verzameld, staan Fred Astaire en Gin
ger Rogers. Zij beginnen te dansen. Dansen
is het niet meer, dit is een van alle wetten
der zwaartekracht bevrijde beweging. Met
het geluidlooze tempo van dansers op het
ijs vliegen zij over de oppervlakte.
De oogen van den cameraman loeren in
het vizier van zijn camera. Als gefixeerd
gaat zijn lichaam mee met de dolle bewe
gingen, die de opnamekraan, het nieuwste
wonder der techniek, maakt. De machine
werkt bijna onwezenlijk en spookachtig. Ge-
ruischloos beweegt zij zich naar links en
naar rechts, nu eens kleiner dan weer
grooter wordend, om de bewegingen der
beide menschen te kunnen volgen. Niemand,
die later het resultaat ziet, zal er aan den
ken, dat aan de schijnwerpers mannen
koortsachtig werken, niemand ziet dan die
transpireerende gestalten, die de machine
rie der tien ingebouwde electromotoren
richten. Alles kijkt gespannen naar dea
spitsen kegel, die door de schijnwerpers
wordt gevormd, daar, waar het beste dans
paar der wereld zijn dansprestaties vol
voert Nog een paar passen en zij verdwij
nen zijwaarts buiten het bereik der licht
bundels
Regisseur Sandrich veegt met een zak
doek zijn gezicht af. Een breede lach ont
spant zgn gelaat. „Alles o.k.", roept de ca
meraman vanuit zijn hoogen zetel. „Hoe
veel meter was het?" roept Sandrich te
rug. De teller van de camera wijst 174
aan
De opname is gelukt.
WAAROM EEN DANSNUMMER BIJNA
MOEST WORDEN GECOUPEERD.
Door fotografische moeilijkheden moest
Hfcen van de beste komische danÉÉMixame**
f Tal „New Faces of 1937" bgBt Hé3ï%»-
nagelaten...
IjÊben het excei
■ÜBWe, Hite en Ste
At
Hite is zeven voet en zeven inches hoog,
Stanley drie voet en drie inches, terwijl
Lowe een normale lengte heeft.
„Zij kunnen met z'n drieën onmogelijk op
de lens", legde Hunt uit.
„Als ik Stanley krijg, mis ik Hite's
hoofd, en als ik Hite kryg, dan mis ik
Stanley heelemaal".
Ten slotte u»r$erx <v drie camera's in de
«SPWaat, fctografeer-
en? Si vailijt teen» «nnSteMijeJason
a* wst-wii**' #n)tfww «w sm.ten
'W««. ~rite.JM£.to6£L
tïii ven -ziofiaa.b-
PROPAGANDAFILM „NEDERLAND".
In opdracht van de vereeniging „Neder
land in den vreemde", heeft de N.V. Haghe-
fi!m te 's-Gravenhage, directeur Willy Mul
lens, een nieuwe film over Nederland ver
vaardigd, met sprekende en muzikale bege
leiding. De rolprent is bedoeld om als pro
pagandafilm over de geheele wereld te
worden verspreid en daarom werd zij ge
maakt in vier talen, de Fransche, Duitsche,
Engelsche en Spaansche taal.
Dinsdag werd deze film voor het eerst
vertoond in besloten kring, waarbij o.m.
tegenwoordig was de consul-generaal van
Frankrijk, de heer L. J. Judas.
Voor het begin der voorstelling lichtte de
heer Mullens zijn werk nader toe. Spreker
vond het niet gemakkelijk een film te ver
vaardigen over Nederland de materie is
zeer omvangrijk, zoodat selectie moest wor
den toegepast. Zijn streven was geweest
een film te maken voor den buitenlander,
die toont, hoe hij Nederland moet zien. Niet
zooals hij Nederland wil zien, maar zooals
wij wenschen, dat hij Nederland ziet.
Het is de bedoeling de film onder de
groote massa te brengen en in de buiten
landsche theaters te laten projecteeren.
De film, die ruim drie kwartier in beslag
neemt, laat Nederland in al zijn verschei
denheid zien. Beelden van oud stadsschoon
worden afgewisseld door opnamen van mo
derne architectuur. Landschappen, de dui
nen, de zee, onstuimig en rustig, heuvels
en zandverstuivingen, bloemenvelden en
beelden van groote verkeerswegen.
Ook de groote Nederlandsche industrieën
en de handel hebben in deze film een plaats
gevonden tevens heeft de samensteller van
de film de gelegenheid aangegrepen, eenige
beelden van Indië door de film heen te
vlechten om de gemeenschappelijke belan
gen van het moederland en de overzeesche
gewesten aan te toonen.
Eenige actueele opnamen, de tot stand-
koming van den afsluitdijk, de tewaterla
ting van de „Nieuw Amsterdam", de open
stelling van de Moerdijk-brug voor het ver
keer, verduidelijken hoe het Nederlandsche
volk leeft en werkt.
Dat Nederland een belangrijk sportcen
trum is wordt ook niet vergeten en zoo
aanschouwen wij een film, welke, uit den
aard der zaak fragmentisch, Nederland en
den Nederlander aan den buitenlander zal
toonen.
1X
