Courant
iwmMm
AILSCHOENEN ZIJN NIET TE VERVANGEN
TWEEDE BLAD
GEMEENTEBESTUUR
De 7e Internationale SckMebeker-Zwemwedslrijd.
EEN MOEILIJKE, DOCH SPORTIEVE DAG.
iff'
FEUILLETON
Kenneth Burneys
Overwinning
Maandag 12 Juli 1937. No. 161.
WIJZIGING ROUTE ELECTRISCHE
TRAM.
Burgemeester en Wethouders van Vlis
singen;
brengen ter algemeene kennis,
dat ter bevordering van het veilig ver
keer in de stad wegens de kermis, de lijn
van de electrische tram naar het Station
v.v. vanaf Woensdag 14 Juli a.s. tot en met
Woensdag 28 Juli d.a.v. niet verder rijdt
dan het Betje Wolffplein.
Vlissingen, 12 Juli 1937.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
VAN WOELDEREN.
De Secretaris,
A. DE BEIJL L.S.
BEPALING SLUITINGSUUR DER TAP
PERIJEN GEDURENDE DE KERMIS.
De Burgemeester van Vlissingen;
Gezien artikel 117 der Algemeene Poli
tieverordening voor Vlissingen;
brengt ter algemeene kennis, dat het
sluitingsuur der tapperijen gedurende de
kermisweek van 19 tot en met 24 Juli a.s.
door hem is bepaald op half één na mid
dernacht, terwijl op die dagen een half uur
te voren moet zijn opgehouden met het ma
ken van muziek.
Vlissingen, 12 Juli 1937.
De Burgemeester voornoemd,
VAN WOELDEREN.
DENATURATIE AARDAPPELEN.
De Landbouw Crisis Organisatie voor
Zeeland maakt bekend, dat aanvragen voor
denaturatie van aardappelen uiterlijk op 15
Juli a.s. bij den districtssécretaris moeten
zijn binnengekomen. De denaturatie zelf
mag nog na genoemden datum geschieden.
STEUN MARKTTUINDERS EN
TELER-HANDELAREN.
De Nederlandsche Groenten- en Fruit-
centrale maakt bekend, dat de termijn bin
nen welken markttuinders of teler-hande
laren hun aanvragen moeten hebben inge
diend om eventueel voor steun over in 1936
verhandelde tuinbouwproducten in aanmer
king te komen, ingevolge Ministerieele be
schikking is verlengd van 1 Juni tot en met
31 Juli 1937.
Aanvragen, na dezen datum ingediend,
zullen onherroepelijk ter zijde worden ge
legd.
De Engelschman Cecil T. Deane definitief bekerhouder.
Jenny Kaste in (H.D.Z.) zegeviert in de dames-klasse.
Den geestelijken vader van den Sckelde-
beker-zwemwedstrijd, Vlissing's voortva
renden burgemeester C. A. van Woelderen,
en het Scheldebeker-comité is het met het
beginsel „safety first" steeds heilige ernst
geweest en nimmer hebben de organisato
ren van de clou van onze" Nederlandsche
zwemfestijnen ook maar het minste risico
op zich genomen.
Daar de goden de laatste dagen niet bij
zonder góed gunstig gestemd waren, zal
men begrijpen, dat het al of niet doorgaan
van dezen wedstrijd voor de commissie
van deskundigen Zaterdag alzoo een punt
van zeer ernstige overweging uitmaakte.
In verband met ruw weder, regen en
koude, benevens de bemanning van vier
begeleidende jollen door nog niet geheel
afgericht marinepersoneel, heeft men de
beslissing zoolang mogelijk uitgesteld en
eerst om 12 uur, toen het weer inmiddels
was opgeklaard en de zee ook wat kalmer
geworden was, aan allen twijfel een einde
gemaakt en tot doorgaan besloten.
De 20, na consciëntieuze selectie, voor
deelname in aanmerking gekomen zwem
mers (4 dames en 16 heeren) waren allen
opgekomen en ook allen goedgekeurd, zoo
dat de lijst van deelnemers sters) onge
wijzigd kon worden gehandhaafd.
Naar de startplaats.
Ongeveer 2.15 uur verliet de motorboot
No. 7 van het Belgische Loodswezen met
den Burgemeester en de pers de Buiten
haven en spoedig ervoeren wij, dat er
nogal tamelijk wat deining stond. Onder
hoede van schipper Vigne, met wien wij
reeds verschillende malen het ruime sop
hebben gekozen, gevoelden wij ons echter
volkomen veilig, overtuigd als wij waren,
dat hij ons door het meest kalme water
naar den overkant en in de rustige, be
houden haven van Breskens zou brengen.
Hier werd alles startklaar gemaakt en
heerschte vanzelf een gezellige bedrijvig
heid. Er stond een krachtige W.N.W.-wind,
vandaar dat de vloed lang aanhield. In dit
verband zou het start-moment wel na vie
ren vallen, hetgeen beteekende, dat de
zwemmers en zwemsters langen tijd in de
open lucht moesten verblijven. Wellicht
kan dit in den vervolge voorkomen worden
door het plaatsen van twee tenten aan de
haven van Breskens, alwaar de deelnemers
zich kunnen ontkleeden en invetten. Indien
zij dan tevens den raad opvolgen, welke in
het wedstrijdprogramma wordt aangege
ven, en een jas mede nemen, is ook dit
bezwaar zoover mogelijk ondervangen.
Toen de sleep eindelijk geformeerd was
vertrok .een tonnenlegger van hét Ned.
Loodswezen met de volledig „bemande"
jollen aan de startlijn op sleeptouw naar de
startplaats, bewesten Breskens in de rich
ting van den gepavoiseerden vuurtoren van
Nieuwersluis, alwaar de voorzitter-kamp
rechter, de heer J. de Jong, om 4 uur 4
BIJ 2 PAKKEN HZ
A t 7'/a CTS. PER PAK
GEEN BETER ZELFWERKEND WASCHMIDDEt DA
min. liet starten. Als starter fungeerde
de heer J. Prins. Hr. Ms. „Hydra" loste
het start-kanonschot
en twintig koene zwemsters en zwemmers
sprongen welgemoed in het woelige baren-
veld. Inmiddels was de burgemeester met
het persgezelschap overgegaan op den ten
der van het Belgische Loodswezen, waar wij
ais naar gewoonte de gast waren van den
heer Stroobants, inspecteur van het Bel
gisch Loodswezen en burgemeester Van
Woelderen een buffet had doen aanrichten.
Op dit vaartuig troffen wij o.m. Yvonne
Lauwereins uit Ostende, die 23 Aug. 1930
do eerste was, die beslag legde op den
Scheldebeker en nog immer veel belang
stelt in dezen wedstrijd, waaraan ook zij
haar naam onafscheidelijk heeft verbonden.
In het veld.
Het water was vérre van kalm. Nep-
tunus en zijn nimfen gingen geducht te
keer. Zelfs de groote vaartuigen dobberden
lustig heen en weer, zoodat voor velen de
gevolgen van deze schommelingen niet
achterwege bleven. Al voelden allen zich
veilig onder de Belgische tricolore, tegen
zeeziekte had ook zij geen remedie. Boden
andere jaren Scheldemond en ree een fleu
rig aspect door de talrijke vaartuigen van
diverse pluimage, thans hadden de kleinere
zich maar niet buiten gewaagd. En dat
was verstandig ook. Waait de begeleidende
jollen hadden het zwaar te verantwoorden.
De jongens van „De Luctor" en de Jantjes
op de riemen zagen zich voor een geweldig
zware taak geplaatst. De filcsche N.W.'er
joeg het water in den Scheldemond en
tegen dit water- en windgeweld was het
zwaar roeien. Toch hebben zij het pleit ge
wonnen, waarvoor hen een extra woord
van hulde gewis niet onthouden mag wor
den.
Dat wind en stroom op onze Schelde
factoren zijn, die zeer veel gewicht in de
schaal leggen is ook thans weer bewaar
heid. Het nemen van de Schelde is een
kwestie van tactiek, waarbij men handig
van alle gebeurteiijkheden gebruik moet
maken, luisteren moet naar de aanwijzin
gen van de ervaren loodsen omtrent ver
keerde stroomingen en natuurlijk goed
zwemmer (-ster) moet wezen en over vol
doende uithoudingsvermogen beschikken.
Om het met den Belg Devos te zeggen
bet was dezen keer „zwoare toeback". De
Engelschman Deane had zich door middel
van een half pc-nd „barley sugar" vóór den
start bijvoorbeeld reeds' van de noodige
„energy" verzekerd".' Reeds spoedig bleek,
dat hij de fraaie cup voorgoed mede zou
nemen naar het trotsche Albion. Het lot
had hem als startnummer 1 toegewezen.
Dit nummer heeft hem ook ter overwin
ning gevoerd. Hij was 1 en bleef 1, al is
er blijkens den seindienst nog een periode
geweest, dat de Hollandsche crack Stender
den kop had. Immers was om 4.42 de si
tuatie Deane 1, Nel Roelants 2 om 4.46
het beeld Deane 1, Stender 2, Voorwinde
3 om 4.50 waren de bordjes verhangen
en luidde de volgorde Stender 1, Deane 2.
Deze ligging gold ook nog om 5.04, doch
om 5.09 lag Deane weer aan het hoofd en
volgde Stender als tweede.
Dat naast de roeiers ook de zwemmers
een heelen trek hadden, dien niet allen
zouden volhouden, trots de selectie, bleek
reeds na een kwartier. No. 9, A. Goffoy,
van de Brussels Swimming Club, gaf het
op. Resp. na 23, 32 en 35 minuten zagen
wij jollen, die met de roode vlag seinden,
waaruit te concludeeren viel, dat niet alle
20 deelnemers de finish zouden bereiken.
Het eind-resultaat is geworden, dat spe
ciaal het zwakke geslacht een kranige
prestatie heeft geleverd. Alle vier de dames
hebben het parcours afgelegd. En van de
16 heeren hebben er 7 het traject niet vol
bracht.
Aan de finish.
Motorboot en auto zórgden er voor,' dat
v/ij tijdig aan de 'finish waren. Onder lei
ding van den hoofdinspecteur van politie,
den heer Van Vugt, en den chef-badmees
ter, den heer Verhaaren, die oók voor' ëeii
vroolijke vlaggenversiering had zorg gedra
gen, was alle3 voortreffelijk geregeld. De
commissie van ontvangst werd iiiet in haar
taak belemmerd, de medische afdeeling
had in alle opzichten haar handen vrij en
bet talrijke publiek op het stóelenterrein
ei? „het balcon" van Vlissingen zag zijn
v/achten beloond door een vi'ij uitzicht op
de aankomende zwemmers.
Om circa kwart over vijf tikte de kam
pioen Deane als eerste aan de finish. Si
renes en stoomfluiten hieven een caco-
phonisch concert aan. Een duizendkoppige
menigte trachtte boven dit geloei uit te
juichen. Het „God save the King" werd
den eather ingezonden. Fit and .well stapte
Deane aan wal gecomplimenteerd door
burgemeester Van Woelderen en vele ande
ren. Zeven minuten later klonk het „Wil
helmus". De eerste Nederlander, .Stender,
volbracht den tocht. Zeer sportief zwaaide
hij ten afscheid naar de bemanning van
zijn jol. Hij dook een paar maal in de
branding en sprong kwiek op het strand,
waar bleek, dat liij „niet ingevet" aan den
wedstrijd had deelgenomen. Vijf minuten
later arriveerde de eerste Belg, Guilini.
Een minuut verder een ander gewichtig
momentde eerste dame, Jenny Kastein,
is binnen. Na haar kwam Schoenmaker,
na dezen de eerste Vlissinger en eerste
Zeeuw, Piet Steveninck. Alle zwemsters en
zwemmers werden hartelijk verwelkomd.
Tal van aardige momenten werden op de
gevoelige plaat vereeuwigd.
De uitslag.
Zooals uit den uitslag, gepubliceerd op
pagina 1 van ons eerste blad blijkt, zijn
alzoo uitgevallen de heeren A.Devos
(Brugge), J. D. Berghuis (Vlissingen), A.
Goffoy (Brussel), W. Versluis (Bergen op
Zoom), D. Deboschcr (Brussel), J. Hóls-
bergen (Den Haag) en P. Vergouwe
(Breskens).
De heer P. Vergouwe, die op zijn tocht
vergezeld werd door enkele Breskensche
vaartuigen is er dus niet in geslaagd om
beslag te leggen op den Cadsandria-wissel-
beker, uitgeloofd door de Breskensche
drukkerij van dien naam, die in 1932 werd
gewonnen door C. Erasmus en in 1933 door
J. de Pauw. In 1934 behoorde C. Erasmus.
tot de uitvallers en in 1936 nam geen West-
Zeeuwsch-Vlaming aan den kamp deel
De zwemmer.A. Voorwinde was dermate
door de kou bevangen (het water mat
65 dat een korte opname in het zieken
huis „Bethesda" door dr. A. P. Sniitt noo-
dig werd geoordeeld. De T.C. belastte zich
met de overbrenging daarheen. Het geval
Voorwinde behoeft g'eenszins verwondering
te baren, want- naarmate de middag ver
streek, werd het, doordat de zon meestal
schuil ging en de wind krachtiger werd,
vooral onder de Walchersche kust allengs
kouder, zoodat een kop ferme koffie in den
„Omnibus" aangeboden door een lieftallige
Roode Kruis-zuster een ware hartverster
king beteekende, waarvan dan ook een
gretig gebruik werd gemaakt.
Ongetwijfeld heeft Stender onze nationale
eer kranig verdedigd en ieder had onzen
crack, die reeds tweemaal beslag op deze
fraaie trophee wist te leggen, gaarne den
Van Woelderen-beker gegund.
Nel Roelants, die de dr. Staverman-
schaal moest afstaan aan Jenny Kastein*
zag haar record van 1 uur 17 min. 8 sec.
echter niet gebroken.
Voor alle deelnemers en daar onmiddellijk
bij betrokkenen is het een heel zware mid
dag geweest. De weersomstandigheden wa
ren veel ongunstiger dan menig jaar te
voren. Dit in aanmerking genomen stemt
het van sportieviteit getuigend verloop en'
eindresultaat tot volle tevredenheid. De
Scheldèbeker-zwemwedstrijd is, hoe opti
mistisch men ook gestemd moge zijn, nu
eenmaal geen peulschilletje
De prïjsuitdeeling*
Om half negen vond in de fraaie kurzaal
van ons mooie Britannia de prijsuitreiking
plaats.
Burgemeester Van Woelderen, omringd
door de comitéleden, de heeren Bensink,
Van der Jagt, Van der Stad en Korteweg
(dr. Staverman was door ongesteldheid ver
hinderd) mocht zeer velen het welkom toe
roepen. Vermits mr. C. T. Deane reeds om
9 uur per boot Vlissingen moest verlaten,
teneinde de aansluiting op Engeland te
Ostende niet te missen, ging de heer Van
Woelderen onmiddellijk over tot uitreiking
van den Scheldebeker. De burgemeester
wees op het internationale karakter van
den Scheldebeker-zwemwedstrijd en hoopte
dat, nu de beker voorgoed naar Engeland
gaat, hij ook eens in blijvend Nederland's
bezit zal geraken. Mr. Deane had inmid
dels het podium bestegen Jan Pot c.s.
speelden het „God save the King" door de
volle zaal staand aangehoord en bezegeld
met drie hoera's. Daarop wenschte de bur
gemeester den kampioen Deane geluk met
zijn bij slecht weder verrichte schitterende
prestatie, gaf hem de verzekering, dat alle
Engelsche, Belgische en Nederlandsche
sportsmen hem met zijn groot succes feli-
citeeren en sprak de hoop uit, dat mr.
Deane het volgend jaar weer tot de deel
nemers zal behooren. Mr. Deane prees de
schitterende organisatie en de gezonde
sportieviteit, waardoor de Scheldebeker-
zwemwedstrijd zich kenmerkt en zeide, dat
het winnen van den beker voor hem geen
aanleiding is om niet terug te keeren. Hij
riep ons allen dus geen „vaarwel" doch
een „tot weerziens" toe. Nadat de burge
meester den sympathieken mr. Deane het
zelfde succes in Engeland als in Vlissingen
had toegewenscht en had medegedeeld, dat
de Belgische zwemmer Guilini reeds ver
trokken was, ging spr. over tot zijn gebrui
kelijke beschouwing en dankbetuiging. De
burgemeester wees op de groote sportieve
beteekenis van dezen wedstrijd, waarin de
elementen het ons verre van gemakkelijk
hebben gemaakt. Vóór alles is het „safety
first" hoog gehouden en prachtig hebben
de zwemmers zich door de groote moeilijk
heden heen geslagen. Gaarne bracht de
heer Van Woelderen dan ook groote hulde
aan alle deelnemers en medewerkenden in
alle geledingen, aan het Belgische en Ne
derlandsche Loodswezen voor de beschik
baarstelling van het materieel, aan de Kon.
Ned. Marine, aan de roeivereeniging Luctor
et Emergo, aan den heer Blitz, vertegen
woordiger van den N.Z.B., aan den Z.Z.K.
voor de organisatie en de leiding, speciaal
aan de heeren De Jong en Prins, aan den
onder-commandant der Marine, ook voor
de medewerking van diens personeel, aan de
roeiers voor hun heele zware prestaties,
aan loods Kamermans als een der krach
tigste medewerkers sedert het instellen
van den wedstrijd, aan den kapitein, mr.
Van der Slikke en de kust-artillerie voor
de reportage, aan den commandant van de
rijksveldwacht, aan de Vereeniging voor
Watertourisme, ofschoon het voor de
kleine vaartuigen geen weer was, aan de
V.R.B., aan den medischen staf, welks lei
der dr. Staverman, alle jaren en ook nu op
zijn post is geweest, doch thans het bed
DOOR PETER B. KYNE
Verf. van Meur. N ahugs-Duviviet
38)
„WatHeb je zelfs geen kleine gedach
tenis nagelaten aan het meisje waar je zoo
dolveel van houdt De koning kon niet
nalaten om dit eens uit te visschen.
„Niets dan een herinnering, sir. En ik
vrees dat het te veel gezegd is om te be
weren, dat zij zich mijner vandaag over
zes maanden nog herinneren zal".
De koning knipperde. Hij had niet beet
gekregen.
Dien nacht om drie uur reden Ken Bur-
ney en zijn mannen in gestrekten draf door
den pas. Het dreunen van de hoeven op
den harden grond, het gerinkel van sporen
en bitten, en- het gekraak van leer, zou
zijn nadering op een halve mijl af stands
aan een ieder verkondigd hebben. En dat
minstens één van Martin Bruces uitgezette
posten zijn opmarsch gerapporteerd had,
werd Burney geopenbaard, toen hij op den
top van een kleine hoogste, links van den
ingang van den pas, een 'paard hoorde
hinniken.
Nu zal het niet lang meer duren", merk
te hij tegen Tom Bledsoe op.
Een half uur voor het aanbreken van
den dag reden de mannen van El Ranchito
El Cajon Bonita binnen. Maar in stap, ter
wijl het geluid van de hoeven van hun
paarden door het hooge en welige gras
gedempt werd. Overeenkomstig vroeger
ontvangen bevelen, geleidde Tom Bledsoe
vijftien man door het dal naar links, tot
ongeveer vijftien el tusschen het dichte
kreupelhout, dat op die flank groeide. Bur
ney sloeg met de overige vijftien mannen
rechtsaf, en dekte zich daar op dezelfde
wijze.
„Versperidt je langs den zoom van de
struiken en bij voorkeur achter een rots
blok", beval Burney zijn mannen. „Kiest
een stelling waar je uitmuntend gedekt
bent, maar een onbelemmerd uitzicht hebt
over het dal, en opent onder geen voor
waarde het vuur tot ik het bevel daartoe
gegeven en de vizierhoogte genoemd heb.
Na een rit van twintig mijlen zullen de
paarden aardig vermoeid" zijn. Ik geloof
niet, dat ze lastig zullen worden of gaan
hinniken".
Langzaam daagde de morgenschemering
over El Cajon Bonita. Eerst werden de
heuvels aan de overzijde van het dal on
duidelijk zichtbaarlangzamerhand tee
kenden terremverhevenheden, struiken,
plekken hoog gras en vee zich scherp
tegen den voorgrond af. Burney richtte zijn
veldkijker op den rand van het ravijn en
zocht dien af. Hij ontdekte een hoofd, dat
er boven uitstak. Zeker een schildwacht.
Eensklaps reden twee mannen uit den
pas het dal in, waar zij de teugels inhiel
den en om zich heen keken. Burney hield
hen voor Bruce's voorhoede, en zij schenen
zich af'te vragen waarheen de vijand ge
stoven kon zijn. Dat zij niets van dezen be
speurden, scheen hen te leur te stellen,
want zij lieten hun paarden opeens keeren
en reden naar den pas terug.
„Op vijfhonderd el Laadt de gewe
ren 1" commandeerde Burney, en zijn bevel
werd zachtjes van mond tot mond doorge
geven. Het werd gevolgd door een zacht
gerammel van grendels en een getik van
patroonhouders, toen deze in het magazijn
gedrukt werden daarna werd alles weer
stii. Kraaltjes zweet parelden op Ken Bur-
ney's voorhoofd, zijn handen waren k>am
hij zat achter een rotsblok, zijn geweer
dwars over zijn knieën, en wachtte. Op den
grond naast hem lagen een half dozijn
vuurpijlen en een doosje lucifers.
Plotseling knalden er uit den pas een
paar geweerschotengeen minuut later,
renden ongeveer vijftig ruiters in galop
uit den pas voor hen uit reed een man
op een bruin en wit gespikkeld paard, dat
door Burney dadelijk als Rowdy herkend
werd. Hij plaatste de kolf van zijn geweer
tegen zijn schouder, met de tromp in de
richting van Martin Brucetoen haalde
hij diep adem, stootte de lucht half uit,
kromde zijn vinger om den trekker, mikte
op een korten afstand vóór zijn doel, en
vuurde. De man, die Rowdy bereed, tui
melde vijftig el voorbij den ingang van den
pas uit het zadel, en het paard kwam on
middellijk tot stilstand, rekte zijn hals, en
keek naar zijn gevallen ruiter. Diens mak
kers evenwel bekommerden zich niet om
hem. Zij spoorden hun paarden heftig met
de karwats aan en galoppeerden door het
dal, en zoodra de laatste man den ge
vallene en Rowdy voorbij gestormd was,
commandeerde hij „Vuren
Het volgende oogenblik hadden de man
nen van Burney het gevecht ingezet, en
die van Tom Bledsoe volgden op den lin
kervleugel hun voorbeeld. Toen hoorde
Burney een plotseling en aanhoudend ge
ratel één onafgebroken geknetter en
de machinegeweren waren in actie geko
men.
De troep van Gallegos, die in hét ravijn
verborgen was, opende nu ook op een af
stand van zeshonderd el het vuur op de
strijdmacht van Burney.
Door vier machinegeweren en honderd
geweren in front, en door tweeëndertig
schutters uitgelezen scherpschutters
op de beide flanken bestookt, werd de dolle
rit bijna onmiddellijk tot staan gebracht.
In gesloten formatie onder vuur genomen,
stortten de volgende paarden over de.
voorste, welke gevallen waren, terwijl een
aanhoudende kogelregen moorddadig tus
schen de schreeuwende, vloekende, wrie
melende, kermende en hinnikende massa
woedde. Het was een afgrijselijk seuouw-
spel.
De wanhoopskreten van de overlevenden,
die zich aan de mannen van Gallegos ken
baar trachtten te maken, werden door het
rumoer van het gevecht overstemdhun
teekens werden opgevat als eensein dat
zij zich overgaven en omdat het noch in de
kraam van Miguel Gallegos, noch in die
var Martin Bruce te pas kwam om dien
dag kwartier te verleenen,a werd er geen
acht op hen geslagen. En met de plannen
van Ken Burney strookte het evenmim Hij
wist dat hij zich in een uitroeiingsoorlog
gemengd had toen de ruiters van Bruce
zich van hun gevallen paarden losmaakten,
concentreerden Bumey's mannen hun vuur
op hen drie minuten nadat de strijdmacht
van Gallegos het vuur op hen geopend had,
bewogen zich op dat veld des doods alleen
gewonde paarden. En zoo er al gewonde
menschen waren, dan lagen zij doodstil.
Op Burney's bevel staakten zijn mannen
het vuren het vuur van Tom Bledsoe's
verborgen macht hield aan de andere zijde
van het dal ook op, terwijl beide partijen
levendige kreten aanhieven, die in de ijle
morgenlucht tot Miguel Gallegos in het
ravijn doordrongen. „Viva Gallegos Viva
Bruce Viva Viva I Viva Abajo los
Gringos
Burney's macht kwam evenwel niet uit
haar schuilplaats te voorschijn daar was
haar aanvoerder te geslepen voor, en een
te goed kenner van den aard van den
bandiet. Het was zeer goed mogelijk, dat
in de "zakken van de gevallenen geld ge
vonden zou worden daar lagen zeker vijf
tig goede zadels, hoofdstellen, sporen, been
stukken, revolvers en geweren voor het
grijpen voor den eerste die ter plaatse ver
scheen, en Burney grijnslachte, toen hij de
mannen van Gallegos uit het ravijn te
voorschijn zag komen en een wedloop on
dernamen om het eerst bij den buit te zijn.
S'.echts één man nam aan dien wedloop
geen deel, maar schreed als een pauw
achter zijn overwinnende troepen aan
door zijn veldkijker herkende Burney hem
als Miguel Gallegos.
„Wij zullen ons vandaag van Gallegos
meester maken", zei hij en wees zijn man
nen het doel aan.
„Wacht tot zijn bende bij de gesneuvel
den van Bruce gekomen isdaarna wordt
het vuur door allen op Gallegos geopend.
Vizier op zeshonderd el. Zoodra hij geval
len is, wordt het vuur op zijn manschappen
gericht".
Hij nam een van de naast hem liggende
vuurpijlen en stak dezen recht omhoog tus
schen twee rotsblokken toen richtte hy
zijn kijker op Gallegos en diens volgelin
gen. „Neemt hem. onder vuur, mannen
Richt Vuurt
(Wordt vervolgd).
