Vlissingsciie Courant
DERDE BLAD
BRIEVEN UIT BELGIE
van de
van
Za;erdag 28 Maart 1936. No. 75.
RAADSOVERZICHT
Nog zelden hebben wg hier of elders een
raadsvergadering bijgewoond, die zoo pret
tig en vlot verliep, waar men zóó wist „op
te schieten", als gistermiddag het gevai
was. De Vlissingsche gemeenteraad steekt,
wat de praatlust en breedsprakigheid der
leden betreft, toch reeds zeer gunstig af bij
vele andere gemeenteraden in den lande,
maar gisteren heeft men zich zelf over
troffen. Kort en zakelijk werd over ver
schillende punten gediscussieerd, zoodat
binnen vijftig minuten een toch vrij om
vangrijke agenda geheel was afgehandeld.
Een groot aantal agendapunten werd
zonder discussie of stemming afgehamerd
Wij verwijzen hiervoor naar het raadsver-
slag.
In bet begin der zitting werd de nieuw
benoemde gemeente-ontvanger, de heer A.
van Dijk, beëedigd, die per 1 Mei den heer
M. J. Hemmekam als ontvanger zal opvol
gen, wanneer laatstgenoemde den dienst
met pensioen verlaat.
Het belangrijkste punt der agenda (al
wil dit niet zeggen, dat hierover nu zoo
bijzonder lang werd gesproken), was onge
twijfeld het voorstel van B. en W. om tot
een bedrag van ten hoogste 103.000 aan
de Woningbouwvereeniging „Gemeenschap
pelijk Belang" rentedragende voorschotten
te verleenen voor den bouw van 33 arbei
derswoningen aan de Bloemenlaan.
Verschillende raadsleden hebben hun vol
doening te kennen gegeven over het feit,
dat nu eindelijk een eerste stap is gezet op
den weg die hopelijk tot opheffing van den
hier ter stede bestaanden woningnood zal
leiden. Met nadruk werd er van eenige kan
ten echter op gewezen, dat het hier om niet
meer dan een eersten stap gaat In
den bestaanden achterstand op woningge-
bied is nog niet op afdoende wijze voor
zien, als deze woningen er straks staan
een feit, waarvan het college van B. en W.
zich volledig bewust is, zoodat men dan ook
nieuwen woningbouw naar vermogen zal
bevorderen. Van soc.-dem. zgde werd bij
monde van den heer Van Spanning nog
maals gevraagd, waarom de particuliere
bouwers niet eveneens doen, wat nu door
„Gemeenschappelijk Belang" wordt gedaan.
Het is mogelijk gebleken om arbeiderswo
ningen tegen redelijke huren te bouwen.
Kunnen de particuliere bouwondernemers
dit dan niet? Wethouder De Meij zegde toe,
dat B. en W. gaarne bereid zijn om eens
van gedachten te wisselen, wanneer het
college hiertoe van de zijde der particuliere
bouwondernemers een verzoek mocht be
reiken. Voorts heeft „Goed Wonen", zooals
bekend, nog plannen en daar deze vereeni-
ging niet van het Rijk afhankelijk is, zoo
als „Gemeenschappelijk Belang", maar de
benoodigde gelden op de vrije markt leent,
is het lang niet uitgesloten, dat t.z.t. ook
deze plannen verwezenlijkt zullen worden.
Wg zullen dus even moeten afwachten wat
de toekomst ons op dit gebied brengen zal.
Men zal trachten met medewerking van
de politie op tactische wijze verbetering te
krijgen in de situatie in het Bellamypark,
waar veel jongelui flaneeren, tegen en voor
étalages staan, connecties met aantrekke
lijke personen van de andere sexe trachten
aan te knoopen, en meer van die, op zich
zelf vrg onschuldige, genoegens smaken.
Ware het niet, dat de winkeliers er nadeel
van ondervinden, omdat vrgwel geen
mensch gelegenheid krijgt om rustig hun
étalages te bekijken, dan bestond voor in
grijpen vrg weinig aanleiding. Iedere stad
heeft nu eenmaal één of meer drukke pun
ten waar men kijkt en zich laat bekijken.
Nu zal men probeeren, de menschen meer
in beweging te houden, zoodat de winkel-
étalages voor het publiek bereikbaar blij
ven.
Voor de overige behandelde punten ver
wijzen wij naar ons raadsverslag. Hierbij
moeten wij echter een uitzondering maken
voor het afscheid van den heer M. J. Harts,
die in verband met zijn benoeming tot voor
zitter van den Raad van Arbeid te Rotter
dam, voor de laatste maal de gemeente
raadsvergadering heeft bijgewoond. Op
sympathieke wijze en in zeer waardeerende
bewoordingen, heeft de burgemeester ge-
momoreerd wat het scheidende raadslid
ook als wethouder voor de gemeente
heeft verrichteen hulde waarin hij mede
mevr. Hartsvan Raalte betrok. Dat de
medeleden van den heer Harts volkomen
instemden met hetgeen burgemeester Van
Woelderen zeide, bewees wel het hartelijk
applaus dat op zijn woorden volgde. De
heer Harts heeft vervolgens ook mondeling
nog afscheid genomen na college, raad en
gemeente het beste te hebben toegewenscht.
Het twintigste Raadslid.
Het lentewonder...... De po
litiek in het Sportpaleis. De
„verzekerde" Kamerleden. Een
parlementairebokspartij.
Het is gekomen, het schoone lentewonder,
gekomen voor mijn raam, aan den armtie-
rigen tak, die verstorven neerhing, den
beelen langen triesten winter. Het is geko
men met lange trossen van paarse serin
gen als droppelen van lente, die neervallen
op het zachte tapijt van teergroen gras.
Als in één nacht heeft het wonder der lente
zich voltrokken. De schgndoode armtierige
tak voor mijn raam droeg vanmorgen
plotseling paarse bloemen en omheen de
torens van Sinte-Goedele, die in 't nieuwe
lentelicht wat dichterbij gekomen zijn,
trekt een klocht vogels, die ik er sinds ver
leden jaar Augustus niet meer zag. Boven
de straat trekken vroege zwaluwen spira
len in de lucht. Het zijn de eerste van dit
jaar. 't Is alsof zij het verloren traject weer
opzoeken, dat zij vóór hun vertrek hebben
afgelegd en dat voor hen alleen nog ken
baar is. Vluchtig leggen ztj bezoeken af op
de verkeerswegen in de luchtstreek, om te
zien of alles nog gebleven is gelijk zij het
verlaten hebben in den herfst.
Met de andere vogels hebben ook de zwa
luwen weer bezit genomen van Brussel.
Hun verschijning wekt hoop in de harten
der menschen. Zij zijn de geluksboden voor
allen die in bet leven slechts de hoop heb
ben als kostbaar bezit. Dichters, verliefden
en gevangenen volgen hun vlucht naar de
toppen der wolken, waar droomend hun
verlangen gaat voor hen zgn de zwaluwen
de boden van den hemel. Onder de andere
vogelen zijn zij als gelukzalige soortgenoo-
ten, een seraf ijnsch gezelschap, zusterkens
der lucht, waarvan de belforten en de to
rens der kathedralen de moederhuizen zgn.
Als vogelen van den hemel schijnen zij zich
gewijd te hebben aan God, met eeuwige ge
loften van beweeglijkheid, verplaatsing en
evenwicht. In hun omgang is iets van hei
lige begeestering, in hun élan uiting van
geloof en geheime extase is er in de zalig
heid van hun eeuwige vlucht. Hun duize
lingwekkende rondvluchten zijn als breed-
deinende zangen van beweeglijke getijden,
waarmede zij, in de wgdspansche hemelbo
gen, den Heer loven. Ofschoon zg als van
het aardsche ontheven zijn, blijven zij toch
in innige vriendschap verkeercn met de ne-
derigen onder de menschen. Zii minnen de
armen en wonen met de behoef tigen dezer
aarde onder één dak. Zg bouwen hun nesten
niet in de paleizen der grooten, doch onder
de daken van bouwvallige hoeven en schu
renTe Bethlehem woonde een zwaluw
in een stal waarin twee reizigers, een
vrouw en een man, een onderkomen zoch
ten voor den nacht. In dien stal werd de
Zoon des Menschen geboren en de zwaluw,
die daar af en aan vloog, was er getuige
van. De maagd, die aan een schoon en uit
verkoren kind het leven schonk, zag het
wonder van den zwaluw in den winter en
riep toen in vervoering uit,,'n Zwaluw,
een goed voorteeken, mijn Zoor zal geluk
kig zijn." En sindsdien heet het dat de
zwaluwen geluk aanbrengen.
De Zesdaagsche wielerwedstrijden zijn in
het Brusselsch Sportpaleis opgevolgd door
de zesweeksche politieke wedstrijden, waar
in om de beurt de Katholieke Unie, de So
cialistische Partij of de half-fascistische
Rex-beweging „den kop hebben". Tot nog
toe heeft de Rex-beweging, die bij haar
meetings in het Sportpaleis keer op keer
ruim twintig duizend toehoorders haalt,
de leiding, voor wat het aantal betreft.
Geen enkele andere partij slaagt er in een
dergelijke belangstelling te wet ken en zoo
veel meetinggangers te trekken.
Een pas gehouden socialistische Sportpa
leismeeting, die nog wel georganiseerd was
door het marxistische z.g. „eenheidsfront"
en waar naast bekende sociaal-democrati
sche leiders, als Brunfaut, Eekeiers, Wau-
ters e.a. ook Jacquemotte, de leider der
Belgische Communistische Partij, sprak,
kon het tot nog geen 5000 bezoekers bren
gen. Deze marxistische meeting, van soci
alisten en communisten samen, ging uit van
de Partij-Federatie „Brussel" der Sociaal-
Democratie, welke voor samenwerking met
de communisten stemde. Deze grootste
partij-federatie van het land staat bekend
om haar uiterst linksche oriëntatie. Een
bewijs daarvan is wel het feit, dat het be
stuur der Brusselsche Partij-Federatie aan
haar ministers Vandervelde en Spaak toe
stemming geweigerd had om op bovenge
noemde meeting het woord te voeren. Een
tweede bewijs is, dat minister Spaak, op de
socialistische candidatenlijst voor het dis
trict-Brussel, een plaats gekregen heeft
onderaan, ternauwernood verkiesbaar, ter
wijl de mindere goden der partij, als de hee-
ren Uytroever, Gelders, Fischer, Brunfaut
en mevrouw Isabella Blume vóór hem ge
plaatst werden. Andere leidende figuren als
Meysmans en Troclet werden eenvoudig
„weggestemd" en keeren niet meer in de
Kamer terug. Het betreft hier in hoofdzaak
bezadigde socialisten, die hun Kamercandi-
datuur zagen geofferd aan de voorstanders
der communistische stroomingen in de par
tij. Onder de „verzekerde" Kamercandida-
ten, zoo worden hier genoemd de Kamer-
candidaten wier verkiezing zeker is doo''
een goede plaats op de candidatenlijst, tel
len we ditmaal, bij de uiterste rechterzijde,
ook den heer Peter Nothomb, wiens ge
ruchtmakende annexatie-campagne men
zich in Nederland nog herinnert. Sinds ons
verblijf in België, van 1920 af. hebben we
nog geen Kamerverkiezing meegemaakt
zonder Nothomb als candidaat te zien ver
schijnen, maar zijn verkiezing bleef uit, tot
op dezen dag. Thans heeft de beer Nothomb
Luxemburg ontdekt, dat nog geen vertegen
woordiger in de Kamer had en hem afvaar
digde. Die den heer Nothomb vroeger ge
kend hebben, met zijn stormtroepen en zijn
fascistische centurio's, denken zich zijn
aanstaande intrede in de Kamer wellicht
als de geste van den veroveraar, aan he*
hoofd van zijn jeugdcorpsen, rumoerige jon
ge lieden, die de schildwachten en de deur
waarders omver zullen loopen om de oude
parlementariërs uit de Kamer te jagen.
Maar de heer Nothomb is door zijn jeugd
corpsen verlaten en de jaren hebben hem
vooral ook politiek veranderd, van stout
fascist is hg braaf democraat geworden. Hij
heeft thans, stil en bescheiden, in het afge
legen Luxemburg, den weg naar Damas ge
vonden, die tot het Kamerlidmaatschap
leidt. In het nederige Ten-Noey een klein
Ardennendorp, werd hij tot lid van den ge
meenteraad gekozen en Aarlen, de hoofd
stad van Luxemburg, waar zijn familie zee»*
bekend is, vaardigde hem af als candidaat
voor de Kamer, waardoor zijn verkiezing
verzekerd werd. Dat beteekent, op de ban
ken der rechterzijde, een begaafd redenaar
en wellicht binnenkort een minister meer,
die, wanneer men hem de portefeuille van
buitenlandsche zaken geeft, nog van zich
kan doen spreken, vooral ook in Nederland.
Dat een bespreking over lyrische kunst,
politiek-parlementair heet dat „een opera
debat", kon ontaarden in een formeele
bokspartij, is noch stichtend voor de kunst
noch voor het parlementarisme zelf, om van
het geschonden decorum der Belgische Twee
de Kamer maar te zwijgen. Het gebeurde
deze week, in een vergadering der Kamer-
Commissie van Onderwijs en Schoone Kun
sten. De twee Kamerleden Clerckx en Van
Belle, een Vlaming en een Waal, verdedig
den met vuur de onderscheidenlijke belan
gen van de Koninklijke Vlaamsche Opera
te Antwerpen en van de Koninklijke Fran-
sche Opera te Luik. De Waalsche afgevaar
digde, er op wijzend, dat de Luiksche Opera
den Staat nog niets gekost had, terwijl dé
Antwerpsche Opera steeds van staatssub
sidies had moeten leven, eischte voor de
Luiksche Opera een staatssubsidie van
driehonderdduizend francs, welk bedrag
dan maar genomen moest worden van het
millioen dat de Antwerpsche Opera aan
staatssubsidie genoot. De Vlaming wilde
daarvan echter niet hooren en gaf dat den
Waal ongezouten te verstaan. De Waal re
pliceerde even heftig en het debat ontaard
de weldra in een scheldpartij. De heeren
voegden elkaar, in 't Fransch, allerlei visch-
marktuitdrukkingen toe en het viel op dat
de Vlaming nog sterker virtuoos was in de
Fransche scheidtaai dan zijn Waalsche te
genstander. De Waal stond even verstomd
en hij was zichtbaar en hoorbaar de min
dere. Overrompeld door den snellen woor
denvloed van den Vlaming bleef den Waal
niets anders over dan hem te overschreeu
wen, hetgeen hij trachtte te doen door brul
lend uit te roepen, dat de Antwerpsche
Opera een „platte boerenkermis" was#
waarop de Vlaming antwoordde dat „het
oude besjeshuis hetwelk te Luik opera ge
noemd wordt", geen cent subsidie waard
was. Hetgeen de Waal de tegenwerping
deed lanceeren, dat het Waalsche land, on
der andere te Luik, Verviers, Mons en Na
men, steeds 'n stuk of vier met eigen mid
delen floreerende opera's gehad heeft en
nog bezit, terwijl er in Antwerpen nog niet
één kon floreeren, al wordt ze nog zoo dik
gesubsidieerd. „In wezen bestaat er geen
Vlaamsche Opera", schreeuwde Van Belle,
„al wat te Antwerpen opgevoerd wordt is
vertaald werk, stuntelig werk, kunstloos
werk, mishandeld werk, vierde rangswerk.
Een volk dat componisten, dichters noch
zangers heeft, behoeft ook geen opera te
hebben", beet Van Belle den Vlaming
Clerckx toe. „En een ezel die zoo lomp balkt
als jij, antwoordde Clerckx weer, moet een
pak slaag hebben om hem te doen zwijgen"»
Ondertusschen vermaakten de andere
Kamerleden zich kostelijk met den vinnigen
woordenstrijd tusschen deze twee „kunst
broeders" van Vlaanderen en Wallonië, die
men plotseling hun plaatsen zag verlaten
om, als twee losgelaten stieren, op elkander
in te loopen. Een kopstoot van den Vlaming
en de Waal lag spartelend tegen den grond,
vanwaar hij een trap in de lucht deed naar
zijn tegenstander om dan weer overeind te
kruipen en de bokspartij moedig voort te
zetten. Zij duurde echter niet lang genoeg
om den overwinnaar aan te duiden, want de
Kamervoorzitter drukte op den knop der
electrische schel, waardoor hij ineens drie
Kamerbewaarders te voorschijn tooverde,
die er na veel moeite in slaagden Vlaande
ren en Wallonië, zijnde de twee „kunstzin-
nig-boksende" Kamerleden Clerckx en Van
Belle te scheiden, waarmede met alleen ae
bokspartij maar ook de „vergadering" af-
geloopen was en de kunst zoowel als het
parlementarisme weer eens gediend waren
op de beschaafde wijze onzer twintigste
eeuw. w. v. M.
APOTHEEK GEOPEND
Zondag 29 Maart is de apotheek geopend
van de firma VAN OCKENBURG, Bad
huisstraat 22.
CHAPLIN'S OPKOMST.
Onlangs vond te New-York, in het Rivoli
Theater op Broadway voor een select pu
bliek de première plaats van Chaplin's
nieuwste film „Modern Times", een film,
die den maker en hoofdvertolker 2.000.000
dollar kostte.
De society van New-York en tal van
vooraanstaande figuren uit de cinemato
grafie waren bij deze gebeurtenis aanwe
zig. Ieder betaalde voor rijn entréebiljet den
voor Amerika buitensporig hoogen prijs van
6 dollar en men vraagt zich af, of Charles
Chaplin zich tijdens deze wereld-première
van zijn nieuwste product, den dag in 1913
zou herinneren, toen men hem achter de
coulissen van het Hammerstein-theater een
salaris van 75 dollar per week aanbood, als
hg voor de film wilde gaan spelen. Inder
daad heeft Chaplin zich dit herinnerd en ter
gelegenheid van „Modern Times" heeft
Chaplin tal van gebeurtenissen uit het ver
leden opgehaald.
De bovengenoemde offerte werd hem ge
daan door Adam Kessel, president der
„Keystone-Comedies", die Chaplin gaarne
wilde engageeren, maar de thans zoo be
kende acteur bleef halsstarrig weigeren,
daar hij de films uit dien tijd veel te onbe-
teekenend vond. Charles Spencer Chaplin
kwam toen voor het eerst in Amerika als
lid van een Engelsch variétégezelschap, dat
een tournee door de Ver. Staten maakte.
Hg was op het tooneel een .opvallende ver
schijning, maar in de langzaam terrein
winnende filmindustrie had hij geen fiducie.
Tenslotte bezweek hij voor een bod van 150
dollar per week, hem door den vasthouden-
den Adam Kessel gedaan.
Het begin.
Aldus verliet Chaplin het tooneel om met
den toen reeds hem karakteriseerden bol
hoed en wandelstok naar Californië te ver
trekken. Waar het met hem naar toe zou
gaan wist hg in de verste verte niet, maar
zelfs in mgn stoutste droomen, zooals Cha
plin verklaarde, kon ik mg niet voorstellen,
dat ik nog eens een film zelf zou maken,
waaraan ik 2.000.000 dollar uit mijn eigen
zak zou spendeeren.
Drie en twintig jaar liggen er thans tus
schen Chaplin's eerste klucht „Kid's Auto
Races" en „Modern Times", de film, die
dezer dagen door Loet C. Barnstijn in ons
land is uitgebracht.
Het type, dat Chaplin in al zgn films
uitbeeldt, dankt zijn oorsprong aan een
Londensche figuur, dien de destgds als be
diende in een warenhuis werkende Charles
zoo voortreffelijk wist te imiteeren. Deze
figuur, die, dus in werkelijkheid het type
van den zwerver was, zooals door Chaplin
gespeeld, verdiende zijn brood met het ver
zorgen van de paarden der rijtuigen, die
geparkeerd stonden voor het café „The
Queen's Head" te Londen. Tot groot mis
noegen van zgn moeder imiteerde Chaplin
den ouden ongelukkige. Het werd de inspi
ratie, die Chaplin beroemd zou maken en
die hem een vermogen zou laten verdienen.
Hoe men Chaplin vast hield.
Het bijzondere succes, dat Chaplin ai
direct in zijn eerste Keystone-productie
boekte, werd aanleiding, dat de directie der
maatschappij besloot om de nieuwe ster te
isoleeren. Men sloot hem a.h.w. op voor de
buitenwereld, uit angst, dat Chaplin in con
tact zou komen met den een of anderen
concurrent, die natuurlijk zou trachten om
de geweldige aanwinst aan zijn onderne
ming te verbinden. Iedereen die in de studio
werkte, had zijn instructies en zoo werd het
voor de bewonderaars en managers prac-
tisch onmogelijk om met Chaplin in aan
raking te komen.
De meest gevreesde concurrent was on
getwijfeld de Mutual Film Onderneming
van John R. Freuler, de maatschappij, die
later de meeste films van Chaplin zou ver
vaardigen. Freuler zond een zijner agenten
naar de studio om eens met Chaplin te
praten. Een moeilijke opdrachtTemeer,
daar het naderen van den ingang der stu
dio's op zichzelf al vrgwel onmogelijk was.
De afgevaardigde liet zich met een troep
cow-boys aanwerven als figurant en reed
den volgenden dag te paard de studio bin
nen. Hg sprak met Chaplin en twee weken
later teekende Charlie zgn contract met
John Freuler. Hg zou uitsluitend voor Mu
tual Films optreden, minstens twaalf twee-
acters per jaar maken en binnen de gren
zen der Ver. Staten blijven. Zgn salaris
bedroeg 10.000 dollar per week, zoodat
Chaplin wel eenige promotie maakte, ter
wijl hem voor het teekenen van het con
tract als bonus een bedrag van 150.000
dollar werd uitbetaald. Dit gebeurde in Ï916
en thans 20 jaar later weet Chaplin zich
dit nog haarfijn te herinneren. Hij Is ook
nog niet vergeten, dat Nathan Burkan, zgn
advocaat tot op den huidigen dag, zgn
goed koopmanschap bewees, door na het
teekenen van het beroemde contract, zijn
vulpenhouder aan Freuler te verkoopen
voor het niet onbeteekenende bedrag van 35
dollar, terwijl Chaplin zelf, den koning te
rijk zgn geld opstreek en de later nog veel
vuldig herhaalde woorden sprak .,Kom,
nu ga ik eindelijk eens een dozijn dassen
koopen I"
De plannen van Chaplin.
De „ïntransigeant" verneemt, dat Char
ley Chaplin er blijkbaar niet aan denkt zien
onder de voogdij van Alexander Korda of
een anderen „dictator" te stellen, aangezien
hij er de voorkeur aan geeft zijn eigen
hoofdpersoon, metteur en scène, producer,
scenarist, decorateur en zelfs componist te
zijn. Verder kreeg hij een schitterend aan
bod uit de sovjet-unie, dat hg, ofschoon hem
in alles de vrije hand gelaten werd, afge
wezen heeft, naar het heet uit vrees, zich
door zijn politieke sympathie te laten mee-
sleepen en daarmee de rest van de wereld
tot zekere hoogte van zich te vervreemden.
VIER GROOTE WARNER FILMS
BELEVEN HAAR WERELDPREMIÈRE
IN APRIL.
Gedurende de maand April zullen vier
groote films van Warner Bros in circulatie
komen. Deze zijn „Road Gang", een film
met het gevangenisleven als achtergrond,
welke 4 April haar wereldpremière beleeft,
met Donald Woods en Kay Linaker in
hoofdrollen 11 April „The Singing Kid"
met Al Jolson 18 April „Brides Are Like
That" met Ross Alexander en Anita Louise
en 25 April „I Married A Doctor" met Pat
O'Brien en Josephine Hutchinson.
BETTE DAVIS ONDERSCHEIDEN.
„The Academy of Motion Picture, Arts
and Sciences" heeft het gouden beeldje van
1935 toegekend aan Bette Davis voor haar
vertolking in „Een Gevaarlijke Vrouw"
(Dangerous).
MUZIEK IN BEWEGENDE BEELDEN.
Naar wg vernemen is Oscar Fischinger,
de bekende cineast, die er zich voornamelijk
op toelegt muziek weer te geven in bewe
gende en tegenwoordig ook gekleurde fi
guren en teekens (wij herinneren aan
„Symphonie in blauw") voor zeven jaren
door Paramount geëngageerd. Fischinger
zal in Hollywood gelegenheid krijgen zijn
werk voort te zetten en te vervolmaken.
BROADCAST AFTER BROADCAST.
Ingevolge het succes, ten deel gevallen
aan de eerste „Big Broadcast"-film, en nu
weer aan „The Big Broadcast of 1936"
(waarvan binnenkort de première voor Ne
derland zal plaats vinden) heeft Paramount
nu reeds besloten een „Big Broadcast of
1937" te gaan maken, waarin alle spelers,
die de maatschappij onder contract heeft,
zullen optreden.
LEHAR-OPERETTE AANGEKOCHT.
Paramount heeft na veertien maanden
van onderhandelen thans de filmrechten
verkregen van Franz Lehar's operette „De
Graaf van Luxemburg".
WATT HALF WATT.
De beide Deensche komieken Harold
Madson en Karl Schendstroem, die in de
verschillende landen van Europa onder de
meest uiteenloopende namen bekend zgn en
hier te lande slechts als „Watt en Half
Watt" geaccepteerd worden, hebben een
nieuwe film op stapel staan, getiteld
„Watt en Half Watt als handelaars in
blanke slavinnen". De film wordt door de
Tobis in Nederland uitgebracht.
„DE LIEVELING DER VROUWEN".
Hedenavond (Zaterdag 28 Maart) tus
schen half 7 en 7 uur, zal de V.A.R.A. een
uitzending verzorgen van alle zangnummers
uit de 20 The Century-Fox film „De Lieve
ling der Vrouwen" (Here's to Romance),
waarin de tenor Nino Martini de hoofdrol
vervult.
NIEUWE STUDIO'S VOOR KORDA.
Attlierbouw te Denham.
Alexander Korda, de energieke Hongaar,
die in zeer korten tijd Europa's prominent
ste filmproducent is geworden, heeft in
Denham niet ver van Londen een
nieuw studio-complex doen verrijzen, spe
ciaal bestemd om gebruikt te worden door
Korda's maatschappij London Films.
Jack Ókey, een van Hollywood's autori
teiten op het gebied van studio-bouw, heeft
dit complex ontworpen en is de overtui
ging toegedaan, dat hg daarmede het meest
complete en best-geoutilleerde filmcentrum
ter wereld heeft geconstrueerd. Okey heeft
verschillende studio's voor groote Ameri-
kaansche filmmaatschappijen gebouwd,
maar hij meent, dat er in Hollywood geen
„studio-plant" zoo volledig is als in Den
ham. De studio's zijn van enorme afmetin
gen. Kracht, warmte en licht worden in
eigen bedrijf opgewekt, timmerwerkplaat
sen, schilders-ateliers en requisletenruimten
liggen zoodanig, dat zg met zoo weinig
mogelijk moeite htm producten naar de di
verse ateliers kunnen spuien. Laboratoria,
„snijkamers", showrooms, zijn apart ge
bouwd. De kleedkamers bieden plaats aan
500 personen.
De totaal oppervlakte van deze filmstad
bedraagt 660 H.A., waarvan bijna 110 H.A,
bebouwd zijn. In tegenstelling met de Hol-
lywoodsche terreinen heeft men te Denham
alles zoo compact mogelijk gemaakt. Alle
studio's hebben een uitmuntende luchtver-
versching. De opening en in gebruikneming
dezer studio's zal vermoedelijk nog deze
maand plaats vinden. Er werken op het
oogenblik drie ploegen van 1100 man aan
de voltooiing van deze grootsche onder
neming.
