500
300
EERSTE BLAD
No.16
73e Jaargang!
193S
Uitgave: Firma F. VAK DE VELDE Ir.. Walstraat 58-60, Vlissingen. Telet. 10. Postrekening 66287
19 «JANUARI
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zondag en algemeen erkende Christelijke feestdagen
BINNENLAND
STADS- EN PROVINCIENIEUWS
VLISSINGSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS: Voor alle gemeenten op Walcheren en waar agentschappen geves
tigd zijn /2.20 per 3 maanden. Franco dooi het geheele rijk /2.50. Voor België, üuitschland
en Frankrijk 3.40. Voor de overige landen bij wekel. verz. 3.20. Afzonderlijke nrs. 5 cent.
ADVERTENTIEPRIJSVan 1—5 regels 1.25. iedere regel meer 25 cent. Bijabopnemen
speciale prijzen. Reclames 50 ct p. regel. Kleine advertenties van 15 regels 50 ct. Iedere rege
meer 10 ct (max. 10 regels). Bij 3 maal plaatsing van 1-5 regels 11.alles bij vooruitbetaling
üe abonné's in 't bezit eenei
Polis, zijn GRATIS verze
kerd tegen ongelukken voor
gulden bij levens
lange ongeschikt
heid tot werken.
gulden bij dood
door
een ongeluk.
gulden bii verlies
van een
hand, voet ot oog.
gulden bij verlies
van
een duim
gulden bn verlies
van een
wijsvinger
gulden bij verlies
van eiken
anderen vinger
AANGESLOTEN BIJ HET BUREAU VOOR PUBLICITEITSWAARDE, INGESTELD DOOR DE VEREENIOING „DE NEDERLANDSCHE DAGBLADPERS"
Dit nummer bestaat uit 3 bladen
en een Kindercourant.
De wyziging van. de steunregeling-.
We hebben melding gemaakt van een wij
ziging in de steunregeling, die inhoud een
aftrek voortaan van 2/3 der pensioenen,
invaliditeitsrenten en een ongevallen-rente.
Terwijl aan het departement nog een
juiste interpretatie wordt uitgewerkt, meent
„de Maasbode" er op te moeten wijzen, dat
in bedoeld bericht is aangegeven, dat de
aftrek geschiedt van die pensioenen enz.,
welke door inwonende gezinsleden worden
genoten en derhalve niet van de pensioenen
der steuntrekkers zelf.
Voorts werd medegedeeld, dat de wijzi
ging bij de eerstvolgende uitkeering af zou
ingaan.
Men doet er goed aan, dien datum niet op
morgen te stellen, daar, vooral in de groote
steden, duizenden nieuwe berekeningen zul
len moeten plaats hebben.
Tolheffing voor ryksbruggen.
In de mededeeling .over het wetsontwerp
inzake tolheffing: voor de bruggen over de
groote rivieren is achter de opgave van tol-
bedragen een termijn van 5 jaren genoemd.
Deze betreft echter niet den maximumduur
van de tolheffing als zoodanig, doch .het
maximum van een eventueele voortzetting
dier heffing, indien het einde der heffings
periode welke, zooals aan het slót van
het uittreksel is vermeld, op 20 jaren is
gesteld -r— een tekort zou opleveren.
Weldadigheidspostzegels.
De Centrale Propaganda Commissie voor
de Weldadigheidspostzegels deelt mede, dat
aan de vereenigingen, die voor een aandeel
in de opbrengst van de Weldadigheidspost
zegels voor „het kind" in aanmerking ko
men, de noodige invulformulieren zijn toe
gezonden.
Ingevolge beschikking van den minister
van binnenlandsche zaken strekt de op
brengst ten bate van de instellingen, die
verzorgen achterlijke, idiote, zieke, zwak
ke, verwaarloosde, gebrekkige, blinde, doo-
ve en doofstomme kinderen van alle gezind
ten.
De aandacht wordt er nog op gevestigd,
dat de opbrengst van deze Weldadigheids-
postzegels uitsluitend strekt ten bate van
instellingen van weldadigheid. Hiertoe be-
hooren jeugdorganisaties, welke de belan
gen van dè geestelijk en lichamelijk gezon
de jeugd behartigen. Onder „misdeelde
jeugd" worden verstaan de kinderen bene
den 18 jaar, die wegens ziekte, verwaarloo-
zing of andere geestelijke of lichamelijke
tekorten niet in het eigen gezin kunnen
worden verzorgd.
„De Wandelaar".
wandelaar", maandblad voor na
tuurstudie, natuurbescherming, heemschut,
geologie, folklore, buitenleven en toerisme.
(Uitgever A. G. Schoonderbeek, Laren
N.H.) begint met het Januari-nummer zijn
zevenden jaargang.
De rijk geïllustreerde bijdrage „In de
tweede week van September" door A. V.
Fey bevat de smeuïg beschreven vacantie-
avonturèn in een, blijkbaar ten onrechte,
half vergeten uithoek van ons land Groes-
beek.
Rinke Tolman bepleit met klem van ar
gumenten 'net instellen van een leerstoel
van. iit on/^t\*'«rp op de programma's der
volksuniversiteiten. In een ander artikel
schetst d-rCeLVde auteur de ontwikkeling van
Vet ratuurtevon in de eerste maanden van
Ait ji'-ar.
N. Voerman geeft, bij foto's van Daan E.
N. Voornam, onder het sprookjesopschrift
„Er was eenseen interessante, met
historische bijzonderheden gedocumenteer
de beschrijving van het oude Noordholland-
eche dcrp Schermerhorn.
Vocxté is dr. A. C. de Koek present met
zijn causerie over den sterrenhemel, terwijl
Rustu-vvs «i Practicus weder compareeren
mét wonke.- r**p inzake tuinverzorging en
inzake kam.«t1 an ten.
Met de „Van en voor de lezers"
sluit d^ze waarin, behalve de bij
de artii'alen behoorer.de illustraties, ter op-
luisterlï^* nog vele fraaie wedstrjjdfoto's
zijn a.geórukfc.
De N.V. Haven van Vlissingen.
Door de N.V. Haven van Vlissingen ïs
een plattegrond van de haven van Vlissin
gen uitgegeven. Deze plattegrond is in 4
kleuren gedrukt en is keurig verzorgd. De
terreinen welke bij de N.V. Haven van Vlis
singen in erfpacht zijn, worden er duide
lijk op aangegeven.
De plattegrond dient natuurlijk als re
clame-object en zal als zoodanig zijn doel
zeker niet missen.
Aan verschillende industrieeïe onderne
mingen en scheepvaartmaatschappijen is
deze plattegrond toegezonden, teneinde op
sprekende wijze de aandacht te vestigen op
de voordeelen welke de Vlissingsche haven
voor handel en scheepvaart aanbiedt.
De N.V. Haven van Vlissingen heeft met
de uitgave van deze schitterende reclame
zeker een zeer nuttig werk verricht en wij
hopen dat zij vruchtbare resultaten mag
opleveren.
Vlissingen als bunkerstation.
De N. V. „Vlismar" alhier heeft onlangs
aangekocht 't Engelsche tankschip „Athel-
crest" en dit schip als een permanent sta
tion voor het bunkeren van olie aan de
buitenhaven alhier in dienst gesteld.. Hier
mede is Vlissingen gemaakt tot een der be
langrijkste bunkerstations van Nederland,
daar nu zoowel olie als kolen gebunkerd
kunnen worden. Het verkeer in de buiten
haven is dan ook geregeld toegenomen,
vooral nu Zeebrugge zooveel aan beteeke-
nis heeft ingeboet.
De „Athelcrest" is een tankschip van
5934 bruto ton.
De opgaande zon.
Concertgebouw.
Gisterenavond brachten ons „de Jonge
Spelers" een vertolking van bovengenoemd
„spel van de middenstand" in vier bedrij
ven, van Herman Heijermans, die was.
„De ondergang van een gezin uit den mid
denstand wordt daarin gedramatiseerd",
zegt de auteur in zijn voorwoord. In 't le
bedrijf heeft de groote buurman, het wa
renhuis „De opgaande zon", den kleinen
concurrent reeds genekt. Doch schijnbaar.
Want Mathijs de Sterke houdt den strijd
tegen het Warenhuis vol en hij, die tracht
„over de dingen heen te lachen", meent
aan zyn dochter Sonja „dien lach als op
perste wijsheid" te hebben gegeven. Sonja is
echter bang voor de toekomst denk bijv.
aan het lekken in het laatste bedrijf en de
scène, waarin haar de laatste oogenblikkèn
van het bij den brand gestiktebovenbuur
meisje voor den geest komen en „ver
geet de lach van Mathijs". Vader blijft ech
ter staan, hij is voor den auteur het sym
bool van die dndere „opgaande zon", die
„noch door straf van menschen, noch door
armoe en ellende te verduisteren is". En
hiermee hebben we de twee hoofdrollen,
gespeeld door Richard Flinck en Nelly
Ernst, genoemd. De eerste toont in zijn ver
tolking van den „middenstander" een on-r
verwoestbare onverzettelijkheid in zijn
strijd tegen het noodlot. Wat weet hij goed
„faire bonne mine mauvais jeu" in zijn
gesprek met Christiaan Jensen, den direc
teur van bet Warenhuis, als deze hem komt
waarschuwen, dat het pand aan den eenen
kant van Mathijs' huis zal worden afgebro
ken. Deze rol, die kranig werd vertolkt
door Joh. Fiolet, geeft handig een kijk op
den desolaten toestand van de zaak van
Mathijs. Geheel anders voltrekt zich de
scène tusschen Sonja en Jensen, die door
haar met verwijten overstelpt wordt, als
hij haar spreekt over haar „onwettige" ver
houding in de zaak, als minderjarige pro
curatiehoudster, die haar ten slotte vier en
twintig uur in beraad geeft om haar vader
over te halen zich neer te leggen bij het
onvermijdelijke en die haar en haar vader
in ruil voor den afstand der zaak een
plaatsje aanbiedt in den grooten concurrent
„de opgaande zon". Zijn geheele vroolyke
natuur uit Mathijs in de scène, waarbij het
bestuur der rederijkerskamer vergadert ten
zijnen huize. En naast die drie personen
groepeeren zich anderen, in de eerste plaats
de grootvader, wiens vertolking in koste
lijke handen is bij Jan Seves. Wat een
mooie uitbeelding van den vroegeren ge-
failleerden horlogemaker geeft deze ons
daarvan en dan de vrouw des huizes, waar
van Hetty Beck een typische uitbeelding
gaf. Zij is de oorzaak door haar telefonee-
ren aan Jensen van dat gesprek harer doch
ter met den eersten, waardoor als 't ware
gesuggereerd wordt de noodlottige brand
aan 't slot van het derde bedrijf. Dit be
gint met een gesprek tusschen Sonja en
den zoon der bovenbuurman, den school
meester Naphtalie, die elkaar hun liefde
bekennen. Wat wordt dit tooneeltje aardig
gespeeld, door de schutterigheid van Jan
Lemaire, die zijn verlegenheid al maar
tracht te bemantelen door het af poetsen
van zijn bril. Wat is daar de tussebenkomst
van den grootvader leuk, die „slaapt" voor
de kachel. Ook willen we hier even wijzen
op de goede vertolking van Stuifzand door
Lucas Wensing, die de „aanstichter" is van
het avondje met warme „punch", waardoor
de fatale brand een aanleiding heeft gevon
den. Ten slotte noemen we nog de, vooral
in de laatste scènes van het 4e bedrijf zeer
goede vertolking der moedersmart over het
overlijden van haar dochtertje Margot,
door Marie Hamel en de kranige uitbeel
ding van den winkelknecht Abraham, uit
gebeeld door G. Lindenberg, die met Arie
Das een doublure in het „spel" had. Maar
we mogen nieb vergeten het wel is waar
kleine, doch daarom niet minder moeilijke
rolletje van Margotje, het ongelukkige met
een ongeneeslijke kwaal behepte dochtertje
der bovenbuurvrouw, waarvan Marie Ha
mel (in doublure spelend) een zeer krani
ge, natuurgetrouwe vertolking gaf. Het
spel, dat eindigde, na de zelfbeschuldiging
van Sonja als brandstichtster, heeft in zijn
passende décors, waarvoor Lucas Wensing
een sterk woord van lof toekomt, den hee-
len avond en de kleine uurtjes naderden
bij het slot heel sterk de leden van het
Instituut voor arbeidersontwikkeling, waar
voor deze „Jonge Spelers" optraden, ge
boeid. De acteurs en actrices hebben ons
een avond van kunstgenot doen beleven,
waarvoor we niet anders kunnen doen dan
hun hartelijk dank zeggen.
Alhambra-Theater.
Heldenlevens te koop.
De Secretaresse van Mynheer.
Een jaar geleden nog zou een werk van
een dei-gelijke strekking, met een dergelijk
„unhappy end" als eerstgenoemde niet mo
gelijk zijn geweest. „Heroes for Sale" is
eigenlijk een tendenz-film met -geen and«r
doel dan Roosevelt's politiek te steunen.
Het einde is geen ander vooruitzichtdan
werkloosheid, al openen de woorden, die
vertrouwen uitspreken in Roosevelt's op
vattingen „één stoot kan geen volk van
120 millioen menschen vernietigen" het
vaag vooruitzicht op een beteren tijd. De
film en de acteur Richard Barthelmess hou
den er hun krachtig pleidooi voor.
Vol onverwachte wendingen is deze film.
Dapperheid in de loopgraven vormen de
inleiding. Van het oogenblik der vrede be
ginnen de wendingen en de verrassingen,
het scenario zigzagt, maar iedere scène,
iedere episode is zoo af, dat men tot den
laatsten meter in spanning blijft en niet
weet, wat het eind zal zijn. Dat er zelfs
eigenlijk geen einde is, doet de film meer
goed dan kwaad.
De film toont aan, dat .èn aan het bloed
bad van '14 met de naweeën der zoo ver
wilderde, politieke grenzen èn aan de toe
nemende rationaliseeriug de alles aantas
tende, alles wegvretende kanker van de
huidige, economische c?ïsis te wijten is. In
Tom Holmes herleeft het lot van de man
nen, „die geen zwervers zijn, maar oud
gedienden." Tal van figuren vertegenwoor
digen de verschijnselen, die het leven van
den dag verontrusten. De uit den oorlog
teruggekeerde Holmes moet morphine ne
men om de helsehe pijnen te ontgaan, ver
oorzaakt door een granaatsplinter. Hij
raakt in handen van clandestiene hande
laars, waardoor hij zijn betrekking verliest.
Te Chicago komt hij in een „pension" te
recht, waar hij een communistischen uit
vinden ontmoet. Deze heeft een machine
ontworpen, welke het werk overneemt van
de honderden, die in de wasscherij werk
zaam zijn, waar ook Holmes een plaats
vond. De communist, in wien een bepaald
soort agitator van het laagst allooi van
„weg met het kapitaal, breng het maar bij
me thuis", gehekeld wordt, exploiteert zyn
uitvinding en wordt ook kapitalist. De over
gang moge wel plotseling en zeker niet vrij
van een sterk-onderstreepte bedoeling zijn,
deze figuur geeft te denken. De geschiede
nis herhaalt zich. Als bij de. eerste stoom
machines ook hier bestorming onder den
kreet„de machines hebben ons kapot ge
maakt, wij maken de machines kapot", be
stormen de tot werkloosheid gedoemden de
werkplaats. Er vallen dooden, er worden
vonnissen geveld. Na vijf jaar dwangarbeid
verlaat Holmes, slachtoffer van een rech
terlijke dwaling, de gevangenis. Van deze
scène af begint de uitbeelding van datgene,
wat als de jongste geschiedenis der ellende
geldt. Hij schaart zich bij hen, die tever
geefs naar werk zoeken, Amerika schooie
rend afloopen, van stad tot stad, van staat
tot staat. Vooral ook twee vrouwen blijven
ons bij, Loretta Young en Aline Macmahon.
Wat de laatste doet, is weer voortreffe
lijk, van het eerste tot het laatste gebaar.
Het leeft in elke .beweging. En hoe prach
tig is dit gezicht in zijn nauwbewogenheid
Hoe oneindig teeder kan zij haar hand neer
leggen. Het feit, dat hot publiek, de massa,
Aline Macmahon in een jaar tijds in het
eerste gelid heeft gebracht, wil zeggen dat
het publiek toch waarlijk wel oogen, wel
gevoel voor werkelijke filmkunst heeft.
Van „Ein Madchen mit Procura" niets
dan goeds. Wij zijn in het jaar 1931, het
jaar der groote bankbreuken. Terwijl de
aandrang van het publiek reeds het uiterste
van de kas vergt, onttrekt de brutale di
recteur van een bank nog telkens privé
belangrijke bedragen. Menschen worden
ontslagen. Dan knalt de browning. Een
moord. Een bijzonder criminalistische film
neemt haar loop.
Ongewoon goed is al dadelijk het begin
een voorstelling van den dierenriem, waar
in de mysticus „heil en zegen" voor 1931
ontdekt en de dingen daartegenover teu-
gellooze bankenzwendel en honger, misda
den, het „maulkeldendom", dat „es geht
uns allen gut" predikt, de valsche „Ehren-
mann", ontwapening, die wapening is, zelf
moorden en noodverordening. De eigenlijke
intrige vangt nu aan met een verwijt aan
de sensatiepers, die van een „schone Mör-
derin" spreekt, alvorens er schuld vast
staat. Van het verwijt van de rechtbank
hierover, beweegt de tijd zich -terug tot op
den dag van den moord. En nu geeft de
regisseur het eerste voorbeeld van zijn
weergaloos- sfeerscheppend talent. Buiten
slaat de klok negen uur, de bedienden ko
men binnen, en zoowel in de afzonderlijke
karakteriseering van de leden van het per
soneel als in de aanduiding van de nog
onbedrijvige bureausfeer bereikt hrj een
schier volledige herschepping van de wer
kelijkheid. Het is een door zeer zorgvuldige
analyse mogelijk geworden synthese, zon
der dat er ook maar één detail teveel is.
Ook het geluid beheerscht hij bijv. met lei
ding van een schlager, om een innerlijke
gemoedsbeweging weer te geven. Zeer fraai
is ook de sfeer geworden voor het tafereel,
als de ontslagen kassier thuis komt en alles
culmineert in de vraag van de vrouw „met
pensioen en hij ontkennend het hoofd
schudt. Maar het hoogtepunt is de rechts
zitting, die zich over het grootste deel van
de film uitstrekt, zonder dat zij ooit op
houdt om te boeien. Het heele complex van
stemmingverwekkende factoren houdt de
camcra-man zorgvuldig binnen het bereik
van zijn lens de onderbrekingen van een
gesprek in de cel, een intermezzo van de
straat. Wij denken er bijv. aan, hoe hrj, na
een veelbeteekenende vraag of een veelbe-
teekenend antwoord met zijn camera de
rechtzaal rondkijkt, in welk afleiden van
de aandacht misschien wel hét zwaarste
accent op vraag en antwoord wordt gelegd.
Tot het eind toe houdt deze zeer voor
treffelijke regie onze aandacht geboeid. Te
vens laat zij de spelers, onder wie Gerda
Maurus, Theodor Loos en Paul Henckels
zich gehèel ontplooien. Een verrassing, de
ze film, waardoor men den naam van den
maker, Cserepy, voor goed onthoudt.
Dit wel bijzonder uitstekende program
ma wordt voorafgegaan door een gelukkig
gekozen journaal. Zee" interessant zijn de
uitvoerige opnamen van onze mariniers in
het Saargebied. Een bijzondere attractie.
Luxor-theater.
De gevangene van Port Zamba.
Bommen op Shangai.
Het Fransche vreemdelingenlegioen is
een geliefd operatieterrein voor filmregis
seurs. Ditmaal gaat een legioenfilm, gere
gisseerd door Wilhelm Dieterle, van de bes
te soort. Spanning, sensatie en romantiek
vieren er hoogtij in, terwijl op het critieke
combinatiepunt het volle licht op de waar
heid valt, zoodat een happy-end, zooals het
publiek dat wil, verzekerd, wordt. In dit
drama van een wegens moord onschuldig
ter dood veroordeelden dokter, die ont
vlucht zijnde, verneemt dat onder zijn ka
meraden op Fort Roudet een koorts-epide-
die is uitgebroken, en met gevaar voor
eigen leven hulp gaat bieden, hetgeen naast
redding van de bezetting tot ontmaskering
van den waren moordenaar voert, wordt de
mannelijke hoofdrol uitstekend gespeeld
door Victor Jory. In zulk een avontuurlijke
legioenfilm van legionairs, Bedouïnen, be
legeringen en strijd is vanzelf ook de liefde
niet vergeten en 't zijn, Loretta Young en
Vivienne Osborn, die hierin, elk op haar
wijze, een woordje medespreken. Ook zij
vertolken haar rol met verve, zoodat deze
rolprent in alle opzichten en over de ge
heele linie volop gelegenheid biedt tot ge
nieten en medeleven.
De tweede hoofdfilm speelt in het door de
Japanners belegerde Shanghai. Oorlog en
beleg brengen verwarring en daar 't in troe
bel water goed visschen is zijn er in zulke
tijden altijd hyena's, die er op uit zijn op de
een of andere wijze voordeel te behalen.
Een bende misdadigers opereert in het be
dreigde Shanghai en de politie heeft haar
handen vol. Doch zij vindt een flinken
steun in den gladden Amerikaanschen ge
heim-agent Baxter, die voor geen kleintje
vervaard is en er ten slotte in slaagt de
bende onschadelijk te maken, waardoor te
vens de eindjes van het liefdesdraadje, dat
natuurlijk ook door deze film loopt, aan
elkaar worden geknoopt. In de bezetting
van deze bijzonder spannende suggestieve
film treffen we aan Else Elster, Peter
Voss, Theodoor Loos, Gerda Maurus e.a.
In het.voorprogramma interessant nieuws
van hier en daar benevens een niet minder
belangrijke intellect-film „Teakhout". Het
geheel een excellent geslaagd programma.
Het nieuws van den dag in beeld.
Foto's in onze Tijdinghal.
Het stoffelijk overschot van Minister
Kalff wordt uit zijn woning te Wassenaar
uitgedragen. Eenige foto's van de huwe
lijksplechtigheid te Ellecom, waarbij prin
ses Juliana aanwezig was. Afscheids
college van prof. de Josselin de Jong te
Utrecht. Prof. Slotemaker de Bruïne
met zijn dochter, die als ziekenverpleegster
naar West-Java vertrekken zal. De eer
ste sneeuwklokjes. Prof. J. H. Jurres,
hoogleeraar aan de Rijksacademie van Beel
dende Kunsten te Amsterdam in zijn
schildersatelier aan den arbeid. Instal
laties van de nieuwe burgemeesters te
Naarden en Didam. Pluimveetentoonstel
ling „Avicultura" te Den Haag. De St.
Laurenstoren te Rotterdam, die gerestau
reerd zal worden, in de steigers. Be
kende schaakmeesters aan het spel in het
Carltön-hotel te Amsterdam.
MIDDELBURG
Concert-Vereenlging.
Arthur Rubinstein.
Concert- en Gehoorzaal.
Deze Poolsche pianist bevestigde zijn re
putatie van één der allergrootste klavier-
meesters in een uiterst belangrijk program
ma met werken van Bach-Busoni, Chopin,
Poulenc, Ravel, Albeniz en Strawinsky.
Gaarne richten we dan ook een woord van
dank aan het bestuur der Concert-vereeni-
ging, dat op haar 50ste concert de muziek
liefhebbers in de gelegenheid stelde een
kunstenaar van zeer bijzondere beteekenis
te begroeten, die ons, na alles wat wij ge
hoord hebben, met diepe bewondering voor
zijn grootsche talenten heeft vervuld.
Een groote geest heeft ons onafgebroken
geboeid, zoowel door de kracht en de. plas
tiek als door de innigheid en klankverfij
ning van zijn van kunstenaarstemperament
gloeiend spel, dat nu eens machtig en over
weldigend dan weer teeder en dichterlijk
was. Rubinstein gaf blijk van veelzijdigheid
en stijlbegrip, van een volkomen opgaan in
de ziel van het kunstwerk en van een alge
heel zegevieren over de techniek. Welk een
zeldzame verscheidenheid in den aanslag,
welk. een klankvorming en nuanceering,
welk een wonderbaarlijk suggestief her
scheppen Een feest van pianistisch muzi
kale schoonheid, mede dank zij den Bech-
stein-concertvleugel
De Toccata in C-dur van Bach-Busoni
vertolkte de begaafde kunstenaar in een
strakke klaarheid vol spanning Chopin's
Sonate op. 58 deed hij in ontroering bele
ven. Voor de serie modernen, welke hij na
de pauze bracht, zullen velen hem oprecht
dankbaar geweest zijn. Poulenc'S coquette
Mouvements perpétuels, Ravel's Furlana
en Alborara del Graciosa, Albeniz' Evoca-
sion en Navarra genoten door Rubinstein's
veelzijdig kleurenpalet een bewonderens
waardige vertolking. En de weergave van
de drie ontstellend moeilijke, agressieve
fragmenten uit het ballet Petrouchka van
Strawinsky werd door de primitieve kracht
en de zeldzame kleurenrijkdom een Weerga-
looze creatie.
Arthur Rubinstein oogstte dan ook steeds
geestdriftige toejuichingen en werd eenige
malen teruggeroepen, zoodat hij ten slotte
met een toegift de sfeerscheppende Ber
ceuse van Chopin moest bedanken.
O.
Twèede abonnements-voorstelling.
De tweede abonnements-tooneelvoorstel-
ling' voor dit seizoen in den Schouwburg te
Middelburg wordt gegeven op Woensdag
6 Februari a.s., des avonds 8.15 uur. Het
Vereenigd Rotterdamsch-Hofstad Tooneel
brengt dan het Engelsche gerechtsdrama
„Smaadschrift" van Edward Wooll ten too-
neele. Cor van der Lugt Melsert heeft de
regie en speelt de hoofdrol.
Het comité verzoekt ons erop te atten-
deeren, dat het secretariaat voorloopig door
den voorzitter wordt waargenomen. Kan
toor- en huisadres en telefoonnummers
vindt m:n mede in voormelde advertentie.
