Vlissingsclie Courant DERDE BLAD PUROL - VAN AMSTEL EN IJ De Amste/èansche prinsemarij. BRIEVEN UIT BELGIE T van de van Za'erdag 12 Januari 1935. No. 10. Een belangrijke verklaring De profeet van West despereert niet. Boosaardige geestdrijverij De justitie grijpt in. Zaan dam herleeft. Bouwbedrijf heeft perspectieven. Actie-Zwert- broek. Geen bloemen. 't Is ongetwijfeld een hoogst belangrijke verklaring geweest, die ingenieur Mussert dezer dagen in een N.S.B.-vergadering hier ter stede heeft afgelegd, toen hij het stand punt van zijn bond tegenover het Joden vraagstuk uiteenzette. Hierdoor is bij ve len een bron van voortdurende ergernis en afkeer weggenomen, ook al blijft men overigens nog anti-pathiek staan tegenover beginselen en strijdwijze, zooals die in een naburigen staat worden toegepast. Zelfs Joden zijn lid van den Nederland- schen N.S.B. verzekerde de heer Mus sert plechtig* dat is wel de meest afdoende verklaring, die hij op dit punt geven kon. Met dit al zijn we te Amsterdam nog niet uit de sfeer der geestdrijving verlost. De „profeet van West", de bekende schoenmaker uit de Balboastraat, die reeds sedert eenige jaren de aandacht op zich vestigde door gevallen van inderdaad ver rassende genezingen (suggestie), gaat nog steeds voort met zijn oorlogsprofetiën en aankondigingen van een spoedig naderend einde der wereld. Indertijd hebben de goed- geloovigen in zijn omgeving zich inderhaast voorzien van allerlei proviand, om althans de eerste oorlogsmaanden niet van honger om te komen. Dit is nu ongeveer vier jaar geleden. Vermoedelijk zal de proviand inmiddels wel opgemaakt zijn Maar de profeet, die zelf een grooten voorraad inge slagen heeft, gaat door met zijn lugubere voorspellingen en zal, indien hij tijd van leven heeft, misschien wel eens gelijk krij gen. Een ander soort van geestdrijverij, doch een van veel gevaarlijker en verontrusten der strekking, is die van een propagandist, die tot veler verontwaardiging, om niet te spreken van afschuw, de gemoederen in be weging brengt door de oude legende van den ritueelen moord te lanceeren. Hoewel hij zijn beschuldigingen tegen het Jodendom in schrifturen en een artikel in een orgaan alhier ónderteekende, wist men aanvankelijk niet met wien men te doen had. Thans echter blijkt, dat de man 'n Haar lemmer is en zich ook daar bezig houdt met zijn onmogelijke propaganda. Te Amsterdam o.a. heeft hij onder de volksklasse vele ouders den schrik op 't lijf gejaagd door te waarschuwen tegen het meelokken van blonde jongens en meisje». Deze zouden bij voorkeur in aanmerking komen voorafslachting ten behoeve van den door hen gesignaleerden ritus Geloofwaardige ingezetenen uit Haar lem, deswege geraadpleegd, verzekerden, dat men hier te doen heeft met iemand die verstandelijk geheel volwaardig is. In verband met zijn anti-semietische pro paganda waarschuwt hjj o.a. ook nadruk kelijk tegen iet lezen van het Oude Testa ment. Men kan zich voorstellen, dat als gevolg van deze beschuldigingen onder onze Am- sterdamsche Israëlieten groote beroering heerscht. 't Is voor de eerste maal dat deze moórd-legende waarvan de bakermat ligt in oud-Rusland en Oostenrijk in Ne derland in 't openbaar gepropageerd wordt. Intusschen vernamen we, dat de Amster- damsche officier van justitie, mr. Van Thie- le, beducht voor mogelijke gevolgen van deze afschuwelijke propaganda, reeds tot ingrijpen besloot. De Haarlemsche propa gandist is deze week in zijn parket ontbo den en zal zich voor de rechtbank hebben te verantwoorden, zulks op grond van het nieuwe wetsartikel, waarbij beleediging van bepaalde groepen of instellingen strafbaar wordt gesteld. Zoo hoopt de Amsterdamsche burgerij, voor zoover het nog niet onder den invloed is gekomen van deze leugenpropaganda, spoedig van den Haarlemschen geestdrijver af te komen. In de Zaansche havens neemt men thans een bedrijvigheid waar, zooals men die zelfs in de jaren vóór den wereldoorlog niet ge kend heeft. Onnoemelijk groot zijn de houtvoorraden geweest, die Russische, Zweedsche en Zuid- Amerikaansche schepen dezen zomer heb ben aangevoerd en nog weer kort geleden zijn opnieuw aanzienlijke zendingen gearri veerd, zoodat de opslagloodsen in capaciteit te kort schieten. Men zou zelfs kunnen zeggen, dat in het waterrijke Zaangebied meer hout dan water te zien is. Duizenden balken liggen vlotsgewijze in de havens op hun bestemming te wachten. Is ditf een voorzorgsmaatregel geweest in verband met de oorlogsgeruchten, die in 1934 zoo herhaaldelijk de ronde deden vroegen we gisteren in Zaandam. Men zeide ons hieraan niet te gelooven, hoewel naast onvoldoende bevoorrading, mogelijk ook wel eens speculatieve bedoelingen m 't spel zullen zijn. Hoofdzakelijk echter heeft men in den tijdelijk abnormalen aanvoer een spoedig te verwachten algemeene opleving in het bouwbedrijf te zien. Bevoorrading houdt uiteraard ook ver band met vraag en vooruitzichten. Er zal dezen zomer meer dan in eenig voorgaand seizoen gebouwd worden. Voorts is veel hout benoodigd voor de werken die in ver band met het 60-millioenenplan worden uitgevoerd en plaatselijk voor de spoorweg- werken, stationsbouw en bouw van drie bioscopen te Amsterdam. In het centrum van Zaandam is de bui tengewone bedrijvigheid in de haven ook goed waar te nemen. Op de hoeken der straten, waar verleden winter de werkloo- zen bij honderden samengroepten, ziet men thans maar een betrekkelijk gering aantal werkloozen geposteerd. Natuurlijk heerscht ook buiten het hout bedrijf nog veel werkloosheid, maar dit verschijnsel zal zich vooreerst nog wel blijven voordoen. De tegenstanders van de kleine politieke partijen zien zich in 't gelijk gesteld door de feiten, wanneer zg beweren dat deze groepen nog voortdurend in aantal toene men en de reeds bestaande politieke ver warring daardoor komen vergrooten. Men heeft te Amsterdam nu reeds de nieuwe geavanceerde communistische groep en spreekt van nog meer partij-splitsingen. De in den lande speciaal door zijn voor aanstaande functie in de Vara bekend ge worden heer Zwertbroek, heeft na het conflict met deze instelling en zgn ont slag, een eigen orgaan opgericht, de „Nieuwe Tijd", weekblad voor politiek, eco nomie en cultuur. Het is een blad in flink formaat dat zoo wel socialisme als fascisme bestrijdt en zijn lezers wel gevonden schijnt te hebben. Men spreekt reeds van een belangrijke intellectueele groep, die met de ideeën van den heer Zwertbroek sympathiseert en zijn Kamer-candidatuur zou willen bevorderen. De „Nieuwe Tijd" lijkt ons meer een wetenschappelijk periodiek het schenkt ook veel aandacht aan communistische problemen dan wel een orgaan dat lei ding geeft aan politieke propaganda. Maar ook dit kan voor de Juli-dagen nog ver- keeren. In een Fransch tijdschrift, waarin met veel waardeering over Holland werd ge schreven, maakte de schrijfster, die per soonlijk ons land bezocht, de opmerking, dat het haar aandacht had getrokken, hoe langzaam ons publiek leest. Voor een bulle tin, een simpele reclame hier of daar had men dikwijls 10 minuten en langer noodig om den inhoud in zich op te nemen. In ieder geval beter dan oppervlakkig lezen dachten we hoewel we de op merking overigens juist achten. Vermoedelijk hadden ook de lezers van een plaatselijk kerkelijk blad alhier het te leurstellend bericht van hun jubileerenden predikant, waarin hg bij voorbaat voor alle huldebetoon bedankte, lang en aandachtig gelezen. „Geen toespraken, geen cadeaux, geen zang, geen bloemen op mijn feestdag" ver zocht de jubilaris. Men kan zich echter de verwondering van het predikantsgezin voorstellen, toen zich op den jubileummorgen reeds te 8 uur een dame aanmeldde met 'n formidabele... seringentak. „Geen bloemen" zei de dienstbode eenigszins afwijzend. Dominéé heeft dit uitdrukkelijk verzocht. „Goed gelezen", re pliceerde de dame, „maar dit zijn ook geen bloemen, bet is slechts één bloem, en die heeft dominéé niet verboden", en haastig drukte ze de dienstbare haar seringentak in de hand en tippelde triomfantelijk weg. Zoo ging het den geheelen morgen door, een zestigtal dames bracht ieder indivi dueel en correct slechts één bloem aan successievelijk één roos, één lelie, één an jer, één orchidee, één tulp enz., zoodat te 12 uur, toen het bellemeisje onwel dreigde te worden, drie bouquetten van meer dan geoorloofden omvang en variatie in de ont vangkamer prijkten. „En je wou in 't geheel geen bloemen hebben", zei de voorzitter van 't ministerie teleurgesteld, toen hij den jubilaris als ge bruikelijk kwam gelukwenschen. Corres Pondent. I. Reportage van de hoofdstedelijke politie. De publieke opinie. Smeris, juut, kip, slaaf, slavendrijver, machtsprotser, ziedaar een kleine collectie van de onofficieele benamingen voor den agent van politie. Inderdaad een kleine collectie. Want de afkeer, die het over- groote deel van de burgerij van den orde bewaarder heeft, wordt op zeer verschil lende wijze onder talrijke bewoordingen gebracht. Waarom Wij allen zijn wel eens met de politie in aanraking gekomen de remmen van onze vehikels waren niet in orde, we reden zonder licht, we voetbalden op straat, we wierpen barricades op, kortom we de- IJsverm a alc geelt ruwe huid verzacht - geneest den tallooze meer of minder ernstige din gen, die tegen de belangen van anderen indruischten. En wahneer we toevalliger wijze er zelf niets mee te maken gehad hebben, dan weten we toch van hooren zeg gen zoo het een en ander minder goede van de politie. We verheugen ons wanneer het blijkt, dat de menschen die over ons welzijn en geld, over onze veiligheid en rust moeten waken, betrokken zijn in een of andere minder fraaie affaire. Waarom toch Is het misschien ómdat wij door deze instelling, die wij om den drommel niet zouden willen missen, gedwongen wor den rekening met anderen te houden Laten we maar liever niet op dat waarom dieper ingaan. Ten eerste is dat een kwes tie, die befaamde psychologen beter kun nen behandelen en ten tweede krijgt men zoo het weeë voorgevoel, dat er nog eens iets minder schoons uit voort zou kunnen vloeien, omtrent het specimen mensch. Het is echter een feit, dat we het niet gaarne zonder politie zouden willen stellen. Het idee dat er dag en nacht over onze persoon en bezittingen gewaakt wordt is toch wel zeer prettig. U kent dat heerlijke gevoel wanneer U veilig voor een bende hongerige fietsers en knorrende motoren over kunt steken, dank zij de groote, witte hand van den agent. En ja, dat belemmeren van barricaden opbreken mag dan een zeker deel van de bevolking minder aan genaam zijn maar er bestaat geen land ter wereld, waar de politie niet in dienst staat van de meerderheid - zg het in Italië, Rusland, Duitschland of Nederland. En dan mogen degenen die zoo luid ver- oordeelen wel bedenken, dat er slechts heel weinig martelaars bestaan. Toch Is de houding tegenover den agent lang zoo vijandig niet meer als jaren ge leden. Wel prefereeren ook thans nog de dienaren der wet in een andere buurt te wonen dan waar zg dienst moeten verrich ten. Dat men hen beter gezind is komt waarschijnlijk, doordat men meer van het werk der politie ziet en omdat deze zich thans niet alleen meer bezig houdt met het jagen op dieven en voetballende jongens, maar ook sociaal werk verricht. Dit laatste is een zijde, die men niet zoo heel goed kent. Trouwens van de kern van ons politie corps weet men ook niet veel af en dat is helaas een van de vele oorzaken van het onbemind zijn van den agent Wij zijn in het geheel niet van plan reclame voor het Amsterdamsche politiecorps te maken evenmin kunnen wij verhalen opdisschen van corruptieve agenten, inspecteurs en commissarissen. Wij hebben slechts het een en ander van de organisatie van het corps gezien en naar onzen zin te weinig. Maar het is ook wel begrijpelijk, dat de politie den nieuwsgierigen reporter eenigszins aan banden legt en een muur van discretie optrekt, waartegen alle te ver gaande wenschen afstuiten. Want wat zou er niet alles kunnen ge beuren, wanneer het werk van de recher che te uitvoerig, te gedetailleerd belicht werd. Bovendien de lezer zou zeer teleur gesteld z\jn. De duizenden detectiveboeken en verhalen geven nog maar al te vaak een romantisch tintje aan het speurdersbedrnf. Wanneer men echter de kasten vol keurig gerangschikte kaarten gezien heeft waar op foto en bijzonderheden vermeld staan, wanneer men de helle lichte kamer gezien heeft, waar de verdachten in drie standen en face, profiel, met hoed gefotogra feerd worden en waar hun vingerafdrukken volgens een ingenieus systeem gerang schikt zijn, dan valt van het speurdersvak alle romantiek weg en blgft er nog slechts hard, goed georganiseerd, nuchter werk over. The man in the street beseft maar al te zelden de eigenaardige positie van den. agent, die steeds zelfstandig moet optreden, die geheel onafhankelijk maatregelen moet treffen en die toch voortdurend rekening moet houden met zgn meerdere. De agent moet een groot, zeer groot gevoel van eigenwaarde hebben, wil hij niet grondig het land aan zgn baantje krijgen. Compli mentjes krijgt hij zelden en promotie maakt hij pas na vijftien dienstjaren. De ratten van Halle. Waar ministers werken en werk bren gen. De prijzen in de hotels. Het oude Halle is een innig Vlaamsch stedeke, gelegen onder den rok van Brus sel, juist op de taalgrens. De straten kron kelen er treuzelend naar de mijmerende pleinen heen, naar de Groote Markt, met haar beroemde bedevaartskerk, naar de Arkenveste, met haar slapende witte hui- zekens als blanke bagijnhoven, naar het meer dan duizendjarig Sollenbeemd, waar eens het Frankisch legerhoofd Hallo, de stichter der plaats, zijn Salische woonst optrok, naar „Lamme Gisj" tenslotte, waar Teniers zijn dansende boeren schilderde en Hendrik Conscience zijn edele Cilia vond, 't schoone meisken uit het verhaal dat speelt in de Brabantsche Ardennen en waaruit 't waterwegelken van „De Verwarde Zaak" of het Consciencepad ontstond. Van Brussel krijgt Halle nog een ander waterwegelken toegestroomd het is de stinkende Zennebeek, welke men te Brussel ziet noch ruikt, wgl zij er overwelft wordt door de boulevards en als riool dient. Het is daar een verborgen moddertunnel, waar in rioolratten huizen groot als konijnen en die hun holen graven tot diep in de oevers van de vrije bedding, tot in het open land van Halle, waar ze meer verwoestingen kunnen aanrichten dan in de arduinen booggewelven van de Brusselsche slijkspe- lonken der Zenneriolen. Niet alleen de verharde wegen maar ook de vloeren der huizen in de omgeving der Zenne te Halle vertoonen groote scheuren, welke ter plaatse reeds kleine verzakkingen deden ontstaan en het stadje met instor ting bedreigen. Na een onderzoek is geble ken, dat deze verzakkingen het gevolg zijn van de ondergravingen door de vernielzuch tige rioolratten veroorzaakt en die het stadje in één dicht net van tunnels, holen en onderaardsche loopgraven ondermijnen. Reeds worden maatregelen beraamd om 'n ramp te voorkomen en de vroede vaderen van Halle zien ijverig naar middelen uit om de snoode dieren te weren, die zoo vraat zuchtig bezig zyn hun stedeke te verslin den. Als de legendarische rattenverdelger van Hammein nog leefde zou het spoedig met de ratten van Halle gedaan zijn maar de tooverfluitspeler van Hammein is dood als zijn legende en in de wereld onzer dagen verdelgt men geen ratten meer met romantiek !|S Sjt Zooals vele andere intellectueelen schij nen ook sommige leden van het hooger Bel gisch regeeringspersoneel de zegening van den achturendag niet te kennen. Gewoonlijk vóór acht uur 's morgens, dikwijls reeds om half acht, stappen de Belgische schat kistbewaarders, de heeren Francqui en ENKELE FRANSCHE FILMS. Onzeker en verward gaat dit filmseizoen zijn gang. Groote sterren als Garbo en Dietrich hebben hun jaarlijksch kanonschot gelost en bij alle voortreffelijkheid van regiewerk scheen hun echo toch zwakker geworden. Verder is het met Hollywood Jeelijk mis en de groote opleving van het vorige seizoen, toen Amerika overrompelde, missen wy danig bij de tweede en derde rangs werken die thans uit dien hoek voortgezet worden. Er is maar één hoop, de producers hebben verleden week hun koppen by elkaar gestoken, omdat ook de thermometer van Broadway, zooals Hen drik Scholte zich uitdrukt, stukken gedaald was en de groote theaters dreigden te ont volken. Het besluit was „better stuff", nu zy de angst voor kerk en vrouwenclubs, die de productie den laatsten tgd geremd heeft, te boven beginnen te komen en nu Upton Sinclair toch geen gouverneur van Californië geworden is. Weet men, dat zes der grootste maatschappyen voor die even tualiteit reeds land in optie hadden in den staat New Jersey en dat Florida, waar toe vallig ook het stadje Hollywood ligt, tien jaar vrydom van alle belastingen geboden heeft, indien de filmindustrie om Sinclair's dreigenden arm te ontloopen, het eene Hol lywood naar het andere wilde overplaatsen wat heusch niet zoo moeiiyk was bij de betrekkelijk simpel gebouwde droomfabrie- ken en wat dan ook terdege is overwogen Maar ook al zou Hollywood zich gaan ver manen, dan krygen wg toch het nieuwe resultaat hier pas een half jaar later en het zou wel eens kunnen zgn, dat onze theaters eerst nog de gevolgen van een „low ebb" aan den ïyve moeten voelen. Menig theater, dat al aardig „iyn" in zijn wekelgksch programma ging brengen, is op het oogenblik van slag af en in het halfduister ziet men dat het half-vol is tevens. Daar komt nog bij, dat het by onze Oos- teiyke naburen angstig stil biyft (want de eenige behoorlijke uitzondering „Maske rade", was tenslotte Oostenryksch in hart en nieren en het zegt wat, dat deze film bij gebrek aan Duitsche equivalenten tevens het grootste Beriynsche succes van het seizoen werd). Voorts, dat Engeland, dat zich op groote dingen voorbereidt en zich met enorme contracten en gemeenschappe- lgke interessen aan Hollywood gebonden heeft, met den bouw van zijn nieuwe stu dio's en het uitvoeren van zgn plannen om de Europeesche productie te gaan ver overen, nog niet klaar is. Derhalve richt ten een tydlang de zoeklichten zich, „faute mieux", op Frankrgk. Frankrgk is geen filmland in den eigeniyken zin. De taal dwingt het tot een soort, by de wereld markt vergeleken, provinciale productie, en de zucht tot amusement is voor den Parijzenaar tevens verbonden met verfilm de kluchtjes en theatrale effecten. Erich Pommer maakte, met den Weenschen Max Ophüls als regisseur een zeer onfransch filmpje, het geestige „On a volé un Hom- me", maar werd dan ook terstond in de zelfde kwaliteit naar Hollywood overge plant. „Vrouwenbad", waarvoor men Vicky Baum's allerliefste treinlectuur „Heil in Frauensee" had gekozen, werd onder slechte regie een volslagen mislukking in plaats van een frissche zomersche film van 'n stralenden blonden zwemmeester en 'n blauw meertje met alpentoppen daarbo ven, stond er een bedremmeld Fransch jon getje en wg bleven grootendeels binnens huis. En verder is het al Harry Baur wat de camera draaide. Het is waar, dat men in Baur een geboren filmtype heeft, waar een Jannings niet tegen op kan en die mis schien enkel door Laughton geëvenaard, wordt. Maar men zet hem dan ook in vgf zes films, die thans allen kriskras door elkaar in ons land afgedraaid worden, tegelgk en het goede wordt met het slechte vermengd. Zijn Rotschild was nog een magnifieke creatie op een heerlgk gege ven een arme, droeve hobo, die toevallig ook Rotschild heet en met een vermoeid gezicht den multimillionnalr uithangt. Maar tenslotte verliep de film in een zaken- comedie van het bekende soort en blgkbaar durfde men de scherpe satyre, die in het heele geval stak, niet ten volle aan. Een latere Baur-creatie, Julien Duvivier's „La tète d'un homme", toonde Baur in een al te statisch type, sterk van opzet als de dikke, Indolente, ongewasschen politieman, een Fransch broertje van Kommissar Lohmann, maar de film miste de bezieling van Lang en werd een gewoon „drame policier", waarin de Mongool Inkishinof, thans „trés Parisien", zgn Slavisch shownummer kon maken, waarin hg ten slotte onder de wielen van een wel zeer fotogénlque vrachtauto terecht kwam. PABST. Te Parys wordt gezegd, dat G. W. Pabst, ontevreden over wat de Amerikaansche producers hem te Hollywood te doen ga ven, besloten zou hebben weer in Frankrgk te komen werken. Hij zou van zins zijn in de Fransche studio's „La Vie Parisienne" van Offenbach te draaien. ONDERZEE OPGENOMEN SPREKENDE FILMS. De eerste „sprekende film", die onder de oppervlakte der zee is opgenomen, is thans gereed gekomen en zal eerstdaags voor het publiek worden vertoond. De opnemingen zgn gedaan ter hoogte van het groote Aujtralische Barrière-ril en de hoofdpersoon is Annette Kellerman, de Australische filmac„rice en oud-Olym pisch kampioene zwemmen. In een interview met Reuter verklaarde de filmster tgdens haar verblijf te Pargs, dat bg de vervaardiging van de film ont- zaglgke moeilijkheden moesten worden overwonnen. Vier inboorlingen zwommen voortdurend rond met harpoenen om te beletten dat de haaien en zeenymphen en nereiden, die in de film voorkomen, aanvielen. De koraaldieren verwekken van tgd tot tgd zooveel schuim, aat geen opnemingen kunnen worden gemaakt. Eenmaal hebben wy wel vier maanden moeten wachten al vorens wij weer een scène konden opnemen, aldus verklaarde de actrice. Haar echtgenoot, Jim Sullivan, was cameraman en heeft alle opnemingen op den bodem der zee in een speciaal apparaat gemaakt, terwijl .hy in het geheel niet kan zwemmen. Eenmaal ben ik drie minuten en 14 se conden onder water gebleven, zoo vervolg de Annette Keilerman. Ik geloof dat dit voor vrouwen een record is. Wij maakten vier films, sprookjes van de zee, ontleend aan mijn boek „Sprookjes van de Zuidelijke Zeeën". Niet alleen voor kinderen zullen deze sprookjes interessant zijn, doch ook voor volwassenen, aange zien zg een beeld geven van het leven den bodem der zee. BEKROONDE FILM. De Vereeniging tot aanmoediging van kunst en nijverheid te Parijs kende den eersten prijs toe aan de film „Maria Chap- delaine", naar den roman van Louis Hemon, bekroond met den prix Concourt. CECIL SOREL EN MISTINGUETT IN TWEE FILMS. Twee zeer bekende vrouwelijke artisten gaan in de geluidsfilm debuteeren. Cécil Sorel en Mistinguett. De eerste zal in een historische film verschijnen. Zij is nog nooit anders dan in actualiteiten op het scherm geweest, maar haar „nummer" in het Ca sino de Paris, geheel verfilmd, moet haar fotogénieke oekwaamheid bewezen hebben. Jacques Deval voltooide een film voor Miss, die al ettelgke zwijgende films ge creëerd heeft. DIE LETSTEN VIER VON ST. PAULI. In haar productie-progiamma van het jaar 19351936 zal de Ufa den roman „Die Letsten zier von St. Pauli" van Josef Maria Frank verfilmen. „LA MALADE IMAGINAIRE" VAN MOLIÈRE. In het kader van de productie-groep Pe ter Paul Brauer vervaardigt de Ufa een korte klucht „De ingebeelde Zieke" naar Molière, waarvoor L. Muller en Rudo Rit- ter het draaiboek schreven. Voor de regie werd de intendant van het Leipziger Stadtheater Detlev Sierck geëngageerd. Componist en muzikale leider is Hans Otto Brogmann. LIEFDE, DOOD EN DUIVEL. De Ufa-film „Liefde, Dood en Duivel" werd door de Filmkeuring ii Duitschland zonder coupures vrijgegeven en „Kunst- lerisch wertvoll" verklaard.

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1935 | | pagina 9