Vlissingsclie Courant
DERDE BLAD
PUROL
-
VAN AMSTEL EN IJ
De Amste/èansche prinsemarij.
BRIEVEN UIT BELGIE
T
van de
van
Za'erdag 12 Januari 1935. No. 10.
Een belangrijke verklaring
De profeet van West despereert
niet. Boosaardige geestdrijverij
De justitie grijpt in. Zaan
dam herleeft. Bouwbedrijf heeft
perspectieven. Actie-Zwert-
broek. Geen bloemen.
't Is ongetwijfeld een hoogst belangrijke
verklaring geweest, die ingenieur Mussert
dezer dagen in een N.S.B.-vergadering hier
ter stede heeft afgelegd, toen hij het stand
punt van zijn bond tegenover het Joden
vraagstuk uiteenzette. Hierdoor is bij ve
len een bron van voortdurende ergernis en
afkeer weggenomen, ook al blijft men
overigens nog anti-pathiek staan tegenover
beginselen en strijdwijze, zooals die in een
naburigen staat worden toegepast.
Zelfs Joden zijn lid van den Nederland-
schen N.S.B. verzekerde de heer Mus
sert plechtig* dat is wel de meest afdoende
verklaring, die hij op dit punt geven kon.
Met dit al zijn we te Amsterdam nog niet
uit de sfeer der geestdrijving verlost.
De „profeet van West", de bekende
schoenmaker uit de Balboastraat, die reeds
sedert eenige jaren de aandacht op zich
vestigde door gevallen van inderdaad ver
rassende genezingen (suggestie), gaat nog
steeds voort met zijn oorlogsprofetiën en
aankondigingen van een spoedig naderend
einde der wereld. Indertijd hebben de goed-
geloovigen in zijn omgeving zich inderhaast
voorzien van allerlei proviand, om althans
de eerste oorlogsmaanden niet van honger
om te komen. Dit is nu ongeveer vier jaar
geleden. Vermoedelijk zal de proviand
inmiddels wel opgemaakt zijn Maar de
profeet, die zelf een grooten voorraad inge
slagen heeft, gaat door met zijn lugubere
voorspellingen en zal, indien hij tijd van
leven heeft, misschien wel eens gelijk krij
gen.
Een ander soort van geestdrijverij, doch
een van veel gevaarlijker en verontrusten
der strekking, is die van een propagandist,
die tot veler verontwaardiging, om niet te
spreken van afschuw, de gemoederen in be
weging brengt door de oude legende van
den ritueelen moord te lanceeren.
Hoewel hij zijn beschuldigingen tegen het
Jodendom in schrifturen en een artikel in
een orgaan alhier ónderteekende, wist men
aanvankelijk niet met wien men te doen
had.
Thans echter blijkt, dat de man 'n Haar
lemmer is en zich ook daar bezig houdt met
zijn onmogelijke propaganda.
Te Amsterdam o.a. heeft hij onder de
volksklasse vele ouders den schrik op 't
lijf gejaagd door te waarschuwen tegen het
meelokken van blonde jongens en meisje».
Deze zouden bij voorkeur in aanmerking
komen voorafslachting ten behoeve
van den door hen gesignaleerden ritus
Geloofwaardige ingezetenen uit Haar
lem, deswege geraadpleegd, verzekerden,
dat men hier te doen heeft met iemand die
verstandelijk geheel volwaardig is.
In verband met zijn anti-semietische pro
paganda waarschuwt hjj o.a. ook nadruk
kelijk tegen iet lezen van het Oude Testa
ment.
Men kan zich voorstellen, dat als gevolg
van deze beschuldigingen onder onze Am-
sterdamsche Israëlieten groote beroering
heerscht. 't Is voor de eerste maal dat
deze moórd-legende waarvan de bakermat
ligt in oud-Rusland en Oostenrijk in Ne
derland in 't openbaar gepropageerd wordt.
Intusschen vernamen we, dat de Amster-
damsche officier van justitie, mr. Van Thie-
le, beducht voor mogelijke gevolgen van
deze afschuwelijke propaganda, reeds tot
ingrijpen besloot. De Haarlemsche propa
gandist is deze week in zijn parket ontbo
den en zal zich voor de rechtbank hebben
te verantwoorden, zulks op grond van het
nieuwe wetsartikel, waarbij beleediging van
bepaalde groepen of instellingen strafbaar
wordt gesteld.
Zoo hoopt de Amsterdamsche burgerij,
voor zoover het nog niet onder den invloed
is gekomen van deze leugenpropaganda,
spoedig van den Haarlemschen geestdrijver
af te komen.
In de Zaansche havens neemt men thans
een bedrijvigheid waar, zooals men die zelfs
in de jaren vóór den wereldoorlog niet ge
kend heeft.
Onnoemelijk groot zijn de houtvoorraden
geweest, die Russische, Zweedsche en Zuid-
Amerikaansche schepen dezen zomer heb
ben aangevoerd en nog weer kort geleden
zijn opnieuw aanzienlijke zendingen gearri
veerd, zoodat de opslagloodsen in capaciteit
te kort schieten. Men zou zelfs kunnen
zeggen, dat in het waterrijke Zaangebied
meer hout dan water te zien is. Duizenden
balken liggen vlotsgewijze in de havens
op hun bestemming te wachten.
Is ditf een voorzorgsmaatregel geweest
in verband met de oorlogsgeruchten, die
in 1934 zoo herhaaldelijk de ronde deden
vroegen we gisteren in Zaandam. Men
zeide ons hieraan niet te gelooven, hoewel
naast onvoldoende bevoorrading, mogelijk
ook wel eens speculatieve bedoelingen m
't spel zullen zijn.
Hoofdzakelijk echter heeft men in den
tijdelijk abnormalen aanvoer een spoedig
te verwachten algemeene opleving in het
bouwbedrijf te zien.
Bevoorrading houdt uiteraard ook ver
band met vraag en vooruitzichten. Er zal
dezen zomer meer dan in eenig voorgaand
seizoen gebouwd worden. Voorts is veel
hout benoodigd voor de werken die in ver
band met het 60-millioenenplan worden
uitgevoerd en plaatselijk voor de spoorweg-
werken, stationsbouw en bouw van drie
bioscopen te Amsterdam.
In het centrum van Zaandam is de bui
tengewone bedrijvigheid in de haven ook
goed waar te nemen. Op de hoeken der
straten, waar verleden winter de werkloo-
zen bij honderden samengroepten, ziet men
thans maar een betrekkelijk gering aantal
werkloozen geposteerd.
Natuurlijk heerscht ook buiten het hout
bedrijf nog veel werkloosheid, maar dit
verschijnsel zal zich vooreerst nog wel
blijven voordoen.
De tegenstanders van de kleine politieke
partijen zien zich in 't gelijk gesteld door
de feiten, wanneer zg beweren dat deze
groepen nog voortdurend in aantal toene
men en de reeds bestaande politieke ver
warring daardoor komen vergrooten.
Men heeft te Amsterdam nu reeds de
nieuwe geavanceerde communistische groep
en spreekt van nog meer partij-splitsingen.
De in den lande speciaal door zijn voor
aanstaande functie in de Vara bekend ge
worden heer Zwertbroek, heeft na het
conflict met deze instelling en zgn ont
slag, een eigen orgaan opgericht, de
„Nieuwe Tijd", weekblad voor politiek, eco
nomie en cultuur.
Het is een blad in flink formaat dat zoo
wel socialisme als fascisme bestrijdt en
zijn lezers wel gevonden schijnt te hebben.
Men spreekt reeds van een belangrijke
intellectueele groep, die met de ideeën van
den heer Zwertbroek sympathiseert en zijn
Kamer-candidatuur zou willen bevorderen.
De „Nieuwe Tijd" lijkt ons meer een
wetenschappelijk periodiek het schenkt
ook veel aandacht aan communistische
problemen dan wel een orgaan dat lei
ding geeft aan politieke propaganda. Maar
ook dit kan voor de Juli-dagen nog ver-
keeren.
In een Fransch tijdschrift, waarin met
veel waardeering over Holland werd ge
schreven, maakte de schrijfster, die per
soonlijk ons land bezocht, de opmerking,
dat het haar aandacht had getrokken, hoe
langzaam ons publiek leest. Voor een bulle
tin, een simpele reclame hier of daar had
men dikwijls 10 minuten en langer noodig
om den inhoud in zich op te nemen.
In ieder geval beter dan oppervlakkig
lezen dachten we hoewel we de op
merking overigens juist achten.
Vermoedelijk hadden ook de lezers van
een plaatselijk kerkelijk blad alhier het te
leurstellend bericht van hun jubileerenden
predikant, waarin hg bij voorbaat voor alle
huldebetoon bedankte, lang en aandachtig
gelezen.
„Geen toespraken, geen cadeaux, geen
zang, geen bloemen op mijn feestdag" ver
zocht de jubilaris.
Men kan zich echter de verwondering
van het predikantsgezin voorstellen, toen
zich op den jubileummorgen reeds te 8 uur
een dame aanmeldde met 'n formidabele...
seringentak.
„Geen bloemen" zei de dienstbode
eenigszins afwijzend. Dominéé heeft dit
uitdrukkelijk verzocht. „Goed gelezen", re
pliceerde de dame, „maar dit zijn ook geen
bloemen, bet is slechts één bloem, en die
heeft dominéé niet verboden", en haastig
drukte ze de dienstbare haar seringentak
in de hand en tippelde triomfantelijk weg.
Zoo ging het den geheelen morgen door,
een zestigtal dames bracht ieder indivi
dueel en correct slechts één bloem aan
successievelijk één roos, één lelie, één an
jer, één orchidee, één tulp enz., zoodat te
12 uur, toen het bellemeisje onwel dreigde
te worden, drie bouquetten van meer dan
geoorloofden omvang en variatie in de ont
vangkamer prijkten.
„En je wou in 't geheel geen bloemen
hebben", zei de voorzitter van 't ministerie
teleurgesteld, toen hij den jubilaris als ge
bruikelijk kwam gelukwenschen.
Corres Pondent.
I.
Reportage van de hoofdstedelijke politie.
De publieke opinie.
Smeris, juut, kip, slaaf, slavendrijver,
machtsprotser, ziedaar een kleine collectie
van de onofficieele benamingen voor den
agent van politie. Inderdaad een kleine
collectie. Want de afkeer, die het over-
groote deel van de burgerij van den orde
bewaarder heeft, wordt op zeer verschil
lende wijze onder talrijke bewoordingen
gebracht.
Waarom Wij allen zijn wel eens met de
politie in aanraking gekomen de remmen
van onze vehikels waren niet in orde, we
reden zonder licht, we voetbalden op straat,
we wierpen barricades op, kortom we de-
IJsverm a alc
geelt ruwe huid
verzacht - geneest
den tallooze meer of minder ernstige din
gen, die tegen de belangen van anderen
indruischten. En wahneer we toevalliger
wijze er zelf niets mee te maken gehad
hebben, dan weten we toch van hooren zeg
gen zoo het een en ander minder goede
van de politie. We verheugen ons wanneer
het blijkt, dat de menschen die over ons
welzijn en geld, over onze veiligheid en
rust moeten waken, betrokken zijn in een
of andere minder fraaie affaire. Waarom
toch Is het misschien ómdat wij door
deze instelling, die wij om den drommel
niet zouden willen missen, gedwongen wor
den rekening met anderen te houden
Laten we maar liever niet op dat waarom
dieper ingaan. Ten eerste is dat een kwes
tie, die befaamde psychologen beter kun
nen behandelen en ten tweede krijgt men
zoo het weeë voorgevoel, dat er nog eens
iets minder schoons uit voort zou kunnen
vloeien, omtrent het specimen mensch.
Het is echter een feit, dat we het niet
gaarne zonder politie zouden willen stellen.
Het idee dat er dag en nacht over onze
persoon en bezittingen gewaakt wordt is
toch wel zeer prettig. U kent dat heerlijke
gevoel wanneer U veilig voor een bende
hongerige fietsers en knorrende motoren
over kunt steken, dank zij de groote, witte
hand van den agent. En ja, dat belemmeren
van barricaden opbreken mag dan een
zeker deel van de bevolking minder aan
genaam zijn maar er bestaat geen land
ter wereld, waar de politie niet in dienst
staat van de meerderheid - zg het in
Italië, Rusland, Duitschland of Nederland.
En dan mogen degenen die zoo luid ver-
oordeelen wel bedenken, dat er slechts heel
weinig martelaars bestaan.
Toch Is de houding tegenover den agent
lang zoo vijandig niet meer als jaren ge
leden. Wel prefereeren ook thans nog de
dienaren der wet in een andere buurt te
wonen dan waar zg dienst moeten verrich
ten. Dat men hen beter gezind is komt
waarschijnlijk, doordat men meer van het
werk der politie ziet en omdat deze zich
thans niet alleen meer bezig houdt met het
jagen op dieven en voetballende jongens,
maar ook sociaal werk verricht. Dit laatste
is een zijde, die men niet zoo heel goed
kent. Trouwens van de kern van ons politie
corps weet men ook niet veel af en dat is
helaas een van de vele oorzaken van het
onbemind zijn van den agent Wij zijn in
het geheel niet van plan reclame voor het
Amsterdamsche politiecorps te maken
evenmin kunnen wij verhalen opdisschen
van corruptieve agenten, inspecteurs en
commissarissen. Wij hebben slechts het een
en ander van de organisatie van het corps
gezien en naar onzen zin te weinig. Maar
het is ook wel begrijpelijk, dat de politie
den nieuwsgierigen reporter eenigszins aan
banden legt en een muur van discretie
optrekt, waartegen alle te ver gaande
wenschen afstuiten.
Want wat zou er niet alles kunnen ge
beuren, wanneer het werk van de recher
che te uitvoerig, te gedetailleerd belicht
werd. Bovendien de lezer zou zeer teleur
gesteld z\jn. De duizenden detectiveboeken
en verhalen geven nog maar al te vaak een
romantisch tintje aan het speurdersbedrnf.
Wanneer men echter de kasten vol keurig
gerangschikte kaarten gezien heeft waar
op foto en bijzonderheden vermeld staan,
wanneer men de helle lichte kamer gezien
heeft, waar de verdachten in drie standen
en face, profiel, met hoed gefotogra
feerd worden en waar hun vingerafdrukken
volgens een ingenieus systeem gerang
schikt zijn, dan valt van het speurdersvak
alle romantiek weg en blgft er nog slechts
hard, goed georganiseerd, nuchter werk
over.
The man in the street beseft maar al te
zelden de eigenaardige positie van den.
agent, die steeds zelfstandig moet optreden,
die geheel onafhankelijk maatregelen moet
treffen en die toch voortdurend rekening
moet houden met zgn meerdere. De agent
moet een groot, zeer groot gevoel van
eigenwaarde hebben, wil hij niet grondig
het land aan zgn baantje krijgen. Compli
mentjes krijgt hij zelden en promotie
maakt hij pas na vijftien dienstjaren.
De ratten van Halle. Waar
ministers werken en werk bren
gen. De prijzen in de hotels.
Het oude Halle is een innig Vlaamsch
stedeke, gelegen onder den rok van Brus
sel, juist op de taalgrens. De straten kron
kelen er treuzelend naar de mijmerende
pleinen heen, naar de Groote Markt, met
haar beroemde bedevaartskerk, naar de
Arkenveste, met haar slapende witte hui-
zekens als blanke bagijnhoven, naar het
meer dan duizendjarig Sollenbeemd, waar
eens het Frankisch legerhoofd Hallo, de
stichter der plaats, zijn Salische woonst
optrok, naar „Lamme Gisj" tenslotte, waar
Teniers zijn dansende boeren schilderde en
Hendrik Conscience zijn edele Cilia vond, 't
schoone meisken uit het verhaal dat speelt
in de Brabantsche Ardennen en waaruit
't waterwegelken van „De Verwarde Zaak"
of het Consciencepad ontstond.
Van Brussel krijgt Halle nog een ander
waterwegelken toegestroomd het is de
stinkende Zennebeek, welke men te Brussel
ziet noch ruikt, wgl zij er overwelft wordt
door de boulevards en als riool dient. Het
is daar een verborgen moddertunnel, waar
in rioolratten huizen groot als konijnen en
die hun holen graven tot diep in de oevers
van de vrije bedding, tot in het open land
van Halle, waar ze meer verwoestingen
kunnen aanrichten dan in de arduinen
booggewelven van de Brusselsche slijkspe-
lonken der Zenneriolen.
Niet alleen de verharde wegen maar ook
de vloeren der huizen in de omgeving der
Zenne te Halle vertoonen groote scheuren,
welke ter plaatse reeds kleine verzakkingen
deden ontstaan en het stadje met instor
ting bedreigen. Na een onderzoek is geble
ken, dat deze verzakkingen het gevolg zijn
van de ondergravingen door de vernielzuch
tige rioolratten veroorzaakt en die het
stadje in één dicht net van tunnels, holen
en onderaardsche loopgraven ondermijnen.
Reeds worden maatregelen beraamd om 'n
ramp te voorkomen en de vroede vaderen
van Halle zien ijverig naar middelen uit om
de snoode dieren te weren, die zoo vraat
zuchtig bezig zyn hun stedeke te verslin
den. Als de legendarische rattenverdelger
van Hammein nog leefde zou het spoedig
met de ratten van Halle gedaan zijn
maar de tooverfluitspeler van Hammein is
dood als zijn legende en in de wereld onzer
dagen verdelgt men geen ratten meer met
romantiek
!|S Sjt
Zooals vele andere intellectueelen schij
nen ook sommige leden van het hooger Bel
gisch regeeringspersoneel de zegening van
den achturendag niet te kennen. Gewoonlijk
vóór acht uur 's morgens, dikwijls reeds
om half acht, stappen de Belgische schat
kistbewaarders, de heeren Francqui en
ENKELE FRANSCHE FILMS.
Onzeker en verward gaat dit filmseizoen
zijn gang. Groote sterren als Garbo en
Dietrich hebben hun jaarlijksch kanonschot
gelost en bij alle voortreffelijkheid van
regiewerk scheen hun echo toch zwakker
geworden. Verder is het met Hollywood
Jeelijk mis en de groote opleving van het
vorige seizoen, toen Amerika overrompelde,
missen wy danig bij de tweede en derde
rangs werken die thans uit dien hoek
voortgezet worden. Er is maar één hoop,
de producers hebben verleden week hun
koppen by elkaar gestoken, omdat ook de
thermometer van Broadway, zooals Hen
drik Scholte zich uitdrukt, stukken gedaald
was en de groote theaters dreigden te ont
volken. Het besluit was „better stuff", nu
zy de angst voor kerk en vrouwenclubs,
die de productie den laatsten tgd geremd
heeft, te boven beginnen te komen en nu
Upton Sinclair toch geen gouverneur van
Californië geworden is. Weet men, dat zes
der grootste maatschappyen voor die even
tualiteit reeds land in optie hadden in den
staat New Jersey en dat Florida, waar toe
vallig ook het stadje Hollywood ligt, tien
jaar vrydom van alle belastingen geboden
heeft, indien de filmindustrie om Sinclair's
dreigenden arm te ontloopen, het eene Hol
lywood naar het andere wilde overplaatsen
wat heusch niet zoo moeiiyk was bij de
betrekkelijk simpel gebouwde droomfabrie-
ken en wat dan ook terdege is overwogen
Maar ook al zou Hollywood zich gaan ver
manen, dan krygen wg toch het nieuwe
resultaat hier pas een half jaar later en
het zou wel eens kunnen zgn, dat onze
theaters eerst nog de gevolgen van een
„low ebb" aan den ïyve moeten voelen.
Menig theater, dat al aardig „iyn" in zijn
wekelgksch programma ging brengen, is
op het oogenblik van slag af en in het
halfduister ziet men dat het half-vol is
tevens.
Daar komt nog bij, dat het by onze Oos-
teiyke naburen angstig stil biyft (want de
eenige behoorlijke uitzondering „Maske
rade", was tenslotte Oostenryksch in hart
en nieren en het zegt wat, dat deze film bij
gebrek aan Duitsche equivalenten tevens
het grootste Beriynsche succes van het
seizoen werd). Voorts, dat Engeland, dat
zich op groote dingen voorbereidt en zich
met enorme contracten en gemeenschappe-
lgke interessen aan Hollywood gebonden
heeft, met den bouw van zijn nieuwe stu
dio's en het uitvoeren van zgn plannen om
de Europeesche productie te gaan ver
overen, nog niet klaar is. Derhalve richt
ten een tydlang de zoeklichten zich, „faute
mieux", op Frankrgk. Frankrgk is geen
filmland in den eigeniyken zin. De taal
dwingt het tot een soort, by de wereld
markt vergeleken, provinciale productie,
en de zucht tot amusement is voor den
Parijzenaar tevens verbonden met verfilm
de kluchtjes en theatrale effecten. Erich
Pommer maakte, met den Weenschen Max
Ophüls als regisseur een zeer onfransch
filmpje, het geestige „On a volé un Hom-
me", maar werd dan ook terstond in de
zelfde kwaliteit naar Hollywood overge
plant.
„Vrouwenbad", waarvoor men Vicky
Baum's allerliefste treinlectuur „Heil in
Frauensee" had gekozen, werd onder
slechte regie een volslagen mislukking in
plaats van een frissche zomersche film van
'n stralenden blonden zwemmeester en 'n
blauw meertje met alpentoppen daarbo
ven, stond er een bedremmeld Fransch jon
getje en wg bleven grootendeels binnens
huis. En verder is het al Harry Baur wat
de camera draaide. Het is waar, dat men
in Baur een geboren filmtype heeft, waar
een Jannings niet tegen op kan en die mis
schien enkel door Laughton geëvenaard,
wordt. Maar men zet hem dan ook in vgf
zes films, die thans allen kriskras door
elkaar in ons land afgedraaid worden,
tegelgk en het goede wordt met het slechte
vermengd. Zijn Rotschild was nog een
magnifieke creatie op een heerlgk gege
ven een arme, droeve hobo, die toevallig
ook Rotschild heet en met een vermoeid
gezicht den multimillionnalr uithangt. Maar
tenslotte verliep de film in een zaken-
comedie van het bekende soort en blgkbaar
durfde men de scherpe satyre, die in het
heele geval stak, niet ten volle aan. Een
latere Baur-creatie, Julien Duvivier's „La
tète d'un homme", toonde Baur in een al te
statisch type, sterk van opzet als de dikke,
Indolente, ongewasschen politieman, een
Fransch broertje van Kommissar Lohmann,
maar de film miste de bezieling van Lang
en werd een gewoon „drame policier",
waarin de Mongool Inkishinof, thans „trés
Parisien", zgn Slavisch shownummer kon
maken, waarin hg ten slotte onder de
wielen van een wel zeer fotogénlque
vrachtauto terecht kwam.
PABST.
Te Parys wordt gezegd, dat G. W. Pabst,
ontevreden over wat de Amerikaansche
producers hem te Hollywood te doen ga
ven, besloten zou hebben weer in Frankrgk
te komen werken. Hij zou van zins zijn in
de Fransche studio's „La Vie Parisienne"
van Offenbach te draaien.
ONDERZEE OPGENOMEN SPREKENDE
FILMS.
De eerste „sprekende film", die onder
de oppervlakte der zee is opgenomen, is
thans gereed gekomen en zal eerstdaags
voor het publiek worden vertoond.
De opnemingen zgn gedaan ter hoogte
van het groote Aujtralische Barrière-ril
en de hoofdpersoon is Annette Kellerman,
de Australische filmac„rice en oud-Olym
pisch kampioene zwemmen.
In een interview met Reuter verklaarde
de filmster tgdens haar verblijf te Pargs,
dat bg de vervaardiging van de film ont-
zaglgke moeilijkheden moesten worden
overwonnen.
Vier inboorlingen zwommen voortdurend
rond met harpoenen om te beletten dat de
haaien en zeenymphen en nereiden, die
in de film voorkomen, aanvielen.
De koraaldieren verwekken van tgd tot
tgd zooveel schuim, aat geen opnemingen
kunnen worden gemaakt. Eenmaal hebben
wy wel vier maanden moeten wachten al
vorens wij weer een scène konden opnemen,
aldus verklaarde de actrice.
Haar echtgenoot, Jim Sullivan, was
cameraman en heeft alle opnemingen op
den bodem der zee in een speciaal apparaat
gemaakt, terwijl .hy in het geheel niet kan
zwemmen.
Eenmaal ben ik drie minuten en 14 se
conden onder water gebleven, zoo vervolg
de Annette Keilerman. Ik geloof dat dit
voor vrouwen een record is.
Wij maakten vier films, sprookjes van
de zee, ontleend aan mijn boek „Sprookjes
van de Zuidelijke Zeeën". Niet alleen voor
kinderen zullen deze sprookjes interessant
zijn, doch ook voor volwassenen, aange
zien zg een beeld geven van het leven
den bodem der zee.
BEKROONDE FILM.
De Vereeniging tot aanmoediging van
kunst en nijverheid te Parijs kende den
eersten prijs toe aan de film „Maria Chap-
delaine", naar den roman van Louis Hemon,
bekroond met den prix Concourt.
CECIL SOREL EN MISTINGUETT
IN TWEE FILMS.
Twee zeer bekende vrouwelijke artisten
gaan in de geluidsfilm debuteeren. Cécil
Sorel en Mistinguett. De eerste zal in een
historische film verschijnen. Zij is nog nooit
anders dan in actualiteiten op het scherm
geweest, maar haar „nummer" in het Ca
sino de Paris, geheel verfilmd, moet haar
fotogénieke oekwaamheid bewezen hebben.
Jacques Deval voltooide een film voor
Miss, die al ettelgke zwijgende films ge
creëerd heeft.
DIE LETSTEN VIER VON ST. PAULI.
In haar productie-progiamma van het
jaar 19351936 zal de Ufa den roman „Die
Letsten zier von St. Pauli" van Josef Maria
Frank verfilmen.
„LA MALADE IMAGINAIRE"
VAN MOLIÈRE.
In het kader van de productie-groep Pe
ter Paul Brauer vervaardigt de Ufa een
korte klucht „De ingebeelde Zieke" naar
Molière, waarvoor L. Muller en Rudo Rit-
ter het draaiboek schreven. Voor de regie
werd de intendant van het Leipziger
Stadtheater Detlev Sierck geëngageerd.
Componist en muzikale leider is Hans Otto
Brogmann.
LIEFDE, DOOD EN DUIVEL.
De Ufa-film „Liefde, Dood en Duivel"
werd door de Filmkeuring ii Duitschland
zonder coupures vrijgegeven en „Kunst-
lerisch wertvoll" verklaard.