inns doi
ÏUU
Fati Atelier Jll Bil
ONZE
SINT NICOLAAS
PRIJSVRAAG
EERSTE BLAD
No.272 72e Jaargang IQ34
17 NOVEMBER
Uitgave: firma f. VAN OE VELBE Ir., Walstraat
58-60, Vlissingen.T
elef. 10. Postrekening 66287 tjpPij
Verschijnt dai
lelijks, uitgezonderd
1 op Zendag en algemeen erkende Ctirii
stelijke feestdagen
STADS- EN PROVINCIENIEÜWS
Het meest intieme geschenk
is Uw Foto
Belangrijke
geldprijzen!
VLISSINGSCHE COURANT
m
ABONNEMENTSPRIJS: Voor alle gemeenten op Walcheren en waar agentschappen geves- ADVERTENTIEPRIJSVan 15 regels 1.25iedere regel meer 25 cent. Bii abonnement
tigd zijn 2.20 per 3 maanden. Franco door het geheele rijk 2.50. Voor België, Duitschland jlg speciale prijzen. Reclames 50 ct. p. regel. Kleine advertenties van 15 regels 50 ct. Iedere regel
en Frankrijk 73.40. Voor de overige landen bij wekel. verz. 3.20. Afzonderlijke nrs. 5 cent. meer 10 ct. (max. 10 regels). Bij 3 maal plaatsing van 15 regels/Lalles bij vooruitbetaling
De abonné's in 't bezit eenei 4 ffPi ft fï
Polis, zijn GRATIS verze-
kerd tegen ongelukken voorU xjl \J
gulden bij levens
lange ongeschikt
heid tot werken.
llUU een ongeluk. UUU
gulden bij verlies 4 p A
van een 1 8
hand, voet of oog. JLU U
gulden bij verlies
van
een duim
A tt fjj gulden bij verlies f—
gulden bij verlies
van eiken
anderen vinger
AANGESLOTEN BIJ HET BUREAU VOOR PUBLICITEITSWAARDE, INGESTELD DOOR DE VEREENIGING „DE NEDERLANDSCHE DAGBLADPERS"
Dit nummer bestaat uit 3 bladen
en een Kindercourant,
N. R. V.
Grand Hotel „Britannia".
De voorzitter, de heer Noest, opende de
zen eersten .avond van bovengenoemde ver-
eeniging-met een woord van welkom tot de
niet-talrijke aanwezigen. Hij betreurde het,
dat niet veel meer waren opgekomen, daar
de spreker, de heer D. van Staveren uit
Den Haag, een drukke opkomst ten volle
verdiende. De spreker of juister uitgedrukt
de „causeur" begon zijn gehoor reeds dade
lijk voor zich in te nemen door op geestige
manier zijn onderwerp „Het wonder der
film" in te leiden met de opmerking, dat
hij ons een kijkje zou geven in de „keuken"
van de film, waarbij we eens mochten toe
zien, hoe die spijs bereid wordt. Wel had hij
meermalen daarover de afkeuring gehoord,
dat hij de trucs en dergelijke dingen, die bij
het maken van een film te pas komen,
blootlegde, maar spr. had de ervaring op
gedaan, dat, hoe meer men van die details
hoort en weet, des te interessanter die won
derlijke dingen zijn, des te meer respect
men voor die knappe menschen (regis
seurs, fotografen en dergelijken) leert heb
ben. Want hij wilde ons eens laten zien,
hoe men in die droomfabrieken, waar droo-
men gemaakt worden, vervaardigde als
echt, wat niet echt was. In den loop zijner
geestige causerietoonde spr. ons dit aan,
door te wijzen op het kleine gedeéïte van
gebouwen en dergelijke, dat de suggestie
gaf van een gr'ootsch geheel, een monu
mentaal gebouw, een oerbosch enz. Om de
film en het fabriceerem ervan te begrijpen,
moest spr. een beetje techniek geven, waar
voor hij antwoord wilde geven op de schijn
baar simpele vraag hoe het komt, dat op
het filmvlak levende beelden komen, men
schen en dieren die zich bewegen, die loo-
pen. Dat bewegelijke geeft men weer met
behulp van een toestel, dat zich aanpast
aan eigenschappen van lichaam en geest,
een biologische en psychologische kwestie
dus. Daarbij wees spr. op de vorming van
het beeld op de „gevoelige plaat" in ons
oog, en tegelijkertijd op de eigenschap, dat
lichtindrukken, die gewekt worden, nog
zeer korten tijd in de hersenen verblijven
(het z.g.n. nabeelden), terwijl er steeds
nieuwe indrukken gewekt worden, zoodat
het lijkt of er geen tusschenruimten zijn.
Nu heeft mén ook het z.g.n. nabeelden over
donkere momenten heen. Van deze laatste
eigenschap maakt men nu bij het filmen
gebruik. Er worden normaal 16 momenten
per seconde gemaaktneemt men er meer,
bijv. 32 in de sec., dan doet de projectie
langzamer - aan draait men langzamer,
dan lijkt alles veel vlugger te gaan. Ook
wees de spr. er op, dat de film niet regel
matig gaat, maar schoksgewijs, welke laat
ste beweging veroorzaakt wordt, doordat
bjj het apparaat een metalen schijf steeds
voor de film zich beweegt. Dit laatste ver
oorzaakt een onderbreking, waarvan niets
bemerkt wordt, doordat de lichtindrukken
zeer sterk zijn. Doprdat men telkens andere
beelden krijgt, heeft men de illusie van be
wegende beelden. Daarna gaat spr. na, op
welke manieren men getracht heeft, den
indruk te wekken van beweging (karton
netje met beelden aan weerszijden, die
rondgedraaid werden, de wondertrommel).
Nadat de fotografie ontdekt was, ging het
makkelijker, bijv. van een loopend paard
werden door middel van 24 naast elkaar
geplaatste camera's, evenzooveel beelden
gemaakt. Edison heeft een goeden stoot in
de richting gegeven door te experimentee
ren om een zingende dame te laten zien,
waarbij hij dus begon met waar wij tegen
woordig geëindigd zijn. Zijn vriend East
man bracht nieuwe hulp door de beelden te
laten opnemen op een celluloid-strook, die
Edison weer verbeterde door op den band
zonder eind gaatjes te maken aan den rand.
Maar de oertype van onze tegenwoordige
opname- en reproductie-apparaten werd
uitgedacht door de gebroeders Lumière,
f die zoo'n apparaat ontwierpen. Dat wera
verbeterd, maar nog was het niet geschikt
voor geluidsfilm. Deze heeft den weg door-
loopen van de gramofoonplatenfilm, die
verbonden werd met de gewone film door
een synchroonmotor, waarbij het nadeel
was, dat de film vlugger sleet dan de ge-
luidsvoortbrenging tot de tegenwoordige
geluidsfilm, waarbij het beeld en het geluid
op denzelfden band komen.- Dit laa;tste
wordt op de film gebracht door bemidde
ling van een foto-electrische cel, welke het
geluid als 't ware fotografeert op den
lichtband. Ook wees spr. er op, dat de
sterkte, de nuance,- de kleur van het geluid
geregeld kunnen - worden,- wat geschiedt
door den geluid-ingenieur of geluid-mixer.
Na deze technische inleiding liet spr. een
schitterende rij beelden zien, waarinde
eerste plaats de vroegere, gebrekkige din
gen werden vertoond, weïke men gebruikte
om de illusie van bewegende beelden te
wekken. Daarop volgde een .lichtbeeld met
de dpie verschillende soorten films (35
m.M., 16 m.M. en 9 m.M.), waarvan, 'de
voor- en nadeëlen in gevaarlijkheid, grootte
van beeld en meer of mindere kostbaarheid
werden vermel'd. Oök werd erop gewezen,
dat door de geluid-opname op den band der
film de beelden veel kleiner worden. Dan
passeerden de revue een filmapparaat van
1918 met de verschillende onderdeelen en
détail, en een modern bioscopptoestel, waar
bij de opmerking geplaatst werd, dat in de
cabine alles donker is. Ten slotte gingen
de beweegbare camera en de camera op
driepoot, waarvan men gebruik maakt om
zich te kunnen verplaatsen. Vervolgens
wees spr. er op, dat men voor de opname
licht, veèl licht noodig heeft, waarom men
oorspronkelijk alleen opnamen deed in Hol
lywood en aan de Rivjera. Nu echter, met
de steeds intenser wordende kunstverlich-
ting kan men overal films maken. Spreker
toonde ons de filmstad van UFA en bracht
ons ook in de ateliers daarvan, waarna hij
beelden gaf van opnamen binnen de dub
bele wanden, waarbij hij ons wees op de
trucs, die gebruikt werden om te suggeree-
ren en ook vertelde, dat van een scène ver
schillende opnamen, in verschillende rich
tingen genomen werden. De beste daarvan
werden vereenigd tot een film.
A. G. O.
Stefan Askenase.
Concertgebouw
Onder auspiciën van deze vereeniging
heeft de vermaarde Poolsche pianist, Ste
fan Askenase, gisteravond zijn tweede re
cital hier ter stede gegeven met werken
van Beethoven en Chopin.
Askenase, de fameuse klavierspeler, de
fijn besnaarde muzikale kunstenaar van hec
echte ras, gaf een zuivere en dichterlijk ge
voelige vertolking van Beethoven's sonate
in A dur op. 2, nr. 2, een van de drie voor
treffelijke kunstwerken in 1796 verschenen
en door het Bonnsche genie opgedragen
aan zijn leermeester Haydn. Hoe volmaakt
klonk het Largo appassionata onder-zijn
vingers. Met groot technisch meesterschap
en overvloed van temperament werd daar
na de Beethoven-sonate in Es dur op. 31
nr. 3 (1802), bestaande uit nagenoeg uit
sluitend snelle deelen, gespeeld. De eenheid
van het geheel bleef bewaard, terwijl de
vertolking zich tevens door een fraaien cli
max kenmerkte.
Dat Stefan Askenase een gevoelig
poëtisch vertolker is, bieek ook uit zijn diep
doorvoelde Chopin-wedergaven. In de be
roemde Etudes op. 25 traden zijn artistici
teit en brilliante techniek wel zeer helder
en klaar aan den dag. De Nocturne in H dur,
een. van die zacht droomende, teere nacht
zangen van den romantischen componist,
waarin de bleek-zilveren maanlicht-poëzie
ruischt van iedere noot, werd voornaam en
subtiel voorgedragen. De prachtlievende
door den energieken rhythmus feestelijk en
heldhaftig klinkende As dur Polonaise werd
een feest van klank, mede door de enorme
ontwikkeling van de linkerhana, welke uit
de ostinato octavenbas geheel duidelijk
werd.
De kunstenaar, wiens memo-techniek
zéér zeker vermelding verdient, oogstte
steeds geestdriftige toejuichingen en werd
aan het slot eenige malen teruggeroepen,
waarvoor hij met een Chopin-toegift dankte.
O.
Alha mbra-Theater.
Het huis in de 56e straat.
Liefde engros Design for Living).
De grondige wijziging, welke het aspect
van Duitschland's filmindustrie gedurende
het laatste jaar heeft ondergaan en die de
beschaafde en ontwikkelde wereld nooit zal
aanvaarden, leidde tot onvermoede resulta
ten. De Fransche industrie steeg ten onzent,
terwijl ook de Engelsche filmindustrie vor
deringen maakte. En ook de Amerikaan-
sche filmondernemingen hebben in sterke
mate van de veranderde omstandigheden
geprofiteerd.
Een kenteekenend voorbeeld van de hoog
te, waarop zich de gemiddelde Amerikaan-
sche film thans bevindt is „The House on
56th. Street". Men groepeerde een sterk
ensemble rondom Kay Francis en maakte
een soort Cavalcade. De plaats van wereld
schokkende gebeurtenissen wordt hier in
genomen door een vrouw, die door een
noódlottigén samenloop van omstandighe
den, waaraan "het gèwrongen-opzéttelijke
ontbreekt, het geluk, dat zij als echtgenoote
en moeder in het huis aan de 56e straat
vindt, moet prijs geven. Na als ongewild
hoofdpersoon van een revolver-tragedie in
de gevangenis te hebben vertoefd, bewan
delt zij het smalle gebied, dat tiisschèn' het
domein der gangsters en de dóór 't fatsoen
geregeerde wereld ligt. Als partner van
een 'heer, die met valsche kaarten manipu
leert, wordt zij „croupier" van een speel
bank, welke in het huis gevestigd wordt,
waarin zij eens gelukkig was. Het is de
verdienste van den acteur "Santléy, dat hij
het onwaarschijnlijke mensclielijk-aanneme-
lijk heeft gemaakt. De film wordt door 'een
Leitmotiv beheerscht dat der erfelijke
speelzucht. Kay Francis stelt de dochter
van een speler voor, die geluk had, tot hij
ontmaskerd werd. Het !is een variant op
„Madame X", dat haar'dochter, die haar
niet kent, als speelster ;het huis betreedt
om'èen vermogen te verliezen. De uitne
mend regisserende "Robert Florëy hëeft
het happy-end vermeden. ,Hy vermijdt trou
wens alles, wat de film ,?\f.ooier" zou kun
nen maken. In ruim een uur speelt zich de
handeling af, in ruim een uur verbluft Kay
Francis tal van malen door haar groote
talenten. Het noodlot van een huis het
noodlot van menschen wordt weergegeven
op een wijze, die niets verontschuldigen of
verklaren wil. De camera was gericht op
het leven, dat zooveel fantastischer is, dan
alle auteurs bijeen kunnen bedenken.
Even smakeloos als de vertaling van
„Design for Living" is, even charmant is
deze film-comedie en even prachtig zijn de
vondsten van den regisseur Ernst Lubitsch.
Dit is niet alleen een prachtige, lichte co-
medie met een geestigen, flonkerenden dia
loog, maar het is tevens een uitmuntende
gelegenheid om lyrische of didactische be
schouwingen aan het vraagstuk der moder
ne jeugd te wijden. Een film, waarover
onze zeden-verwilderaars zoo heerlijk zou
den kunnen moraliseeren, theoretiseeren
en theologiseeren, of met welk gedaas ze
meer hun tijd verdoen of hun carrière .we
ten te maken.
Het gegeven is zeer geestig Een Ame-
rikaansche teekenares maakt in een Fran-
schen trein kennis met een schilder en een
tooneelschrijver. Beiden worden verliefd en
zij houdt van den een zonder den ander te
kunr.en vërgeten. Er wordt „een gentle
men's agreement" gesloten en de grenzen
van de onderlinge verhouding worden uit
sluitend door de vriendschap bepaald. De
schrijver wordt in Londen een „rage", met
welken zelfspot de schrijver (Cavalcade)
zich zelf bedoelt. De schilder en de reclame-
teekenares blijven in Parijs achter. Met een
„I am no gentleman" duidt Gilda de onmo
gelijkheid aan, om de eens gemaakte af
spraak te houden. Het zijn twee mannen,
die GildaMiriair Hopkins, zij speelt in
deze film d e rol van haar loopbaan, is
zelfs beter dan in „Jekyll 'and Hyde" be
minnen en haar elkaar bestrijden. Het is de
leider van het Amerikaansch reclame
bureau, die tenslotte met haar trouwt. Na
deze episode krijgt de film een onmisken
baar burleske nuance na deze wending
in het gegeven wordt de geest van de co-
medie opgegeven voor de grovere lijnen van
een kluchtig blijspel. Lubitsch weet
dan nog geheel zich zelf te blijven en
maakt door zijn prachtig meesterschap den
overgang verklaarbaar. En aannemelijk,
waar Gilda het „gentlemen's agreement"
boven het huwelijk met Plunkett stelt.
Een echte Lubitsch-film. Een film vol
prachtige details, gemonteerd in een vlot
heid, een precisie, een geestigheid, die aan
de beste Fransche films herinnert.
Daar is al direct dat begin in het armoe
dige boemeltreintje met de twee gesjochte
kunstenaars. Kwajongensachtig, met een
on-Amerikaansche lichtheid en luchtigheid
is deze vermakelijke persiflage en intelli
gente, heerlijke satiren.
Elk filmvriend moet dit flonkerend Lu-
bitsch-werk gaan zien
Voor een goede uitvoering naar
Badhuisstraat 63
Luxor-theater.
Hoeraik ben een zwerver.
Vader worden is niet moeilijk.
De naam. van Al Jolson heeft bij het pu
bliek een goeden klank. De held van Sunny
Boy heeft zich een jaar of vier geleden een
geweldige reputatie verworven. Als we ons
goed herinneren werd The singing Fool
zelfs geprolongeerd. Ook in dit eerste
hoofdnummer heeft Al weer een groot aan
tal liedjes te zingen, waardoor een schoone
gelegenheid wordt geboden om eens te con-
stateeren, welk een ontzaglijke winst de
geluidsfilm heeft te boeken. Thans zijn het
de meeste liedjes, die, met speciaal vervaar
digde dialogen, het tempo en het rhythme
van de film uitmaken en daardoor een bij
zonderen indruk "estigen.
Het verhaal is een verheerlijking van het
zwerversbestaan. The Bumper (Al Jolsón)
is de vroolijke, optimistische vagebond,
wiens huis een park, wiens dak de lucht en
wiens leven een lied zonder einde is. Hij' is
een goed vriend van den burgemeester van
New-York (gespeeld door Frank Morgan),
die ten onrechte zijn meisje de bons geeft.
In vertwijfeling springt het arme kind
(Madge Evans) in het water, waaruit ze
door Bumper gered wordt. Dan blijkt, dat-
ze haar geheugen verloren heeft. Hét ver-'
leden bestaat niet meer voor haar. Al'
neemt haar verzorging op zich en zoolang
haar herinneringsvermogen niet terugkeert
is hij gelukkig met de gedachte, dat zij
even verliefd is op hem als hij op haar.
Doch op zekeren dag komt de ontknooping.-
Een weerzien doet haar van den schok het
geheugen terug krijgen, hetgeen tevens de
uitschakeling van den armen Bumper be-
teekent. Zij herkent hem niet meer en met
tranen in de oogen gaat Bumper naar zijn
kameraden in het park terug. Bij de vogels,
de boomen en den zonneschijn "zal- hij zijn
geluk hervinden, „Hallelujah, I'm a bum".'
Al Jolson is voor de uitbeelding van deze -
rol als geknipt, Madge Evans heeft ontroe
rende momenten, alleraardigst zijn een.
paar filmkomieken, alsmede een buitenge
woon grappig negertje, Edgar Connor, Al's
factotum. Een amusementsfilm vlot, frisch,
en boeiend, geregisseerd door niemand min
der dan Lewis Milestonè, den man van.
„Van het Westelijk front geen nieuws".
In de tweede hoofdfilm ziet Harry Liedt-
ke, zich als deftig zakenman plotseling
voor het feit geplaatst, dat een lieftallige
jonge dame (Louise Ullrich) zich als-zijn.
dochter bij hem aanmeldt, terwijl hij nooit
van haar bestaan geweten heeft. Harry
schikt zich zoo goed en zoo kwaad als 't,
kan in het onvermijdelijke, beleeft een reeks,
gebeurlijkheden, waarbij zijn hart schom
melt tusschen vaderliefde en die andere
VOOR VOLWASSENEN
Voor onze Sint Nicolaasnummers, waarvan hel
eerste in den loop der volgende week zal uit
komen, hebben wij een prijsvraag ontworpen,
waarbij de aandacht van onze lezers speciaal
gericht moet worden op de advertenties welke
in die bladen voorkomen. Het belooft weer een
interessante wedstrijd te worden
Nadere bijzonderheden zullen wij in onze speciale
nummers bekend maken.
Voor de kinderen heeft onze redactrice, Mej.
Truus Eygenhuysen, een afzonderlijken wedstrijd
uitgeschreven, waarvan in dit nummer de tweede
opgaaf voorkomt.
H.H. Winkeliers, benut deze uitnemende gelegenheid om de aandacht op uw
speciale étalages te vestigen Wij komen U gaarne bezoeken om onze
ZEER VOORDEELIGE VOORWAARDEN met U te bespreken.
DE UITGEVERS DER
„VLISSINGSCHE COURANT"