inns doi ÏUU Fati Atelier Jll Bil ONZE SINT NICOLAAS PRIJSVRAAG EERSTE BLAD No.272 72e Jaargang IQ34 17 NOVEMBER Uitgave: firma f. VAN OE VELBE Ir., Walstraat 58-60, Vlissingen.T elef. 10. Postrekening 66287 tjpPij Verschijnt dai lelijks, uitgezonderd 1 op Zendag en algemeen erkende Ctirii stelijke feestdagen STADS- EN PROVINCIENIEÜWS Het meest intieme geschenk is Uw Foto Belangrijke geldprijzen! VLISSINGSCHE COURANT m ABONNEMENTSPRIJS: Voor alle gemeenten op Walcheren en waar agentschappen geves- ADVERTENTIEPRIJSVan 15 regels 1.25iedere regel meer 25 cent. Bii abonnement tigd zijn 2.20 per 3 maanden. Franco door het geheele rijk 2.50. Voor België, Duitschland jlg speciale prijzen. Reclames 50 ct. p. regel. Kleine advertenties van 15 regels 50 ct. Iedere regel en Frankrijk 73.40. Voor de overige landen bij wekel. verz. 3.20. Afzonderlijke nrs. 5 cent. meer 10 ct. (max. 10 regels). Bij 3 maal plaatsing van 15 regels/Lalles bij vooruitbetaling De abonné's in 't bezit eenei 4 ffPi ft fï Polis, zijn GRATIS verze- kerd tegen ongelukken voorU xjl \J gulden bij levens lange ongeschikt heid tot werken. llUU een ongeluk. UUU gulden bij verlies 4 p A van een 1 8 hand, voet of oog. JLU U gulden bij verlies van een duim A tt fjj gulden bij verlies f— gulden bij verlies van eiken anderen vinger AANGESLOTEN BIJ HET BUREAU VOOR PUBLICITEITSWAARDE, INGESTELD DOOR DE VEREENIGING „DE NEDERLANDSCHE DAGBLADPERS" Dit nummer bestaat uit 3 bladen en een Kindercourant, N. R. V. Grand Hotel „Britannia". De voorzitter, de heer Noest, opende de zen eersten .avond van bovengenoemde ver- eeniging-met een woord van welkom tot de niet-talrijke aanwezigen. Hij betreurde het, dat niet veel meer waren opgekomen, daar de spreker, de heer D. van Staveren uit Den Haag, een drukke opkomst ten volle verdiende. De spreker of juister uitgedrukt de „causeur" begon zijn gehoor reeds dade lijk voor zich in te nemen door op geestige manier zijn onderwerp „Het wonder der film" in te leiden met de opmerking, dat hij ons een kijkje zou geven in de „keuken" van de film, waarbij we eens mochten toe zien, hoe die spijs bereid wordt. Wel had hij meermalen daarover de afkeuring gehoord, dat hij de trucs en dergelijke dingen, die bij het maken van een film te pas komen, blootlegde, maar spr. had de ervaring op gedaan, dat, hoe meer men van die details hoort en weet, des te interessanter die won derlijke dingen zijn, des te meer respect men voor die knappe menschen (regis seurs, fotografen en dergelijken) leert heb ben. Want hij wilde ons eens laten zien, hoe men in die droomfabrieken, waar droo- men gemaakt worden, vervaardigde als echt, wat niet echt was. In den loop zijner geestige causerietoonde spr. ons dit aan, door te wijzen op het kleine gedeéïte van gebouwen en dergelijke, dat de suggestie gaf van een gr'ootsch geheel, een monu mentaal gebouw, een oerbosch enz. Om de film en het fabriceerem ervan te begrijpen, moest spr. een beetje techniek geven, waar voor hij antwoord wilde geven op de schijn baar simpele vraag hoe het komt, dat op het filmvlak levende beelden komen, men schen en dieren die zich bewegen, die loo- pen. Dat bewegelijke geeft men weer met behulp van een toestel, dat zich aanpast aan eigenschappen van lichaam en geest, een biologische en psychologische kwestie dus. Daarbij wees spr. op de vorming van het beeld op de „gevoelige plaat" in ons oog, en tegelijkertijd op de eigenschap, dat lichtindrukken, die gewekt worden, nog zeer korten tijd in de hersenen verblijven (het z.g.n. nabeelden), terwijl er steeds nieuwe indrukken gewekt worden, zoodat het lijkt of er geen tusschenruimten zijn. Nu heeft mén ook het z.g.n. nabeelden over donkere momenten heen. Van deze laatste eigenschap maakt men nu bij het filmen gebruik. Er worden normaal 16 momenten per seconde gemaaktneemt men er meer, bijv. 32 in de sec., dan doet de projectie langzamer - aan draait men langzamer, dan lijkt alles veel vlugger te gaan. Ook wees de spr. er op, dat de film niet regel matig gaat, maar schoksgewijs, welke laat ste beweging veroorzaakt wordt, doordat bjj het apparaat een metalen schijf steeds voor de film zich beweegt. Dit laatste ver oorzaakt een onderbreking, waarvan niets bemerkt wordt, doordat de lichtindrukken zeer sterk zijn. Doprdat men telkens andere beelden krijgt, heeft men de illusie van be wegende beelden. Daarna gaat spr. na, op welke manieren men getracht heeft, den indruk te wekken van beweging (karton netje met beelden aan weerszijden, die rondgedraaid werden, de wondertrommel). Nadat de fotografie ontdekt was, ging het makkelijker, bijv. van een loopend paard werden door middel van 24 naast elkaar geplaatste camera's, evenzooveel beelden gemaakt. Edison heeft een goeden stoot in de richting gegeven door te experimentee ren om een zingende dame te laten zien, waarbij hij dus begon met waar wij tegen woordig geëindigd zijn. Zijn vriend East man bracht nieuwe hulp door de beelden te laten opnemen op een celluloid-strook, die Edison weer verbeterde door op den band zonder eind gaatjes te maken aan den rand. Maar de oertype van onze tegenwoordige opname- en reproductie-apparaten werd uitgedacht door de gebroeders Lumière, f die zoo'n apparaat ontwierpen. Dat wera verbeterd, maar nog was het niet geschikt voor geluidsfilm. Deze heeft den weg door- loopen van de gramofoonplatenfilm, die verbonden werd met de gewone film door een synchroonmotor, waarbij het nadeel was, dat de film vlugger sleet dan de ge- luidsvoortbrenging tot de tegenwoordige geluidsfilm, waarbij het beeld en het geluid op denzelfden band komen.- Dit laa;tste wordt op de film gebracht door bemidde ling van een foto-electrische cel, welke het geluid als 't ware fotografeert op den lichtband. Ook wees spr. er op, dat de sterkte, de nuance,- de kleur van het geluid geregeld kunnen - worden,- wat geschiedt door den geluid-ingenieur of geluid-mixer. Na deze technische inleiding liet spr. een schitterende rij beelden zien, waarinde eerste plaats de vroegere, gebrekkige din gen werden vertoond, weïke men gebruikte om de illusie van bewegende beelden te wekken. Daarop volgde een .lichtbeeld met de dpie verschillende soorten films (35 m.M., 16 m.M. en 9 m.M.), waarvan, 'de voor- en nadeëlen in gevaarlijkheid, grootte van beeld en meer of mindere kostbaarheid werden vermel'd. Oök werd erop gewezen, dat door de geluid-opname op den band der film de beelden veel kleiner worden. Dan passeerden de revue een filmapparaat van 1918 met de verschillende onderdeelen en détail, en een modern bioscopptoestel, waar bij de opmerking geplaatst werd, dat in de cabine alles donker is. Ten slotte gingen de beweegbare camera en de camera op driepoot, waarvan men gebruik maakt om zich te kunnen verplaatsen. Vervolgens wees spr. er op, dat men voor de opname licht, veèl licht noodig heeft, waarom men oorspronkelijk alleen opnamen deed in Hol lywood en aan de Rivjera. Nu echter, met de steeds intenser wordende kunstverlich- ting kan men overal films maken. Spreker toonde ons de filmstad van UFA en bracht ons ook in de ateliers daarvan, waarna hij beelden gaf van opnamen binnen de dub bele wanden, waarbij hij ons wees op de trucs, die gebruikt werden om te suggeree- ren en ook vertelde, dat van een scène ver schillende opnamen, in verschillende rich tingen genomen werden. De beste daarvan werden vereenigd tot een film. A. G. O. Stefan Askenase. Concertgebouw Onder auspiciën van deze vereeniging heeft de vermaarde Poolsche pianist, Ste fan Askenase, gisteravond zijn tweede re cital hier ter stede gegeven met werken van Beethoven en Chopin. Askenase, de fameuse klavierspeler, de fijn besnaarde muzikale kunstenaar van hec echte ras, gaf een zuivere en dichterlijk ge voelige vertolking van Beethoven's sonate in A dur op. 2, nr. 2, een van de drie voor treffelijke kunstwerken in 1796 verschenen en door het Bonnsche genie opgedragen aan zijn leermeester Haydn. Hoe volmaakt klonk het Largo appassionata onder-zijn vingers. Met groot technisch meesterschap en overvloed van temperament werd daar na de Beethoven-sonate in Es dur op. 31 nr. 3 (1802), bestaande uit nagenoeg uit sluitend snelle deelen, gespeeld. De eenheid van het geheel bleef bewaard, terwijl de vertolking zich tevens door een fraaien cli max kenmerkte. Dat Stefan Askenase een gevoelig poëtisch vertolker is, bieek ook uit zijn diep doorvoelde Chopin-wedergaven. In de be roemde Etudes op. 25 traden zijn artistici teit en brilliante techniek wel zeer helder en klaar aan den dag. De Nocturne in H dur, een. van die zacht droomende, teere nacht zangen van den romantischen componist, waarin de bleek-zilveren maanlicht-poëzie ruischt van iedere noot, werd voornaam en subtiel voorgedragen. De prachtlievende door den energieken rhythmus feestelijk en heldhaftig klinkende As dur Polonaise werd een feest van klank, mede door de enorme ontwikkeling van de linkerhana, welke uit de ostinato octavenbas geheel duidelijk werd. De kunstenaar, wiens memo-techniek zéér zeker vermelding verdient, oogstte steeds geestdriftige toejuichingen en werd aan het slot eenige malen teruggeroepen, waarvoor hij met een Chopin-toegift dankte. O. Alha mbra-Theater. Het huis in de 56e straat. Liefde engros Design for Living). De grondige wijziging, welke het aspect van Duitschland's filmindustrie gedurende het laatste jaar heeft ondergaan en die de beschaafde en ontwikkelde wereld nooit zal aanvaarden, leidde tot onvermoede resulta ten. De Fransche industrie steeg ten onzent, terwijl ook de Engelsche filmindustrie vor deringen maakte. En ook de Amerikaan- sche filmondernemingen hebben in sterke mate van de veranderde omstandigheden geprofiteerd. Een kenteekenend voorbeeld van de hoog te, waarop zich de gemiddelde Amerikaan- sche film thans bevindt is „The House on 56th. Street". Men groepeerde een sterk ensemble rondom Kay Francis en maakte een soort Cavalcade. De plaats van wereld schokkende gebeurtenissen wordt hier in genomen door een vrouw, die door een noódlottigén samenloop van omstandighe den, waaraan "het gèwrongen-opzéttelijke ontbreekt, het geluk, dat zij als echtgenoote en moeder in het huis aan de 56e straat vindt, moet prijs geven. Na als ongewild hoofdpersoon van een revolver-tragedie in de gevangenis te hebben vertoefd, bewan delt zij het smalle gebied, dat tiisschèn' het domein der gangsters en de dóór 't fatsoen geregeerde wereld ligt. Als partner van een 'heer, die met valsche kaarten manipu leert, wordt zij „croupier" van een speel bank, welke in het huis gevestigd wordt, waarin zij eens gelukkig was. Het is de verdienste van den acteur "Santléy, dat hij het onwaarschijnlijke mensclielijk-aanneme- lijk heeft gemaakt. De film wordt door 'een Leitmotiv beheerscht dat der erfelijke speelzucht. Kay Francis stelt de dochter van een speler voor, die geluk had, tot hij ontmaskerd werd. Het !is een variant op „Madame X", dat haar'dochter, die haar niet kent, als speelster ;het huis betreedt om'èen vermogen te verliezen. De uitne mend regisserende "Robert Florëy hëeft het happy-end vermeden. ,Hy vermijdt trou wens alles, wat de film ,?\f.ooier" zou kun nen maken. In ruim een uur speelt zich de handeling af, in ruim een uur verbluft Kay Francis tal van malen door haar groote talenten. Het noodlot van een huis het noodlot van menschen wordt weergegeven op een wijze, die niets verontschuldigen of verklaren wil. De camera was gericht op het leven, dat zooveel fantastischer is, dan alle auteurs bijeen kunnen bedenken. Even smakeloos als de vertaling van „Design for Living" is, even charmant is deze film-comedie en even prachtig zijn de vondsten van den regisseur Ernst Lubitsch. Dit is niet alleen een prachtige, lichte co- medie met een geestigen, flonkerenden dia loog, maar het is tevens een uitmuntende gelegenheid om lyrische of didactische be schouwingen aan het vraagstuk der moder ne jeugd te wijden. Een film, waarover onze zeden-verwilderaars zoo heerlijk zou den kunnen moraliseeren, theoretiseeren en theologiseeren, of met welk gedaas ze meer hun tijd verdoen of hun carrière .we ten te maken. Het gegeven is zeer geestig Een Ame- rikaansche teekenares maakt in een Fran- schen trein kennis met een schilder en een tooneelschrijver. Beiden worden verliefd en zij houdt van den een zonder den ander te kunr.en vërgeten. Er wordt „een gentle men's agreement" gesloten en de grenzen van de onderlinge verhouding worden uit sluitend door de vriendschap bepaald. De schrijver wordt in Londen een „rage", met welken zelfspot de schrijver (Cavalcade) zich zelf bedoelt. De schilder en de reclame- teekenares blijven in Parijs achter. Met een „I am no gentleman" duidt Gilda de onmo gelijkheid aan, om de eens gemaakte af spraak te houden. Het zijn twee mannen, die GildaMiriair Hopkins, zij speelt in deze film d e rol van haar loopbaan, is zelfs beter dan in „Jekyll 'and Hyde" be minnen en haar elkaar bestrijden. Het is de leider van het Amerikaansch reclame bureau, die tenslotte met haar trouwt. Na deze episode krijgt de film een onmisken baar burleske nuance na deze wending in het gegeven wordt de geest van de co- medie opgegeven voor de grovere lijnen van een kluchtig blijspel. Lubitsch weet dan nog geheel zich zelf te blijven en maakt door zijn prachtig meesterschap den overgang verklaarbaar. En aannemelijk, waar Gilda het „gentlemen's agreement" boven het huwelijk met Plunkett stelt. Een echte Lubitsch-film. Een film vol prachtige details, gemonteerd in een vlot heid, een precisie, een geestigheid, die aan de beste Fransche films herinnert. Daar is al direct dat begin in het armoe dige boemeltreintje met de twee gesjochte kunstenaars. Kwajongensachtig, met een on-Amerikaansche lichtheid en luchtigheid is deze vermakelijke persiflage en intelli gente, heerlijke satiren. Elk filmvriend moet dit flonkerend Lu- bitsch-werk gaan zien Voor een goede uitvoering naar Badhuisstraat 63 Luxor-theater. Hoeraik ben een zwerver. Vader worden is niet moeilijk. De naam. van Al Jolson heeft bij het pu bliek een goeden klank. De held van Sunny Boy heeft zich een jaar of vier geleden een geweldige reputatie verworven. Als we ons goed herinneren werd The singing Fool zelfs geprolongeerd. Ook in dit eerste hoofdnummer heeft Al weer een groot aan tal liedjes te zingen, waardoor een schoone gelegenheid wordt geboden om eens te con- stateeren, welk een ontzaglijke winst de geluidsfilm heeft te boeken. Thans zijn het de meeste liedjes, die, met speciaal vervaar digde dialogen, het tempo en het rhythme van de film uitmaken en daardoor een bij zonderen indruk "estigen. Het verhaal is een verheerlijking van het zwerversbestaan. The Bumper (Al Jolsón) is de vroolijke, optimistische vagebond, wiens huis een park, wiens dak de lucht en wiens leven een lied zonder einde is. Hij' is een goed vriend van den burgemeester van New-York (gespeeld door Frank Morgan), die ten onrechte zijn meisje de bons geeft. In vertwijfeling springt het arme kind (Madge Evans) in het water, waaruit ze door Bumper gered wordt. Dan blijkt, dat- ze haar geheugen verloren heeft. Hét ver-' leden bestaat niet meer voor haar. Al' neemt haar verzorging op zich en zoolang haar herinneringsvermogen niet terugkeert is hij gelukkig met de gedachte, dat zij even verliefd is op hem als hij op haar. Doch op zekeren dag komt de ontknooping.- Een weerzien doet haar van den schok het geheugen terug krijgen, hetgeen tevens de uitschakeling van den armen Bumper be- teekent. Zij herkent hem niet meer en met tranen in de oogen gaat Bumper naar zijn kameraden in het park terug. Bij de vogels, de boomen en den zonneschijn "zal- hij zijn geluk hervinden, „Hallelujah, I'm a bum".' Al Jolson is voor de uitbeelding van deze - rol als geknipt, Madge Evans heeft ontroe rende momenten, alleraardigst zijn een. paar filmkomieken, alsmede een buitenge woon grappig negertje, Edgar Connor, Al's factotum. Een amusementsfilm vlot, frisch, en boeiend, geregisseerd door niemand min der dan Lewis Milestonè, den man van. „Van het Westelijk front geen nieuws". In de tweede hoofdfilm ziet Harry Liedt- ke, zich als deftig zakenman plotseling voor het feit geplaatst, dat een lieftallige jonge dame (Louise Ullrich) zich als-zijn. dochter bij hem aanmeldt, terwijl hij nooit van haar bestaan geweten heeft. Harry schikt zich zoo goed en zoo kwaad als 't, kan in het onvermijdelijke, beleeft een reeks, gebeurlijkheden, waarbij zijn hart schom melt tusschen vaderliefde en die andere VOOR VOLWASSENEN Voor onze Sint Nicolaasnummers, waarvan hel eerste in den loop der volgende week zal uit komen, hebben wij een prijsvraag ontworpen, waarbij de aandacht van onze lezers speciaal gericht moet worden op de advertenties welke in die bladen voorkomen. Het belooft weer een interessante wedstrijd te worden Nadere bijzonderheden zullen wij in onze speciale nummers bekend maken. Voor de kinderen heeft onze redactrice, Mej. Truus Eygenhuysen, een afzonderlijken wedstrijd uitgeschreven, waarvan in dit nummer de tweede opgaaf voorkomt. H.H. Winkeliers, benut deze uitnemende gelegenheid om de aandacht op uw speciale étalages te vestigen Wij komen U gaarne bezoeken om onze ZEER VOORDEELIGE VOORWAARDEN met U te bespreken. DE UITGEVERS DER „VLISSINGSCHE COURANT"

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1934 | | pagina 1