500
25
VRIJDAG
APRIL
EERSTE BLAD
No. SI
72e Jlaargang
1934 f
Uitgave: firma f. VAN Of VELDE Ir.. Walstnat 58-SD. Viissingcn. ïelef. 10. Postrekening 0B287
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zondag en algemeen erkende Christelijke Feestdagen
STADS- EN PROVINCIENIEUWS
VLISSINGSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRUS: Voor alle gemeenten op Walcheren en waar agentschappen geves
tigd zijn /2.20 per 3 maanden. Franco dooi het geheele rijk /2.50 Voor België, Duitschiand
en Frankrijk /3.40. Voor de overige landen bij wekel. verz. 3.20. Afzonderlijke nrs. 5 cent.
ADVERTENTIEPRIJSVan 1 -5 regels 1.25 iedere regel meer 25 cent Bij abonnement
speciale prijzen. Reclames 50 ct. p, regel. Kleine advertenties van 1 -5 regels 50 ct. Iedere regel
meer 10 et (max. 10 regels). Bii3maai plaatsing van 1—5 regels tl. alles bij vooruitbetaling
De abonné's in 't bezit eenei
Polis, zijn GRATIS verze
kerd legen ongelukken voor
gulden bi] levens
lange ongeschikt
heid tot werken.
gulden bij
door
een ongeluk
dood
gulden bi| verlies
van een
hand, voet ot oog.
gulden bi| verlies
van
een duim
gulden bn verlies
van een
wiisvinget
gulden bij verlies
van eiken
anderen vinger
AANGESIOTEN BIJ HET BUREAU VOOR PUBLICiTEITSWAARDE, INGESTELD DOOR DE VEREENIGINÜ „DE NEDERLANDSCHE DAGBLADPERS"
Dit nummer bestaat uit 2 bladen
DE S.D.A.P. IN HET GAREEL.
Wat de minister van Binnenlandsche
Zaken ten opzichte van de V.A.R.A. eens
betoogde, n.l., dat deze moest leeren om in
liet gareel te loopen, heeft zeer zeker ook
gegolden voor de S.D.A.P., al zijn aan deze
de waarschuwingen niet zoo openlijk gege
ven. Ook stille wenken worden verstaan en
Ir. Albarda, de parlementaire socialistische
leider, heeft het niet onduidelijk te kennen
gegeven, dat de partij zich in zuiver demo-
cratischen zin zou hebben te herzien, wilde
ze haar bestaansvrijheid behouden en niet
•tot ondergang worden gedoemd, gelijk het
dat met haar zusterorganisaties in Italië,
Duitschiand en Oostenrijk het geval is ge
weest.
Op het Paaschcongres is deze herziening
tot stand gekomen, maar gelet op de om
standigheden kan men begrijpen, dat de
frontwijziging niet con amore is voltrok
ken. Er was oppositie en daarnaast een
stemming van laat dan maar gebeuren
wat gebeuren moet; er is toch niets aan te
doen.
Officieel, d.w.z., beoordeeld naar haar
program, is de S.D.A.P. ten onzent thans
een democratische partij geworden, eene,
welke alle onwettige middelen ter berei
king van haar doel, dus ook de revolutie
heeft afgezworen en slechts langs legale
wegen haar doelstellingen zal trachten te
bereiken. Het algemeene politieke leven
is daarmee sterk vereenvoudigd, want voor
de democratie is er thans zoowel in het
volk als in het parlement een stevige
meerderheid.
Wel komt het ons voor, dat de socialis
ten voorloopig nog wel moeite zullen heb
ben om zich aan het nieuwe program aan
te passen. Ook ten congresse kwam het
meermalen tot uiting, dat het niet gemak
kelijk te scheiden viel van leuzen en metho
den, waaraan de partij in haar veeljarigen
bestaansstrrjd was vastgegroeid. Aan het
geen te offeren geeischt werd, trachtte het
congres zooveel mogelijk te beknibbelen,
met het gevolg, dat de voornaamste reso
luties nog al tweeslachtig van samenstel
ling werden.
Waar trouw werd gezworen aan de
democratie en middelen van geweld ter be
reiking der socialistische doelstellingen
werden afgewezen, daar werd mede de
reserve vastgelegd, dat een en ander
slechts zou gelden, zoolang de overheid
zelf wet en recht zou eerbiedigen, een res
trictie, welke toch eigenlijk vanzelfspre-
kc- 1 is.
De vroegere congresresoluties, welke
neerkwamen op een verZet tegen een even-
tueele mobilisatie, althans een sabotage
daarvan, werden eveneens ingetrokken.
Erkend werd de noodzaak van handhaving
van een politieleger, het nut van militaire
afweer tegen gasaanvallen, de plicht om
te mobiliseeren tegen bijv. een Duitschen
inval, maar naast alles bleef de eisch van
nationale ontwapening gehandhaafd, al
wilde men. wel erkennen, dat in den ver
volge de propaganda voor internationale
ontwapening op den voorgrond diende te
staan. Ja, de militaire resolutie is buiten
gewoon tweeslachtig. Men kan zeggen,
dat de verantwoordelijke leiding een zeke
ren bewapeningsplicht, bewapening tot af
weer, heeft willen laten erkennen, doch
daarnevens het standpunt van de absolute
anti-militairisten heeft willen ontzien. Ds.
Banning o.m. dreigde met zijn uittreden,
wanneer de eisch van nationale ontwape
ning werd losgelaten en daarom is die blij
ven paradeeren naast de erkenning van een
zekere bewapeningsnoodzaak
Resoluties schijnen trouwens gerechten
te zijn, welke de partij voor eventueele
gasten van buiten serveert. Vliegen bijv.
hielp mee aan ie bereiding van de militaire
resolutie, maar hij eet er niet van. Hij ver
klaarde het zoo duidelijk als het maar kon,
dat hij tegen eenzijdige ontwapening was
niet alleen, maar en nu citeeren we „Het
Volk" „Ik wil wel zeggen, zoo riep hij
mede uit, dat ik blij ben, dat Frankrijk een
leger heeft Daaruit blijkt, dat hij niet
alleen tegen nationale ontwapening is,
maar ook tegen internationale- ontwape
ning, zoolang die niet... bij Duitschiand
begint.
Een ander belangrijk besluit op het
Paaschcongres was de uitspraak dat afge
vaardigden der partij naar vertegenwoor
digende lichamen niet langer aan mandaten
gebonden mogen zijn. Daarmee is o.a. de
houding veroordeeld van de Amsterdam-
sche partijgangers, die van de socialistische
raadsleden hadden geeischt, dat ze tegen
loonsverlaging zouden stemmen, ongeacht
de eventueel aangevoerde motieven, en
het aftreden vorderden en verkregen
van de drie vertegenwoordigers, die zich
niet aan de gegeven opdracht hadden ge
houden. Het nieuw gekozen standpunt zal
ongetwijfeld een meer vruchtbare samen
werking met ndere democratische groe
pen en partijen kunnen bevorderen.
Alles tezamen genomen, kan men zeggen,
dat de mogelijkheden van een goede staats
orde en dé handhaving van democratische
en parlementaire methoden, door de jongste
besluiten 'der S.D.A.P. op het Paaschcon
gres zijn vergroot. De partij heeft zich in
het democratisch en wettig gareel ge
voegd, zij het dan nog een beetje hinkend.
Dat zal beter worden, als ze zich went
aan de nieuwe baan.
HET FRANSCHE CONGRES.
De deelnemers aan het congrës van de
Societé d'histoire du droit des pays fla-
mands, picards en wallons" zijn gisteren na
een bezichtiging der bezienswaardigheden
van Middelburg, ontvangen in de raadzaal
ten stadhuize door den waarnemenden bur
gemeester, den heer M. H. Boasson, den
gemeente-secretaris, mr. Van der Veur, de
raadsleden de heeren Heemskerk en Jero-
nimus en den gemeente-archivaris, dr. W-
S. Unger.
De heer Boasson heette alle dames en
heeren welkom en deelde mede, dat de bur
gemeester hem verzocht had zijn spijt uit
te drukken over zijn uitstedigheid.
Spreker zeide overtuigd te zijn, dat de
gasten, die zich bezig houden met de ge
schiedenis van het recht, het op prijs zullen
stellen te Middelburg te zijn, dat rijk is aan
historische plaatsen. De Abdijgebouwen,
waarin het congres plaats vindthet stad
huis, beroemde schepping van de gebroeders
Keldermann, een stijl lijkende op de stad
huizen van Brussel en Audenaerde, een be
wijs, hoe Noord- en Zuid-Nederland op het
punt van de bouwkunst bij elkaar aanslui
ten.
Als de steenen van het stadhuis konden
spreken, dan zouden zij vertellen van den
opstand tegen het Spaansche juk, welke
opstand met zooveel volharding is volge
houden en die eindelijk de onafhankelijkheid
en de gewetensvrijheid bracht. Toen was
Middelburg nog een handelsstad van de eer
ste orde, waarvan de gasten nog vele over
blijfselen hebben kunnen waarnemen. Se
dert 1450 waren er directe relaties met
Frankrijk, want Bretonsche booten brach
ten zout en wijn van Nantes en Bordeau.
Er zijn jaren geweest, dat men in de haven
van Middelburg wel een duizendtal van
zulke booten kon aanteekenen. Het is wel
eigenaardig, dat dit langzamerhand ver
minderd is en in 1650 zag men niet meer
van deze schepen.
Spreker herinnerde er verder aan hoe in
1649 de laken fabrikant Josse van Robaix
zich te Middelburg vestigde, hij was protes
tant, geboren te Abbeville in Picardië, en
voelde zich in zijn vaderland niet meer vei
lig door de vervolgingen. Hij had zijn atelier
op het Molenwater, zoo wat, waar nu de
gasfabriek staat. Zijn woonhuis stond op
den Dam. Zijn industrie trok de aandacht
van den Franschen minister Colbert. Deze
verzekerde hem zijn geloofsvrijheid en dit
deed van Robaix in 1665 terugkeeren naar
Abbeville en de van Robaix werden er de
fabrikanten van het bekende laken. Zonder
twijfel behoorde de heer van Robaix tot de
bevoorrechten. Vele van zijn landgenooten
bleven in Zeeland en verschillende inwoners
dier provincie dragen Fransche namen, die
hun afkomst van de Hugenoten bewijzen.
Terugkeerende tot het heden, wees de
heer Boasson er op, dat men bijeen was in
de raadzaal, waar al de actueele vraag
stukken betreffende de gemeente-belangen
worden besproken.
De voorzitter van de societé, de heer R.
Moniev, dankte zeer voor deze hartelijke
worden.
Nadat ververschingen waren aangeboden
en voor het stadhuis een foto van het ge
zelschap was gemaakt, vereenigde men zich
in de Oude Vierschaar, beneden in het ge
bouw, dat deel, dat nog in zijn ouden toe
stand is gehandhaafd.
Hier heeft dr. W. S. Unger, de- gemee .e-
archivaris een inleiding gehouden, waarin
hij uiteenzette hoe vroeger de gemeente be
stuurd is en hoe de rechtspraak in deze
Oude Vierschaar plaats vond. Het was
hier een kleine vierschaar, de groote, die
nog meer voor in het gebouw was, bestaat
niet rneei*, alleen is daar nog van het zware
deurportaal, dat nu in de kleine vierschaar
staat. Spr. heeft vérder uiteengezet, de be-
teekenis van verschillende voorwerpen,
schilderstukken enz., die nog in dit lokaal
aanwezig zijn, alsmede de plaatsen aange
wezen, waar de verschillende funetionnaris-
sen hun zetel hadden.
De heer Monier heeft ook voor deze in
leiding hartelijke woorden van dank na
mens de gasten gesproken.
Des avonds is het congres voortgezet in
de Statenzaal.
De heer Georges Espinas, honorair archi
varis en lid van de Koninklijke Academie
van België, sprak over „Uu recueil de do
cuments relatifs a l'histoire du droit muni
cipal en France, des origines la Revolu
tion, publié la Sociétë d'Histoire du Dro't
de Paris".
De heer Eg. I. Strubbe, advocaat te Brug
ge, hield een inleiding over „Une coutume
de Gravelines au début du VXe siècle".
Ten slotte sprak de heer Georges Che-
vrier, professor in de rechten te Dyon over
,,L' ancienne coutume d'Amiens".
Na afloop van deze avondbijeenkomst be
gaven de congressisten zich naar de Markt,
waar door de goede zorgen van Vreemde
lingenverkeer de belichting van het fraaie
stadhuis was ontstoken.
Met groote belangstelling hebben de gas
ten de daarbij zoo mooi uitkomende bijzon
derheden van het monument bewonderd.
De belichting is sedert verleden zomer
veel verbeterd, door dat 12 reflectoren door
nieuwe zijn vervangen.
Hedenmorgen is het congres voortgezet.
De heer Gabriel Gomblin hield een refe
raat over „Etude sur les operations con-
duites par de Prince d'Orange autour de
Gand en 1645".
De heer Henri Laurent, verbonden aan de
Brusselsehe Universiteit en aan de Han
dels Hoogeschool te Antwerpen, sprak over
„La Hanse des XVII villes, hanse flamande
de France".
De heer Noël Dupere, dokter in de lette
ren, leeraar aan het Lyceum Pasteur te
Neuille sur Seine, had tot onderwerp „De
quelques mots francais d'origine néerlan-
daise".
De heer Louis Thery, advocaat te Rijssel,
sprak over Le sens précis du mot „flé-
gard".
In de vergadering van hedenmorgen
sprak ook nog de heer mr. J. van der Poel,
inspecteur der invoerrec" Aen en accijnzen
te Middelburg over „Le fait matériel dans
1 droit pénal des douanes et accis en
France, dans la Belgique et dans les Pays
Bas".
Daarna is het gezelschap congres
sisten vertrokken naar Vlissingen en is per
auto's gereden naar de Rijks Hoogere Bur
gerschool, waar de directeur, de heer dr.
H. de Noo Dzn., benevens de heeren dr. J.
Spuijman en J. J. Vis het gezelschap heeft
rondgeleid. De voorzitter, de heer R. Mo
nier, heeft den dank van het gezelschap
vertolkt.
Ongeveer half 2 werden de vreemdelin
gen in de raadzaal begroet door het volle
dige college van Burg. en Weth, waarna
de burgemeester in het Fransch een be
groetingsrede hield, waarvan hieronder de
vertaling volgt
Mijnheer de Voorzitter,
Dames en Heeren,
Als burgemeester dezer stad, die het
voorrecht geniet, u op haar grondgebied te
zien en u in het stadhuis te ontvangen,
kwijt ik mij volgaarne van de taak, die mij
is toebedeeld, om u allen het welkom toe
te roepen en uiting er aan te geven, hoe
zeer het gewaardeerd wordt, dat gij hier
op bezoek hebt willen komen.
Het zal u niet onbekend zijn, dat zeer
oude banden onze provincie Zeeland met
uw landen verbinden en dat een gemeen
schappelijke cultuur reeds van ouds ons
omvat. Bovendien zijn ze groot in aantal
en het zijn lang niet de minsten die
landgenooten, welke in moeilijke, tragische
tijdperken uwer geschiedenis, een toevlucht
bij ons gezocht en gevonden hebben en aan
wie we een. welwillend onthaal hebben be
reid. We danken aan hen de familienamen
van velen onzer landgenooten. Dat wijst
er op, dat er heel wat Fransch en
Belgisch bloed door de aderen vloeit. Door
zich met onze bevolking te vermengen,
hebben zij een nieuwe grootsche vlucht ge
geven aan onze ontwikkeling, jr. zelfs aan
onzen roem.
De gemeenschappelijke stem des bloeds
spreekt nog steeds, zij het dan ook zacht
maar duidelijk en de groote mate van
sympathie, die u hier ongetwijfeld zult
ondervinden op onze eilanden, moge u be
wijzen, dat wij die nauwe banden, welke
ons allen verbinden, niet kunnen vergeten.
Ik sta er dan ook op uitdrukking er aan
te geven, dat Vlissingen, de grootste en
oudste der havens van onze eilanden, het
zich tot een kostbaren plicht rekent u het
onthaal te geven, dat u verdient.
Hier was sedert den tijd der vroege
Middeleeuwen de plaats, waar de Schelde
v/erd overgetrokken, waardoor de verbin
ding van het Noorden met Vlaanderen
mogelijk werd. Zooals de tijden veranderen,
is het ook gegaan met de omstandigheden,
waarop de overtocht plaats vindt. Die over
tocht is gemoderniseerd en opnieuw geou
tilleerd. Zondag a.s. zult u met eigen oogen
kunnen zien, hoeveel lasten de provincie op
zich genomen heeft om de groote, moderne
booten een overtocht te verzekeren, even
zeker als veilig, van dien stroom, die, hoe
wel zelf een scheiding vormend, de ver
binding mogelijk maakt tusschen Terneuzen
en Breslcens aan de eene zijde en Vlissin
gen aan den anderen kant.
Onze stad, schitterend gelegen aan den
mond der Schelde, even breed als mooi, zal
voor verschillenden uwer niet vreemd zijn.
We sluiten ons van ganscher harte aan bij
de dichters onder uw landgenooten, welke
de innige genoegens hebben beschreven van
de oevers der Schelde, waar ze slechts een
kleine rivier is, maar we zijn vast over
tuigd, dat ge hier de symphonie zult hooren
der machtige wateren, welke niemand zal
vergeten, als hij ze eens heeft gehoord. Ons
deel der Schelde is onze roem en terzelfder
tijd onze hoop voor de toekomst. Want wij
hebben juist onze Vlissingsche haven ver-
groot, verbeterd en gemoderniseerd en zul
len met het grootste genoegen aan uwe
schepen ruimte geven aan onze kaden.
Deze, opnieuw georganiseerd en voorzien
van de beste hulpmiddelen, vragen niets
liever dan een internationaal verkeer. Door
de nieuwe haven zal Vlissingen haar plaats
kunnen innemen in de rij der internationale
havens en het verkeer van heinde en ver
zal er in alle veiligheid kunnen plaats heb
ben. Door den toegang tot ons eiland en tot
ons land gemakkelijk en aangenaam te
maken, vleit Vlissingen zich met de hoop
dat ge er, na. dit eerste bezoek, dikwijls
zult terugkeeren.
Het leven bestaat uit tegenstellingen.
Doe".-, deze tegenstellingen maken het be
langwekkend en vaak rijk aan inhoud. De
nieuwe haven getuigt van geestkracht,
vertrouwen in de toekomst, moderne tech
niek en outilleerinèn industrie, ons schoon
eiland geeft u een landelijk en kalm beeld,
dat niet nalaten kan u levendige belang
stelling in te boezemen. De dichters hebben
u willen doen gelooven, dat rns eiland
gelijkt op de „Schoone slaapster in het
bosch", maar als andere „Charmante
Prinsen" zult ge al haar schoonheid en
bevalligheid ontdekken door haar gebied te
doorkruisen en ik ben er zeker van, dat gij
het nooit zult vergeten. De luidruchtige
arbeid en de landelijke kalmte, de stad en
het platteland ontmoeten elkaar hier en
degenen, die eens genoten hebben van ons
strand, komen er altijd terug.
Wat uw historische en juridische studiën
betreft, daarvoor zult u veel materiaal
vinden en u kunt hier volop gelegenheid
vinden om uw algemeen inzicht over den
ouden opbouw van de maatschappij dezer
landen te verdiepen en te verbreeden.
Bewonderenswaardig gelegen aan de
monden der Schelde, op een reede kunnende
bogen, die volstrekt veiligheid waarborgt,
heeft Vlissingen genoten van grooten
voorspoed, teweeggebracht door scheep
vaart, handel en vischvangst. De vqrsten
van ons vaderland, heer onzer stad, hebben
hun uiterste best gedaan de pogingen der
burgers te steunen voor een regelmatige en
gestadige ontwikkeling van alle hulpbron
nen. Doch na den verkoop der heerlijkheid
Vlissingen in 1453 door Philips van Bour-
gondië aan Hendrik van Borsele, die boven
dien reeds in het bezit was van Veere, is
de directe invloed van het centrale gouver
nement verminderd en dit liet niet na een
nadeeligen invloed uit te oefenen op de
ontwikkeling der stad op sociaal gebied en
op dat van dat van den handel. De moei
lijkheden stapelden zich op en de ongun
stige omstandigheden wogen zwaar op de
stad.
Daarom begroette Vlissingen vol hoop en
geestdrift het morgenrood der vrijheid, dat
aanbrak in het midden der 16e eeuw.
6 Api-il 1572 was onze stad de eerste, die
zonder hulp van buiten, het juk der Spaan
sche overheersching afschudde en den Prins
van Oranje tot heer uitriep. Nooit heeft het
Oranjehuis de nauwe banden vergeten, die
door dit den Zwijger en de stad ver
bonden, banden van gemeenschappelijke
trouw n wederzijdsche gehechtheid. De
Prins van Oranje verwierf de Heerlijkheid
Vlissingen en voortaan genoot de stad van
menig privilegie, waarvan de juridictie over
een groot deel van Walcheren niet het
minste was.
De bestudeeiïng der Midde^euwsche
confrères, die hier welig tierden, zou u ook
levendige belangstelling kunnen inboeze
men. Hoewel ongelukkig de groote brand
van 1809, die een bijna doodelijken steek
gaf aan den voorspoed der stad, het prach
tige stadhuis en de gedenkwaardige archie
ven vernietigden, is het toch zeker, dat
onze verminkte archieven uw ijverige
studieën zeer zouden kunnen helpen.
Dames en heeren Het zij mij vergund u
tot slot hartelijk te danken voor uw ge
waardeerde komst en u van ganscher harte
een warm en welgemeend tot weerziens toe
te roepen.
Na het applaus richtte de heer Monier
zich tot den heer Van Woelderen om hem
te danken voor de warme ontvangst. Het
was hem een groot genoegen geweest door
de mooi aangelegde straten van Vlissingen
te rijden. Hij bracht nog even in herinne
ring, dat de groote zeeheld M. A. de Ruy-
ter hier geboren was, van wiens stand
beeld hij hij vroegere bezoeken genoten
had. Waar, zooals hieruit bleek, dat hij
Vlissingen reeds van vroeger keixde, maak
te hij nogmaals jersoonlijk zijn compli
ment voor de aangename ontvangst.
Het bezoek van minister De Wilde.
Thans is bericht ontvangen, dat het be
zoek van minister De Wilde aan Hengst
dijk, Oszenisse, Boschkapelle en Stoppel
dijk, dat werd uitgesteld In verband met
het overlijden van H. M. de Koningin-
Moeder, zal plaats vinden op Vrijdag 13
Api'il a.s.
De burgemeesters van bovengenoemde
gemeenten zijn uitgenoodigd des middags 3
uur met den auto aanwezig te zijn aan het
Veer te Stc ldijk, om in gezelschap van
minister De Wilde, den secretaris-generaal
van diens departement en het college van
Ged. Staten van Zeeland een autorit te
maken langs de grenzen van de vier bo
vengenoemde gemeenten.
Te half vijf zal een thee gebruikt worden
op het gemeentehuis te Stoppeldijk, waarbij
ook uitgenoodigd zijn de wethouders en se
cretarissen der vier gemeenten.
Prov. stoombootdienst op de W'esterschelde.
Ged. Staten hebben aan de heeren P. C.
van Beusekom, machinist bij den Provincia-
len stoombootdienst op de Westerschelde,
en aan J. Dorleijn, stoker bij genoemden
dienst, beiden te Vlissingen, op hun ver
zoek, eervol ontslag uit huu betrekking
verleend met ingang van 1 Juli a.s.
Het taaie ongerief.
Concertgebouw.
Na een inleidend woord van den voorzit
ter van het Instituut voor Arbeidersont
wikkeling heeft gisteravond de heer Theo
Thijssen iets verteld van zijn boek met bo-
venstaanden titel, waarvan hij de strekking
aangaf en ten slotte enkele fragmenten er
uit voordroeg. Het boek is ontstaan uit „de.
copiëerlust des levens", die schrijver er af
en toe toe aanzet om zich geheel en al te
concentreeren op het mechanische deel van
den arbeid het neerpennen. Want spreker,
die in „het taaie ongerief" de levensge
schiedenis van iemand gedurende een halve
eeuw heeft beschreven, ging na, hoe een
boek hij hem ontstaat Als hij zich neerzet
om het boek te „schrijven", dan is alles al
voor elkaar. De personen zijn gekozen en
hebben een naam gekreg'en, wat, naar de
heer Thijssen uitlegde, voor hem nog niet
even gemakkelijk is. Als staaltje van het
feit, hoezeer de schrijver zich in le levens
der personen inwerkt, gaf spr. te kennen,
dat de enkele oïr%ri££eling van „van San
ten" met s en „van Zanten" met z, een
heele geschiedenis voor hem was. Deze
Joop van Santen is de hoofdpersoon van het
hoek, waarin beschreven wordt het onge
mak, spr. wilde het maar zoo op z'n zachtst
uitdrukken dat de menschen lijden door
tekort aan geld voor goede kleeding. Maar
tijdens 't bedenken bleek dit niet de eenig'e
reden te zijn, want daar zijn ook nog 't zeer
weinig onafhankelijk zijn van de mode
een kleed van een of meer modes te vroeg
of te laat geeft een onbehagelijk gevoel
en de verbeelding van den mensch, die hem
parten speelt door hem te laten denken,
dat ieder op zijn kleeding let. Van beide
oorzaken van 't ongerief gaf spr. eenige
frappante staafjes. Tijdens het verschijnen
"an zijn boek als feuilleton in „het Volk",
neeg spr. den indruk, dat velen meenden,
dat zijn werk stukje voor stukje voor de
krant geschreven werd, terwijl hij het ge-
