GEMENGD NIEUWS Hierop letten! rn bï'tP cv GEMEÏ op. Het karakteristieke van deze tentoon stelling is echter, dat de exposanten hun werk niet verkoopen (niemand wil er blijk baar een cent voor geven), maar ruilen tegenaardappelen, groenten en andere levpisbenoodigdheden. Het prestige dezer nieuwlichters moet door dien ruilhandel aanmerkelijk stijgen. Wat is gemakkelijker voor de groentenboeren, dan op de markt dagen naar de tentoonstellingszalen te gaan en er hun smakelijke koopwaar te ruileu tegen de soms wansmakelijke gastmalen der stillevens in olieverf. In den kunsthandel zal men weldra de schilderstukken als volgt geprijsd zien een landschap, te koop voor een zak aard appelen een riviergezicht, prijs een z(j spek het zelfportret van den schilder m it den baard, prijs een scheerapparaat met twaalf mesjes. De ruilhandel, gedreven door artisten met den baard in de keel, heeft echter altijd bestaan. Men moet te Brussel, in de omgeving der „Galpries St. Hubert" (het schilderskwartier), maar eens kijken in de kapsalons en in de café's. Het hangt er vol waardelooze schilderstuk ken van klanten die niet met klinkende munt konden betalen. Dat hun aantal in de crisis toeneemt zal niemand verwonderen, doch dat zij, inplaats van fijne likeuren voor hun zelf en parfums voor hun liefjes, ook al de alledaagsche aardappelen cn groenten tegen hun werk ruilen, geeft te denken over het alledaagsche werk dezer nieuwlichters. W. v. M. Een oplichter. In ver scheidene, meerendeels kleinere plaatsen van het land heeft een 33-jarige handels agent zich schuldig gemaakt aan vermo gensdelicten, waarvan een groot aantal personen het slachtoffer is geworden. Ais gevolg ervan hebben verschillende com missarissen van politie en burgemeesters zijn opsporing en voorgeleiding wegens valschheid in geschrifte, verduistering en oplichting verzocht. De man is thans door de centrale recherche te Amsterdam ge arresteerd en, na op het hoofdbureau op gesloten te zijn geweest, op transport ge steld naar Den Bosch. Oplichter in de val te Rotterdam. Door de politie te Rotterdam is dezer dagen een oplichter ge arresteerd, die op buitengewoon sluwe wijze verschillende Duitsche firma's heeft gedu peerd door aan deze firma's, waarvan hij de vertegenwoordiging had weten te ver krijgen, groote orders op te geven, die hij fingeerde om later de aldus bestelde goe deren zelf in ontvangst te nemen. Men heeft te doen met een zekeren J. die onder den naam Hermans de vertegen woordiging had weten te krijgen van ver scheidene Duitsche firma's, waaraan hij groote orders opgaf, deze bestellingen liet verzenden naar verschillende adressen in Nederland, waarna hij steeds op slinksche wijze de goederen zelf wist te bemachtigen door de firma's te schrijven dat de goederen abusievelijk aan hun adres waren afgezon den. Uit het thans ingestelde onderzoek is reeds komen vast te staan, dat de meeste bestellingen gefingeerd zijn geweest, zoodat het den man vele malen gelukt moet zijn groote partijen heerenmodeartikelen op deze wijze buit te maken. P. is een oude bekende van de politie, die nog een flinke gevange nisstraf tegoed heeft. Het weder in Decern b e r. De volksweerwijsheid wil dat De cember koud zij. Brengt December kou en sneeuw in 't land, dan groeit er koren, zelfs op 't zand December koud en in sneeuwgewaad, een jaar vol vruchtbaar heid verraadtDecember koel en nat, le digt het gansche koren vat (Brabant) December koud en wel besneeuwd, zc maak maar groote schuren gereed (id.) Weinig sneeuw, veel regenweer, doet de akkers en velden zeer Zóó hoog in de a winter de sneeuw, zóó hoog in den zomer het gras. Een sneeuwjaar is een hooijaar, zeg'- men in de Kempenen eldersveel sneeuwveel brood Veel ijzeltochten in den winter, veel koren in den oogst, zegt men nog in de Kempen. Van vorst in den winter en sneeuw op het land verwacht de landman dus de voorbereiding tot een vruchtbaar jaar. Zacht en mooi weer wordt dan ook be schouwd als ongunstig. Immers December zacht en dikwijls regen, geeft weinig hoop op rijken zegen. Maar een zachte December voorspelt een zachten winter December verander lijk en zacht, de heele winter zonder krachtIs December veranderlijk, beste vriend, dan is heel ,de winter slechts een kind of Is December zacht gezind, blijft de gansche winter een kind December veranderlijk en zacht, geeft een winter waar men mee lachtVloeit nu nog het sap van den berg, Winter wordt dan wis niet sterk. De vingerhoed en de schaar. De vingerhoed is ve^i ouder dan de schaar. De eerste vingerhoed 'is stellig uitgehold in een stukje bot van het een of ander dier. Uit de oudheid zijf» vingerhoeden van been en brons bewaard gebleven. Oorspronkelijk werd hij aan den duim gedragen, daar deze sterker was dan de andere vingers en daarom beter ge schikt om de naald met kracht door ruws huiden of stoffen heen te duwen. De vingerhoed heeft er ongeveer altijl hetzelfde uitgezien. Alleen waren de punt jes erin vroeger niet zoo talrijk maar wei dieper. De eerste zilveren vingerhoed in Frank rijk werd door koning Frans I aan een der dames van het hof aangeboden, die bekend Poeders en tabletten z\jn alléén echt, als de verpakking voorzien is van den naam Mijnhardt. Let bij het koopen daar speciaal op, want dit alleen garandeert U de echtheid. stond om haar kunstig borduurwerk. De kleermakersvingerhoed is, schrijft de „Maasbode" van Japanschen oorsprong. De mannen duwen de naald op met den kant van hun vinger, terwijl de vrouwen het met de toppen doen. Ook de scharen zijn heel oud. Bij Egytische en Perzische opgravingen zijn precies dezelfde scharen gevonden, als wij thans nog gebruiken. Maar eerst in den Renaissance-tijd werd de schaar in Frankrijk bekend. Tot dat moment gebruikte men scherpe mesjes die in U-vorm gebogen waren en waarvan men de punten op elkaar drukte als men wat door wou knippen. Catherine de Me- dicis bracht aan het Fransche hof de mo de in zwang om den schaar l'Italienne" te dragen. Toen werd de schaar nog als een luxe voorwerp beschouwd en de koningin hing haar aan een ketting ora het middel, gelijk met haar beurs en spie geltje. Al die ingrediënten bengelden aan een ketting of band heen en weer. De schaar was dan geborgen in een étui van metaal of leer, rijk bestikt met edelstee- nen. Eerst in de zestiende eeuw werd de schaar in Frankrijk algemeen gebruikt. Surpirses. Eerlijk gezegd had ze reeds weken van te voren met vreugde naar het oude tra- ditioneele feest, naar den dag van 5 De cember, uitgekeken. Ze wist niet precies waarom. Daar piekerde ze ook niet over. Ze accepteerde het. En in haar optreden kwam een nieuwe charme, in haar bewe gingen een frissche levendigheid, in haar stem een zachte, vriendelijke ondertoon, waarvan man en kinderen de weldaad on dervonden. Al een week vóór Sint Nicolaas ging ze inkoopen doen. lederen middag, direct na de koffie, ging ze de deur uit en even vóór etenstijd kwam ze weer thuis. De zorg voor het diner liet ze aan Bertha over. 't Kon haar opeens niet meer schelen of de spijzen behoorlijk op tafel kwamen. Gek, dat som mige dingen, die eerst altijd zoo belangrijk hadden geschenen, opeens in 't niet ver zonken als er andere, hoogere belangen op 't spel stonden Gelukkig was Bertha een meisje, dat met ijver bezield was en dat haar oogen had leeren gebruiken, zoodat aan tafel nooit een op- of aanmerking werd gehoord. Nu zag je eens hoe belachelijk het was van een huisvrouw om het werk niet uit handen te durven geven 's Maandagsmorgens deed ze een ontdek king, die haar even een raar gevoel gaf. Het was toen ze haar geldtrommeltje open de om er vast eenige bedragen uit te nemen en klaar te leggen, waarvan ze wist, dat ze deze dien dag betalen moest. Het huishoud geld, dat ze den 15den November had ge kregen en dat had moeten dienen tot den 15den December, was op enkele guldens en wat klem geld na totaal uitgeput. Ze werd beurtelings koud en warm, bleek en rood. Het was alsof ze door een duizeling werd bevangen. Maar intuïtief voelde ze de nood zakelijkheid zich hiertegen met kracht te verzetten. Want naar man mocht het niet weten. Natuurlijk mocht hij het niet weten! Hoe had ze het zoo ver kunnen laten ko menWaarachtig, ze leek wel een pas getrouwd vrouwtje, dat naïef en zorgeloos uitgaf, in plaats van een vrouw op leeftijd Want waren de kinderen al niet allemaal volwassen en had ze haar zilveren bruiloft niet al een jaar achter den rug Ze kon het van zich zelf niet begrijpen. Waar had de heele week haar verstand ge zeten Waarom zag ze nu eerst, dat ze nog maar een gulden of wat over had Zaterdag, vóór ze uitging, was ze toch nog voor 't laatst in haar geldtrommeltje ge weest. Toen had ze er een briefje van vijf entwintig uitgenomen, waarvan ze nu nog wat klein zilvergeld en wat koper in haar beursje had zitten. Was ze dan in zoo'n roes geweest Zij, een vrouw op leeftijd Een vrouw, die al ruim zesentwintig jaar was getrouwd Haar man mocht het niet weten Jawel, maar hoe moest dat dan vandaag en morgen en overmorgen en de heele ver dere week tot aan den vijftienden toe Op Maandag kwamen er verscheidene kwitan ties voor. Daarenboven kwam dezer dagen de gasrekening en, o hemel Ja, de kwitan tie van den schoenmaker, waarvoor ze het geld al had gekregen, zou dien morgen óók worden aangeboden l Opnieuw werd ze beurtelings koud en warm, bleek en rood. Wat moest ze doen Alles terugsturen en bij de leveranciers „poffen" Maar ze wist hoe Huug, als goed zakenman, het land had aan schulden. Bovendien behoorde zij zelf niet tot die soort vrouwen, die met zooveel gemak' en natuurlijkheid kunnen zeggen „Kom volgende week nog even terug, hè of „Geld krijg je morgen wel In haar hart gaf ze Huug gelijk. Schulden maken wé.s ellendig. Ellendig en gevaarlijk. Maar nu wilde ze maar, dat ze in dit op zicht minder zwaar op de hand was. Want wat moest dit nu Hoe moest ze het met die paar guldens nog tot den vijftienden uitzingen De .deren vragen Het bloed vloog haar naar 't hoofd. M'n hemel, wat mankeerde haar Wou ze zich werkelijk zoo vernederen Wou ze dan werkelijk na zooveel jaren een moeder wor den zooals ze wist, dat die bestonden Moeders, al 2 met haar kinderen geheimen Cii. Onder redactie van TRUUS EYGENHUYSEN. hadden, waarvan vader niets weten mocht Wou ze dat Wou ze ddt Neen, neen Dat wou ze niet Dat mocht ze nietDat kón ze nietZe moest het dan maar zeggen. Hij was nog op de slaap kamer. Zij moest maar dadelijk gaan. Als hij eenmaal beneden was, duurde het geen kwartier meer of hij was de deur uit. Bo vendien, in 't bijzijn van de kinderen Neen, dat niet. Ze moest nu niet langer aarzelen. Kom, misschien viel het nog wel mee. Maar 't viel niet mee. Toen ze hem, ge maakt luchtig en alsof het zoo maar niets was, vertelde dat ze geld noodig had omdat ze zoo goed als niets meer bezat, keek hij haar stomverbaasd, bijna onnoozel aan. Een zenuwachtige lach kriebelde in haar keel. Ze had willen uitroepen „Kijk niet zoo mal O krjk niet zoo schaapachtig maar ze wist met zekerheid, dat ze haar stem niet in haar macht zou hebben en daarom wachtte ze geduldig af tot het tot hem door zou dringen, dat het werkelijkheid was wat ze hem verteld had. „Maar ik begrijp het nietzei hij eindelijk een beetje onzeker en onhandig. „Ja, wat valt daar nu aan te begrijpen viel ze toen bits uit. „Het is zoo. Ik kan 't ook niet veranderen." „Maar hóé komt het dan zoo Ik heb de vorige maand toch alles met je nagegaan en afgerekend tot den vijftienden toe „Ja, weet ik veel De dingen loopen wel eens anders dan je vooruit denkt. M'n he mel, wat maak je een drukte over zoo'n beetje geld Dit scheen het wachtwoord te zijn om zijn woede eindelijk te doen uitbreken. „Beetje geld Beetje geld Wel alle machtig Noem jij dat een béétje als je me vraagt om geld vanaf den vierden tot den vijftienden Neen, zooietszóó- ietsEn waar heb je dat geld dan alle maal aan uitgegeven Nou, zeg eens op Ze had hem willen toesnauwen „Ik sta niet voor een rechter van instructie maar het drong tegelijkertijd tot haar door, dat 't haar niets zou geven. Het zou alleen maar méér opgewondenheid en méér luidruchtigheid tot gevolg hebben, en ze had een hekel aan herrie. „Nou, mag ik asjeblieft eens weten waaraan je al dat geld, dat ik je de vorige maand gegeven heb, besteed hebt Of be schouw je me soms als een geldschieter „Huug, asjeblieft," verzocht ze, „wees niet grofIkik ben wat zorgeloos geweest, dat geef ik toe. Maarmaar 't is toch Sin Nicolaas morgen". „Hè Wat Sint Nicolaas Je wilt toch niet zeggen, dat je al dat geld" voor die nonsens hebt uitgegeven „Voor die nonsens „Niet soms We zijn toch waarachtig geen kinderen meer Jenny is vierentwin tig, Paul tweeëntwintig en Peter twintig of zooietsWou je soms beweren, dat die nog iets voor die onzinnigheden voelen „Maar ze krijgen toch ieder jaar iets „Iets Ja, daar zeg je het goede woord. Maar wat jij moet hebben uitgegeven noem ik niet iets. Dat noem iknou enfin Allemachtig nog aan toe Als je nog eens wat weet om me daarmee op m'n nuchtere maag aan te komen Mensch, waar heb je je hersens zitten In dezen tijd Eiken dag zit ik te piekeren hoe ik de eindjes bij el kaar zal houden, hoe ik het in zaken zal kunnen uitzingen En daar smijt jij me waarachtig voor de idiootste nonsens het geld met handen vol weg „Maar Huug", beefde ze, „begrijp het toch Ik deed het om jullie te verrassen „Verrassen Verrassen zeg je Neen, die is goed Mensch, laat me niet zoo lachen Verrassen Verrassen Belache lijk gewoon Ik wil niet grof worden, maar anders zou ik eens met je bespreken waar het geld vandaan is gekomen, dat jij voor die zoogenaamde verrassingen hebt ge bruikt. Maar dat het me niet zoo maar van zelf in m'n handen is gerold, dat kan ik je wél vertellen „Je weet heel goed, dat ik van me zelf geen geld heb." „Verwijt ik je da- Maar als jij er zoo op gesteld was mij en de kinderen te ver rassen, dan had je het anders aangelegd. Dan had je op de een of andere manier wat op het huishoudgeld uitgespaard, zoo als je vroeger altijd hebt gedaan. Maar dit isdit isenfin, ik wil me er niet verder over opwinden. Ik heb straks m'n hersens bij m'n zaxen noodigHeb je voor vandaag genoeg aan vijfentwintig gulden „Ikik denk het wel," zei ze zacht. „Dank je." Hij haalde zijn schouders op. Het was een beweging van wrevel en minachting. Toen ze een uur later in de verlaten huis kamer den ontbijtboel afwaschte, overdacht ze nog eens wat hij allemaal had gezegd. En er was één ding, dat voortdurend in haar hoofd bleef rondzeuren. Hij had ge zegd „Als jij er zoo op gesteld was mij en de kinderen te verrassen, dan had je het anders aangelegd. Dan had je op de een of andere manier wat op het huishoudgeld uitgespaard, zooals je vroeger altijd hebt gedaan En opeens wist ze hoe het kwam, dat ze zooveel en zoo onberedeneerd geld had uit gegeven Niet om Huug en de kinderen te verrassen, niet om ze blrj en gelukkig te maken, maar den dag een ander beeld te geven dan gewoonlijk, om uit den ouden sleur te komen Nu wist ze ook opeens, dat ze niet langer meer tevreden was met haar tfestaan Da', ze haar huishouding haatte, al deed ze haar plichten met zorg en nauwgezetheid Het verbijsterde haar. Ze moest er even van gaan zitten. Hoe was dit allemaal zoo gekomen Want vroeger was ze toch heel gelukkig. Toen deed ze haar werk toch op gewekt. Toen hield ze er. van om druk in de huishouding bezig te zijn. En nuNu had ze zich al vele malen afgevraagd of ze dan enkel en alleen op de wereld gekomen was om dagelijks kopjes en bordjes om te wasschen, om eiken dag zich bezig te hou den met de vraag „Wat zullen we eten en om iederen morgen bedden op te maken en de meubels te stoffen. Kwam het soms omdat er nu aan dit werk een ondergrond ontbrak Ze schrok. Plotseling had die vraag, lie tegelijkertijd een conclusie leek, zich in haar gevormd. Kwam het soms omdat er nu aaD dit werk een ondergrond ontbrak Hield ze dan niet meer van Huug LiefdeHet kwam op haar toe, dit woord, als uit een tijd, die ver achter haar lag. Liefdedat was geweest zich aan elkander onderwerpen met hooggestemde vreugde. Dat was geweest alles om elkan- der's wil aanvaarden. Dat wa3 geweest al leen elkander zien en daardoor al het an dere in een ideëel licht. Dat was geweest een reeks van zonnedagen, van feesten, van vreugdevuren Hield dan ook dit geen stand Werd lief de sleur of ging ze dood, gewoon dood zooals alles dood ging Het leek haar opeens zoo eenvoudig. Wat gebloeid had, moest verdorren. Wat gebo ren was, moest sterven. Het leven sloot als een dus ineen. En al wat ze nu te doen had was de grijze restanten van haar bestaan aanvaarden en trachten niet te willen vech ten tegen wat onvermijdelijk was. Ze keek naar buiten. Menschen haastten zich voorbij, beladen met pakjes, véél pak jes. O ja, het was morgen 5 December. Dag van surprises Een kantje, een lintje, een steekje We kunnen nog wel een Si?il Nicolaas'presentje maken Het is al wat ver in den tijd, dat is waar. Nog drie dagen en we hebben Sint Nico- laasavond. Maar een paar vlugge handen kan toch nog best iets tot stand brengen. Mogelijk is het morgen een regenachtige Zondag, en u weet uit ondervinding wel. dat men er verbaasd van kan staan wat men op zoo'n saaien dag nog allemaal kan uitvoeren. Willen we u een handje helpen We denken dan aan een klein vriendje of vri dinnetje in uw kennissenkring, een meisje of een joggie, dat al zelf een zak doek bij zich draagt. Een stuk of zes kleine witte zakdoekjes zijn gauw genoeg gekocht en als u dan met gekleurd, wasecht garen er dit leuke tafreeltje op maakt, krijgt u i 'j *''7 u tezamen. Bovenaan maakt u een lusje en aan dat lusje naait u drie groene blaadjes, geknipt uit een lapje groen laken. Met bnme of zwarte zijde maakt u hierop wat nerfjes. U hebt nu een zeer origineel spel denkussentje, dat aan den muur boven een toilettaf'T ongetwijfeld aardig zal staan. En dan een theemuts, daar legt u altijd eer mee in. U koopt maar een heel gewone muts van effen satinet en hiervoor maakt u een overtrekje, dat bestaat uit tusachen- zetseltjes van linnen borduursel en linnen kant. Deze reepjes naait u om en om aan elkander tot u een lap hebt, die om de muts heen sluit. Boven- en onderkant worden af gemaakt met een gehaakt picot en als het 't J f T" u~i i'. 1 1 -«.T--J een allerliefst presentje, dat stellig in den smaak zal vallen. Het meisje en het hondje kunnen door middel van calqueerpapier op het zakdoekje worden aangebracht. Over de streepjes heen wordt dan met den plat ten steek gewerkt. Ieder zakdoekje wordt natuurlijk met een kleur geborduurd en het figuurtje komt telkens in den linker-boven- hoek te staan. Hetzelfde patroontje kan ook gebruikt worden voor een linnen schortje. Het wordt dan op de zakjes aangebracht of als eer rand langs den onderkant. In uw lappenmand heeft u zeker wel wa< kleine roode lapjes, hetzij fluweel of zijde Knipt u drie ronde lapjes, rimpelt u dit langs den buitenkant in en vult u de zakje* met watten of kapok, dan krijgt u drie roode kersjes, waaraan u groen zijden draadjes vasthecht. De drie diaadjes knoopt V.V3/' overtrekje om de muts heen zit, wordt de bovenkant tezamen gebonden met een zij den lint in de kleur van de muts. 't Geheel vraagt nog geen paar uur werk. En wat ook een voornaam punt is het is aange naam werk, dat geen oogenblik verveelt of vermoeit. Wat schenkt moeder op St. Nicolaas- avond. Slempeen ouderwetsche drank. 2 liter melk. 50 gram suiker. 1 schepje thee. Een snuifje saffraan. 4 5 kruidnagelen. Een stulge pijpkaneel. Een stukje foeiie. Wat sago of maizena. Doe suiker, thee, saffraan, Kruidnagelen, Kaneel en foelie in de melk en laat alles daarin aftrekken terwijl de pan op een ïoekje van de kachel of het fornuis staat. Breng na eenige uren de melk aan de ;ook, zeef de vloeistof door een flanellen apje en bind de slemp met wat sago of aizena. een nieuw beroe wereld deed, om te helpen. Hij wees er o 1 roep in de gehe stemming heeft toelaten, dat r sterven, terwijl massa's levens] den. Deze actie maken. Zij is nood, die in Ru; volgend jaar no| dan thans reeds Op': de secre kenbondscommis hield een rede, berichten voorleg trouwbare perso trent den toesta De In p a r a t i e. Maandag naar Schiedam worde op deze werf, b< men verbouwing reparaties onder ontstane brands< een nieuw brugg nieuwe rooksalc tingen geheel g( den. De plannei nog uitgewerkt In den loop va schip weer gehet Een b r kent. Ie April 1031 werd gazijn aan de C naai verwoest m bovenwoning. Al aanzien van de maar daar vold< het instellen vai ken, werd de Jbi acht duizend gu uitgekeerd. De niet uit het oog veel bezwarende dat deze man, tl genwoordiger te Amersfoort, houden. Na een door de mand en komende den br door een brande behang te plaats rook gewekt, ko oogonblik door der beweert echt weest met de ai ter in bet huis. toe O n. g e 1 middag geraakte 2 en 3 jaar oud, aan den Hass waard-Noord in in de sloot, well ning is gelegen, ontdekte vrouw de kinderen in de kleintjes er ui dellijk den genei kunstmatige ade met een zuursto Alle pogingen 01 wekken, mislukte slotte slechts dei Aan den Tilburg ken is een 1 overleden. Naar trap gevallen zijl gen een electrici met het verrit zaamheden, kwa den electrischen hoogte van 6 hoofd op den gro leed spoedig. He en 30 jaar oud. Inbraa kantoor. ken in de kantor voetsluis. De ontdekt door de 1 op de kantoren reaux en kasten vonden, terwijl verspreid lag. De niet groot. Verm kleine bedragen, van den ontvang ander bureau; Ve inbrekers zich ot ben begeven n kantoren. Van d ming van een rai luik gekomen in zijn der artillerie toren der belast! breking van den gemakkelijk kon toren. Daar er ze\ werk gegaan woi geen beroepsinbi geweest. De offic dam zal een ond Auto redenen. uur in een hardrj R. J. te Winschc ting Barneveld, aangereden, waa raakten. De auto draaid en in de v terecht gekomen huis werd vernie op straat. De be; ge boven beenfr naar het zieken soerd.

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1933 | | pagina 4