LICHT OP VOOR AUTO'S,
FIETSEN EN VOERTUIGEN.
STOOMVAARTLIJNEN
Vrouwen In den nieuwen tijd.
biyf by m'n besluit en kan je alleen den
raad geven naar vader toe te gaan met
deze en andere onbetaalde rekeningen."
aan M. iS. Cohen, welk geld hy had ontvan
gen vgai diverse klanten en moest afdragen
aan fcijn patroon, wedërrechteiyk zich heeft
toegeëigend.
Ëisch 3 maanden gevangenisstraf voor
waardelijk, met last tot schadevergoeding
voor het ontvreemde aan den benadeelde.
C. V., 39 jaar, autoverhuurder te Eindho
ven, verdacht dat hy op 8 October 1.1. te
Krabbendjjke, als bestuurder van een auto
waarmede hij reed over den openbaren ry-
weg de Rijksweg, die by wachtpost 24 de
spoorweg der Nederlandsche Staatsspoor
wegen van Krabbendyke naar Bergen-op-
Zoom kruist, by het naderen van dien
spoorwegovergang grovelijk roekeloos heeft
gereden, door niet voldoende uit te kyken.
waardoor hy, niet tydig genoeg om zflu
motorrijtuig tot stand te brengen, heeft
gezien dat de afsluitboomen waren geslo
ten en dus die spoorwegovergang was af
gesloten, ofschoon die boomen rood en wit
waren geschilderd en van goede reflectors
waren voorzien, door welk grovelijk roeke
loos ryden hij tegen die afsluitboomen is
aangereden, en tengevolge waarvan deze
ztyn vernield, welke vernieling derhalve aan
de schuld van verdachte is te wijten.
Eisch 14 dagen hechtenis.
De Ambtenaar van het O.M. bij het Kan
tongerecht te Hulst was in hooger beroep
gekomen tegen een vonnis van den Kan
tonrechter, waarby A. J. v. E., voerman te
Hontenisse, werd ontslagen van rechtsver
volging, terzake van de hem ten laste ge
legde overtreding van de Crisis-Varkens-
wet, n.l. het op zijn erf voorhanden hebben
van een varken, dat niet was voorzien van
de vereischte oormerken.
De wnd. Kantonrechter verklaarde des
tijds het aan verdachte tenlaste gelegde be
wezen, doch niet strafbaar.
Eisch vernietiging van 't vonnis waar
van beroep en veroordeeling tot 25 b. s.
10 d. h.
S. de B., 64 jaar, landbouwster te St.
Jansteen, was destyds door den Kanton
rechter te Hulst vrggesproken van de haar
tenlastegelegde overtreding van de Crisis-
Zuivelwet, nl. het niet nauwkeurig aantee-
kening houden in een haar door de Crisis
Zuivelcentrale verstrekt productieboek, oe-
treffende de merken bedoeld in de Crisis
Zuivelwet. De Ambtenaar van het O.M.
teekende tegen deze beslissing hooger be
roep aan.
Eischvernietiging van het vonnis
waarvan beroep en veroordeeling tot 200
b. s. 50 d. h.
C. de R., 28 jaar, werkman te Zaamslag,
was. in verzet gekomen tegen een vonnis
van de Rechtbank te Middelburg, waarbij
hy, wegens bedreiging van zgn broer, met
eenig misdryf tegen het leven gericht, Werd
veroordeeld tot 2 maanden gevangenisstraf.
Eisch een maand gevangenisstraf, met
vernietiging van het vonnis waartegen
verzet.
November uur
Zondag
Maandag
Dinsdag
Woensdag
Donderdag
26
27
28
29
30
4.23
4.22
4.22
4.21
4.20
„Arendakerk" (uitr.) p. 23 Nov. Gibraltar
„Baloeran" (ultr.) 21 Nov. van South-
ampton
„Dempo" (thulsr.) 21 Nov. v. Singapore
„Grootekerk" (thulsr.) 21 Nov. to Bremen
Indrapoera" (thulsr.) 23 Nov. v. Tanger
„Johan de Witt" (ultr.) 22 Nov. van Sin
gapore
„Johan van Oldenbarnevelt" (thular.) 22
Nov. van Colombo
„Mamix van St. Aldegonde" (ultr.) 21
Nov. van Genua
„Mellskerk" (thulsr.) p. 21 Nov. Perim
„Oldekerk" (ultr.) 23 Nov. te Kobe
„Rietfontein" 21 Nov. te Rott. van Durban
„Van Rensselaer" (ultr.) p. 23 Nov. Oues-
sant
Nu zal zq 200 dadeiyk haar zakdoek uit
haar tasqjöje halen en tegen haar oogen
drukkei* dacht ze scherp. Ze zal het ding
alleen inaar tegen haar oogen drukken en
daar.bg uiterst voorzichtig te werk gaan
omdat anders de rouge op haar wangen
viekkerig wordt en haar aangezette wenk
brauwen afgeven. Ze zal gaan zaniken over
kinderplicht en moederliefde en als dat
niet helpt, zal ze op haar sluwe manier
probeeren me te vleien.
Inderdaad, daar had je het altaschje,
geur van een goedkoop soort parfum, ze
nuwachtig grabbelen naar een vodderig
zakdoekje, een door tranen verstikte
stemEen door tranen verstikte stem
Och ja, een eenvoudig trucjeJe
hield je adem wat in, je sprak een beetje
door je neus en achter in je keelbet
leek zoo echt als 't maar wezen kon.
„Dat je me dien kleinen dienst weigert,
my, je moeder't is verschrikkehjk
't is wreed Een wreed kind ben je altyd
geweest, hard, zoo hard als een steen
„Waarom ben je dan hier naar toe ge
komen als je dit wist
De vraag verblufte de moeder. Ze ver
warde haar. Maar ze vulde de pauze met
een paar snikken en daarna zei ze „Een
moeder wil toch altijd nog het beste van
haar kind denkenAch, en ik weet
toch, dat je diep in je binnenste niet hard
bent en niet wreed. Niemand beter dan ik,
je moeder, kan dit weten
Nu zijn we aan de vleierijen toe, wist de
dochter. Ze keek naar de klok aan den
muur. Kwart over vier was het nu. Om
half vijf kon de ander al haar kruid ver
schoten hebben. Langer dan tien minuten
hield ze het geflikflooi niet uit. Dan nog
vijf minuten om de fiolen van haar moe
derleken toorn over haar uit te storten en
liet zou weer afgeloopen zyn. De deur zou
met een smak dichtgegooid worden en ze
zou eindeiyk en goddank de ramen kunnen
opènzetten om dien ellendigen tweede-
ïangsch parfumgeur uit haar kamer weg
te krijgen.
„Je doet maar alsof je zoo wreed bent,
maar van ieder ander zou ik het gelooven,
van jou alleen niet. Ik heb je immers van
af je geboorte gekend. Als kind heb je
eens gehuild om een vlieg, die werd dood
geslagenen nu zou je je moeder niet
uit de moeiiykheid willen helpen
Smakelooze combinatieVerdriet om
een vermoorde vlieg en kinderliefde Ik
twyfel trouwens aan je waarheidslievend-
heid. Je herinnering aan onze jeugd be
paalt zich alleen maar tot de beperktheid
in je levenswyze, die je hierdoor werd op
gelegd.
„Lizy, toe, laat me niet langer in span
ning. Ik verzeker je, dat je binnen veer
tien dagen het geld terug hebt. En je kunt
me niet wijs maken, dat je geen vyftig
gulden by de hand hebt, een vrouw als jy,
die zoo goed en gemakkelijk verdient
„Maar die niet, zooals jy, gemakkeiyk
uitgeeft
„Ach ja, kind, Ik ben een beetje ver
kwistend, dat weet ik wel, maar ik beloof
je, dat dit de laatste keer zal zyn. Deze
rekening loopt al meer dan een jaar en je
weet, dat je vader al zorgen genoeg heeft.
Z'n zaken gaan niet al te best moet je be
denken."
„Pardon, dat moest jy bedenken
„Nu ja, och
Het is voor haar maar een klein ver
schil 't Ontgaat haar trouwens wat ik
bedoel. Ze heeft geen hersens. Gek, een
mensch zonder hersens Was het mogeiyk
zonder hersens te leven Kon je aan den
uiterlijken kant een mensch zijn als ieder
ander en toch een totaal ledigen schedel
hebben Nonsens Natuurlijk nietWaar
bleef het zenuwstelsel als er geen hersenen
waren
„Lizy, je doet het, hè O, ik ben je zoo
dankbaar, kind Ik wist wel, dat je me
niet in den steek zou laten
Ze denkt me te overtroeven. Heel slim.
Heel politiek. Maar je vlieger gaat niet
op. Je zult nu eens niet achter m'n rug
kunnen lachen om de handigheid, waar
mee je me hebt ingepalmd. En onbewogen
zei ze „Je bent te voorbarig, moeder. Ik
laat je, zooals jy dat noemt, wèl in den
steek. Ik geef je die vyftig gulden niet.
Niet omdat ik ze niet heb, maar omdat ik
geen lust voel jouw pleziertjes te bekos
tigen."
„Pleziertjes Het is om de rekening
van de naaister te betalefi
„Goed. Kleeren zyn een noodzakelijkheid
óf een luxe. Je hebt ze noodig of je hebt
ze niet noodig, en als je deze noodig had,
kun je de rekening ook gerust aan vadei
laten zien."
„Hem nog meer zorgen op z'n schouders
laden
,,Je bent onlogisch, moeder. Maar ik
Ze voelt den sneer niet eens. Ze schijnt
tóch geen hersens te hebben. Of misschien
zyn ze alleen maar gevoelloos.
„Je vader zal ze óók niet willen betalen.
Hy zal opspelen, vloekeneen man
och
Eindeiyk komt de aap uit de mouw
Opspelen, vloekenjawel, scènes zyn
lastig en vervelend. Maar als je maar
voortgaat met huilen en met tranen in je
stem laten klinken, win je het wel. Vader
ls dom genoeg om er in te vliegen. Een
man vliegt er in zoo'n geval altyd in. Hy
kan een vrouw niet zien huilen. Hy voelt
zich onbehaaglijk by een huilende vrouw,
hy gaat zich zelf beschuldigen en eindigt
er mee zich een schurk te noemen als hy
niet dadeiy'k zorgt, dat dit huilen op
houdt. Zoo ver kan een vrouw een man
brengen. Een domme vrouw met kinder-
ïyke maniertjes kan een man, zelfs den
besten, den nuchtersten, den meest ont
wikkelden, zóó ver brengen, dat hij zich
een schurk gaat vinden als hy haar zin
niet doet.
„jy kent je vader niet Je weet niet
hoe hy kan opspelen Je eigen vader is je
vreemd, anders zou je zooiets niet zeg
gen
Myn vader is een man, by toeval ben ik
zijn dochter. Méér behoef ik van hem niet
te weten om er van overtuigd te zijn, dat
hy die rekeningen toch wel zal betalen,
minder om zijn goeden naam dan wel uit
een gevoel van ridderlijkheid. Opspelen
ja, daarmee zal hij beginnen. Een uiting
van het primitieve instinct van den man.
Maar hy zal eindigen met een marionette
zyn en de touwtjes zullen in jouw gemani
cuurde handen rusten. Wat óók een uiting
ls van het primitieve instinct.
„Lizy, je doet het
„Neen, ik doe het niet
Zyn we nu aan den gekrenkten trots
toe Jawel. Resolute bewegingen. Zak
doekje in taschje, mantel dichtknoopen,
hoedje vaster aandrukken, een gezicht
van „Ik verlang je hulp niet eens meer,
maar je zult er nog eens berouw van heb
ben 't Is op slag van half vyf. Ze heeft
een merkwaardige regelmaat in deze din
gen. Systeem. Kom, gekheid Ze was geen
vrouw voor systeem. Systeem hielden al
leen de menschen er op na, die hersens
bezaten.
„Adieu dan. Schande is hetAls je het
dan niet om my had willen doen, had je
als kind nog aan je vader behooren te
denken
Het genadeschot. Jammer dat het geen
doel treft. Werkelijk, ik gun je wel een
triomf. Maar thuis zal je er een wachten.
Even door den zuren appel heen bijten.
Wat opspelen, wat vloekenmaar dan
is het jouw beurt
En ze zei alleen „Tot ziens, moeder.
Pas op, je verliest bijna je bont 1"
Boven, voor het raam, keek ze haar na.
Ze kleedt zich te jong, dacht ze, ze moest
van naaister veranderen
En opeens, zoo toevend aan het venster,
terwyi de dag vergleed in aanrzelend
licht, schrok ze omdat dit het eenige was
waaraan ze nu denken kon, omdat alles
wat er tusschen haar en moeder gesproken
was, haar niets had gedaan, haar koud en
leeg had gelaten als te voren.
Ze schrok vaker zoo den laatsten tyd.
En voor de zooveelste maal vroeg ze zich
af of ze dan niet meer in staat was iets
te voelen, of ze dan alle gevoel verloren
had en alleen nog maar nuchter en scherp,
tot op het onbeschaamde af, kon opmer
ken. En opeens wist ze dit is de nieuwe
vrouw, in mg en in zoo vele anderen. Het
type, dat zich als een jongen kon ontwik
kelen en zich na haar werkkring een stu
die kon kiezen, die nuchtere geesteiyke
inspanning eischteZg en haar soortge-
nooten hadden geleerd de dingen te ontle
den. Zij hadden het eerst uit weetgierig
heid gedaan, toen uit dwang en daarna
was het ze tot een tweede natuur gewor
den. Ze hadden zich een soort geestelijke
intuïtie verworven, waardoor ze onont
koombaar geleid werden. Zich overgeven
aan gevoelens alleen, aan gevoelens zon
der meer stel dat deze in hen opkwa
men schepte belacheiyke situaties en
noemden ze ronduit, niets meer en niets
minder meenend dan dat, „idioot". Alle
indrukken werden omgezet in verstande-
Igke formules. Alles wat van buiten kwam
ging hun hart voorby en hechtte zich al
leen in de hersenen. Verstand stond voor
op sentiment was in de tweede plaats
gekomen.
Dit is het, dacht ze, waardoor m'n han
den leeg zyn gebleven en mijn bestaan een
doel mist, waardoor ik steeds eenzamer
word, waardoor ik maar weinig vrienden
heb en geen man goed genoeg acht om
met hem te trouwen. Gelukkig zijn, een
voudigweg gelukkig zgn zooals anderen,
zooals alle vroegere vrouwen, kan ik niet
meer. Ik kan niet naar kinderen verlan
gen alleen maar omdat ik een vrouw ben
en omdat het wel prettig moet zgn een
kind te hebben. Ik kan niet, zooals de
vroegere eeuwsche-juffers verzaligd vallen
om den hals van een man, die vriendelgk
is en ridderlijk en goedhartig. Ik zou eerst
alles aan hem moeten realiseeren. Ik zou
niet anders kunnen doen dan eerst alles
aan hem genadeloos uitpluizen. En wat
blijft er dan nog over van een mensch
Alles wat je aanraakt, met je verstand
aanraakt, verpulvert vaak. Ook als het
den sterkste betreft, den intelligentste.
Met een man, voor wien het ontleden
ook een tweede natuur was geworden,
was dit anders, dacht ze verder. Een dom
me vrouw kon hy nog, met al haar gere
aliseerde domheden en misschien wel juist
daarom, aanbiddeiyk vinden. Maar van
den zelfbewusten dommen man had de in-
tellectueele vrouw een afkeer. Daarin stak
het oer-principe de man als beschermen
de, de vrouw als beschermde de man als
heerscher, de vrouw als overheerschte.
Ze dachtHebben we dan, toen de
Vrouw zich ging vrij maken, verloren in
plaats van gewonnen Zullen dan vrou
wen als moeder altyd de uitverkorene zyn
en ik en anderen, die zyn zooals ik, de mis-
deelden Hadden we dan moeten biyven
wie en waar we waren
Ze stond daar maar aan het venster,
waarlangs vergeelde blaren dwarrelden in
de aanvloeiende duisternis, en er zeurde
een citaat door haar hoofd „Ontwikke
ling is tegelgk afwikkeling
Kleinigheden in de mode.
Charmekleurvroolykheld,
coquetterie
Eerst als het seizoen al weer een eind
gevorderd is, gaan we aandacht besteden
aan de kleinigheden in de mode. Niet dat
die van weinig belang zgn Verre van dat.
Maar het spreekwoord zegt„Wat het
eerst komt, het eerst maalten als de
nieuwste herfst.japonnen en herfstmantels
hun joyeuse entrée maken, dringen zich
het eerst Lijnen, stoffen en kleuren aan ons
op. Zy zyn, wat „quantiteit" betreft, in de
meerderheid, en wat groot is heeft zich
altyd op den voorgrond geplaatst.
Als eenmaal onze nieuwsgierigheid naar
dezen kant van de mode bevredigd is, zoe
ken we de détails op, die ïynen, stoffen en
kleuren als 't ware accentueeren, en dik-
wgls zyn verrassingen hierby niet uitge
sloten. Want niet alleen in ïynen en kleu
rencombinaties heeft de ontwerper zyn
raffinement gelegd, het spreekt ook daar,
en minstens even sterk, waar de iyn even
onderbroken wordt.
Wanneer we met zooveel aandacht aan
't bestudeeren gaan, merken we op, dat
ook nu nog de halsafwerking een punt van
gewicht is. Nog maar zelden zien we, dat
de halsopening recht en glad is uitgesne
den. Er is wat meer „speelschheid", wat
meer fantasie bygekomen, wat niet zeggen
wil, dat dit détail minder gedistingeerd
geworden is. Een gelukkige cn tevens een
eigenaardige omstandigheid van de mode
is, dat de levendigheid nooit verkregen
wordt ten koste van de distinctie en de
correctheid. Fleur, kleur, vrooiykheid, co
quetterie, sportiviteitalles kan nu in
ieder kleedingstuk tot uiting worden ge
bracht en toch zal dit kleedingstuk den
toets van elke critiek kunnen doorstaan.
Een verrassende halsafwerking is het
„transparant-pasje". De japon of de casa-
que is over de schouders, de borst en den
rug „geperforeerd" en aan den biunenkant
tegengevoerd met kantHeel geraffi-
nc-erd, maar nog eens heel gedistingeerd,
ook voor oudere dames.
Het minst werk van de halsafwerking
wordt gemaakt bij japonnetjes met gegar
neerde mouwen. Dat is natuurUjk niet zon
der reden. Halsgarneering plus mouwgar-
neering, het zou van het goede teveel zgn,
en nergens komt de schade van een „te
veel" zoo duideiyk tot uiting als in de
mode.
Poffen, doffen en toeven aan de mouwen
vormen waariyk niet de eenige middelen
waardoor deze onderdeelen van een klee
dingstuk opvallen. Aan middagjurkjes zien
we tegenwoordig vaak pofmouwtjes, die
geheel bezet zyn met ruches van fluwee-
len lint of taffetas. Hierby wordt dan niet
zelden een barethoedje gedragen, dat óók
geheel bezet is met ruches, en als derde
bondgenoot treffen we soms ook nog aan
een mofje, eveneens bezet met ruches en
opgefleurd met een toefje kunstbloemetjes,
die met een zwak geurend parfum, „het"
parfum van de draagster, besprenkeld
zgn. Het is alles klein en fgn en juist zoo
als dit graag by een vrouw wordt opge
merkt
Van klein gesprokenIs het u al op
gevallen, dat de handtaschjes alle byna
zonder uitzondering geringe afmetingen
hebben. Dat is anders dan eenige jaren
terug. De tasschenfabrikanten schenen
toen wel te wedgveren in de grootten van
him producten. Natuuriyk biedt de tasch,
die de vrouw by het boodschappen doen
meeneemt, 'n behooriyke bergruimte, maar
deze tasch is uitsluitend voor het schop
pen. Bij het uitgaanstoilet wordt een klein
taschje gedragen van stof of leder. Aardi
ge modelletjes zien we hierbij met origi-
neele sluitingen. Ze zgn zoo verleidelgk
als hoedjes en sjaaltjes, en het zal dan ook
wel zóó worden, dat straks de vrouw een
heele collectie bezit, zooals ze die ook
heeft van schoentjes, kragen, scarfs, hoed
jes en kousen.
In den appelentijd.
Gevulde appelen.
8 groote bellefleurs.
150 gram vleeschresten.
2/2 d.L. verdund bruin van jus.
15 gram bloem.
Wasch de appelen goed af, ontdoe ze
van een kapje en haal er voorzichtig de
klokhuizen uit, maar zorg er voor ze niet
door en door te steken. Er moet in de bak
jes een stevig bodempje overbiyven.
Snyd of hak het vleesch fyn. Doe een
weinig verdunde jus in de pan, strooi er
de bloem bg en roer hiervan op het vuur
een glad papje. Verdun dit langzamerhand
met de rest van de jus en roer er ten
slotte het vleesch door.
Laat deze ragout flink warm worden en
vul er dan de appelen mee.
Schik de appelen in een vuurvast schaal
tje en zet dit in den oven tot de appelen
gaar zyn.
By gebrek aan een oven kan het schaal
tje op een heel zacht vuur gezet worden.
Er moet dan een weinig vocht op den bo
dem worden aangebracht.