LICHT OP VOOR AUTO'S, FIETSEN EN VOERTUIGEN. STOOMVAARTLIJNEN Vrouwen In den nieuwen tijd. biyf by m'n besluit en kan je alleen den raad geven naar vader toe te gaan met deze en andere onbetaalde rekeningen." aan M. iS. Cohen, welk geld hy had ontvan gen vgai diverse klanten en moest afdragen aan fcijn patroon, wedërrechteiyk zich heeft toegeëigend. Ëisch 3 maanden gevangenisstraf voor waardelijk, met last tot schadevergoeding voor het ontvreemde aan den benadeelde. C. V., 39 jaar, autoverhuurder te Eindho ven, verdacht dat hy op 8 October 1.1. te Krabbendjjke, als bestuurder van een auto waarmede hij reed over den openbaren ry- weg de Rijksweg, die by wachtpost 24 de spoorweg der Nederlandsche Staatsspoor wegen van Krabbendyke naar Bergen-op- Zoom kruist, by het naderen van dien spoorwegovergang grovelijk roekeloos heeft gereden, door niet voldoende uit te kyken. waardoor hy, niet tydig genoeg om zflu motorrijtuig tot stand te brengen, heeft gezien dat de afsluitboomen waren geslo ten en dus die spoorwegovergang was af gesloten, ofschoon die boomen rood en wit waren geschilderd en van goede reflectors waren voorzien, door welk grovelijk roeke loos ryden hij tegen die afsluitboomen is aangereden, en tengevolge waarvan deze ztyn vernield, welke vernieling derhalve aan de schuld van verdachte is te wijten. Eisch 14 dagen hechtenis. De Ambtenaar van het O.M. bij het Kan tongerecht te Hulst was in hooger beroep gekomen tegen een vonnis van den Kan tonrechter, waarby A. J. v. E., voerman te Hontenisse, werd ontslagen van rechtsver volging, terzake van de hem ten laste ge legde overtreding van de Crisis-Varkens- wet, n.l. het op zijn erf voorhanden hebben van een varken, dat niet was voorzien van de vereischte oormerken. De wnd. Kantonrechter verklaarde des tijds het aan verdachte tenlaste gelegde be wezen, doch niet strafbaar. Eisch vernietiging van 't vonnis waar van beroep en veroordeeling tot 25 b. s. 10 d. h. S. de B., 64 jaar, landbouwster te St. Jansteen, was destyds door den Kanton rechter te Hulst vrggesproken van de haar tenlastegelegde overtreding van de Crisis- Zuivelwet, nl. het niet nauwkeurig aantee- kening houden in een haar door de Crisis Zuivelcentrale verstrekt productieboek, oe- treffende de merken bedoeld in de Crisis Zuivelwet. De Ambtenaar van het O.M. teekende tegen deze beslissing hooger be roep aan. Eischvernietiging van het vonnis waarvan beroep en veroordeeling tot 200 b. s. 50 d. h. C. de R., 28 jaar, werkman te Zaamslag, was. in verzet gekomen tegen een vonnis van de Rechtbank te Middelburg, waarbij hy, wegens bedreiging van zgn broer, met eenig misdryf tegen het leven gericht, Werd veroordeeld tot 2 maanden gevangenisstraf. Eisch een maand gevangenisstraf, met vernietiging van het vonnis waartegen verzet. November uur Zondag Maandag Dinsdag Woensdag Donderdag 26 27 28 29 30 4.23 4.22 4.22 4.21 4.20 „Arendakerk" (uitr.) p. 23 Nov. Gibraltar „Baloeran" (ultr.) 21 Nov. van South- ampton „Dempo" (thulsr.) 21 Nov. v. Singapore „Grootekerk" (thulsr.) 21 Nov. to Bremen Indrapoera" (thulsr.) 23 Nov. v. Tanger „Johan de Witt" (ultr.) 22 Nov. van Sin gapore „Johan van Oldenbarnevelt" (thular.) 22 Nov. van Colombo „Mamix van St. Aldegonde" (ultr.) 21 Nov. van Genua „Mellskerk" (thulsr.) p. 21 Nov. Perim „Oldekerk" (ultr.) 23 Nov. te Kobe „Rietfontein" 21 Nov. te Rott. van Durban „Van Rensselaer" (ultr.) p. 23 Nov. Oues- sant Nu zal zq 200 dadeiyk haar zakdoek uit haar tasqjöje halen en tegen haar oogen drukkei* dacht ze scherp. Ze zal het ding alleen inaar tegen haar oogen drukken en daar.bg uiterst voorzichtig te werk gaan omdat anders de rouge op haar wangen viekkerig wordt en haar aangezette wenk brauwen afgeven. Ze zal gaan zaniken over kinderplicht en moederliefde en als dat niet helpt, zal ze op haar sluwe manier probeeren me te vleien. Inderdaad, daar had je het altaschje, geur van een goedkoop soort parfum, ze nuwachtig grabbelen naar een vodderig zakdoekje, een door tranen verstikte stemEen door tranen verstikte stem Och ja, een eenvoudig trucjeJe hield je adem wat in, je sprak een beetje door je neus en achter in je keelbet leek zoo echt als 't maar wezen kon. „Dat je me dien kleinen dienst weigert, my, je moeder't is verschrikkehjk 't is wreed Een wreed kind ben je altyd geweest, hard, zoo hard als een steen „Waarom ben je dan hier naar toe ge komen als je dit wist De vraag verblufte de moeder. Ze ver warde haar. Maar ze vulde de pauze met een paar snikken en daarna zei ze „Een moeder wil toch altijd nog het beste van haar kind denkenAch, en ik weet toch, dat je diep in je binnenste niet hard bent en niet wreed. Niemand beter dan ik, je moeder, kan dit weten Nu zijn we aan de vleierijen toe, wist de dochter. Ze keek naar de klok aan den muur. Kwart over vier was het nu. Om half vijf kon de ander al haar kruid ver schoten hebben. Langer dan tien minuten hield ze het geflikflooi niet uit. Dan nog vijf minuten om de fiolen van haar moe derleken toorn over haar uit te storten en liet zou weer afgeloopen zyn. De deur zou met een smak dichtgegooid worden en ze zou eindeiyk en goddank de ramen kunnen opènzetten om dien ellendigen tweede- ïangsch parfumgeur uit haar kamer weg te krijgen. „Je doet maar alsof je zoo wreed bent, maar van ieder ander zou ik het gelooven, van jou alleen niet. Ik heb je immers van af je geboorte gekend. Als kind heb je eens gehuild om een vlieg, die werd dood geslagenen nu zou je je moeder niet uit de moeiiykheid willen helpen Smakelooze combinatieVerdriet om een vermoorde vlieg en kinderliefde Ik twyfel trouwens aan je waarheidslievend- heid. Je herinnering aan onze jeugd be paalt zich alleen maar tot de beperktheid in je levenswyze, die je hierdoor werd op gelegd. „Lizy, toe, laat me niet langer in span ning. Ik verzeker je, dat je binnen veer tien dagen het geld terug hebt. En je kunt me niet wijs maken, dat je geen vyftig gulden by de hand hebt, een vrouw als jy, die zoo goed en gemakkelijk verdient „Maar die niet, zooals jy, gemakkeiyk uitgeeft „Ach ja, kind, Ik ben een beetje ver kwistend, dat weet ik wel, maar ik beloof je, dat dit de laatste keer zal zyn. Deze rekening loopt al meer dan een jaar en je weet, dat je vader al zorgen genoeg heeft. Z'n zaken gaan niet al te best moet je be denken." „Pardon, dat moest jy bedenken „Nu ja, och Het is voor haar maar een klein ver schil 't Ontgaat haar trouwens wat ik bedoel. Ze heeft geen hersens. Gek, een mensch zonder hersens Was het mogeiyk zonder hersens te leven Kon je aan den uiterlijken kant een mensch zijn als ieder ander en toch een totaal ledigen schedel hebben Nonsens Natuurlijk nietWaar bleef het zenuwstelsel als er geen hersenen waren „Lizy, je doet het, hè O, ik ben je zoo dankbaar, kind Ik wist wel, dat je me niet in den steek zou laten Ze denkt me te overtroeven. Heel slim. Heel politiek. Maar je vlieger gaat niet op. Je zult nu eens niet achter m'n rug kunnen lachen om de handigheid, waar mee je me hebt ingepalmd. En onbewogen zei ze „Je bent te voorbarig, moeder. Ik laat je, zooals jy dat noemt, wèl in den steek. Ik geef je die vyftig gulden niet. Niet omdat ik ze niet heb, maar omdat ik geen lust voel jouw pleziertjes te bekos tigen." „Pleziertjes Het is om de rekening van de naaister te betalefi „Goed. Kleeren zyn een noodzakelijkheid óf een luxe. Je hebt ze noodig of je hebt ze niet noodig, en als je deze noodig had, kun je de rekening ook gerust aan vadei laten zien." „Hem nog meer zorgen op z'n schouders laden ,,Je bent onlogisch, moeder. Maar ik Ze voelt den sneer niet eens. Ze schijnt tóch geen hersens te hebben. Of misschien zyn ze alleen maar gevoelloos. „Je vader zal ze óók niet willen betalen. Hy zal opspelen, vloekeneen man och Eindeiyk komt de aap uit de mouw Opspelen, vloekenjawel, scènes zyn lastig en vervelend. Maar als je maar voortgaat met huilen en met tranen in je stem laten klinken, win je het wel. Vader ls dom genoeg om er in te vliegen. Een man vliegt er in zoo'n geval altyd in. Hy kan een vrouw niet zien huilen. Hy voelt zich onbehaaglijk by een huilende vrouw, hy gaat zich zelf beschuldigen en eindigt er mee zich een schurk te noemen als hy niet dadeiy'k zorgt, dat dit huilen op houdt. Zoo ver kan een vrouw een man brengen. Een domme vrouw met kinder- ïyke maniertjes kan een man, zelfs den besten, den nuchtersten, den meest ont wikkelden, zóó ver brengen, dat hij zich een schurk gaat vinden als hy haar zin niet doet. „jy kent je vader niet Je weet niet hoe hy kan opspelen Je eigen vader is je vreemd, anders zou je zooiets niet zeg gen Myn vader is een man, by toeval ben ik zijn dochter. Méér behoef ik van hem niet te weten om er van overtuigd te zijn, dat hy die rekeningen toch wel zal betalen, minder om zijn goeden naam dan wel uit een gevoel van ridderlijkheid. Opspelen ja, daarmee zal hij beginnen. Een uiting van het primitieve instinct van den man. Maar hy zal eindigen met een marionette zyn en de touwtjes zullen in jouw gemani cuurde handen rusten. Wat óók een uiting ls van het primitieve instinct. „Lizy, je doet het „Neen, ik doe het niet Zyn we nu aan den gekrenkten trots toe Jawel. Resolute bewegingen. Zak doekje in taschje, mantel dichtknoopen, hoedje vaster aandrukken, een gezicht van „Ik verlang je hulp niet eens meer, maar je zult er nog eens berouw van heb ben 't Is op slag van half vyf. Ze heeft een merkwaardige regelmaat in deze din gen. Systeem. Kom, gekheid Ze was geen vrouw voor systeem. Systeem hielden al leen de menschen er op na, die hersens bezaten. „Adieu dan. Schande is hetAls je het dan niet om my had willen doen, had je als kind nog aan je vader behooren te denken Het genadeschot. Jammer dat het geen doel treft. Werkelijk, ik gun je wel een triomf. Maar thuis zal je er een wachten. Even door den zuren appel heen bijten. Wat opspelen, wat vloekenmaar dan is het jouw beurt En ze zei alleen „Tot ziens, moeder. Pas op, je verliest bijna je bont 1" Boven, voor het raam, keek ze haar na. Ze kleedt zich te jong, dacht ze, ze moest van naaister veranderen En opeens, zoo toevend aan het venster, terwyi de dag vergleed in aanrzelend licht, schrok ze omdat dit het eenige was waaraan ze nu denken kon, omdat alles wat er tusschen haar en moeder gesproken was, haar niets had gedaan, haar koud en leeg had gelaten als te voren. Ze schrok vaker zoo den laatsten tyd. En voor de zooveelste maal vroeg ze zich af of ze dan niet meer in staat was iets te voelen, of ze dan alle gevoel verloren had en alleen nog maar nuchter en scherp, tot op het onbeschaamde af, kon opmer ken. En opeens wist ze dit is de nieuwe vrouw, in mg en in zoo vele anderen. Het type, dat zich als een jongen kon ontwik kelen en zich na haar werkkring een stu die kon kiezen, die nuchtere geesteiyke inspanning eischteZg en haar soortge- nooten hadden geleerd de dingen te ontle den. Zij hadden het eerst uit weetgierig heid gedaan, toen uit dwang en daarna was het ze tot een tweede natuur gewor den. Ze hadden zich een soort geestelijke intuïtie verworven, waardoor ze onont koombaar geleid werden. Zich overgeven aan gevoelens alleen, aan gevoelens zon der meer stel dat deze in hen opkwa men schepte belacheiyke situaties en noemden ze ronduit, niets meer en niets minder meenend dan dat, „idioot". Alle indrukken werden omgezet in verstande- Igke formules. Alles wat van buiten kwam ging hun hart voorby en hechtte zich al leen in de hersenen. Verstand stond voor op sentiment was in de tweede plaats gekomen. Dit is het, dacht ze, waardoor m'n han den leeg zyn gebleven en mijn bestaan een doel mist, waardoor ik steeds eenzamer word, waardoor ik maar weinig vrienden heb en geen man goed genoeg acht om met hem te trouwen. Gelukkig zijn, een voudigweg gelukkig zgn zooals anderen, zooals alle vroegere vrouwen, kan ik niet meer. Ik kan niet naar kinderen verlan gen alleen maar omdat ik een vrouw ben en omdat het wel prettig moet zgn een kind te hebben. Ik kan niet, zooals de vroegere eeuwsche-juffers verzaligd vallen om den hals van een man, die vriendelgk is en ridderlijk en goedhartig. Ik zou eerst alles aan hem moeten realiseeren. Ik zou niet anders kunnen doen dan eerst alles aan hem genadeloos uitpluizen. En wat blijft er dan nog over van een mensch Alles wat je aanraakt, met je verstand aanraakt, verpulvert vaak. Ook als het den sterkste betreft, den intelligentste. Met een man, voor wien het ontleden ook een tweede natuur was geworden, was dit anders, dacht ze verder. Een dom me vrouw kon hy nog, met al haar gere aliseerde domheden en misschien wel juist daarom, aanbiddeiyk vinden. Maar van den zelfbewusten dommen man had de in- tellectueele vrouw een afkeer. Daarin stak het oer-principe de man als beschermen de, de vrouw als beschermde de man als heerscher, de vrouw als overheerschte. Ze dachtHebben we dan, toen de Vrouw zich ging vrij maken, verloren in plaats van gewonnen Zullen dan vrou wen als moeder altyd de uitverkorene zyn en ik en anderen, die zyn zooals ik, de mis- deelden Hadden we dan moeten biyven wie en waar we waren Ze stond daar maar aan het venster, waarlangs vergeelde blaren dwarrelden in de aanvloeiende duisternis, en er zeurde een citaat door haar hoofd „Ontwikke ling is tegelgk afwikkeling Kleinigheden in de mode. Charmekleurvroolykheld, coquetterie Eerst als het seizoen al weer een eind gevorderd is, gaan we aandacht besteden aan de kleinigheden in de mode. Niet dat die van weinig belang zgn Verre van dat. Maar het spreekwoord zegt„Wat het eerst komt, het eerst maalten als de nieuwste herfst.japonnen en herfstmantels hun joyeuse entrée maken, dringen zich het eerst Lijnen, stoffen en kleuren aan ons op. Zy zyn, wat „quantiteit" betreft, in de meerderheid, en wat groot is heeft zich altyd op den voorgrond geplaatst. Als eenmaal onze nieuwsgierigheid naar dezen kant van de mode bevredigd is, zoe ken we de détails op, die ïynen, stoffen en kleuren als 't ware accentueeren, en dik- wgls zyn verrassingen hierby niet uitge sloten. Want niet alleen in ïynen en kleu rencombinaties heeft de ontwerper zyn raffinement gelegd, het spreekt ook daar, en minstens even sterk, waar de iyn even onderbroken wordt. Wanneer we met zooveel aandacht aan 't bestudeeren gaan, merken we op, dat ook nu nog de halsafwerking een punt van gewicht is. Nog maar zelden zien we, dat de halsopening recht en glad is uitgesne den. Er is wat meer „speelschheid", wat meer fantasie bygekomen, wat niet zeggen wil, dat dit détail minder gedistingeerd geworden is. Een gelukkige cn tevens een eigenaardige omstandigheid van de mode is, dat de levendigheid nooit verkregen wordt ten koste van de distinctie en de correctheid. Fleur, kleur, vrooiykheid, co quetterie, sportiviteitalles kan nu in ieder kleedingstuk tot uiting worden ge bracht en toch zal dit kleedingstuk den toets van elke critiek kunnen doorstaan. Een verrassende halsafwerking is het „transparant-pasje". De japon of de casa- que is over de schouders, de borst en den rug „geperforeerd" en aan den biunenkant tegengevoerd met kantHeel geraffi- nc-erd, maar nog eens heel gedistingeerd, ook voor oudere dames. Het minst werk van de halsafwerking wordt gemaakt bij japonnetjes met gegar neerde mouwen. Dat is natuurUjk niet zon der reden. Halsgarneering plus mouwgar- neering, het zou van het goede teveel zgn, en nergens komt de schade van een „te veel" zoo duideiyk tot uiting als in de mode. Poffen, doffen en toeven aan de mouwen vormen waariyk niet de eenige middelen waardoor deze onderdeelen van een klee dingstuk opvallen. Aan middagjurkjes zien we tegenwoordig vaak pofmouwtjes, die geheel bezet zyn met ruches van fluwee- len lint of taffetas. Hierby wordt dan niet zelden een barethoedje gedragen, dat óók geheel bezet is met ruches, en als derde bondgenoot treffen we soms ook nog aan een mofje, eveneens bezet met ruches en opgefleurd met een toefje kunstbloemetjes, die met een zwak geurend parfum, „het" parfum van de draagster, besprenkeld zgn. Het is alles klein en fgn en juist zoo als dit graag by een vrouw wordt opge merkt Van klein gesprokenIs het u al op gevallen, dat de handtaschjes alle byna zonder uitzondering geringe afmetingen hebben. Dat is anders dan eenige jaren terug. De tasschenfabrikanten schenen toen wel te wedgveren in de grootten van him producten. Natuuriyk biedt de tasch, die de vrouw by het boodschappen doen meeneemt, 'n behooriyke bergruimte, maar deze tasch is uitsluitend voor het schop pen. Bij het uitgaanstoilet wordt een klein taschje gedragen van stof of leder. Aardi ge modelletjes zien we hierbij met origi- neele sluitingen. Ze zgn zoo verleidelgk als hoedjes en sjaaltjes, en het zal dan ook wel zóó worden, dat straks de vrouw een heele collectie bezit, zooals ze die ook heeft van schoentjes, kragen, scarfs, hoed jes en kousen. In den appelentijd. Gevulde appelen. 8 groote bellefleurs. 150 gram vleeschresten. 2/2 d.L. verdund bruin van jus. 15 gram bloem. Wasch de appelen goed af, ontdoe ze van een kapje en haal er voorzichtig de klokhuizen uit, maar zorg er voor ze niet door en door te steken. Er moet in de bak jes een stevig bodempje overbiyven. Snyd of hak het vleesch fyn. Doe een weinig verdunde jus in de pan, strooi er de bloem bg en roer hiervan op het vuur een glad papje. Verdun dit langzamerhand met de rest van de jus en roer er ten slotte het vleesch door. Laat deze ragout flink warm worden en vul er dan de appelen mee. Schik de appelen in een vuurvast schaal tje en zet dit in den oven tot de appelen gaar zyn. By gebrek aan een oven kan het schaal tje op een heel zacht vuur gezet worden. Er moet dan een weinig vocht op den bo dem worden aangebracht.

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1933 | | pagina 11