500
150
100
25
MAANDAG
11
300
No. 214
71e Jaargang
1933
Uitgave: firma F. VAN DE VELDE Ir., Walstraat 58-60, Vlissingen. Telel. 10. Postrekening 60287
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zondag en algemeen erkende Christelijke feestdagen
Dit nummer bestaat uit twee bladen - Eerste blad
EEN PERSOONLIJK WOORD VAN DANK
VAN DE KONINGIN.
NATIONAAL HULDEBETOON
AAN H. M. DE KONINGIN.
STADS- EN PROVINCIENIEUWS
VUSSINGSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS: Voor alle gemeenten op Walcheren en waar agentschappen geves
tigd zijn ƒ2.20 per 3 maanden. Franco door het geheele rijk 2.50. Voor België, Duitschland
en Frankrijk ƒ3.40. Voor de overige landen bij wekei. verz. ƒ3.20. Afzonderlijke nrs. 5 cent.
ADVERTENTIEPRIJSVan 1—5 regels 11.25 iedere regel meer 25 cent. Bij abonnement
speciale prijzen. Reclames 50 ct. p. regel. Kleine advertenties van 1 —5 regels 50 ct Iedere regel
meer 10 ct. (max. 10 regels). Bij 3 maal plaatsing van 15 regels /l. alles bij vooruitbetaling.
De abonné's in 't bezit eenei
Polis, zijn GRATIS verze
kerd tegen ongelukken voor
gulden bij levens
lange ongeschikt
heid tot werken
gulden bij dood
door
een ongeluk.
gulden bi| verlies
van een
hand. voet of oog.
gulden bij verlies
van
een duim
gulden bii verlies
van een
wijsvinger
gulden bij verlies
van eiken
anderen vinger
AANGESLOTEN BIJ HET BUREAU VOOR PUBLICITEITSW AARDE, INGESTELD DOOR DE VEREENIOING „DE NEDERLANDSE HE DAGBLADPERS"
Het is mij een behoefte nogmaals uiting te geven
aan mijn diep gevoelden dank jegens allen, die Zaterdag
uit alle deelen des lands in het Stadion te Amsterdam
zijn samengestroomd om mij blijk te geven van hunne
liefde en aanhankelijkheid en die dezen dag tot een
onvergetelijken feestdag voor mij hebben gemaakt.
.WILHELMINA.
De huldiging van H. M. de Koningin in het
Stadion te Amsterdam is een evenement ge
worden zooals er nog nooit een in ons land is
voorgevallen.
Een feestdag, waarop allen, die hem mee
vierden, in het groote Stadion en in de vele,
vele straten van de hoofdstad, waarlangs de
Koningin, onze Koningin reed, de huldiging
tegemoet, voelden, hoezeer Nederland en liet
Huis van Oranje met elkaar zijn verbonden.
Doodstil was het in het Stadion, waar ruim
40.000 mannen en vrouwen bijeen waren, toen
de Koninklijke stoet binnenreed, een stoet, die
den terugkeer der romantiek scheen te willen
bevestigen, zonder welke zelfs de nuchterste
mensch op den duur niet kan leven. Bazuin
geschal kondigde de komst der Koningin aan;
fiere paarden trokken de koninklijke statie
koets door de met roode zijde versierde Ma
rathonpoort.
Indrukwekkender nog dan de daverendste
toejuichingen was de stilte, waarmee Konin
gin Wilhelmina en de Haren werden ontvan
gen, uit ''/rees dat de paarden, die de gala
karossen trokken, schrikachtig en nerveus, op
gewonden door het gejuich van zoovele dui
zenden, op hol zouden siaan.
Maar meer dan dit alles bewees de stilte
der duizenden de liefde, die zij in zich dragen
voor de Koninklijke Vrouwe, die 35 jaar Haar
zware taak heeft vervuld. Een liefde, die op
dezen dag getoond werd door de duizenden,
neen de tienduizenden, die afstand noch ver
moeienis vreesden, om hiervan te getuigen.
Te getuigen zooals Koningin Wilhelmina Za
terdagmiddag, zeer ontroerd en toch vastbe
raden, deed, toen Zij met klare en krachtige
stem de menigte toesprak.
Het waren Koninklijke èn menschelijke
woorden, die de eerste Vrouw van Nederland
heeft gesproken.
Hoe verder de dag voortging, hoe grooter
le liefde zich openbaarde, hoe jubelender het
enthousiasme van defileerenden en toeschou
wers werd. Daar gingen de zeer ouden van
dagen langs de Koninklijke tribunedaar
marcheerden de mannen en vrouwen van
middelbaren leeftijd, uit de verste dorpen van
ons Vaderland hierheen getrokken, daar
kwam de jeugd, de jeugd die de wereld zal
veroveren, de jeugd, die, in weerwil van alles,
de toekomst vóór zich heeft. En niemand die
dit défilé van de tienduizenden bijwoonde, zal
ooit vergeten dezen herdenkingsdag, waarop
het volk van Nederland zijn wel en wee op
nieuw plechtig in handen van Oranje heeft
Wij kunnen nog melden dat bij de aan
komst in het Stadion aan ieder der Konink
lijke Gasten een insigne in goud werd aan
geboden ter herinnering aan de viering van
het 35-jarig regeeringsjubileum.
H. M. de Koningin-Moeder was, ondanks
het feit, dat zij slecht ter been is, recht
streeks per auto uit Soestdijk in het Stadion
gekomen. De begroeting tusschen moeder,
dochter en kleindochter was imponeerend van
eenvoud en hartelijkheid. De aanwezigheid
van Koningin Emma ging allengs van mond
tot mond en werd algemeen op zeer hoogen
Prijs gesteld.
De eerewacht.
Tot de oud-cadetten, die mede de eere
Wacht hebben gevormd behoorde o.a. de
uitenant-kolonel C. A. van Beugen Bik, com-
andant van het 14e regiment infanterie
oeger te Middelburgtot de oud-adelbor
sten R. H. Arntzenius, kapitein ter zee, di
recteur van het loodswezen in het 6e district
te Vlissingen gep. kapitein ter zee C. Rtihl
te Vlissingen F. M. Fransen van de Putte,
oud-luitenant ter zee te 's-Gravenhage.
Het défilé was indrukwekkend.
Aan het défilé werd door ongeveer 90.000
personen deelgenomen. Op de tribunes waren
32.000 bezoekers, w.o. 6 ministers, 10 Commis
sarissen dor Koningin, 430 burgemeesters en
10 vreemde gezanten.
Bewonderende toejuichingen waren het deel
van de afdeeling bereden militaire politie on
der aanvoering van luitenant Ilcke, die sta
len van prachtige ruiterkunst te zien gaven,
een schouwspel dat nauwelijks onderdeed
voor dat van een fatasia van Arabische
krijgslieden.
En dan volgden in ryen van acht, de vaan
del- en banierdragers voorop, de Oranje-ge
trouwe bonden, vereenigingen en corporaties
uit het heele landuit de groote en de pro
vinciesteden, uit de dorpjes van de verste uit
hoeken. Provinciegewijze trokken ze voorbij,
de plaatselijke burgerwachten, Oranje-ver
eenigingen, sportvereenigingen, fanfare-korp
sen, vakvereenigingen, enz. Een bijzonder
kleurige noot gaven telkens de groepen waar
van de deelnemers, sommige of allemaal, zich
in nationaal costuum hadden gestoken. En
dan waren er de kranige politieafdeelingen
uit vele gemeenten des lands, die hier de eer
hunner uniform kwamen hooghouden. Uit
bundig toegejuicht werd de afdeeling Am-
sterdamsche bereden politie onder aanvoe
ring van drie inspecteurs, die de Koninklijke
familie voor haar loge een martiaal sabel-
saluut brachten. Zoo trokken de huldigende
rijen in schier eindelooze stoeten voorbij de
Koninklijke loge. Het waren niet het minst
de turnvereenigingen, die het défilé tot zulk
een levendig en kleurig schouwspel maakten.
Een peloton cadetten van de Kon. Militaire
Academie te Breda opende de groep Noord-
Brabant, waarin, vooral de Schutterskonin-
gen de aandacht trokken. Prachtig was het
vaandelzwaaien door den vendelaar van een
der gilden, waarvan de leden in nog echt
Middeleeuwsche kleedij voorbijtrokken. Dan
komt een nieuwe groep, die van Zeeland en
Zeeuwsch-Vlaanderen, met een doek voorop,
waarop staatAxel brengt hulde
Verder waren uit Zeeland vertegenwoor
digd de Ger. jeugdvereeniging „Herman Fau-
keel" en de onderofficieren-vereeniging „Ons
Belang", beiden te Middelburg en de vereeni-
ging „Crescendo" te Kruiningen.
Geen oogenblik wordt het aanschouwen van
het défilé vervelend volkomen beschaamd
werd de vrees, dat de schjer eindelooze op
eenvolging van de groepen eentonig zou wor
den. Het was een en al kleurige afwisseling,
en nimmer werd men moede om het tafereel
vol levendigheid in de indrukwekkende om
lijsting van de overvolle Stadionrangen te
aanschouwen. Mooier en kleurrijker werd het
naarmate de vaandels en banieren zich bij
het vorderen van het défilé rechts en links
opstelden op het middenterrein. Prachtig was
het voorbijtrekken van de Graal-meisjes in
haar zwierige mantels in wel-harmonieerende
kleurenzij werden voorafgegaan door een
afdeeling banierdraagsters, die, na langs de
Koninklijke familie te hebben gedefileerd,
midden in het veld in twee groepen uit
zwermden. Dit was wel de grootste en zeker
de kleurigste groep van het heele défilé 1500
meisjes hebben haar samengesteld.
Maar dan volgen Amsterdams fietsende
schoolkinderen, jongens en meisjes van de
hoogste klassen van vrijwel alle Amsterdam-
sche scholen. Zij hebben nun fietsen ver
sierd met echte en met papieren bloemen en
het is een en al vlotheid en kleur en jeugd
en leven, dat daar in vlo! tempo aan het oog
voorbij trekt.
Maar ook het niet op de fiets geboren ge
deelte van de Amsterdamsche schooljeugd
uiteraard veel geringer in aantal, maar even
vurig in Oranjeliefde, had zich niet onbe
tuigd gelaten en kwam de Koningin haar
juichende hulde brengen.
Dan volgen in lange gelederen de blauw-
geuniformeerde meisjes-gezellendit was
meer stemmig van kleur dan de Graal-groep,
maar even goed gedisciplineer er. geestdrif
tig. En terwijl zij, de Koningin met gestrekten
arm den Romeinschen groet brengend, voor
bij trekken, geraken wij aan het bespiegelen,
schrijft de verslaggever van „het Vaderland".
Wij herinneren ons weer de dagen van 1898,
toen de volksgeest zich anders uitte, zeker
niet in zulk een overvloed van uniformen,
waarvan de knaapjes van Klein maar
Dapper, onder leiding van den bekenden Am-
sterdamschen veilinghouder, den heer Bom,
de moedige pioniers zijn geweest, want zij
hebben zich onder hun kameraadjes aan heel
wat hoon en spot blootgesteld.
Het défilé wordt nu onderbroken door een
dansgroep van vierhonderd meisjes, gekleed
in lange gewaden in de nationale kleuren,
dus rood, wit, blauw en oranje. Zij gingen
vooraf aan een met oranje-bloemen en de
wapenschilden van het Koninklijk Huis ge-
tooiden zegewagen, waarop hoog boven een
stellage van 35 treden de Nederlandsche
Maagd troonde als symbool van de volks
eenheid. Onder leiding van Lily Green voerde
deze groep voor deze gelegenheid ontworpen
dansen uit, waarvan het slot was, dat de
oranje-groep de bloemen van den zegewagen
in guirlandes als een tentendak uitspreidde.
Dit deed het buitengewoon decoratiefaan
de algemeene toejuichingen kwam bijna geen
einde, vooral toen de algemeene leider van het
défilé, de heer Thoolen* haar een krans
bracht.
Een schier eindelooze opmarsch.
Terwijl de verwachting was geweest, dat het
défilé te ruim 6 uur afgeloopen zou zyn, zijn
hier nog bijna 3 uren daarna mede gemoeid
geweest. De avondschemering viel, en maakte
plaats voor het donker, zoodat in het Stadion
de verlichting ontstoken werd en nog steeds
onafgebroken kwamen nieuwe huldigende
stoeten aangetreden.
Nog nooit tevoren heeft Amsterdam een
zoo overweldigende, zoo indrukwekkende ma
nifestatie aanschouwd. Zij heeft wel zeer
duidelijk gemaakt, dat een heel groote meer
derheid van ons volk wam nationaal ge
voelt, en haar nationale gevoelens nog altijd
krachtig in liefde voor het Hul van Oranje
en voor de Vorstin uit dit Huis, die het land
sinds 35 jaar regeert, uitleeft.
Te ruim half negen was het défilé afge
loopen. Het koor der vijfduizend zangeressen
en zangers onder leiding van Theo van der
Bijl heeft daarna nog eenige liederen uit Va
lerius' Gedanckclancken gezongen en ten
slotte het Wilhelmus, v aarmede het heele
Stadion uit volle borst heeft ingestemd. On
der daverend gejuich der menigte heeft de
Koninklijke Familie daarna wuivend en dan
kend van haar volk afscheid genomen. Ter
wijl de hofstoet naar de Marathonpoort reed,
waren weder, evenals by de binnenkomst, de
toejuichingen verstomd.
Terug naar het Paleis.
Uren lang hadden dichte menschenmassa's
langs den weg, die de Koninklijke Familie
volgen zou, naar den Dam, op het voorbij
rijden van den stoet gewacht. En langs bijna
den geheelen weg stonden ook aan weerskan
ten de vele duizenden deelnemers aan het
défilé opgesteld. Zoo is de terugtocht weer
een ware triomftocht door Amsterdam ge
worden, gedurende welken de geestdrift der
ontelbare menschenmassa's meegolfde als de
baren van een felbewogen zee. Op den Dam
was het zóó vol, als het er wellicht nooit ge
weest is. Toen het rijtuig van de Koningin,
den Prins en de Prinses het Damplein op
zwenkte, brak hier een ware orkaan van toe
juichingen los, welke de Koningin, staande in
het rijtuig, toen dit voor den ingang van het
Paleis stilstond, naar alle kanten wuivend
beantwoordde. Als uit één mond zongen de
duizenden en nog eens duizenden de Vorste
lijke familie het Wilhelmus toe. De Koningin,
de Prins en de Prinses bleven buiten totdat
de laatste accoorden van ons Volkslied wa
ren weggestorven en betraden daarna het
Paleis.
Het afscheid.
Na de ongekend geestdriftige hulde, welke
de Koningin bij haar terugkeer in het Paleis
na het huldigingsdéfilé in ontvangst had te
nemen, verminderde do menschenmassa op
den Dam nauwelijks.
In het Paleis rustte de Koningin even uit,
gebruikte vlug een maaltijd, nam afscheid
van de autoriteiten van dr. W. de Vlugt.
van generale officieren van land- en zee
macht.
Den burgemeester heeft zij getuigd van
Haar groote vreugde over de mooie ontvangst
in de hoofdstad.
Een uur ruim duurde het toeven in het
Paleis. Prins Hendrik reed inmiddels uit naar
Hotel de l'Europe, waar hij zou aanzitten aan
het diner van het huldigingscomité.
Tegen half elf reden de hofauto's voor, de
eerewacht kwam in het geweer, het publiek
juichte.
Nu naderde het einde van een langen, maar
grootschen dag, de deuren van het Paleis
gingen open, de Koningin, gekleed in een-
voudigen reismantel, en de Prinses kwamen
naar buiten, stapten in den hofauto, die open
was, hoewel de avond zeer koel was geworden.
De motoren zetten aan, langzaam schoven
de auto's weg, om het Paleis heen, naar de
Raadhuisstraat. Weer ging een golf van
geestdrift over het plein donderende hoe-
zee's klonken, gezwaai met hoeden en zak
doeken, een nieuwe ovatie.
Koningin en Prinses dankten met gewuif.
Snel gleden de auto's weg langs het postkan
toor, waar nog honderden een juichenden af
scheidsgroet brachten.
Dit was het mooie slot van een onvergete
lijken dag. De auto's reden weg, over Haarlem
naar den Ruigenhoek.
Het Koninklijk bezoek was geëindigd, maar
nog niet de feeststemming in de stad, waar
de vreugde voortduurde, met zang en muziek,
met blijheid en opgewektheid.
Amsterdam vierde, ook na het officieele
slot, den grooten dag van Oranje tot heel diep
in den avond.
Een pijnlijke tafelspeech.
Het uitvoerend comité van het Nationaal
Huldigingsdéfilé had Zaterdagavond een
aantal gasten genoodigd aan een diner in
Hotel de l'Europe te Amsterdam. Onder deze
gasten behoorden Prins Hendrik, jhr. dr. A.
Roëll, commissaris van de Koningin in Noord-
Holland en dr. W. de Vlugt, burgemeester
van Amsterdam.
Bij het begin van den maaltijd het was
reeds een vergevorderd uur van den avond
stelde ds. A. G. H. van Hoogenhuijze, die
tafelpresident was, een dronk in op de Ko
ningin, waarna staande het Wilhelmus werd
gezongen. Tegen het einde van den maaltijd
sprak ds. van Hoogenhuijze zyn dankbaarheid
uit voor het slagen van dezen dag. Jonge
menschen hebben dat gedaan. Het is een
symptoom van het toenemend enthousiasme,
van de stijgende vaderlandsliefde en oranje
liefde van het steeds grooter wordend natio
naal gevoel dat zich van Neerland's jeugd
gaat meester maken.
Deze dag heeft het bewezen, zoo vervolgt
spr. zijn tafelrede, dat diep in de ziel van het
Nederlandsche volk liefde woont voor ons
Oranjehuis, voor onze geliefde Koningin in
het bijzonder.
Uit de verste hoeken van ons land is men
opgetrokken naar Amsterdam, alleen om door
het voorbijtrekken H. M. te toonen, door den
blik hunner oogen en het gewuif hunner han
den, hoe lief zij onze Koningin hebben.
Het heeft Nederland goed gedaan, zegt spr.
met verheffing van stem, Oranje in zijn mid
den te hebben en het zal onze Koningin heb
ben goed gedaan, temidden van haar juichend
volk te verkeeren.
En dat dit hier in Amsterdam heeft kunnen
plaats hebben, verheugt ons uitermate. Am
sterdam toeh had wat goed te maken, had
den smaad uit te wisschen een paar jaar ge
leden Hare Majesteit aangedaan. Dat moet
uit zijn, heeft Amsterdam van 1933 ge
zegd. Wy moeten het toonen dat Amsterdam
niet rood is, al werkt hier ook openlijk en
ondergronds allerlei revolutionnaire propa
ganda.
Een nationaal reveil, een nationale ontwa
king en opleving moet van deze huldiging het
gevolg zijn. Een nieuw Amsterdam moet ge
boren worden. Geen roode wethouders meer
in ons stadsbestuur. Een nieuw Nederland
moet geboren worden. Geen revolutionnairen
meer in de Kamer. Revolutionnaire partyen
hooren niet in Nederland, allerminst in de
volksvertegenwoordiging. Schreit het niet
ten hemel, roept spreker uit, dat als 19 Sep
tember de Staten Generaal worden geopend
men dien dag aankondigt als de „Roode
Dinsdag" en Rood Nederland naar Den Haag
durft roepen om te demonstreeren en het de
Koningin en de ordelievende partijen onaan
genaam te maken. Dat mag Oranje-Neder
land niet dulden. En gelyk vandaag op 9
September, Oranje-Nederland naar Amster
dam is gekomen, zoo moet het op 19 Septem
ber naar Den Haag, zoodat ook dan Hare
Majesteit door een juichend volk rydt.
Vanaf deze plaats wil ik, zegt spr., een op
roep door ons land laten weerklinken om op
19 September Hare Majesteit in Den Haag
toe te juichen.
Deze dag heeft het getuigenis gegeven, dat
een nieuwe geest in ons land gaat ontwaken
Jongeren en ouderen beide. In ons land zijn
onder Gods bestel Koningshuis en Vader
land nauw verbonden, hecht en stevig. Geve
God dat dit in lengte van dagen zoo moge
blijven. Ik drink, zoo besloot ds. van Hoogen
huijze, op den eeuwenouden band, die er be
staat tusschen Nederland en Oranje.
De Commissaris der Koningin, de heer jhr.
mr. dr. A. Roëll, die vervolgens het woord
nam, noemt deze dag een „Vaderlandsche
Dag". Hij is diep onder den indruk gekomen
van de woorden door H. M. de Koningin ge
richt tot haar volk. Daarentegen heeft het
woord van den tafel-president hem verbijs
terd. De wethouders van Amsterdam toch,
waren genoodigd aan den disch. Gesteld dat
zy waren gekomen, dan zouden de woorden
van ds. van Hoogenhuijze een onaangenamen
indruk hebben gemaakt. Spr. weet dat ds.
van Hoogenhuijze een warm vaderlander is
en de woorden, 's middags uoor hem gespro
ken, waren spr. dan ook uit het hart gegre
pen. Spr. wijdt daarop een dronk op den
vaderlander Van Hoogenhuijze.
De burgemeester, dr. W. de Vlugt, zegt
evenals de heer Roëll groote waardeering te
hebben voor het woord door ds. van Hoogen
huijze in het Stadion gesproken. Ds. van
Hoogenhuijze stond toen heel dicht bij de
Kroon en men zegt, hoe dichter bij de Kroon,
hoe minder partijman. Thans is de tafel
president echter te veel partyman geweest,
want, vraagt spr., wat wordt nu mijn positie
als u zoo kon spreken over het dagelijksch
bestuur van Amsterdam. Met de wethouders
van de verschillende partijen heeft spr. in
het waarachtig belang van de gemeente goed
samengewerkt. Het is voor spr. niet aange
naam, te hooren dat het beleid van het da-*
gelijksch bestuur zoo wordt gediskwalificeerd.
Voortgaande brengt spr. hulde aan het initia
tief van de jongeren en wel in hoofdzaak aan
de technische leiding. Spr. gééft toe, dat do
eerste aanraking in deze zaak eenigszins koel
was, maar men zal niet ontkennen, dat spr,
zijn vertrouwen heeft geschonken. Voor eigen
verantwoordelijkheid heeft de burgemeester
den eisch gesteld, dat een commissie van ad
vies zal worden benoemd om geregeld overleg
te plegen. Het verheugde spr. dat ds. van
Hoogenhuijze aanstonds bereid was als voor
zitter op te treden. Spr. wijdt daarop een
dronk op de commissie van advies.
Generaal Snijders brengt vervolgens hulde
aan het uitvoerend comité voor de zoo goed
geslaagde betooging en in het bijzonder aan
den heer Tholen. Tenslotte dankte de heer
Lotgering de beide eere- voorzittersjhr. dr.
A. Roëll en dr. W. de Vlugt voor hun harte
lijke medewerking.
De rede van dr Koningin in Indië.
Blijkens uit Ned.-Indië ontvangen berich
ten is de uitzending door de Phohi van de
huldiging in het Stadion te Amsterdam door
de Indische luisteraars uitstekend ontvangen
en heeft men de rede van H.M. de Koningin
woordelijk kunnen volgen.
Een dankbetuiging.
Bij den loco-burgemeester is van den adju
dant van dienst van H. M. de Koningin het
volgende schrijven ingekomen, hetwelk door
uitstedigheid eerst heden geplaatst wordt
Hare Majesteit de Koningin heeft my op
gedragen den heer loco-burgemeester van
Vlissingen Haar oprechten dank te betuigen
voor de aangeboden gelukwenschen en be
tuiging van trouw en hem te verzoeken dien
dank, namens Hare Majesteit, indien mo
gelijk ook over te brengen aan de veree
nigingen, corporaties en jeugd vereenigingen,
die aan de huldebetuiging voor het stadhuis
ceelnamen.
De opening van de ScheldetunneL
Naar wij vernemen waren ook de burge
meester van Vlissingen met zijn echtgenoote
officieel uitgenoodigd het openen van de
Scheldetunnel te Antwerpen bij te wonen,
waaraan de burgemeester evenwel door on
gesteldheid geen gebruik heeft kunnen
maken.
Comité voor winterlezïngen.
Voor het comité voor winterlezingen zal
morgenavond 8 uur in de Christ. Ger. kerk
een lezing worden gehouden door ds. K. G.
van Smeden, over het onderwerp „Broeder,
Farizeeër, Dienstknecht".
OPENBARE LEESZAAL EN BIBLIOTHEEK
Nieuwe aanwinsten September.
Nederlandsche en in het
Ned. vertaalde romans:
Couperus, L.Korte arabesken.
Eges, W. Skunks (verhaal uit het be
drijfsleven).
Ehrenburg, I.Ons dagelijksch brood
iuoniek van het heden.
