V:
<0
KI 11 (1-M ll. f IIK
BRIEVEN UIT BELGIE
BURGERLIJKE STAND
1
RECHTSZAKEN
Rechtbank te Middelburg:.
Door de rechtbank te Middelburg werden
gisteren de volgende zaken behandeld
F. G. L., 23 jaar, koopman te Kamperland,
gemeente Wissekerke, thans in voorarrest,
had zich te verantwoorden wegens oplichting.
Verdachte was op 7 Februari U. te Middel
burg gekomen bij zekere K. Meertens Jr. en
had dezen gevraagd, of hij met hem in rela
ties wilde treden, daaraan toevoegende, dat
hü (verdachte) een agentuurzaak wilde stich
ten met reizigers, die hij ieder 250 als borg
stelling zou laten storten, dat hij als borg
voor een geldsbedrag van 1000 zou stellen
een zekeren Marcusse uit Kamperland. Door
deze mededeelingen, welke in strijd met de
waarheid waren, is genoemde Meertens be
wogen aan verdachte af te geven eenige doo-
zen havermout, maïzena, Custard poeder,
kindermeel tezamen voor een geldsbedrag
van 54.70.
Vervolgens was verdachte bij een bankier
te Middelburg gekomen en had dezen mede
gedeeld, dat hij, een bankrekening wilde
openen, dat een zekere Gillissen en Felius te
zijnen behoeve 2000 zouden storten en dat
dit zeer spoedig zou geschieden, dat hij
daarom een chequeboekje van 200 wilde
hebben.
Door voornoemde verhalen, welke onwaar
bleken te zijn, werd de bankier bewogen aan
verdachte een chequeboekje af te geven ten
bedrage van 200.
Verdachte door den president ondervraagd
erkende de hem ten laste gelegde feiten. Hij
verklaarde een zekere Marcusse wel te ken
nen. Thans bleek dat verdachte aan den ban
kier 200 had gevraagd, doch in plaats
daarvan een chequeboekje had gekregen.
De officier van justitie is van meening,
dat het eerste ten laste gelegde feit niet kan
worden gehandhaafd, doch vindt, dat het
tweede feit vast staat.
Verdachte is geen onbekende bij de justitie
en de officier vordert 4 maanden gevangenis
straf met aftrek voorarrest.
De verdediger van verdachte mr. Zaaijer,
is van meening, dat niets bewezen is en
vraagt vrijspraak met vexdachte's onmiddel
lijke invrijheidstelling.
Aan dit laatste verzoek voldeed de recht
bank,
C. P. H., 59 jaar, handelsreiziger te Mid
delburg, thans in voorarrest, stond terecht,
wegens verduistering van verschillende
kunstvoorwerpen en wel een Zeeuwsohe huif
wagen en een 5-tal wapens van verschillende
steden, welke voorwerpen hij ten verkoop
had ontvangen van zekeren W. A. Abeleven
te Souburg, en waarvan hij de opbrengst na
verkoop moest afdragen aan genoemden A.
Een en ander is niet geschied, want verdach
te heeft de opbrengst der voorwerpen ten
eigen bate aangewend. De feiten waren ge
pleegd in 1932 en 1933.
De getuige Abeleven verklaarde, dat ver
dachte bij hem was gekomen, teneinde ge
noemde voorwerpen voor hem te verkoopen.
Getuige heeft verdachte nog f 15 voorschot
gegeven.
Verdachte, door den president ondervraagd,
zegt destijds zijn hotelrekening in Amsterdam
niet te hebben kunnen betalen, waarom de
hotelhouder de voorwerpen in onderpand
had gehouden.
De officier van justitie aan het woord ko
mende, is van meening dat de verduistering
vast staat.
Thans rijst de vraag, welke straf moet deze
verdachte hebben. Hij is reeds zes maal ver
oordeeld. De officier kent hem al lang, en
verdachte gaat maar steeds door met oplich
ten en verduisteren. Verdachte schrijft wel
mooie brieven, doch er is niets met hem te
beginnen.
De officier eischt 6 maanden gevangenis
straf.
De verdediger van verdachte, mr. Zaaijer,
zegt dat verdachte de feiten heeft gepleegd,
•doordat de omstandigheden dat meebrachten,
de man meest toch leven en het gaat om een
klein bedrag. Verdachte staat op het punt om
te trouwen en zou een betrekking kunnen
CVI.
Gaven wij de vorige keer aan, dat men den
openaar zoo mogelijk direct moet steunen in
de openingskleur, daarbij direct de volle
kracht aangevende, wij moeten ook wijzen op
spellen, waarbij men eigen kleur moet noe
men, omdat men niet voldoende steun heeft
in de openingskleur. Wij zullen daartoe 2 te.
gengestelde voorbeelden geven.
Wanneer geopend wordt op 3 harten en
men heeft het volgende spel in handen, wat
moet men dan doen
a h v b x
9vxx
O b x x x
x
C genschijnlijk een zeer eenvoudig geval,
cv vïeh is het bijster moeilijk. In de allereer
st plaats moet men zeker weten een partner
t: hebben, die na steunen doorbiedt. Feite
lijk zou men 3 schoppen kunnen bieden, doch
wij zouden adviseeren, dat niet te doen, want 11
krijgen. Wanneer hij een voorwaardelijke ver-
oordeeling krijgt, heeft hij nog een kans zijn
leven te beteren.
De officier repliceerende, zegt, dat verde
diger verdachte niet zoo goed kent als hij.
Verdachte is een goede verkooper, doch hij
wil niet. Verschillende firma's in Middelburg
hebben alles met hem geprobeerd, maar er
komt niets van terecht. Spr. blijft bij zijn
requisitoir.
Wegens het gewoonte maken van koopen
en niet betalen, had zich te verantwoorden
A. B., 30 jaar, koopman te Goes. Verdachte
had in Maart 1933 bij een 14-tal landbou
wers groote partijen aardappelen gekocht en
had thans nog geen cent van het door hein
gekochte betaald.
Verdachte, door den president ondervraagd,
erkent de hem ten laste gelegde feiten. Hy
heeft de aardappelen verzonden naar Am
sterdam en na aftrek van de kosten was er
niets overgebleven. Verdachte geeft toe, dat
hij de verkoopers beloofd heeft, spoedig te
zullen betalen. Verdachte verklaart niet in
staat te zijn geweest om aan zijn veiplichtin-
gen te voldoen.
De officier van justitie meent, dat de feiten
vast staan. Verdachte koopt maar scheeps
ladingen aardappelen, gaat naar Amsterdam
en betaalt niets en niemand. Was het nu
maar bij één schip gebleven, doch hij gaat
maar steeds door.
Verdachte maakt er een gewoonte van om
niet te betalen. Hij is reeds meermalen ver
oordeeld geweest en heeft volgens de officier,
geen gunstige reputatie.
De officier eischt 3 maanden gevangenis
straf.
De verdediger van verdachte, mr. Zaaijer,
zegt, dat verdachte de aardappelen kocht
voor 1 cent per kilogram en verkocht voor
2 cent .Verdachte heeft een pakhuis moeten
huren en veel onkosten moeten maken. Het
oogmerk om niet te betalen heeft, volgens
pleiter, niet bij verdachte voorgezeten. Hij
verzoekt de rechtbank verdachte vrij te spre
ken.
J. H. D., 24 jaar, bode te Koudekerke, ver
dacht dat hij in 1932 in het arrondissement
Middelburg, geldsbedragen van ƒ30, ƒ74.55,
16.38 en 16.62, welke bedragen hij moest
afdragen aan het Nieuwe Bodehuis te Rot
terdam, wederrechtelijk zich heeft toege-
edgend,
Eisch3 maanden gevangenisstraf.
S. P., 21 jaar, slager te Souburg, was in
verzet gekomen tegen een vonnis van de
rechtbank te Middelburg, waarbij hij, wegens
oplichting, werd veroordeeld tot 1 maand
gevangenisstraf.
Eisch bekrachtiging van het verzet.
C. v. S., 55 jaar, garagehouder te Goes was
in hooger beroep gekomen tegen een vonnis
van den kantonrechter te Goes, waarbij hy,
wegens een rijwielpad anders berijden dan
per rijwiel en als bestuurder van een motor
rijtuig daarmede rijden over een weg op zoo
danige wijze, dat de veiligheid van het ver
keer wordt in gevaar gebracht, werd veroor
deeld tot een geld/bcete van 50 of 25 dagen
hechtenis.
Eisch bevestiging van het vonnis waarvan
hooger beroep.
De ambtenaar van het O.M. bij het kan
tongerecht te Hulst was in hooger beroep ge
komen tegen een vonnis van den kanton
rechter inzake R. F. v. H., 60 jaar, landbou
wer te St. Jans teen, die terecht had gestaan
wegens het als erkend belanghebbende niet
bijhouden van registers en rapporten inzake
de crisis-zuiveiwet. In deze zaak was de amb
tenaar O.M. niet ontvankelijk verklaard in
zijn vordering.
Eisch vernietiging van het vonnis waar
van hooger beroep en veroordeeling van ver
dachte tot 10 boete subs. 10 dagen hechte
nis.
M. M. v. d. B., 46 jaar, handelaar in bouw
materialen, wonende te Zierikzee, verdacht
dat hij op 9 November 1932 te Nieuwerkerk
als bestuurder van een auto, grovelijk roeke
loos en onvoorzichtig heeft gereden op den
openbaren rijweg de Steenendijk tusschen
men loopt de kans dat dan de openaar past,
omdat hij niets van schoppen heeft. Vier
schoppen mag men niet bieden, omdat de
openaar dan slemmogelijkheden kan veron
derstellen. Daarvoor zijn de ruiten te zwak
Het is toch mogelijk, dat de openaar top-
kaart van klaveren heeft naast harten en dat
de tegenpartij met ruiten uitkomt. Het bod
van 1 schop is te zwak, en daarom blijven o.i.
over 3 harten of 2 schoppen. Het 3 hartenbod
is goed omdat een manche in harten vrijwel
zekerheid is, en de partner het manchebod in
harten zal doen. Het 2 schoppenbod geeft
dan meer dan normale steun. Kan nu de
openaar het schoppenbod niet hebben zoo zal
hij hetzij naar 3 harten terugloopen, hetzij
de andere kleur noemen om aan te geven,
welken steun hij voor de schoppen bij heeft.
Op een 3 hartenbod volgt dan natuurlijk 4
harten. (Men stare zich niet blind op de .4
honneurs in schoppen) terwijl op een 3 rui
ten- of 3 klaverbod volgt het bod van 3 har-
ten, daarmee aan den openaar overlatende of
Zierikzee en Nieuwerkerk, door bij het in
halen en links passeeren van een met twee
paarden bespannen boerenwagen, bestuurd
door zekeren W. H. de Valk, niet tijdig ge
noeg signalen heeft gegeven en door te wil
len passeeren op een gedeelte van den weg,
waar zich een telegraafpaal bevond en alzoo
de weg smal was. Door te veel naar rechts
uit te wijken is verdachte in aanraking ge
komen met de boerenwagen, waardoor de
paarden schrokken en op hol zijn geslagen.
De op den wagen gezeten bestuurder is ver
volgens van den wagen gevallen en heeft bij
die gelegenheid een tweetal breuken beko
men, tengevolge waarvan hij 'eenigen tijd ver
hinderd is geweest zijn beroepsbezigheden uit
te oefenen.
Eisch 40 boete subs. 10 dagen hechtenis.
C. J. B., 28 jaar, kantoorbediende, vroeger
te Hansweert, thans wonende te Zandvoort,
verdacht dat hij le. omstreekt 13 September
1932 te Hansweert opzettelijk een geldsbedrag
van 40, toebehoorende aan zekere Derex en
de Groof, voor welk geld hij statistiek zegels
moest koopen, wederrechtelijk zich heeft toe
geëigend 2e. in 1932 te Hansweert met het
oogmerk tot wederrechtelijke toeëigening
heeft weggenomen een statistiekzegel van
10 en een van f 1.
Verdachte was niet verschenen. De officier
van justitie eischte 1 maand gevangenisstraf.
D. P. V., 29 jaar, arbeider te Zierikzee, ver
dacht van oplichting, gepleegd te Brouwers
haven op 27 April ll, door zekere J. H. Basti-
aanse te bewegen aan verdachte een gelds
bedrag van ƒ20 af te geven, na vooraf ver
schillende leugens te vertellen.
Eisch1 maand gevangenisstraf.
Brussel moderniseert zich. Een
Peter Benoit-Museum. De „Sin-
xenfoor" in Sinjorenstad
Parallel met de boulevards Ad. Max en Em.
Jacqmain loopt de smalle NIeuwstraat, de
grootste winkelstraat van Brussel. Naast een
serie cinema's rijen zich aan de eene zijde
eenige groote warenhuizen aaneen, terwijl op
het tegenovergestelde trottoir, tusschen
enorme volksrestaurants en patisseries, hon
derden etalages van kleinere zaken de aan
dacht trekken. Een goede eeuw geleden
moesten de bewoners der NIeuwstraat, bij
gemeentelijk besluit, nog zelf voor hun
straatverlichting zorgen, en hing er voor
ieder huis een stallantaarn. De zijstraatjes
waren toen toegangswegen tot groote war-
moezerijen, waaraan nog herinneren namen
als Koolstraat, Moerstraat, Bleekstraat en
Wolvengatstraat (het veld waar de klemmen
stonden). Een dichter vAn dien tijd beschreef
de Nieuwstraat, als een der rustigste wan
delwegen'van Brussel „waar de ouden van
dagen, gezeten op de bank voor hun woning,
zich koesterden in de zon en kinderen
speelden tot op het late vesperuur."
Van deze oude Nieuwstraat is niets meer
over dan de Finistèrekerk, die er midden in
staat. Zij biedt waardig stand aan het steeds
driester optredend modernisme en zal het
ook wel overleven. En de kinderen die nog
in de Nieuwstraat spelen zijn groote kinde
ren. Zij brengen er hun francs, die zij in de
buitenwijken verdienen. Vanuit de verste
voorsteden komen zij vertier zoeken op de
nooit rustende kermis der warenhuizen. De
warenhuizen zijn gemaakt voor de massa, zij
koopt er, eet er, drinkt en amuseert er zich.
Doch zij trekken niet de massa alleen. Ook
de beter gesitueerden stroomen er binnen.
Automobilisten verdwijnen er, met hun wa
gens en al, in de wijde garage-kelders, waar
specialisten hun vehikels onderzoeken, de
motor, de carburateur, de veering en het
loopwerk, om daarnr aan de betrokkenen een
bewijs af te geven, vermeldend hoeveel kilo
meter zij nog rijden kunnen, vooraleer zij
hun auto noodig moeten verkoopen.
Op ongeveer dezelfde wijze wordt men,
eenige verdiepingen hooger, op de genees
kundige afdeeling, door specialisten onder
zocht op den motor van het hart, de carbu
hij een eindbod in harten of schoppen wil
doen. Men moet echter zeker weten een part,
ner te hebben die na het 2 schoppenbod niet
past. Is men daarvan niet zeker, dan biede
men 3 harten. Is echter geopend met harten
en heeft men het volgende spel in hinden
4» a h v x x x
Cx x
O x i,
•f» a b x x
dan aarzele men niet, doch bicde onmiddel
lijk 4 schoppen. Men heeft voor harten geen
steun, zoodat men geen ruiten kan introeven
en de schoppen misschien niet tot hun recht
komen, zoodat men duidelijk moet laten hoo-
ren, dat men schoppen wil spelen en niet an
ders.
Als algemeene regel willen wij hier wel nog
even vastleggen, dat men een manchebod on
middellijk als steun gegeven, zeker in 99 van
de 100 gevallen moet laten houden. Het bod
is al te duidelijk een stopbod, en gemeenlijk
geen slemsignaal. Een slembod moet bijna
altijd langzamer worden opgebouwd.
Met klem willen wij waarschuwen tegen
biedingen als 1 sans, pas, 2 sans, pas, 3 sans
Iedereen heeft het zelf dikwijls meegemaakt.
De 2 sans wordt al een beetje schoorvoetend
gegeven en het eindbod luidt gemeenlijk
„nu, dan 3 sans" of „dan 3 sans". Vele de
bacles zijn hiervan het gevolg geweest, en dat
komt, omdat men niets van de kleuren weet,
en er dan heel dikwijls bij beide spelers een
zelfde kleur ongedekt is. Het is noodzakelijk
dat men kleuren noemt. Beter daardoor het
manchebod niet te bereiken, dan door het
manchebod in sans stevig down te gaan.
Een andere reden is nog dat met een
te zwakke kaart op sans wordt geopend. Meer
en meer komt men ervan terug onj uit sans
rateur der maag, de veering der spieren en
het loopwerk. En men ontvangt ook daar een
bewijs vermeldend dat, bij voorbeeld, het
hart van den patiënt nog vijftien, zijn oogen
nog twintig, zijn maag nog dertig en zijn
haren nog slechts vijf jaar te leven hebben
en dat een sluimerende nierkwaal zjch ieder
oogenblik kan openbaren. Dat is dan het
moment om een verzekering op het leven te
sluiten, waarvoor men terecht kan steeds in
dezelfde zaak, loket nummer zooveel, in de
bankafdeeling.
Te Harelbeke, in het Vlaamsche land. Een
nederig huizeken, klein als een tusschen de
hooge daken verdoken meezennestje. Daar
aanschouwde, bijna een eeuw geleden, Peter
Benoit het levenslicht. Onder de Vlaamsche
kunstenaars wier cultureel werk beteekenis
heeft voor de eeuwen, staat Peter Benoit
met zijn muzikaal en letterkundig oeuvre
vooraan. Als componist was hij een der
grootste toondichters die Vlaanderen ooit
gekend heeft. Om zijn nagedachtenis, bij de
in voorbereiding zijnde viering van zijn
eeuwfeest, waardig te eeren, heeft men de
zer dagen het, in den volksmond bekend ais
„Benoit-huizeken van Harelbeke" tot muzi-
kaal-letterkundig museum ingericht. Naast
veel litteratuur van den meester ziet men
er de manuscripten zijner groote composi
ties, oude muziekinstrumenten en tal van
andere herinneringen, o.a. uit zijn Parijschen
tijd, toen Benoit in de Fransche hoofdstad,
onder leiding van den componist Jacques
Offenbach, in het Théatre Offenbach, or
kestmeester was.
Peter Benoit was de apostel en tevens de
strijder der Vlaamsche nationale gedachte
ir. de toonkunst en in al de uitingen van het
schoone. Hij zei tot de Vlamingen„De kun
stenaar drukt uit wat zijn stamgenooten ge
voelen. De bron waaruit hij put moet zuiver
blijven. Hij zelf moet het karakter van zijn
volk ongeschonden bewarenzoo niet is zijn
kunst ontaard, kan zij de Vlaamsche eigen
schappen niet hebben, zonder welke zij niet
groot kan zijn. Aangezien de taal het hoofd
kenmerk is van een volk en tevens de recht-
streeksche, eigenaardige uiting van zijn in
nerlijk wezen, blijkt daaruit dat het volk
zijn eigen zeden, zijn eigen karakter, in één
woord zijn eigen ziel niet ongeschonden kan
bewaren, indien het zijn taal niet onverbas
terd bewaart en deze niet in hare oorspron
kelijke frischheid in hem voortleeft. De kun
stenaar zelf moet een Vlaming in de hoog
ste beteekenis van het woord zijn, die door
de liefde tot zijn taal steeds de liefde tot
zijn volk versterkt en in den hoogsten graad,
ai de eigenaardige kenmerken bezit, waar
door zijn volk zich van alle andere volkeren
onderscheidt.
Ik ben, verklaarde Benoit nog, slechts een
werker uit het geheel onzer nationale bewe
ging ontsproten. Anderen zijn mij voorge
gaan, om ons volk te verheffen en het zijner
grootheid bewust te maken. Er moest dus een
oogenblik komen dat, uit den heropgegeven
en nog onbegrepen gebleven schat onzer
Vlaamsche volksmuziek van vroeger eeuwen
tot op onze dagen, een verjongde en natio
nale muziek bij uitnemendheid zou geboren
worden. De toondichter kan eerst waar zijn,
als hij zijn volk geheel begrepen heeft. Eerst
dan, wanneer de volkeren him nationale
taal als openbaringsmiddel hebben gebruikt,
eerst dan is de muziekkunst menschelijk ge
worden. De volksliederen zijn er een treffend
bewijs vandeze liederen, onoverlegde en
geenszins kunstmatige uitdrukking van hart
en geest, zijn de voorboden der nationale
toonkunstdaarin is het dat de natuur zich
in al hare levenskracht, al hare oorspron
kelijkheid, in haar wezenlijk karakter open
baart daarin is het, dat men elk volk te
rugvindt, met zijn verzuchtingen, zijn lief en
leed, zijn strijden, zijn zegepralen, zijn te
genspoeden daarin is het dat, in treffende
trekken, de geschiedenis der menschheid is
geschreven. Uit de volksliederen van een
verdwenen volk zal men zijn bestaan herop
bouwen. Een volk dat zijn taal niet spreekt
zal nooit melodische kunsttypen voortbren
gen, want er heerscht in het karakter der
zangen een geheime overeenstemming met
op elke 5 kaart in die kleur weg te loopen.
De gevaren zijn te groot. Zou men zich er als
openaar p 11 ij d aan houden dat 2 bod te
laten, dan zou het niet zoo erg zijn, doch
ook hier heeft weer de ervaring geleerd, dat
het niet juist is. Een sterke opening in sans
zal meestal doorgezet worden, wanneer het
2 bod juist de kleur is die de openaar zwak
heeft. Hij rekent er dan op, dat door het 2
bod de kleur veilig 'is, maar het loopt mis,
want de tegenpartij haalt de hooge slagen in
die kleur binnen, de blinde komt nooit aan
slag en de speler moet alles uit eigen hand
spelen, waardoor hij ook in de andere kleuren
nog eenige slagen missen moet.
Een openingssans moet dus bestaan uit 5
slagen (topslagen) 3 gedekte kleuren en in de
4e kleur minstens 3 kleintjes of vrouw tweede
En loopt men dan uit, dan weet de openaar,
dat er op dat troefspel wat te halen is. Zelf
moet men weten, dat men na een 2 sans bod
weer naar 3 in de geboden kleur kan gaan,
alzoo bijv. op vrouw, boer zesde of boer, 10
zevende. Heeft men na een sans opening een
geprononceerde sterke kleur bijv. a h v ze
vende van schoppen of harten, dan biede
men direct 4 schoppen of 4 harten. Heeft
men evenwel dat zelfde in ruiten of klaveren
dan biede men 3 in die kleur, daarmee aan
den openaar overlatende, wat hij verder wil
doen. In elk geval mag hij de sans niet door-
bieden bij renonce of één kleintje in de ge
noemde kleur. Wel is waar had hij dan ook
geen sans mogen openen, maar men ziet het
soms toch doen, en daarom deze extra waar
schuwing.
Nogmaals willen wij waarschuwen tegen
het doorzetten van een sansbod bij onvol
doende dekking in een door de tegenpartij
genoemde klvur. .Wordt op sans geopend, en
den vorm en den zinsbouw der taal. De mu
zikale uitdrukking neemt inderdaad haar
oorsprong in de idealiseering van het woord,
welke tevens tot taak heeft de bewegingen
der uitwendige natuur uit te drukken
Er is een tijd geweest dat men in Vlaan
deren openlijk durfde beweren, dat de Ne-
derlandsche taal niet eens geschikt was voor
den zang. Aan Benoit komt de eer toe de
eerste van allen theoretisch te hebben bewe
zen, dat zij alleen een werktuig der Vlaam
sche kunst kan wezen. Dat zij, wat de wel
luidendheid, den rijkdom aan klanken, vor
men en rhythmen betreft, een muzikale taal
is, hebben naast de componisten de dichters
genoegzaam bewezen.
De Antwerpsche Sinjoren (oude ver-
vlaamschte benaming, overgebleven uit den
Spaanschen tijd), vieren het pinksterfeest
gedurende zes lange weken met een reuzen-
kermis voor jong en oud. Zij heeft haar ten
ten opgeslagen op de Amerikalei, in het
Zuiderkwartier. Ondanks de crisis is zij groo-
ter dan vorige jaren. Het is de leutige ouder-
wetsche kermis van voor den oorlog, uitzon
dering dan voor enkele moderne vermake
lijkheden van Amerikaanschen oorsprong,
waarin de menschen onbarmhartig door
elkaar geschud worden, een liefhebberij die
zy voor een marteling zouden houden als het
geen kermis was.
De Antwerpsche Sinxenfoor is vooral de
kermis der phenomenen, der wondermen-
schen, valsch of echt. Een dezer, een wereld
wonder eenig in zijn genre, is dezer dagen
aan een Amerikaansch circus voor 20.000
dollars verkocht. Het is een stukje vrouw niet
grooter dan 35 cM., zonder armen, onderlijf
of. beenen met een bovenlijf van slechts
tien centimeter en een hoofd van normale
grootte. Dit zeldzame vrouwmensch, genaamd
de „Levende Buste", verhuist van de Sinxen
foor naar New-York en is nog tot 9 Juli te
zien in den tent No. 52 der Amerikalei, waar
het op de eene hand van den spullebaas
rondgedragenen getoond wordt aan het pu
bliek, onder hetwelk de belangstelling van
heeren medici zeer groot is.
W. v. M.
MIDDELBURG
van 79 Juni 1933.
ONDERTROUWD.
J. P. Grootjans, 30 j. en E. J. M. Eiff, 27 j.
GETROUWD.
N. G. van Hoepen, 31 j. en L. Bernhart,
30 j. C. P. Goverse, 20 j. en W. van dei-
Griend, 18 j. A. J. de Ruyter, 33 j. en B.
Joosse, 32 j.
IJZEND IJKE
over de maand Mei 1933.
GETROUWD.
K. F. Goethals, 24 j. en C. Veraart, 25 j.
R. E. de Badts, 28 j. en M. E. van Damme,
29 j. P. H. Goethals, 41 j. en L. S. de
Witte, 25 j.
BEVALLEN.
E. M. de Meier, geb. Haverbeke, d. D. M.
Quist, geb. van de Slikke. z. I. S. Waatjes,
geb. Antheunis, z.
OVERLEDEN.
L. Driessens, 26 j., vrouw van P. Steen-
kiste.
BIERVLIET.
BEVALLEN.
M. E. C. Giellet, geb. Vervaet, z. J. O.
Bouwens, geb. Hamelinck, d. L. M. Bom-
rnelijn, geb. Poppe, z. I. M. Cammaert, geb.
Moens, d. J. de Meijer, geb. de Kraker, z.
OVERLEDEN.
C. J. Dijkhuizen, 79 j. R. Buyck, 82 j.,
wed. van J. B. Lippens.
noemt de tegenpartij daarna een kleur, dan
mag men als partnei nooit 2 sans noemen in
dien men die kleui- niet dekt. Wij waarschu
wen er uitdrukkelijk voor, dat aas sèc onvol
doende dekking is. De tegenpartij komt met
die kleur uit, aas moet onmiddellijk vallen,
en de rest is vrij. Men moet minstens aas
derde, heer, 10 derde of vrouw, boer derde
hebben.
Echter zij ook de openaar zelf in zulke ge
vallen nog voorzichtig. Verloopt het bieden
bijvoorbeeld als volgt1 sans, 2 harten, 2
sans, pas, wat moet dan de openaar doen,
wanneer hij niets of zoo goed als niets van
harten heeft Wanneer hij in de 3 andere
kleuren zeer stevige kaarten heeft, dan zou
hij 3 sans mogen bieden. Heeft hij echter
kleuren .zonder aas, bijv. h v b x en h v 10 x,
dan doet hij veilig de sans niet door te bie
den. Hij zou eerst die kleuren moeten vrij
maken, waardoor de tegenpartij kans krijgt
de hartendekking van den partner stuk te
spelen, waardoor het sansspel zeker-down
gaat. Zijn dus do andere kaarten niet heel
stevig, dan moet hij of passen op 2 sans, of
3 in de beste kleur noemen.
Verloopt het bic den als volgt1 sans, 2
harten, 2 sans, 3 harten, dan mag de openaar
zeker de sans niet doorbieden, wanneer ook
niet hij zelf de harten gedekt heeft. Door het
bieden van harten achter den partner is
diens dekking zooveel zwakker geworden, dao
extra veiligheid geboden is. Deze veiligheid
wordt maar al te dikwijls niet in acht geno
men en meerdere slagen down is daarvan al
tijd het gevolg.
Wij zullen het hierbij laten, en hopen de
volgende week eenige voorbeelden te géven
van spellen zooals die in de practijk zijn ge
boden en gespeeld.
