VïUjtifiaMtt'* TWEEDE BLAD GEMEENTEBESTUUR FEUILLETON De Twee Machten in het Leven. BRIEVEN UIT DE HOFSTAD Uit de Vlissingsche Courant van vóór 50 jaar. van de Zaterdag 27 Mei 1933. No. 124. KOSTELOOZE INENTING TEGEN POKKEN. Burgemeester en Wethouders va,n Vüssin gen, brengen ter openbare kennis dat op Dinsdag 30 Mei a.s., des voormïddags 10 uur in het Gasthuis gelegenheid bestaat tot kcstelooze inenting en herinenting tegen de pokken dat de leeftijd tusschen 3 maanden en 1 jaar de meest geschikte is, waarop de kinde ren kunnen worden ingeënt, terwijl de meest geschikte tijd voor deze inenting de maanden Mei en December zijn. Men wordt verzocht alsdan het trouwboekje mede te brengen. Vüssingen, 27 Mei 1933. Burg. en Weth. voornoemd, VAN WOELDEREN. De Secretaris, F. BISSCHOP DE DOKTER AAN 'T WOORD. VETZUCHT EN HARTZIEK. EN. 25 pond lichter en een betere gezondheid. Reedj de gewone verschijnselen van vet zucht zijn voor den patiënt onaangenaam en moeilijk uit den weg te ruimen. Zweetkuren, gymnastiek, honger, tabletten en theeën ver gallen zijn leven en hebben slechts tijdelijk resultaat, terwijl zenuwen en weerstandsver mogen eronder te lijden hebben. Vele ontvet- tingskuren hebben zelfs zeer schadelijke ge volgen, wanneer de leek ze op goed geluk doorvoert. Hoeveel moeilijker is een vermindering van het lichaamsgewicht dan te bereiken bij hartpatiënten De medische wetenschap is er dan ook meer en meer toe overgegaan, in dergelijke gevallen haar toevlucht te nemen tot een verhooging van de hormonale func ties. Vermagering en bestrijding van de hart kwaal moeten hand in hand gaan. De kuur heeft in de eerste dagen echter verschijnse len tengevolge, die den leek toeschijnen als een verergering van zijn kwaal en hem er daardoor licht toe brengen, niet door te zet ten. In de eerste dagen wordt, voornamelijk door het onttrekken van water aan het lichaam, een belangrijke gewichtsverminde ring bereikt. In de eerste drie dagen hangt het succes voornamelijk hiervan af, dat de patient behalve twee liter water slechts zgn rauwkost gebruikt en absoluut niets doet, wat hem ook maar eenigszins inspant. Alleen dan zal ook het hart rust kunnen krijgen. Voor geregelde ontlasting wordt zoonoodig door lavementen gezorgd. In deze eerste drie dagen kan de gewichtsvermindering, die na tuurlijk afhankelijk is van het gestel, soms acht pond bedragen. Na de eerste drie dagen wordt een rust poos van 24 uur ingeschakeld en daarna hangt zeer veel af van het dagelij fcsch dieet. Voor dit dieet kunnen geen algemeen gel dende regels worden aangegeven, met uitzon dering van deze eene, dat de afwisseling in het dieet zoo groot mogelijk moet zijn. Wel kan men bijv. twee dagen achtereen vethou- dend of twee dagen achtereen vetvrij voedsel gebruiken, maar dat is dan ook de uiterste concessie. Ook in dit verdere verloop van de kuur zijn rauwkost en water van groot be lang, terwijl meelspijzen en suiker tot het einde van de kuur toe vermeden moeten worden. Boter en aardappelen mogen over het algemeen in beperkte hoeveelheden wor den gebruikt. Eens per week wordt weer een dag rust genomen. Naar het Engelsch. 8) Met groote belangstelling keek zü nu wat nauwkeuriger en las vol aandacht een ad-- vertentie van den volgenden inhoud GEVRAAGD een beschaafde jonge da me, opgewekt van humeur, voor gezelschap en als lectrice bij een blinde, eenigszins ziekelijke dame. Goede getuigschriften een vereischte. Zich schriftelijk aan te melden bij Mrs. Vyvian, Huize Merlin, Caeleon. Hoe eigenaardig toch weer, dat nu juist de oude, blinde moeder van den man, die zoo vriendelijk voor haar was geweest, zou ad- verteeren om een gezelschapsdame Wat zou dat een voldoening schenken, als m«n iets kon wezen voor een oude dame, die het gezicht miste en ook zoo graag wat ge zelligheid en opgewektheid om zich heen zou hebben. Maar waarom zou zij eigenlijk niet zelve naar de betrekking solliciteeren Het was waar, dat zij het geld niet noodig had, maar v/el voelde zij een onbeschrijflijk groot ver langen om zich nuttig te maken. En dat dit dan juist zou kunnen zijn tegenover de moe der van den man, van wien zij zooveel vriendelijkheid had ondervonden!.... Wanneer de kuur streng wordt volgehou den, bereikt men in den loop van drie maan den een gewichtsvermindering van 24 26 pond, zonder dat dit ook maar de geringste ongunstige uitwerking heeft op het hart. Het duurzame succes wordt echter door niets meer geschaad dan door een behandeling volgens een ster schema. Voortdurend moet er rekening worden gehouden met de bijzon dere omstandigheden van elk geval. De kuur maakt niet alleen een einde aan de vetzucht en de door door veroorzaakte hartkwaal of verergering hiervan, maar ook aan de bijko mende verschijnselen, zooals kortademigheid en waterzucht; Natuurlijk blijft ook in het gunstigste geval de reeds aanwezige aanleg voor hartaandoeningen bestaan, doch wan neer men dieet en levenswijze ook na de kuur zorgvuldig blijft regelen en niet te veel van zijn krachten vergt, bestaat er in dit op zicht geen reden tot ongerustheid. MEDISCH ALLERLEI. Een middel tegen rugpijnen. Rugpijnen kunnen, voor zoover zij een ge volg zijn van vermoeienis of spierrheumatiek, door wrijven met kamferspiritus warden ver zacht. Waar de oorzaak er niet door wordt weggenomen, helpt dit middel slechts voor enkele uren. Onze Monumenten. Het mooiste dat het dankbaar nageslacht kan doen om de herinnering aan een groote figuur levendig te houden, is wel een ge denksteen te plaatsen in het huis waar deze figuur heeft geleefd. Daardoor wordt de plek van zijn arbeid eenigermate een heilig oord, waarheen misschien af en toe vereer ders zullen gaan om in gedachten de nage dachtenis te eeren. Den Haag telt diverse van dergelijke ge- denksteenen, al kent het publiek ze niet en al zijn de bedevaarten er heen uiterst zeld zaam. Wel mag het van gemis aan eerbied ge tuigen, dat op een kwaden dag een dergelijke gedenksteen spoorloos verdwijnt. Dat lee- üjke- verschijnsel doet zich in onze vorste lijke residentie voor. Er leefde weleer een zeer gevierd geneesheer in Den Haag, dr. Hendrik van Deventer. Zijn naam is nog verbonden aan een straat, maar wie zal we ten wie die Van Deventer was, naar wien die straat is vernoemd. Deze geneesheer, die voor al als gynaecoloog zeer vermaard was, werd in 1651 in Den Haag geboren. Hij overleed ir. 1724 te Voorburg. Op de Amsterdamsche Veerkade heeft hij lange jaren gewoond en op zijn sterfdag, die in 1888 in dit perceel werd herdacht, werd een gedenksteen aan gebracht. Die steen blijkt thans echter spoorloos verdwenen te fijn. De plek, waar die steen eenmaal werd aangebracht, is nog 'duidelijk te zien, maar de steen is verdwe nen. Misschien wordt het geval eens opge helderd, misschien blijkt de steen elders op geborgen, maar van veel piëteit getuigt het geval niet. Voor het beroemde driemanschap Van Limburg Stirum, Van der Duijn van Maas dam en Van Hogendorp, dat in 1813 de lei ding der Regeering op zich nam, zijn in hun respectieve woonhuizen gedenksteenen ge plaatst. Op den I.neuterdijk, aan het Lange Voorhout en aan de Nieuwe Haven zijn ze te vinden. De overige gedenksteenen die te vinden zijn, zijn voor Simon Steven, de uitvinder van den zeelwagen, voor den dichter Willem Eilderdijk, de schilders Paulus Potter en driemanschap gebroeders Maris, voor Con stanten Huygens, Spinoza, Jacob Pronk, den stichter van het badhuis, Louis Couperus, den paedaggoog Jan Ligthart en ten slotte voor den Zweedschen filosoof Swedenborch, die eenigen tijd in Den Haag heeft vertoefd. Misschien zijn er nog meer, hier of daar verborgen, maar die komen dan wél eons voor den dag. In het maandblad der Veree- niging voor Vreemdelingenverkeer is het overzicht opgenomen, waaraan wij deze ge gevens ontleenden. Eerlijk gezegd, kenden wij ook het bestaan van deze alle niet pre Met een vastberadenheid, waarvan zijzelve versteld stond, liep zij het huis binnen, trad aan de schrijftafel in de studeerkamer en schreef een brief, die een half uur later met den postzak wegging en die behelsde, dat een zekere miss Lauderdale, in de pastorie te Bedford, zich aanbeval voor de plaats van gezelschapsdame en lectrice bij mrs. Vyvian op Huize Merlin. Met een blos van voldoening keerde Joce- lyn terug in den tuin naar haar plaats onder den ceder, juist op het oogenblik, dat mrs. Muncaster ook terug was van haar onder houd met Stoke. De dames praatten nog even en de domi- neesche vertelde, dat haar man een loterij op het touw zette voor een arme weduwe. Onmiddellijk kwam Jocelyn met haar beurs te voorschijn. „Maar kind, het is nog maar een voorloo- pig plan, dat Horace in zijn hoofd heeft, dus wacht nog even. Je hebt hier op het dorp al zoo véél goed gedaan „Och, laat mij tenminste dat beetje ge noegen, dat mijn inkomen mij permitteert", luidde het protest van Jocelyns zijde. HOOFDSTUK VIII. Mrs. Muncaster keek eens naar Jocelyn en dacht, hoe jammer het eigenlijk was, dat zulk een lief, mooi en gefortuneerd meisje toch niet getrouwd was. Het had haar an ders niet aan pretendenten ontbroken Maar Adela had altijd nog zoo'n idéé, dat ,die jonge neef, die eens bij de Lauderdale's cies, maar dat is eenigermate begrijpelijk, omdat de meeste uiteraard in het oudste deel der stad zijn aangebracht en diensvol gens in straten, waar wij misschien nog nooit een voet hebben gezet. Vele van die straten waren in vroeger tijd zeer voornaam, maar hun glorie is verdwe nen en er zijn er bij, die nu eerder „achter buurt" zouden moeten heeten. Nog een tweetal moeten wij vermelden, waarvan er één wel algemeen bekend is, nl. die op het Binnenhof aan de Trèves-zaal. Deze steen vermeldt, dat in die plaats een maal de Hofkapel stond, waarin het stoffe lijk overschot van de graven en gravinnen van Holland, mitsgaders dat van Johan van Gldenbarnevelt is bijgezet, Het andere is van zeer recenten datum en hoüdt de her innering levendig aan Jan Ligthart, als schrijver van de kinderboeken, die Ot en Sien als hoofdfiguren hadden. Zij, die Den Haag bezoeken, draven in den regel de musea af om dan hijgend en puf fend aan den Boulevard neer te zinken. Misschien zal bij langer verblijf ook eens een toertje worden gemaakt om deze monu menten te bezichtigen. Men komt dan eens meer in het oude deel van de xesidentie en c'at is inderdaad niet onaardig. Veel is er van dat oude deel al afgebroken, maar som mige straten zijn nog intact. „Er bestaat 's zomers gelegenheid met een autobus ritjes door de stad te maken. Men ziet dan in be trekkelijk snel tempo heel wat, waarbij ech ter het oudere gedeelte niet veel wordt aan gedaan, maar tal van monumenten passeert men wel. Den Haag is er niet heel rijk aan, maar er zijn er toch nog wel genoeg om een lange wandeling er aan te besteden. Er waren nog heel wat figuren te vinden, die verdienden dat zij in het één of ander monument voortdurend in herinnering ble ven, maar de ijskoude Hollanders voelen daar klaarblijkelijk niet altijd even veel voor. Den Haag heeft op ieder gebied mannen opgeleverd, die minsten zoo verdienstelijk zijn als zij, die in de hier boven gegeven op- scmming voortleven. Wanneer echter niet spoedig na den dood van den man, wien men deze hulde zou moeten brengen, een comité het initiatief neemt, loopt het in den regel mis. Dan moet het wachten op een of ander eeuw-feest, waarbij men nog wel eens uit zijn slof kan schieten. Wij meenen altijd, dat één der eersten die verdienen op deze wijze herdacht te worden is Vader Jacob Cats, die niet alleen door zijn poëtischen arbeid het verdient, maar ook door den aanleg van Zorgvliet, waarvan wij nog altijd de vreugde genieten. Het zou voor dc bewoners van het rijke villapark een kleinigheid zijn om het benoodigde geld bij een te brengen, al zouden wij nu zeker moe ten wachten tot betere tijden zijn aange broken. Misschien gebeurt het dan nog eenmaal. Het is nu geen tijd om aan -dergelijke hul debetuigingen te denken, ma-ar des te meer moeten wü dan waardeeren, wat wij reeds bezitten. We hebben daarop ./nog eens de aandacht gevestigd en misschien zijn er le zers of lezeressen, die van den zomer Den I-Iaag bezoekend, een bedevaart naar één of ander van deze monumten willen onderne men. EIBER. VAN AMSTEL EN ÏJ. Amsterdam en het nieuwe ministe rie. Het 2 millioen conflict. Een heterogeen kabinet Zwaarder be- zuinigingsdruk verwacht. Zeelan- dia besluit het seizoen. De huur- stakingen. Strijd nog verder voort gezet. Dat het optreden van het ministerie-Colijn niet de sympathie heeft van de in onze Am sterdamsche gemeentepolitiek „leidende kringen", laat zich gemakkelijk denken. Zelfs over de begrooting van.... 1933 is de gemeente het nog niet eens kunnen worden met Gedeputeerden (in casu.de regeering), die de aangebrachte bezuiniging onvoldoende achten en met klem aandringen op een ver mindering der uitgaven met niet minder dan opnieuw 2 millioen. Wel heeft wethouder Kropman (R.-Kath.) bad gelogeerd, Jocelyns hart zou gestolen hebben. Ze zou eens een vischje uitgooien en zoo luchtig mogelijk vroeg ze dus „Het East-Mercia regiment is zoo op weg hierheen. Je zult dus binnenkort zeker je neef Roger zien, is 't niet?" „Ik weet niet, maar ik denk het wel. Hij zal 't mij wel schrijven, als hij in 't land is." „Hoe lang is het regiment nu weg geweest? Zeker toch wel een tien jaar „Ja, ze zijn eerst in Indië geweest en toen op Malta." „En daar moet hun iets vreeselijks zijn overkomen." „Je bedoelt zeker den dood van den kolo nel Dat was immers een ongeluk Ik heb er wel zoo iets van gehoord, maar ik herin ner het mij niet goed meer. Het was juist omtrent dien tijd, dat mijn moeder stierf dus heb ik er toen niet zooveel aandacht aan gewijd." „Neen, maar het was geen ongeluk. Het moet moord zijn geweest. Een verschrikke lijke geschiedenishij liet een vrouw en twee heel jonge kinderen na." „Heeft een Maltezer hem gedood?" „Neen.... dat was het juist: het moet een van de officieren van zijn eigen regiment zijn geweest." „O, hoe vreeselijk Was het een op zettelijke moord „Ja, dat zeker. Er was een gastmaal aan de officierstafel en er schijnt hoog gespeeld te zijn, iets waar de East-Mercia's zich In Bij Apoth: eniDcogisten een bezuiniging van 500.000 in het vooruit zicht gesteld, doch deze geldt eerst voor de begrooting van 1934, wanneer de vacantie- toeslagen van het gemeentepersoneel zullen zijn vervallen. Welke buitensporig hooge bedragen met deze gratificaties al sedert jaren, de inflatie- jaren inbegrepen, gemoeid zijn geweest speciaal wat de hooge functionarissen aan gaat blijkt reeds uit het cijfer van een half millioen. Maar de burgerij was er goed voor. Een lang leven wij geven hier de mee ning van eenige Amsterdamsche Kamerleden en beursmannen weer schrijft men aan dit opvallend heterogeen kabinet niet toe. Men kan onmogelijk aannemen, dat fanatieke be zuinigers als Colijn en Slotemaker de Bruine het ooit eens zouden kunnen worden met antifoden als bijv. mr. Marchant, wiens par tijgenoot Abrahams o.a. als hoofdstedelijk wethouder steeds aan den zeer royalen kant is geweest. Waarvan de gevolgen zich thans laten gevoelen door een in het vooruitzicht gestelde zooveelste verhooging der opcenten en idem in den vorm van precario en brand verzekeringbelasting. Maar den korten levensduur, die men het nieuwe ministerie toedenkt, kan in ieder ge val nog ruimschoots voldoende zijn om het de gemeente Amsterdam met haar onverant woordelijk hooge uitgaven geducht lastig te maken. De tegenwoordige regeering was hiermede reeds aardig op weg, en de heeren Colijn en De Bruine zullen als eersterangs versobe- rings- en bezuinigingsspecialisten niet aar zelen dit pionierswerk voort te zetten. Het komt ons voor, dat de jongste rede van den heer Slotemaker de Bruine op het ad ministratief congres reeds in die richting wees. Amsterdam zal dus aan een verzwaar den regeeringsdruk niet kunnen ontkomen, maar anderzijds ook gespaard blijven voor het gemeentelijk bankroet, clat zij, volgens de haute finance, thans tegemoet snelt. „Zeelandia" heeft weer eens getoond hoe ernstig zij haar taak als banierdraagster van het Zeeuwsche intellect en de Zeeuwsche saamhoorigheid in de hoofdstad opvat. Met de prachtvolle vertooning van het folkloristisch tooneelwerk „De roos van Duin- land" heeft zij haar seizoen nog niet willen besluiten, maar ten afscheid het woord ge geven aan „Jong Zeeland", dat gisterenavond in de gezellige tooneelzaal van Maison Beer een talrijk publick bijeen bracht. Ook nu weder bleek hoezeer men in „Zee landia" den jongeren het beginsel „weest oorspronkelijk, help u zeiven", tracht bij te brengen. Geen buitenlandsch import, geen on-Nederlandsche klanken, maar eigen' werk, ditmaal een geestige operette „Het meisje van den Overkant", met allerliefste muziek, geschreven door den voorzitter den heer W J. Nobels en getoonzet door den heer W. P. A. Franse. Een waardig pendant van de ope rette van Nobels „Wat zegeviert", waarmede het seizoen geopend werd. Thans echter geen beeld van oorlogswee, van verstoord liefdesgeluk en een treurende moeder, maar een greep uit het vroolijke stu dentenleven en van het gedwongen internaat van naar avontuur en vrijheid smachtende kostschoolmeisjes. Meisjes in uniform, die de serenades en grapjes der studenten alles clandestien natuurlijk als een welkome af leiding beschouwen. Een geheimzinnige aangelegenheid, een mallootige kostschooldirectrice, een bulderbos van een agent en soortgelijke typen, zorgen voor het komische element in deze min of meer Heidelbergsche idylle. Het laatste bedrijf besluit dan met een in het geheim gearrangeerd balmasqué, waarin smaakvolle toiletten en gracieuze oude en nieuwe dansen te zien worden gegeven. Zang, mimiek, muziekbegeleiding, het was alles in perfectie verzorgd en tot een hoog kunst den regel niet aan schuldig maakten. Ze kwamen tot de ontdekking, dat er valsch gespeeld werd. Iemand had een gemerkte kaart gegeven en ze daagden den gever uit. Die werd doldriftig en ontkende het. Hij had bijna den kolonel aangevallen, die hem ar rest gaf. Maar den volgenden ochtend was hij verdwenen." „De officier, die de kaarten had gegeven?" „Ja, een tweede luitenant, Vyvian." „Vyvian?.... Heette hij zoo?.,.. En waar kwam hij vandaan „Dat weet ik niet, zoomin als ik weet, waar hij heengegaan is. Waarom interesseert je dit ook zoo Ken je dan de Vyvians „Ja, ik wëet wel wat van hen. Ik v juist van plan, het je te vertellen, maar nu zal ik maar even wachten, tot je klaar bent.' „Och, ik weet er nu niet veel meer van, De officier was gevlucht. Ze vonden een touw uit zijn venster hangen. Dat op zich- zelve zou al erg genoeg zijn, nu hij die be schuldiging achter zich had en het arrest, maar de reden was nog veel erger. Ze von den den kolonel in zijn eigen kamer, met een schot door het hoofd. Hij was al eenige uren dood, toen ze tot die ontdekking kwa men." „Maar hoe kon die officier het nu gedaan hebben Had niemand hem gehoord Was er op dat oogenblik niemand op Mij dunkt, er zal er toch wel altijd een bij de hand zijn geweest?" „Het was in het holle van den nachtDat verdwijnen was, mij dunkt, een duidelijk be- 21e week 1883. De gemeenteraad vari Vüssingen besloot in de zitting van 26 Mei met algemeene stem men tot aankoop van het badhuis alhier en van den grond, ter grootte van 1 hectare 5 aren en 10 centiaren, gelegen tusschen de Zeesluis en het Duin bij het gedemoleerd fort „Kenau Hasselaar". De Raad ging daarbij uit van de overwe ging, dat, nu de gemeente in den laatsten tijd, om en bij de duinen in de nabijheid der bad plaats, eigenares is geworden van onderschei deze perceelen, teneinde het totstandkomen eener goede badinrichting te bevorderen, het van groot belang is te achten, zij ook van de nu voorkomende gelegenheid gebruik maakt om in de naaste toekomst ook eigena res te worden van het duin, waarop het tegenwoordige badhuis is gesticht, met den daaraan grenzenden dijk c.a., waar dan de totstandkoming eener badplaats naar de eischen des tijds kan worden verwezenlijkt en de belangen der gemeente zullen worden De koopprijs van het badhuis, hetwelk van de heeren C. F. Maenhout, Van Doeselaar en Breder werd aangekocht, bepaalde de Raad op ƒ9115 voor het onroerend en van ƒ100 voor het roerend goed, waaronder vier bad koetsen enz. Benoemd tot onderwijzers aan de openbare lagere school A (hoofd de heer P. Landsman) de heeren W. N. A. F. K. H. van Bakergem te 's Hertogenbosch en J. M. Hoffmans te Mid delburg. Bij de dezer dagen plaats gehad hebbende ontgraving van grond voor het leggen der fondamenten voor het nieuwe schoollokaal in het Groene woud, is gevonden een nog ge vulde granaatbom, ter grootte van 32 c.M. middelüjn, waarschijnlijk nog een der duizen den bommen, waarmede de Engelsehen in het jaar 1809 Vüssingen trachtten te vernieler- niveau opgevoerd door de tot in details ver zorgde regie van den heer Nobels. Een avond van zuiver kunstgenot, maar ook welver diende successen. Terecht huldigde een bekend toonkunste naar aan het slot van den avond „Jong Zee landia" als een der voortreffelijkste Neder- landsche operette-ensembles. „Zeelandia" en „Jong Zeelandia" hebben haar seizoen dus weder in prachtvollen stijl besloten en verdienen alleen reeds daarom den steun, moreel en financieel, van alle Amsterdamsche Zeeuwen waarop voorzit ter Nobels voor den aanvang van het bal een zeer dringend beroep deed. We willen ook nog even melding maken van een aardige attentie van propagandische strekking in het typografisch welverzorgd tekstboek. Dit bevatte op de eerste pagina, onder den titel „Per K.L.M. naar Zeeland" een geïllus treerd overzicht van den dienst Amsterdam "Walcheren (vüegveld Vüssingen) en overige trajectplaatsen, de uren van vertrek en ta rieven. Wij meenden tijdens de entre-actes op te merken, dat vele leden en introducé's de re clame lazen. Het zou ons dus niet verwonde ren wanneer zij een uitnemend propaganda middel bleek voor deze belangrijke luchtlijn. Er is haast geen grooter tegenstelling denkbaar dan een volmaakt heerlijken lente dag en een gerechtelijke massa-uitzetting, als waarvan we deze week in de Westbuurt getuige waren. Het was echter te voorzien, dat aan de nu reeds bijna 5 maanden volgehouden huursta - king in een of anderen vorm een eind zou worden gemaakt, nadat overleg over een door de hypotheekbanken voorgestelde tegemoet koming als te gering was afgewezen. Als revanche-maatregel volgde toen de in beslagneming van de ruim 31000 bij het comité gedeponeerde huren, Woensdag door den president der rechtbank in kort geding gesanctionneerd, inbeslagname van meubi lair en uitzetting der opposante bewoners. wijs van zijn schuld zoo er al een bewijs noodig was. Hij wist, dat er krijgsraad zou worden belegd dat dit zijn ondergang be duidde en hij was woedend op den kolonel." „Ik zie anders niet in, waarom hij woe dend zou zijn geweest en waarom hij zijn kolonel zou hebben doodgeschoten, als hij in waarheid het bedrog niet gepleegd had." „Het moet in drift zijn geschied. De kolo nel was algemeen bemind in zijn regiment, al moet hij dan ook zeer streng geweest zijn." „Hij kan toch geen zelfmoord hebben begaan „Onmogelijk Er werd geen pistool ge vonden, tot duikers in de haven daar bene-1 den het op een rots vonden liggenhet was een dienstrevolver en de kogel paste er in." „Was dit het wapen van mr. Vyvian „Ja, dit moet zoo zijn geweest. Het was het model, dat door de officieren gebruikt werd. De revolver van kolonel Lang lag m zijn ladekast." „O, Adela, hoe verschrikkelijk. Die arme, ongelukkige officier „Ja, hij was ook wel ongelukkig, maar toch voel ik nog 't meeste voor den getroffen ko lonel. Als de schuldige gevat was, zou hü gehangen zijn. Het was een geluk, dat zijn familie deze oneer bespaard bleef." „Hoe is het verder met hem gegaan (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1933 | | pagina 5