es
3
Vlissinpohe Courant
PLOUVIER alleenverkoop MAILSCHOENEN
ZONEN I
IE0ING
tumes
urgsche
Stoomvaart
DERDE BLAD
LLOYD GEORGE.
FEUILLETON
Op zoek naar een Bruid
VAN AMSTEL EN IJ.
IIIIIIIIIIIIIIIII1IIIIIII1I11III1IIIIIP
iurt onze i
T
na Blauwe
s voor
OEOEREN
ontant
M FILIAAL
UlllllllllllllilllllUlllllllllllirT
Vlissingsche
baar bij de
ent per stuk
meer 10 ct
aar grootte
t. vooruit.
sen
eer ontvangen,
op, 7/2 ct. per
rad vele Hoest-
ïtgeneesmidde-
el",WaIstr.l01.
Badhuisstraat
Cocos-Bood-
s Tijdinghal
)0.t. e. bedr.
ren franco „DE
chiedam. Ook
>on met gratis
wartkop 20 ct.,
my 10 ct., Zij
ns, 15 ct. per
Tjzel", Walstr.
ieuwste Staal-
japier ontvan-
e. Spotprijzen,
estraat 41.
Souburg.
LAARS 13 ct.
CTERBABBE-
er half pond.
NST", Kanaal-
eft op alle in
artikelen 10
n 19.
iche Installatie
;en door JOH.
mstraat B 120,
voor HUUR-
ES.
„Vraagt niet
niet definitief,
korting in
1ST", Kanaal-
lefoon 19.
4ST", Kanaal-
is toch JE
en goed. Teie-
oor bespuiten
Rozenstruiken
led gezuiverde
urn. M. J.
islaan 7.
jrg-Rotferdam
en plaatsen
ASSAG1ERS,
EN VEE
Midd
m.uur
8
v Rott
vin. uur
bekomen
isport- en Exp.
U. VOS relet
DERS. Tel 153
HOUT Tel 282
K Telet 101
van de
van
Zaterdag 14 Januari 1933. No. 12.
Bij gelegenheid van zijn 70sten
geboortedag op 17 Januari a.s.
Lloyd George, de grijze Engelsche staats
man, die 17 Januari a.s. 70 jaar oud wordt,
mag zich in een zeldzame beroemdheid ver
heugen. Hij is het onderwerp geworden van
menige biografie. Hy heeft zich de warme
bewondering verworven van volgelingen en
geestverwanten, niet slechts in Engeland,
maar in vele landen daarbuiten.
Hy werd geboren in 1863 te Manchester,
waar zyn vader, uit Pembrokeshire (Wales)
afkomstig, schoolmeester was. Deze overleed
jong en de zoon werd opgevoed door zyn
moeder en een edelmoedig oom, die hem tot
zaakwaarnemer opleidde. In 1884 werd hy
chef en later een van de directeuren van het
bureau Lloyd George, Boberts en Cie. Reeds
vóór dien tyd echter had hy door geest
driftige artikelen in de „North Wales Ex
press" geschreven onder het pseudoniem
„Brutus", de aandacht op zich gevestigd. Hy
was een uitstekend redenaar en reeds in
1884 werd hy door niemand minder dan Mr.
Joseph Chamberlain als een toekomstig lei
der verwelkomd.
In April 1890 werd hy tot vertegenwoordi
ger van Carnarvon, een district in Noord-
Wales, in het parlement gekozen, waar de
Jonge Welshman zich als vurig liberaal deed
kennen.
Van 1899 tot 1902 was hy fel in de oppo
sitie tegen de imperialistische politiek van
Chamberlain en ruiterlijk kwam hij gedu
rende den Transvaalschen oorlog voor zyn
pro-Boer gevoelens uit. Dit bezorgde hem
den tydelijken haat van verscheidene zyner
landgenooten en zelfs ging het Birmin-
ghamsch gepeupel hem by de verkiezingen in
1900 te ïyf. Het district Carnarvon Boroughs
vaardigde hem weder af naar het Lagerhuis,
waar hy in 1902 het verzet leidde tegen de
voortgezette „Education Act".
Sedert 1905 trad Lloyd George steeds meer
naar voren op het staatstooneel en vervulde
er de eene gewichtige rol na de andere.
Het eerst trad hy op in het ministerie
Campbell-Bannerman als minister van Han
del. Als premier van de „Board of Trade"
werd hy zeer geprezen om zyn reorganisatie
van de Londensche haven en zyn bevordering
van de Engelsche ny verheid.
In 1908 trad Asquith als premier opdeze
bood den ultra-radicalen Lloyd George' het
kanselierschap van de schatkist aan. Als
Minister van Financiën was Lloyd George
mèt Asquith de groote kracht van het libe
rale kabinet. Veel tegenkanting vond in 1909
de „Finance Bill", waarin nieuwe belastingen,
grootendeels drukkende op de landeigenaars,
waren voorgesteld ter bestryding van het te
kort van 16 millioen pond op de begrooting.
Voor financieele wetten gold het onge
schreven gewoonterecht, dat de lords de be
voegdheid van amendeering misten en dat zy
feiteiyk een zoodanige wet, door het Lager
huis goedgekeurd, slechts konden aannemen.
De begrooting, den 19en April 1909 door
Lloyd George aan het Lagerhuis aangeboden,
bevatte naast verschillende posten tot uit
voering van de ouderdomspensionneering,
andere tot uitbreiding van de vloot, welke de
conservatieven in het by zonder eischten. De
regeering wilde de middelen daarvoor vinden
o.a. uit een verhoogde belasting op de geest-
ryke dranken en verder door een nieuwe
regeling van de grondbelasting in verband
met de invoering van een belasting op de
waardevermeerdering van den grond. Over
deze beide punten, waarby verschillende leden
van het Hoogerhuis rechtstreeks of mlddel-
ïyk waren betrokken, liep de strijd.
Den 30sten November 1909 werd in het
EEN VROOLIJKE LIEFDESROMAN VAN
BERTA RUCK.
(Nadruk verboden
34)
Heeft u wel eens ondervonden, dat hoe
2anger je iets uitstelt, hoe moeilyker het
wordt Iets wa£ je bijv. Dinsdag heel ge
makkelijk kunt doen, wordt moeilyk, zoodra
liet Vrijdag is en byna onmogelyk als de
Zaterdag is aangebroken. De bekentenis van
het verlies van dien ring aan Hilary leek
niy den volgenden morgen dan ook het
vreeseiyi jte ondernemen, wat in de wereld
maar mogehjk was.
Onder het van-school-halen en de lunch
was het my, of ik naar den tandarts moest
Ik wist, dat Hilary nooit 's morgenss
kwamvoor hy zijn lunch heeft gebruikt is
hy tot niets goeds in staatdat zegt hy
zelf, dus zal het wel waar zyn.
Maar aanstonds tou hy wel komen Brr
En toch wilde ik het hem zeggen, voor hij
het zelf bemerken zou. Jk vertelde myn leed
aan Daisy en zy was erg sympathiek. 'tWas
verwonderiyk, hoe veranderd zy was, nu zy
verliefd was op den bruggenbouwer.
Ze zei„Ja, beste Joey, er zal natuuriyk
een vervelend kwartiertje voor je op zitten.
Maar je hebt 'm toch niet opzettelyk ver
leren."
Hoogerhuis een voorstel van Lord Lansdówne
aangenomen, waarby het Hoogerhuis ver
klaarde, zich niet gerechtigd te achten deze
begrooting aan te nemen voor het land er
over had kunnen oordeelen. Het Lagerhuis
verklaarde ln antwoord daarop den 2en De
cember dit besluit in stryd met de grondwet
en de regeering kondigde de ontbinding van
het Lagerhuis aan, die li) Januari 1910 plaats
vond.
De verldezingsstryd liep over de kwestie
van het veto-recht der lords, die aan
een liberale meerderheid het regeeren on
mogelyk konden maken. De conservatieven
en vooral de vleugel, welke Chamberlain aan
voerde, gebruikten de tarief-hervorming als
verkiezingsleuze, terwyl zy daarnaast vooral
op het Duitsche gevaar in verband met de
z.g. verwaarloozing van de vloot wezen. De
minder gunstige uitslag van de verkiezingen
en het overiyden des konings in Mei van dat
jaar, maakten, dat de status quo gehand
haafd bleef. Na de tweede ontbinding van
het parlement diende de regeering den 21sten
Februari de parlement- of veto-wet onver
anderd in. De 900 amendementen, welke voor
de tweede lezing waren Ingediend, wees de
regeering af, waarna het ontwerp in derde
lezing op 15 Mei 1911 werd aangenomen. Den
lOen Augustus werd de wet met den steun
van den aartsbisschop van Canterbury en
lord Lansdówne met 131 tegen 114 stemmen
aangenomen, zoodat tenslotte na geweldigen
stryd Lloyd George zyn plannen inzake de
democratiseering van de grondwet had weten
door te zetten.
In de Engelsche buitenlandsche staatkunde
stond de Marokko-kwestie op den voorgrond.
Na het zenden van Duitsche oorlogsschepen
naar Agadir koos de Engelsche pers byna
eenstemmig party voor Frankryk. Ook de
regeering schaarde zich naast haar bondge
noot. Een dreigende rede van Lloyd George
deed evenmin aan de gezindheid van Enge
land twyfelen.
Toen in Januari 1913 Asquith de Reformbill
van 1912, waarbij het algemeen kiesrecht
voor mannen en vrouwen zou worden inge
voerd, had ingetrokken, omdat er geen meer
derheid voor te vinden was, werd door de
aanvoerster der suffragettes, mevrouw Pank-
hurst, brand gesticht in het huis van Lloyd
George, waarvoor zy tot 3 jaar gevangenis
straf werd veroordeeld.
Bekend uit dien ty'd der suffragettes is het
volgende vermakeiyke voorval Tydens een
vergadering beet een der suffragettes Lloyd
George toe „Als U myn man was, zou ik U
vergift toedienenwaarop de gewiekste
staatsman onmiddellyk zeer geestig ant
woordde „En als U myn vrouw was, zou ik
het innemen ook
In 1913 kondigde Lloyd George ln een, den
lien October te Belfast gehouden rede aan,
dat er een einde moest komen aan de macht
der grootgrondbezitters en dat hij niet voor
doortastende maatregelen zou terugdeinzen
om snel het doel te bereiken.
De wereldoorlog was oorzaak, dat dit voor
nemen voorloopig uitgesteld werd. Als gevolg
van dien oorlog trad den 26sten Mei 1915
een Coalitie-kabinet op, waarin Lloyd George
minister werd van het departement van mu
nitie. Na den dood van Kitchene. volgde hy
dezen op als Minister van Oorlog
Onder zyn ministerschap werd de burger
conscriptie ingevoerd, waarbij ook vrouwen
tot verplicht werk werden opgeroepen.
In December 1916 eischte hy de vorming
van een kleinen, met dictatoriale macht
voorzienen Oorlogsraad. Den 9en December
1916 verleende de koning hem daartoe op
dracht. Lloyd George nam als eerste lid der
schatkist, het presidium van het nieuwe ka
binet op zich. In den kleinen Oorlogsraad
namen met hem Lord Curzon, Bonar Law, de
arbeiders-afgevaardigde Henderson en Lord
Milner zitting.
Na den oorlog, ln begin 1919 trad hij, als
premier van Engeland, in den Oppersten
Raad van Tien, die gaandeweg werd inge
perkt tot drie.
In Versailles en in tal van andere steden
van Europa, heeft hy in allerlei conferenties
als Engelands vertegenwoordiger mee beraad
slaagd en beslist over de groote internationale
vraagstukken van het economische leven.
In 1922 werd hy als premier opgevolgd door
Bonar Law, waarop Lloyd George in de op
positie ging tegenover de toen optredende
conservatieve regeering.
In de Engelsche Liberale Party deden zich
de laatste jaren verscheidene moeilijkheden
voor, waarby bleek, dat Lloyd George meer
links stond dan yerscheidenen zyner vroe
gere volgelingen.
Het verouderd ziekenfondswezen.
Aanvankelijke actie der doktoren.
Patiënten "blijven ontevreden. Actie
voor behandeling in democratischen
geest. Stakings-impasse. Auto
tentoonstelling en jaarbeurs in de
R. A. I.
Wy leven in een tyd van hervormingen op
elk gebied en wat voorheen zelfs in de krin
gen der wetenschap voor onmogelyk, althans
praktisch onuitvoerbaar werd gehouden,
blykt in onze dagen de eenvoudigste zaak ter
wereld.
Wy denken daarbij aan de uitvinding der
draadiooze telefonie en telegrafie, het elec-
trisch licht, de vliegmachine, Zeppelin, gra-
mofoon e.d. En de thans weer aangekondig
de belangrijke hei*vormingen bij ons spoorwe
zen wyzen er op, hoe zelfs de nauweiyks toe
gepaste, volmaakt gedachte electrificiatle al
weer voor een nieuw en practischer systeem
zal moeten wyken.
Ook op maatschappelijk gebied hebben zich
in het laatst dezer eeuw belangrijke hervor
mingen voltrokken, al moet erkend worden,
dat er op velerlei terrein, zooals ten aanzien
van de volkshuisvesting, ouderdomsverzor
ging, het gevangeniswezen enz. nog groote
achterstand te boeken valt.
Een der meest verouderde en voor ingry-
pende hervormingen in aanmerking komende
organisaties van algemeen maatschappeiyk
belang lijkt ons wel het ziekenfondswezen.
Er bestaan hier te Amsterdam zgn. zieken
bussen in wier statuten sedert hun oprich
ting tusschen 18201840 nog geen enkel ar
tikel is gewijzigd, met uitzondering natuuriyk
van die betreffende contributie-verhooging
Zelfs de oude spelling bleef gehandhaafd.
Indertyd is op initiatief van de Amster-
damsche geneesheeren krachtig ingegrepen
in de vunzige en stoffige huishouding van
deze fossielen, waarby door de doktoren groo
teren invloed op den gang van zaken, ruimer
honorai 'urn en ook afdoende waarborgen te
gen toetreding van welgestelden werd ver
kregen. Aan de belangen der fondsleden ech
ter is minder gedacht. Zelfs zyn hun illustre
rechten in zeker opzicht nog verkort door de
nieuwe bepaling, evenzeer op initiatief der
fondsdoktoren, dat specialistenhulp uitslui
tend kan worden ingeroepen in overleg en na
verkregen toestemming van den betrokken
huisarts.
Dank zij het verzet der specialisten is later
in ieder geval nog deze compensatie toege
staan, dat men als fondslid ook zonder ver
lof of voorkennis van den huisarts de fonds
kliniek kan bezoeken, en fondsgeneesmiddelen
betrekken, mits men hiervoor 3.50 extra
per maand betaald. (Het geld, dat stom is
enz.)
Over het voorheen en thans dezer Amster-
damsche ziekenbussen de goeden niet te
na gesproken en hun niet altyd achtens
waardige exploitanten zouden we kolommen
vol kunnen schrij'en. V'e volstaan echter met
de vermelding, dat er in byna alle gevallen
vermogens met deze fondsen zyn verdiend,
dat er een directeur-eigenaar is geweest die
meer dan twee ton met bacchanaliën heeft
zoek gemaakt en deswege zelfs zyn landhuis
op de Veluwe heeft moeten ruimen om aan
de woede der bevolking te ontkomen. Voorts
dat de fondsleden stelselmatig ook nü nog
buiten alle interne fondsaangelegenheden,
inclusief de geldmiddelen, qualiteit en pry zen
der- geneesmiddelen, zijn gehouden en eerst
Uitsluitend verkrijgbaar In de oranje-bandbuisjes van 20 tabl. 70 ets. en oranjezakjes van 2 tab!. A 10 ets.
onlangs de doktoren controle over deze aan
gelegenheid hebben verkregen.
Men beweert zelfs, dat de doktoren het be
heer van de ziekenfondsen thans geheel in
handen hebben, doch we betwyfelen dit.
De mysterieuze pruiken-sfeer, waarin deze
Amsterdamsche ziekenfondsen zich nu lan
ger dan een eeuw al hebben bewogen, biyft
intusschen nog altyd hun doen en laten be-
heerschen. De leden of „verzekerden" hebben
niet de minste stem in het kapittel, zy mo
gen alleen betalen. Maar er komt kentering.
We waren deze week, hoewel niet geïnte
resseerd, genoodigd op een vergadering In
Zuid, waarin een langdurige en geanimeerde
bespreking over deze fondsen plaats had, ge
animeerd, omdat daarin nog al eens eigen
aardige staaltjes van Amsterdamsche fonds-
doktorenbehandeling en opvattingen daarom
trent van fondsleden werden gelanceerd,
hoewel de medische behandeling niet bepaald
werd misprezen. Er woei om het zoo eens
uit te drukken een democratische wind
door deze vergadering van kleine luyden.
Zoo beklaagde een juffrouw zich, dat haar
fondsdokter by zyn bezoek altyd zeer „te
rughoudend" was. Naar de levensomstandig
heden van het gezin, den welstand der kin
deren informeerde hy niet, ook kreeg zy by
zyn komst of vertrek geen handdruk.
„Hoef ook niet", interrumpeerde een ver
standige juffrouw uit de vergadering, „als de
dokter als dokter maar goed is".
„Neen", zei de eerste woordvoerster, „maar
by mijn buurjuffrouw aan den overkant doet
myn fondsdokter heel anders. Daar zit hij
gemoedelyk te platen eri klopt haar by het
heengaan nog gemoedelijk op den schouder.
Maar die juffrouw is ook betalend patiënt"
(alsof de fondsleden niet betalen
Een andere juffrouw, 'n linnennaaister,
bleek zeer ontdaan over een „onaangename
ervaring" bij haar fondsarts aan huis. Stel
u voor 's morgens op t spreekuur van ach
ten was zy altyd toegelaten in een wachtka
mer waar eenige banken en een ongedekte
houten tafel stonden en een petroleumkachel
brandde, maar toen zy eens, in opdracht van
haar mevrouw, op t particulier spreekuur
verscheen, was dezelfde wachtkamer een
salon geworden. Er lag nu een kostbaar tapijt
op den vloer, er stond een mollige divan, de
tafel was er met een zijden kl§ed bedekt, de
haard versp. eidde er een aangename warmte
en voor het -aam stonden er zelfs bloemen.
De juffrouw noemde zulks „in één woord
verschrikkelijk" en de vergadering stemde
ditmaal met deze zienswyze in.
Een bejaard heer, gepensioneerd, had nóg
„grievender behandeling" ondervonden.
Een zijner vrienden zoo vertelde hy
een gefortuneerd handelsman in ruste, had in
een helschen rheumatiekaanval tegenover
zyn geneesheer uitgeroepen„Dokter, die
kwaal is nog myn dood", waarop de arts hem
vriendelyk-kalmeerend de hand op het klam
me hoofd had gelegd en gezegd „Je zult nog
lang leven, vriend. Je weet niet hoe taai een
mensch is".
En in ongeveer eenzelfde pijniyk geval,
toen de 78-jarige klager tegenover zyn fonds
dokter de vrees had uitgesproken wel nooit
den leeftijd van vader en grootvader te zul
len halen, die respectievelyk 96 en 98 oud
waren geworden, had deze hem koeltjes toe
gevoegd „Men -kan ook niet zoo oud worden
als men zelf wil. Maar ik zal zien wat er aan
u te repareeren valt". Vooral dat „repareeren"
had de oude heer diep gegriefd
Zoo was er in deze geanimeerde vergade-
„Hilary zal even boos zyn, alsof ik het
ding opzettelijk was kwytgeraakt 1 Je weet
hos zorgeloosheid en slordigheid als onver-
geeflyke zonden door hem worden be
schouwd."
„Nu, wat kan hy Je doen Hy zal je toch
niet opeten", zei Daisy, ,,'t Ergste wat hy
kan doen is de verloving verbreken, op grond
dat hy geen meisje kan liefhebben, dat
kostbare juweelen verliest."
Ik zei niets. Ik was vreeseiyk bang, dat
als ik myn mond open zou doen, de werke
lijke waarheid er uit zou vliegen. Namelyk,
dat het myn vurigste wensch was, dat hij
aan onze verloving een einde zou maken.
Zou dat geen prachtig voorwendsel voor
hem zyn
Maar dat mocht niet gebeuren Neen, dat
ging .nietik moest aan moeder zoowel als
Daisy denken. Wanneer zy, zooals te hopen
is, met mynheer Rowlands trouwt, zal zy
wel een lieven, maar geen rijken man heb
ben. En ik had al bepaald, dat Indien zy
trouwde na mij, ik haar gedurende een half
jaar al mijn beschikbare geld zou geven,
cm een mooien uitzet te koopen.
Dat zou natuuriyk niet kunnen, als de
verloving af was. En zoo stond het ook met
veel andere dingen, die ik voornemens was
aan myn familie te geven, wanneer ik het
eenige rijk getrouwde lid van ons gezin
zou zijn.
De mogeiykheid welke Daisy opperde
stond geiyk met het eventjes opengaan van
de gevangénisdeur en wederom dichtslaan.
Ik stond op en zette mijn tuinhoed op.
cm Hilary tegemoet te wandelen.
Ik deed niets aan myn haar. Het kon my
niets schelen, hoe ik er uitzag.
Slecht gemutst liep ik de deur uit, want
ik had een gevoel of ik over de borstwering
naar de loopgraaf van den vyand liep.
Ik ontmoette den vyand ik bedoel myn
verloofde by het tuinhek met de groote
koperen plaat, waarop „The Gables" prykte.
Hij scheen goed geluimd te zyn dien mor
gen.
„Ach, Josephine", zei hy vrlendeiyk, toen
ik neuriënd aan kwam loopen.
Ik moest maar direct met myn biecht be
ginnen. Maar hoe? Ik had onderweg by
myzelf al verschillende aanloopjes gepro
beerd en een er van kwam my nog al or-
denteiyk voor. En nu ik moest beginnen,
wilde het my niet te binnen schieten. Zon
der het zelf te weten begon ik
„Hilary, ik weet niet, of je het my ooit
vergeven kan, maar er Is iets erg gebeurd.
Het spijt me vreeseiyk en ik denk, dat je me
v?eeseiyk zorgeloos zult vinden, nr,ar
Meer had ik niet noodig te zeggen.
Ik had onwillekeurig met myn handen
den bovenkant van het tuinhek gegrepen,
voor steun en plotseling wees Hilary naar
myn linkerhand.
Met plechtig verbolgen stem zei hy
„Schat, waarom draagt u uw verlovings
ring niet?"
„Ik kan niet", zei ik kortaf. Het diende
nergens toe, er omheen te draaien. „Ik heb
'rr verloren
„Verloren zei Hilary op een toon, die
bewees, dat hy zyn ooren niet kon gelooven.
„Uw engagementsring verloren? Den ring,
dien ik twee jaar lang voor die gelegenheid
heb bewaard, 't Is onmogelyk 1"
„Het is niet onmogelyk", zei ik, hopeloos
myn hoofd schuddend, terwyi ik daar by
het tuinhek van myn toekomstig huis stond
en myn rlnglooze handen eenigszins vinnig
samenvouwde, ,,'t Is wel degeiyk mogeiyk.
Hilary, want ik heb 'm beslist verloren
„Maar, beste Josephine, zoo'n ring 1 Het
is my onbegrypelijk, hoe u hem heeft kun
nen verliezen",, opperde Hilary nog steeds
ongeloovlg.
Hy nam zyn pince-nez af en begon m
met zyn zijden pochette te wry ven en wel
zoo gewichtig, dat hij mij aan een rechter
van instructie van de ergste soort deed
denken. Ik gevoelde mij hoe langer hoe on-
behaaglyker.
Daarna revolverde hy met zyn afgemeten
vervelende stera ecrige viayen c*> my af.
„Hoe lang is u hem Hseft u het
meidenkamertje nagezocht Is u volkomen
zeker van de werkw. ouw van u Hoe is u
'm kwytgeraakt? Waar kunt u 'm geborgen
hebben 1"
„Ik heb 'm heeelmaal niet opgeborgen"
zei ik ellendig zenuwachtig. „En het ergste
is dat ik weet, waar hy te."
„Weet u waar hij is Waar dan, Jose
phine
„Op den bodem van de rivier", zei ik zoo
wanhonig ellendig, alsof het myn hoop uit-
diukte. ook zoo diep onder de oppervlakte
te liggen.
ring vermoedelijk veel „Wahrheit und Dich-
tung" maar ook veel Amsterdamsche humor
en leutigheid.
Ontdaan van alle glossen kwam te mid
dernacht het tastbaar resultaat hierop neer
men zal trachten het ziekenfondswezen, voor,
zoover het particulier geëxploiteerd wordt,
geheel uit te schakelen. Men wil hiertoe een
stichting in het leven roepen, die zelf ge
neesheeren benoemd en hun de belangen van
een zeker aantal patiënten toevertrouwd.
Deze geneesheeren zullen vanwege de
stichting worden gesalarieerd en gepensio
neerd. zy mogen geen particuliere practyk
uitoefenen, staan dus tot haar In de verhou
ding van ambtenaren.
In Den Haag moet de coöperatie reeds iets
in dien geest tot stand hebben gebracht
en met succes. Daar zal men nu deze inzon
derheid, voor Amsterdam belangryke aange
legenheid nader bestudeeren en dan rapport
uitbrengen. Namens een medicus werd ook
medegedeeld, dat deze bereid zou zijn met
steun en onder controle der stichting een
persoonlyk abonnement met oud-fondsleden
af te sluiten.
In ieder geval acht men het huidige fonds
systeem "uit den tyd en wil men het doen
plaats maken voor een in het belang van de
verhouding tusschen geneesheer en patient
meer democratisch stelsel.
Amsterdam bevindt zich plotseling weer in
een stakings-impasse.
De huurstaking wordt ondanks de vele uit
zettingen nog in verschillende buurten voort
gezet.
Aangezien nagenoeg alle huurders hun
verplichtingen tegenover de betrokken com
missies zyn nagekomen, beschikken de weer-
standskassen over voldoende middelen om de
actie voort te zetten. De eigenaren die tot
uitzetting overgingen ontvangen de by rde
commissie gedeponeerde hum-penningen niet
meer terug. Deze gelden worden gebruikt om
de eerste huurweken en verhuizing der uit
gezette gezinnen te bekostigen.
Inmiddels is de groote staking in de Hud,
sonstraat (West), waarbij ook neringdoenden
betrokken waren, opgeheven, daar de eigena
ren de huren resp. met 50 en 75 cent per
week hebben verlaagd. Het woningbureau an
nex bouwmaatschappy Van der Schaar, medo
in West, weigert echter huurvermindering of
bespreking. Andere eigenaren besloten tot
nader overleg. Coneurreerende eigenaren ma
ken het door het aanbieden van goedkoop©
woningen den bouwmaatschappen natuurlijk
niet gemakkelyk.
Bovendien is er op het enorme terrein tus
schen Admiraal De Ruyterweg en Haarlem
merweg by den goedkoopen woningbouw een
staking uitgebroken, waardoor het openstel
len van nieuwe woningen wordt belemmerd.
Ook de staking in het confectiebedrijf, als
gevolg eener voorgestelde loonsverlaging,
brengt nog al beroering in de stad, hoewel
de kansen voor bij legging van het conflict
stygen.
Het voorjaar nadert en onze grenzen zyn
voor een belangryk deel voor den invoer van
confectie gesloten.
Van werkgeverszyde moet men dan ook
wel geneigd zyn een redelyk bemiddelings
voorstel, waarby rekening wordt gehouden
met de algemeene prijsdaling, te aanvaarden.
Gelukkig vindt een aantal werkloozen thans
emplooi in de R.A.I., waar een grootsche
automobieltentoonstelling wordt ingericht
de deelname is zelfs belangrijker dan in 1931.
Na deze tentoonstelling volgt begin Maart
de jaarbeurs van de Dameskroniek, zoodat de
werkloozen nagenoeg zonder pauzeering in de
RA.I. aan den arbeid kunnen blijven.
Ook de a.s. Kamerverkiezingen, waarvoor
„De rivierHoe komt hij om 's hemelswil
daar terecht zei Hilary, terwyi hij mij half
kwaad, half verward aanstaarde.
Ik beschreef hem ons boottochtje van gis
teren, dat een zoo tragisch einde had gehad.
„Ik begrijp niet, hoe zooiets kan gebeu
ren", zei hy. „Vertel het my nog eens. O
leunde over den rand van de boot, zegt u.
Om te beginnen is het al een dwaasheid dat
bootjevaren. Vreeselijk ordinair. En dan op
de rivier, waar dat gewone volk ook steeds
rondzwalkt. I k ga nooit varen I"
Als Hilary zegt, ik doe nooit dit of dat,
dan wil hy daarmee zeggen, dat niemand
dat behoort te doenbegrijpt u
„Het was een voorstel van mynheer Row
lands", zei ik, terwijl ik op mijn lippen beet,
om mijn opwellende tranen terug te drin
gen. „Hij wilde graag een middagje met
Daisy uit en ik ging mee om hen te cha-
peroneeren."
Hy liet een eigenaardig gesnuif hooren.
„zy schijnen eon buitengewoon onhandig
soort chaperonne gekozen te hebben. Uit een
boot hangen om bloemen te plukken. Dat zou
zelfs een kind niet gedaan hebben, Jose
phine I"
Onze rakkers deden het altyd, als zij met
vader gingen roeien, ik zei eenter maar
niets, want Hilary dreunde al maar door
„TJ zegt, dat de ring van uw vinger gleed,
niet waar? Ik begryp niet, hoe dat moge
lijk is."
Gelukkig had ik een excuus.
(Wordt vervolgd.)