Courant
TWEEDE BLAD
Hij
dacht
in een
HOESTBUI te blijven
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD
FEUILLETON
De dochter van den Dictator
Uit de Vlissingsche Courant
van vóór 50 jaar.
van de
Zaterdag 5 Nevember 1932. No. 261
Het Residentie-orkest
Een tentoonstelling.
In onzen vorlgen brief roerden wij juist
even aan hoe moeilijk do tijden zijn voor
de kunstenaars. Dezer dagen meldden de
kranten dat het Residentie-orkest in een ern
stige impasse is geraakt doordat niet vast
staat, dat het Kurhaus "den volgenden zomer
bet orkest wel zal huren. Als het dat doet
zal het wel op beperkten voet zijn. Met het
oog daarop heeft het Orkest-bestuur al zijn
musici tegen Mei a.s. het contract opgezegd
ten einde vrij te zijn in het aangaan van een
nieuw contract.
Het is altijd een heel dure geschiedenis,
zoo'n orkest, en de gemeente Den Haag
geeft er al een jaarlijksche subsidie van 110
duizend gulden aan, waarvan een deel voor
het pensioenfonds is bestemd. We hebben
dit altijd als een onbillijkheid tegenover an
dere kunst-„soorten" beschouwd, vooral om
dat juist de muziek het meest aanbidders
heeft en dus het eerst zich zelf moet trach
ten te dekken. Men kan ervan op aan, dat
er jaarlijks een aanzienlijk bedrag door de
Hagenaars ten aanzien van muziek wordt
uitgegeven en gaat het dan wel aan, dat de
gemeente juist aan die kunstsoort nog. het
meeste bijbetaalt?
Waarschijnlijk zal het met het orkest niet
zoo'n vaart loopen als die opzegging der
contracten lijkt te doen, want we weten maar
ai te goed dat een dergelijke alarmeering óók
dienen moet om het publiek in beweging te
zetten. Iets dergelijks is al meer vertoond,
toen nl. het gemeentebestuur niet bereid
bleek een nog hooger subsidie te verstrekken.
Natuurlijk heeft de gemeente door haar
belasting op de vermakelijkheden voor een
deel schuld aan den toestand. Het ware
daarom eerste plicht die belasting af te
schaffen Men moet maar eens zoo'n reken
sommetje zien om te weten hoe duur het
bijwonen van een concert wordt. Op den
goedkoopsten rang kosten tien concerten nog
tien gulden. Daar komt bij twee gulden voor
het programma, anderhalve gulden voor de
vestiaire die verplicht is en 1.70 voor de be
lasting. Met het zegeltje k 10 cent wordt dus
het totaal bedrag 15.30. Voeg daar nu bij
tien retourtjes met de tram k 11 cent, dan
wordt de prijs van elk concert 1.65, waar
van de overheid 0.18 in den zak steekt,
d.w.z. ruim 10 procent van, de bruto-inkom-
sten. Het lijdt' geen. twijfel of Als deze be
lasting verviel, het aantal bezoekers zou
stijgen. Het is de overheid die één der schul
digen aan den minderen bloei van het orkest
is. Wat heeft het nu voor zin plotseling weer
een hoog bedrag aan subsidie te geven. Zoo-
leng men dergelijke dwaasheden niet nalaat
moet het telkens moeilijkheden geven.
Tegelijkertijd met de alarmeerende mede-
deelingen van dit orkest meldden de kranten
dat ten aanzien van de musea-Scheurleer
een accoord is gesloten en dat men nu weet
welk bedrag er noodig zal zijn om deze te
redden. Het is niet geringeen bedrag in
eens van honderd duizend gulden en een
jaarlijksch bedrag van twintig mille om ge
leidelijk den koopprijs af te betalen. Indien
de overheid hier niet helpt, zal het een heele
toer zijn om deze bedragen bijeen te bren
gen. Maar er is althans een kans geboden
en het zou heel jammer en zonde zijn als die
moest mislukken.
Voor den aankoop hiervan kan de ge
meente nu wel eens leenen en 'desnoods op
heel langen termijn, want het geldt hier een
bezit, dat tot in lengte van dagen gehand
haafd blijft en eer in waarde stijgt dan
ROMAN VAN EDGAR JEPSON
.Vertaald door P. van Velsen.
'(Nadruk verboden)
30)
„Dat geloof ik ook", zei ik met een lachje.
„Maar wat bedoelde u, toen u zei, dat juf
frouw Cumberland een ongelukkig meisje
is? Ik kan niet veronderstellen, dat zij in
trigeert." j
„Zoo, kan je dat niet veronderstellen
zei mijn oom lakoniek.
„Ik ben er zelfs zeker van. Aan boord van
hun jacht had ik gelegenheid genoeg om
haar te leeren kennen en ik ben tot de over
tuiging gekomen, dat zij een goed en op
recht meisje is."
„Maar dat neemt toch niet weg, dat zij
als werktuig kan worden gebruikt", ripos
teerde oom Willem.
„Dat is natuurijk niet uitgesloten", be
aamde ik.
„Ja, ja", zei mijn tante, „zoo is het met
mannen altijd, 'n Lief en mooi gezichtje van
een meisje geldt als een bewijs van haar
deugdzaamheid."
„Er is .weliswaar niets op haar aan te
merken", gaf oom toe.
„Maar haar vader....", merkte tante op.
»>Als het .mogelijk is, dat zij als werktuig
zal worden, gebruikt door intriganten, is het.
dan niet raadzaam om te trasten dit te
Zegenouer het 'Postkantoor
staat het aardigste oude
huisje aan ülissingen
Reeds op de doodenlijst van de Kon. Mij. „de Scheldevraagt dit prachtgeveltje om nóg langer leven I
Zou misschien de Vereeniging „Hendrik de Keyser"?Wie spant zich er voor 1
daalt. Het nageslacht zal ongetwijfeld dank
baar zijn voor dezen aankoop en te eeniger
tijd zal de gelegenheid wel eens komen, als
nl. de tijden gunstiger zijn, om de definitieve
financiering voor dit doel op'touw te zetten.
Een alleraardigste tentoonstelling heeft het
Gemeente-archief dezer dagen gehouden.
Een enorme voorraad platen, teekeningen,
foto's enz., betrekking hebbend op Scheve-
ningen, zijn eens geëxposeerd. Tijd voor tijd
i3 een beeld gegeven van de ontwikkeling.
We zagen het heel oude dorp met de onge
repte duinen, het eerste badhuis, het later
afgebrande Kurhaus, den aanleg van den
boulevard, de diverse verkeersmiddelen, de
costuums der Scheveningsche bevolking, fo
to's van feestvieringen, in één woord alles
wat maar de geschiedenis kon verlevendigen
was er bijeengebracht. Het bad met alles
beletten en haar te helpen. En zoudt u,
tante, haar dan als landgenoote en als
vrouw van ervaring niet onder uw bescher
ming kunnen nemen. Dat zou stellig een
mooie daad zijn."
„Ik begrijp niet, wat ik er mee te maken
zou hebben", zei tante Agnes en een lichte
blos kleurde haar wangen.
„Niets natuurlijk. Maar ik ken u te goed
en weet, dat u uw hulp niet zult weigeren
aan een jong Engelsch meisje", vleide ik
haar.
Tante keek werkelijk even verstoord en zei
op min of meer bestraffenden toon
„Je hebt wel een eigenaardige manier om
de dingen te zeggen, Gabriel, maar ik hoop
toch, dat je je niet in haar netten zult la
ten vangen."
„Ik zal mijn oogen steeds wijd open hou
den en mijn hart stevig grendelen. Als ik
echter iets bijzonders omtrent haar ver
neem, zal ik u daarvan onmiddellijk in ken
nis stellen. Afgesproken
„Hemeltjelief, jij bent toch nog steeds de
zelfde rakker I" riep zij uit.
„Dat is mijn natuur, tante. Maar ik zal
me er voor wachten u in een intrige te be
trekken. Maak u daarover geen zorgen."
Zij lachte en keek mij vriendelijk aan. Ik
begreep, dat ik haar voor Emma gewon
nen had.
Toen zij zich na het diner verwijderd had,
zei mijn oom, met een bezorgden trek om
zijn mond„Die Cumberland is toch een
gevaarlijke vriend voor jou, Gabriël. Toen
hij het vorig jaar hier was, deden de zotste
verijlen oyer hem de rondte.'*-
wat er bij behoort, was natuurlijk niet ver
geten. De Haagsche „joffers" werden in zee
gedragen, uit hun badkoetsjes. Waarlijk, het
costuum verschilde wel iets van het tegen
woordige l
Een tentoonstelling als deze is vooral voor
hen, die nog een stuk van het oude hebben
gekend, heel aantrekkelijk en vermakelijk
tevens. Het gemeente-archief, dat al meer
dergelijke tentoonstellingen uit zijn eigen
collectie heeft gehouden, doet daarmede een
prachtig werk, het wekt er bovendien de be
langstelling mede en deze blijkt aanstonds
uit het groot aantal geschenken die het ont
vangt in den vorm van foto's, platen en
zelfs curieuse ansichten. Er zit nog zoo heel
veel overal verborgen, dat dreigt verloren te
gaan en dat alleen veilig is als het in het
Archief is opgesloten.
„Ik denk, dat de verhalen die ik over hem
ken, nog zonderlinger zullen zijn", ant
woordde ik.
„Hy schijnt toch een deugniet te zijn. Het
Is drommels jammer voor zijn dochter, want
ik geloof dat zij au fond toch een goed en
lief meisje is."
„Dat is zij werkelijk", antwoordde ik
„Haar vader heeft alleen de fout begaan om
baar een betere opvoeding te laten geven,
dan hij zelf genoot. Dat zal hem nog wel
eens berouwen. Maar a-propos, Wyse ver
telde mij, dat prinses Erminie en haar tra
want Caselli, het plan schijnen te hebben
om Emma uit te spelen tegen den prins en
hem zoo af te leiden van zijn belangstelling
in de staatszaken, die zij liever zonder zijn
tusschenkomsfc behandelen, is dat juist?"
„Het zou werkelijk juist kunnen zijn",
antwoordde mijn oom. „Het is al meer voor
gekomen, dat. zij op een dergelijke manier
hun doel trachten te bereiken."
„Dan weten we in elk geval waaraan we
ons te houden hebben", verklaarde ik.
Oom reageerde niet op deze woorden en
ik vervolgde„Het zou mij niet verwonde
ren als prinses Erminie en mijnheer Caselli
buiten den waard gerekend hebben, in dit
geval buiten haar vader, dien Cumberland.
Hy is een eerzuchtig en sluw man, die zijn
dochtér in hét oog zal houden."
Oom keek mij ernstig aan.
„Beste jongen", zei hij, „wees op Je hoede
en zorg ervoor dat wij niet op een gegeven
oogenblik van je behoeven te zeggen, dat het
teter ware geweest als je in Soedan zoudt
zijn gebleven."
Er is wel heel weinig over van het Sche-
veningen van een driekwart eeuw geleden.
Vooral yan het oude dorp zijn nog slechts
sporen te vinden. Het is waar, dat de hy
giëne van den modernen tijd hier de baas
moest spelen, maar des te meer is het inte
ressant het oude blyvend op plaat en foto
vast te leggen. In het panorama—Mesdag
bezit de gemeente een blijvende herinnering
aan het oude dorp. Ook op deze tentoonstel
ling van het gemeente-archief was een
soortgelijk panorama, in het klein, te zien,
niet onverdienstelijk geschilderd.
Eén curieuse herinnering bracht ons déze
expositie. Er is nog eens een tijd geweest dat
er een omnibusje over den boulevard reed
om passagiers te vervoeren van de stoom
tram H.S.M. naar het Kurhaus. Van dat
grappige paarden-busje was hier een foto
Tante Agnes kwam weer binnen en drong
er op aan, dat ik by hen zou logeeren gedu
rende myn verbluf in San Stefano. Ik vond
het echter prettiger om aan boord van de
„Snowdrop" te biyven. Dan was ik vrijer in
myn bewegingen, wy spraken af, dat wij
gezameniyk den volgenden avond naar het
paleis zouden ryden, waar een receptie werd
gehouden. Beter introductie kon ik niet ver
langen.
Toen ik afscheid had genomen en zij mij
tot aan het tuinhek brachten, zei oom nog
eens op zyn harteiyke wyze hoe prettig hij
het vond, dat ik weer terug was gekomen.
Er welde een heerbjk gevoel van dank
baarheid in my op, voor al de genegenheid
en belangstelling, die ik van hen dezen
middag had ondervonden.
Terwül ik naar den zeekant wandelde,
dacht ik na over de positie van Emma en
de rol, die zy in de onverkwikkelijke intrige
zou moeten spelen. Ik vond het zoo jammer
dat ik er zoo ouweiyk uitzag en overwoog
zelfs een oogenblik om myn baard af te
scheren, wat my wellicht een jonger uiteriyk
zou geven. Had ik maar doortastender op
getreden en Emma nauwer aan my verbon
den, dan zou ik ook, indien het noodig
mocht bUjken, makkebjker tegen den prins
kunnen optreden. Want vertrouwen deed ik
hem niet. En zy was nu in zyn onmiddel
lijke omgeving, zonder eenige bescherming.
Haar vader had zyn hoofd vol plannen en
zag er ook niet tegenop om haar deelgenoot
te maken aan zyn diefstal.
Ik wond my op en werd kwaad op mij
zelf, omdat ik werkeloos moesttoezien. Een
„Vele jaren aan de borst te sukkelen en
's nachts hoestbuien die wel een half uur
duurden, dat was mijn vroeger leven.
Slapen deed ik weinig en eten, ho maarl
Radeloos klaagde ik mijn nood aan een
Duitsche vriend. Deze raadde mij Abdij
siroop aan. Ik lachte erom. maar kocht
den volgenden morgen Abdijsiroop. Na
gebruik van 3 lepels van dat wondermid
del. voelde ik al verlichting en na 5 fles-
schen was ik heelemaal genezen, zoodat
ik mij nu weer prettig voel, goed slaap,
kortom een gelukkig mensch ben."
(Origineel ter inzage) L. K. te 's-H.
BijHoest - Griep - Bronchitis Asthma
AKKER'i
„Voor de Borst"
Alom verkrijgbaar.Thans Fl.Fl. 1.50, Fl.2.75
Gebruik buitenshuis Abdijsiroop-Bonbons
per doos 35 ct, per dubbele doos 60 ct
ABDIJSIROOP-BONBONS (Gestolde Abdijsiroop) -
Slim i< win i H mmmmmmi
45e week 1882.
Gisterenochtend is de stoomtram, die om
half zes uit Middelburg vertrekt, by de groote
bocht in de nabijheid van café „Royal" al
hier, ontspoord. Ditmaal was de ontsporing
niet te wijten aan de rails, maar aan de
kwaadwillige bedoelingen van een tot nog toe
onbekend individu, dat drie groote steenen
daarop had gelegd. De locomotief werd met
geweld uit de rails geworpen en kwam mid
den op den weg te staan. Persooniyke onge
lukken hadden niet plaats.
Van 28 October tot 4 November zijn alhier
uit Queenburough met de mailbooten aan
gekomen 442 en daarheen vertrokken 548 pas
sagiers.
Bedankt voor Balk door ds. N. A. de Gaay
Fortman, predikant der Ned. Herv. gemeente
te Vlissingen.
Aangenomen het beroep naar de Evang.
Luth. gemeente alhier door ds. W. Pohlman te
Groede.
Volgens het verslag van de laatste zitting
van den gemeenteraad van Middelburg ver
keert de gemeente in zulk een gunsfigen fi-
nancieelen toestand, dat door sommige raads
leden vermindering van den hoofdelijken om
slag wordt verlangd anderen wenschen ver
mindering van opcenten op het personeel, ter
wijl nog anderen het overgewonnen geld wil
len aangewend zien voor het uitvoeren van
noodige openbare werken.
Ook zal het politiepersoneel aldaar met 3
agenten le klasse worden uitgebreid.
In de classis Middelburg, die bestaat uit 21
gemeenten met 30 predikanten, zijn thans
niet minder dan 16 vacatures. Die te Zoute-
lande duurt reeds 13 jaren, te Biggekerke 9
en te Arnemuiden 8 jaar.
aanwezig. Men kan zich in dezen ty'd een
dergelijk vehikel niet meer voorstellen. Jam
mer dat er niet een heusch exemplaar van'
bewaard is. Maar het archief kan daaraan,
moeieiyk. beginnen.
Wij vertellen even van deze tentoonstel
ling, die in andere plaatsen met evenveel
succes van de geschiedenis dier gemeenten
georganiseerd zou kunnen worden. Het pu
bliek leert dan ook eens het werk dier archie
ven waardeeren en het wordt bereid daaraan
mede te helpen. EIBER.
voordeel had ik. De prins, traag als hy was,
zou slechts langzaam probeeren de genegen
heid van Emma te winnen, overrompelen
zou hy haar niet, daarvoor was hij te vad
sig. Er bleef my dus waarschijniyk tyd om
voorzorgsmaatregelen te treffen en dat gaf
my nieuwen moed.
Met deze gedachte sliep ik in, toen ik na
zoo'n dag vol afwisseling eindeiyk mijn hut
had kunnen opzoeken.
XVIII.
HET HOF VAN STEFANO.
Ik had myn sigaar, die ik na het ontbyt
had opgestoken, nauweiyks half opgerookt,
toen ik den kapitein bevel hoorde geven, de
passagierstrap uit te zetten. Kort daarna
zag ik Emma met haar vader aan boord
komen. Myn hart klopte snel en ik ver
beeldde my, dat zy bloosde toen ze mij zag.
Cumberland was in een goede stemming.
„Wy hebben dezelfde kamers betrokken als
verleden jaar", zei hy, „en amuseeren ons
best. Het spyt my, dat de prins jou ook niet
uitgenoodigd heeft. Maar n aardige ge
schikte kerel is hy toch. Heb jy je niet ver
veeld
„Geen oogenblik", antwoordde ik.
„Hoe hebt u den avond doorgebracht
vroeg Emma.
Haar vader maakte eenige dubbelzinnige
toespelingén, doch ik deed alsof ik hem niet
begreep en zei„Ik heb gedineerd met en
kele vrienden."
(Wordt vervolgd.)