Courant TWEEDE BLAD Hij dacht in een HOESTBUI te blijven BRIEVEN UIT DE HOFSTAD FEUILLETON De dochter van den Dictator Uit de Vlissingsche Courant van vóór 50 jaar. van de Zaterdag 5 Nevember 1932. No. 261 Het Residentie-orkest Een tentoonstelling. In onzen vorlgen brief roerden wij juist even aan hoe moeilijk do tijden zijn voor de kunstenaars. Dezer dagen meldden de kranten dat het Residentie-orkest in een ern stige impasse is geraakt doordat niet vast staat, dat het Kurhaus "den volgenden zomer bet orkest wel zal huren. Als het dat doet zal het wel op beperkten voet zijn. Met het oog daarop heeft het Orkest-bestuur al zijn musici tegen Mei a.s. het contract opgezegd ten einde vrij te zijn in het aangaan van een nieuw contract. Het is altijd een heel dure geschiedenis, zoo'n orkest, en de gemeente Den Haag geeft er al een jaarlijksche subsidie van 110 duizend gulden aan, waarvan een deel voor het pensioenfonds is bestemd. We hebben dit altijd als een onbillijkheid tegenover an dere kunst-„soorten" beschouwd, vooral om dat juist de muziek het meest aanbidders heeft en dus het eerst zich zelf moet trach ten te dekken. Men kan ervan op aan, dat er jaarlijks een aanzienlijk bedrag door de Hagenaars ten aanzien van muziek wordt uitgegeven en gaat het dan wel aan, dat de gemeente juist aan die kunstsoort nog. het meeste bijbetaalt? Waarschijnlijk zal het met het orkest niet zoo'n vaart loopen als die opzegging der contracten lijkt te doen, want we weten maar ai te goed dat een dergelijke alarmeering óók dienen moet om het publiek in beweging te zetten. Iets dergelijks is al meer vertoond, toen nl. het gemeentebestuur niet bereid bleek een nog hooger subsidie te verstrekken. Natuurlijk heeft de gemeente door haar belasting op de vermakelijkheden voor een deel schuld aan den toestand. Het ware daarom eerste plicht die belasting af te schaffen Men moet maar eens zoo'n reken sommetje zien om te weten hoe duur het bijwonen van een concert wordt. Op den goedkoopsten rang kosten tien concerten nog tien gulden. Daar komt bij twee gulden voor het programma, anderhalve gulden voor de vestiaire die verplicht is en 1.70 voor de be lasting. Met het zegeltje k 10 cent wordt dus het totaal bedrag 15.30. Voeg daar nu bij tien retourtjes met de tram k 11 cent, dan wordt de prijs van elk concert 1.65, waar van de overheid 0.18 in den zak steekt, d.w.z. ruim 10 procent van, de bruto-inkom- sten. Het lijdt' geen. twijfel of Als deze be lasting verviel, het aantal bezoekers zou stijgen. Het is de overheid die één der schul digen aan den minderen bloei van het orkest is. Wat heeft het nu voor zin plotseling weer een hoog bedrag aan subsidie te geven. Zoo- leng men dergelijke dwaasheden niet nalaat moet het telkens moeilijkheden geven. Tegelijkertijd met de alarmeerende mede- deelingen van dit orkest meldden de kranten dat ten aanzien van de musea-Scheurleer een accoord is gesloten en dat men nu weet welk bedrag er noodig zal zijn om deze te redden. Het is niet geringeen bedrag in eens van honderd duizend gulden en een jaarlijksch bedrag van twintig mille om ge leidelijk den koopprijs af te betalen. Indien de overheid hier niet helpt, zal het een heele toer zijn om deze bedragen bijeen te bren gen. Maar er is althans een kans geboden en het zou heel jammer en zonde zijn als die moest mislukken. Voor den aankoop hiervan kan de ge meente nu wel eens leenen en 'desnoods op heel langen termijn, want het geldt hier een bezit, dat tot in lengte van dagen gehand haafd blijft en eer in waarde stijgt dan ROMAN VAN EDGAR JEPSON .Vertaald door P. van Velsen. '(Nadruk verboden) 30) „Dat geloof ik ook", zei ik met een lachje. „Maar wat bedoelde u, toen u zei, dat juf frouw Cumberland een ongelukkig meisje is? Ik kan niet veronderstellen, dat zij in trigeert." j „Zoo, kan je dat niet veronderstellen zei mijn oom lakoniek. „Ik ben er zelfs zeker van. Aan boord van hun jacht had ik gelegenheid genoeg om haar te leeren kennen en ik ben tot de over tuiging gekomen, dat zij een goed en op recht meisje is." „Maar dat neemt toch niet weg, dat zij als werktuig kan worden gebruikt", ripos teerde oom Willem. „Dat is natuurijk niet uitgesloten", be aamde ik. „Ja, ja", zei mijn tante, „zoo is het met mannen altijd, 'n Lief en mooi gezichtje van een meisje geldt als een bewijs van haar deugdzaamheid." „Er is .weliswaar niets op haar aan te merken", gaf oom toe. „Maar haar vader....", merkte tante op. »>Als het .mogelijk is, dat zij als werktuig zal worden, gebruikt door intriganten, is het. dan niet raadzaam om te trasten dit te Zegenouer het 'Postkantoor staat het aardigste oude huisje aan ülissingen Reeds op de doodenlijst van de Kon. Mij. „de Scheldevraagt dit prachtgeveltje om nóg langer leven I Zou misschien de Vereeniging „Hendrik de Keyser"?Wie spant zich er voor 1 daalt. Het nageslacht zal ongetwijfeld dank baar zijn voor dezen aankoop en te eeniger tijd zal de gelegenheid wel eens komen, als nl. de tijden gunstiger zijn, om de definitieve financiering voor dit doel op'touw te zetten. Een alleraardigste tentoonstelling heeft het Gemeente-archief dezer dagen gehouden. Een enorme voorraad platen, teekeningen, foto's enz., betrekking hebbend op Scheve- ningen, zijn eens geëxposeerd. Tijd voor tijd i3 een beeld gegeven van de ontwikkeling. We zagen het heel oude dorp met de onge repte duinen, het eerste badhuis, het later afgebrande Kurhaus, den aanleg van den boulevard, de diverse verkeersmiddelen, de costuums der Scheveningsche bevolking, fo to's van feestvieringen, in één woord alles wat maar de geschiedenis kon verlevendigen was er bijeengebracht. Het bad met alles beletten en haar te helpen. En zoudt u, tante, haar dan als landgenoote en als vrouw van ervaring niet onder uw bescher ming kunnen nemen. Dat zou stellig een mooie daad zijn." „Ik begrijp niet, wat ik er mee te maken zou hebben", zei tante Agnes en een lichte blos kleurde haar wangen. „Niets natuurlijk. Maar ik ken u te goed en weet, dat u uw hulp niet zult weigeren aan een jong Engelsch meisje", vleide ik haar. Tante keek werkelijk even verstoord en zei op min of meer bestraffenden toon „Je hebt wel een eigenaardige manier om de dingen te zeggen, Gabriel, maar ik hoop toch, dat je je niet in haar netten zult la ten vangen." „Ik zal mijn oogen steeds wijd open hou den en mijn hart stevig grendelen. Als ik echter iets bijzonders omtrent haar ver neem, zal ik u daarvan onmiddellijk in ken nis stellen. Afgesproken „Hemeltjelief, jij bent toch nog steeds de zelfde rakker I" riep zij uit. „Dat is mijn natuur, tante. Maar ik zal me er voor wachten u in een intrige te be trekken. Maak u daarover geen zorgen." Zij lachte en keek mij vriendelijk aan. Ik begreep, dat ik haar voor Emma gewon nen had. Toen zij zich na het diner verwijderd had, zei mijn oom, met een bezorgden trek om zijn mond„Die Cumberland is toch een gevaarlijke vriend voor jou, Gabriël. Toen hij het vorig jaar hier was, deden de zotste verijlen oyer hem de rondte.'*- wat er bij behoort, was natuurlijk niet ver geten. De Haagsche „joffers" werden in zee gedragen, uit hun badkoetsjes. Waarlijk, het costuum verschilde wel iets van het tegen woordige l Een tentoonstelling als deze is vooral voor hen, die nog een stuk van het oude hebben gekend, heel aantrekkelijk en vermakelijk tevens. Het gemeente-archief, dat al meer dergelijke tentoonstellingen uit zijn eigen collectie heeft gehouden, doet daarmede een prachtig werk, het wekt er bovendien de be langstelling mede en deze blijkt aanstonds uit het groot aantal geschenken die het ont vangt in den vorm van foto's, platen en zelfs curieuse ansichten. Er zit nog zoo heel veel overal verborgen, dat dreigt verloren te gaan en dat alleen veilig is als het in het Archief is opgesloten. „Ik denk, dat de verhalen die ik over hem ken, nog zonderlinger zullen zijn", ant woordde ik. „Hy schijnt toch een deugniet te zijn. Het Is drommels jammer voor zijn dochter, want ik geloof dat zij au fond toch een goed en lief meisje is." „Dat is zij werkelijk", antwoordde ik „Haar vader heeft alleen de fout begaan om baar een betere opvoeding te laten geven, dan hij zelf genoot. Dat zal hem nog wel eens berouwen. Maar a-propos, Wyse ver telde mij, dat prinses Erminie en haar tra want Caselli, het plan schijnen te hebben om Emma uit te spelen tegen den prins en hem zoo af te leiden van zijn belangstelling in de staatszaken, die zij liever zonder zijn tusschenkomsfc behandelen, is dat juist?" „Het zou werkelijk juist kunnen zijn", antwoordde mijn oom. „Het is al meer voor gekomen, dat. zij op een dergelijke manier hun doel trachten te bereiken." „Dan weten we in elk geval waaraan we ons te houden hebben", verklaarde ik. Oom reageerde niet op deze woorden en ik vervolgde„Het zou mij niet verwonde ren als prinses Erminie en mijnheer Caselli buiten den waard gerekend hebben, in dit geval buiten haar vader, dien Cumberland. Hy is een eerzuchtig en sluw man, die zijn dochtér in hét oog zal houden." Oom keek mij ernstig aan. „Beste jongen", zei hij, „wees op Je hoede en zorg ervoor dat wij niet op een gegeven oogenblik van je behoeven te zeggen, dat het teter ware geweest als je in Soedan zoudt zijn gebleven." Er is wel heel weinig over van het Sche- veningen van een driekwart eeuw geleden. Vooral yan het oude dorp zijn nog slechts sporen te vinden. Het is waar, dat de hy giëne van den modernen tijd hier de baas moest spelen, maar des te meer is het inte ressant het oude blyvend op plaat en foto vast te leggen. In het panorama—Mesdag bezit de gemeente een blijvende herinnering aan het oude dorp. Ook op deze tentoonstel ling van het gemeente-archief was een soortgelijk panorama, in het klein, te zien, niet onverdienstelijk geschilderd. Eén curieuse herinnering bracht ons déze expositie. Er is nog eens een tijd geweest dat er een omnibusje over den boulevard reed om passagiers te vervoeren van de stoom tram H.S.M. naar het Kurhaus. Van dat grappige paarden-busje was hier een foto Tante Agnes kwam weer binnen en drong er op aan, dat ik by hen zou logeeren gedu rende myn verbluf in San Stefano. Ik vond het echter prettiger om aan boord van de „Snowdrop" te biyven. Dan was ik vrijer in myn bewegingen, wy spraken af, dat wij gezameniyk den volgenden avond naar het paleis zouden ryden, waar een receptie werd gehouden. Beter introductie kon ik niet ver langen. Toen ik afscheid had genomen en zij mij tot aan het tuinhek brachten, zei oom nog eens op zyn harteiyke wyze hoe prettig hij het vond, dat ik weer terug was gekomen. Er welde een heerbjk gevoel van dank baarheid in my op, voor al de genegenheid en belangstelling, die ik van hen dezen middag had ondervonden. Terwül ik naar den zeekant wandelde, dacht ik na over de positie van Emma en de rol, die zy in de onverkwikkelijke intrige zou moeten spelen. Ik vond het zoo jammer dat ik er zoo ouweiyk uitzag en overwoog zelfs een oogenblik om myn baard af te scheren, wat my wellicht een jonger uiteriyk zou geven. Had ik maar doortastender op getreden en Emma nauwer aan my verbon den, dan zou ik ook, indien het noodig mocht bUjken, makkebjker tegen den prins kunnen optreden. Want vertrouwen deed ik hem niet. En zy was nu in zyn onmiddel lijke omgeving, zonder eenige bescherming. Haar vader had zyn hoofd vol plannen en zag er ook niet tegenop om haar deelgenoot te maken aan zyn diefstal. Ik wond my op en werd kwaad op mij zelf, omdat ik werkeloos moesttoezien. Een „Vele jaren aan de borst te sukkelen en 's nachts hoestbuien die wel een half uur duurden, dat was mijn vroeger leven. Slapen deed ik weinig en eten, ho maarl Radeloos klaagde ik mijn nood aan een Duitsche vriend. Deze raadde mij Abdij siroop aan. Ik lachte erom. maar kocht den volgenden morgen Abdijsiroop. Na gebruik van 3 lepels van dat wondermid del. voelde ik al verlichting en na 5 fles- schen was ik heelemaal genezen, zoodat ik mij nu weer prettig voel, goed slaap, kortom een gelukkig mensch ben." (Origineel ter inzage) L. K. te 's-H. BijHoest - Griep - Bronchitis Asthma AKKER'i „Voor de Borst" Alom verkrijgbaar.Thans Fl.Fl. 1.50, Fl.2.75 Gebruik buitenshuis Abdijsiroop-Bonbons per doos 35 ct, per dubbele doos 60 ct ABDIJSIROOP-BONBONS (Gestolde Abdijsiroop) - Slim i< win i H mmmmmmi 45e week 1882. Gisterenochtend is de stoomtram, die om half zes uit Middelburg vertrekt, by de groote bocht in de nabijheid van café „Royal" al hier, ontspoord. Ditmaal was de ontsporing niet te wijten aan de rails, maar aan de kwaadwillige bedoelingen van een tot nog toe onbekend individu, dat drie groote steenen daarop had gelegd. De locomotief werd met geweld uit de rails geworpen en kwam mid den op den weg te staan. Persooniyke onge lukken hadden niet plaats. Van 28 October tot 4 November zijn alhier uit Queenburough met de mailbooten aan gekomen 442 en daarheen vertrokken 548 pas sagiers. Bedankt voor Balk door ds. N. A. de Gaay Fortman, predikant der Ned. Herv. gemeente te Vlissingen. Aangenomen het beroep naar de Evang. Luth. gemeente alhier door ds. W. Pohlman te Groede. Volgens het verslag van de laatste zitting van den gemeenteraad van Middelburg ver keert de gemeente in zulk een gunsfigen fi- nancieelen toestand, dat door sommige raads leden vermindering van den hoofdelijken om slag wordt verlangd anderen wenschen ver mindering van opcenten op het personeel, ter wijl nog anderen het overgewonnen geld wil len aangewend zien voor het uitvoeren van noodige openbare werken. Ook zal het politiepersoneel aldaar met 3 agenten le klasse worden uitgebreid. In de classis Middelburg, die bestaat uit 21 gemeenten met 30 predikanten, zijn thans niet minder dan 16 vacatures. Die te Zoute- lande duurt reeds 13 jaren, te Biggekerke 9 en te Arnemuiden 8 jaar. aanwezig. Men kan zich in dezen ty'd een dergelijk vehikel niet meer voorstellen. Jam mer dat er niet een heusch exemplaar van' bewaard is. Maar het archief kan daaraan, moeieiyk. beginnen. Wij vertellen even van deze tentoonstel ling, die in andere plaatsen met evenveel succes van de geschiedenis dier gemeenten georganiseerd zou kunnen worden. Het pu bliek leert dan ook eens het werk dier archie ven waardeeren en het wordt bereid daaraan mede te helpen. EIBER. voordeel had ik. De prins, traag als hy was, zou slechts langzaam probeeren de genegen heid van Emma te winnen, overrompelen zou hy haar niet, daarvoor was hij te vad sig. Er bleef my dus waarschijniyk tyd om voorzorgsmaatregelen te treffen en dat gaf my nieuwen moed. Met deze gedachte sliep ik in, toen ik na zoo'n dag vol afwisseling eindeiyk mijn hut had kunnen opzoeken. XVIII. HET HOF VAN STEFANO. Ik had myn sigaar, die ik na het ontbyt had opgestoken, nauweiyks half opgerookt, toen ik den kapitein bevel hoorde geven, de passagierstrap uit te zetten. Kort daarna zag ik Emma met haar vader aan boord komen. Myn hart klopte snel en ik ver beeldde my, dat zy bloosde toen ze mij zag. Cumberland was in een goede stemming. „Wy hebben dezelfde kamers betrokken als verleden jaar", zei hy, „en amuseeren ons best. Het spyt my, dat de prins jou ook niet uitgenoodigd heeft. Maar n aardige ge schikte kerel is hy toch. Heb jy je niet ver veeld „Geen oogenblik", antwoordde ik. „Hoe hebt u den avond doorgebracht vroeg Emma. Haar vader maakte eenige dubbelzinnige toespelingén, doch ik deed alsof ik hem niet begreep en zei„Ik heb gedineerd met en kele vrienden." (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1932 | | pagina 5