Mij meringen.
Wie zal er inschenkenzij of hij
Voor geurige thee ook wel voor thee,
waaraan alleen de fabrikant een geurtje
schijnt te ontdekken is altijd reclame
gemaakt. Sinds men thee dronk, zijn er altijd
aanprijzingen geweest van deze of gene soort.
Maar hebt u wel eens opgelet, dat bij al die
aanprijzingen meestentijdsde vrouw wordt
gehaald? „Wilt u voor uw gasten geurige
thee schenken, mevrouw Gebruikt u
dan...." en dan volgt er het een of andere
merk. „Wilt u uw man na zijn vermoeiende
dagtaak van een lekker kop thee laten
genieten, mevrouw Neemt u dan altijd onze
thee, die onovertrefbaar is „Dames,
denkt er aangoede thee maakt een goed
gehumeurden echtgenoot I" „Geen goede
huisvrouw zonder onze thee enz. enz. Soms
zijn al die aanprijzingen geïllustreerd. Stee
vast staat er op het plaatje dan een thee
schenkende vrouw afgebeeld, en mocht er al
eens een man op voorkomen, dan staat er
toch altijd bij „Ziet, hoe deze man met
graagte zijn krant neerlegt om te genieten
van onze thee. Vraagt uw vrouw eens een
pakje mee te nemenEr kan natuurlijk
ook iets anders staan, maar de woorden
„vrouw", „echtgenoote" of „mevrouw" ont
breken nooit.
Met dit alles wordt de overtuiging geves
tigd, dat de vrouw de aangewezen persoon is
om in het gezin thee te schenken, ongeacht
of er visite is of niet. Of zij bezig is met de
krant of een belangrijk boek, een handwerk
of een brief, of dat zij een interessant gesprek
voert met een bezoeker of bezoekster, van
haar wordt verwacht, dat zij thee schenkt.
Zelfs hoort men een man vaak zeggen
/Vrouw, krijgen we vanavond nog eens een
kopje thee of een volwassen zoon, die al
wat heeft in te brengen„Zeg moeder, hoe
zit dat Moeten we vandaag versmachten
van dorst
Ja, deze heeren weten het wel. Het is pret
tig om, als men eenmaal gemakkelijk zit en
uitrust van het dagwerk, dicht bij den warmen
haard, kranten en boeken naast zich, een
geurig kopje thee gebracht te krijgen. Maar
dit genot wordt evengoed door de vrouw
geapprecieerd. Zij zal van een kopje thee veel
meer genieten wanneer het haar wordt ge
bracht, dan wanneer zij het zich zelf moet
inschenken. In dit opzicht is er geen verschil
tusschen man en vrouw of moeder en zoon.
Wat zegt u Heeft de man er recht op be
diend te worden nadat hij een heelen dag
heeft gewerkt
Maar wat doet dan de vrouw Altijd wordt
beweerd, dat de vrouw „nooit klaar is". Zij is
vaak den heelen dag „op de been". Zij loopt
van de keuken naar de diverse kamers en van
de diverse kamers naar de voordeur en van
de voordeur weer naar de keuken, zorgend
en redderend. Als ze 's avonds eenmaal zit,
voelt ze pas hoe vermoeid ze is. De warmte
van den haard omspint haar koesterend en
behaaglijk. De stilte in huis dringt zich
zachtjes aan haar op. Ze wordt een beetje
dbezelig, ze rekt zich als een luie poes, ze
duikt een beetje dieper in de kussens van
haar stoel en leest de krant of kijkt de tijd
schriften in van de portefeuille. Ach, het
leven is goed zoo en prettig en best uit te
houden. Maar het is al half acht. Er moet
thee worden gezet.... Even nog, even nog
blijven zitten.... Wat is dat voor een aardig
geïllustreerd artikel? „Onze gemeentescho
len". Even lezen. Als je nog kinderen hebt, die
school gaan, interesseer je je daarvoor na
tuurlijk....
„Vrouw, is er nog geen thee
Weg is de doezelige, koesterende behaag
lijkheid Ach, zoo héél goed, zoo uitbundig
prettig is het leven toch niet. Altijd zijn er
zorgen, nooit kun je je laten gaan. Alleen als
je je 's avonds te slapen legt. „Zorgen om 't
kleine".... Komt dat niet voor in een ge
dicht? Van Eeden? Of niets?.... Ja, 't zal
Van Eeden wel zijn. Die weet altijd, dat het.
kleinste vaak het grootste is en dat zorgen
PM, W s /r. Jf «v
w
Onder redactie van TRUUS EYGENHUYSEN.
om nietigheden soms het zwaarst wegen....
Een horloge wordt uit een vestjeszak ge
haald en vergeleken met de klok, tergend,
demonstratief.
„Ja, ja, ik ga al zetten
De vermoeide spieren worden weer inge
spannen en in beweging gezet. De voeten zijn
toch weer paraat en richten zich, een beetje
sleepend, naar het gastoestelletje bij het
buffetNa vijf minuten trekt de geur van
thee door het opgeschonken kokende water
door de kamer. De man zucht voldaan en
grijpt de op den grond gegleden krant en
verdiept zich in „Onze gemeentescholen".
9 9
Of dit alles zoo belangrijk is Is een kopje
thee en het inschenken er van wel zoo de
moeite waard, dat er een heele kolom aan
wordt gewijd?
Het is maar een kleinigheid. Maar bestaat
het heele leven niet uit kleinigheden Mer
ken we niet altijd opnieuw, dat kleine atten
ties de vriendschap en het rustige, sympa
thieke samengaan onderhouden
Misschien komt een adverteerende thee
fabrikant ook wel eens op deze gedachte en
zien we, ter afwisseling, eens een plaatje van
een man, die zijn vrouw thee bedient of
lezen we „Wilt u uw vrouw eens met een
geurig kopje thee verrassen? Vraagt haar
dan ons merk bij haar leverancier te be
stellen
Wie weet of dit in dezen tijd van afge
zaagde reclames niet extra succes zal hebben
Een mode-revue op straat.
Een groote, mondaine stad. Mooi, zonnig
winterweer met een bedriegelijken schijn van
Lente-die-niet-ver-meer-is.
Het is middag. Kantoren en magazijnen
werken weer met volle kracht. Maar toch is
het druk in de stad, zeer druk zelfs en in de
winkels komt men handen tekort.
Ik zit in een hoekje van een tea-room en
langs me heen, achter het groote spiegelruit,
loopen menschen. Menschen mét en men-
schen zónder pakjes menschen met stugge
en menschen met open gezichten fnenschen
met veerkrachtige en menschen met loome
passen.
Terwijl ik, wat doezelig door den geur van
thee en sigaretten zit te kijken, moet ik den
ken aan een modeshow. Want de vrouwen,
die langs gaan en het zijn meerendeels
vrouwen, die ik langs zie loopen zien er
allen verzorgd en „gekleed" uit. Alleen hun
figuren zijn niet alle even onberispelijk als
die van mannequins gewoonlijk zijn. Het zijn
meest jonge vrouwen en jonge meisjes, die de
volmaakte lijn bezitten. Ondanks sport en
stipt nagekomen sobere leefregels schijnen
velen bij het ouder worden soepelheid en
slankheid niet te kunnen bewaren.
Ook de verscheidenheid van toiletten, die
ik langs me heen zie gaan, doen me aan een
modeshow denken. Eigenlijk, peins ik, is het
zoo dwaas nog niet om ieder seizoen een
paar uren in een tearoom midden in de stad
te gaan zitten om de toiletten te bestudeeren,
die langs trekken. Men ziet dan wat er gedra
gen wordt, terwijl men op een modeshow te
zien krijgt, wat de mode allemaal heeft uit
gedacht, hetgeen lang niet hetzelfde is. Want
op een modeshow worden tal van kleeding-
stukken en artikelen gecreëerd, die nooit ge
dragen zullen worden.
Daar komt een vrouwtje aan in een zwart
fluweelen complet, afgezet met zilvervos. De
mantel, waar de japon nog even onderuit
komt, hangt open en Iaat zien, dat het boven
stuk van de japon uit witte zijdestof bestaat.
Het schijnt een soort gesimuleerde boléro te
zijn, aan de onderzijde geschulpt. Ook de
mantel en de japon zijn aan den onderkant
geschulpt. Het staat vlot en vlug, vooral bij
den massalen indruk, die vossenbont altijd
maakt. Het hoofdkapje, dat hierbij wordt ge
dragen, is van zwart fluweel, gegarneerd met
een wit bloempje. Verder witte handschoenen,
zwart zijden kousjes en zwart fluweelen
pumps. Het is een van de verschijningen, die
zóó voldoend en rustig zijn, dat men ze da
delijk geheel en tot in de kleinste onderdeelen
in zich opneemt.
Onmiddellijk daarachter volgt een jong
meisje in een langen mantel van beige laken,
afgezet met reepen breitschwanz. Origineel,
maar bekoorlijk. En het meisje met haar
slank, lenig en toch kordaat figuurtje kan
dit dragen. Misschien gaat zij op reis, want
het beige kleedingstuk heeft wel iets weg van
een reismantel. Het hoedje van beige vilt
maakt er een mooi geheel mee. Kijk, ze stapt
in een taxi. Ja, stellig moet ze een trein
halen. Een slip van haar mantel waait op.
De japon, die te zien komt, is van dezelfde
kleur beige. Een sober en toch chique geheel.
Nieuwe voorbij gangsters, nieuwe toiletten....
Over het zonnige plaveisel droevige
tegenstelling gaat een zeer jong, zeer blond
vrouwtje in rouwcostuum. Een rouwcostuum
zóó elegant, zóó up-to-date, dat het bijna
on-HoIIandsch isMeestal zien we deze
chique rouw in België en Frankrijk. Sinds de
oorlogsjaren is in deze landen de vrouw in
rouwkleeding een dagelijksche verschijning
geworden, en het spreekt vanzelf, dat ze in
deze landen, waar zeer op mode wordt gelet,
een elegante verschijning is.
Holland is soberder in zijn rouw. Daar valt
rouwkleeding veel minder op. Ik weet zelfs
niet zeker of de vrouw, die ik nu zie aan
komen, al of niet in rouw is. Haar mantel
is van zwart laken, kousen en schoentjes zijn
zwart. Ook haar hoedje is zwart en zwart is
tevens haar taschje. Maar wat zegt dit in
dezen tijd van ensembles en kleur bij kleur,
omdat de mode dat zoo wil
Zoo zie ik gaan vrouw na vrouw, toilet na
toilet. Zoo zit ik daar te kijken vanuit mijn
hoekje bij het raam, zoo denk ik en zoo peins
ik.... tot ik eindelijk precies weet waarmee
Madame la Mode in Holland succes heeft.
Ouderwetsche bedkleedjes.
Laatst logeerde ik in een ouderwetsch huis,
waar ouderwetsche meubels stonden, waar
ouderwetsche tapijten lagen, waar ouderwet
sche doeken hingen, waar eigenlijk alles
ouderwetsch was, behalve menschen, die in
het huis woonden. Er heerschte een heer
lijke, rustige sfeer, die werkelijk in hoofdzaak
te danken was aan de meubels, de doeken en
de bibelots, en ik kwam tot de conclusie, dat
we dien goeden ouden tijd toch wel onrecht
doen door soms zoo spottend over hem te
spreken.
Maar het is natuurlijk niet de bedoeling
het hier te hebben over de sfeer in ouder
wetsche en ouderwetsch gemeubelde huizen.
Ik wil u iets vertellen over een handwerk, dat
ik daar heb gezien en dat u waarschijnlijk
wel de moeite waard vindt om het na te
maken. Ik zag daar namelijk een ouder
wetsch bedkleedje, een „descente de lit" zeg
gen we tegenwoordig. Het was een dik vacht
je van allerlei reepjes laken, maar het was
niet te ontdekken op welke wijze het ver
vaardigd was. M'n gastvrouw moest er aan te
pas komen en ziehier wat ze mij ongeveer
vertelde
Zoo'n ouderwetsch bedkleedje kun je ook
noemen een „bedelkleedje", want het is, net
als de bekende „bedelspreien" van allerlei
lapjes, van allerlei snippertjes laken vervaar
digd. Stukken laken, afkomstig van oude
gordijnen, jassen, mantels, japonnen, biljart-
kleeden en dergelijke werden dan vroeger in
reepjes geknipt van een halven centimeter
breedte en 8 a 10 centimeter lengte. Om deze
duizenden reepjes tot een vachtje te vereeni
gen, werd eeTst een lapje gebreid van onge
bleekt katoen. Men zette een aantal steken op
en breide de eerste naald recht zonder te
meerderen of te minderen. Bij de volgende
naald werden om den anderen steek 2 steken
tezamen gebreid. Hierop werd een naald ge
breid, waarbij om de 2 steken de draad om
de naald werd geslagen. Vervolgens werd deze
naald overgebreid, waarna de naalden met
minderen, draad omslaan en overbreien ge
regeld werden herhaald tot de lap lang ge
noeg was. Dan kantte men af. De lap werd
strak op een houten raam gespannen, zoo
dat de mazen, ontstaan door het minderen
en weer meerderen, duidelijk kwamen te zien.
In deze mazen werden de reepjes laken ge
knoopt, eerst in de breedte en dan nog eens
in de lengte. Een geduldwerkje, maar een,
dat toch ruimschoots de moeite waard was.
Was het kleedje volgeknoopt, dan werd het
van het spanraam genomen en aan den
achterkant met laken tegengevoerd.
Als ge er tijd en geduld voor hebt, lieve
lezeres, en voldoende restjes laken bezit....
gaat dan uw gang. Spijt zult ge er, als 't werk
eenmaal gereed is, geenszins van hebben,
Huismoeder's dagboek.
Vrijdag, 1 Januari 1932.
Mijn man is een professorDat wil zeg
gen, dat hij minstens even verstrooid is. Ver
der heeft hij met zulk een hooggeleerden heer
niet gemeen. De kwestie is namelijk, dat hij op
Kerstavond cadeautjes had ingepakt en toen
hij er de namen op wilde schrijven voor wie
ze bestemd waren, vergeten was wat er in
elk pakje zatGemakzuchtig als vele man
nen zijn (word asjeblieft niet boos, hoog
geachte echtgenootnam hij niet de moeite
alles weer uit te pakken, maar besliste, op het
gevoel af, wat het papier verborgen hield. Op
goed geluk schreef hij er toen maar een naam
op. Het resultaat hiervan was, dat onze vijf
tienjarige dochter de voor mij bestemde sjaal
kreeg en ik.... het fraai gebonden dagboek,
waarmee oorspronkelijk Elsje verblijd zou
wordenEls en ik vonden de vergissing zóó
kostelijk, dat we besloten niet te ruilen.
„Maar kind," zei mijn man tot onze doch
ter, „wat moet jij nu met zoo'n groote avond
sjaal doen
Waarop „het kind" antwoordde„Gut
vader, je doet net of ik een baby ben, die
's avonds al om acht uur in bed ligt
„Maar wat moet moeder in hemelsnaam met
een dagboek beginnen
„O, maak je daarover niet ongerust," zei ik.
„Ik kan het best gebruiken. Ik schrijf er al
mijn ervaringen in op, wat we eiken dag
eten, wat ik van den zomer heb ingemaakt,
wat ik voor dikwijls terugkeerende aankoopen
en reparaties betaald heb, recepten, die ik
krijg, wenken, die ik hoor.... Je zult zien,
het boek zal nog te klein blijken om mijn
dagelijksche ervaringen te bevatten
„Maar.ik begrijp het niet.wat heeft
dit alles voor nut
„O jou kortzichtig manwezen Na een jaar
zal het boek een vraagbaak wezen voor heel
mijn verdere leven en wie weet geef
ik het onze dochter cadeau als zij eens trou
wen gaat."
Onze dochter had hierop natuurlijk weer,
zeer ad rem, haar opmerking klaar: „T.
moeder, tegen dien tijd is de heele hulshou
ding alweer anders geworden f
„Misschien huishouden de vrouwen dan wel
heelemaal niet meer," meende Guus, de gym
nasiast, te moeten zeggen.
„Aan zulk een degeneratie geloof ik niet,"
zei vader beslist, waarop ik Els hoorde brom
men „Hè, wat een pruikerig gezegde
„Vadertje," zei ik, „stoor jij je nu maarniet
aan de jeugd en heb geen spijt van je profes
sorale verstrooidheid. Ik ben dolblij met mijn
dagboek en erg dankbaar, dat alles zoo ge-
loopen is."
„Och wat, och wat," zei vader, bij wien het
altijd monsterlijk lang duurt eer hij OTer-
tuigd is, „Je kunt mij niet wijs maken, dat
je een heel jaar volhoudt eiken dag er in te
schrijven
„Vader riep ik gekrenkt.
„Nou ja," zei hij, „vrouwen hebben wel vat
anders te doenMaar hij bedoelde natuur
lijk „Moet je net bij vrouwen komenDie
beginnen altijd iets zonder ook nog eens tot
afmaken te komen. Eerst loopen ze voor iets
warm en dan laten ze het links liggenJa,
zoo heeft vader natuurlijk gedacht. Ik ken
mijn Pappenheimers
„Waarom wed je, dat ik het wèl doe?"
vroeg ik.
„Jajuichten de kinderen, „Vader, je
moet met moeder een wedstrijd aangaan Wij
zijn de getuigen
„Hè, wat een malligheid vond vader. „Wie
gaat er nu voor zooiets een wedstrijd aan
Maar hij kwam er niet af en het besluit
was, dat ik, ingeval ik den wedstrijd za] win
nen, een sjaal krijg, even mooi als die, welke
Elsje heeft gekregen en die eigenlijk vo<jr mij
bestemd was.
(Wordt vervólgd.)
M2. a 8 en 41 M2. a 4), ten bate van
het Grondbedrijf en zulks onder de gebrui
kelijke voorwaarden.
In een overgelegd adres verzoekt de heer
D. C. Was, alhier, van de gemeente in koop
te mogen ontvangen een perceel grond, ge
legen aan de Parklaan, ter oppervlakte van
rond 304 M2.
Van dezen grond bedraagt de prijs van
het te bebouwen gedeelte (80 M2.) 15 per
M2. en van den tuingrond voor de eerste
100 M2. 5 per M2. en voor de overige 124
M2. 2.50 per M2.
Waar tegen de inwilliging van dit verzoek
bij ons college geen bezwaar bestaat, hebben
wij de eer voor te stellen, den verlang
den grond in koop af te staan tegen een
koopsom van 2010, ten bate van het
Grondbedrijf en zulks onder de gebruike-.
lijke voorwaarden.
De heer A W. van Hoeijdonck, alhier,
verzoekt van de gemeente te koopen een
stukje grond, liggende achter het perceel
Pluimstraat No. 12, ter grootte van 26 M2.,
tegen den prijs van 2 per M2.
Gelet op het feit, dat deze grond geheel
!s ingesloten door perceelen, waarvan de ge
meente geen eigenaresse is, komt het ons
voor, dat de door adressant geboden prijs
alleszins billijk is te noemen.
Mitsdien hebben wij de eer U voor te
stellen bovenbedoeld stukje grond aan
adressant in koop af te staan tegen een
koopsom van 52, ten bate van het Grond
bedrijf.
Bij uwe besluiten van 30 Mei 1930 No. 24a
en 24b werden onderscheidenlijk aan de
heeren D. Chr. van der Linden en J. N. D.
Bijl 100 en 280 M2. grond aan de Van Dis-
hoeckstraat verkocht.
Deze besluiten werden in verband met de
onteigeningsprocedure met de N.v. Konink
lijke Maatschappij „de Schelde" en in over
leg met bovengenoemde heeren in uw ver
gadering van 27 Juni 1930, onder No 17,
ingetrokken*
Deze onteigeningsprocedure is thans ge
ëindigd.
Waar er alzoo tegen den verkoop van be
doelden grond geen bezwaar meer bestaat,
hebben wij de eer U voor te stellen aan de
heeren Van der Linden en Bijl voornoemd
te verkoopen respectievelijk 100 en 280 M2.
grond aan de Van Dishoeckstraat, tegen een
bedrag van 5 per M2., ten bate van het
Grondbedrijf, en voorts onder de voorwaar
den als in overgelegde ontwerp-besluiten
zijn opgenomen.
In verband met het bovenstaande zij nog
opgemerkt, dat de koopsom ad 500 en
1400 reeds den 30en Mei 1930 in de ge
meentekas gestort was.
Het komt ons dan ook billijk voor. dat
aan de koopers een rentevergoeding wordt
toegekend, welke wij wenschen te bepalen
naar een maatstaf van 3 per jaar, doch
met dien verstande, dat waar de heer Bijl
reeds het door hem verlangde stuk grond
in gebruik heeft voor opslag van materia
len, wij aan hem slechts een rentevergoe
ding over één jaar willen verleenen.
Wij verzoeken U ons machtiging te ver
leenen deze rentevergoeding, ten laste van
het Grondbedrijf aan de koopers te doen
uitbetalen.
Extra-bijdrage van het Nationaal
Crisis-Comité,
In verband met de langdurige werkloos
heid heeft de minister van binnenlandsche
zaken en landbouw tot het Nationaal Cri
sis-Comité het verzoek gericht, zich te
willen belasten met het verleenen vafi
extra-hulp aan hen, die ingevolge een
steunregeling uitkeering genieten, In de
eerste plaats is hierbij gedacht aan het ver
strekken van extra-hulp voor aanschaffing
van kleeding, schoeisel, beddegoed, enz.
Voor deze extra-hulp is door de rr.gee-
ring een bedrag ter beschikking gesteld van
het Nationaal Crisis-Comité.
Volgens de daarvoor vastgesL-lcle r^.k-r
komen voor een bijdrage alleen in aanmer
king die gemeenten, waarin een door het
departement van binnenlandsche zaken en
landbouw gesubsidieerde steunregeling toe
passing vindt, terwijl door genoemd Comité
eenzelfde bedrag beschikbaar zal worden
gesteld als door het gemeentebestuur voor
ait doel wordt uitgetrokken. Aan deze groep
van werkloozen mag, behoudens door ge
noemd Comité te verleenen machtiging,
over een tijdvak van 12 maanden niet meer
worden besteed dan 20 cent per ingezetene.
Door het Nationaal Crisis Comité zal over
genoemd tijdvak in maximum 10 cent per
ingezetene worden bijgedragen.
Het komt ons college gewenscht voor aan
uwen raad voor te stellen aan het Nationaal
Steuncomité te verzoeken voor bovenge
noemde bijdrage in aanmerking te mogen
komen.
Met de uitvoering van deze regeling zou
den wij willen belasten de bestaande com
missie van advies voor sociale zaken, die
thans alle zaken betreffende steunver lee
ning, werkverschaffing, enz. behandelt. De
ze commissie, die wat haar samenstelling
betreft, geheel voldoet aan de eischen die
daarvoor gesteld zijn, vormt dan een sub
comité van het in deze gemeente opgerichte
algemeen comité.
Op grond van het bovenstaande hebben
wij de eer uwen raad voor te stellen:
le. Een bedrag van 2175 beschikbaar
te stellen, zijnde 10 cent per inwoner;
2e. Met de uitvoering van bovenstaande
te belasten de commissie van advies voor
sociale zaken in deze gemeente
j Groente- en Fruitveiling.
Gelyk U bekend is zijn de voor rekening
der gemeente komende tekorten der groen
te- en fruitveiling voortdurend toegenomen
en gestegen tot een hoogte, welke in uw
vergadering meerdere malen stemmen heeft
deen opgaan, die op, het nemen van maat
regelen tot beperking dezer tekorten aan
drongen.
Het groote tekort over het jaar 1930 van
ruim 6000 heeft zelfs de vraag of niet tot
opheffing dezer instelling zou moeten wor
den overgegaan, ernstig naar voren doen
komen.
De commissie voor de groente- en fruit
veiling zag zich voor de moeilijke taak ge
steld maatregelen te beramen tot het weg
werken of althans sterk verminderen van de
tekorten, teneinde niet gedwongen te zijn
uw vergadering te moeten voorstellen tot
opheffing der veiling te besluiten.
Het verheugt ons U te kunnen mededee-
len, dat de commissie blijkens haar rapport
d.d. 29 December j.l er in geslaagd is het
voor het jaar 1932 geraamde tekort ad
5460 terug te brengen op 1350.
Alvorens zij dit resultaat mocht boeken,
heeft zij overleg gepleegd met de inbren
gers (kweekers) der veiling en met de koo
pers en naderhand met de door deze groe
pen benoemde commissies. Vervolgens heeft
zü nagegaan hoe groot de bedragen zouden
kunnen zijn, die van beide partijen gevor
derd zouden moeten worden, waarbij zij re
kening hield met de billijkheid en de tijds
omstandigheden. Tevens heeft zij als factor
laten gelden het feit, dat bij opheffing der
veiling een zekere categorie der burgerij en
wel de minder gegoeden, meer zouden moe
ten gaan betalen, waarom de commissie van
meening is, dat ook de gemeente een deel
der kosten voor haar rekening kan nemen.
De commissie uit de kweekers heeft de
commissie voor de groente- en fruitveiling
medegedeeld, dat de kweekers zich bereid
verklaarden in het tekort 2000 by te dra
gen. Door de koopers werd schrifteiyk me
degedeeld, dat zij bereid zijn 1 van hun
aankoopen te betalen vermeerderd met
0.10 voor eiken keer, dat op de veiling
wordt gekocht, hetgeen zou neerkomen op
een verhooging van 1000.
De commissie kan zich met dit laatste
voorstel niet vereenigen en is van oojcieel,
dat van de koopers een ongeveer even groote
bijdrage gevorderd moet worden als val de
kweekers.
Met een en ander rekening houdmde,
komt de commissie tot de volgende voor
stellen
1. De contributie der kweekers wordt van
1 op 3 per jaar gebracht.
2. De koopers betalen, in plaats van ).10
voor eiken keer, dat op de veiling wordt
gekocht, 2 veilingloon.
3. De huur voor het gebruik van emlal-
lage wordt voor de kweekers gebracht lan
2 op 4 en voor de koopers van 2 %op
3 (De huur wordt voor de eersten hio-
ger gesteld, omdat zij meer van het gebrUk
der kisten profiteeren dan de laatsten).
4. Om het bedanken voor het lidmad-
schap tegen te gaan, wordt een entreegdd
van 10 voorgeschreven.
5. De inbrengers op de veiling, die geei
kweekers zijn (commissionairs en kooplie
den) betalen 10 veilingskosten in plaa^
van 6 zooals de kweekers. (Deze inbr<
gers hebben niet zooveel onkosten als
kweekers, daar zij hun artikelen uit de han<
opkoopen en dan ter veiling brengen, waari
door z\j de prijzen, tot nadeel der kweeken
kunnen drukken).
6. De kweekers vullen voortaan zelf d«
veilingsstaten in, waardoor aan arbeidsloon
en materiaal ƒ500 kan worden bezuinigd.
De voordeelen door deze maatregelen ver
kregen, welke de commissie voorstelt te deen
ingaan op 1 Februari 1932, worden beraamd
in de door de commissie ingediende begroo
ting s wijziging voor 1932 en beloopen voor
dat jaar, zooals reeds werd medegedeeld, in
totaal 4110.
Wü kunnen ons met het rapport der
commissie geheel vereenigen en stellen U
mitsdien voor te besluiten als in de punten
1 tot en met 6 is aangegeven en de begroo
ting der groente- en fruitveiling voor 1932,
overeenkomstig een overgelegd concept, te
wijzigen. Tevens stellen wü voor de noo-
