M
m/VEEDE BLAD
EST 19311
•»3® 5,0,
lü
ll*sstetn"|
IAV0ND 27 MEI
lewonen
brieven uit de hofstad
feuilleton
DE DROOMER
De sic cm et* Irap aan het Vltsstngsche strand
Over Zeeland en Pinksterdrie.
$1
faeefS «le iScli
^ER IS
Er was eens
Uit de Vlïssïngsche Courant
van vóór 50 jaar.
van de
TIJENS
kemaker
^^1 Zaterdag 23 Mei 1931. No. 120.
a.s.
:ht georganiseerd
G 12 JULI peij
ige opgave bij het,
ilichtingen wendsI
sisstraat 119.
buitvaartgracht 85,
rnlaan 66.
kCpcltfiel
IET BESTUUR,
26
•27
g28»
29
8
8
natiën te bekomen 1
N.V. Transport- en}:;,m
vi. Erven G. VOS, ®I(II
28—52018.
B. EENHOORN. TeU-',
OOSTERHOUT, ld
1UITENHEK, Telef. I01 I
pinke Dienstbode
■oor dag en nacht en een]
JEEDE MEISJE
luur.
len: Coosje Buskenslil
bestaande uit Man,|
Ingentje van 5 jaar enl
I1/2 jaar vraagt gemeabJ
bet pension, of zondef
k van Keuken, omgeviifl
vertsen, event, voor del
j| Aug. en Sept. Br. lell,|
„Vliss. Courant".
IL1NK MEISJE
Bgedurende Juni, juli enl
|Goed kunnende kokenf
loon en verval,
letters M. L., buren j
jhe Courant",
T wee verdleplngshuljl
En Tuin voor f5000.-!
letters M. X., bureau]
bhe Courant".
ime vraagt te Vlissingea]
ivoudig Pension
bi 13 Juni.
met prijsopgave aal
N WORKOM, Paterl
raat 38, Nijmegen.
d gebruikte
LEFOONPALEN,
Meter lang.
entrale, Firma VA1
oetlnge.
Middelburgsche
anpij v. Stoomvaart!
-Mi ddelburg-Rotterda®!
chengelegen plaatsen
R VAN PASSAGIERS,
iDEREN EN VEE
v.Midd. v.t
Mei v.m.uur vnu»1
Griezelige feiten
De griezelige moord-zaak heeft, gelijk te
I begrÜPen valt, vele dagen het onderwerp van
Ifcefr gesprek gevormd. Het slachtoffer was
[een bekende persoonlijkheid en dus schokte
[het gebeurde des te meer. Het geval geeft
[gven een onaangenaam gevoel van onveilig
heid en onzekerheid. We komen alle hier
I wel eens in aanraking met totaal onbekende
[personen, die maar komen aanwaaien en die
,et de noodige brutaliteit tot je weten door
dringen. Als regel willen die iets van je
I hebben en de kans is altijd aanwezig dat ze
hun verlangen trachten kracht bij te zetten.
Er zijn dan ook bijvoorbeeld vele directeu
ren van een bank, die aan hun schrijftafel
een knop hebben, waarop ze slechts even be
hoeven te drukken om groot alarm te slaan
in geval er iets gebeurt, dat hun niet goed
istaat. Het is een gewoonte om vreemde
gen niet alleen te ontvangen, doch altijd
I een secretaris, een klerk of zoo iemand er bij
ie laten zijn.
Het komt inderdaad voor, dat men over-
hompeld wordt. Het is ons zelf overkomen,
op een ochtend het dienstmeisje een
irtje binnenbracht waarop de naam van
zeer bekend collega stond. Laat meneer
dadelijk binnenkomen, was het antwoord en
minuut later stapt een man binnen, die
I heelemaal die collega niet was. Op onze ver
baasde vraag wat dat kaartje beduidde, was
het antwoord, dat die meneer hem een in-
troductie had meegegeven.
De bezoeker ontpopte zich als een reiziger
I in papier en potlooden. We wisten hem af te
schepen. De collega, wiens kaartje was afge-
I geven, wist van den man niets af en had
I nimmer een kaartje ter introductie aan een
1 dergelijken handelaar afgegeven.
Het is nu dan ook volkomen begrijpelijk,
lat men op groote kantoren iedere bezoeker
Idle iemand wenscht te spreken, een aan-
yrage-biljetje laat invullen óók met de aan
duiding van het onderwerp waarover de be
zoeker wenscht te spreken. Op die wijze vrij-
I waart men zich tegen allerlei pogingen om
slinkschen weg binnen te komen. Staat
I het bezoek niet aan, dan luidt het antwoord
aan den bezoeker, dat hij zyn verlangen maar
[eerst schriftelijk moet kenbaar maken. Men
kan dan altijd eerst nagaan of het zuivere
koffie As en men heeft de gelegenheid bij
voorbaat af te poeieren.
Het ongevraagd komen aanzetten om
l'emand te spreken is werkelijk een onaan
gename geschiedenis. Hoe langer hoe meer
liwaait men dergelijke bezoekers af, omdat
[hun aantal zoo groot wordt, dat het veel te
[veel tijd gaat kosten. Op krantenbureaux
weet men wat die bezoeken zeggen willen
houden iemand op afgrijselijke manier
a zijn arbeid. In den Haag komt het
I voor, dat iemand doodgemoedereerd eens wil
)men praten over een artikeltje, een bericht
een recensie en dan een soort debat wil
lan voeren. Nu weet men dat Hollanders
I altijd heel lang van stof zijn en heel slecht
hun woord kunnen doen. Men kan er dus
I van lusten als men dergelijke debaters aan
het woord laat komen. Het gewone advies
is, dat meneer het maar op papier moet zet-
wat hij zooal op het hart heeft en dat
men het dan wel lezen zal. Maar ook daar-
ben je nog niet gelukkig, want men
krijgt een boekdeel vol geschreven en daags
na de inzending staat de inzender weer voor
je neus om te vragen hoe je het vindt.
Nu is dat alles ongevaarlijk en alleen
lastig, maar het gaat om het systeem en
daarvan kunnen ook zij gebruik maken, die
wel lastig kunnen worden.
Het is een verademing geweest in den Haag,
naar het Engelsch.
22)
Slmon wist niet eens, dat zij er weer wa-
1 ren, tot hij op een goeden morgen Nancy
makkelijk geïnstalleerd vond in den grooten
stoel bij het vuur met Fuzbuz op schoot.
>.Ja, we zijn terug", zei ze, in antwoord op
zijn verrasten blik. „En je zult wel blij zijn,
om te hooren, dat je nicht zich gaat interes
seeren voor je plannen. Ze is zelfs een archi
tect gaan raadplegen en die maakt een paar
ontwerpen voor het een of ander ziekenhuis."
Simon's hart sprong op van vreugde bij die
onverwachte mededeelinghij had zich nu
zoo lang uit de gunst gevoeld bij Mrs.
Hastings, dat hij alle hoop had opgegeven,
hoe bij zich ooit nog eens voor zijn plan in
teresseeren zou.
»Dat is zeker uw werk riep hij verheugd.
Zij haalde haar schouders op
"Neen, het komt door kleinen Dumpty.
Mrs. Hastings is op een dag bij hem binnen
geweest en het ventje heeft haar toen verteld,
aI wat je met het geld had willen"cloen. Ze
7;as zeer ingenomen met het idee en zei, hoe
niet had gedacht, dat je zooveel verstand
hadt, niet, dat ze het je daarom nog verge
len heeft van de paarlen
A het kan mij niet schelen, wat zij van
denkt, als zij maar belang stelt in het
Met schop en emmertje trekt deze „badgast", die de eerste wil zijn,
naar ons heerlijke zuiderstrand.
dat dit tragische geval spoedig is opgelost.
De politie had groote veine en daaraan dankt
zij het spoedig resultaat. Er wordt wel eens
geklaagd over te voorbarig vóór-arrest, maar
hier ziet men nu eens een geval, waarin door
het vrijlaten van iemand op wien zware ver
denking rustte, de kans op groote bemoeilij
king van het onderzoek zou ontstaan zijn.
Ware door toevallige omstandigheden het lijk
niet spoedig gevonden, dan zouden de moor
denaars de gelegenheid hebben gehad om
het weg te voeren of te verbergen. Nu mag
men wel aannemen, dat hun gangen werden
gevolgd, maar ook dat is niet altijd afdoende.
Er zijn helaas in de laatste jaren nogal
eens zaken onopgelost gebleven en het is
merkwaardig hoe de herinnering daaraan
voortleeft. Ze zijn in deze dagen alle weer
eens opgerakeld en tot in finesse besproken.
Zonderling is het daarbij, dat zoo'n soort al-
gemeene opinie bestaat, dat men eigenlijk
wel weet wie de dader is geweest, maar dat
men dien om de een of andere reden niet
aanpakt. Hoe die meening zóó kan postvatten
bij zeer velen is een raadsel. Er zijn altijd
lieden die de rechtspraak niet vertrouwen, al
hebben zij daarvoor geen grond en zij meenen
altijd, dat er nog „oomes" zijn die men niet
durft aan te pakken.
Daarom is het gelukkig, dat men nu de
daders wel heeft en zeker heeft. Als men nu
eens wat spoed wist te maken met de be
handeling, opdat weer niet alles voor een
goed deel vergeten is als de zaak vóór komt.
Er is nu toch hier geen reden om eenige
maanden voor-onderzoek te doen. Het is
merkwaardig hoeveel beter indruk snelle
rechtspraak op het publiek maakt dan die
trage omslachtige behandeling, die maanden
later aan komt sjokken als het geval al uit
de gedachte is en misschien al door één of
meer andere schokkende feiten is verdrongen.
Vlug recht is eerste eisch van goede recht
spraak. EIBER.
Nederland is rijk aan schilderachtige land
schappen, aan weelderig natuurschoon, maar
rijk ook aan karakteristieke volksgroepen, die
weliswaar alle de gemeenschappelijke hoe
danigheid bezitten Nederlander te zijn, doch
daarnaast vele specifieke eigenschappen heb
ben en de in het Noorden wonenden hebben
veelal tegenovergestelde karaktertrekken dan
de Zuidelijk wonenden.
Men vindt de Friezen soms een hardnekkig,
stug en ontoegankelijk volk, evenzoo de be
woners van Noord-Holland. Daarentegen zijn
de Limburgers en Noord-Brabanders vlot,
vroolijk en gemoedelijk. De Zeeuwen, de
„ronde Zeeuwen" nemen weer een geheel an
dere positie in tusschen de verschillende be
volkingsgroepen. Zij hebben veel van het
gemoedelijke van den Brabander en Limbur
ger, doch het leven buiten de deur, het ver-
eenigingsleven en het pleiziermaken, zooals
de meer aan België herinnerende bewoners
van die provincies dat kennen, dat vindt men
er niet. De Zeeuwen zijn alleen uit geografi
sche overwegingen een apart volk gebleven
en ofschoon zij zeer hechten aan de gezel
ligheid v^n de huiskamer, is er een pro
vincie waar men zooveel lekkers voor de kof
fie en thee kent Is daar is het saamhoo-
righeidsgevoel onder hen toch zeer sterk ont
wikkeld.
Zeeland heeft een aparte bekoring onder al
de provincies in Nederland. Direct als men
den dam over Zuid-Beveland met den trein
of auto binnenrijdt, bemerkt men, dat het
leven hier beheersch^ wordt door licht en zon
en frissche winden. De landouwen stralen van
vruchtbaarheid, de boerenhofsteden die alleen
in hel groen met wit zijn geschilderd en er
nergens vervallen of smerig uitzien, steken
vriendelijk uit tusschen de vruchtboomen. De
otsvtct*
„En nu over mijn zaken", ging zij voort.
„Ik vrees, dat Mrs. Hastings eenige verden
king op mij heeft. Ze kan mij soms zoo door
dringend aankijken. Zou iemand haar kwaad
van my verteld hebben
Een gloeiend rood overtoog zijn gelaat. Of
schoon hij niets wist, van hetgeen Mr. Chat-
terton zijn zuster had verteld, was het hem
immers geen geheim dat Maud Miss West
wantrouwde, en mogelijk had zij Mrs. Has
tings al iets te verstaan gegeven van dit ge
voelen.
„Dus Je weet wel iemand, die mij vijandig
gezind is vroeg zij scherp.
„Zeker weten doe ik het nietmaar
neem nu eens aan, dat dit zoo was, zou het
dan niet veel beter zijn, dat u maar regel
recht met uw geschiedenis te voorschijn
kwam
„Hé Haar dus vertellen, dat ik actrice
was geweest. Terwijl ik haar honderden ma
len heb hooren zeggen, hoe zeer zij het too-
neel haat
„Zij houdt zoo veel van u, dat zy dit best
door de vingers zou zien."
„Neen dit is mij veel te gewaagd Die mi]
vijandig gezind is, weet misschien maar zoo
weinigen zooals je zegt, Mrs. Hastings is
dan wel zeer op mij gesteld I"
„Geen wonder", zei hij.
„Ze vindt mij aardig, om te zien, denk je
niet
Hij knikte vol overtuiging.
„Maar jij, Simon, vindt Miss Vera Dene
toch zeker veel knapper Ze heeft niet van
dat peenkleurige haar
En dit 2jeggende wond zij een goudblond
krulletje van het vóórhaar om haar vinger.
„Peenkleurigriep hij verontwaardigd.
„Maar het is prachtig Het lijkt wel een- le
vende zonnestraal
Zij zocht het vertrek rond, zoo lang tot zij^
een schaar gevonden had, en ofschoon hij
haar nog wilde tegenhouden, knipte zij het
gouden krulletje af en bood het hem aan.
„O riep hij, over-gelukkig. „Hoe kan ik
u ooit mijn dankbaarheid toonen
„Door my bij te staan, als ik soms in moei
lijkheden mocht raken. Wil je daarop zwe
ren, Simon
„Ik zweer het
En hij drukte de lippen op het mooie rood-
blonde krulletje.
Toen hij opkeek, was zij verdwenen.
HOOFDSTUK XVTI.
„Als het waar is, hetgeen je my vertelt,
Maud, dan gaat zü vandaag aan den dag nog
mijn huis uitriep Mrs. Hastings, terwyi
zij met driftige schreden haar boudoir op en
neer liep.
„Toch moet u volstrekt niet overyid han
delen, nicht AnnetteMiss West kan wel de
een of andere geldige reden hebben voor haar
gedrag."
„Als zy my heeft misleid op de wyze,
waarop je het daar voorstelt, dan verzeker ik
Je, dat ik het haar nooit vergeven zalEn
dan Verdient zy dat ze zich tegenover je al
len zal hebben te verantwoorden. Bereid je
dus voor op eenige vragen, op den thee-tijd.
Zorgt dat je allen hier bent. Fay ook, die
ontbreekt anders zoo dikwijlsmaar waar
schuw niemandwel het allerminst Miss
West
Later, by de thee, waren ze dan ook allen
aanwezig behalve Simon. Het was een aller
gezelligste maaltijd en niets duidde op eeni-
gen storm.
Mrs. Hastings zat vol waardigheid in haar
stoel, terwijl Nancy, lieftalliger dan ooit, thee
en cake presenteerde.
„Waar is Simon?" vroeg Mrs. Hastings.
Niemand wist het.
„Nu, zyn afwezigheid komt er ook het
minst op aan", ging nicht Annette voort.
„Laat eens zien, verder zyn Julie er allen,
Ronald, Maud, Vera, Tay, Miss West." En
één voor één keek ze ze aan. „Ik heb iets
aan jullie te zeggen." En zij keek het krin
getje rond, met droef-boozen blik. „Er is my
iets pijnlijks ter oore gekomen van een van
jullie, op wie ik dan wel zeer gesteld ben.
of liever wès, want de warmste genegenheid
zou daaronder verkoelen. Is een van jullie
zich bewust my moedwillig te hebben mis
leid, sinds ik hier op the Abbey vertoef
In het eerst waren ze allen stil, zoo zeer
voelden ze zich onder den indruk van den
ernst van het oogenblik. Toen volgde een
nadrukkelijk „Neen",\ door allen geiyktydig
gesproken.
Andermaal keek Mrs. Hastings den kring
rond en vragend bleef haar blik op haar ge
zelschapsdame rusten
„Miss West, u heeft niet gesproken?"
„Ik wist niet, dat u er my ook mee be
doelde
„Ja zeker. Ik bedoel er u ook mee."
En toen, met dien blik steeds op het jonge
meisje gericht, ging zy voort
zoo begint elk sprookje
MII een deel van
het Muziek
korps van het 6e Reg. Infanterie
met weer iets nieuws
Dit is GEEN sprookje
Komt dus alien naar de
ffveete Setrée
op heden, Zondag en Maandag
in het
§vanJ Hctcl
„IBrilannia"
21e week.
In de zitting van den gemeenteraad van
23 Mei wordt met 10 tegen 3 stemmen be
sloten tot den verkoop van eenige op het
raadhuis berustende kunstvoorwerpen en het
voortdurend in bruikleen geven van gilde-
goederen aan het Rijksmuseum.
De commissie voor de financiën adviseert
met algemeene stemmen tot aanneming van
dit voorstel. Voor 18.000 worden verkocht
le. een drinkschaal, gebruikt by de eerste
viering van het avondmaal van de hervorm
den te Vlissingen in 1571
2e. een fraai gedreven zilveren flesch van
het begin der XVIIe eeuw
3e. een fraai gedreven zilveren trechtertje
4e. een zilveren deksel van de lederen
flesch, vroeger ten raadhuize berustende (de
z.g. Willebrordsflesch)
5e. een zilveren schotel met lampet, fraai
geciseleerd uit het begin der XVIIe eeuw
6e. zes zilveren kroezen in elkander passend
send, voorzien van wapens en van een mid
denstuk
7e. de zilveren toren van 's Hertogenbosch,
geschenk van Frederik Hendrik in 1629 aan
zekeren Jansen, inwoner van Vlissingen
8e. een verguld zilveren keten met gaai en
roer, waardigheidsteeken van het schutters
gilde.
Voorts werden een zestal voorwerpen In
voortdurend bruikleen aan het Rijksmuseum
afgestaan.
Tegen dit voorstel stemden de heeren
Laernoes, dr. Van der Beke Callenfels en
Schraver.
In de op 18 Mei gehouden vergadering van
de Kamer van Koophandel en Fabrieken
werd in plaats van wijlen den heer F. Wibaut
tot voorzitter gekozen de heer W. C. van
Duuren Dutilh, tot vice-voorzitter de heer J.
Verkuijl Quakkelaar.
Bij den gemeenteraad zijn adressen inge
komen van de heeren J. L. Grüber te Utrecht
en van D .de Leeuw Jr. te Amsterdam, beide
houdende verzoek om verleening van conces
sie voor den aanleg en de exploitatie van een
duinwaterleiding te Vlissingen.
Van 14 tot 20 Mei vervoerde de mailboot
uit Queenborough 620 en vertrokken daarheen
610 passagiers.
heldere gesteven witte kappen der boerinnen
met de gouden oorijzers, de nauwsluitende
donkere fluweelen jakken met het kleurige
borststuk met de korte, nauwsluitende mou
wen, waaruit een paar stevige, gezond roode
armen komen en de breede strengen bloed
koralen om den hals, dat maakt alles zoo'n
door en door opgewekten indruk. De boeren
zelf zyn eenvoudig in het zwart gekleed, de
ouderen onder hen dragen nog gouden oor
ringen het hooggesloten vest is dikwijls van
boven met de kroonvormige zilveren Zeeuw-
sche knoppen gesloten en ook de gordel is
„Nu ongeveer twee maanden geleden is u
op een dag naar Londen geweest. U zult zich
dien keer nog wel herinneren, als ik er bü
voeg, dat kapitein Tremaine met denzelfden
trein reisde. Vertelt u mij nu eens even w&ér
u dien dag geluncht heeft en met wienDit
lijkt een onbeduidend iets, maar er hangt
heel wat van af
Ronald wierp zijn zuster een boozen blik
toe, want hy begreep heel goed, uit welken
hoek de wind woei. Maar Maud voelde zich
daardoor in het minst niet geïntimideerd,
had zelfs een triomfantelijken glimlach om
de lippen.
Miss West scheen intusschen verbazend
van streek en antwoordde stamelend
„Ik.... ik weet niet meer."
„Ronald", richtte Mrs. Hastings zich nu tot
haar neef, „waar heb je op den dag, waarvan
ik nu spreek, geluncht?"
„Hoe zou ik dat nu eigenlijk nog weten,
nicht Annette Het is al zoo lang geleden,"
antwoordde hij flauw.
„Je zoudt er my ten zeerste mee verplich
ten, als je je best deedt het je wel te herin
neren", zei Mrs. Hastings gebiedend. „Er be
staat meer op het spel, dan je wel denkt I"
„Nu, in Hotel Savoy", zei hy, na een kleine
pauze, alsof hy zich moeite had moeten doen,
om zich die omstandigheid te binnen te
brengen.
,Was Miss West daarAntwoord my dit
eens duidelijk. Ik heb er myn reden voor, om
dit te willen weten."
„Ja, ik geloof wel."
„Ben je er dan niet zeker van?" vroeg
rnrs. Hastings ongeduldig, of ze op het punt
