500
100
25
PL0UVIER QPRUiiynwB WARME PANTOFFELS
RING
VRIJDAG
3 JANUARI
ERSTE BLAD
Mo. 1
ö9e Jaargang
1931
IpaveFirma f. lf M ÜE VELDE Ir., Valstrut 58-60, Vlissingen. Telef. 10. Postrekening 66281
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zondag en algemeen erkende Christelijke Feestdagen
tads- em Provincienieu ws
PEPERMUNT
USSINGSCHE COURANT
BONNEMENTSPRIJS Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren 2.20 per 3 maanden,
anco door het geheele rijk 2.50. Voor België, Duitschland en Frankrijk 3.80. Voor de ove-
ge landen bij wekelijksche verzending 3.80, met Zondagsblad t 4.75. Afzonderlijke nrs. 5 ct
ADVERTENTIEPRIJSVan 1—5 regels 1.25iedere regel meer 25 cent Bij abonnement
speciale prijzen. Reclames 50 ct p. regel.Kleine advertenties betrefiendeHuur en Verhuur,Koop
en Verkoop, Dienstaanbiedingen en-Aanvragen van 1—5 regels 75 ct, iedere regel meer 15 ct.
e abonné's in 't bezit eener
olis, zijn GRATIS verze-
:rd tegen ongelukken voor
gulden bij levens
lange ongeschikt
heid tot werken.
gulden bij dood
door
een ongeluk.
gulden bij verlies
van een
hand, voet of oog.
gulden bij verlies
van
een duim
gulden bij verlies
wijsvinger
gulden bij verlies
van eiken
anderen vinger
JANGESLOTEN BIJ HET BUREAU VOOR PUBL1CITEITSWAARDE, INGESTELD DOOR DE VEREENIGING „DE NEDERLANDSCHE DAGBLADPERS"
lit nummer bestaat uit 2 bladen
VLISSINGEN, 2 JANUARI.
Eavcnfeesten 1931.
Naar ons wordt medegedeeld heeft het
amité—Tuinstad besloten geen verdere me
ewerking aan de a.s. havenfeesten te ver
enen.
Bet coöperatieve slachthuis te Vlissingen.
In het nummer van 30 December 1931 van
ie Vee- en Vleeschhandel" komt onder bo-
mstaand opschrift een artikel voor, waar-
,n wij het volgende ontleenen
Aangezien bereids tot de stichting van een
cöperatief slachthuis te Vlissingen is he
loten, zullen wij te zijner tijd do derde in-
Ichting van dien aard hier te lande hebben,
de vierde, als Roosendaal voor dien tijd
ereed komt.
Een coöperatief slachthuis moet uiteraard,
renals een gemeentelijk abattoir, de zeker-
leid hebben, dat het slachten buiten de in-
ichting verboden is.
Te Gorinchem stelde de gemeenteraad een
'erordening vast, wr.r.rbij een kring om het
battoir was aangewezen, waarbinnen slacht-
laatsen mochten worden opgericht en waar
tevens verboden werd elders in de ge-
ente te slachten. Bijna alle slachtingen
adden nu plaats in het Copp. slachthuis,
aar binnen den aangewezen kring slechts
'én*'1 particuliere slachtplaats bestond. De
echter veroordeelde een .overtreder, der ver-
rdénihg, doch de Kroon vernietigde haar,
regens strijd met het algemeen belang (dus
liet in strijd met de wet) en wel met het
onderlinge argument, dat de coöperatieve
particuliere) slachtplaats de concurrentie
cor even goed geoutilleerde slachteryen
erhindert.
De gemeente Scest sloot een overeenkomst
iet een N.V. Openbare slachtplaats, waarbij
.m. is bepaald, dat de gemeente zich ver-
indt eene verordening als bedoeld in art. 4,
nder 3e, der Hinderwet vast te stellen,
'aarbij het verboden is elders dan op het
errein der N.V. te slachten en noch door
iet vaststellen, noch door wijzigingen der
'erordeningen het oprichten van slachterijen
miten het slachthuis der N.V.. mogelijk te
naken en dat de voorwaarden van slachting,
laaronder begrepen de tarieven voor slach-
en en voor het gebruik maken van de in-
'iohtingen van het slachthuis, door de N.V.
worden vastgesteld en door den gemeente
raad goedgekeurd.
Onze bedenkingen aldus het bovenge
noemde blad van Staatsrechtelijken aard
tegen den te Soest gevolgden gang van zaken
waren de volgende
Door het aangaan der overeenkomst heeft
ie gemeente haar wetgevende bevoegdheid
'erpand, zy heeft een toekomstigen gemeen-
eraad gebonden door een publiek-rechte-
ijke overeenkomst met de N.V. Ten tweede
leidt ons bezwaar de wijze, waarop de voor
gaarden, waarop van het slachthuis der N.V.
lebruik kan worden gemaakt, zijn vastge-
teld. Art. 4, onder 3e, der Hinderwet bepaalt
litdrukkelyk, dat die voorwaarden by ge-
neentelijke verordening moeten worden
vastgesteld. Te Soest evenwel zijn die voor
vaarden door de N.V. vastgesteld. Weliswaar
itfn die voorwaarden daarna door den ge-
neenteraad, ingevolge de desbetreffende be-
laling der overeenkomst, goedgekeurd, maar
lit raadsbesluit is nog geen verordening. Hoe
e verhoudingen te Roosendaal zijn of wov
en gesteld, is ons niet bekend.
En nu wat Vlissingen betreft
In hun voordracht aan den gemeenteraad
- inzake het coöperatieve slachthuis dee-
en Burg. en Weth. van Vlissingen mede, dat
ij die meening van den minister van arbeid
imtrent de Rechtsgeldigheid der verordening
an de gemeente Soest, hebben gevraagd,
loch dat die bewindsman daarop heeft ge-
intwoord „dat het thans niet op zijn weg
de verordening aan de Wet te toetsen".
Zekerheid, dat die verordening niet in
trijd met de Hinderwet is, bestaat dus zeer
ieker nog niet. Die zekerheid kan echter wel
'erkregen worden, indien een eventueel op-
lemaakt proces-verbaal wegens het slachten
miten het slachthuis in de gemeente Soest
oor den rechter behandeld wordt. Deze im-
ners moet de verordening aan de Wet
oetsen.
Te Vlissingen heeft men voor een groot
leel dezelfde methode als te Soest toegepast.
3r zal een verordening worden vastgesteld,
'bij het verboden is elders te slachten
aan het coöperatieve slachthuis. De ge-
tjite verbindt zich tegenover het coöp.
slachthuis om gedurende 30 jaar geen ge
meentelijk abattoir te stichten en te exploi-
tesren. Het verschil met Soest is, voor zoover
wij de aangelegenheid kunnen overzien, dat
Vlissingen zich niet verbonden heeft de ge
noemde verordeningen niet te wijzigen of in
te trekken. Hier is dus vermeden het door
ons te dien aanzien hierboven gemelde-wet
telijke bezwaar te Soest, de gemeente heeft
haar wetgevende bevoegdheid niet verpand.
Hierbij zij evenwel opgemerkt, dat door dien
gang van zaken de gemeente de verordening
ex art. 4 der Hinderwet b.v. wel in de toe
komst kan intrekken en dus de slagers van
het coöp. slachthuis dan geen gebruik meer
zouden behoeven te maken, of ook een nieu
we verordening kan vaststellen, waarbij een
ander coöp. slachthuis wordt aangewezen.
Dit is dunkt ons den schaduwzijde van sla
gersstandpunt bezien (d.w.z. van de aandeel
houders der bestaande coöperatie).
De gemeente Vlissingen heeft ook de twee
de voor Soest geldende en door ons gerele
veerde bedenking vermeden. Zij heeft name
lijk de voorwaarden, waarop van het slacht
huis gebruik kan worden gemaakt, neerge
legd in eeri door den gemeenteraad vastge
stelde verordening, zoodat daarmede, in te
genstelling met Soest, aan het uitdrukkelijk
wetsvoorschrift van art. 4, onder 3e der Hin
derwet is voldaan. Een belangrijk nadeel
van deze regeling is o.i. evenwel dat de sla
gers geen zeggenschap hebben in de vaststel
ling dier voorwaarden. Dit weegt te zwaar
der, omdat onder- deze voorwaarden even
eens vallen de tarieven.
De opmerking moet ons van het hart,
dat hierdoor de waarde van het begin
sel „baas in eigen huis" een knak heeft ge
kregen. Wij erkennen echter, dat een andere
oplossing niet mogelijk is, tenzij men het
vloed der gemeente zeer groot, te meer, om
dat ook diens bezoldiging en vérdere arbeids
voorwaarden door burg. en weth. moeten
worden goedgekeurd. Wanneer de band tus-
schen de coöp. en de gemeente zóó nauw
wordt aangehaald, zullen de arbeidsvoor
waarden van het overige personeel te zijner
tijd allicht ook een onderwerp van gemeente-
zorg worden, waarmede wij slechts willen
zeggen, dat men de zelfstandigheid der coöp.
niet te hoog moet aanslaan.
De wethouder van financiën is ambtshalve
gedelegeerde bij de vereeniging en heeft het
recht alle vergaderingen bij te wonen, alle
bescheiden in te zien en een adviseerende
stem uit te brengen.
Het reglement op het abattoir wordt, -zoo
als wij hierboven reeds mededeelden, door
den Raad vastgesteld. Uitvoerig betoogen
burg. en weth. dat dit niet in strijd is met
letter en geest van art. 4 onder 3e der Hin
derwet, hoewel de wetgever voigens het hand
boek van mr. Ir. M. M. van Praag waar
uit Burg. en Weth. citeeren waar
schijnlijk slechts aan openbare slachthuizen
heeft gedacht. Het is inderdaad ook een
eigenaardige toestand een publiekrechtelij
ke verordening voor het gebruik van privaat
bezit eener vereeniging. Het is dunkt ons een
unicum.
De eigenaardige verhouding tusschen de
gemeente, als overheid, en de coöperatie,
treedt ook aan den dag door de volgende be
palingen. De handhaving der hygiënische
eischen op het abattoir is toegekend aan de
ambtenaren van den vleeschkeuringsdienst.
Hieronder vallen'niet alleen de eischen wat
zindelijkheid enz. betreft, krachtens art. 19
der Vleeschkeuringswet gesteld, maar o.i. alle
hygiënische maatregelen zonder beperking.
Immers voor de handhaving der zuiver wet-
objectieve beschouwing te hebben geleverd
over het vraagstuk der coöperatieve slacht
huizen, zoodat wij reeds bij voorbaat een
eventueel verwijt over het pro en contra
„coöperatie", dat in onze beschouwingen
gelezen zou worden, moeten afwijzen.
De vraag gemeentelijk of coöperatief
slachthuis de voorkeur, moet in ieder geval
op zichzelf beschouwd worden. Niet altijd
zal coöperatie te verkiezen zijn boven ge
meentelijk beheer.
Zitdagen.
Als gevolg -van de uitbreiding van de ge
legenheid tot het betalen van directe belas
tingen op verschillende post-, bijpost- en
hulppostkantoren, postagentschappen en
poststations, o.a. ook in de gemeenten Oost
en West-Souburg en Ritthem, zal de ontvan
ger der directe belastingen te Vlissingen voor
taan in die gemeenten geen zitdag meer
houden.
De Belgische motorloodsbooten.
Naar aanleiding van het bericht betreffen
de nieuwe motorloodsbooten van het Belgisch
loodswezen, ontving het „Hbld. van Antwer
pen" volgend schrijven van een gepension-
neerden loods
Met zekere voldoening en genoegen heb ik
in uw blad het bericht gelezen betreffende
een nieuwe motorboot bestemd voor den
loodsdienst voor het bemannen der schepen,
en dat er nog vijf andere in bestelling zijn,
ook voor de diensten van Zeebrugge en Oost
ende.
Dit verheugend nieuws heeft me doen te
rugdenken aan de vorige droeve jaren, toen
dit bemannen nog steeds geschiedde by mid-
©enigszins riskante voorbeeld van Soest zou
hebben gevolgd, waarbij de N.V. de voor
waarden vaststelt onder goedkeuring van den
raad. Practisch zit hierin toch wel eenig ver
schil.
Nu is het ons nog steeds niet volkomen
duidelijk, waarom juist de verordening te
Gorinchem door de Koninklijke vernietiging
moest worden getroffen. Deze vernietiging
geschiedde uit overweging, dat eigenaars van
slachtplaatsen, welke aan de eischen der wet
voldoen, gedwongen worden gebruik te ma
ken van een slachthuis, door vakgenooten
opgericht in hun eigen particulier belang en
zoodoende de concurrentie door even goed
geoutileerde slageryen verhinderd wordt. Wij
vermogen niet in te zien, dat deze overwe
ging zooals zy daar staat, niet toepasselijk
zou zyn op de slachthuizen te Soest en te
Vlissingen, ja ook niet op de gemeentelijke
slachthuizen voor zoover betreft het uitscha
kelen van concurrentie.
Van slagersstandpunt bezien bestaat er een
groot verschil tusschen den opzet coöp.
slachthuis te Gorinchem en de abattoirs te
Soest en Vlissingen. Te Gorinchem stelt de
coöp. zelve de voorwaarden vast, waaronder
van het abattoir gebruik mag worden ge
maakt, doch te Vlissingen doet de raad dit,
terwijl te Soest de door de N.V. vastgestelde
voorwaarden door den raad moeten worden
goedgekeurd. Onder die voorwaarden vallen
ook de tarieven. Het is duidelijk, dat te Vlis
singen en Soest de zeggenschap der slagers
over hun eigen slachthuis zeer bekort is
door den invloed van het gemeentebestuur.
Wij betreuren dan ook in het belang der
coöp. slachthuizen de vernietiging der ver
ordening van Gorinchem. Aan de hand der
tot onze beschikking staande gegevens, welke
wij hebben geput uit de „Vlissingsche Cou
rant" van 15 November, zullen we hieronder
de onderdeelen der Vlissingsche regeling na
gaan.
De gemeente verbindt zich geen gemeente
abattoir te stichten, zoolang naar het oor
deel van den raad het coöp. slachthuis op
een behoorlijke wijze aan zijn doel beant
woordt. In de Raadsvergadering van 28 No
vember j.l. deelde de burgemeester mede, dat
in de met de coöp. te sluiten overeenkomst
een naasting-clausule zal worden opgenomen.
Dit laatste is ook te Soest het geval. Begrij
pen we een en ander goed, dan zal alleen de
gemeenteraad beoordeelen of het slachthuis
goed wordt geëxploiteerd. Zou het geen aan
beveling verdienen, dat die vraag eventueel
aan het oordeel van scheidsmannen werd
onderworpen Te Soest is zulks wel bepaald.
Behalve leden der coöp. zullen ook derden
gebruik kunnen maken van het slachthuis,
dus geen verplicht lidmaatschap. Hebben de
ze niet-leden ook recht op aandeel in even
tueel gemaakte winst
De benoeming van den leider van het
slachthuis geschiedt door het bestuur uit een
bindende voordracht van 2 personen, welke
voordracht de goedkeuring behoeft van bur
gemeester en wethouders. Hier is dus de in
telijke eischen hebben de ambtenaren reeds
wettelijke bevoegdheid. Ieder, dié zich op het
slachthuis bevindt, is verplicht de bevelen
dobr het personeel van den keuringsdienst
gegeven op te volgen, terwijl bij overtreding
van het slachthuisreglement de keuringsvee
arts hoofd van den dienst een geldboete
kan vorderen. Dit is dus geheel geschoeid
op de leest van de gemeentelijke slachthui
zen. Wy kunnen in deze situatie niets anders
zien dan dat er 2 kapiteins op het schip zijn,
n.l. de leider van het slachthuis en het hoofd
der keuring, doch laatstgenoemde heeft de
meeste macht.
Nu nog de tarieven. Het slachtgeld en
keurloon bedragen resp. voor een rund 9.75
en 4, samen 13.75 kalf 4.50, 2.50,
7 nuchter kalf 1.75, Ö.75, 2.50 var
ken 4.50, 2.50, 7 schaap 1.75, 0.50,
2.25 paard 10, 4, 14 geit 1.75,
0.50, 2.25. Het gebruik van het koelhuis
is hieronder begrepen. We willen eerlijk be
kennen, dat dit tarief ons heeft teleurgesteld.
Voor zoover ons bekend, is er geen enkel
abattoir, waar de slagers zóóveel moeten be
talen. Bij dit onderdeel moet niet uit het oog
worden verloren, dat hoe men de zaak ook
draait of wendt meer personeel noodig is
aan een coöperatief slachthuis, omdat de
keuringsdienst daarbij geheel op zichzelf
staat. Aan gemeentelijke slachthuizen zyn
een aantal ambtenaren zoowel voor het
slachthuis als voor den keuringsdienst werk
zaam. Voorts belet de stichting van een
coöperatief slachthuis allerminst, dat de ge
meente winst maakt op den keuringsdienst.
De winsten van openbare slachthuizen wor
den in hoofdzaak gevormd door de keurloo-
nen. Dit wordt bevestigd door het zeer hoo-
ge Vlissingsche tarief voor slachtgeld, dat
noodig is om de exploitatie van het abattoir
(zonder keuringsdienst) sluitend te maken.
Voor een gecentraliseerden keuringsdienst is
het keurloon te Vlissingen o.i. aan den hoo-
gen kant. Blijft daarvan niet een deel als
winst in de gemeentekas Is dit het geval,
dan is het financieel voordeel der slagers
feitelijk illusoir, het winst-object blijft im
mers aan de gemeente. Het keurloon voor
ingevoerd vleesch zal te Vlissingen 4 cent
per K.G. bedragen, waarvan de gemeente 2
cent afstaat aan de coöperatie, omdat het
ingevoerde vleesch aan het slachthuis wordt
gekeurd. De afstand tusschen slachthuis en
stad bedraagt ongeveer 3 K.M., waarbij een
kanaalbrug met veel verkeer en een spoor
wegovergang, dicht bij het station moeten
worden gepasseerd. Het oorspronkelijk ge
dachte, in samenwerking met Middelburg
te stichten abattoir zou op 5 K.M. afstand
van Vlissingen gelegen hebben, aan een
grooten verkeersweg zonder brug en over
weg en met electrische tramverbinding. Bij
samengaan met Middelburg zou er tusschen
beide gemeenten een onderling vrij vleesch-
v.crkesr zijn, terwijl nu invoerkeurloon wordt
berekend.
Wy meenen met het bovenstaande een
del van zeil- en roeibooten, waarbij heel wat
kunde werd gevergd en waar by woelige zee
heel wat gevaren verbonden waren, zoodanig,
dat geen enkel jaar voorbij ging, of de loods
dienst moest zijn tol betalen aan de losgebro
ken zee. De lijst van de slachtoffers, bij het
uitvoeren van hunnen plicht, is buitengewoon
groot en véle weduwen en weezen betreuren
nog het verlies van een der hunnen, doordat
de loodsdienst niet over gewaarborgd mate
riaal beschikte.
Bij deze gelegenheid mogen we wel eens
terugdenken aan dit met den grootsten eer
bied en erkentelijkheid, aan die enkele figuur,
die een verandering heeft gebracht aan de
zen bedroevenden toestand. Van af de eerste
oogenblikken dat wij, loodsenpersoneel, den
heer Paul Segers, kwamen vinden en onzen
nood klaagden over den gevaarvollen toe
stand, heeft hij zich dadelijk geheel aan deze
zaak gegeven zooals trouwens met alle belan
gen die onze haven en onzen Scheldestroom
betrof.
Als volksvertegenwoordiger klaagde hij in
de Kamer onze grieven aan, maar stuitte hy
cp tegenkantingen, die gewoonlijk, hoe on
waarschijnlijk het ook mogen klinken, voort
kwamen van het bestuur van het zeewezen,
die aan den ouden sleur hielden, en aan zijn
zeilbooten in plaats van gebruik te maken
van de moderne middelen, die de wetenschap
had voortgebracht.
Na een onderzoek te Vlissingen bij de
schipperswerden deze zoodanig door hunne
oversten opgedrongèn, dat ze niet anders
konden dan ja of neen knikken, volgens ver
langd werd.
De heer Paul Segers hield echter niet af en
wist al die tegenstrijdige argumenten zoo
danig te weerleggen, dat men ten slotte een
kleine toelage wilde stemmen, om ten titel
van proef een kleine motorboot in dienst te
stellen. De uitslagen waren verrassend, zoo
danig dat de dienst van zeewezen niet anders
kon, dan op den ingeslagen weg voort te
gaan en de zeilbooten geheel prijs te geven,
wat een einde heeft gemaakt aan de voort
durende bange oogenblikken bij het minste
stormweer, en aan de eindelooze lijst van
slachtoffers, gevallen bij het bemannen van
loodsen.
Alhambra-Theater.
Het is een alleszins aardige gedachte ge
weest van de directie der Alhambra-bios-
coop om de kinderen der leden van den
Speeltuin in dezen tijd van het jaar, nu ze
toch geen gebruik konden maken van die
gelegenheid, uit te noodigen tot het bijwonen
eener bioscoopvoorstelling met een hun pas
send programma. Na eenige wetenswaardig
heden uit de groote wereld, waarvan de
grooten door het eenigszins begrijpen geno
ten, maar waarbij de kleineren af en toe
juichten, kwam de historie van het wijze
boertje, die de lachspieren in beweging
bracht. En toen kwam, wat werkelijk iets
voor de jeugd was de geschil-mis van den
Het beste
dagelijksche
middel ter
opwekking en
verfrissching.
gelukkigen Hans, die achtereenvolgens de
klomp goud ruilde voor een paard, dit voor
een koe, deze voor een varken en dit weer
voor een gans. Daar hij deze laatste ruilde
voor een molensteen, die ten slotte in het
water terecht kwam, had hij voor al zijn
werken gedurende een aantal jaren niets.
Maar hij treurde daarom niet en huppelend
en zingend ging hy huiswaarts, om zijn
moeder doodziek te vinden. Van blijdschap
over deze terugkomst, was de vrouw echter
spoedig genezen.
Na de pauze ging het verfilmde sprookje
van Asscbepoester en wie bedenkt, dat dit
een van de bekende sprookjes is, kan zich
licht voorstellen, dat de groote kinderschare
er waren ongeveer 600 kinderen in de zaal
zich ook hierbij kostelijk amuseerde.
Een woord van lof voor dit gulle aanbod,
waardoor een groot aantal kinderen zich ten
zeerste heeft vermaakt, mag aan de directie
der Alhambra-bioscoop niet onthouden wor-
den.
„Het" nummer van het welverzorgd pro*
gramma van deze week zou zeer gevoegelijk
den naam kunnen voeren van één der Bouw
meester-revues „Nou nog mooier". Elk revue
film immers, die op het witte doek geprojec
teerd wordt, overtreft haar voorgangster aan
alles, wat een revue tot 100 amusement
maakt. Of dit record aan kleur, muziek en
geest en verdere ingrediënten van een mo
dern blijspel echter gebroken kan worden,
valt moeilijk in te denken. Evenals in onze
revues pogingen aangewend zijn en vaak
met succes de vew-chillende scènes dooi*
een „draad" aan elkaar te knoopen, is ook in
„Diamanten van Broadway" een verhaal ver
werkt, natuurlijk een comedy of lovewe
zijn toch in doorsnede allen ietwat senti
menteel. We maken dus met deze film ken
nis met een amusementsgenre bij uitne
mendheid de revue-operette. Wat we te
zien en te hooren krijgen, behoort tot het
allerbeste, wat er voor dollars aan gene zijde
van „the big pond" te krijgen is uitstekende
liedjes, zangers, prachtige keren en balletten,
en ongelooflijke acrobaten. De „draad" is
hier merk Ariadne" en voert dus tot een
happy end in den vorm van twee huwelijken.
Voor dit schoone resultaat echter bereikt
wordt, zijn er heel wat verwikkelingen
geestig gespeeld en vol spanning te ont
warren.
De liefde beweegt zich in deze Warner
Bros film tusshcen twee revue-sterren en
twee leden der haute finance, waarvan de
eene onwillig is in den aanvang. Want de
voogd van den millionnairszoon Willy Sann-
ders vindt het allesbehalve aangenaam, dat
zyn pupil in zulke slechte kringen als een
revue-omgeving verkeert en hy is dan ook
met zijn advocaat gekomen ten huize van
Violet om aan de geschiedenis een einde te
maken. Doch Violet's collega, Jerry weet" er
wel raad op, zij laat zich als Violet door den
voogd eerst onder handen nemen en weet
hem ten slotte in haar eigen netten te ver
strikken. Van de geestige en melodieuse
songs in deze show noemen we vooral „Paint
the clouds with sunshine", een afschrikwek
kend middel tegen het sombere malaise-
spook.
Een meer dramatisch genre vinden we in de
First National film „Opoffering". Van achter
de coulissen van een groot revue-theater
worden we verplaatst naar het groote
schouwtooneel. Ontbreekt hier vaak het ge
lukkige slot, gelukkig is er in dit tweede
hoofdnummer eeii blij einde, ten minste voor
80 der hoofdrolspelers.
Een geen promotie-makend ambtenaar,
diens lieftallige vrouw, een boosaardige resi
dent, als eerlijk scheidsrechter de gouverneur
van Cochin-China, en ten slotte de schippe
rende, sympathieke vriend. Het charmante
ambtenaars vrouwtje en de ambtenaarssalaris
sen schijnen in die verre gewesten, gezien de
schitterende toiletten, geen reden tot klagen
te kunnen geven bespeelt op meesterlijke
wijze en vol variatie de harten van deze
mannen. Deze verschillende „wijzen" leiden
langs tal van spannende situaties tot het
duet van het gelukkige slot, gezongen door
natuurlijk mr. Cremaire, de ambtenaar, en
Helene z'n vrouw. Alles bij elkaar genomen,
deze week dus een programma voor massa-
bezoek.
Luxor-Theater.
Het boekjaar is afgesloten. Het saldo is
vastgesteld. En de laatste post van de oude
rekening prijkt als eerste op de nieuwe. In
derdaad prijkt. Want met een rijk bezit,
met- een credit gaan we op nieuwe rekening