500 100 25 PL0UVIER QPRUiiynwB WARME PANTOFFELS RING VRIJDAG 3 JANUARI ERSTE BLAD Mo. 1 ö9e Jaargang 1931 IpaveFirma f. lf M ÜE VELDE Ir., Valstrut 58-60, Vlissingen. Telef. 10. Postrekening 66281 Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zondag en algemeen erkende Christelijke Feestdagen tads- em Provincienieu ws PEPERMUNT USSINGSCHE COURANT BONNEMENTSPRIJS Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren 2.20 per 3 maanden, anco door het geheele rijk 2.50. Voor België, Duitschland en Frankrijk 3.80. Voor de ove- ge landen bij wekelijksche verzending 3.80, met Zondagsblad t 4.75. Afzonderlijke nrs. 5 ct ADVERTENTIEPRIJSVan 1—5 regels 1.25iedere regel meer 25 cent Bij abonnement speciale prijzen. Reclames 50 ct p. regel.Kleine advertenties betrefiendeHuur en Verhuur,Koop en Verkoop, Dienstaanbiedingen en-Aanvragen van 1—5 regels 75 ct, iedere regel meer 15 ct. e abonné's in 't bezit eener olis, zijn GRATIS verze- :rd tegen ongelukken voor gulden bij levens lange ongeschikt heid tot werken. gulden bij dood door een ongeluk. gulden bij verlies van een hand, voet of oog. gulden bij verlies van een duim gulden bij verlies wijsvinger gulden bij verlies van eiken anderen vinger JANGESLOTEN BIJ HET BUREAU VOOR PUBL1CITEITSWAARDE, INGESTELD DOOR DE VEREENIGING „DE NEDERLANDSCHE DAGBLADPERS" lit nummer bestaat uit 2 bladen VLISSINGEN, 2 JANUARI. Eavcnfeesten 1931. Naar ons wordt medegedeeld heeft het amité—Tuinstad besloten geen verdere me ewerking aan de a.s. havenfeesten te ver enen. Bet coöperatieve slachthuis te Vlissingen. In het nummer van 30 December 1931 van ie Vee- en Vleeschhandel" komt onder bo- mstaand opschrift een artikel voor, waar- ,n wij het volgende ontleenen Aangezien bereids tot de stichting van een cöperatief slachthuis te Vlissingen is he loten, zullen wij te zijner tijd do derde in- Ichting van dien aard hier te lande hebben, de vierde, als Roosendaal voor dien tijd ereed komt. Een coöperatief slachthuis moet uiteraard, renals een gemeentelijk abattoir, de zeker- leid hebben, dat het slachten buiten de in- ichting verboden is. Te Gorinchem stelde de gemeenteraad een 'erordening vast, wr.r.rbij een kring om het battoir was aangewezen, waarbinnen slacht- laatsen mochten worden opgericht en waar tevens verboden werd elders in de ge- ente te slachten. Bijna alle slachtingen adden nu plaats in het Copp. slachthuis, aar binnen den aangewezen kring slechts 'én*'1 particuliere slachtplaats bestond. De echter veroordeelde een .overtreder, der ver- rdénihg, doch de Kroon vernietigde haar, regens strijd met het algemeen belang (dus liet in strijd met de wet) en wel met het onderlinge argument, dat de coöperatieve particuliere) slachtplaats de concurrentie cor even goed geoutilleerde slachteryen erhindert. De gemeente Scest sloot een overeenkomst iet een N.V. Openbare slachtplaats, waarbij .m. is bepaald, dat de gemeente zich ver- indt eene verordening als bedoeld in art. 4, nder 3e, der Hinderwet vast te stellen, 'aarbij het verboden is elders dan op het errein der N.V. te slachten en noch door iet vaststellen, noch door wijzigingen der 'erordeningen het oprichten van slachterijen miten het slachthuis der N.V.. mogelijk te naken en dat de voorwaarden van slachting, laaronder begrepen de tarieven voor slach- en en voor het gebruik maken van de in- 'iohtingen van het slachthuis, door de N.V. worden vastgesteld en door den gemeente raad goedgekeurd. Onze bedenkingen aldus het bovenge noemde blad van Staatsrechtelijken aard tegen den te Soest gevolgden gang van zaken waren de volgende Door het aangaan der overeenkomst heeft ie gemeente haar wetgevende bevoegdheid 'erpand, zy heeft een toekomstigen gemeen- eraad gebonden door een publiek-rechte- ijke overeenkomst met de N.V. Ten tweede leidt ons bezwaar de wijze, waarop de voor gaarden, waarop van het slachthuis der N.V. lebruik kan worden gemaakt, zijn vastge- teld. Art. 4, onder 3e, der Hinderwet bepaalt litdrukkelyk, dat die voorwaarden by ge- neentelijke verordening moeten worden vastgesteld. Te Soest evenwel zijn die voor vaarden door de N.V. vastgesteld. Weliswaar itfn die voorwaarden daarna door den ge- neenteraad, ingevolge de desbetreffende be- laling der overeenkomst, goedgekeurd, maar lit raadsbesluit is nog geen verordening. Hoe e verhoudingen te Roosendaal zijn of wov en gesteld, is ons niet bekend. En nu wat Vlissingen betreft In hun voordracht aan den gemeenteraad - inzake het coöperatieve slachthuis dee- en Burg. en Weth. van Vlissingen mede, dat ij die meening van den minister van arbeid imtrent de Rechtsgeldigheid der verordening an de gemeente Soest, hebben gevraagd, loch dat die bewindsman daarop heeft ge- intwoord „dat het thans niet op zijn weg de verordening aan de Wet te toetsen". Zekerheid, dat die verordening niet in trijd met de Hinderwet is, bestaat dus zeer ieker nog niet. Die zekerheid kan echter wel 'erkregen worden, indien een eventueel op- lemaakt proces-verbaal wegens het slachten miten het slachthuis in de gemeente Soest oor den rechter behandeld wordt. Deze im- ners moet de verordening aan de Wet oetsen. Te Vlissingen heeft men voor een groot leel dezelfde methode als te Soest toegepast. 3r zal een verordening worden vastgesteld, 'bij het verboden is elders te slachten aan het coöperatieve slachthuis. De ge- tjite verbindt zich tegenover het coöp. slachthuis om gedurende 30 jaar geen ge meentelijk abattoir te stichten en te exploi- tesren. Het verschil met Soest is, voor zoover wij de aangelegenheid kunnen overzien, dat Vlissingen zich niet verbonden heeft de ge noemde verordeningen niet te wijzigen of in te trekken. Hier is dus vermeden het door ons te dien aanzien hierboven gemelde-wet telijke bezwaar te Soest, de gemeente heeft haar wetgevende bevoegdheid niet verpand. Hierbij zij evenwel opgemerkt, dat door dien gang van zaken de gemeente de verordening ex art. 4 der Hinderwet b.v. wel in de toe komst kan intrekken en dus de slagers van het coöp. slachthuis dan geen gebruik meer zouden behoeven te maken, of ook een nieu we verordening kan vaststellen, waarbij een ander coöp. slachthuis wordt aangewezen. Dit is dunkt ons den schaduwzijde van sla gersstandpunt bezien (d.w.z. van de aandeel houders der bestaande coöperatie). De gemeente Vlissingen heeft ook de twee de voor Soest geldende en door ons gerele veerde bedenking vermeden. Zij heeft name lijk de voorwaarden, waarop van het slacht huis gebruik kan worden gemaakt, neerge legd in eeri door den gemeenteraad vastge stelde verordening, zoodat daarmede, in te genstelling met Soest, aan het uitdrukkelijk wetsvoorschrift van art. 4, onder 3e der Hin derwet is voldaan. Een belangrijk nadeel van deze regeling is o.i. evenwel dat de sla gers geen zeggenschap hebben in de vaststel ling dier voorwaarden. Dit weegt te zwaar der, omdat onder- deze voorwaarden even eens vallen de tarieven. De opmerking moet ons van het hart, dat hierdoor de waarde van het begin sel „baas in eigen huis" een knak heeft ge kregen. Wij erkennen echter, dat een andere oplossing niet mogelijk is, tenzij men het vloed der gemeente zeer groot, te meer, om dat ook diens bezoldiging en vérdere arbeids voorwaarden door burg. en weth. moeten worden goedgekeurd. Wanneer de band tus- schen de coöp. en de gemeente zóó nauw wordt aangehaald, zullen de arbeidsvoor waarden van het overige personeel te zijner tijd allicht ook een onderwerp van gemeente- zorg worden, waarmede wij slechts willen zeggen, dat men de zelfstandigheid der coöp. niet te hoog moet aanslaan. De wethouder van financiën is ambtshalve gedelegeerde bij de vereeniging en heeft het recht alle vergaderingen bij te wonen, alle bescheiden in te zien en een adviseerende stem uit te brengen. Het reglement op het abattoir wordt, -zoo als wij hierboven reeds mededeelden, door den Raad vastgesteld. Uitvoerig betoogen burg. en weth. dat dit niet in strijd is met letter en geest van art. 4 onder 3e der Hin derwet, hoewel de wetgever voigens het hand boek van mr. Ir. M. M. van Praag waar uit Burg. en Weth. citeeren waar schijnlijk slechts aan openbare slachthuizen heeft gedacht. Het is inderdaad ook een eigenaardige toestand een publiekrechtelij ke verordening voor het gebruik van privaat bezit eener vereeniging. Het is dunkt ons een unicum. De eigenaardige verhouding tusschen de gemeente, als overheid, en de coöperatie, treedt ook aan den dag door de volgende be palingen. De handhaving der hygiënische eischen op het abattoir is toegekend aan de ambtenaren van den vleeschkeuringsdienst. Hieronder vallen'niet alleen de eischen wat zindelijkheid enz. betreft, krachtens art. 19 der Vleeschkeuringswet gesteld, maar o.i. alle hygiënische maatregelen zonder beperking. Immers voor de handhaving der zuiver wet- objectieve beschouwing te hebben geleverd over het vraagstuk der coöperatieve slacht huizen, zoodat wij reeds bij voorbaat een eventueel verwijt over het pro en contra „coöperatie", dat in onze beschouwingen gelezen zou worden, moeten afwijzen. De vraag gemeentelijk of coöperatief slachthuis de voorkeur, moet in ieder geval op zichzelf beschouwd worden. Niet altijd zal coöperatie te verkiezen zijn boven ge meentelijk beheer. Zitdagen. Als gevolg -van de uitbreiding van de ge legenheid tot het betalen van directe belas tingen op verschillende post-, bijpost- en hulppostkantoren, postagentschappen en poststations, o.a. ook in de gemeenten Oost en West-Souburg en Ritthem, zal de ontvan ger der directe belastingen te Vlissingen voor taan in die gemeenten geen zitdag meer houden. De Belgische motorloodsbooten. Naar aanleiding van het bericht betreffen de nieuwe motorloodsbooten van het Belgisch loodswezen, ontving het „Hbld. van Antwer pen" volgend schrijven van een gepension- neerden loods Met zekere voldoening en genoegen heb ik in uw blad het bericht gelezen betreffende een nieuwe motorboot bestemd voor den loodsdienst voor het bemannen der schepen, en dat er nog vijf andere in bestelling zijn, ook voor de diensten van Zeebrugge en Oost ende. Dit verheugend nieuws heeft me doen te rugdenken aan de vorige droeve jaren, toen dit bemannen nog steeds geschiedde by mid- ©enigszins riskante voorbeeld van Soest zou hebben gevolgd, waarbij de N.V. de voor waarden vaststelt onder goedkeuring van den raad. Practisch zit hierin toch wel eenig ver schil. Nu is het ons nog steeds niet volkomen duidelijk, waarom juist de verordening te Gorinchem door de Koninklijke vernietiging moest worden getroffen. Deze vernietiging geschiedde uit overweging, dat eigenaars van slachtplaatsen, welke aan de eischen der wet voldoen, gedwongen worden gebruik te ma ken van een slachthuis, door vakgenooten opgericht in hun eigen particulier belang en zoodoende de concurrentie door even goed geoutileerde slageryen verhinderd wordt. Wij vermogen niet in te zien, dat deze overwe ging zooals zy daar staat, niet toepasselijk zou zyn op de slachthuizen te Soest en te Vlissingen, ja ook niet op de gemeentelijke slachthuizen voor zoover betreft het uitscha kelen van concurrentie. Van slagersstandpunt bezien bestaat er een groot verschil tusschen den opzet coöp. slachthuis te Gorinchem en de abattoirs te Soest en Vlissingen. Te Gorinchem stelt de coöp. zelve de voorwaarden vast, waaronder van het abattoir gebruik mag worden ge maakt, doch te Vlissingen doet de raad dit, terwijl te Soest de door de N.V. vastgestelde voorwaarden door den raad moeten worden goedgekeurd. Onder die voorwaarden vallen ook de tarieven. Het is duidelijk, dat te Vlis singen en Soest de zeggenschap der slagers over hun eigen slachthuis zeer bekort is door den invloed van het gemeentebestuur. Wij betreuren dan ook in het belang der coöp. slachthuizen de vernietiging der ver ordening van Gorinchem. Aan de hand der tot onze beschikking staande gegevens, welke wij hebben geput uit de „Vlissingsche Cou rant" van 15 November, zullen we hieronder de onderdeelen der Vlissingsche regeling na gaan. De gemeente verbindt zich geen gemeente abattoir te stichten, zoolang naar het oor deel van den raad het coöp. slachthuis op een behoorlijke wijze aan zijn doel beant woordt. In de Raadsvergadering van 28 No vember j.l. deelde de burgemeester mede, dat in de met de coöp. te sluiten overeenkomst een naasting-clausule zal worden opgenomen. Dit laatste is ook te Soest het geval. Begrij pen we een en ander goed, dan zal alleen de gemeenteraad beoordeelen of het slachthuis goed wordt geëxploiteerd. Zou het geen aan beveling verdienen, dat die vraag eventueel aan het oordeel van scheidsmannen werd onderworpen Te Soest is zulks wel bepaald. Behalve leden der coöp. zullen ook derden gebruik kunnen maken van het slachthuis, dus geen verplicht lidmaatschap. Hebben de ze niet-leden ook recht op aandeel in even tueel gemaakte winst De benoeming van den leider van het slachthuis geschiedt door het bestuur uit een bindende voordracht van 2 personen, welke voordracht de goedkeuring behoeft van bur gemeester en wethouders. Hier is dus de in telijke eischen hebben de ambtenaren reeds wettelijke bevoegdheid. Ieder, dié zich op het slachthuis bevindt, is verplicht de bevelen dobr het personeel van den keuringsdienst gegeven op te volgen, terwijl bij overtreding van het slachthuisreglement de keuringsvee arts hoofd van den dienst een geldboete kan vorderen. Dit is dus geheel geschoeid op de leest van de gemeentelijke slachthui zen. Wy kunnen in deze situatie niets anders zien dan dat er 2 kapiteins op het schip zijn, n.l. de leider van het slachthuis en het hoofd der keuring, doch laatstgenoemde heeft de meeste macht. Nu nog de tarieven. Het slachtgeld en keurloon bedragen resp. voor een rund 9.75 en 4, samen 13.75 kalf 4.50, 2.50, 7 nuchter kalf 1.75, Ö.75, 2.50 var ken 4.50, 2.50, 7 schaap 1.75, 0.50, 2.25 paard 10, 4, 14 geit 1.75, 0.50, 2.25. Het gebruik van het koelhuis is hieronder begrepen. We willen eerlijk be kennen, dat dit tarief ons heeft teleurgesteld. Voor zoover ons bekend, is er geen enkel abattoir, waar de slagers zóóveel moeten be talen. Bij dit onderdeel moet niet uit het oog worden verloren, dat hoe men de zaak ook draait of wendt meer personeel noodig is aan een coöperatief slachthuis, omdat de keuringsdienst daarbij geheel op zichzelf staat. Aan gemeentelijke slachthuizen zyn een aantal ambtenaren zoowel voor het slachthuis als voor den keuringsdienst werk zaam. Voorts belet de stichting van een coöperatief slachthuis allerminst, dat de ge meente winst maakt op den keuringsdienst. De winsten van openbare slachthuizen wor den in hoofdzaak gevormd door de keurloo- nen. Dit wordt bevestigd door het zeer hoo- ge Vlissingsche tarief voor slachtgeld, dat noodig is om de exploitatie van het abattoir (zonder keuringsdienst) sluitend te maken. Voor een gecentraliseerden keuringsdienst is het keurloon te Vlissingen o.i. aan den hoo- gen kant. Blijft daarvan niet een deel als winst in de gemeentekas Is dit het geval, dan is het financieel voordeel der slagers feitelijk illusoir, het winst-object blijft im mers aan de gemeente. Het keurloon voor ingevoerd vleesch zal te Vlissingen 4 cent per K.G. bedragen, waarvan de gemeente 2 cent afstaat aan de coöperatie, omdat het ingevoerde vleesch aan het slachthuis wordt gekeurd. De afstand tusschen slachthuis en stad bedraagt ongeveer 3 K.M., waarbij een kanaalbrug met veel verkeer en een spoor wegovergang, dicht bij het station moeten worden gepasseerd. Het oorspronkelijk ge dachte, in samenwerking met Middelburg te stichten abattoir zou op 5 K.M. afstand van Vlissingen gelegen hebben, aan een grooten verkeersweg zonder brug en over weg en met electrische tramverbinding. Bij samengaan met Middelburg zou er tusschen beide gemeenten een onderling vrij vleesch- v.crkesr zijn, terwijl nu invoerkeurloon wordt berekend. Wy meenen met het bovenstaande een del van zeil- en roeibooten, waarbij heel wat kunde werd gevergd en waar by woelige zee heel wat gevaren verbonden waren, zoodanig, dat geen enkel jaar voorbij ging, of de loods dienst moest zijn tol betalen aan de losgebro ken zee. De lijst van de slachtoffers, bij het uitvoeren van hunnen plicht, is buitengewoon groot en véle weduwen en weezen betreuren nog het verlies van een der hunnen, doordat de loodsdienst niet over gewaarborgd mate riaal beschikte. Bij deze gelegenheid mogen we wel eens terugdenken aan dit met den grootsten eer bied en erkentelijkheid, aan die enkele figuur, die een verandering heeft gebracht aan de zen bedroevenden toestand. Van af de eerste oogenblikken dat wij, loodsenpersoneel, den heer Paul Segers, kwamen vinden en onzen nood klaagden over den gevaarvollen toe stand, heeft hij zich dadelijk geheel aan deze zaak gegeven zooals trouwens met alle belan gen die onze haven en onzen Scheldestroom betrof. Als volksvertegenwoordiger klaagde hij in de Kamer onze grieven aan, maar stuitte hy cp tegenkantingen, die gewoonlijk, hoe on waarschijnlijk het ook mogen klinken, voort kwamen van het bestuur van het zeewezen, die aan den ouden sleur hielden, en aan zijn zeilbooten in plaats van gebruik te maken van de moderne middelen, die de wetenschap had voortgebracht. Na een onderzoek te Vlissingen bij de schipperswerden deze zoodanig door hunne oversten opgedrongèn, dat ze niet anders konden dan ja of neen knikken, volgens ver langd werd. De heer Paul Segers hield echter niet af en wist al die tegenstrijdige argumenten zoo danig te weerleggen, dat men ten slotte een kleine toelage wilde stemmen, om ten titel van proef een kleine motorboot in dienst te stellen. De uitslagen waren verrassend, zoo danig dat de dienst van zeewezen niet anders kon, dan op den ingeslagen weg voort te gaan en de zeilbooten geheel prijs te geven, wat een einde heeft gemaakt aan de voort durende bange oogenblikken bij het minste stormweer, en aan de eindelooze lijst van slachtoffers, gevallen bij het bemannen van loodsen. Alhambra-Theater. Het is een alleszins aardige gedachte ge weest van de directie der Alhambra-bios- coop om de kinderen der leden van den Speeltuin in dezen tijd van het jaar, nu ze toch geen gebruik konden maken van die gelegenheid, uit te noodigen tot het bijwonen eener bioscoopvoorstelling met een hun pas send programma. Na eenige wetenswaardig heden uit de groote wereld, waarvan de grooten door het eenigszins begrijpen geno ten, maar waarbij de kleineren af en toe juichten, kwam de historie van het wijze boertje, die de lachspieren in beweging bracht. En toen kwam, wat werkelijk iets voor de jeugd was de geschil-mis van den Het beste dagelijksche middel ter opwekking en verfrissching. gelukkigen Hans, die achtereenvolgens de klomp goud ruilde voor een paard, dit voor een koe, deze voor een varken en dit weer voor een gans. Daar hij deze laatste ruilde voor een molensteen, die ten slotte in het water terecht kwam, had hij voor al zijn werken gedurende een aantal jaren niets. Maar hij treurde daarom niet en huppelend en zingend ging hy huiswaarts, om zijn moeder doodziek te vinden. Van blijdschap over deze terugkomst, was de vrouw echter spoedig genezen. Na de pauze ging het verfilmde sprookje van Asscbepoester en wie bedenkt, dat dit een van de bekende sprookjes is, kan zich licht voorstellen, dat de groote kinderschare er waren ongeveer 600 kinderen in de zaal zich ook hierbij kostelijk amuseerde. Een woord van lof voor dit gulle aanbod, waardoor een groot aantal kinderen zich ten zeerste heeft vermaakt, mag aan de directie der Alhambra-bioscoop niet onthouden wor- den. „Het" nummer van het welverzorgd pro* gramma van deze week zou zeer gevoegelijk den naam kunnen voeren van één der Bouw meester-revues „Nou nog mooier". Elk revue film immers, die op het witte doek geprojec teerd wordt, overtreft haar voorgangster aan alles, wat een revue tot 100 amusement maakt. Of dit record aan kleur, muziek en geest en verdere ingrediënten van een mo dern blijspel echter gebroken kan worden, valt moeilijk in te denken. Evenals in onze revues pogingen aangewend zijn en vaak met succes de vew-chillende scènes dooi* een „draad" aan elkaar te knoopen, is ook in „Diamanten van Broadway" een verhaal ver werkt, natuurlijk een comedy of lovewe zijn toch in doorsnede allen ietwat senti menteel. We maken dus met deze film ken nis met een amusementsgenre bij uitne mendheid de revue-operette. Wat we te zien en te hooren krijgen, behoort tot het allerbeste, wat er voor dollars aan gene zijde van „the big pond" te krijgen is uitstekende liedjes, zangers, prachtige keren en balletten, en ongelooflijke acrobaten. De „draad" is hier merk Ariadne" en voert dus tot een happy end in den vorm van twee huwelijken. Voor dit schoone resultaat echter bereikt wordt, zijn er heel wat verwikkelingen geestig gespeeld en vol spanning te ont warren. De liefde beweegt zich in deze Warner Bros film tusshcen twee revue-sterren en twee leden der haute finance, waarvan de eene onwillig is in den aanvang. Want de voogd van den millionnairszoon Willy Sann- ders vindt het allesbehalve aangenaam, dat zyn pupil in zulke slechte kringen als een revue-omgeving verkeert en hy is dan ook met zijn advocaat gekomen ten huize van Violet om aan de geschiedenis een einde te maken. Doch Violet's collega, Jerry weet" er wel raad op, zij laat zich als Violet door den voogd eerst onder handen nemen en weet hem ten slotte in haar eigen netten te ver strikken. Van de geestige en melodieuse songs in deze show noemen we vooral „Paint the clouds with sunshine", een afschrikwek kend middel tegen het sombere malaise- spook. Een meer dramatisch genre vinden we in de First National film „Opoffering". Van achter de coulissen van een groot revue-theater worden we verplaatst naar het groote schouwtooneel. Ontbreekt hier vaak het ge lukkige slot, gelukkig is er in dit tweede hoofdnummer eeii blij einde, ten minste voor 80 der hoofdrolspelers. Een geen promotie-makend ambtenaar, diens lieftallige vrouw, een boosaardige resi dent, als eerlijk scheidsrechter de gouverneur van Cochin-China, en ten slotte de schippe rende, sympathieke vriend. Het charmante ambtenaars vrouwtje en de ambtenaarssalaris sen schijnen in die verre gewesten, gezien de schitterende toiletten, geen reden tot klagen te kunnen geven bespeelt op meesterlijke wijze en vol variatie de harten van deze mannen. Deze verschillende „wijzen" leiden langs tal van spannende situaties tot het duet van het gelukkige slot, gezongen door natuurlijk mr. Cremaire, de ambtenaar, en Helene z'n vrouw. Alles bij elkaar genomen, deze week dus een programma voor massa- bezoek. Luxor-Theater. Het boekjaar is afgesloten. Het saldo is vastgesteld. En de laatste post van de oude rekening prijkt als eerste op de nieuwe. In derdaad prijkt. Want met een rijk bezit, met- een credit gaan we op nieuwe rekening

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1931 | | pagina 1