ERS 'OLAK illen YlissiBische Courant el. 298 DERDE BLAD MISS BROWN VAN X.Y.O. (rkende iele- ines! HET CONFLICT IN DE TYPOGRAFIE- FEUILLETON KAMER-OVERZICHT OPGAVE VAN PERSONEN ritten naar ÏIJZEN itie. BS van de vap Zaterdag 13 October 1930. No. 24S. 'EELKAARTEN ïndt U in VAN BOVEN Lag© prijzen. Het moment om te spreken. En het boekdrukkersbedrijf hebben zich in t matsten tijd zoo ernstige feiten voorge- an, dat de Federatie der Drukkerspa- )onsbonden het moment gekomen acht, om h Nederlandsche publiek nader in te lich- is voor de geheeie maatschappij van tl&ng met aandacht kennis te nemen van de ferk ontbindende factoren, welke bezig zijn dit oQgenblik te vernietigen een stuk iciaal werk, hetwelk jaren van opbouw heeft Bevraagd. I Het Nederlandsche publiek weet, dat de ierfcnemers in het boekdrukkersbedrijf ver leren in een gunstige positie, Zij verdienen Cn behoorlijk loon. Een handzetter ontvangt i klasse I 35.04 per week, de steeds groo- groep der machinczetters 39,36, cou- nt-rotatiedrukkers A. eveneens 39,36 per k, Doch niet alleen het loon is voor den ggraaf gunstig. Zijn geheeie positie wordt |e'schermd doop een O.A.O. van 142 bladzij-* groot, Nergens heeft bijv. een arbeider joo'n goede rechtspositie als in de Typogra fie, De patroon is niet vrij om zijn werkne- te ontslaan, bijv, wegens onbekwaam- lieid, doch moet dit ontslag ter beoordeeling doorleggen aan de Rechtspraakoommissie. Die positie nu wordt thans dbor de werk nemers zelf in de waagschaal gesteld. En als itraks ook het publiek de gevolgen van een [conflict in het boek- en courantenbedrijf [gaat voelen, moet het weten, aan welke zijde jvoor het recht gestreden wordt. Daarom deze uiteenzetting. Zooals steeds, werden ook thans, tegen het lafloopen der huidige Collectieve Arbeids- Iovereenkomst, welke van 31 Maart 1928 tot I25 October 1930 geldig is en ongeveer 13,000 Iarbeiders omvat, de onderhandelingen over leen nieuw contract geopend. Werkgevers en I werknemers dienden hun wenschen in. Het standpunt der patroons. Wat is het standpunt der patroons bij deze mderhandelingen geweest Kort geformu- eird dit In dezen tijd van algemeene raa- Slalse, Is verbetering der arbeidsvoorwaarden [v jjJci mogeïjjk. Als wij ons thans wenden tot het Neder- [landsche publiek, behoeft dit standpunt I eigenlijk geen verdediging. De meeste lezers van dit blad voelen zelf aan den lijve de ge- l velgen der achteruitgaande conjunctuur. Zij zullen van den drukker vragen, hoe hij tot dwaasheid komt om iii dezen tijd een loonsverhooging toe te staan. Voor het pu bliek behoeven wij eigenlijk ons standpunt niet te argumenteeren. Toch zouden wij U vriendelijk willen ver- f zoeken eerst na te gaan, welke klemmende gronden wij tegenover de werknemers heb- ben aangevoerd. Gij zult het dan onbegrijpe- I lijk vinden, dat de werknemers niet langer met loonsverhooging kunnen wachten, geen 1 dag en geen nacht. GU zult nog meer ver baasd staan, als ge verneemt, dat de pa- tioonsdelegatie der onderhandelingscommis sie, om tot eiken prijs blijvende samenwer king mogelijk te maken, eigenlijk tegen haar eigen overtuiging* in, een loonsverhooging van drie cents per uur heeft aangeboden en dat dit aanbod door de werknemers eenvou dig is geweigerd Hieronder volgen enkele argumenten, vah patroonszijde geuit De indexcijfers van Tcosten voor levensonderhoud. De eerste vraag, die wij met de werkne mers hebben besproken, wasZijn uw ar door E. PHILLIPS OPPENHEIM. 42) Let eens op mijn woorden, dames, er komt niets van al dat communistische gepraat. ?elfs al brengen ze het tot een algemeene staking dan zal nog niet gebeuren wat zij Willen. Ik ben laatst naar een vergadering geweest", ging hij vertrouwelijk voort, „waar een jongmensch, een zekere mr. Eric Great- son, de secretaris van den voorzitter van de communisten in Londen, sprak ik geloof, dat hij zelf ook lid van het parlement is. Ik heb nog nooit in mijn leven zoo'n nonsens ge hoord. Het was allemaal poëtische, fantasti sche klets geen woord (Jat een werkend mensch goed deed". De blede meisjes wisselden een blik. „Ze zeggen toch, dat mr, Eric Greatson. een bijzonder knappe man moet zijn", zei^ Edith. „Dat mag wel waar zijn", antwoordde de coiffeur, „op zijn eigen manier, in verzen ma ken voor de lui d*e ze begrijpen of in romans schrijven, die hij zeker wel romans zal mo gen noemen, want er is geen woord waar in, maar als hulp voor een werkman, neen, van dat soort woorden kwam niets over mr. Greatsons lippen". HÜ ging achteruit en bekeek zijn werk. beidsvoorwaarden In de laatste jaren vooruit of achteruit gegaan? We hebben hiér een onderscheid te maken tusschen het nominale loon (het aantal gul dens loon) en het reëele loon (de waarde van het loon in verband met de kosten van het levensonderhoud). Wat de kosten van het levensonderhoud betreft, hebben wij een objectieven maatstaf in de Haagschp en Amsterdajnsche index cijfers, wier onpartijdigheid door niemand wordt betwist, Wat Tf.n ,w'i nu In 1920 bedroeg het loon handzetter le klasse 38.25. Volgens de Haagsche cijfers bijv. was het indexcijfer toen 107.1. In Juni 1930 is dit cijfer 76.6. Zich baseerend op de waarde van den gulden volgens deze index cijfers is 3S.25 in 1920 geïük aan 27 35 in 1830. Waar het le klasse loon in 1930 35.04 bedraagt, is er dus een verhooging van het reëele loon met meer dan 7.50 of wel meer dan 25 Wil men een speciale periode beschouwen,* dan moet men nemen die van het huidige collectief contract. Het peil van de kosten van levensonderhoud der eerste drie maan den vindt men in de cijfers van Juni 1928. Toen was het Amsterdamsche cyfer170.4. Thans162.1, dj. een vermindering van 4.9 percentstijging van het reëele loon 5.1 per cent is Sy2 cent per uur. Haagsehe cijfersJuni 1928 81.9. Thans 76.8, d.i. een vermindering van 6.5 percent. Stijging van het reëele loon bijna 7 percent Cf bijna 2.40 per week. Conclusie Ondanks nominale daling een ruime stijging van het reëele loon. Zeer onbillijk heeft men het van patroons zijde gevonden, dat de indexcijfers in de jaren omstreeks 1920, toen ze in de richting van loonsverhooging wezen, als argument van werknemerszyde werden gebruikt, ter wijl ze thans, nu ze ten gunste van den pa troon uitvallen, van de andere zijde worden genegeerd. De uitbreiding van het ongeorganiseerde bedrijf. De verplichting der loonen en getalsver houding der C.A.O. zijn belangrijk zwaarder dan de arbeidsvoorwaarden, welke de pa troon op de vrije markt behoeft toe te staan. Alleen reeds de zgn. „jongensexploitatie" (d.i. een overmatig aantal jonge, goedkoope klachten), die door de C.A.O. verboden is, geeft den ongeorganiseerden drukker een groot voordeel in loonsbesparing, al moet de kwaliteit van het werk er onder lijden. Daarbij komt, dat de C.A.O. niet enkel regelen geeft omtrent loonen en getalsver houding. Ze is 142 pagina's dik en ver zwaart op elke bladzijde de lasten van den patroon, niet het minst door den patroon het recht te ontzeggen, om zün werknemer met een opzegtermijn van 14 dagen te ont slaan (rechtspositie van den werknemer). De treurige arbeidstoestanden, welke in het on georganiseerde bedrijf heerscjien en welke herhaaldelijk, ook in de werknemersbladen, met cijfers en voorbeelden worden gesigna leerd, vormen een directe, oneerlijke CQncur- tentie voor den georganiseerden patroon, die deze weliswaar tracht goed te maken door levering van kwaliteitswerk en het geven van meer „service", maar die door de concurren tie der loonsvoorwaarden ernstig wordt be moeilijkt. Ondermijnende factoren in het drukker sbedrijf. Bij een serieus onderzoek naar den toe stand in het bedrijf kan men niet blind zijn voor de ondermijnende krachten, die de wel vaart van ons vak aantasten. Er is een toenemende concurrentie van het ongeorganiseerde bedrijf. Men weet, dat de prijsbescherming voor meer dan 70 der orders moest worden opgegeven. Men kan zich dan ook begrijpen, dat door al die factoren het peil der prijzen in de l^atstp jaren sterk is gedaald, De prijsdaling werd eveneens sterk bevor derd door de overmatige installatie van- nieu we machines, meestal op afbetaling, Hef drukkersvak is immers uiterst gevoelig, het werkt niet voor de markt, maar moet wach ten op bestellingen, Vandaag is het druk, Tij delijke drukte verleidt den patroon tot uit- Frances trok in den spiegel een gezicht tegen zichzelf. Het was een intelligent, bijna een mooi gezicht, ondanks den eenigszins onte vreden trek om den mond, „TJ heeft me een beetje minder leelijk ge maakt", zei ze. „Ik heb U heel modern gemaakt", was het zelfvoldane antwoord. „En daarvoor heeft 11 me laten komen, ik wou, dat uw vriendin tien minuten voor me had, dan zou ik haar zóó knippen, dat haar beste vriendin haar niet meer zouden herkennen". Miss Brown schudde het hoofd. „U zoudt Piet kunnen maken dat ik er mo dern uitzag". „Het loont de moeite niet om het te probee- ren", zei Frances, „Wij meisjes, zien er tegen woordig allemaal uit als een kudde schapen", De coiffeur, die in zijn hart van dezelfde opinie was, pakte zijn boeltje in en ging heen, De beide meisjes voltooiden op haar gemak toilet en gingen daarna uit. „Wat een gekke wereld zou het zijn", zet miss Brown plotseling, toen ze in Curzon street in een taxi stapten, „wanneer die com munisten werkelijk eens hun zin kregen en alle sociale toestanden veranderden. Al die groote huizen zouden worden neergehaald of worden veranderd in flat-woningen en de winkels wel, er zou er geen een overblijven waar Je dure dingen kon koopen. Iedereen zou middelmatige huizen willen hebben, mid delmatig dure Juweejen, alles middelmatig. De luxe zou afgedaan hebben". „Ik denk dat we mr. Frankland, als hij er is, wel aan het praten zullen krijgen", zei het weey stil. Doch de werkhonger is dan grooter, want de improductieve uren zijn des te nadeeliger, naar mate het vaste kapitaal, dat in de zaak zit (de machines) grooter is. Werkhonger brengt prijsbederf met al de ge volgen van dien. In plaats dat de mechani satie het bedrijf dus heeft versterkt (stand punt werknemers) heeft het dit nog kwets baarder gemaakt, dan het reeds was. Het landelijk karakter der C.A.O. Voor zoover ons bekend, is in geen C.A.O. het jandeïjjk karakter zóó sterk, als in lie van het Boekdrukkersbedrijf. Van de kleinste plaats, tot de grootste stad toe, tracht deze Q.A.o. alle drukkerijen in geheel Nederland te vereenigen. De verzoe ning van deze instellingStad en Platte land, is dan ook voortdurend het voorwerp van groote spanning. Die spanning is neer gelegd in de klasse-indeeling van artikel 15 der C.A.O Ook bij de huidige indeeling *s niettemin het platteland gaan afbrokkelen, met cijfers is aangetoond, dat het aantal on georganiseerde drukkerijen juist op het plat teland het grootst is. Het onbegrijpelijke is nu, dat thans de werknemers kwamen met een voorstel, om het aantal klassen in te krimpen, d.i. in Am sterdam 3 cents, in de plaatsen buiten Am sterdam 5 cents loonsverhooging, Gevolg zou kunnen zijn, dat het platteland zich van de bedrijfsorganisatie zal afscheiden en het landelijk karakter der C.A,0., thans reeds met de grootste moeite nauwelijks te hand haven, zal verloren gaan. Reeds nu blijkt telkens, dat juist in oe kleinste plaatsen de C.A.O. het slechtst wedt nareleefd. Een klasse-inkrimping kan wel up papier worden aanbevolen, maar ontbeert elke mogelijkheid van doorvoering. De werk nemers schaden met dezen wenseh zichzelf. Op het platteland komt zoodoende een pa pieren C.A.O. of geen C.A.O., d.i. uitsluitend ongeorganiseerd bedrijf. De wereldcrisis. Als een der gewichtigste argumenten hejtt de patroonsdelegatie aangevoerd, dat deze tijd, nu de wereld geschokt wordt door een algemeen economische crisis, niet geschikt is om een loonsverhooging of andere verzwa rende arbeidsvoorwaarden toe te staan. De positie der arbeidende klasse staat in deze crisisdagen in het algemeen in het teeken van verweer tegen loonsverlaging. Zou men dan in de Typografie durven komen met een eisch tot loonsverhooging en de oogen sluiten voor wat in het laatste halfjaar is geschied Algemeen wordt de groote beteekenis van de huidige crisis erkend. In jaren klank de troonrede niet zoo somber als in 1930. Mac Donald, Snowden, maar ook Albarda (Paasehcongres), Van den Tempel (Tw-^de Kamer), vele artikelen in „het Volk", het Vlootmanifest, natuurlijk oqk de ambtelijke berichten (Centraal Bureau voor de Statis tiek), alle wijzen op den ernst van de huidige malaise. Geen crisis in het drukker sbedrijf Hoe moet de georganiseerde drukker tegen zijn clientèle (de industrie) een loonsverhoo ging rechtvaardigen, als die industrie zelf in bitteren nood verkeert Nu is de opmerking gemaakt, dat de crisis zich nog niet in het grafisch bedrijf doet voelen. Slechts ten deele is dit waar. Ook hier is de malaise begonnen en openbaart zij zich o.m. in de verminderde opbrengst der advertentlën. Maar inderdaad is die crisis bij ons nog niet volledig doorgewerkt. De ervaring heeft nl. geleerd, dat aanvan kelijk de economische teruggang zich bij de drukkers niet zoo sterk doet gevoelen de laatste stuiptrekking van veel achteruitgaan de zaken is nog het maken van eenige re clame. Maar evenzeer komt het herstel bij ons laterde onkosten (waaronder het drukwerk valt) moeten bij zich herstellende zaken zoo laag mogelijk worden gehouden. Met de werkloosheidscijfers van 1920-r-1925 hebben wij dan ook aangetoond, dat de al gemeene crisis de voorbode is van de crisis in het grafisch bedrijf. Zou men dan na 16 jaren samenwerking niet even de ontwikkeling van de malaise af willen wachten, voor en aleer ingrijpende besluiten worden genomen Frances. „Ik zou hem liever hooren spreken dan met hem te dansen, vooral als hij veel gedronken heeft". „Ik wou, dat je heelemaal niet met hem danste", zei miss Brown ernstig. „Ik mag hein niet en al weet ik, dat het jou heelemaal geen ernst is, ik vind het toch afschuwelijk om jou met hem samen te zien. Waarom dans je niet möt mi". Paul Hij vindt niemand op de we reld met jou te vergelijken en hij heeft uit stekende manieren", „Die lange Rus?" zei Frances. „O, is hij aardig Ik maak nu een tijd van gezond ver stand door. Ik verlang mijn tijd niet te ver knoeien, evenmin als mijn gedachten of ge negenheid aan iemand, die absoluut hope loos i§", „Maar is mr. Paul absoluut hopeloos „is hij dat soms niet? 's Avonds beroeps danser, overdag een heele familie, die hl) moet ondersteunen door jn een restaurant te werken, Het is natuurlijk prachtig van hem, dat bij bet doet. Ik bewonder er hem om maar ik ben egoïst, egoist, egoist". Ze kwamen eindelijk aan de „Cosmopoli tan", zochten een geschikt tafeltje uit en bestelden een diner. Daarna keken ze de zaal rond. Miss Brown was biy, dat ze mr. Frank land plet zag. „Je doet er rijk", zei Frances „maar ik ben niet van plan je van avond te laten betalen. De prinses heeft een dozijn kippen van me gekocht nogal aardig van haar, vooral, waar zij niet erg scheen op te schieten met haar vrienden en ik heb het geld mee ge bracht". Het aanbod der patroqnsdelegatie. Als men het bovenstaande rustig over weegt, moet het onredelijk geacht worden, dat de werknemer juist nu, in deze tijden, naast vele andere zware eischen, komen piet een eisch van loonsverhooging van 5 cents per uur. Toen dan ook do patroonsdelegatie der onderhandelingsoommissie Dinsdagmiddag jl. met een aanbod kwam, waarbij aap de werk nemers een geleidelijke loonsverhooging van drie cents werd toegezegd (1 Januari a.s. 1 cent, 1 Januari 1932 1 cent en 1 Januari 1933 1 cent, de laatste cent niet voor klass I), is ze ver zeer ver gegaan. Ze was overtuigd, dat elke verbetering economisch onverdedigbaar was, Ze voelde, dat het algemeen hoofdbe stuur der Federatie dit compromis niet ge makkelijk, misschien wel in het geheel niet zou accepteeren. Ze wist, dat er onder de patroons over het geheeie land een storm van verontwaardiging zou opsteken over een zoo onzinnig vèr gaand voorstel. Maar de patroonsdelegatie deed het toch. Ze vertrouwde, dat de werknemers-vertegen woordigers dit compromis met beide handen zouden aanvaarden. Ze had dan het voorne men om met alle kracht het hoofd te bieden aan de moeilijkheden om in eigen geledeien dit vergelijk aangenomen te krijgen. Haar eigen overtuiging wilde de patroons delegatie opofferen. Alle moeilijkheden in eigen kring wilde ze aanvaarden. Waarom deze hoogste prijs Waarom was ze bereid dezen hoogsten prijs te betalen? Qmdat ze meende, dat cleze prijs moest betaald worden tot behoud van een grondslag onzer bedrijfsorganisatiehet in onderling overleg bereiken van overeen stemming. In eigen kring, zonder derden, zonder machtsmiddelen, door samensprekin- gen tot een resultaat komen, Valt dkt, dan is het met de samenwerking gedaan. Dan valt alles, ook voor de toekomst. Dan is alles voorgoed bedorven. En om dat te voorkomen, wilde de patroonsdelegatie zoo'n hoogen prijs betalen. Welnu, de gezellen hebben door hun wei gering getoond, dat de mogelijkheid van sa menwerking reeds weg was. Het patroons- voorstel kwam daardoor natuurlijk onmiddel lijk te vervallen. Het was vanzelf ingetrok ken. Want hoe het nu verder ook ga, het ideëele goed, dat we met zoo'n hoogen prijs wilden betalen, was toch reeds weg. Als per sonen of machten van buiten moeten beslis sen, is de basis voor samenwerking verloren en wenscht de patroonsdelegatie niet m°er den prijs te betalen, dien zij vóór de weige ring der gezellen meende te moeten aan bieden. Bovendien, gisteren en heden is overal in den lande door de werkgevers zoo'n sterk protest geuit tegen dit vèr-gaande compro mis-voorstel, dat de werknemersleiders door hun weigering deze belangrijke winst voor hun eigen menschen hebben verspeeld. De patroonsorganisatie staat nu geheel vrij. Als straks de chaos komt en ook de positie van den werknemer ernstig en blijvend wordt geschaad, weet de Patroonsorganisatie, dat zij meer dan het uiterste heeft gedaan om die droeve gevolgen te voorkomen en benijdt ze niet de mannen van de overzijde, die daar voor de verantwoordelijkheid dragen. Tweede Kamer. Vergadering van Vrijdag, Zuiderzeesteunwet. De Minister heeft nog een beetje meer bak zeil gehaald en laat ook los dat de steun verlening onmiddellijk verband moest hou den met de waardevermindering van de be drijfsmiddelen en in de tweede plaats stelde hij voor, dat bij algemeenen maatregel van bestuur voorschriften zullen worden vastge steld, omtrent de tegemoetkoming wegens waardevermindering. Hij accepteerde dus niet het vaststellen van maxima van de tegemoet koming en ook niet het criterium voor het bezit van een vaartuig. Het beginsel wilde hij bewaren en de ver dere tegemoetkoming blijft aanvulling. Nooit „Dan zul je het moeten bewaren", hield miss Brown vol, „Dit is een fuif van mi), Ik heb een vast baantje aangenomen. Ik ben nu secretaresse bij een zekeren mijnbeer John Glyde, op een hoog salaris, Hij heeft me niet lang geleden een bespottelijk Loog bedrag ge geven voor werk dat ik voor hem gedaan heb en hij wilde er niets van terug hebbon". „Dan zullen we op zijn gezondheid drinken, wie hij dan ook zijn mag", zei Frances, tóen de cocktails gebracht waren. „Je bent een stiekeme, kleine kat, Edith. Je schijnt niets te voelen voor vertrouwelijke gesprekken, zpq- aJs andere meisjes, en dan kom je ineens met een verbazingwekkend verhaal als dit, Wie is die mr, John Glyde, wat voor sport van werk doet hij en boe oud is hij „Hij is een nogal heftig iemand", zei miss Brown, „Hij is het hoofd van een nieuwe af- deeling bij buitenlandsche zaken, Middelbare leeftijd, denk ik en soms wel een beetje be velend", „Nogal toeschietelijk „Lieve hemel, neen. ik geloof, dat hij heel beleefd zal zijn, maar dat hij opgaat in zijn werk en hU lijkt me bijna een vrouwenhater". „Klinkt heel aantrekkelijk", zuchtte Fran ces. „Ik weet zeker, dat ik hem veel aardiger zou vinden dan mijn kippen.,.." Paul kwam binnen en direct naar haar ta feltje toe. „Gaat het goed vroeg hij een beetje be zorgd aan miss Brown. „Uitstekend" verzekerde ze. „Waarom zou ze het niet goed maken riep Frances. „E11 waarom vraagt u hlet naar mag op deze wet een beroep worden gedaan door anderen, die meen.11 dezelfde positie te verkeeren als deze vu De wet is een zeer bijzondere wet en ze dat blijven. Wie door uitvoering van openbare werken zijn bedrijfsmiddelen in waarde ziet verminderen, mag nooit op deze wet een beroep doen om schadevergoeding. Volgens dgn heer Puys had de Minister wel zijn standpunt losgelaten en wij gelooven, dat de heer Duys gelijk heeft. De Minister heeft r4ppit van vergoeding der waardeverminde ring willen weten, juist met het oog op an dere gevallen, die niet kunnen voordoen, Hij heeft het begrip eohter in zijn wet gehaald en daardoor dat beginsel erkend. Men was niet tevreden met hetgeen de Minister heeft voorgesteld. Er bleek o.a. niet uit of men nu schadevergoeding zal geven los van alle andere overwegingen dan van de waardevermindering en of ieder die schade zal lijden op steun aanspraak zal hebben, Het was te vaag wat de Minister voorstelde en alles is aan den Minister overgelaten zon der eenigen norm, eenige grens naar onder of paar boven, Daarvan zullen allerlei onaangename de batten straks het geyolg zijn, omdat men iedere daad van den Minister zal gaan beoor- deelen en dat zal kunnen doen, omdat de Mi nister aan geen beperking is gebonden. Ook de heer L. de Visser polimiseerde tegen deze be paling, omdat de Kamer alle macht uit han den geeft. Minister Reijmer heeft nog eens catego risch bevestigend geantwoord op de vraag of los van de kwestie der bedrijfsomvorming en los van de kwestie der moeilijkheden van de liquidatie schadevergoeding bij waardever mindering der bedrijfsmiddelen moet worden gegeven. Met die verklaring had hij volledig gecapituleerd voor de Kamer en zijn voorstel ging er nu glad door. Alleen de communisten stemden er nu nog tegen. Verschillende amendementjes over een an nuïteiten voor de voorschot-afbetaling werden behandeld, maar als regel waren die minder dan het voorstel der regeering. Ze verdwenen van het tooneel. De eindstemming over hot wetsontwerp zal a.s. Dinsdag plaats hebben. Hierna was aan de orde het wetsontwerp betreffende de kosten van den kruiser en van een flottieljevaartuig. De spreektijd werd gerantsoeneerd op vijf kwartier per spreker. Volgens den heer De Visser te weinig, maar alleen de heer Wijn koop was dat met hem eens. De eerste spreker was de heer Brautigam, die natuurlijk het voorstel verre van zich wierp. Hij haalde de gansche geschiedenis van de vloot en de vlootwet op om te betoogen, dat het schijntje van beteekenis, dat men aan de vloot wil ge ven, waardeloos is. Er schuilt dan echter een gevaar in, omdat wij des te meer kans heb ben om in conflicten betrokken te worden, omdat wij schijn van kracht hebben. Met tal van citaten trachtte deze afge vaardigde aan te toonen, dat de regeering zelf niet weet, wat ze eigenlijk met de vloot moet aanvangen. Thans met het doel be scherming ■'■an de havens op Java en Tand- jok-Priok en de twee oliehavens Tarakan en Balilipapam. Volgens de tegenstanders is dat scheepje, dat de Minister wil bouwen waar deloos. Het zijn financieele overwegingen, c"e den Minister tot zijn keuze bracht en zij weten dus, dat hij zelf erkend, dat eeii ander schip beter was. Men zegt in deskundige kringen, dat dit schip een waarde zal hebben als een kruiser van vijftien jaar oud. Tegen het scheepje wordt door de tegen standers de kritiek Ier voorstanders van een groot schip uitgespeeld. Maar de Minister krijgt zijn scheepje. Rechts zal hem wel steu nen en te? rechterzijde zal de Vrijheidsbond hem Helpen, van wie de landbouwspecialiteit Van Rappard tevens de zeedienstspeciali teit is. die zich in deze gemeente hebben gevestigd, pp deze hebben verlaten gedurende de le helft der maand October. INGEKOMEN K. Kuipers, meubelmaker, Margrietenlaan 46, Rotterdam. A. de Boer, loods, Coosje Buskenstraat 4, van Antwerpen. mijn gezondheid, nu u daar toch mee bezig bent „Ik ben gekomen om u te vragen of u met me wilt dansen", zei htf, bijna verlegen „Ik weet dat het wel heel gauw is u begint pas met uw diner maar ik heb zooveel klanten, die later op den avond komen en met wie ik voor mijn beroep moet dansen". Frances accepteerde graag. De muziek was uitstekend en ze dansten een poosje, voor ze naar de tafel terugkeerden. „Het was heerlijk, mr. Paul", zei Frances met een zucht van genot. „Komt u even Dij ons zitten". „Ik zou het dolgraag doen", antwoordde hij, „als ik u niet stoor bij uw diner. Het was schandelijk van me om uw vriendin zoolang in beslag te nemen", zei hij, met een beleefds buiging voor miss Brown, „maar ik moet zoo veel dansen doen die vervelend zijn en miss Austin, hoewel ze zich zoo weinig oefent, danst werkelijk schitterend". „Hoe marcheert het restaurant vroeg miss Brown. „Vrij goed. We komen net uit denk ik. In ieder geval eten we er allen van mee en we zün er in geslaagd b riten schulden te blijven, wat al heel wat ^aard is. Maar het is moei lijk. We probeeren de clientèle onder onszelf te houden, maar er zijn niet genoeg Russen met geld in Londen. Telkens krijgen we er van het andere soort. We willen die niet be dienen. U heeft misschien vanavond wel op gemerkt, dat ik uit mijn humeur was toen ik pas kwam?" (Wordt vervolg^).

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1930 | | pagina 9