1000 500 300 150 100 25 PLOUVIER €n! ïureau SANK ERSTE BLAD Vrouwenhanden FUROL No. IS 68e Jaargang 1930 ^2i- ƒ7 enbuiten- 'erhooging in 2 en 3 we Spaar- aat No. 61, ideren uit- ilburgsche ij v. Stoomvaart firn f. IM DE VE1DE Ir., Hslinl St-EO. flissiiiia. ftlil. 10. Poslretaini StfDl IS JANUARI Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zondag en algemeen erkende Christelijke feestdagen BINNENLAND FEUILLETON LIEFDE DE LEID-STER VAN AMSTEL EN IJ Winter-Pantoffels en Waterdicht Schoeisel het1 ien meeat1 wyze Lm"bre en. -engt lyke VIOOL ren. Quakkelaarstr. 141 REDDINGBOOT, ill lebehoord hebbende e motorschip O.B.S. igen Fransch Con- traat 4. gevraagd een flinke ISTBODE. nelden Concertzaal riendschap", Bree- Idelburg-Rotterdam [elegen plaatsen. AN PASSAGIERS, EN EN VEE, v.Midd v. Rolf. iari v.m.uur v.m.uur n 8 n 8 n 8 n 8 n 8 8 n te bekomen en U. VOS- Telefoon IKNIIIIUKN, l'elel 155. STRRHOUT. Telel. 282 BUITEN1IEK. Tel. 101 LISSINGSCHE COURANT p.VNEMENTSPRIJSVoor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren /2.20 per 3 maanden. L, door het geheele rijk 2.50. Voor België, Duitschland en Frankrijk 3.80. Voor de ove- landen bij wekëiijksche verzending 3.80, met Zondagsblad 4.75. Afzonderlijke nrs. 5 ct. ADVERTENTIEPRIJSVan 1—5 regels 1.25iedere regel meer 25 cent. Bij abonnemenl speciale prijzen. Reclames 50 ct p. regel.Kleine advertenties betreffende Huur enVerhuur.Koop en Verkoop, Dienstaanbiedingen en -Aanvragen van 1—5 regels 75 ct., iedere regel meer 15 ct ibonné's in 't bezit eener zijn GRATIS verze- tegen ongelukken voor gulden bij levens lange ongeschikt heid tot werken. gulden bij door een ongeluk. dood gulden bij verlies van een hand, voet of oog. gulden bij verlies van een duim gulden bij verlies van een wijsvniger gulden bij verlies van eiken anderen vinger nummer bestaat uit 2 bladen De Haagsche Conferentie. lór den aanvang van de namiddagconfe- le van de Zes heeft gisteren de Duitsche ster Wirth in overeenstemming met de •kche deiegatie een verklaring afgelegd aanleiding van berichten in een deel Duitsche pers op grond van de mede- ,gen in de Engelsche persconferentie de discussie bet effende de quaestie der jt!-:. Aan deze verklaring ontleenen wij het ging om de beantwoording van de ,g van Snowden, of bij discriminatie van der crediteurstaten door Duitschland één staat voor het Permanente Hof van jmauonale Justitie een klacht zou kun- indier n. Deze vraag werd overeenkom- den tekst van het verdrag bevestigend itwoord. Overigens legde dr. Wirth er nadruk op, dat het maken,van zulk een [erscheid practisch niet zal voorkomen, immers niet Duitschland de afzonder- credietstaten uitbetaalt, maar de In- .tionale Bank. Snowden sloot zich in de. idvergadering van gisteren bij de verkla- yan dr. Wirth op krachtige wijze aan. Ris men zich niet tegenover de Nederland- Ie regeering verplicht had om Zondag niet (der noodzaak van het Kamergebouw ge- te maken, dan zou reeds Zondag de pitting zij"1, gehouden. Nu zal dat naar waarschijnlijkheid Maandagochtend ge leden. Er wordt nog beweerd, dat mis- jien hedenavond het einde komt, maar van ffóchen kant althans rekent men op Uitbetaling onderwijzerssalarissen. Eet Tweede Kamerlid Van Zadelhof heeft minister van onderwijs, kunsten en we lschappen de vole inde vragen gesteld I. Is het juist, dat eerst den 27en van elke (and het geld, noodig voor de uitbetaling i de onderwijzerssalarissen, door het rijk t gestort bij de bank van de Vereeniging i Nederlandsche gemeenten j. Zoo ja, moet daarvan dan niet het gevolg f en, dat vele kleine e gemeentebesturen, 1 niet over voldoende kasgeld beschikken, ■moeiliikheóe. geraken met de tijdige uit lating va^ de onderwijzerssalarissen, waar- Jidan ten slotte de betrokken onderwijzers |wipe worden I. Is het daarom niet mogelijk, dat de mi- maatregelen neemt, dat de betrokken jneentebesfcuren, evenals de rijksontvangers, noodige gelden reeds den 24sten van de |and ontvangen Zoo ja, is de minister dan bereid maat- lelen te nemen, die daartoe zullen kunnen [den? De Ziektewet. Eü Kon. besluit is bepaald, dat de gelde- fe büdrage door de Raden van Arbeid en Uit het Engelsch van CHARLES GARVICE. trein reed langzaam en Larry bewon- pe het prachtige landschap. In de buurt het stationnetje Roulcmaire werd het mooier en nog romantischer. Tegen den fond reed de trein een rotsspleet binnen die Piep in een dal waarvan de wanden met |nnen en korkenboomen begroeid waren en J Wacht hielden over de lachende weilan- fn en boomgaarden. Er liep een kabbelend >je door, als een zilveren lint. Tegen t zwakke blauw van de lucht steeg de rook uit een paar huisjes die in de vallei prspreid. waren. De avondnevel overwaasde p hoornen en kleurde de heuvels zacht rood 5 grijs. i zelfs op Larry's verontrust gemoed had F schoone landschap een kalmeerenden ■Moed. Het plaatsje bezat slechts één hotel- P6- een schilderachtig, rustiek gebouwtje F er helder en aanlokkelijk uitzag. T)e Pardin kwam naar buiten om hen te ver- l^omen, zooals dat in Frankrijk de ge- i is. Ze zei dat ze blij was dat meneer |wam en dat het hotel en alles wat er bij |°°rde tot zijn beschikking was. Wilde Tjj-neer haar de eer aandoen een verfris- te nemen Terwijl hij uitrustte zou de erkende bedrijfsvereenigingen te storten in het fonds, bedoeld in artikel 123, eerste lid, der Ziektewet, op een vierde per duizend van het loon, dat in het afgeloopen kalenderjaar voor de premiebetaling in rekening is ge bracht, is vastgesteld. Art. 123 der Ziektewet bepaalt, dat er een fonds wordt gevormd, waarvan de gelden be stemd zijn tot het nemen of bevorderen van maatregelen, welke strekken om ziekte van ingevolge de ziektewet verzekerde personen te voorkomen of welke de geneeskundige behan deling ten goede komen. „Ons Zeewezen". Het Januari-nummer van ,.Ons Zeewezen" (uitgave van de Uitgevers Mij „Amsterdam" N.V. officieel orgaan van de vereeniging „Het Nederlandsche Zeewezen") opent met een historisch artikel van de hand van Johan M. Palm Een reis van de Kaap naar Holland in 1780 ontleend aan de mémoires van Wil liam Hickey. Van de hand van J. Feenstra vinden wij een humoristisch verhaal getiteld Reiscomfort in Indië, waarin hij van de alles behalve luxueuse passage op een Chineesch bootje vertelt, terwijl de visscherij in Indie behandeld wordt door H. Craandijk. Aan het 25-jarig jubileum van Van Nievelt Cou- driaan's Stoomvaart Mij. wordt een artikel gewijd. Verder bevat dit geïllustreerde num mer wetenswaardigheden op scheepvaartge bied, o.a. het portret van miss Stella G. Gale, de eerste vrouwelijke havenmeester van Eu ropa of misschien wel van de wereld. De grondverschuiving op het baanvak Rotterdam - Gouda. Gisteren zijn in den spoordijk tusschen Nieuwerkerk a.d. IJssel en Moordrecht 10 proefboringen gedaan, waarbij is gebleken, dat onder het dijklichaam zich een veenlaag van ongeveer zes meter dikte bevindt. De boringen zullen worden voortgezet langs het heele baanvak Rotterdam—Gouda. Indien blijken mocht, dat' onder den geheelen weg zich zulk een veenlaag bevindt, zal het noodig zijn de geheele spoorbaan te reconstrueeren. Met de proeven zullen eenige maanden ge moeid zijn. Doordat de beide nieuw gelegde wissels thans in gebruik zijn is het baanvak waarover op enkel spoor wordt gereden inge kort tot 3 K.M. De vertragingen zijn daar door belangrijk beperkt. Gisteren is er geen zand gestort om te zien of de baan zich al weer had verzet. Er hebben zich op het lin ker spoor nog enkele kleine verzakkingen voorgedaan. De Rotterdamsche telefoon verdraagt geen zeelucht. Sinds de stormen van de laatste dagen doet zich, naar het „Rott. Nbld." meldt, bij de Rotterdamsche telefoon een zeer eigenaardig verschijnsel voor. Er schijnt met die stormen een zout-vloed over de stad te zijn neerge streken. Alle ruiten op het Noorwesten zien er smerig uit en als men met den vinger over den buitenkant van het venster 'strijkt en men proeft even, dan is de zoutsmaak dade lijk te onderkennen. De zout-aanslag heeft voor onze telefoon onaangename gevolgen. Alle isolatoren zijn aangeslagen, met het gevolg dat alle buiten- net-aansluitingen, Pernis, Alblasserdam; den zijn kamer en diner in orde worden gemaakt. Larry dronk een glas uitstekenden wijn en vroeg den weg naar het kasteel Roulemaire. Toen ging hij op weg en na een poosje ge- loopen te hebben, kwam hij in een vallei. Hij hoorde het geluid van paardenhoeven, het paard liep langzaam en Larry's scherpe ooren stelden vast dat het dier kreupel liep. Ten slotte zag hij het dier bij een kromming van den weg. Er zat een dame op, maar ze hield het hoofd gebogen, zoodat Larry haar gezicht niet kon zien. Ze was vlakbij voor ze opkeek- en hem opmerkte. O monsieur, zei ze met een zucht van verlichting. Mijn paard is mank gewor den, kunt u misschien zoo vriendelijk zijn om even te zien wat er aan de hand is Ik denk dat hij een hoef heeft verloren. Ik zal afstijgen. Zeker, zei Larry. Hij nam zijn hoed af en wilde een onderzoek gaan instellen. Maai de dame steeg niet af, integendeel, ze bleef rechtop zitten en keek hem aan. Ze werd bleek en rood en haar lange wimpers gingen zenuwachtig op en neer. Haar zwijgen en onbewegelijke houding deden hem verbaasd opkijken. Zij lichtte de hand op en streek het haar van haar voorhoofd en die kleine beweging en het op en neer gaan van de wimpers, de trotsche lijn van haar lippen, brachten hem plotseling een lang vergeten beeld in de her innering. Lady Mary, zei hij zacht. Ze werd heel bleek nu en moeilijk ade mend boog ze zich voorover en richtte haar Terbregge enz. verstoord zijn. Eén stevige re genbui zou het euvel wegspoelen, maar daar ziet het er op het oogenblik niet naar uit, zoodat de telefoondienst de isolatoren wel zal moeten laten schoonmaken. Ook bij den rijkstelefoondienst heeft de zoutvloed storend gewerkt. Tot heden kwam een dérgr1>jk natuurverschijnsel alleen aan de kust voor. Een bewijs hoe de onafgebro ken stormvlagen „de zuivere zeelucht" tot veertig en vijftig kilometers en nog verder het land in hebben doorgewaaid. Amsterdam in het uitbreidingsplan. De trams uit de binnenstad Middeleeuwsche communicatie met industriestad. Vernietigend oordeel der vreemdelingen. IJ-tunnel ur gent. Felle 'concurrentie in het winkelbedrijf. Theo Mann-Bouw- meester als moeder én kunstenaresse. Het komt maar hoogst zelden voor dat de Amsterdamsche raad officieus vergadert. Dezer dagen is dit echter het geval, omdat de aanstaande behandeling van het uitbreidingsplan het noodzakelijk maakt, dat de raad vooraf deskundig wordt ingelicht. Met dit plan staan gewichtige kwesties in clausaal verband, allereerst de regeling van het thans zoo belemmerend tramverkeer in de binnenstad. Er zijn raadsleden, voorstan ders van radicale maatregelen, die daar alle trams zouden w' '.en doen verdwijnen en door autobussen vervangen. Voorts is van actueel belang het vraagstuk der verbinding met het over-IJsche-Amster- dam (Noord), waar zich een zoo uitgebreid en druk bevolkt stadsdeel heeft gevormd, dat een oplossing in een of anderen vorm niet langer kan uitblijven. Men behoeft niet bepaald deskundig te zijn, om tot de conclude te komep, dat een tunnel door het IJ hier ten slotte de eenig mogelijke oplossing zal Mij ken. Wij en velen met ons zijn altijd te genstanders geweest van de annexatie der over-IJsche dorpen en bouw van een nieuw Amsterdam aldaar, omdat we voorzagen, dat de communicatie met dit stadsdeel millioe- nen zou verslinden, terwijl er elders nog vol doende gelegenheid tot expansie bleef. Men heeft de consequentie van deze uit breiding dan ook niet durven aanvaarden en daarom alle eenigszins ingrijpende plannen voor een behoorlijke verbinding met Noord „in overweging gehouden", d.w.z. ter zijde ge legd, van welke struisvogelpolitiek de bewo ners van de overzijde de dupe zijn geworden. Maar ook de bewoners van het niet-ge- iêoleerde Amsterdam lijden onder het euvel. Successievelijk toch zijn voor fabrieken en blijven ondanksalle huishoudelijke arbeid I gaaf, zacht en blank door oogen strak op zijn gezicht. Toen mompelde ze Larry HOOFDSTUK XIX. Het eerste oogenblik dacht Larry dat hij droomde en dat dit visioen een gevolg was van den slag op zijn hoofd. Maar al spoedig begreep hij dat ze daar in levende lijve voor hem stond en dat hij, als ze" weer begon te spreken, de stem zou hooren die hem al die jaren door had vervolgd. Zijn hart sprong op van verbijsterende vreugde en hij kon geen woorden vinden. Dus je bent het werkelijk vroeg ze tenslotte. Ja, ik ben het, zei hij en de storm van zijn gevoelens overweldigde hem zoo dat hij zich moest vastgrijpen aan den teugel om niet te wankelen. Ik logeer in de herberg. Ik ben juist aangekomen als u tien minu ten geleden was voorbijgekomen, zou ik u niet ontmoet hebben. Wat ziet u er goed uit, voegde hij er aan toe en als in zich zelf mompelde hij En wat bent u mooi Ze glimlachte een beetje bedroefd, naar het hem leek. Zoo, maar jij Larry, jij ziet bleek en vermoeid. Ik heb een lange reis achter den rug. Zoo, je moet er me alles van vertellen. Hij bleef haar maar steeds aankijken als of hij verwachtte dat ze als een geest weer zou verdwijnen. Toen zei hij Woont u hier, lady Mary Ja, ik logeer hier. Bij vrienden Ja, zei ze, het is een bezoek, an ze bereidingswerkplaatsen van eenigen omvang geen vergunningen meer verleend in de bin nenstad, zoodat deze zich verplaatsten naar de overzijde van het IJ, een uit gezond heidsoogpunt zeer toe te juichen maatregel, mits daarbij voldoende rekening ware gehou den met de eischen van het verkeer tusschen stad en overzijde. Deze nu zijn „en bagatelle" behandeld en zoo ondervinden ook de honderden die ge noodzaakt zijn in de nieuwe industriestad te werken, doch er niet willen of kunnen wonen, den ondragelijken last dezér ongelukkige ver binding. Voor de vreemdelingen waarin men on wetend al geen behagen scheptvormt de door ons geschetste wantoestand een bijzon dere attractie. Komen zij echter in hotel of café tot de ontnuchterende wetenschap, dat dit „Venetiaansch verkeer" te water niet zijn oorzaak vindt in het attractioneele van de hoofdstad voor de omliggende steden en dor pen, maar dat het de Amsterdammers zijn, die op deze middeleeuwsche wijze (behoudens een gebrekkige busverbinding) van hun werkplaats naar hun woning worden getrans porteerd, dan noemen zij dit belachelijk en een moderne handelsstad onwaardig. Wij zagen op een der avonden van deze week een groep Duitsche toeristen, studenten van een technische universiteit, langen tijd over het hekwerk van de Prins Hendrikkade geleund. Onophoudelijk vaarden daar de stoombooten, watertaxi's en kleine sloepen voorbij", waarop zich in striemende regen- en stormvlagen de werkers en werksters van de overzijde bevonden. De meesten dezer boot jes, behalve de watertaxi's der nuergegoeden, hebben maar een kleine (of geen) binnen ruimte. zo' lat deze menschen. die meest al len uit oververhitte lokaliteiten komen, ver plicht zijn 's morgens vroeg en 's middags laat op het open dek plaats te nemen. Ook de gemeent°-overzetponten op eenige punten van het IJ toestand als wijlen Katerveer bieden geen voldoende beschutting. Rekent men hierbij nog de vele stormach tige dagen van dezen wispelturiger! winter, de meestal ondoordringbare duisternis op het IJ en de omstandigheid, dat de arbeiders die van de overzijde komen, na hun aller amu santst watertochtje in Amsterdam dikwijls nog ee~ klein uur moeten trammen, dan kan men zonder overdrijving zeggen, dat deze menschen „een zuur stukje brood verdienen". De Duitsche toeristen waren over deze wantoestanden in een groote handelsstad dan ook slecht te spreken. „Dat is een toren bou wen, zonder fundeering" zei een hunner terecht. „Een tunnel of brug zou eerst ge bouwd moeten zijn, en dan de stad aangelegd, zóó althans doen wij in Duitschland. Eerst is de luchthaven gebouwd en toen de Zeppelin". Natuurlijk,.Deutschland über alles", en men zou geen hervorragend Duitscher zijn, wanneer men de critiek op andere volken spaarde. Maar weerleggen durfden we ditmaal niet, dat wat de verbinding tusschen de stad en het over 't IJ gelegen gebied betreft, Am sterdam zich sedert jaar en dag op haar smalste smalst vertoont De onderlinge felle concurrentie in het win kelbedrijf neemt <"e laatste jaren ook hier ter stede verontrustende proporties aan. Wanneer men in het centrum de kostbare sloeg haar oogen even neer. Toen keek ze hem weer kalm aan. Het is een mooie streek, zei ze, en het doet me denken aan Ravenford. Zeker, daar lijkt het wel wat op. Oh. maar neemt u me niet kwallik, ik vergat uw paard. Als u even wilt afstijgen. Hij wilde haar helpen, maar ze sprong vlug en handig uit den zadel en kwam bij den kop van het paard stadh. Larry vond spoedig de oorzaak van de mankheid. Hij heeft een van zijn Ijzers verloren, zei hij. Er is een smid vlak bij de herberg, merkte ze op. Ik zal het paard wel even meenemen, zei hij. Maar met een vlugge beweging, alsof ze ineens aan iets dacht, hield ze hem terug. Neen, ik zal hem zelf wel meenemen. Wil je hier even wachten Larry verwonderde zich een beetje over haar weigering, maar zette zich gehoorzaam op de bemoste helling van de brug. die het beekje overspande. Ze kwam vrij spoedig terug en ging naast hem zitten. Ze was kalm en teheerscht, zoo als vroeger om haar lippen en In de don kere, fluweelen oogen was een zachte lach. Nu, Larry, vroeg ze, vertel me nu eens wat van je avonturen. Ben je al in Ravenford geweest Heb je Reuben al op gezocht Larry schudde het hoofd en begon een uitvoerig verhaal over zijn wederwaardig heden. Toen hij klaar was, vroeg ze voor Uw verbouwingen der groote magazijnen ziet, waarvan het hoofddoel is elkaar in uiterlijk aanzien en comfort te overvleugelen, vraagt men zich wel eens af waar het met deze ge forceerde grootdoenerij op den duur heen moet. De twee bekende confectiefirma's op den Nieuwendijk, C. en A. en v. H., die reeds in procedure gewikkeld zijn wegens unfaire handelingen (het opzettelijk laten wegkoopen van étalagegoederen), bekampen elkaar figuurlijk gesproken op leven en dood. Toen het onlangs bekend werd, dat de firma v. H. het enorme bazargebouw aan den Nieu- wendijk had aangekocht voor de verplaatsing harer zaken, kochten C. en A. de halve Pas sage aldaar aan voor een nieuwe uitbreiding der twee reeds estaande magazijnen. Na den verbouw kan de firma nu etaleeren op 't Damrak, in de Passage en aan den Nieuwen- dük. Soortgelijke concurrente openbaart zich ook in het gewone winkel- en hotelbedrijf, als de Hema-onderneming, den valuta-sigaren- handel e.d. Op 't gebied d - reclame blijft men in dit opzicht niet ten achter, maar zij is van vreedzamer strekking en heeft ook wel haar vermakelijke zijde. Zoo etaleert een voornaam magazijn in heerenkleeding op den Nieuwendijk thans een colectie artistiek bewerkte wassen pop pen, gekleed in elegante zomercostuums, waarvan het zonderling physionomie de algemeene aanda-.ht trekt. Men ziet er „hce- ren" onder met een zwaar gefronst z.g. dub bel voorhoofd, en scheef getrokken mond, met chronisch verwonderd s arende oogen en on-aesthetisch dikke lippen. Heeren met neu zen hi allerlei formaat, vriendelijke en norscli uitziende heeren, heeren met een doordrln- genden en hr~ en met een half-idioten blik, kortom, een expositie van gelaatsuitdrukkin gen zooals men wel eens in 't publiek maar zelden in een etalage ziet. De bedoeling van de reclame is natuurlijk al deze mislukte menschen kunnen we zóó kleeden, dat ze ia ieder geval n g iets toonen. Het doel van de reclame is ook in ander opzicht bereikt, volkomen bereikt't publiek maakt 's avonds queue voor de .malle" éta lage, zoodat Ie politie er aan te pas most komen, cn onder algemeene vroolijkheid worden gewiagde zinspelingen gemaakt op in de politiek en stad bekende persoonlijkhe den. zelfs de kleine man „met het confectie - pakkie an" wordt er bij bezongen/ C den Dam tracht een onzer voornaamste margarinefabrieken het publiek voor haar product te interresseeren door geregelde bi oscoopvoorstellingen in miniatuur, waardoor men van uit de vitrine het bedrijf in volle werking ziet. Inmiddels demonstreeren op den Dam sandwich-mannen, van de concur- reerende zuivelfabrieken, met reclameborden waarop 't uitdagend motto „Natuurboter is nooit te vervangen". Een op deze reclame jaloersch geworden kruidenier in de nabijgelegen zijstraat, die Toen je kort geleden in Londen was heb je toen misschien ook op een avond in Pic cadilly gewandeld en daar iemand die een armband van een dame wilde ontstelen, van een auto geslagen Dus u was het toch riep hij met een kleur van plezier. Ze knikte. Ja, vreemd nietwaar? Weet je wel dat het de tweede keer in ons leven was Ik ben blij dat ik nu gelegenheid heb om je te be danken en dat doe ik bij dezq. Ze zei het met een lichten blos en neerge slagen oogen. Toen viel er een oogenblik stilte. Beiden dachten terug aan de dagen toen ze nog kinderen waren en den geheelen tijd zat ze hem aan te kijken zonder dat hij het merkte; hij had iets gedistingeerds en maakte een vertrouwingswekkenden indruk, oordeelde ze* Ja, hij was in alle opzichten een heer, een heer die haar gelijke kon zijn. En Larry van zijn kant stelde vast dat het mooie kind opgegroeid was tot een knappo jonge vrouw. Maar Larry, zei ze ten slotte, je hebt mij een heeleboel verteld, maar nog niet Jhoo je hier zoo verzeild bent geraakt. Ik moet naar een kasteel hier in de buurt dat Roulemaire heet. Ze sprong op en wendde haar gezicht af. Naar Roulemaire Waarom naar Rou lemaire vroeg ze. Ik moet iemand spreken. Kent u Rou lemaire vroeg Larry. Ja zeker, daar logeer ik op het oogen blik.,.. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1930 | | pagina 1