1000
500
300
150
100
25
PLOUVIER
€n!
ïureau
SANK
ERSTE BLAD
Vrouwenhanden
FUROL
No. IS
68e Jaargang
1930
^2i-
ƒ7
enbuiten-
'erhooging
in 2 en 3
we Spaar-
aat No. 61,
ideren uit-
ilburgsche
ij v. Stoomvaart
firn f. IM DE VE1DE Ir., Hslinl St-EO. flissiiiia. ftlil. 10. Poslretaini StfDl
IS JANUARI
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zondag en algemeen erkende Christelijke feestdagen
BINNENLAND
FEUILLETON
LIEFDE DE LEID-STER
VAN AMSTEL EN IJ
Winter-Pantoffels en
Waterdicht Schoeisel
het1
ien
meeat1
wyze
Lm"bre
en.
-engt
lyke
VIOOL
ren.
Quakkelaarstr. 141
REDDINGBOOT, ill
lebehoord hebbende
e motorschip O.B.S.
igen Fransch Con-
traat 4.
gevraagd een flinke
ISTBODE.
nelden Concertzaal
riendschap", Bree-
Idelburg-Rotterdam
[elegen plaatsen.
AN PASSAGIERS,
EN EN VEE,
v.Midd
v. Rolf.
iari
v.m.uur
v.m.uur
n
8
n
8
n
8
n
8
n
8
8
n te
bekomen
en U. VOS- Telefoon
IKNIIIIUKN, l'elel 155.
STRRHOUT. Telel. 282
BUITEN1IEK. Tel. 101
LISSINGSCHE COURANT
p.VNEMENTSPRIJSVoor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren /2.20 per 3 maanden.
L, door het geheele rijk 2.50. Voor België, Duitschland en Frankrijk 3.80. Voor de ove-
landen bij wekëiijksche verzending 3.80, met Zondagsblad 4.75. Afzonderlijke nrs. 5 ct.
ADVERTENTIEPRIJSVan 1—5 regels 1.25iedere regel meer 25 cent. Bij abonnemenl
speciale prijzen. Reclames 50 ct p. regel.Kleine advertenties betreffende Huur enVerhuur.Koop
en Verkoop, Dienstaanbiedingen en -Aanvragen van 1—5 regels 75 ct., iedere regel meer 15 ct
ibonné's in 't bezit eener
zijn GRATIS verze-
tegen ongelukken voor
gulden bij levens
lange ongeschikt
heid tot werken.
gulden bij
door
een ongeluk.
dood
gulden bij verlies
van een
hand, voet of oog.
gulden bij verlies
van
een duim
gulden bij verlies
van een
wijsvniger
gulden bij verlies
van eiken
anderen vinger
nummer bestaat uit 2 bladen
De Haagsche Conferentie.
lór den aanvang van de namiddagconfe-
le van de Zes heeft gisteren de Duitsche
ster Wirth in overeenstemming met de
•kche deiegatie een verklaring afgelegd
aanleiding van berichten in een deel
Duitsche pers op grond van de mede-
,gen in de Engelsche persconferentie
de discussie bet effende de quaestie der
jt!-:. Aan deze verklaring ontleenen wij
het ging om de beantwoording van de
,g van Snowden, of bij discriminatie van
der crediteurstaten door Duitschland één
staat voor het Permanente Hof van
jmauonale Justitie een klacht zou kun-
indier n. Deze vraag werd overeenkom-
den tekst van het verdrag bevestigend
itwoord. Overigens legde dr. Wirth er
nadruk op, dat het maken,van zulk een
[erscheid practisch niet zal voorkomen,
immers niet Duitschland de afzonder-
credietstaten uitbetaalt, maar de In-
.tionale Bank. Snowden sloot zich in de.
idvergadering van gisteren bij de verkla-
yan dr. Wirth op krachtige wijze aan.
Ris men zich niet tegenover de Nederland-
Ie regeering verplicht had om Zondag niet
(der noodzaak van het Kamergebouw ge-
te maken, dan zou reeds Zondag de
pitting zij"1, gehouden. Nu zal dat naar
waarschijnlijkheid Maandagochtend ge
leden. Er wordt nog beweerd, dat mis-
jien hedenavond het einde komt, maar van
ffóchen kant althans rekent men op
Uitbetaling onderwijzerssalarissen.
Eet Tweede Kamerlid Van Zadelhof heeft
minister van onderwijs, kunsten en we
lschappen de vole inde vragen gesteld
I. Is het juist, dat eerst den 27en van elke
(and het geld, noodig voor de uitbetaling
i de onderwijzerssalarissen, door het rijk
t gestort bij de bank van de Vereeniging
i Nederlandsche gemeenten
j. Zoo ja, moet daarvan dan niet het gevolg
f en, dat vele kleine e gemeentebesturen,
1 niet over voldoende kasgeld beschikken,
■moeiliikheóe. geraken met de tijdige uit
lating va^ de onderwijzerssalarissen, waar-
Jidan ten slotte de betrokken onderwijzers
|wipe worden
I. Is het daarom niet mogelijk, dat de mi-
maatregelen neemt, dat de betrokken
jneentebesfcuren, evenals de rijksontvangers,
noodige gelden reeds den 24sten van de
|and ontvangen
Zoo ja, is de minister dan bereid maat-
lelen te nemen, die daartoe zullen kunnen
[den?
De Ziektewet.
Eü Kon. besluit is bepaald, dat de gelde-
fe büdrage door de Raden van Arbeid en
Uit het Engelsch
van
CHARLES GARVICE.
trein reed langzaam en Larry bewon-
pe het prachtige landschap. In de buurt
het stationnetje Roulcmaire werd het
mooier en nog romantischer. Tegen den
fond reed de trein een rotsspleet binnen die
Piep in een dal waarvan de wanden met
|nnen en korkenboomen begroeid waren en
J Wacht hielden over de lachende weilan-
fn en boomgaarden. Er liep een kabbelend
>je door, als een zilveren lint. Tegen
t zwakke blauw van de lucht steeg de rook
uit een paar huisjes die in de vallei
prspreid. waren. De avondnevel overwaasde
p hoornen en kleurde de heuvels zacht rood
5 grijs.
i zelfs op Larry's verontrust gemoed had
F schoone landschap een kalmeerenden
■Moed. Het plaatsje bezat slechts één hotel-
P6- een schilderachtig, rustiek gebouwtje
F er helder en aanlokkelijk uitzag. T)e
Pardin kwam naar buiten om hen te ver-
l^omen, zooals dat in Frankrijk de ge-
i is. Ze zei dat ze blij was dat meneer
|wam en dat het hotel en alles wat er bij
|°°rde tot zijn beschikking was. Wilde
Tjj-neer haar de eer aandoen een verfris-
te nemen Terwijl hij uitrustte zou
de erkende bedrijfsvereenigingen te storten
in het fonds, bedoeld in artikel 123, eerste lid,
der Ziektewet, op een vierde per duizend van
het loon, dat in het afgeloopen kalenderjaar
voor de premiebetaling in rekening is ge
bracht, is vastgesteld.
Art. 123 der Ziektewet bepaalt, dat er een
fonds wordt gevormd, waarvan de gelden be
stemd zijn tot het nemen of bevorderen van
maatregelen, welke strekken om ziekte van
ingevolge de ziektewet verzekerde personen te
voorkomen of welke de geneeskundige behan
deling ten goede komen.
„Ons Zeewezen".
Het Januari-nummer van ,.Ons Zeewezen"
(uitgave van de Uitgevers Mij „Amsterdam"
N.V. officieel orgaan van de vereeniging „Het
Nederlandsche Zeewezen") opent met een
historisch artikel van de hand van Johan M.
Palm Een reis van de Kaap naar Holland
in 1780 ontleend aan de mémoires van Wil
liam Hickey. Van de hand van J. Feenstra
vinden wij een humoristisch verhaal getiteld
Reiscomfort in Indië, waarin hij van de alles
behalve luxueuse passage op een Chineesch
bootje vertelt, terwijl de visscherij in Indie
behandeld wordt door H. Craandijk. Aan het
25-jarig jubileum van Van Nievelt Cou-
driaan's Stoomvaart Mij. wordt een artikel
gewijd. Verder bevat dit geïllustreerde num
mer wetenswaardigheden op scheepvaartge
bied, o.a. het portret van miss Stella G. Gale,
de eerste vrouwelijke havenmeester van Eu
ropa of misschien wel van de wereld.
De grondverschuiving op het baanvak
Rotterdam - Gouda.
Gisteren zijn in den spoordijk tusschen
Nieuwerkerk a.d. IJssel en Moordrecht 10
proefboringen gedaan, waarbij is gebleken,
dat onder het dijklichaam zich een veenlaag
van ongeveer zes meter dikte bevindt. De
boringen zullen worden voortgezet langs het
heele baanvak Rotterdam—Gouda. Indien
blijken mocht, dat' onder den geheelen weg
zich zulk een veenlaag bevindt, zal het noodig
zijn de geheele spoorbaan te reconstrueeren.
Met de proeven zullen eenige maanden ge
moeid zijn. Doordat de beide nieuw gelegde
wissels thans in gebruik zijn is het baanvak
waarover op enkel spoor wordt gereden inge
kort tot 3 K.M. De vertragingen zijn daar
door belangrijk beperkt. Gisteren is er geen
zand gestort om te zien of de baan zich al
weer had verzet. Er hebben zich op het lin
ker spoor nog enkele kleine verzakkingen
voorgedaan.
De Rotterdamsche telefoon verdraagt geen
zeelucht.
Sinds de stormen van de laatste dagen doet
zich, naar het „Rott. Nbld." meldt, bij de
Rotterdamsche telefoon een zeer eigenaardig
verschijnsel voor. Er schijnt met die stormen
een zout-vloed over de stad te zijn neerge
streken. Alle ruiten op het Noorwesten zien
er smerig uit en als men met den vinger over
den buitenkant van het venster 'strijkt en
men proeft even, dan is de zoutsmaak dade
lijk te onderkennen.
De zout-aanslag heeft voor onze telefoon
onaangename gevolgen. Alle isolatoren zijn
aangeslagen, met het gevolg dat alle buiten-
net-aansluitingen, Pernis, Alblasserdam;
den zijn kamer en diner in orde worden
gemaakt.
Larry dronk een glas uitstekenden wijn en
vroeg den weg naar het kasteel Roulemaire.
Toen ging hij op weg en na een poosje ge-
loopen te hebben, kwam hij in een vallei. Hij
hoorde het geluid van paardenhoeven, het
paard liep langzaam en Larry's scherpe ooren
stelden vast dat het dier kreupel liep. Ten
slotte zag hij het dier bij een kromming van
den weg. Er zat een dame op, maar ze hield
het hoofd gebogen, zoodat Larry haar gezicht
niet kon zien. Ze was vlakbij voor ze opkeek-
en hem opmerkte.
O monsieur, zei ze met een zucht van
verlichting. Mijn paard is mank gewor
den, kunt u misschien zoo vriendelijk zijn
om even te zien wat er aan de hand is Ik
denk dat hij een hoef heeft verloren. Ik zal
afstijgen.
Zeker, zei Larry. Hij nam zijn hoed af
en wilde een onderzoek gaan instellen. Maai
de dame steeg niet af, integendeel, ze bleef
rechtop zitten en keek hem aan. Ze werd
bleek en rood en haar lange wimpers gingen
zenuwachtig op en neer.
Haar zwijgen en onbewegelijke houding
deden hem verbaasd opkijken.
Zij lichtte de hand op en streek het haar
van haar voorhoofd en die kleine beweging
en het op en neer gaan van de wimpers, de
trotsche lijn van haar lippen, brachten hem
plotseling een lang vergeten beeld in de her
innering.
Lady Mary, zei hij zacht.
Ze werd heel bleek nu en moeilijk ade
mend boog ze zich voorover en richtte haar
Terbregge enz. verstoord zijn. Eén stevige re
genbui zou het euvel wegspoelen, maar daar
ziet het er op het oogenblik niet naar uit,
zoodat de telefoondienst de isolatoren wel
zal moeten laten schoonmaken.
Ook bij den rijkstelefoondienst heeft de
zoutvloed storend gewerkt. Tot heden kwam
een dérgr1>jk natuurverschijnsel alleen aan
de kust voor. Een bewijs hoe de onafgebro
ken stormvlagen „de zuivere zeelucht" tot
veertig en vijftig kilometers en nog verder
het land in hebben doorgewaaid.
Amsterdam in het uitbreidingsplan.
De trams uit de binnenstad
Middeleeuwsche communicatie met
industriestad. Vernietigend oordeel
der vreemdelingen. IJ-tunnel ur
gent. Felle 'concurrentie in het
winkelbedrijf. Theo Mann-Bouw-
meester als moeder én kunstenaresse.
Het komt maar hoogst zelden voor dat de
Amsterdamsche raad officieus vergadert.
Dezer dagen is dit echter het geval,
omdat de aanstaande behandeling van het
uitbreidingsplan het noodzakelijk maakt, dat
de raad vooraf deskundig wordt ingelicht.
Met dit plan staan gewichtige kwesties in
clausaal verband, allereerst de regeling van
het thans zoo belemmerend tramverkeer in
de binnenstad. Er zijn raadsleden, voorstan
ders van radicale maatregelen, die daar alle
trams zouden w' '.en doen verdwijnen en door
autobussen vervangen.
Voorts is van actueel belang het vraagstuk
der verbinding met het over-IJsche-Amster-
dam (Noord), waar zich een zoo uitgebreid
en druk bevolkt stadsdeel heeft gevormd, dat
een oplossing in een of anderen vorm niet
langer kan uitblijven.
Men behoeft niet bepaald deskundig te zijn,
om tot de conclude te komep, dat een tunnel
door het IJ hier ten slotte de eenig mogelijke
oplossing zal Mij ken.
Wij en velen met ons zijn altijd te
genstanders geweest van de annexatie der
over-IJsche dorpen en bouw van een nieuw
Amsterdam aldaar, omdat we voorzagen, dat
de communicatie met dit stadsdeel millioe-
nen zou verslinden, terwijl er elders nog vol
doende gelegenheid tot expansie bleef.
Men heeft de consequentie van deze uit
breiding dan ook niet durven aanvaarden en
daarom alle eenigszins ingrijpende plannen
voor een behoorlijke verbinding met Noord
„in overweging gehouden", d.w.z. ter zijde ge
legd, van welke struisvogelpolitiek de bewo
ners van de overzijde de dupe zijn geworden.
Maar ook de bewoners van het niet-ge-
iêoleerde Amsterdam lijden onder het euvel.
Successievelijk toch zijn voor fabrieken en
blijven ondanksalle huishoudelijke arbeid
I gaaf, zacht en blank door
oogen strak op zijn gezicht. Toen mompelde
ze Larry
HOOFDSTUK XIX.
Het eerste oogenblik dacht Larry dat hij
droomde en dat dit visioen een gevolg was
van den slag op zijn hoofd. Maar al spoedig
begreep hij dat ze daar in levende lijve voor
hem stond en dat hij, als ze" weer begon te
spreken, de stem zou hooren die hem al die
jaren door had vervolgd. Zijn hart sprong
op van verbijsterende vreugde en hij kon
geen woorden vinden.
Dus je bent het werkelijk vroeg ze
tenslotte.
Ja, ik ben het, zei hij en de storm van
zijn gevoelens overweldigde hem zoo dat hij
zich moest vastgrijpen aan den teugel om
niet te wankelen. Ik logeer in de herberg.
Ik ben juist aangekomen als u tien minu
ten geleden was voorbijgekomen, zou ik u
niet ontmoet hebben. Wat ziet u er goed uit,
voegde hij er aan toe en als in zich zelf
mompelde hij En wat bent u mooi
Ze glimlachte een beetje bedroefd, naar
het hem leek.
Zoo, maar jij Larry, jij ziet bleek en
vermoeid.
Ik heb een lange reis achter den rug.
Zoo, je moet er me alles van vertellen.
Hij bleef haar maar steeds aankijken als
of hij verwachtte dat ze als een geest weer
zou verdwijnen. Toen zei hij
Woont u hier, lady Mary
Ja, ik logeer hier.
Bij vrienden
Ja, zei ze, het is een bezoek, an ze
bereidingswerkplaatsen van eenigen omvang
geen vergunningen meer verleend in de bin
nenstad, zoodat deze zich verplaatsten naar
de overzijde van het IJ, een uit gezond
heidsoogpunt zeer toe te juichen maatregel,
mits daarbij voldoende rekening ware gehou
den met de eischen van het verkeer tusschen
stad en overzijde.
Deze nu zijn „en bagatelle" behandeld en
zoo ondervinden ook de honderden die ge
noodzaakt zijn in de nieuwe industriestad te
werken, doch er niet willen of kunnen wonen,
den ondragelijken last dezér ongelukkige ver
binding.
Voor de vreemdelingen waarin men on
wetend al geen behagen scheptvormt de
door ons geschetste wantoestand een bijzon
dere attractie. Komen zij echter in hotel of
café tot de ontnuchterende wetenschap, dat
dit „Venetiaansch verkeer" te water niet zijn
oorzaak vindt in het attractioneele van de
hoofdstad voor de omliggende steden en dor
pen, maar dat het de Amsterdammers zijn,
die op deze middeleeuwsche wijze (behoudens
een gebrekkige busverbinding) van hun
werkplaats naar hun woning worden getrans
porteerd, dan noemen zij dit belachelijk en
een moderne handelsstad onwaardig.
Wij zagen op een der avonden van deze
week een groep Duitsche toeristen, studenten
van een technische universiteit, langen tijd
over het hekwerk van de Prins Hendrikkade
geleund. Onophoudelijk vaarden daar de
stoombooten, watertaxi's en kleine sloepen
voorbij", waarop zich in striemende regen- en
stormvlagen de werkers en werksters van de
overzijde bevonden. De meesten dezer boot
jes, behalve de watertaxi's der nuergegoeden,
hebben maar een kleine (of geen) binnen
ruimte. zo' lat deze menschen. die meest al
len uit oververhitte lokaliteiten komen, ver
plicht zijn 's morgens vroeg en 's middags
laat op het open dek plaats te nemen. Ook
de gemeent°-overzetponten op eenige punten
van het IJ toestand als wijlen Katerveer
bieden geen voldoende beschutting.
Rekent men hierbij nog de vele stormach
tige dagen van dezen wispelturiger! winter,
de meestal ondoordringbare duisternis op het
IJ en de omstandigheid, dat de arbeiders die
van de overzijde komen, na hun aller amu
santst watertochtje in Amsterdam dikwijls
nog ee~ klein uur moeten trammen, dan kan
men zonder overdrijving zeggen, dat deze
menschen „een zuur stukje brood verdienen".
De Duitsche toeristen waren over deze
wantoestanden in een groote handelsstad dan
ook slecht te spreken. „Dat is een toren bou
wen, zonder fundeering" zei een hunner
terecht. „Een tunnel of brug zou eerst ge
bouwd moeten zijn, en dan de stad aangelegd,
zóó althans doen wij in Duitschland. Eerst is
de luchthaven gebouwd en toen de Zeppelin".
Natuurlijk,.Deutschland über alles",
en men zou geen hervorragend Duitscher zijn,
wanneer men de critiek op andere volken
spaarde.
Maar weerleggen durfden we ditmaal niet,
dat wat de verbinding tusschen de stad en
het over 't IJ gelegen gebied betreft, Am
sterdam zich sedert jaar en dag op haar
smalste smalst vertoont
De onderlinge felle concurrentie in het win
kelbedrijf neemt <"e laatste jaren ook hier ter
stede verontrustende proporties aan.
Wanneer men in het centrum de kostbare
sloeg haar oogen even neer. Toen keek ze
hem weer kalm aan. Het is een mooie
streek, zei ze, en het doet me denken aan
Ravenford.
Zeker, daar lijkt het wel wat op. Oh.
maar neemt u me niet kwallik, ik vergat uw
paard. Als u even wilt afstijgen.
Hij wilde haar helpen, maar ze sprong
vlug en handig uit den zadel en kwam bij
den kop van het paard stadh.
Larry vond spoedig de oorzaak van de
mankheid.
Hij heeft een van zijn Ijzers verloren,
zei hij.
Er is een smid vlak bij de herberg,
merkte ze op.
Ik zal het paard wel even meenemen,
zei hij.
Maar met een vlugge beweging, alsof ze
ineens aan iets dacht, hield ze hem terug.
Neen, ik zal hem zelf wel meenemen.
Wil je hier even wachten
Larry verwonderde zich een beetje over
haar weigering, maar zette zich gehoorzaam
op de bemoste helling van de brug. die het
beekje overspande.
Ze kwam vrij spoedig terug en ging naast
hem zitten. Ze was kalm en teheerscht, zoo
als vroeger om haar lippen en In de don
kere, fluweelen oogen was een zachte lach.
Nu, Larry, vroeg ze, vertel me nu
eens wat van je avonturen. Ben je al in
Ravenford geweest Heb je Reuben al op
gezocht
Larry schudde het hoofd en begon een
uitvoerig verhaal over zijn wederwaardig
heden. Toen hij klaar was, vroeg ze
voor Uw
verbouwingen der groote magazijnen ziet,
waarvan het hoofddoel is elkaar in uiterlijk
aanzien en comfort te overvleugelen, vraagt
men zich wel eens af waar het met deze ge
forceerde grootdoenerij op den duur heen
moet. De twee bekende confectiefirma's op
den Nieuwendijk, C. en A. en v. H., die reeds
in procedure gewikkeld zijn wegens unfaire
handelingen (het opzettelijk laten wegkoopen
van étalagegoederen), bekampen elkaar
figuurlijk gesproken op leven en dood.
Toen het onlangs bekend werd, dat de firma
v. H. het enorme bazargebouw aan den Nieu-
wendijk had aangekocht voor de verplaatsing
harer zaken, kochten C. en A. de halve Pas
sage aldaar aan voor een nieuwe uitbreiding
der twee reeds estaande magazijnen. Na den
verbouw kan de firma nu etaleeren op 't
Damrak, in de Passage en aan den Nieuwen-
dük. Soortgelijke concurrente openbaart zich
ook in het gewone winkel- en hotelbedrijf, als
de Hema-onderneming, den valuta-sigaren-
handel e.d.
Op 't gebied d - reclame blijft men in dit
opzicht niet ten achter, maar zij is van
vreedzamer strekking en heeft ook wel haar
vermakelijke zijde.
Zoo etaleert een voornaam magazijn in
heerenkleeding op den Nieuwendijk thans
een colectie artistiek bewerkte wassen pop
pen, gekleed in elegante zomercostuums,
waarvan het zonderling physionomie de
algemeene aanda-.ht trekt. Men ziet er „hce-
ren" onder met een zwaar gefronst z.g. dub
bel voorhoofd, en scheef getrokken mond,
met chronisch verwonderd s arende oogen en
on-aesthetisch dikke lippen. Heeren met neu
zen hi allerlei formaat, vriendelijke en norscli
uitziende heeren, heeren met een doordrln-
genden en hr~ en met een half-idioten blik,
kortom, een expositie van gelaatsuitdrukkin
gen zooals men wel eens in 't publiek maar
zelden in een etalage ziet. De bedoeling van
de reclame is natuurlijk al deze mislukte
menschen kunnen we zóó kleeden, dat ze ia
ieder geval n g iets toonen.
Het doel van de reclame is ook in ander
opzicht bereikt, volkomen bereikt't publiek
maakt 's avonds queue voor de .malle" éta
lage, zoodat Ie politie er aan te pas most
komen, cn onder algemeene vroolijkheid
worden gewiagde zinspelingen gemaakt op
in de politiek en stad bekende persoonlijkhe
den. zelfs de kleine man „met het confectie -
pakkie an" wordt er bij bezongen/
C den Dam tracht een onzer voornaamste
margarinefabrieken het publiek voor haar
product te interresseeren door geregelde bi
oscoopvoorstellingen in miniatuur, waardoor
men van uit de vitrine het bedrijf in volle
werking ziet. Inmiddels demonstreeren op
den Dam sandwich-mannen, van de concur-
reerende zuivelfabrieken, met reclameborden
waarop 't uitdagend motto „Natuurboter is
nooit te vervangen".
Een op deze reclame jaloersch geworden
kruidenier in de nabijgelegen zijstraat, die
Toen je kort geleden in Londen was heb
je toen misschien ook op een avond in Pic
cadilly gewandeld en daar iemand die een
armband van een dame wilde ontstelen, van
een auto geslagen
Dus u was het toch riep hij met een
kleur van plezier.
Ze knikte.
Ja, vreemd nietwaar? Weet je wel dat
het de tweede keer in ons leven was Ik ben
blij dat ik nu gelegenheid heb om je te be
danken en dat doe ik bij dezq.
Ze zei het met een lichten blos en neerge
slagen oogen.
Toen viel er een oogenblik stilte. Beiden
dachten terug aan de dagen toen ze nog
kinderen waren en den geheelen tijd zat ze
hem aan te kijken zonder dat hij het merkte;
hij had iets gedistingeerds en maakte een
vertrouwingswekkenden indruk, oordeelde ze*
Ja, hij was in alle opzichten een heer, een
heer die haar gelijke kon zijn.
En Larry van zijn kant stelde vast dat het
mooie kind opgegroeid was tot een knappo
jonge vrouw.
Maar Larry, zei ze ten slotte, je hebt
mij een heeleboel verteld, maar nog niet Jhoo
je hier zoo verzeild bent geraakt.
Ik moet naar een kasteel hier in de
buurt dat Roulemaire heet.
Ze sprong op en wendde haar gezicht af.
Naar Roulemaire Waarom naar Rou
lemaire vroeg ze.
Ik moet iemand spreken. Kent u Rou
lemaire vroeg Larry.
Ja zeker, daar logeer ik op het oogen
blik.,.. (Wordt vervolgd.)