Vlissiigsche Courant
TWEEDE BLAD
GEMEENTEBESTUUR
OP REIS NAAR HET ZUIDEN
FEUILLETON
LIEFDE DE LEID-STER
INGEZONDEN STUKKEN
KLEINVEETEELT
PARIJSCHE MODEBRIEVEN
van de
van
Dinsdag 14 Januari 1930. No. 11.
DIENSTPLICHT.
Inspectie.
De Burgemeester van Vlissingen maakt
bekend, dat behoudens onvoorziene omstan
digheden, in JUNI a.s. het jaarlijksch onder
zoek zal plaats hebben voor de gewone
dienstplichtigen der landmacht van de lich
tingen 1918 en 1921.
Plaats en tyd van het onderzoek zullen
liader worden aangekondigd.
Vlissingen, 13 Januari 1930.
De Burgemeester voornoemd,
VAN WOELDEREN.
MEDISCHE POLITIE.
De Burgemeester van Vlissingen,
brengt ter openbare kennis,
dat blijkens bij hem ingekomen ambtsbe
richt de besmetverklaring van de haven van
Port-Said wegens pest is ingetrokken.
Vlissingen, 14 Januari 1930.
De Burgemeester voornoemd,
VAN WOELDEREN.
Een geschiedkundige herinnering.
De stad Saloniki. Afgebroken
minarets en de verboden muezzin.
Het ivoningenvraagstuk.
(Van onzen reizenden correspondent.)
Saloniki, December.
Als men per trein feist van Fiorina naar
Saloniki, doorkruist men een groot deel van
Grieksch Macedonië, dorre, kale bergen met
dozijnen tunnels, hoogvlakten, maar in het
algemeen daalt men, want Fiorina ligt ruim
zevenhonderd meter boven den zeespiegel.
Ook komt men in een ander klimaat over den
afstand van tweehonderd kilometers, die de
twee steden van elkander scheiden. Terwijl
de bewoners van Fiorina reeds door de sneeuw
yraden, zitten die van Saloniki nog vóór de
café's aan den zeeboulevard in een zomer-
fctmosfeer.
Het gebied, waardoor de spoorweg loopt, is
dim bevolkt. Bij de weinige stadjes en dor
pen ziet men steeds weder groepen nieuwe
huizende meeste zijn bewoond door immi
granten en men krijgt een grootschen indruk
van het enorme werk, dat het kleine Grieken
land voor de uit Turkije gekomen Grieken
moest verrichten. Er zijn echter ook dorpen
met nieuwe huizen, die niet door immigranten
zijn bewoond. Het zijn de huizen, die door
granaten en vuur werden verwoest. Ook hier
immers woedde de groote oorlog. Aan de eene
zijde stonden de Duitschers, de Oostenrijkers,
de Hongaren, Turken en Bulgaren, aan de
andere zijde de Grieken en de andere geal
lieerden, die aanvankelijk werden aangevoerd
door den Franschen generaal Sarrail. Toen
echter de centralen waren doorgedrongen tot
op enkele tientallen kilometers van Saloniki,
werd deze generaal vervangen door den
Franschen generaal Franchet d'Esferey, die
heel spoedig de krijgskansen deed keeren.
Als men in den avond Saloniki nadert, doet
de stad denken aan een reusachtige illumi
natie. Voor een deel is ze namelijk tegen berg
hellingen opgebouwd en 's avonds maakt dit,
op een afstand gezien, met de duizenden
lichtjes een feeëriek effect.
Saloniki was eenmaal de droom van alle
Serviërs. Daar zou hun land den uitweg naar
zee moeten vinden, die de Oostenrijkers hun
steeds versperden om het kleine Servië eco
Uit het Engelsch
van
CHARLES GARVICE.
27)
Toen hij in het hotel kwam, vond hy een
brief van mr. Welford, den juwelier, waarin
deze hem meedeelde dat zijn compagnon
terug was en dat hij Darnley den volgenden
morgen verwachtte, doch hij voegde erbij
„Ik ben er zeker van dat mijn compagnon,
evenals ik zelf, precies zal willen weten hoe
u aan zoo'n groote hoeveelheid van deze
kostbare steenen komt."
Larry haalde de schouders op en stak den
brief in zijn zak. Hij voelde zich eigenaardig
rusteloos en had heelemaal geen slaap. De
kleine kamer werkte op zijn zenuwen.
De gelijkenis van de dame in den auto met
lady Mary had hem onrustig gemaakt. 'Hij
ging naar beneden, de straat weer op. Er
waren in deze buurt niet veel menschen
meer op straat, maar tenslotte kwam hij in
een drukker gedeelte en zonder dat hij wist
v/aar hij was liep hij door Holborn haar het
smerige Savon Dales.
Savon Dales is geen paradijs en allerminst
een buurt die men kiest voor avondwande
lingen, maar Larry, die op zijn reizen be
langstelling had gekregen voor het doen en
drijven in de volksbuurten jvan de steden,
keek geïnteresseerd naar de vuile huizen,
nomisch aan de keel te kunnen houden. Toen
de stad aan Griekenland kwam, was de te
leurstelling in Servië zeer groot. Weliswaar
kreeg dit land na den wereldoorlog een deel
van de kust der Adriatische Zee, doch deze
zee kan in oorlogstijd zeer gemakkelijk door
de Italianen worden afgesperd, waardoor de
Zuid-Slavische havens dan van geen nut
meer zijn. Daartegenover kan Zuid-Slavië
met zijn ondërzeebooten de zee zeer gevaar
lijk maken voor de Italianen. Zuid-Slavië
heeft in het fjordenland prachtige uitval-
havens en het is om deze reden dat Italië
plotseling zoo'n sterk voorstander is van de
algemeene afschaffing der onderzeebooten!
Saloniki is een stad vol leven en beweging,
waartoe de talrijke Joden, die hier wonen,
niet weinig bijdragen. De omgangstaal dezer
Joden is het Spaansch. Daardoor leeren ze
gemakkelijk Fransch en deze taal is hier zóó
algemeen, dat er drie Fransche dagbladen
verschijnen. Eigenaardig is de bouw van een
deel der groote winkelhuizen. Het zijn enorme
gebouwen met een soort passages, overdekte
gangen, waar zich weder winkeltjes bevinden,
wat min of meer doet denken aan de over
dekte straten in Arabische steden, alleen
ontbreken de decoratieve Arabieren met hun
fantastische kleeding.
De haven van Saloniki is vrij belangrijk en
er komen ook geregeld Nederlandsche sche
pen. De lading en lossing is tamelijk om
slachtig, daar in de vrijhaven de schepen niet
dadelijk aan de kade kunnen meeren, zoodat
de lading en lossing moet geschieden dopr
kleine vaartuigen.
Langs de zee loopt een breede boulevard
met café's en enkele hotels. Van hier heeft
men een heerlijk uitzicht over de zee en op
de bergachtige kust. By helder weder zijn ook
de eeuwig besneeuwde toppen zichtbaar der
Olypos, vanwaar eenmaal volgens de oude
Grieken, de Goden de wereld bestierden. Qp
de dagen dat het minder helder is, zijn deze
toppen onzichtbaar, doch als 's avonds de zon
achter den Olympus ondergaat, ziet men
plotseling machtig de donkere silhouetten der
bergen. Dan is de Olympus het indrukwek
kendst en kan men begrijpen, dat de oude
Grieken dat gebergte voor het verblijf der
Goden hielden.
De zeeboulevard is door de gebouwen tegen
de van het Noorden komende koude winden
beschut en als de zon schijnt zitten ook in
December de menschen er vóór de café's bui
ten en het is er dan vaak zóó warm, dat men
zijn overjas moet losgooien.
De stad is, als zoovele andere steden op
den Balkan, een méngelmoes van oud en
nieuw. In sommige hoofdstraten vindt men
nog kleine, houten barakken, die als winkel
tjes of restaurants dienst dóen, en zóó klein
zijn deze zaakjes, dat men niet begrijpt hoe
iemand er zijn bestaan in kan vinden. Daar
naast verrijzen dan soms enorme nieuwe ge
bouwen. Een deel der stad, het centrum, is
reeds bijna gereed. Prachtige, groote maga
zijnen herinneren aan West-Europa, maar op
enkele plaatsen ontbreekt nog het plaveisel.
Het is weder, als Belgrado, Skoplje, Tlrane,
een moderne stad in wording. Nu de Turken
er verdreven zijn, staan vele moskeeën leeg,
nutteloos, en de minarets zijn verdwenen, af
gebroken, enkele slechts gedeeltelijk, zoodat
alleen het bovenstuk ontbreekt. De muezzin
kan er niet meer dë geloovigen oproepen tot
het gebed. Eigenaardig, dat een der meest
verbreide godsdiensten zoo in verdrukking
komt, zelfs in Turkije, waar, naar ik hier in
de bladen las, de muezzin, de man, die van de
minaret de uren des gebeds afroept, door dp
zeer moderne regeering is verboden. In Zuid-
Slavië genieten de Mohamedanen grooter
vrijheid daar staan nog in verschillende ste
den de minarets en roepen als van ouds de
muezzins van de transen.
Zijn in de vroeger Turksche gebieden de
moskeeën tot verval gedoemd, daartegenover
zijn vele nieuwe Grieksch-orthodoxe kerken
verrezen, voor een deel imposante gebouwen,
die de zege der Grieken symboliseeren. De be
volking heeft daartoe met geestdrift bijge
dragen, niet uit zuiveren godsdienstzin, doch
meer nog uit nationalen trots. De godsdienst
hier is ook. een politieke aangelegenheid,
want hij beslist over de nationaliteit. Een
Mohamedaan is hier een Turk, een Grieksch-
orthodoxe een Griek, wat ook hun afkomst
moge zyn.
naar de vuile straten en naar de schaduw
achtige individuen die hem voorbij gingen
en die zich snel uit de voeten maakten als
hun natuurlyke vyand, de politieagent, op
doemde.
Op den hoek van een van de smalle stra
ten zag hy een ouden man uit een huis ko
men en de straat oversteken. Toen de oude
man Larry in de gaten kreeg bleef hij stil
staan en keek hem aan. Het was een magere
oude man met een gerimpeld gezicht. Nie
mand anders dan de Snapper I Hij zag er
nog roofvogelachtiger uit dan vroeger. Na
tuurlijk herkende hij Larry eerst niet. Maar
iets in het gezicht en de houding van den
goedgekleeden vreemdeling trok zijn aan
dacht. En nadenkend wreef hij zijn kin,
terwijl hij verder liep. Larry ging de straat
verder af, stak onderweg een sigaar op en
terwijl hij dat deed kwam een kind uit een
steegje, een klein meisje dat haar vies
schortje voor haar oogen hield en bitter
snikte. En ze scheen te veel in beslag geno
men door haar verdriet, om den voorbijgan
ger op te merken, want ze bonsde tegen
hem aan.
Hallo, zei hij vriendelijk, want hij hield
veel van kinderen en hy kon niet zien dat
ze verdriet hadden. Wat is er aan de
hand, kleine meid
Ze snikte nog harder, maar ten slotte
kwam er uit
Moeder heeft me geslagen.
Och, zei Larry, waarom Heb je iets
uitgehaald
Omdat.... omdat ik het geld verloren"
heb van de lucifers
Het leven te Saloniki is alleen duur door
het woningvraagstuk. Zelfs in middelsoort
hotels verhuurt men daarom bedden en geen
kamers. Twee, drie, vier bedden staan op één
kamer en wil men deze voor zichzelf alleen
hebben, dan moet men voorx al die bedden
betalen. Een onderdak in een privaat huis is
niet duur, maar de menschen verlangen, dat
men voor minstens zes maanden tegelijk
huurt en vooruit betaalt voor al dien tijd.
Het leven in de restaurants is daarentegen
goedkoop. Voor tachtig Nederlandsche centen,
vier-en-twintig drahmi, kan men al een heel
aardig diner a la carte met een glas wijn
krijgen. En voor visch-liefhebbers is Saloniki
een ideaal-stad. Dozijnen visschers varen van
hier uit en in vele restaurants wordt de visch
dadelijk vanuit zee binnengebracht. De visch-
soorten die men hier eet, ken ik grootendeels
niet, doch de smaak doet sterk denken aan
onze Zuiderzee-visch. Behalve de talrijke
restaurants vindt men overal in de stad een
soort melksalons, waar men, behalve warme
melk, allerlei Turksche zoetigheden en ook
gekookte eieren, boter en brood kan krijgen.
Deze zaken worden bijna alle gedreven door
Albaneezen, wier specialiteit dat is.
Een eigenaardige stad is Saloniki, ware het
alleen door het leven in de café's, die van
's morgens vroeg tot 's avonds laat vol bezet
zijn de bewoners van Saloniki schijnen zeer
veel tijd te hebben en met verbazing vroeg
ik me dikwijls af, waarvan al deze koffie
drinkende menschen toch leven.
J. K. BREDERODE.
Buiten verantwoordelijkheid der redactie
De copic wordt niet teruggegeven
Mijnheer de Redacteur,
Even wil ik nog in het kort mijnheer Van
Spanning van antwoord dienen. Op mijn
vraag hoeveel arbeiders zonder speciale vak
kennis een uurloon hebben van 64 cent plus
20 extra, kon hij my niet antwoorden en
gaf mij den raad, de directie der Kon.
Maatschappij „de Schelde" daarover op te
bellen. Terwijl mijnheer Van Spanning in
zijn laatste betoog zelf schreef, dat hij juist
zeer goed omtrent de loonen, die in ons "land
en te Vlissingen betaald worden op de hoogte
is. Rijm dat nu maar eens met elkaar.
Dan wat betreft de handigheid van hun
voorgangers in de vakbeweging. Ja, mijnheer
Van Spanning, of de moderne vakbeweging
leiders handig zijn geweest en nog zijn Ge
loof het maar, vooral voor het dik maken van
hun eigen portemonnaies.
Als Van Spanning even handig wordt als
zijn voorgangers, dan krijgt hij evenals Jan
Oudegeest c.s. ook een droog plekje in 's we
relds zwijnenstal.
U, Mijnheer de Redacteur, dankend voor
de plaatsing,
«7. v d. BERG.
Zand.
Wij spraken altijd maar over zand, droog
zand in de ren om in te kroelen en in te
baden. Wat wij echter wel wisten, maar tot
nog toe niet zoo bepaald uitspraken, was en
is het groote onbetaalbare nut van het zand
voor de spijsvertering, voor de instandhou
ding en versterking der inwendige organen
van onze huisdieren. We weten niet en vra
gen er ook niet naar of men in deze bedoeling
het nut van zand reeds vroeger in de pluim
veeliteratuur heeft besproken. Wat we hier
bedoelen berust op eenvoudige eigen waarne
mingen, die men dus te beschouwen heeft als
een greep uit de praktijk. We gaan hier niet
wetenschappelijk spreken over de scheikun
dige analyses van het zand, we willen alleen
hier praktisch in het licht stellen dat zand
onmisbaar is bij de voeding van ons pluim
vee. Wat is per slot van rekening de weten
schap anders dan een handige combinatie
van ervaringen. Ervaringen nu kan iedereen
opdoen, hij behoeft daartoe niet een bepaalde
wetenschappelijke school doorgemaakt te
Larry nam haar bij de kin en keek haar in
het gezicht. Toen tastte hij in zijn zak en gaf
haar een geldstuk.
Hier, zei hy vriendelijk, ga maar
gauw naar huis, jongejuffrouw.
Het kiiïd rende weg met een huilerig
Dankie wél, meneer. God zegen je.
Toen. ze weer in haar steegje kwam, keek
ze om en grinnikte, triomfantelijk. Juist wil
de ze wegloopen toen een hand als een klauw
haar bij de schouders greep.
De Snapper beet haar dreigend in het oor
Ik heb je wel gezien, wat heb je weg
gepakt Geef hier, verduiveld kind of ik zal
een smeris roepen. Sta niet te liegen. Wat
heb je uit zyn zak gehaald
Het meisje dat zich had gebukt om het uit.
haar zakje te halen, stootte eenige vloeken
uit. Ze duwde een brief in de hand van den
Slapper, rukte zich los en vloekte nog eens
flink. Toen verdween ze uit het gezicht.
De Snapper draaide den brief naar het
licht van de lantaarn en las de mededeelin-
gen van Welford. Zyn oogen glinsterden en
hij mompelde. Hij stond te mompelen zooals
hij gedaan had op den dag toen Larry hem
voor het eerst had gezien. „Kostbare ju-
weelen. O
Hy slenterde naar het eind van het steegje
en zag Larry juist om den hoek verdwijnen,
onbewust van het feit dat zijn oude vijand
hem op het spoor was. Hij miste den brief
niet, om de eenvoudige reden dat hij dien
niet noodig had.
Op den afgesproken tijd ging hy naar de
firma Welford en Green. Ze namen Larry
een soort verhoor af, want de twee 'oude
hebben. Het kwam toch al meermalen voor,
dat een leek met andere oogen ziet dan de
geleerde en een nieuwen weg ontdekt om tot
de juiste waarheid te komen.
Maar apropos, het zand
Het blijkt, dat het dierlijk lichaam zand
noodig heeft en dat het gebrek aan die stof
nadeelige gevolgen na zich sleept. Het oude
spreekwoord zand schuurt de maag, is
steeds een waar woord gebleken. By kooi-
vogels, hoenders en duiven krijgt het geve-
derte een ruig, leelijk en dof aanzien, zoodra
de dieren moeten leven zonder gebruik te
maken van deze zoo algemeen verbreide stof.
Ook heeft men waargenomen, dat voor de te
genwoordig ook in farms aangefokte struis
vogels zand onmisbaar is om de fraaie veeren
te verkrijgerHoe zandiger de bodem van die
struisenfarms zyn, hoe meer overeenkomend
met de zandwoestijnen, des te rijker veeront-
wikkeling.
Het zuivere zeezand of bij hoenders, kal
koenen, pauwen, fazanten en duiven ook het
rivierzand, zal wel gedeeltelijk in het lichaam
omgezet worden en tevens een reinigenden
prikkel teweeg brengen in het geheele orga
nisme. Er wordt zelfs in natuurgeneeskundige
geschriften voor ons menschen op het nut
van een weinig zand inwendig gewezen er er
zijn meerdere voorbeelden, dat bij een zeer
gebrekkigen afvoer een weinig fijn zand de
overwinning behaalde op allerlei andere
soms niet onschuldige geneesmiddelen. De
natuurgeneeswijze beveelt dan ook het eten
van ongebuild tarwebrood steeds ook daarom
aan, omdat aan de omhulsels of zemelen der
tarwekorrels altijd eenige zanddeeltjes han
gen, hetgeen bij gebuild meel en bloem niet
het geval is.
Een party kuikens, wien op harden aard
bodem het zand onthouden wordt, die hun
voer niet van uit een zandlaag moeten op
krabben, zullen ruig en leelijk in de veeren
blijven, gebrekkig doorruien en slecht op
groeien.
In de vogelkooi zonder zand op den bodem
ziet men nooit anders dan aan veerziekte
lijdende lustelooze vogels. Ook honden en
katten in huis, ja zelfs soms op een boven
huis gehouden, hunnen op.den duur niet ge
zond blijven, als niet een weinig zand in hun
eten terecht kom1:. Denken we deze dieren in
hun natuur staat terug, dan zal hun voedsel,
namelijk levende prooi, steeds door het
zand gesleept'worden voordat deze verslon
den wordt.
Hoewel slohts een zeer klein deel van het
opgenomen zand in het lichaam door de ver
teringssappen ontbonden of opgelost schijnt
te worden er er dus maar weinig van in het
bloed overgaat, werkt gewis het zand meer
mechanisch. Met 'n vergrootglas bezien, blijkt
zand te bestaan uit uiterst kleine steentjes
van allerlei vorm die op de wanden der maag
en darmen gewis een heilzame wrijving,
schuring en prikkel uitoefenen. Ook schijnt
zand des-infecteerend te werken. In zandige
streken is de lucht altijd rein. Het zand werkt
zuiverend in de atmosfeer. Misschien wei'kt
het inwendig ook wel zuiverend op het bloed.
In ons belang voor het algemeen welzijn
van ons pluimvee en andere huisdieren, zorge
men voor een geregelde aanvulling, vernieu
wing van den z zuiver mogelijken zandbo
dem, waarop de dieren hun leven moeten
slijten, waarop zij hun voer moeten zoeken
door vlijtig krabben en wroeten.
JANUARI IN PARIJS.
Het is in dezen tijd van het jaar dat men
Parijs op z'n best ziet. Wanneer om vier uur
de lichtjes opgaan, schitteren de winkels in
hun mooiste kleuren. Het is één en al weelde
van bont, juweelen, partytoiletten, fijn
schoeisel en luxe-artikelen.
Om de nieuwste snufjes te zien dragen,
behoeft ge slechts 's middags in een der
voornaame restaurants, of, beter nog, bij een
mondaine vriendin te gaan theedrinken. In
teresseert men zich voor avondtoiletten, zoo
is een bezoek aan de groote Opéra of de „Co-
médie frangaise" aan te bevelen.
Er worden zelfs nieuwe gelegenheden ge
schapen om met mooie toiletten en chique
heeren konden er niet toe besluiten om
robijnen, waarvan Larry hun er eenigen van
getoond had, te koopen zonder nadere in
lichtingen en referenties. En, zoo gaven zij
bedekt te kennen, dat als Larry deze ver
strekken kon, zij nog wel eenigen tijd voor
hun besluit noodig zouden hebben.
Ik geloof dat u niet bekend bent met
de Engelsche methode van zaken doen,
meneer Darnley, zei mr. Welford met een
hoogmoedig lachje.
Dit bracht Larry er toe te zeggen
Ja, dan kan wel. Ik ben gewoon aan
de Amerikaansche methode. Als je idee hebt
om iets te verkoopen dan ga je naar den
man waarmee je zaken wilt doen en je praat
er met hem over. En dan steekt hij een si
gaar op en hij biedt je er een aanOh
neen, ik wil niet rooken, dank u, zei Larry
afwerend, ik vertel u alleen hoe wij in
Amerika zaken doen, misschien stelt u daar
belang in. Dus, zoo onder het rooken luistert
hij en als je klaar bent zegt hij Nou, ik
zie er niets in, schiet maar op, ik heb nog
meer te doen, of hij zegtja daar zit wel
wat in ik geef je zóóveel en dan begint de
handel. Zoo doen we bij ons zaken en u moet
me niet kwalyk nemen maar daar houd ik
van. Ik ben nu al driemaal hier geweest en
ik heb geduldig, of liever ongeduldig, ge
wacht en we zyn nog net zoo ver als toen we
begonnen. Geeft u mij de monsters maar
en.
De jongste compagnon haalde de monsters
met een verontwaardigd gezicht.
Dank u. het s'pyt nie dat ik zooveel van
uw l:jd in b:slag heb moeten nemen 'en dat'
mantels voor den dag te komen. Hebt ge al
eens gehoord van het „avant-déjeuner"
Dat is het uurtje tusschen twaalf en één, dus
vóór dat de Parisier.ne haar middagmaal
gebruikt. Dan komt ze met haar vriendinnen
in een fijn restaurant of by een chiquen con-
fiseur tezamen om een cocktail te drinken of
een portie heerlijke schelpdieren te verorbe
ren, waaraan Parys zoo ryk is. Voor deze
gelegenheid en daar is het feitelijk om te
doen heeft ze een tusschen-toilet noodig.
Men kan niet meer zoo eenvoudig gekleed
zijn als 's morgens vroeg en tóch ook weer
niet zoo elegant als 's middag".. Men draagt
dan bijv. een mooien mantel van een nieuw
soort velours de laine, in breede strepen
beige en bruin. Door het wollige van het
weefsel zijn de strepen niet zoo sterk ge
scheiden als bij een gladde stof, hetgeen er
juist een aardig effect aan geeft. Japonne
tjes van Schotsch fluweel in safier-blauw
met roode en zwarte strepen worden ook
als tusschen-toiletten gerekeri. Ze zijn een
voudig gemaakt, zonder garneering. Een goe
de toepassing van de stof, jn verschillende
richtingen, geeft de noodige versiering. Ook
fijne wollen toiletjes worden genomen, met
een ingezette garneering van 'fluweel aan den
hals, die op zy in een platte strik eindigt.
IJS-MODE.
Wat is het Jimaat toch wisselvallig in
Holland Dat bemerk je het best als je in
het buitenland verblijft. Nog pas kort gele
den schreef mij een lezeres, die buiten woont,
dat het weer buitengewoon zacht bleef. In
haar tuin had zelfs een jong pruimeboompje
het gewaagd opnieuw te gaan bloeien. En
terwijl ik c":.zv neg vol verwondering over
peins, lees ik in de krant reeds over een ijs-
Zondag, dadelijk gevolgd door een bericht
van dooi.
Het is maar goed dat de groote modehuizen
hun ijs-mod^'i 'liet scheppen voor landen
als het onze. Ze zyn berekend voor het meer
duurzaam ijs-geneugt in de Zwitsersche ber
gen en de Fransche Alpen. Meer en meer
gaat daar voor de skisport het onpractische
korte rokje uit de mode. Het maaktplaats
voor het Noorsche costuum, met den langen,
om de enkels sluitende pantalon. Daarin zagen
we ook prinses Marie José van België gekleed.
Over het algemeen staat dit ski-costuum al
leen langen slanken vrouwen goed. Over 't al
gemeen, zeggen we. Want we zagen ook eens
een mollig dikkertje met ronde appelwangen
die er in h~ar sportcostuum als een aller
grappigst 'eddybeertje uitzag.
Op het ijs ziet men vooral vroolijke, sterke
kleuren. Een sjaal van langharige angorawol
met bijpassend k'ein mutsje staat snoezig.
ik mijn eigen tijd verprutst heb. Goedeil
morgen.
Eh.... wacht eens.... neem ïhe niet
kwalijk, zei de oudste van de twee we
geven u (hij noemde een som die ongeveer
de helft bedroeg van de werkelijke waarde)
zóóveel per karaatzegt u maar meteen ja
of neen.
Dus u geeft me zooveel? vroeg Larry
met een tevreden gezicht.
Ja.
Dan doe ik het niet, was het antwoord.
Goeden morgen.
En Larry wandelde het kantoor uit.
De Snapper die op den hoek op post stond,
moest in een winkel vluchten om een ont
moeting te vermijden. Larry keek kwaad en
liep gehaast. Hij had na zyn ondervinding
met Welford en Green een afkeer van de
Londensche handelaars en dacht er over na
om naar Amsterdam of Rouaan te gaan.
Waarom de voornaamste handelaars in ju
weelen juist deze plaatsen kiezen om zaken
te doen, was hem een raadsel want hij wist
niet dat Amsterdam al sinds onheuglijke
tijden de grootste diamantindustrie van de
wereld bezat en dat Rouaan bekend was om
zijn juweelenzetters. Hy liet de beslissing aan
het toeval over en gooide een penny omhoog.
Kruis voor Rouaan, munt voor Am
sterdam
Het was kruis, dus ging hij naar Rouaan.
(Wordt vervolgd.).
