predikbeurten"
WAARSCHUWT U.
tbt van een brandende I
de loozin?, of de urinj
met een scherpen ne,,,!
bloeddeeltjes, bestaat erl
jw nieren zijn verzwakt!
ipijn Nieren Pillen, Waiul
behoefte aan een speci-l
e hoeveelheid geloosde
r groote of zeer kleineL
als gij. te vaak of tel
rijgt, wijst dit vrij zeker!
dat is ernstig genoe»!
voor bloedvergiftijTjnpl
evolgen op iedere zenuir l
an uw lichaam.
neem Foster's Rugpijn!
^vaarloozing kan ernstige!
brengen. Foster's pj||gnl
sinds vele jaren gebruikt!
nd om hun goede resul-f
reen beter middel tegen I
en urinestoornissen, rug f
chtige zwellingen, 'rheu-1
gevolgen van schadelijke!
re werking der nieren jn|
[ven. Laat Foster's Rug.l
n u gezond maken
glasverpakking met geel
vooral op) bij apotheken!
5 per flacon. 33
overweging waard zou!
n of op deze aanzienlijkei
It te bezuinigen. Want...!
tand der hoofdstad is
al eens opmerkten
end. Daarbij komt nogj
ieder tooneelgezelschapl
ongeacht zijn financieelël
ijd maar te subsidieeren T
Het werkt ook de op'!
chappen met weinig as-|
het rationeeler te sub-l
aantal bezoekers over!
zou het publiek aldus!
nen doen, doch van hetl
en het op „hooger peil'T
:en sprake meer.
i een volksschouwhur» l
aanbevolen, zou spoedig!
ken, waar nu reeds on-|
zoo groot meeningsver-|
aanzien van de kunst-|
en het zedelijk gehalte|
e stukken. Een volks-l
>g een betere oplossing!
nerawerken met een be-|
of politieke tendenz is!
tegenover staat, dat hetl
>ertoire onder alle stan-L
2r maatschappij geliefd!
's land' geen werkelijk-|
pera bestaat. De Co-1
een enkele uitzondering!
het Fransch of Duitsch
nen niet, althans niet to
rn deze opera dan ook|
wegblijft. Het Italiaan-I
ap is een „uitheemsche"|
n daar niet anders dan|
verwachten. Maar ook|
hier dit jaar lang zool
:ocht als in voorgaande|
wreekt zelfs van eenigl
an den kortelings opge-f
r-Schouwburg. L
het vast, dat hier eenl
verrijzen. Het kapitaal.!
nte voor een belangrijk!
is daarvoor reeds ge-f
rein (achter het Rijks-L
ct gemeentebestuur be-l
Maar van een operage-J
en sprake, zoodat ver-I
ansche Opera daar wel|
rofiteeren. Ook nu weerl
in een nationaal opera-L
ook een Nederlandschel
Ten taal zingt en Neder-|
ten gelegenheid geeft!
et voetlicht te brengen I
;ers en zangeressen be-J
jt langer hun talent inl
dsche opera's te stellen, r
ons met haar fraai I
jbouw en Vlaamsch-|
n wel ver vooruit
sympathieke stedelijke!
aan onze dilettanten, r
eft altijd hoogtij gevierd!
en vele voortreffelijke!
iet beroepstooneel ge-I
waren het de Rede-I
rvan „In Liefde Bloeijen-I
ademie (later Keizers- j
aan de spits stond,
rederijkers nogal eensl
aar het bekende „Rede-I
de kunst, niet hetl
nst, werd er met groote V
rtgezet door het dilet-l
in de hoofdstad weerl
heeft, 'n 20 jaar gele-l
ijdperk gekend, ook inl
De z.g. liefhebberij-I
ien vaste bespelers vanl
(thans Bellevue). hetl
-schappij v. d. Werken-1
Werkman in de Suiker-1
speelde er geregeld Za-|
en Maandagavond voor!
n een dankbaar, gemak-1
ubliek, mits de stukken f
.enuwschokkend en ro-l
Van de meest geliefde I
dilettantisten-reperfoire I
„De twee weezen, „Jac-1
>f De ridders van den 1
brug of Den nacht van I
ballino de groote ban-1
eehoeder of Misdaad en I
anne, de vrouw uit de
Eervreter". Dzervreter is
1 geweest van den be-
ïltman, den marque 01
nemendheid, wiens sug-
hoogere rangen meesral
bedreigingen ontlokten
den hardvochtigen no-
elly", is het zelfs voor-
erontwaardigde public^
tgang van het „Grana 1
ep m den (75-iangen)
irdamsch eens flink ,.a
Veltman den schouw-
ïeime deur moest ver-1
werken nooit genoeg krijgen. Wilde men
de dilettantenvoorstellingen een bijzondere
attractie geven, dan werd een vrouwelijke
gast geëngageerd. In den regel waren dat
de in Amsterdam algemeen bekende dilet
tant-actrices mevrouw BakelsTer Horst
en De Vries (natuurlijk niet de onvergete
lijke Sophie de Vries van 't Nederlandsch
laatstgenoemde speciaal uitmuntend in het
genre canaille o.a. als vrouw Frochard in
de „Twee Weezen". Deze dames maakten
sedert hun huwelijk wel geen deel meer uit
van een vereeniging, doch bleven steeds be
reid om hier of daar als gasten op te treden
en wel tegen een bepaald honorarium,
varieerende tusschen 10 a ƒ25 per avond.
Eén repetitie was voor zoo'n gaste vol
doende en toezending der rol totaal over
bodig. Beide populaire volksactrices waren
gedurende het tooneelseizoen soms wel
drie avonden per week op de planken zij
konden dus hun lijfrollen wel droomen.
Mevrouw Bakels was een, wat men noemt,
ras-artiste. Zij bewoog zich met gratie en
voornaamheid op het tooneel en gaf vooral
aan de moederrollen in gepoemde drama's
een bijzonder relief. Die oude draken (we
bedoelen natuurlijk de tooneelwerken)
mochten wel eens onwezenlijk en te zoet
sappig zijn, ze misten in ieder geval de
schunnigheden van veel modern tooneel-
werk, waarmede men thans bezig is de
volksziel te bederven. Kwaad werd in die
stukken kwaad genoem-, en deugd dèügd.
Misdaad, liefdeloosheid, huwelijksontrouw
enz. werden althans niet vergoelijkt door
rhetorische spitsvondigheden of gemarchan
deer met moraliteitsbegrippen.
En dan was het heel eigenaardig deze
populaire actrice, die men 's avonds als
hertogin, markiezin of als vorstin, omringd
door een schitterenden stoet van edelen,
had hooren toejuichen, 's morgens in de
Ferdinand Bolstraat, waar zij woonde, als
correcte huismoeder bii den groentenwagen
te zien wikken en wegen aangaande de
spruitjes, aardappelen en wat dies meer zij,
of in een zakelijk ^esprek met den „olie-
boer". Een eenvoudige, verdienstelijke ar
tiste, zonder pretentie, en voortreffelijke
huismoeder tevens zóó was Amstels ge
vierde dilettant-actrice, mevrouw A. Ba
kelsTer Horst.
Over het onder de volksklasse eens zoo
populair permanent dilettantgezelschap in
„De Roode Leeuw" (Warmoesstraat) schrij
ven we in een volgende correspondentie,
s
Zal ons gemeentebestuur de a.s. Olym-
piade laten passeeren zonder eenig blijk
van meeleven te geven Zoo'n houding
ware de hoofdstad als tijdelijk internatio
naal centrum toch onwaardig, zelfs waar
moet worden toegegeven dat het N.O.C.
door zijn streng volgehouden isolement tot
een zoodanig officieel „non possumus" wel
aanleiding geeft. Naar ons ter oore kwam
moet echter, ondanks alles, het voornemen
bestaan in de Olympiade-dagen van ge
meentewege te recipieeren.
♦Zal dit ook ten paleize alhier geschie
den Men zou het willen afleiden van
eenige ongewone schikkingen, niet in ver
band staande met het jaarlijksfche bezoek,
aldaar genomen, en \an opdrachten aan
bepaalde leveranciers. Men verwacht de
Koninklijke Familie dezen zomer ook meer
malen in Amsterdam en neemt aan, dat een
internationaal gala-diner in het Paleis op
den Dam niet zal uitblijven. Ook zouden op
groote schaal onderscheidingen worden
toegekend.
Men herinnert zich, dat wij Maandag jl.
reeds uitvoerig wezen op gebrek aan or
ganisatie bii het N.O.C. en haar raadsel
achtige houding inzake huisvesting. Blij
kens de telegrammen oefenen th^ns ook
Engelsche bladen in dien geest critiek en
veronderstellen zij o.m., dat genoemd co
mité niet voldoende berekend is voor zijn
taak. Het gevolg hiervan kan niet anders
zijn. dan dat het comité zijn houding zal
wijzigen, 't Buitenland is ons toch reeds
naijverig om deze spelen, hetgeen uit de
critieken in de buitenlandsche sportpers en
stelselmatige tegenwerking van eenige
groote sportbonden dezen zomer reeds ge
bleken is. zoodat nog toenemende impopu
lariteit bij de bezoekers het succes en de
financieele resultaten der Olympiade ern
stig zouden kunnen schaden.
Corres Pondent.
DE WERELD jN HET OOSTEN.
DWARS DOOR MACEDONIË.
IV,
Kroatië, December 1927.
Ik heb u alreeds geschreven, dat het
doel der Macedonische Liga, aan te too-
nen dat de Servische heerschappij een on
recht is, geen reden heeft van bestaan.
Allerlei attentaten, moord en doodslag van
de zijde der Kbmitadschhis, zij kunnen aan
het verkregen recht der Serven dan ook
niets veranderen. En zoolang de Balkan
blijft bestaan, zoolang zal in dit deel van
cfe wereld -dan ook wel nimmer de zoo-
noodage rust heerschen. Daarvoor is er in
de wereld te veel gedraai en gekonkel, en
daarvoor zijn er óók te veel belangstellen
den uit het Westen, die hier in het Oosten
hun invloed willen doen gelden. Het hangt
alles met elkander samen. En ik voor mij
geloof dat men deze gansche Balkan ge-
sch edenis niet beter kan samenvatten dan
een collega der groote Engelsche bladen
deed, toen hij er den nadruk op legde
dit gesprek speelde zich af in een klein
vlekje in. het uiterste zuiden van Macedo
nië in een klein vergeten smoezelig cafétje,
waar wij elkander toevallig hadden getrof
fen en als twee samenzweerders bij het
flakkerende licht van een kaarsvlammetje
aan een groezel g en wankel tafeltje geze
ten, onze indrukken uitwisselden De
groote zaak is deze Italië wenscht een
overheerschende rol in den Balkan te spe
len, en wanneer Mussolini het bij het
rechte eind heeft, dan zullen de jaren 1930
1935 eigenlijk de gewichtigste van a'le
zijn. We hebben dus nog den tijd. Daar
tegenover staat, dat Zuid-Slavië van de
zen Italiaanschen invloed niets wil weten,
zich houdende aan de Monroeleer der Bal-
kaneezen „De Balkan voor de Balkan
volkeren". Hoe zal Italië zijn doel wen-
schen te verwezenlijken De oplossing
ligt voor de hand. Door Albanië te gebrui
ken. Want het is inderdaad geen geringe
bedreiging, die voortvloeit uit het verdrag
van' Tirana, dat Italië zich verklaart ten
allen tijde dit 'and gewapenderhand tegen
eiken binnen- en buitenlandschen aanval te
zullen verdedigen. En wanneer Italië een
maal vasten voet in Albanië hééft en ik
zelf heb gezien dat het al aardig op weg
is dan zullen de Serven dezen staat van
zaken zeker niet passief aanzien. Maar
ongetwijfeld ingrijpen. Doch daartegen
over staat, dat Alussolini zich wel zal
wachten tegen Zuid-Slavië op te treden,
wanneer dit land den steun van een Bal
kan-alliantie geniet. En hier heeft men aan
Frankrijk te denken, dat reeds langen tijd
bezig is een aansluiting der Balkanstaten
te bereiken. Te beg'nnen met een toena
dering tusschen Zuid-Slavië en Bulgarije.
Is het wonder, dat deze politiek lijnrecht
tegen de Italiaansche belangen inbotst, en
dat Mussolini alle pogingen in het werk
stelt, dit BalkawLocarno te verhinderen
Het Zuid-SlavischBulgjaarsch pact van
non-agressie mag niet tot stand komen.
En in de Italiaansche bladen kan men dan
ook stemmen vernemen, die Bulgarije
waarschuwen, opdat het toch niet door
zijn machtigen nabuur zal worden ver
zwolgen. Ja ja, de Italianen hebben het
beste voor Vandaar dan ook in letterlijk
alle kringen h.er een zoo intense haat te
gen dit land, als ik niet had verwacht.
Waar dit alles realiteit is, kunnen wij ook
nog van verschillende „on dits" gewagen.
Zoo zegt „men", dat een financieele Itali
aansche manoeuvre het plan heeft weten
te verhinderen, dat een Zuid-Slavisch
Grieksch verdrag zou worden gesloten,
waarbij het eerstgenoemde land een vrije
zone bij Saloniki zou hebben gekregen,
terwijl' eveneens Italië een Zuid-Slavisch
Hongaarsche overeenkomst zou hebben
weten te dwarsboomen, een overeenkomst
waarbij dan Hongarije een vrije zone zou
krijgen in een Zuid-Slavische haven, door
het aanbod van Italië aan Hongarije van
een vrije zone te Fiume. Zoo ziet men de
toestand is zoo gemakkelijk nog niet. En
wie in dezen Balkan-doolhof meer of min
der thuis is, die denkt onwillekeurig aan
het gezegde der ouden dat terwijl de
Senaat beraadslaagt, Saguntum ten onder
gaat. En aan nog een ander gezegde
denkt hij, die een oog voor de werkelijk
heid heeft. Namelijk aan dit, dat w e den
vrede begeert, zich ten krijge gereed dient
te houden.
En waar d i t beginsel nog geldt, daar
kan van een werkelijke rust en vrede
nimmer sprake zijn... Zoo is het in
deze buurt...
Zooals ik al verteld heb, vindt men ten
allen kant in Macedonië nog de meest in
teressante overblijfselen uit oude tijden.
Ik zag o.a. een fort in Nis, gebouwd een
paar honderd jaar voor Christus en in de
18e eeuw door de Turken gerestaureerd.
Waar men de spade in den grond wenscht
te steken, haalt men de schoonste overblij-
selen van oude cultuur naar de opper
vlakte, en dat alles toont, op welk een
ouden bodem wij ons hier bevinden. Ro-
meinsche, Grieksche, Sloveensche, Turk-
sche stuken en brokken steen, oude graf-
steenen, en zéér fraa'e reliefen, men kan
ze nog in Hiille and FiiJIe vinden. Daar is
dan ook in Skoplje een museum opgericht,
waar al deze vondsten worden onderge
bracht en welk gebouw wel de moeite
waard! is een oogenblik nader bij stil te
staan. Het is een gebouw, opgetrokken in
Turkschen stijl, met geweldige muren en
zwaar beslagen poorten en waar om zoo
te zeggen uit iederen steen ons het verre
verleden aankijkt. Men gaat de poort door
en komt op een groot plein, waaromheen
een arcaden bouw met twee verdiepingen.
Men noemde het in den ouden tijd „Kur-
simli Han", hetwelk zooveel beteekent als
een logement met een zinken dak. En het
diende dan ook in de alleroudste tijden
voor een st>ort doorgangshuis voor de rei
zigers d e, met allerlei kostbare goederen
•rijk beladen, h:er een onderdak vonden
op hun weg van het Oosten naar het Wes
ten en omgekeerd, in deze arcaden kan
men thans nog twee rijen kamers zien, dat
wil zeggen, tweeërlei soort „gaten", die in
vroegere tijden de reizigers onderdak ver
leenden, en waarin zelfs voor de rijken
een vuurhaard was ingebouwd. Geweldige
steenen- banken bij de poorten herinneren
er aan, dat h er eens de welbewapende
wachters zaten of lagen, en er voor zorg
den dat er na zonsondergang niemand
meer uit kon. Want tusschen zons op- en
ondergang bleef het gebouw gesloten. Op
het plein staat nog als herinnering aan de
dagen die gingen een fraaie Turksche wa
terbron, en In de zware pilaren ziet ge nog
de ringen gemetseld, waaraan de met hun
schatten aan geld en goederen beladen ka-
meelen destijds werden gebonden. En in
deze historische omgev'ng wordt thans een
museum ondergebracht, dat den kenner
der oudheid een schat van architectonisch
schoons zal kunnen bieden...
Was ik tot dusver in dat deel van de
wereld geweest, hetwelk men met een
dosis goeden wil dan altijd „Europeesch"
zou kunnen noemen, mijn wensch mij in
de dagen der vergrijsde oudheid terug te
mogen wanen, werd weldra vervuld. Want
in de Middeleeuwen, toen men in iederen
vreemdeling zooiets als een spion of een
ergerlijken schavuit meende te mogen zien,
ikon men niet voorzichtiger zijn geweest.
Er schuilt een groote bekoring in, om een
dergèlijken tocht te ondernemen, avontu
ren en ondervindingen te beleven die ver
moedelijk wel goed zullen afloopen, maar
waaraan dan toch nog precies genoeg ro
mantiek zit, om interessant te blijven. In
trouwe, ik heb mij daarover geen oogen
blik kunnen en mogen beklagen. Het liet
weinig te wenschen over. En begon aller
grappigst. Officieren in Nis hadden mij nl.
als aandenken een ouden Turkschen stee
nen kanonskogel meegegeven, die mijn
koffer dérmate bezwaarde, dat de plichts
getrouwe gendarme oogenblikkelijk het
ding in beslag nam, en onder een huiver
van ontzetting der toeschouwers, die mij
vrijwel van mijn plaats drukten, dit prae-
historische voorwerp verwisselden met
een... Bulgaarsche handgranaat... Het is
werkelijk allergeestigst om dan de „Ent
rusting" te zien, die deze brave heeren
overvalt en de gesprekken te beluisteren
die dit kogeltje ontketende I Daarbij die
onuitspreekbare Hollandsche naam, het
beroep, een schrijfmachine, het stereotype
antwoord' op de vraag wat ik hier dan tcch
eigenlijk wel wou. „In mijn schild voerde"
zou een betere vertaling zijn, „niets, enkel
eens kijken", het is een roman op zich zelf.
Vóór mij de wanhopige gendarme, de Hol
landsche letter zóó nateekenend, dat men
er alles, behalve mijn naam uit kon lezen,
op zij en achter mij een dringende, deels
mij verdedigende, deels beschuldigende
bende inboorlingen, tot er tenslotte een
officier opdook, een paar van de grootste
belhamels op zij smeet, en de zaak in het
reine bracht. En dan die gezichten! Jon
gen, jongen, dat moest wat wezen
Een officier» een officier en dat
is hier weinig anders dan een koning
die een vreemdeling die nog wel met een
handgranaat reist, zijn verontschuldigingen
aanbiedt... Dat moet iets geweldigs zijn
Werkelijk, als ik geen nuchtere Noorde
ling was, zou ik nu wegens hoogmoeds
waanzin in een gesticht opgesloten zitten
Maar toch is het mij overal opgevallen,
deze ruwe gendarmen, en daar is letterlijk
geen oogenblik dat ge er niet mee in aan
raking komt, hetzij om uw pas na te kij
ken, hetzij om op andere wijze eens even
met een vriendelijk praatje poolshoogte te
nemen en dan schielijk aan een collega op
een volgend station de komst van dezen
„geheimzinnigen" reiziger aan te kondigen
zoodat al die verrassingen wederom
aan u voorbijgaan al die heeren waren
van een 'buitengewone voorkomendheid.
Maar men moet zich in gezend-Hollandsch
gezegd: gedekt houden! Want*eenmaal
kwaaie vrinden, is de zaak vrij hopeloos,
ge verstaat dan van dat dialect geen
woord, hoogstens een paar lettergrepen en
zit een ondeelbaar oogenblik later ergens
veilig opgeborgen. Trouwens ook al
grappig. Ge weet immers bij voorbaat, dat
ge weer o-p vrije voeten komt, zoodra er
maar iemand wenscht te verschijnen waar
mee ge u kunt onderhouden, en wordt in-
tusschen aUergastvrij met sigaretten en kof
fie gelaafd! en befeest. Alleen en dat is
al méér dan reden genoeg om uw mond te
houden, ge mist uw trein, en wat dat
zeggen wil.
Midden in den macht hield) een dergelijk
vehikel stil voor een alleraardigst station
netje en ik begreep dat wij in Stip moesten
zijn. Dat was ook zoo. Dan begint een
reisje per auto, dat den reiziger heugen za
Want de prijzen wisselen met het aantal
passagiers en niet ieder gaat naar het
„beste" hotel en wekt daardoor alleen al
achterdocht, dat hij wel een mensch „in
bonis" zal zijn. Deze chauffeurs zijn eigen
lijk groote schavuiten, en hoe vriendeijk
ge de onderhandelingen dan ook al voert,
denkt om het Hollandsche stormsein
„Weest op uw hoede Koffers, tasschen,
kisten, doozen, pakken, manden, óók nog
reizigers, hoe moet in vredesnaam dat a'les
in dat alleronge.ukkigste Fordje Wil de
heele zaak tenminste ook nog... „fort"...
Maar deze chauffeurs zijn ongelooflijk
handige kerels en alles wordt met dikke
touwen op de treeplanken vastgesnoerd.
Dan wordt nog eens de nadruk op den
overeengekomen prijs gelegd en de wagen
snelt weg in> den stikdonkeren nacht....
Drommels, dat sturend heer is een kunste
naar rn zijn vak. Met ongelóóflijke behen
digheid mikt hij don wagen over aller
lei kuilen en gaten em toetert en scheldt
als een bezetene als opeens in het zwakke
lampenlicht een donkere massa opduikt,
gevormd door een boer met een aantal
koeien en geiten die verschrikt in den grep
pel langs den weg stuiven, en ge komt aan
het oord uwer bestemming. Een donker ge
bouw rijst voor u op. Het beste hotef...
Servische Koning. ProostWat ziet ge,
wanneer ge u uit de ingewanden van den
wagen hebt gewrongen, uw koffer uit deze
massa goederen hebt losgewurmd, en het
hotel binnentreedt Allereerst een soldaat,
met een geweldig geweer em daarop een
nóg geweldiger bajonet Een Russische
bajonet, lang en spits. Volgens de deskun
digen alleen „maar" goed om mee te ste
ken. Ze deugen eigenlijk niet, want je
kunt er niet eens mee snijden I Gelukkig
snijdt noch steekt deze wachter en be
schermer van ons lijf en goed, maar steekt
de aangeboden sigaret op en blijkt aireede
van mijn komst op de hoogte te zijn. Weet
precies wie ik ben en wat ik wil. Gaat met
mij naar binnen en stelt mij aan den eige
naar voor. Een vrij onsmakelijk heer, die
mij als een oude bekende begroet en de
hand schudt. „Ik ben blij dat u gekomen
bent", zegt hij. „Ik niet", denk ik, maar pas
wel op hem dat te zeggen. Een kellner ver
schijnt, brengt of het onderdehand twee
uur is doet er niets toe twee fleschjes
Sl'bovié. en bedient verder de vier gasten
die in dit sombere hol beduimelde kaarten
met een smak op de ruwgetimmerde tafel
kletsen... Dan ontdek ik opeens iemand
die in deze omgeving... Engelsch praat!
Wat een ontdekking Een arbeider, d:e
eenige jaren in Amerika is geweest, en mij
zijn diensten als wegwijzer aanbiedt. Dikke
vrienden zijn wij .geworden. Dikke vrien
den.... Zijn portret staat op mijn bureau.
Want hij is nog meer. nee, nee. dat is geen
gekheid, hij is nog véél meer. Hij is ons
beroep is een nobel beroeo correspon
dent van een plaatselijk blaadje. „Collega,
wat wilt u „Rust", zeg ik, „rust" en
denk aan het grapie dat ik eens op het
gymnasium uit het Grieksch moest verta
len toen een klant, wien door den barbier
gevraagd! werd hoe hij hem zou scheren,
ten antwoord gaf: Zwijgend...
Wij gaan de krakende traD naar boven
00. Op de trao werkeliik wéér een soldaat.
De goede oude Van Alphen sch:et mij te
binnen. Je krijgt soms op dergelijke stroopt
tochten de zonderlingste hallicunaties....
„Wie ziit gij krijgsman zoo vol moed1?"
vraag ik hem. Hij blijkt hier gelukkig „ten
gerieve der veiligheid" te zijn opgesteld.
En dus heb ik als een vorst kunnen sla
pen. Ook hier heeft de bedreiging „Als
het bed niet zuiver is, betaal ik niet"...
voortreffelijk gewerkt...
Stip bekend door den moord op den
Servischen generaal, en waar ik door toe
val in de gelegenheid was de jacht of lie
ver den veldslag op deze moordenaars
mee te maken, is een echt Balkanoord. Ik
zwijg er dus verder over. Over het Anti
malaria instituut vertelde ik u immers
reeds
Allerhartelijkst werd ik hier ontvangen,
men moet in Holland en ge kunt u niet
voorstellen wat al voor allerongelooflijkste
deugden men ons hier toedicht een goe
den indruk krijgen. De eene kennis was
nog niet verdwenen of de ander kwam. Ik
moest een interview geven, en gauw óók,
want het moest en zou naar Beograd wor
den getelefoneerd. Ik heb het gedaan, ik
heb alles gedaan, want de menschen
deden a Nes voor mij.
's Nachts noodigde mij een gendarme,
die vroeger in Parijs had gediend be
staat het leven niet uit de schrilste tegen
stellingen ons uit met hem op patrouille
te gaan. En wij zwierven cfoor deze oude,
steenige, bochtige straatjes, onverlicht, on
geplaveid, controleerden de verschillende
café'ö, genoten van den zang van eenige
aftandsche zangeressen die van Tjechi-
schen bloede bleken te zijn, voor zoover
deze stumperds dan nog van bloed kon
den zijn. Want haar temperament had
meer overeenkomst met water... Héél troe
bel water en waarin men niet visschen
moet...
„En zïe je nu wel", zei onze begeleider,
„zie je nu wel dat wij Serven werkelijk
verdraagzaam zijn Want anders zouden
wij hier toch geen Tsjechische zangeres
sen introduceeren En geen Italiaansche
Want een van deze zangeressen het
waren trouwens zonder een uitzondering
de uitgezochtste schreeuwlelijkerds
was inderdaad uit het land van den groo-
ten Mussolini. Waar zoo ongeveer 50 jaar
geleden eens haar wieg moest hebben
gestaan
„Gebeurt er hier 's nachts ook wel 's
iets?" informeerde ik, „want het lijkt mij
hier een saaie beweging". En toen gebeur
de er. inderdaad iets kostelijks. Ik vergeet
het nóóit. „Och", zei mijn gendarme, „als
ik niet wil, nee, dan gebeurt er niets"....
„Wil dan eens iets", zei ik, „doe me dat
plezier nou eens". En dus gingen wij naar
een klein kroegje, dat een geheim achter
deurtje had en waar dingen gebeurden
die er hier niet toe doen. En ten mijnen
gerieve werd er een procesverbaar opge
maakt, en een der heeren en dames mee
genomen... Tusschen ons beiden in, alleen
maar om door eenige sensatie aan die doo-
dende en enerveerende slenterpartij wat
kleur en leven bij te zetten. Is het niet
heerlijk
En toen ik den volgenden morgen eens
informeerde hoe dit alles was afgeloopen,
bleek mij, dat dit heele gevalletje door
dezen psychologisch aangelegden gendar
me in elkaar was gezet om den vreemde
ling eenige afleiding te bezorgen...
Ziedaar eenige indrukken uit de binnen
landen van den Balkan. Indrukken, die, nu
ik ze op papier zet, mij nog eens weer de
verzekering van een Hollandsch collega
in herinnering terugroepen die, toen hij
hoorde dat mijn vrouw en ik hier wilden
gaan wonen, mij zei
„Zoolang en als je maar oog hebt om
het grappige te zien en een oor om de
stem van het volk te beluisteren, en niet
meer pretenties dan een tandborstel, zoo
lang zul je daarginder a I t ij di wel wat
te beleven vinden".
En hij had geiijk.
Dr. C. DE MAREES VAN
SWINDEREN.
ZONDAG 1 JANUARI 1928.
(Nieuwjaarsdag)
Gebouw voor Chr. Soc. Belangen.
Palingstraat.
10 uur Dienst voor Jongeren.
Gereformeerde Kerk.
9.30 uur Ds. P. N. KRUYSWIJK.
5.30 uur Ds. P. N. KRUYSWIJK.
Christ. Geref. Kerk.
(Kasteelstraat.)
9.30 uur Preeklezen.
5 uur Preeklezen.
Evang. Luth. Kerk.
0 uur Ds. M. VAN EMPEL,
van Middelburg.
Doopsgezinde Kerk.
Geen dienst.
Vrijzinnig Hervormden.
Geen dienst.
Hersteld Apost Gemeente „Stam Juda".
(Molenstr. Hoek Bakkersgang).
Kerkdienst10 en 6 uur.
Gereformeerde Gemeente.
(Glacisstraat).
9.30 uur Leeskerk.
2 uur Leeskerk.
6 uurLeeskerk.
SOUBURG.
Ned. Herv. Kerk.
9.30 uur Dr. J. TH. UBBINK.
(Bevestiging van Kerkeraadsieden).
2 uur Ds. H. VAN O YEN
van Ritthem.
Gereformeerde Kerk.
9.30 uur Dr. G. B. WURTR.
2 uur Dr. G. B. WURTH.
RITTHEM.
9.30 uur: Ds. H. VAN OYEN-
2 uur Dr. J. TH. UBBINK,
van Souburg.
KOUDEKERKE.
Ned. Herv. Kerk.
9.30 uur Ds. R. TEN KATE.
(Bevestiging- van Kerkeraadsieden).
2 uurGeen dienst.
'T ZAND.
10 uur Ds. A. S. TALMA,
van VWssingeu.
BUITENGEWONE DIENSTEN.
Gereformeerde Gemeente.
(Glacisstraat).
Vrijdag 6 Januari
7.30 uur Ds. VAN NEERBOS,
van Ter Neuzen.
DE GESCHIEDENIS VAN PRINSESJE STERREMUUR
door G. TH. ROTMAN.
dit soort tooneel-1
Hu, wat was dat een naar gezicht, dat groote
beest daar zoo te zien hangen, klepperend met
snavel en vleugels, dat de veeren er af vlogen.
Moest het arme beest daar nu zoo eenzaam dag
en nacht blijven hangen, in storm en regen, om
van honger te sterven „Dat nooitdacht Elsje.
„Ik zól hem bevrijden, wat het kosten moge
Nu nam de koning haar mee naar zijn paleis.
De ingang was een eenvoudig gat tusschen de
wortels van een ouden eik. Maar van binnen was
't prachtig In een der hel verlichte zalen zat de
Staats-secretaris, zocht en zocht in zijn dikke boe
ken en zei„Ik lees hier van een zekere fee Mira-
bilis, die gewoond heeft Eik no. 20, bovenste oksel."
„Maar", besloot de secretaris, „ze is al maan
den geleden vertrokken om haar kindje te zoeken
en ria dien tijd door niemand meer gezien."
Nu had Elsje wel kunnen huilen van teleurstel
ling. Maar.ze hield zich flink, dat moet gezegd wor
den En toen dé koning haar den volgenden och
tend bij den aangeduiden eik bracht, herkende ze
dien dadelijk.
Des middags, toen de kabouters sliepen, pakte
Elsje stilletjes de lans van een der kabouter-solda
ten en sloop naar den ooievaar. Met de punt van
de lans peuterde ze net zoo lang tot het koord los
raakte. De ooievaar viel met 'n smak omlaag, maar
gelukkig bezeerde hij zich niet erg.
Woensdag vervolg.)