KEES HELDER
SO sent per pi
ZATERDAG 15 OCTOBER
lecsjeBlad
Euefde van een vrouw
68e Jaargang
md
>d
gENTEBESTUUR
rieven
uit de Hofstad
FEUILLETON
VAKKENNIS
SMAAK en naar de laatste eischen ingerichte
Fotografische Ateliers zijn noodig
om hoogstaand Portretwerk te ver
vaardigen. d Daarom Uw adres
FOTOGRAAF
Beursbeschouwingen
0\GöELAAp ;s
W KOFFIE
<5De Gouden j?tb<yzna
243-
I927--
LISSINGSCHE COURANT
bestaat utt 2 bladen.
lurig.
lar.
geurig?
lar!
honing.
Int.
|oor een koning,
de handl
In
krijgt het
I doodmoe
handen,
weekt
bleekt het
jpgewekt,
[■aschkuip.
ÏIÜöQEOEPONttRD
^Wjwe motor- en
FIJWIELWET.
I„ „meester van Vlissingen maakt
ISui die in een der jaren 1906.
ftflM 1919 en 1911 een rijbc-
iïïeten en thans een rijbewijs ver-
I overeenkomstig de nieuwe voor-
I; "ch vóór 24 October a.s. ter Ge-
Kretarie (2e Afdeeüng) dienen te
tr om daar een aanvraagformulier
ISicen c.q- ook hulp, bij de ïnvul-
|t formulier kosteloos te ont-
|Cgeneeskundig onderzoek van den
1,ff mag niet vroeger dan 14 dagen
ffianvrage (d i. voor de dagteeke-
lir aanvrage) hebben plaats gehad.
I'Lm der geneeskundige verklaring
Ks ter secretarie (tweede afdee-
KjSÏÏ'anvraagformulier met bij-
[i| worden ingeleverd ter .ge
ld secretarie (2e af deeling).
Ettelijk wordt er de aandacht op
X>rf dat aan het bovenstaande stipt
■«orden voldaan en dat geenszins kan
.„«randeerd, dat spoeüge vernieii-
.",8 plaats hebben, wanneer hieraan
i tand wordt gehouden.
C„ 10 October 1927.
De Burgemeester voornoemd,
VAN WOELDEREN.
Overheid en Pers.
«reen krant in ons land1, die niet hei
[Tander heeft meegedeeld over het
Idere feit dat een Nederlandsch minis-
|an buitenlandsche zaken zich te mid-
■van de journalisten heeft begeven om
leen rede uit te spreken. Intusschen
Ideze gebeurtenis voor hen die er bui-
liaan niet zóó veel, maar voor ons die
I onmiddellijke nabijheid zitten en heel
f;e toestanden en verhoudingen heb-
fcekend' is het wel1 een zeer belangrijke
Rang. Een minister van buitenlandsche
i in vroeger jaren een hoogver-
1 ongenaakbare figuur, die in diepste
ïinenis leefde en omtrent wiens werk
lijk zoo goed als niets bekend was.
■ten journalist praten over de verhou-
ftn van ons land tot andere staten was
■iets ongelooflijks, dat het als niet mo-
Thverd) beschouwd. Trouwens datzelf-
m voor iederen anderen minister in
peven sterke mate. En de hoogere
lenareni leefden in diezelfde sfeer. Wij
■neren ons dat wij, verdwaald in één
Jcooifioven van de departementsgebou-
aan een daar toevallig passeerende
Ier een inlichting vroegen, om te we-
pkomen waar een kamer nummer zoo-
gen dat die deftige meneer ons van
lot teen opnam en zonder boe of ba te
|ta doorliep.
herinneren aan het geval dat een
jster iedereen dien hij te woord stond
een balie liet staan, en hem zelfs
stoel aanbood. Deze gebeurtenis was
I toen wel een uitzondering, maar ze
Di toch nog voor. Thans is dat alles
veranderd. De welwillendheid
pover iedereen maar speciaal tegen-
de vertegenwoordigers der kranten is
zeer groot en op deze belangrijke
living ui de algemeene positie is de
Pi van minister Beelaerts van Blokland
1 een* lunch met journalisten wel haast
ftfe kroon te beschouwen.
geschiedenis der kranten leert dat
|§er een journalist die het waagde iets
|thet Engelsch van A. QU1LLE PENNE
(Nadruk verboden)
LAS 6 VAN
HOOFDSTUK XXIII.
- oen cynisch genoeg om te vinden,
iöe eer van het Victoria-kruis zóóve^
Ptoch niet waard is", sprak sir John
broer, terwijl de heeren het terras
Een weer stapten
J erraa^ John riep kolonel Farrar.
■hi u-zal er ^est weer boven
I len Hij heeft nu ook het warme weer
en da". de edele handelwijze van
■LP 'Eit bezorgde hem een schok
J\za, bij tot het inzicht komen dat
J? .'sdat een vrouw als Maud
I ij nwit gelukkig had1 kunnen ma-
mw-dat nu reeds zoo ver is.
iwitó sPreekt zeer kalm van haar
lven"P'e'l voor Z1ïn onderscheidingsver-
aatwoordde sir John. .Alleen wil-
IkJ.' Murray gunstiger rapport
L van toestand. Hij vindt dat
El00 ^dr«kt lijkt.-
I?ien is dat nu wonder
[veel nn|en ?eleden> toen je kwam, was
^'opgewekter."
Zekei-aS Hf'L,Url'ik DliJ mij weer te zien."
ïti dat L;-aar daarom is er toch ge m
N van J?-nu gedrukt zou zijn. Weet
il'.ibt wccthVi'"0Vingmet LesKe
■het v0(. ,^em verteld ik wist niet dat
pen» em geheim wilde gehouden
ft" iiet hem verteld?... O,
ziin ft» *oen Leslie en ik naav
ft,la m ?eweest
ftOj dacK ik het mH weer-"
'k welHoe heeft Deane
te schrijven wat de hooge oomes niet aan-
stondl, ter verantwoording werdi geroepen.
Er wordtt zelfs gewag van gemaakt dat in
een krant een buitenlandsch vorst niet met
al zijn voorname titels werd genoemd en
dat de krantenman over dat gemis aan
eerbied werd gekapitteld. Menig journalist
heeft in de gevangenis gebromd, omdat hij
het gewaagd had iets te vertellen dat de
heeren niet aanstond. Het is voorgekomen
dat men hem er toe dwong het stuk dat nij
geschreven had zelf in stukken te scheu
ren en men hem de snippers over het hoofd
strooide of preste om 't papier op te eten
Ongetwijfeld is het aan de crisisjaren
1914—-191& te danken dat er een omme
keer is gekomen. Toen had de Regeering
de pers hard noodig, er moest toen her
haaldelijk heel snel worden gehandeld en
alleen door middel van de kranten was het
mogelijk in weinige uren tijds aan alle
burgers in ons land een mededeeling te
doen toekomen. Het staatsorganisme
schoot voor de snelle functie volstrekt te
•kort en de ondeugd' van zoo vlug te zijn,
gelijk die duizendmaal de pers als ondeugd
was voorgehouden, werd nu plotseling
voor de regeering de grootste deugd.
Haast zonder uitzondering fi^eft de pers
zich toen in dienst der overheid gesteld en
uit die samenwerking is de betere verhou
ding tusschen overheid en pers geboren,
waarbij nog tal van andere factoren van
gewichtigen invloed zijn geweest, o.a. het
persoonlijk contact van de journalisten met
de autoriteiten. De ietwat vijandige hou
ding over en weer is verdwenen en zij heeft
plaats gemaakt voor een vriendschappelijk
contact.
Wel verschilt de aard van beide nog heel
veel omdat de overheid in. publiciteit niet
altijd! heil ziet en de pers liefst zooveel mo
gelijk publiceert, maar de toenadering gaat
steeds verder en in het noenmaal met den
minister van buitenlandsche zaken heeft zij
weer een belangrijken stap vooruit gedaan.
Als er iemand) over het resultaat van
deze nauwere toenadering tevreden kan*
zijn, dan is het wel de minister, die door
zijn rede nog eens in, het voile licht der be
langstelling van gansch Nederland heeit
gestaan. Omtrent het nut van zijn rede in
Genève was men in twijfel wijl1 het nu een
maal moeielijk ,is den. gang van zaken in
dén Volkenbond! te begrijpen. Daarover nu
heeft de minister op duidelijke wijze nog
eens ons land kunnen inlichten. Enorm is
de massa artikelen en verslagen die over
deze rede in ons land is gepubliceerd
men krijgt daarvan pas-een denkbeeld als
men het alles bijeen ziet en men begrijpt
dan ook eens hoe snel de inlichtingen daar
omtrent tot in alle uithoeken verspreid
worden. Wel geen lezer in ons land of hij
heeft er kennis van genomen en het moet
voor de Regeering van belang zijn dat op
die wijze iedereen wordt bereikt, wat op
andere wijze eenvoudig onmogelijk is.
Voor den minister zit aan deze nieuwer-
wetsche methode van contact zoeken met
de pers ook dit voordeel vast dat bij nu
ook verschoond blijft van persoonlijke be
zoeken der journalisten, die ieder voor zich
eens iets naders willen weten.
De bijeenkomst was zeer genoegelijk én
gemoedelijk, zeer ongedwongen en een
voudig. Hotel Pauléz, waar het noenmaal
plaats had, is één der voornaamste inrich
tingen die voor een dergelijk doel beschik
baar zijn. Onmiddellijk bij den ingang van
het hotel zijn een paar fraaie salons ge.e-
gen, die geheel vrij van eenig verband met
het overige hotel zijn. Voor de ontvangst
van een honderdtal personen zijn ze bij
uitstek geschikt en... de keuken van het
hotel is gerenommeerd, goed. Er is alle ge
legenheid even bijeen te zijn voor het maal
aanvangt en in de directe nabijheid is de
tafel gereed. Waarlijk voor een dergelijk
contact met een regeeringspersoon was cr
geen beter mlieu te vinden.
Het was voor den minister ook iets
nieuws om op deze wijze geïnterviewd' te
worden en men kan zich begrijpen dat een
diplomaait-van-de-oude-school zich n'et
bijster op. zijn gemak gevoeld' zou hebben,
maar minister Beelaerts was zeer thuis in
het nieuwe milieu en het zou ons niet ver
wonderen of ook hij is zeer tevreden over
he gansche verloop.
Verleden jaar Juli is mr. Zimmerman de
eerste geweest die zich dit smakelijk inter
view liet welgevallen. Toen waren 38 ver
tegenwoordigers van de pers aanwezig,
thans was dit aantal al tot een 50 geste
gen, hetgeen bewijst dat het systeem in
gang vindt. Het Jaat zich aanzien dat bij
een volgende gelegenheid: dit getal nog
hooger zal zijn.
Voor ons journalisten ligt de waarde van
dezeni officieelen maaltijd vooral in het
verheugend' verschijnsel, dat er samenwer
king is tusschen Regeering en Pers en dat
deze op zoo aangename en onvormelijke
wijze is verkregen. Den Haag als centrum
der Regeering heeft voor de pers een be-
teekenis die wellicht iiitgaat boven die der
hoofdstad, hoe onplezierig dat misschien,
voor de fanatici van de hoofdstad moge
zijn. Voor een goede uitwerking der regee-
VLiSSINGEN, BELLAMYPARK 38
MIDDELBURG, LANGEDELFT 34
die mededéeling opgevat
,,lk geloof niet, dat hij cr veel meer van
heeft gezegd dan dat hij heel blij was het
te hooren en dat hij hoopte, hoe je beiden
gelukkig zoudt worden. Of ben je soms van
plan Leslie op te geven
„Juist. I'k ben van plan twee menschen
gelukkig te maken' in plaats van drie ellen
dig Ik wil alleen zeker zijn van Deane,
zie je. Vertel mij eens eerlijk, houdt jij het
er niet voor dat hij groote liefde voelt voor
mijn verloofde Dat zij liefde voelt voor
bèm... daar ben ik zeker van Dat heb ik
altijd wel gedacht."
„Maar waarom...", begon Bruce.
„...Heb je haar dan gevraagd?... Ja, zeg
dat wèlDat was in zoo'n oogenblik van
dwaasheid, zooals wij er allen wel eens op
nahouden. Ik wist dat zij voelde voor
Deane maar ik dacht dat hij liefde voelde
voor M'aud en dat Leslie en ik'; die bei
den onze teleurstelling hadden; gehad
elkander zouden kunnen helpen..."
Kolonel Farrar draalde nog een oogen
blik toen; sprak hij
„Ik geloof wel, dat hij voor haar voe'C.
Hij leek mij zeer rusteloos en ongelukkig
toen wij Engeland pas hadden verlaten en
ik meende dat dit kwam omdat hij al 'ot
het inzicht was geraakt, dat Maud zoo n
lichtzinnig schepseltje was. Maar toch viel
hij flauw, toen hij hoorde van Maud's
verraad
„Het was ook zoo'n onverwachte slag
en hij was nog zoo vreeselijk zwak moet
je denken Al pakte het hem voor het
oogenblik nu ook zoo zeer aan dat hij be
zwijmde, daarna ging hij weer ééns zoo
gauw vooruit. Als ge hem nu vanavond
meedeelt, dat je engagement verbroken 'S
dat je je vergist hebt of wat dan ook
waardoor je hem te verstaan geeft, dat
Leslie vrij is, dan zal je eens zien, wat hier
van het gevolg is. Maar laten wij au
naar binnen gaan. Misschien dat Leslie
vanavond nog wat zingt. En het is haar
laatste avond. Je weet toch, dat zij morgen
naar Londen vertrekt
„Naar Londen?... Morgen? Waarom
„Och, voor zaken. Arm ding Het is een
vlucht maar een vlucht, waar in dit ge
val evenveel moed toe noodig is als tot
een standhouden in den strijd
HOOFDSTUK XXIV.
„Maar je kunt waarlijk niet heengaan
zonder Stephen goedendag te hebben
gezegd'
„Ik heb er geen tijd meer voor dan loop
ik den trein mis", verzette Leslie zich.
„Onzin Er is nog meer dan tijd genoeg,
nietwaar John vroeg Violet op overre-
denden toon. „Kijk, daar is Stephen al
■voegde ze er bij, toen de patiënt langzaam,
met behulp van een stok, den: hall door
liep. Hij glimlachte, maar zag er toch nog
ellendig bleek en mager uit
„Ik was bang, dat ik vergeten werd^',
zei hij, terwijl hij zich met de linkerhand
aan de tafel vasthield. Bovendien wilde ik
mrs. Lestrange geen moeite aandoen."
„Ik vrees", antwoordde Leslie, „dat je
heel onvoorzichtig hebt gedaan je hadt
niet zoo ver moeten Ioopen
„O, ik ben niet langer een invalide. Ik
moet nu weer leeren onafhankelijk te zijn,
wat niet makkelijk zal wezen voor iemand
die zoo verwend werd."
„Je zult nog heel wat moeten aanster
ken, man, eer je „the Court" verlaten mag.
Mrs. Leslie is misschien al lang weer terug
voor je weg bent."
Leslie schudde het hoofd en zei vlug
„Ik weet niet, hoe lang ik voor zaken in
Londen zal moeten blijven. Maar zoodra ik
kan moet ik in Duitschland mijn moeder
gaan opzoeken."
„Dus dan zou ik je niet weerzien
vroeg hij met onvaste stem. „In dit geval
moet ik je wel hartelijk dank zeggen voor
ai de betoonde hulp en vriendelijkheid.
Eerst nu ik dit wil uitspreken kom ik tot
ringsdaden op het gansche volk is het van
beteekenis dat er een nauwe en geregelde
samenwerking tusschen regeering en psrs
bestaat. Aan beide zijden ziet men dit hoe
langer hoe meer in en het lijdt geen twijfel
of het publiek zal daar wel bij varen. We
zijn met de regeeringspubliciteit nog wel
niet waar wij wezen willen, maar de
vooruitgang die in de latere jaren te con-
stateeren valt, geeft alle hoop dat op der.
duur alle tegenstelling tusschen overhead
en pers zal verdwijnen en zij als kinderen
van een zelfde huis als zusters zullen sa
menleven. EIBER.
Zwakkere markt, zoowel te New-
York als te Amsterdam. Interesse
te New-York voor buitenlandsche
fondsen. De stijgende ponden-
koers. Verhooging van het dis
conto der Nederlandsche Bank.
Gespecialiseerde belangstelling.
Succesvolle actie van Sir Deterding
tegen de Sovjets. Peruvius willig.
De boog kan niet altoos gespannen zijn.
Het lijkt er op de effectenbeurzen wel eens
naar alsof het wèl kan, maar die op dien
schijn afgaan, komen bedrogen uit. Hoe
vast ook de beurs mag wezen, hoe mooi
ook de vooruitzichten worden afgeschilderd,
het blijft een (goede vingerwijzing koop
nimmer na een groote rijzing.
Zoowel te New-Yonk als te Amsterdam is
de fondsenmarkt minder willig dan de vo
rige weken en wordt zij door winstnemin
gen gednukt. Industrieele aandeelen en
Spoorwegshares zijn in koers teruggegaan
er ook. de omzetten, die tot drie millioen
shares per dag waren gestegen, zijn inge
krompen. Over den Amerikaanschen voor
spoed is men weliswaar nog niet uitge
praat, maar van to'enemenden voorspoed
is nu althans igeen sprake, blijkens de cij
fers der spoorwegontvangsten cn de kwar-
taalstaten der industrieele ondernemingen.
De meeste cijfers zijn lager dan verleden
jaar. Er is dus feitelijk geen raison voor
een verdere (hausse, wat voor de hausse
specialiteiten in Wallstreet een minder
prettige situatie is. Want stilstand is voor
de beurzeniers achteruitgang.
Is het misschien daarom, dat men zich in
de Unie thans zoo voor buitenlandsche
fondsen interesseert? Reeds eenigen tijd
geleden was er sprake van dat verschillende
buitenlandsche aandeelen ter beurze van
New-York zouden worden geïntroduceerd,
waaronder ook genoemd werden, de aan
deelen JurgensPhilips, Koloniale Bank,
Deli Batavia, H.V.A. en de Enka. De jong
ste koerswijzigingen dezer aandeelen heb
ben ongetwijfeld verband gehouden met
aankoopen voor rekening van het Ameri-
kaansche consortium, dat zich met de in
troductie zal belasten. Dezer dagen zijn ae
voorwaarden gepubliceerd', waaraan moet
worden voldaan, alvorens de aandeelen ter
beurze van New-York worden toegelaten.
Die voorwaarden zijn veelomvattend en
streng. Veel strenger dan die, welke ten
onzent gelden, hetgeen trouwens ook vroe
ger wel gebleken is bij de introductie van
Hollandsche aandeelen in de Unfêl Wie
weet of we door de uit New-York gevraag
de gegevens niet te weten komen, wat we
anders nimmer zoudeni hebben vernomen.
Gelijk we eender opmerkten zijn de publi
caties onzer industrieele ondernemingen
thans inderdaad onvoldoende. Wanneer
daarin door de introductie van aandeelen
te New-York, een verandering kwam, zou
dat voor de Hollandsche aandeelhouders
winst beteekenen.
Dat New-York zich voor buitenlandsche
aandeelen begint te interesseeren houdt
verband met het streven in elk opzicht een
internationaal centrum van den geld- en
fondsenhandel te worden, gelijk Londen
dit vóór den oorlog was. Aan de internatio
nale financiering van goederen etc. komt
het uiteraard ten goede, wanneer men in
de Unie ook buitenlandsche fondsen kan
koopen en verkoopen. Als algemeen ver-
het besef hoe weinig toereikend woorden
zijn om dit gevoelen van dankbaarheid uit
te drukken."
„Maar ik heb niets gedaan ik kón nie:s
doen haperde Leslie.
Enkel' met een hoofdschudden antwoord
de Deane „Mag ik je in Londen komen
opzoeken als ik weer wat beter in staat zal
wezen om uit te drukken wat ik voel? Als
ik „the Court" verlaat, ga ik naar de sta 1.
Mag ik komen, Leslie
„Ik zal maar een paar dagen in Londen
blijven", antwoordde zij. „En dan ga ik
naar Duitschland. Vaarwel
Ze waren nu heel alleen in den hall, want
Violet was sir John gevoLgd naar het rij
tuigje, dat Leslie naar het station brengen
zou. Het was een heerlijke ochtend de
zon scheen stralende. Op het kussen in het
rijtuigje lagen losse Maréchal Niel-rozen,
die verrukkelijk teer uitkwamen tegen het
donkerblauwe laken. Maar dat Leslie zoo
van hem had kunnen weggaan, zonder eens
antwoord te geven op zijn vraag, dat deed
hem pijn.
Wezenloos stond hij dan ook nog op her-
zelfde plekje, toen de Farra's weer binnen
traden en Violet, die getroffen was door
zijn slecht-uitzien, trok moederlijk zijn arm
door den1 hare en zei
„Kom, ik zal je terugbrengen naar je
kamer Voor zulke krachtproeven ben je
nog niet sterk genoeg
Haar woorden drongen niet tot hem door.
Hij was slechts vervuld van dat eene dat
Leslie weg was
Toen sir John Leslie's vertrek als een;
soort „vlucht" had betiteld', was dit nóg
niet zoo verkeerd gedaan Het was ook
een vlucht. Leslie had gevoeld dat ha.ir
weerstandsvermogen uitgeput was dat zij
niet langer op „the Court" kon blijven,
zonder te verraden, hoe ellendig zij te
moede was.
„Het zal zoo'n verademing zijn, als ik
weer heel alleen in Park Lane ben en daar
gl6óElAAR^jOFnEJ>OOnVOORbO^
A-v-pBIGQELAaR E-CS ROOaeNDAAl-
schijnsel immers te Londen en Amster
dam wordt ook de belangstelling voor bui
tenlandsche fondsen opgewekt kan het
worden toegejuicht Het is een symtoom
van den vrede, na een periode, waarin men
zich met zijn geld niet buiten de grenzen
van eigen land dorst wagen. Dat een volk
zijn spaargelden uitsluitend belegt in eigen
land "is onder normale omstandigheden uit
een oogpunt van veiligheid even afkeurens
waardig als het beleggen van de reserves
eenen groote onderneming in eigen bedrijf.
Aan de risicoverdeeling kan bij de beleg
ging van gelden niet te veel aandacht
worden geschonken. Een crisis in eigen
land kan in haar kracht worden gebroken,
wanneer het mogelijk is de reserven in het
buitenland aan te spreken. En voor de
beurzen is het natuurlijk een groote aan
trekkelijkheid, dat de handel wordt „ge
ïnternationaliseerd", want voor de popu
lariteit van een fonds is niets beter dan een
breede" markt. Het ontbreken daarvan
was vroeger het (groote bezwaar tegen
„locale" fondsen. Er stonden betrekkelijk
kleine bedragen van uit en men moest
soms dagen wachten alvorens een orde-
kon worden uitgevoerd. Door de aanmer
kelijke kapitaalsvergrootingen der laatste
jaren, is dit wel beter geworden, maar
wanneer eenzelfde fonds tegelijk aan twee
of drie beurzen wordt verhandeld, heeft
zulks voor den fondsenhouder, met name
voor den speculant, ongetwijfeld voordee-
ltn. Het „beursleven" zal duis bij de intro
ductie van onze Hollandsche* aandeelen te
New-York vermoedelijk welvaren, wanneer
tenminste te vliegers op gaan. Het lijkt ons
wel een bezwaar, dat de Hollandsche aan
deelen tc New-York worden ingevoerd op
een zoo hoog koersniveau, dat men zich
moeilijk aan een verder avans binnen ar-
zienbaren tijd kan voorstellen. En niets is
minder geschikt voor de populariteit van
een fonds, dan dat het van meet af een da
lende richting inslaat. Beteekent dit, dat
voor de hierboven genoemde leidende
fondsen aan onze beurs, die reeds een groo
te rijzing achter den rug hebben, nog hoo
gere koersen zijn weggefegd Wij weten
het niet. Men zal vermoedelijk pogen de
koersen verder op te zetten. Ons'komt het
niveau van heden vooreerst hoog genoeg
VOOiT.
niet hoef te praten of te lachen, maar er
moe mag zijn zooveel als ik wil."
En die eenzaamheid' deed' haar in h?t
eerst ook goed om haar over haar al te
groote vermoeidheid heen te helpen. Toen
trad de reactie in Zij begon de eenzaam
heid niet langer aangenaam, maar troos
teloos te vinden. Het eenige wat haar nog
wat afleiding bood, waren de brieven van
Violet en sir John. Een paar maal was zij
op het punt, Rachel orders te geven o.n
maar weer in te pakken en naar „the
Court" terug te gaan. Maar hoe kwam ze
eigenlijk zoo dwaas. Niemand', die daar
naar haar verlangde. Zelfs sir John had
haar stil laten trekken zonder dat het hem
in het minst scheen te spijten
Maar zij verlangde wèi naar „the Court",
waar Stephen Deane immers was...
Met' een. gevoel van schaamte dacht ze
ineens hoe goed en feeder sir John Famr
toch was geweest en ze besloot haar over
denkingen met de overweging
„Kon ik hem toch maar liefhebben
Misschien dat, als wij getrouwd waren
en hij nam mij weg hier uit Engeland
dat ik zou leeren vergeten. Zooals het nu
is, kan ik niets doen dan denken en tobben.
En dat tobben maakt mij nog gek
Zoo verliepen er drie weken en de zomer
ging in herfst over. De Farrars gingen naar
Schotland', waar sir John een jacht bezat.
Zou Stephen Deane van de partij zijn
vroeg Leslie zich af.
Zoo keerde ze op een goeden dag lust
loos van een rijtoer weer, toen de bedien
de haar een kaartje bood.
„De bezoeker wilde uw terugkomst hte-
blijven afwachten, madam."
„Waar is de bezoeker
„In het boudoir, madam."
De man ging haar voor om de deur te
openen toen stond zij tegenover Stephen
Deane.
(Wordt vervoJgd.)
