SE HOSTE PARADE
1EEP
TWEE DUBBELE STUKKEN
DINSDAG 31 JUNI
BINNENLAND
FEUILLETON
EINDELIJK OPGELOST
Stads= en Provincienieuws
Donderdag 23 Juni s.s.
THAN
No* 143—Jaargang
VUSSINGSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS:
Voor Vlissingen en gemeenten op Wal
cheren 2.20 per drie maanden. Franco
door het geheele rijk 2.50. Week-abon-
nementen 17 cent, alles bij vooruitbeta
ling.
Afzonderlijke nummers 5 cent.
ADVERTENTIE-PRIJS
Van 14 regels: ƒ1.10, voor iedere
regel meer 26 centbij abonnement spe
ciale prijzen. Reclames 52 cent per regel
Kleine Advertenties betreffende Huur en
Verhuur, Koop en Verkoop, Dienstaanbie
dingen en Dienstaanvragen, enz. prijs bij
vooruitbetaling van 15 regels 0.75, elke
regel meer 15 cent.
Familieberichten van 1—6 regels 1.70,
iedere regel meer 26 cent.
Nederland en België.
Bij zijn aankomst te Brussel uit Genève
•verklaarde minister Vandervelde, dat hij
niets ihad toe te voegen aan wat hij een
Belga-medewerker had medegedeeld, doch
wel kon hij nog zeggen, dat hij uiterst
tevreden was over het zeer hartelijk onder-
koud, dat hij te Genève met minister Bee-
laerts van Blokland had gehad. Uit dit on
derhoud was hem gebleken, dat Nederland
wenschte een overeenkomst tot stand
brengen, die de verwerping van het tractaat
met België door de Eerste Kamer goed zou
maken'.
'Blijkens een Reuter-telegraim vernam de
Londensche „Daily Telegraph", dat minis
ter Chamberlain na de zitting van den Vol
kenbondsraad te Genève onofficieel achter
eenvolgens imet de Belgische en de-Neder
landsche gedelegeerden sprak over het
Scheldevraagstuk. Naar 'het blad meldt, zou
hij gezegd hebben, dat de Britsche regee
ring hoopt, dat zoowel Brussel als Den
Haag bereid zullen zijn de onderhandelin
gen "spoedig te hervatten.
De prijsverlaging der paspoorten.
In haar memorie van antwoord op het
voorloopig verslag der Eerste Kamer over
het wetsontwerp tot wijziging van de ze
gelwet 1917 en van de wet 'op de kanse
larijrechten, zegt de regeering o.m„ dat het
doen van vooruitbetalen, bij de aanvrage
der kosten van de buitenlandsche paspoor
ten niet geschiedt ingevolge de wet, doch
slechts een maatregel is, die de met de uit
reiking der paspoorten belaste overheden
plegen te nemen, o.a. ter voorkoming dat
zij, die een paspoort aanvroegen, het niet
in ontvangst nemen en onbetaald laten,
omdat zij achteraf op het bezit van het
aangevraagde paspoort geen prijs stellen.
Deze maatregel heeft geenerlei invloed op
het bedrag, dat op het oogenbiik der af
gifte van het paspoort verschuldigd is. Wie
derhalve na het in werking* treden der voor
gestelde wijzigingen een paspoort ont
vangt, is daardoor niet uiteer verschuldigd,
dan wat daarvoor overeenkomstig de ge
wijzigde bepalingen mag worden bere
kend heeft hij een hooiger bedrag vooruit
betaald, dan zal hem het meerdere moeten
worden teruggegeven.
Het onderwijs-rapport.
Verschenen is het verslag van de staats-
commisjp, ingesteld bij Kon. besluit van 16
Januari 1925, aan welke werd opgedragen
te overwegen in hoever de regeering, met
inachtneming van de grenzen, die de open
bare kas stelt
a. een normale ontwikkeling van het
openbaar zoowel als van het bijzonder
voorbereidend hooger en middelbaar onder
wijs ook in de toekomst kan mogelijk
maken
b. een redelijk verband kan bevorderen
tusschen de salarissen van het personeel
van het middelbaar onderwijs aan rijks
scholen, het personeel van he't voorberei
dend hooger en middelbaar onderwijs aan
gemeentescholen, en het personeel van het
voorbereidend hooger en middelbaar onder
wijs aan bijzondere scholen.
Bij het overwegen van de eerste vraag is
de commissie tot het besluit gekomen, dat
het niet mogelijk is, een stelsel te ontwer
pen, waarin de groei van het voorbereidend
Naar het Engelsch van MAVIS TRENT.
(Nadruk verboden)
16)
Opeens werd Hilvardine's gedachtengang
afgebroken, doordat de streek, waar ze zich
bevonden, haar zoo onverklaarbaar bekend
voorkwam.
„Ik ben hier zeker al eens meer geweest",
sprak ze halfluid, terwijl ze het laantje eens
afkeek. „Daar, om den hoek, staat een
huisje en er kwam toen juist iemand uit het
hek. Ik moet hier zeker, als klein kind, ge
weest zijn en had ik nu niet dat nare rood
vonk gehad, dan zou ik 't zeker wel herkend
hebben maar al wat er vóór mijn ziekte
gebeurde, staat me nog maar zoo heel
flauw voor."
Een angstkreet, opeens, wekte haar uit
haar overpeinzingen.
Em's boterbloempjes de eerste van het
jaar groeiden natuurlijk gelijk die
geeltjes dat gewoon zijn vlak bij den
waterkant in uit geval een echte mod
dersloot. Em had eerst eens even geaar
zeld nog eens goed gekeken en toen ein
delijk de voetjes gezet op iets, wat ze voor
een stevigen steen hield, maar wat echter
fiets dan kroos bleek te zijn, waardoor ze
in haar volle lengte in de modder kwam te
liggen. Ze wist er zichzelve nog uit te
Werken eer Hitva haar bereikt had maar
2e zag er erbarmelijk pit, van onder tot
boven bemodderd.
„Zóó ga ik het dorp niet door gifde zij,
>»neen, ik denk er niet aan Daar bedank
hooger en middelbaar onderwijs in een be
paalde verhouding zou worden gebracht
tot de maatschappelijke behoefte van per
sonen, die zulk onderwijs hebben genoten.
Daarmee kan echter niet worden volstaan.
De vraag is, in hoeverre de regeering een
normale ontwikkeling kan mogelijk maken.
De commissie heeft overwogen, op welke
maatregelen der regeering in dit verband
het oog moet worden geslagen en nage
gaan, of er aanleiding bestaat tot bepaalde
wijzigingen.
Achtereenvolgens heeft de commissie de
aandacht gewijd aan de volgende punten,
die van beteekenis zijn voor de toeneming
van het aantal scholen en leerlingen a. de
eischen van toelating der leerlingen b. de
regeling van het schoolgeld c. de ver
plichting van gemeenten boven 20.000 zie
len een gymnasium te onderhouden d. de
voorwaarden van subsidieering voor de bij
zondere scholen e. het bedrag van het
rijkssubsidie voor die scholen f. het be
zoeken van scholen voor het voorbereidend
hooger en middelbaar onderwijs door leer
lingen, voor wie een andere inrichting van
onderwijs meer gewenscht zou zijn.
De commissie heeft overwogen hoever de
controle der regeering zich zal moeten uit
strekken. Het voorschrift der grondwet
sluit vanzelf van deze controle, die bijzon
dere scholen uit, die geen subsidie ontvan
gen. De vraag is echter of ook het stichten
van gemeentelijke scholen, waarvoor geen
rijkssubsidie verlangd wordt, onderworpen
moet worden aan de goedkeuring der re
geering. Het onderzoek leidde de commissie
tot de meening, dat er geen aanleiding aan
wezig is, om medezeggenschap te geven
aan de regeering over het stichten van
nieuwe gemeentelijke scholen voor voorbe
reidend hooger en middelbaar onderwijs,
wanneer die geheel voor rekening der ge
meente komen.
De commissie is niet van meening dat de
wet van 28 Julii 1924 zonder meer in stand
behoort te blijven.
Omtrent de tweede vraag, in de opdracht
gesteld, heeft de commissie- een groot aan
tal vraagpunten opgesteld en beantwoord
o.m. Zal de wet goedkeuring eischen
voor alle gemeentelijke salarisregelingen,
onafhankelijk van subsidie-bepalingen
Hierop luidde het antwoord ontkennend.
Voorts betroffen de vraagpunten de goed
keuring van salarisregelingen van bijzonde-
de scholen en de subsidieregelen.
Minister Kan.
In „de Vrijheid" schrijft de bekende jour
nalist, de heer D. Hans, geregeld parle-
mentsfilms. Hij heeft in het jongste num
mer *en zeldzaam aardig filmbeeld van mi
nister Kan afgedraaid. Wij knippen uit deze
fiim de volgende mooie gedeelten
Minister Kan is, in al z'n echtheid, onge
dwongenheid, spontaniteit, in 'heel z'n fris-
sche temperament en met z'n totaal gemis
van valsche schaamte en gewichtig-doene-
rij, toch wel een heel aparte figuur in de
rij van bewindslieden, die onze parlemen
taire geschiedenis heeft opgeleverd. On-
Hollandsch. In het buitenland heeft men die
dingen rrtëer gezien, zij het dan misschien
al evenmin op groote schaal. Maar we her
inneren ons toclh allemaal wel den Prins
van Wales op een houten péérd in een
draaimolen, en het EngeJsche koningspaar
in die kleine, amusante auto-tjes op Wem
bley, en Engelsche (ministers met kromme
pijpen in den mond en golf broeken aan
middenin het publiek.
Maar
Holland, Holland 1 Denk u den staatsman
Cort van der Linden, gearmd met Drent-
sche boerinnetjes, een leutige lach boven
z'n grijzen baard. Stel u wijlen mr. N. G.
Pierson voor, boven op een wankele boere-
kar, met een openwaaiend colbertje en in
z'n blooten schedel. Vertrouw ti een oogen
biik /met de gedachte, dat Thorbecke, een
officieel bezoek brengend aan Groningen,
's morgens voor da.g en dau Ar met een sier
lijken duiksprong neerplompt in het ge
meentelijk zwembad van Helpman...
De heer Kan is minister geworden, inder
daad (och, hij was het al vele jaren, want
hoeveel bewindslieden hebben gesteund op
den schranderen kop van dezen secretaris
generaal Maar de heer Kan is bovenal
de heer Kan gebleven. Waarom zou ik,
als zijn excellentie het mij niet ten kwade
ik voor 1"
„We zullen maar even naar het huisje
ginds moeten gaan", meende Hilva, ,.en
viagen of ze je daar even afdrogen".
Hier scheen Em nu nogal mee verzoend,
althans ze hield» op met huilen en sprak
nc-gal vrij opgewekt
„Misschien hebben ze daar wel een meis
je van mijn leeftijd en kunnen ze me zoo
lang wat kleeren leenen, hè 't Is anders
geen net huisje, is 't wel, miss Stone
Hilva had veel moeite met het hek, dat
vastgebonden zat met een eindje touw. Het
huisje zag er dan al bijzonder verwaarloosd
uit en toch had zij telkens die vreemde ge
waarwording van bekendheid met heel deze
omgeving.
Ze klopte aan de half-openstaande deui-
en daar verscheen nu een man van een al
heel vreemd uiterlijk, waardoor zijn leeftijd
dan ook moeilijk te bepalen* viel hij kon
vijf-en-dertig, maar hij kon ook vijftig zijn
in ieder geval zag hij er armoedig en al
even slecht verzorgd uit, als de woning
zelve.
„Wat is er?" vroeg hij.
Hilvardine verklaarde de reden van haar
komst en verzocht om een handdoek en
een borstel, dat ze haar pupilletje weer wat
ken schoonmaken. Er was zeker geen
vrouw in huis en de man scheen dan ook
geen plan te hebben, de dames te vragen
of ze binnen wilden komen.
„Ik zal een dweil halen", zei hij, terwijl
hii langzaam de keuken weer inliep.
Duimen-dik stof lag hier overal, zooals
Hilvardine door de half-openstaande deur
zagen stapels ongewasschen borden
stonden, op de tafel.
Eindelijk kwam de dweil te voorschijn
duidt (en dat doet hij niet, dat weet ik)
niet eens verklappen, wat mij het vorig
voorjaar overkwam, toen ik hem aantrof op
het perron van de Hollandsche Spoor in de
residentie, en ik de onderscheiding genoot
van met hem te reizen en hij mij vertelde,
dat hij naar Haarlem .ging, voor het wets
ontwerp inzake de grenswijziging. Maar
hoe ging hij Piechtig-officieel Om ginds
aan het station door een stoet van hooge
hoeden ontvangen te worden Dacht u
maar Niemand wist er iets van. De mi
nister ging er in z'n dooie eentje... een uur
of drie vier langs de Ilaarlemsche grens
kuieren. Hij wilde niet „geleid" worden, hij
liep zélf wel. Hij wenschre uit eigen oogen
te zien.
Dit is mr. J. B. Kan. Ten. Voeten uit. Alle
ambtelijkheid, alle bureaucratie, alle sleur
is hem vreemd. Uit eigen oogen zien.
Let nu eens op, hoe hij de schriftelijke
vragen van afgevaardigden beantwoordt.
Dë meeste ministers doen daar plechtig
lang over. Weken lang. Minister Kan stuurt
den volgenden dag zijn antwoord in.
Daarbij ko/nit dan nog, dat hij in de za
ken van zijn departement doorkneed is als
niemand anders. Hij is er van zes of zeven
ministers de vraagbaak geweest. Nu hij zelf
minister is, doet hij het zonder secretaris
generaal. Zou hij dien noodig hebben
Hij?
De heer Kan is een belijder van de mooi
ste en beste democratie, die er bestaat. De
democratie van den eenvoud. Het is zijn
eenvoudige en open natuur, die hem belet
om plechtig of gewichtig te doen. Men ziet
dan ook altijd den mensen in zijn optreden.
Spontaan springt hij op de wankele boere-
kar. Plompt hij in het zwembad. Laat hij
zich arm in arm met weldadigheidsdames
kieken. O, zeker, er zullen wel menschen
zijn die het hoofd schudden is-dat-nou-
een-minister Most dat nou wel magge
Ja beste menschen, dat is nu een minister.
En wat voor een Hij verdedigt z'n begroo
ting met korte, sterke, geestige redevoe
ringen, zakelijk, zonder franje. Hij doet de
dingen met een overrompelende vlotheid en
kennis van zaken. En hij blijft onder dat
heel frisch zag die er ook niet uit en geen
wonder, dat Emmie hiertegen wel eenig be
zwaar had. Toch poetste Hilvardine er haar
zoo goed mogelijk mee afen de man
stond er bij, zonder eenig teeken van leven.
Hij had niet eenmaal zijn pijp uit den mond
genomen, of aan zijn pet getikt. Hilvardine
had al eens haar best gedaan, hem aan den
praat te krijgen maar ze was niet veel
meer uit hem wijs geworden, dan dat hij
daar alleen woonde en dat hij in de steen
groeve werkte.
„Die steengroeve hoort aan vader", viel
Em dadelijk in. „Papa komt vandaag thuis
en al zijn ond-erhoorigen gaan hem afhalen.
Daarom heeft u zeker vrij Hoe heet u
„Garth Chris Garth", antwoordde de
min-vriendelijke gastheer.
„Chris Garth herhaalde Hilvardine in
zichzelve. „Kijk, die naam en dat tuintje
hooren op de een of andere manier bij
elkaar".
„Nu, ik ga naar huis", kondigde miss
Emmeline aan. „U is vanmiddag toch zeker
ook aan het station, mr. Garth Ik zal
eens naar u uitkijken, hoor
Chris meesmuilde „Dan kunt u lang
kijken Ik zal er althans niet bij zijn. Ik blijf
kalm waar ik ben met andere woorden
thuis
Op den terugweg sprak Emmie steeds
van haar vader. Maar Hilvardine had nu al
zóóveel van sir Heriot gehoord, dat ze er
eerlijk gezegd genoeg van had. En niet
alleen zijn dochtertje, maar ook de bedien
den waren zoodanig van hem vervuld, dat
er van niets anders in huis gesproken werd
dan over de verdiensten van den heer van
Tempestone.
Hij had zich al vroeg zoodanig onder
alles de oude frissche, rake, kernachtige fi
guur, een democraat van den eenvoud en
ongedwongenheid.
Weest u dus maar heusch niet bang, dat
de dingetjes op het departement minder
goed zullen gaan, omdat de minister 's mor~
gens als een otter in 't Qroningsche zwem
bad Egt, 's middags als een globetrotter
■door de Drentsche venen kuiert en's avonds
ais een geboren visscher te peuren zit op
't Hollandsch Diep, en tusschen dat alles
in nog een partijtje tennis speelt op Sche-
veningen. 't Komt best voor mekaar.
En als is het, uiterlijk, wèl een heele
sprong van den stijven, statigen, rechten
Thorbecke in de zwarte gekleede jas met
de zwarte stropdas, tot den beweeglijken,
soepelen en joviaien Kan in het fantasie
colbertje met den gekleurden zelfstrikker
een sprong als een Lindbergh over den
Oceaan ze zitten toch maar in 't zelfde
torentje en de geachte Nederlandsche
Maagd kan bést in haar schik zijn.
Het meenemen van dieren in den trein.
De Nederlandsche Spoorwegen hebben
het tarief voor vervoer van levende dieren
die door reizigers medegenomen worden
en waarvoor tot dusver verschuldigd was
de prijs voor een kaartje van de klasse,
waarin het dier vervoerd werd, met 50
verlaagd, zoodat voortaan maar de helit
van den enkelen reisprijs voldaan behoeft
te worden.
Bij vervoer van een hond in een hok in
den bagagewagen zal dus voortaan slechts
een halve enkele reis derde klasse betaald
behoeven te worden.
VLISSINGEN, 21 JUNI
De Belgische loodsen.
Onder het opschrift„Wat de nieuwe
toestanden in de scheepvaart vereischen"
schrijft „Pilot" in het „Hbld. van. Antw."
In verband met de uitbreiding van de
scheiden in zijn militaire loopbaan, dat hij
het Victoria-kruis verdiende nu al tien jaar
geleden maar met zijn huwelijk had hij
zich uit den diénst teruggetrokken en zich
op zijn eigen landgoed gevestigd. Lady
Tempest was echter al heel gauw na Em-
meline's geboorte gestorven en ofschoon
sir Heriot toen geen onmiddellijke verande
ring in zijn levenswijze bracht, had hij zich
toch steeds bereid verklaard zijn vaderland
te dienen, mocht dit hier soms behoefte
aan hebben.
„O, ik dacht in 't eerst dat mijn hart bre
ken zou, toen ik hoorde, dat hij naar het
front ging vertrouwde de oud-tante Hilva
toe, terwijl ze dien middag naar het station
reden om den heid af te halen. „Maar ik
wist dadelijk, dat hij er zich toch niet in
zou kunnen schikken om zoo werkeloos
thuis te blijven. Ik geloof, dat het 't bitter
ste uur van zijn leven was, toen arme Em
dacht, dat hij onmiddellijk na hun huwelijk
weer zou weggaan. Je ziet wel. lieve", be
sloot miss Tempest dus weer in een van
haar vertrouwelijke buien, „dat het niet
precies een huwelijk uit liefde was. 't Was
alles voor de j'ongeiui in orde gebracht
door de wederzij dsche familiebetrekkingen.
Maar ik geloof, dat hij toch ech^ veel van
Emmie hield, haar oprecht betreurde en
ofschoon hij met October al vijf-en-dertig
wordt, heeft hij nooit..."
„Spreekt u van pappie viel Emmie
haar in de rede, tot niet geringe ontsteltenis
van het babbelachtige oude dametje.
„Schrik maar niet, tantetje, ik hoorde
niet, wat u zeienkel maar, dat u miss
Stone vertelde, hoe oud papa was. O, kijk
eens, al die menschen daar 1"
„Ik vergeet nu altijd dat het kindi ook
INSTITUUT VOOR
R8EIQERS8NÏWIKKEUNG
des avonds 8 uur, in het
ALHAtVi BR A-THEATER
V0LLE8SG ORKEST.
Toegangsprijzen f0.6G en
f0,40 (betasting inbegr.)
haven van Antwerpen, met als gevolg een
maar steeds toenemend verkeer van zee- en
binnenschepen, waarvan de lengte en de
diepte tot het maximum opgevoerd worden,
mag er wel! eens op gewezen hoezeer de
kwestie opleiding en het verkrijgn van
'bekwame rivier- en zeeloodsen, ook terzel-
vertijd de noodige aandacht verdient.
Bij elke aanvaring of stranding waar
van de gevolgen steeds zeer erg kunnen
zijn omdat zij een onderbreking in het
scheepvaartverkeer kunnen veroorzaken
is lengte en diepgang van het schip een
voorname factor. Daaruit mogen we aflei
den, dat een zulk danige onderbreking
steeds meer voorkomen kan bij een druk
ker verkeer.
En zulks gelat voornamelijk voor Ant
werpen, waar in den toegang, die Schelde
heet, nog steeds dezelfde kronkelingen,
veranderlijke stroomingen en gevaarlijke
zandbanken zich bevinden.
Verdrietig zoude het alsdan zijn den gang
geblokkeerd te zien, terwijl zoovele milioe-
nen worden besteed aan de vergrooting en
uitrusting der haven van Antwerpen.
De vraag is nu hoe kunnen we een
zulkdanig gevaar tot het minimum terug
brengen Waarop ik als antwoord geef
zorg dat het loodsenkorps en inzonderheid
het rivierloodsenkorps (de gevaren waar
van hierboven sprake is kunnen slechts ge
beuren op het traject VlissingenAntwer
pen) voor zijn taak is opgewassen en
waardoor dan voornamelijk dient verstaan,
dat het korps in kwestie mede is gegaan
met de veranderde scheepvaart, waarvan
de overgang van zeil in stoom, van kleine
"schepen tot de allergrootste en van een
klein verkeer tot een maar steeds toene
mend, bijdragen tot de gevaren waarvan
hierboven sprake is.
Een betere bebakening en beboeiing
voor de dagvaarteen zeer goede verlich
ting des nachts van de Schelde, verlichting
die voorzeker hier en daar nog beter zoude
kunnen zijn, en die buiten een drukker
nachtverkeer van allerlei zee- en binnen
schepen voornamelijk toelaat dat ook de
groote schepen des nachts met méér zeker
heid van Vlissingen naar Het Boompje
(uiteinde reede Austruweel) en omgekeerd
kunnen varen, zijn hoegenaamd niet vol
doende om te kunnen zeggen, dat al het
mogelijke is gedaan inzake de meeste ze
kerheid voor de scheepvaart.
En nu volgt de vaststelling dat aan de
opleiding van de rivierloodsen nog steeds
geen verandering is gebracht en 'zij nog
steeds op denzelföen voet gebeurt, als ten
tijde dat het getal schepen naar Antwerpen
de tien niet overtrof, met een maximum
tonneninhoud van vijf duizend ton voor
enkele schepen.
Juist in die opleiding tot rivierloods zit
zooveel inzake die zekerheid, omdat het
een kapitaal punt is dat candidaten in
staatsdienst en in het bezit van een diploma
van kapitein, le of 2e stuurman ter lange
omvaart of kustvaart, ook de eersten in
aanmerking zouden moeten komen voor deti
rivierloóclsendienst, en zulks onverschillig
den diensttijd in een anderen staatsdienst.
Op die manier krijgt men een korps
jonge loodsen, die buiten de noodzakelijke
vakkennis ook een redelijke dosis taaiken
nis en kennis aan zeemanschap opgedaan
ooren heeft!" zuchtte miss Tempest. „Ik
ben bang, dat ik wel weer wat veel gezegd
heb, miss Stone maar ik weet, dat ik aan
u alles veilig toevertrouwen kan."
Hilvardine knikte eens lachend.
Miss Tempest was een hoogst-eigenaar-
dige persoonlijkheid ofschoon ze bij tijden
heel best de groote dame kon wezen, had
ze soms moeite haar tong in bedwang te
houden.
Heel het dorp was in. feestdos, om den
slotheer te ontvangen en luide klopte dan
ook Hilva's hart, toen de trein eindelijk bin-
nenstoomde, te midden van de geestdriftige
toejuichingen. Miss Tempest was er op ge
steld geweest, dat de gouvernante Em naar
het station zou geleiden maar Hilva van
haar kant had er op aangedrongen, dat zij
weer dadelijk zou mogen weggaan, zoodra
sir Heriot gekomen was. Ze wist immers,
dat er dan voor haar geen plaats zou zijn
in het rijtuig de terugrit toch zou met
groote statie plaats vinden en Em was één
en al opgewondenheid, als ze dacht, hoe
niet paarden, maar menschen den landauer
in triomf naar het kasteel zouden rijden.
Hilva hield haar pupilletje dus stevig bij
de hand, tot een lange, slanke gestalte, met
kennelijke militaire houding, in een van de
eerste klasse coupé's werd gezien en dan
ook regelrecht op miss Tempest en Emmie
afkwam.
„Papa papa riep Emmie, die zich
in de vreugde van het weerzien aan niets of
niemand om zich heen^stoorde. En met een
sprong lag ze in haar vaders armen.
(Wordt vervolgd.)
SlMIfsffT
PER D005 VAFÏ
(IOffi PER EhUEL TABLET)
