iiLHiirj 150 100 25 54e Jaarlaag 1926 N Ï)X IHOUTSI gsche MaatscfiapiniI Stoomvaart DINSDAG UitgaveFirms f, VAK Bi VELDE hjalstraat 58-68, Vlissingen. ïelef. !9. Postrekeninn 88287 31 AUGUSTUS Verschijnt iageiijks, uitgezonderd op Zondag en algemeen erkende Christelijke feestdagen iOOO fjnfi guitodSdooa Qfifl OEMEENTEBESTUUR BINNENLAND FEUILLETON ZIJN KLEINE MEISJE Stads* en Provincienieuws ■N0.204' |nische verbindingen in [n. Er loopen geruchten gebeurtenissen, die uit- izijn in verband met de lartillerie-officierén. De [hermen den spoorweg 1ER1CHTEN Augustus 1926. Koeien en ossen rede- Ien vaster schapen en ndel, prijzen lager dan ns kalmer handel, prij- n. Brielsche Eigen- 10 Zeeuwsche Blau- Zeeuwsche Eigenhei- Zeeuwsche Bonten ypitten 2.803.25 [rs ƒ2—ƒ2.70 Poters vermaasche eieren ƒ7- SERICHT Ïrstand 771.8 te Kopen- rstand 748.1 te Seydis- den avond van 31 later afnemende Ooste- wind. Helder tot licht ter, behoudens kans op RGEN GEEN WISSEL- I BEURSNOTEER1NG. lus IAuto's en Fietsen gustus uur 31 8.21 ember uur 1 8.19 te Vlissingen vm. nm. 8.17 8.45 ier v.m. n.m. 9.34 10.15 (tiakelijkheden, Openbare 1 Vergaderingen enz. lederen avond bios- ïg, aanvang 8 uur. - aterdag- en ZondagmicP- -Dagelijks bioscoop-voor- Ivond 8 uur. Woens- ag- en Zondagmiddag leren avond Soirée dan* Zaterdag en Zondag 3/2 uur. |en Vrijdag Afternoon-tea Iina. lederen avond te, 8 uur. Zaterdag- en Zondag- ancing, 3 uur. jaret, 8 uur. tleurgesteld 3 een plaats- S pm gemaakt dat s tie liedjes bij ons 3 TERLACHEN!3 (gelegenheid van \nFEESTBAL ^nsante, Ver- ^.EENHOUTS. ERMOOGD Ij in het centrum der stad tig en modern Heeret- zeer gezellig uitzicK. ken prijs en desverlanji kelijke voorwaarden tij in Wijck, BellamyparkJ gevraagd moderne |0 VENWONING van 4 personen, legei fiber of 1 October. letters T. T., bureau iurant". ;evraagd flink MEISJE winkel en hulp in I ook Zondags. Vrij' (de week. Brieven ffl" n leeftijd, letters T. Ui 'liss. Courant". |n -Middeib.-ltottenia* cbenge'egen piaaisnt. IER VAN PASSAGIERS, EDEREN EN VEE. v.Midd v. R"1"- L v.m.uur v.m <w| pjgustus 31 Ircroatien te bekomen Tm N.V. Tranepory tb. Erven G. VO», rg: B. EENHOORN, W'j| I By. OOSTERHODT.T ,i Uebre.BOITENHBS,W 9 VLIS5INGSCHE COURANT ABONNEMENTSPRIJS Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren 2.20 per 3 maanden. Franco door het geheele rijk 2.50. Voor België en de overige landen der Post-Unie, bij wekelijk- sche verzending ƒ4.15; bij dagelijksche verzending ƒ6,10. Afzonderlijke nummers 5 cent. ADVERTENTIEPRIJS: Van 14 regels ƒ1.10; voor iederen regel meer 26 cent. Familieberichten van 16 regels ƒ1.70. Reclames 52 cent per regel. Kleine advertenties van 1—5 regels 75 cent, voor eiken regel meer 15 cent. Bij abonnement speciale prijs. De abonné's in 't bezit eener Polis, zijn GRATIS verze kerd tegen ongelukken voor gulden bij levens lange ongeschikt heid tot werken. UUy een ongeluk. dUtl gulden bij verlies van een hand, voet of oog. gulden bij verlies van een duim. gulden bij verlies van een wijsvinger. gulden bij verlies van eiken anderen vinger. BEKENDMAKING. Burgemeester en Wethouders van Vlis singen brengen, ter voldoening aan artikel 75, le alinea, der Lager Onderwijswet 1920, ter openbare kennis, dat bij raadsbesluit van 27 Augustus jl., no. 17, aan het R. K. Parochiaal Kerkbestuur van den H. Jacobus cfen Meerdere aldaar, overeenkomstig zijn verzoek, de noodige gelden zijn beschik baar gesteld voor het bevloeren van het open terrein van de R. K. Jongensschool aan de Verkuijl Quakkelaarstraat. Vlissingen, 30 Augustus 1926. Burg. en Weth. voornoemd, VAN WOELDEREN. De Secretaris, F. BISSCHOP. Het invoerverbod van vleesch: in Engeland. In het bericht in ons vorig nummer be treffende het invoerverbod van vleesch in Engeland, is bij de'correctie een regel ver keerd geplaatst geworden, waardoor het bericht niet duidelijk las. De mededeeling van de Engelsche regee- ring komt hierop neer dat geen wijziging is te wachten van de politiek der Engel sche regeering inzake het invoerverbod voor versch vleesch afkomstig van het vas teland van Europa. Invoering vmj den 24 uurs tijd bij de Nederlanasche Spoorwegen Bij de Nederlandsche spoorwegen is in voering van den 24-uurs tijd in overweging. Deze tijdrekening bestaat, zooals men weet, reeds lang in België en Frankrijk, ook Duitschland is er kort geleden toe over gegaan. Van de Engelsche spoorwegen heeft de directie van de Nederlandsche spoorwegen het voorstel tot invoering ontvangen. Men stelt zich voor, dat de thans veelvuldig voorkomende vergissingen de 24-uurs tijd gemakkelijker zal zijn voor het publiek tusschen ochtend en avond- treinen uit de wereld zal helpen. De huize Doorn. In de anti-rev. „Rotterdammer" lezen wij de volgende correspondentie uit Doorn Herhaaldelijk loopen omtrent den voo - maligen Duitschen keizer allerlei geruch ten, Veelal komen die uit de buitenlandsche pers naar Nederland overwaaien. Speciaal de Amerikaansche pers heeft er een "handje- van sensationeele geruchten omtrent het Huize Doorn de wereld in te sturen. Van min of meer beter-ingelichte zijde worden die dan weer gecorrigeerd of zelfs glad tegengesproken. Zoo kwam de „Chicago Tribune" een paar dagen geleden haar lezers verrassen met een bericht, dat keizer Wilhelm zeer ernstig ziek zou zijn. Minister Kan, die ook vóór zijn ministerschap in Doorn onze re geering vertegenwoordigde, zou in overleg met den ex-keizer reeds maatregelen heb ben getroffen, om een verblijf in een zach ter klimaat mogelijk te maken. Uiteraard kwam een dag later van Ne derlandsche zijde de mededeeling,dat van een vertrek naar het buitenland geen spra ke is en tevens, dat de verkoudheid des ex-keizers niet van ernstigen aard is. Ter bevoegder plaatse won ik een nadere informatie in en kan ik onzen lezers het Uit het Engelsch van L. G. MOBERLEY. Vertaald door P. P. T. (Nadruk verboden.) 24) „Het is heel vriendelijk van Sir Giles dat ik hier een nacht mag blijven logeeren", zei ze met haar beminnelijksten glimlach tegen Helen. „Het spijt me dat hij niet thuis is. Dan zou ik hem persoonlijk heb ben kunnen bedanken. U weet niet wat een voorrecht het is voor een buitenlandsche om een bezoek te brengen op zoo'n mooi Engelsch buiten. En dan hier te slapen Ik was al erg blij toen u het idee opperde om hier een middagbezoek te brengen." Miss Helen pijnigde haar hersens tever geefs om zich te herinneren welk gezegde van haar miss Müller aanleiding gegeven kon hebben om een uitnoodiging te veron derstellen maar daar zij iets dergelijks niet gezegd had, was haar poging nutteloos. En miss Müller, die met een eenigszins ver baasden blik door miss Helen begroet was, ging op Sylvia toe, die haar met stralende oogen tegemoet kwam. „Ik ben zoo blij, dat u gekomen bent", zei het kind. „Ik verlangde zoo om u weer te zien. Alleen vind ik het jammer dat u monsieur niet ziet. Weet u, hij is naar Lon den toe omdat hij nog zooveel te doen heeft voor hij gaat trouwen. Want dat is al gauw, over een paar weken. Ik denk dat u hem erg aardig zult vinden". j.Uat weet ik wel zeker", zei Rosa vrien delijk, die zich zelf gelukwenschte, dat een zekere trek in haar karakter had gemaakt dat zij vriendelijk was geweest tegen Syl via toen ze haar voor het eerst ontmoette, »maar zoo vreeselijk is het niet, ik ben niet gekomen oin Sir Giles te zien. Ik kom eens gezellig met jou en miss Helen babbelen. n Je moet rnd&ook het prachtige huis en de volgende vertellen Inderdaad was de ex- keizer lijdende aan een lichte griep maar de ongesteldheid had een gunstig verloop. Daar de ex-keizer in Nederland te gast is, wenscht hij alle onnoodige publicatie tegen te gaan en zou men in Doorn wel dagwerk hebben, wanneer men op onzinnige ge ruchten in de buitenlandsche pers zou wil len ingaan. Ook al gevoelt speciaal de ge malin van den ex-keizer zich onder ons klimaat minder goed dan in Duitschland men weet dat zij herhaaldelijk tot her stel in Duitschland vertoeft prinses Her mine denkt er niet aan den ex-keizer ten tweede male aan de beproeving van een buitenlandschen tocht bloot te stellen. Alle geruchten dienaangaande werden nadruk kelijk tegengesproken. De ex-keizer heeft thans zijn jeugdher inneringen voltooid en deze zullen binnen kort bij den uitgever van zijn eerste Mé moires, firma Kohier Leipzig-Berlijn, het licht zien. Met tact en voorzichtigheid worden in het werk de moeilijkheden be sproken, welke Wilhelm II in de relatie tot zijn zieken vader en zijn eerzuchtige moe der een Engelsche van geboorte had door te maken. Waar het geld blijft. In de na te noemen gevallen scheen de vraag gerechtvaardigd, zegt het verslag der lAlgemeene Rekenkamer over 1925, of bij het doen van uitgaven wel de noodige zuinigheid was betracht. Bij den bouw van het post- en telegraaf kantoor te Haarlem worden o.a. de volgen de uitgaven gedaan Voor het bewerken van een brievenbus- plaat en de levering van naamborden Pos terijen en Telegrafie werd onderscheiden lijk 1900 en f 1400 uitbetaald. De brie venbusplaat was van natuursteen gemaakt inplaats van terra-cotta, zooals het bestek voorschreef. Voor het bedrg van 1400 waren 8 naamborden geleverd. Ten behoe ve van de hal van het gebouw werden 11 lampen geleverd a 209.47 per stuk. Verder nog 1500 besteed voor glas in lood ten behoeve van deze lampen en van 8 buiten lantaarns. Verder bleek, dat bij den bouw van bedoeld postkantoor aanmerkelijke be dragen onnoodig waren uitgegeven doordat de betrokken werkzaamheden niet direct aan de leveranciers waren opgedragen, doch gebruik was gemaakt van de tus- schenkómst van den aannemer, die daar voor 10 van de kosten had berekend. Een onderzoek der uitgaven ten behoeve van het lager onderwijs wees uit, dat het opmaken der daarvoor noodige betalings stukken nok steeds niet met de vereischte zorg geschiedde. Bij de controle der Kamer bleek.o.a., dat vier gemeenten in totaal ruim 13000 moesten terugstorten wegens te veel ge noten subsidie. Verder deed zich het volgende geval voor Aan een groot aantal gemeenten en besturen van lagere scholen werd wegens voorschot op de rijksvergoeding over 1924 in totaal ruim 100.000 te veel uitgekeerd, doordat bij het opmaken der betalings stukken verkeerde kolommen van de be schikkingen van toekenning werden ge raadpleegd. De Kamer verzocht den minister voor- zooveel storting of verrekening van het te veel genotene nog niet had plaats gevon den, het noodige te doen verrichten, dat in 's rijks kas te doen terugkeeren. Aan dit verzoek werd gevolg gegeven. omgeving laten zien." „Mag ik u alles zelf laten zien vroeg Sylvia gretig. „Ja, alles". Rosa verstond uitstekend de kunst om iets heel aantrekkelijks in haar stem te leggen „je moet me alle hoekjes van den tuin en het park laten zien en je eigen kamer en bewijs me nu eens dat je me als een échte vriendin beschouwt Sylvia bloosde van plezier en de goed hartige miss Helen keek dankbaar naar het knappe gezichtje van haar gast, terwijl Ro sa voelde dat ze haar overwinning behaal de met een gemakkelijkheid, waarover zij zich diep schaamde. „Maar ik ga er mee door", dacht zij, ter wijl zij haar tanden op elkaar zette. „Ik ben nu eenmaal zoo ver gegaan en ik ga niet meer terug." Zoo kwam het, dat terwijl rrfiss Helen zat te breien op het terras en er over nadacht hoe lief het van miss Müller was om zich zoo met een klein meisje' bezig te houden, dat het kleine meisje met haar lieve nieuwe vriendin in het geheel met rozen bedekt prieel zat err haar hartje geheel voor het mooie meisje met de diep-blauwe oogen opende. Wat een gemakkelijke overwin ning Geen «wonder dat Sylvia haar ver trouwen zonder voorbehoud gaf aan iemand die haar zoo had weten in te pak ken en met trillende stem en tranen in de oogen vertelde zij aan Rosa hoe tragisch haar moeder om het leven gekomen was. „Het was een zwarte wagen die ons aangereden heeft", zei ze, „een afschuwe lijke zwarte wagen, een heeie groote en die reed zoo vreeselijk hard over dien wit ten weg en moesje en ik konden niets doen, wij hielden elkaar maar stevig vast. Verder herinner ik mij niets totdat ik weer op den weg stond en moesje heel wit en stil lag en monsieur kwam om ons te helpen". „Maar de man van dien zwarten wagen Die hielp toch zeker ook Hoe zag hij er uit?" Toen zij van dien zwarten wagen hoorde, had Rosa haar adem ingehouden De overvolle Rotterdam sche havens. De „Maasbode" schrijft o.a. Hoe verbijsterend druk het de laatste vier a zes 'weken in onze havens is, mag vol doende bekend worden geacht; dat er eiken dag tal van schepen in de open zee voor den Nieuwen Waterweg liggen te wachten op hun beurt om naar Maassluis, Vlaardingen, Schiedam en Rotterdam te kunnen opstoomen, is evenmin onbekend gebleven. Reeds over de 9000 schepen vertoefden dit jaar in de Rotterdamsche havens, zoo dat men in September het tienduizendste verwacht. Ter vergelijking diene dat vorig jaar het aantal 10.000 pas in December bereikt werd. De drukte is weliswaar nog steeds voornl. toe te schrijven aan de slechte leverantie van kolen door en in Engeland, doch het zijn niet alleen bunkerschepen, waardoor alle plaatsen zelfs tot midden op de rivier toe, bezet zijn. Ook graan-, erts-, ijzer- en -houtschepen komen in grooteren getale dan voorheen en zullen, indien Rotterdam blijft werken zooals tot nog toe, d.w.z. met buitengewone energie, ook blijven komen zoodat inderaad van opbloei onzer haven bedrijven gesproken mag worden. Wanneer men bedenkt dat er gemiddeld per etmaal 50 zeeschepen vertrekken alleen uit de Rotterdamsche havens, en dat alle ligplaatsen, ruim 300, steeds bezet blijven, kan men nagaan hoe voi het overal is. En tusschen Vlaardingen en Maassluis ligt op nauwelijks 100 meter van elkaar in het midden der rivier vastgeankerd, een schier onafzienbare rij van grootere en klei nere zeeschepen van velerlei nationaliteit Er wordt weinig of niet op gewerkt, ze liggen te wachten. Er zijn er bij, die al vier dagen en nach ten liggen te wachten. Ook gisteren konden niet alle schepen binnen komen. Zoo wordt er queue gemaakt voor onze havens, nu al weken lang, iets dat nog nimmer voordien geschiedde. En nauwelijks is eenige vermindering te bespeuren. De Rijnvaart-schepen liggen tot ver boven Rot terdam opgetast met Alaad- en bunker materiaal. Waarlijk, het is een grootsche tijd voor de eerste havenstad Maatregelen tegen valuta-concurrentfe. De Kamer van Koophandel en Fabrieken voor Tilburg e.o. schrijft aan den minister van arbeid, handel en nijverheid, dat vele takken van nijverheid in haar district van de Belgische en Fransche valuta-concur- rentie zeer groote bezwaren ondervinden, eenerzijds bestaande in beperking van af zet met daaraan verbonden geheele of ge deeltelijke werkeloosheid voor het perso neel, anderzijds in een moordende onder linge concurrentie der binnenlandsche fa brikaten, waar toch allen het uiterste in het werk stellen, om, ter voorkoming van nog grooter verlies, de bedrijven in gang te houden en daarvoor niet alleen van elke winst afzien, maar zelfs ver beneden kost prijs hun artikelen aanbieden. Deze ongezonde en voor de industrie rampspoedige toestand treedt bijzonder sterk op in de wolindusti^, de linnen-, halflinnen- en jute-industrie (Goirle), en de lederindustrie. Maar ook de midden stand ondervindt in niet mindere mate de nadeelen der valuta-depreciatie in België en Frankrijk. Talloos velen gaan dagelijks de grenzen over, om in Turnhout of Ant en nu sprak ze snel en wat gejaagd. „Hij hielp ons niet neen hij reed weg zoo gauw hij kon en wij zagen hem nooit weer. Hij was heel groot en hij had een donker gezicht en... afschuwelijk" het kind sidderde „toen hij naar mij keek werd ik bang". „Eens hebben onze wegen elkaar ge kruist ik weet niet zeker of ze stierf, maar ik geloof het wel..." Onwillekeurig kwamen Rosa deze woorden weer in de gedachte. Het was alsof de diepe stem die deze woorden had gesproken, zich ver mengde met het fijne stemmetje van Syl via. „Onze wegen hebben elkaar gekruist". Zou het mogelijk zijn dat de vrouw die hij bedoelde dezelfde was waar Sylvia het nu over had... Sylvia'h moeder Zij was warm van opwindingdoor weloverlegde en be langstellende vragen wist ze^.het verhaal van haar moeders laatste oogenblikken uit het kind te krijgen, hoe ze bij haar bed gezeten hadden en hoe Sir Giles geholpen had... „En was er niemand anders die voor je kon zorgen vroeg Rosa, toen Sylvia ophield met vertellen „Niemand alleen monsieur". „Had je dan geen familie meer Of vrienden Je moeder en jij stonden toch niet alleen in de wereld Is je' vader lang geleden gestorven Zij vroeg op heel lie ven toon en Sylvia legde haar hoofd tegen den schouder van het meisje en zuchtte. „Ik geloof niet dat ik nog familie heb, maar ik 'heb vrienden. Ik heb monsieur en miss Helen en nu u ook al. Maar ik geloof niet dat moedertje en ik vrienden hadden. Ik denk", zij aarzelde, „ik denk dat mijn vader niet erg lief voor mijn moedertje was, want zij huilde altijd zoo, o, zoo erg, als ik naar hem vroeg... en ze zei dat ik maar niet meer naar hem moest vragen. Toen deed ik het ook niet meer en ik weet niet wanneer hij gestorven is". „Arme kleine Sylvia Een groot gevoel van medelijden kwam in haar op en weer werpen hun inkoopen te doen. Een leger smokkelaars is daarnaast werkzaam, om, bij voorkeur 's nachts, groote hoeveelheden spiritualiën en andere artikelen over de grenzen te brengen. De nadeelen voor den middenstand, speciaal in de grensgemeen ten, zooals Tilburg, Goirle, enz. zijn dan ook onberekenbaar. Adressante merkt op, dat men hier geens zins te maken heeft met een tijdelijken toe stand, maar dat die nu reeds jaren duurt en zich bij elke nieuwe inzinking van den fianc-koers alleen accentueert. Zij blijven dan ook aandringen op het in het leven roepen van een wettelijke re geling als reeds in 1922 door onze Kamer bepleit, dat de regeering behoudens latere bekrachtiging door de Staten-Generaa! de bevoegdheid verkrijge den invoer van bui tenlandsche goederen op grond van abnor male concurrentie té belemmeren, hetzij door tijdelijke verhooging van invoerrech ten, hetzij door een tijdelijk invoerverbod. Daarnaast zal de Kamer het zeer op prijs stellen, dat de geldende tariefbepalingen op alle ingevoerde goederen, ook die, welke door particulieren over de grenzen worden gebracht, in vollen omvang worden toege past. Dit zal, aldus adressante, ongetwij feld de ambitie der particuliere koopers, cm hun winkelartikelen in België te gaan koopen, zeer verminderen. Waar spoedig tijdens de Tiiburgsche kermis een ware exodus naar België van ingezetenen uit al le standen te verwachten is, daar zal een scherp toezicht geboden zijn. Een Belgische plechtigheid. Zondag heeft te Tongeren in België de onthulling plaats gehad van een monument voor gesneuvelden gedurende den oorlog 1914 en 1918. De koning en koningin van België waren hierbij tegenwoordig. Alhoewel bij het be zoek van de Koningin van Nederland te Maastricht graaf De Renesse, gouverneur van Hasselt, zijn opwachting bij H. M. te Maastricht maakte, was bij de onthulling te Tongeren de Nederlandsche regeering niet vertegenwoordigd, en bij navraag door een plaatselijke vereeniging te Maastricht, welke bij de onthulling bloemen aanbood, ontving deze van den Commissaris der Koningin ten antwoord, dat hij uit Den Haag geen instructies ontvangen had, om bij de onthulling aanwezig te zijn. Tot zoover een mededeeling, die het „Hbld." uit Maastricht bereikte. Het blad gelooft, dat men goed zal doen, daaraan niet al te veel beteekenis te hechten. Het zou niet verbazen, als de kiesche overwe ging had gegolden, dat een dergelijke ont hulling van een oorlogsmonument in het bijzijn van het Belgisch koninklijk echtpaar in zijn intiem-Belgisch karakter zou wor den gestoord door een vertegenwoordiging van een vreemd vorstenhuis. Een vertegenwoordiging van de .bondge- nooten bij -een dergelijke plechtigheid is nog iets heel anders dan die van een ex- neutraal. Een overvloedige perenoogst. Betaalde men vorig jaar op de diverse veilingen te Tiel van 1 tot- 3 gulden per K.G. voor de goede kwaiiteit peren, thans brengen zelfs fijne soorten 5 tot 10 cent per K.G. op. Tweede kwaliteit die thans geveild wordt, wordt als „onverkoopbaar" aan de aanvoerders teruggegeven. Het gevolg hiervan is, dat vele boeren het fruit niet meer plukken, doch stilletjes onderdrukte zij het, vast besloten om haar overwinning te voltooien. „Ma^j-, kindje, je moeder heeft je toch zeker wel iets nagelaten waaruit blijkt wie jelui precies zijn, omdat oude vrienden je zouden kunnen helpen Had ze geen mooie armbanden of andere sieraden Heeft ze je niets nagelaten „Ik heb van mijn moeder twee gouden broches gekregen", zei Sylvia, „en een hangertje met mijn haar er in van toen ik nog een baby was, dat is alles, tenminste als je het „wonder-juweel" niet meefekent". Rosa's hart sprong op, maar zij be- heerschte haar stem volkomen toen ze ant woordde „Wat is dat... het wonder- juweel „Zoo noemde ik het altijd. Moeder be waarde het altijd heel zorgvuldig, omdat ze zei dat het mijn erfenis was en zij gaf het aan monsieur voor zij stierf. Het was in een ivoren etui". „Wat zou ik dat graag willen zien", riep Rosa uit. „Ik ben dol op juweelen. Vooral als het iets is wat je niet zoo iederen dag ziet..." „O, het is heel bijzonder, hoor", zei het kind eenvoudig „het is heel groot en prachtig, met een grooten smaragd in het midden." Rosa popelde, maar hield zichzelf uitste kend in bedwang. „Ik zou het u wel willen laten zien, maar monsieur zei dat het te kostbaar was om het in huis te houden hij heeft het naar zijn safe in de bank gebracht" „Monsieur is wel heel verstandig". Er was een spoor van sarcasme in Rosa's stem. „Zulke juweelen doet men het best goed op te bergen. Er kunnen altijd dieven zijn en dit juweel zal wel de moeite van het stelen waard zijn". „Monsieur zei dat als het verkocht werd het heel veel geld zou opbrengen, zooveel wel, dat ik heel rijk zou zijn. Maar hij wil het niet verkoopen voor ik groot ben, dan kan ik zelf beslissen wat ik er mee doen aan de boomen laten hangen. Met andere fluitsoorten is het precies hetzelfde, hoe wel niet in die mate als met peren. VLISSINGEN, 31 AUGUSTUS. Koninginnedag. Heden herdenkt H. M. de Koningin haar 46sten geboortedag. Overal in den lande wordt deze dag op feestelijke wijze ge vierd en dat is geen wonder. H. M. de Ko ningin toch mag zich in de algemeene ach ting van het overgroote deel van haar on derdanen verheugen en dat blijkt telkens als H. M. een deel van ons land bezoekt. Overal wordt Zij met gejuich begroet en feestelijk ingehaald en hoe ook onze pro vincie in het bijzonder aan het geliefde Oranjehuis is verknocht is duidelijk geble ken bij het bezoek in Augustus 1924, toen H. M. een geestdrift te beurt viel, waarvan Zij oprecht was aangedaan. Nederland en Oranje is de leus die in Tie harten van de zeer overgroote meerderheid van ons volk is gegrift. Wij bieden H. M. heden onze oprecht gemeende gelukwenschen aan en wij ver heugen er ons hartelijk over dat H. M. weder geheel hersteld is. Dat onze gemeente die van oudsher zoo zeer aan den alouden Oranjestam is ge hecht weder met opgewektheid den natio- nalen feestdag herdenkt, spreekt vanzelf. De Oranjebond met zijn ijverig bestuur zorgt altijd voor 'n program dat klinkt als een klok en deze. Bond heeft er zoo goed den slag van 31 Augustus tot een feestdag voor de kinderen te maken, wat heden we der zal blijken bij de verschillende volks spelen op het terrein op de gedempte Pof- tekade. Het volgende telegram werd hedenmor gen verzonden Hare Majesteit de Koningin, 's-Gravenhage. Bestuur en leden van den Vlissingschen Oranjebond met feestvierende Vliêsingsche schooljeugd bieden Uwe Majesteit onder betuiging van eerbiedige hulde hun geluk- wensch aan. Namens allen, VAN WOELDEREN, Voorzitter Oranjebond. Getrouw aan het programma is deze dag ingezet met een reveille, die om 8 uur af marcheerde van de Gravestraat. Alvorens den tocht te aanvaarden, blies de harmonie „St. Ceacilia" twee coupletten van het Wilhelmus, waarna de tamelijk lange tocht door de stad werd aangevangen, waarbij het muziekgezelschap, voorafgegaan door eenige bestuursleden van den Oranjebond, zich deed hooren in vroolijke marschen. Om ongeveer 10 uur was de stoet, waar bij zich natuurlijk tal van jongeren hadden aangesloten, in 'het Bellamypark. Op dit vroege uur bij het begin der re veille waren natuurlijk nog niet heel veel vlaggen uitgestoken, maar juist daardoor kwamen de spandoeken van den Politie bond voor Dierenbescherming, of Walche ren, te meer tot hun recht. Wij moeten echter de opmerking maken, dat deze doeken, die oorspronkelijk zwarte letters op witten grond vertoonden in hun nieuwe gedaante niet zoo duidelijk leesbaar zijn dan de oorspronkelijke, waardoor ze na tuurlijk niet zoo aan hun doel propagan da voor dierenbescherming beantwoor den. wil." Het küid sprak weer op haar ouwe lijke manier. „Ik geloof dat ik het wel zou verkoopen dan zou ik rijk genoeg zijn om monsieur er wat van te geven. Ziet u, ik houd het meeste van hem op de wereld en daarom zou ik hem wel haast al mijn geld willen geven. Ik zou er u ook wat van wil len geven en miss Helen ook, als ik het kon verkoopen". „Het juweel schijnt toch wel echt te zijn en niet nagemaakt, zooals die brave Her mann me wijs wilde maken", dacht Rosa. „Ik schijn het toch wel bij het rechte eind te hebben gehad dat dit kind het dochtertje is van de jongste van de zusters Stansdale Wat staat me nu te doen Dien avond hadden Rosa's goede en kwade genius een langen strijd met elkaar en na dien langen strijd behaalde de kwade de overwinning. Toen Rosa den volgenden ochtend op haar trein wachtte, verstuurde ze een telegram naar Londen van den vol genden inhoud „Het gezochte voorwerp opgespoord. Is in een safe. Eigendom van het bewuste kind onder hoede van genoemden heer. Moeder dood. ROSA." (Wordt vervolgd.) VOLKSGEZÖNDHEIDS- EN VEILiGHEIDSHOEKJE VEEREN KUSSENS EEN GEVAAR. Moeders, wil dit terdege leeren, Gevaarlijk voor uw kleine is een kussen met veeren. Wilt ge den zuigeling voor leed bewa ren, Laat hem slapen op een dun kussen met varen. GEZONDHEIDSRAAD.

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1926 | | pagina 1