1000
150
100
25
DINSDAG
V7 AUGUSTUS
qnn inn
gemeentebestuur
binnenland
«.No.192!
1926
Iverïentiën
Uitgave: firma f. VAM Of VELDE Jr.,Wetstraat 58-60, Vlissingen. Islet. 10. Postrekening 66287
ap Zondag en algemeen erkende Christelijke Feestdagen
1 I-'
FEUILLETON
ZIJN KLEINE MEISJE
Stads= en Provincienieuws
ÜRSEN
Augustus 1926,
>fficieel)
sen.
coopen.
.49*/2 Londen
rlijn 59.30
-ƒ 6.73 Parijs
J.50V2 Ponden
darken 59.28
6.65—6.75
6.87.
|CHT
nd van 17 Augus-
ge Westelijke tot
Opklarend. Later
et kans op regen
idering in tempe
rs en Fietsen
uur
8.51
8.49
8.47
jVHssingen
■7.49
18.52
9.20
A
heden, Openbare
Ideringen enz.
heren avond bios-
pnvang 8 uur.
g- en Zondagmid-
jks bioscoop-voor
uur. Woens-
Zondagmiddag
Opera-concert,
8 uur.
1STERDAM
igustus, 3 uur.
was bij het begin
vaar niet omvang-
sooverre geconfen-
beurstendenz gun-
n werden meeren-
De rubberprijzen,
ïiddaguren iets te-
opzichte van den
ien kleine verhoo-
ubbervoorraden te
en week overigens
jakken hadden een
prijshoudend. Sui-
en kant, doch per
hderd. Van de bin-
1.1 trokken de gewo-
ichtelijk aan. De
rustig voorkomen,
echts kleine fluctu-
artmarkt was bijna
jatie 2i/2
Ieriiuur, Koop en Verkoop
:d Dlenstaanvragen, tol.
taling, van 1-5 regels
gel meer 15 cenl
ten 1 September
iVROUW.
[rij KOLE.
net
SISJE
beneden de 16 jaar.
Markt 13.
rraagd door gezin
:n een moderne
1G op goeden stand,
rs T. E-, bureau
net
I'.ISJE
g en nacht.Te be
ds na 8 uur.
u „Vliss. Courant
WASCH
ïuis.
ranserve 52.
-ek fe koop prachtig
CH FORNUIS als
)S-, TRAP- en
RS, enz.
„Vliss. Couranr.
fldestraat te koop
gulden een modern
'erdiepingshuis
VAN W1JCK, Bel-
stus
VUSSINGSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS VoorVlissingen endegemeenten op Walcheren 2.20 per 3 maanden.
Franco door het geheele rijk 2.50. Voor België en de overige landen der Post-Unie,bij wekelijk-
sche verzending 4.15bij dagelijksche verzending 6.10. Afzonderlijke nummers 5 cent.
ADVERTENTIEPRIJSVan 1—4 regels 1.10voor iederen regel meer 26 cent.
Familieberichten van 16 regels 1.70. Reclames 52 cent per regel. Kleine advertenties
van 15 regels 75 cent, voor eiken regel meer 15 cent. Bij abonnement speciale prijs.
De abonné's in 't bezit eener
Polis, zijn GRATIS verze
kerd tegen ongelukken voor
gulden bij levens
lange ongeschikt
heid tot werken.
tlUU een ongeluk. iPUU
gulden bij verlies
van een
hand, voet of oog.
gulden bij verlies
van
een duim.
gulden bij verlies
van een
wijsvinger.
gulden bij verlies
van eiken
anderen vinger.
KOSTELOOZE INENTING TEGEN
POKKEN.
Burgemeester en Wethouders van Vlis
singen brengen ter openbare kennis, dat
in plaats van op Woensdag 18 Augustus,
op Woensdag 25 Augustus a.s., des na
middags 3 uur in het Gasthuis gelegenheid
bestaat tot kostelooze inenting en herin-
enting tegen de pokken.
Vlissingen, 17 Augustus 1926.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN WOELDEREN.
De Secretaris,
F. BISSCHOP.
Het Nederlandsch-Belgisch verdrag.
De Kamer van Koophandel en Fabrie
ken voor Dordrecht en omstreken heeft in
een adres aan de Tweede Kamer betoogd,
dat de economische gevolgen voor Neder
land van het verdrag met, België van dus-
danigen aard zijn, dat ondanks al hetgeen
voor aanneming pleit het verdrag in dezen
vorm niet behoort te worden goedgekerd.
Dat Nederland krachtens de beginselen
van 1839 thans verplicht zou zijn de vol
komen vrije doorvaart op de Schelde te
waarborgen, dat krachtens diezelfde begin
selen Nederland thans tot het graven van
het kanaal Antwerpen—Moerdijk en het
Schelde-Maas-Rijn-kanaal zijn medewer
king moet verleenen, vermag de Kamer niet
in te zien. De thans door België naar voren
gebrachte wenschen gaan veel verder dan
de directe bezwaren, welke België van de
scheiding ondervond en die door het trac
taat van 1830 zijn weggenomen. Daarom
wordt de vraag deze, of met de voorge
stelde regeling een harmonie der belangen
is verkregen. En dan wordt het wel dege
lijk van belang te weten wat voor Neder
land de economische gevolgen van het
tractaat zullen zijn.
De voornaamste bezwaren, welke de Ka
mer heeft tegen de regelingen van het
tractaat, zooals dit thans luidt, worden
daarna opgesomd, ten betooge, dat het
tractaat, ondanks de door het aanvullend
protocol daarin gebrachte wijzigingen on
aannemelijk is en dat opnieuw overleg tus-
schen de beide regeeringen moet worden
gepleegd.
De kapitaalvorming in ons iand.
Prof. Treub zet in de „Economische
Statistische berichten" zijn beschouwingen
voort over de kapitaalvorming in ons land,
zulks naar aanleiding van de nieuwe be
lasting-ontwerpen.
De schrijver merkt op, dat de algemee-
ne toestand het vermoeden wettigt, dat het
zooveel grootere accres der bescheiden in
komens meer aan het opkomen uit lagere
groepen dan aan het afzakken naar lagere
is toe te schrijven.
Daarentegen lijkt het waarschijnlijk, dat
wat de verdeeling van het maatschappelijk
vermogen betreft, het afzakken uit de hoo-
gere groepen naar de lagere van nog meer
invloed is geweest dan het opklimmen tot
4e grens der belastbaarheid en van de
eerste tot de tweede groep. In de groepen
van vermogens boven 200.000 had er ir
net tijdperk, dat wij aan de hand der thans
bekende gegevens in oogenschouw kon
den nemen, niet kapitaalvormig maar ka-
pitaalintering plaats, aldus de schrijver.
De schrijver behandelt dan verder de
myml
fliddelb.-Rofterdaffl I
■gelegen plaatsen, I
KAN PASSAGIER*
EN SN VEE.
jv.Midd. v. Rolt
s'v.m.uur v.m.uuf I
8 -
ȑn te bekomen:
f.V. Transport- en M-
rven Q. VOS, Telef.
EENHOORN, Tel. J
IOOSTERHOUT, Tel L-
f.BüITENHEK, TeL 101
Uit het Engelsch van L. G. MOBERLEY.
Vertaald door P. P. T.
(Nadruk verboden.)
13)
De vazen en ornamenten, waarmee de
schoorsteenmantel opgepropt was, vielen
door Bun smakeloosheid niet uit de toon
alleen de twee dames, die in deze kamer
zaten, vormden een tegenstelling met het
kleurige en smakelooze interieur. Noch in
miss Marion, noch in haar zuster Helen
was het geringste van smakeloosheid of
grofheid te bespeuren beide waren, ieder
in haar soort, het meest volmaakte type
van de bedaarde, ouderwetsche, deftige
dame en noch hun armoedige kleeding,
noch hun gerimpelde gezichten, deden aan
dezen indruk te kort.
Marion was de oudste maar Helen had
steeds een sterker karakter getoond. Op
grond van het feit, dat ze twee jaar ouder
was, verbeeldde Marion zich dat ze het
[scht had om raad te geven en te beslissen.
Beien had vooral in de laatste jaren meer
dan eens verklaard, dat ze er niets voor
voelde om onder de tirannie van haar zus
ter te leven nu ze tegen de veertig liep.
Lr was een sterke familiegelijkenis tus
schen de beide dames, die tegenover elkaar
gieten waren, allebei met breiwerk in
e 'land, ieder aan een kant van het open
raameen eigenaardige overeenkomst,
vaarbij echter in miss Helen's gezicht de
"jachtige trekken uitkwamen, die in dat
t n mjss Marion weeker waren. Beide zus-
J? hadden blauwe oogen, zacht grijs-
Wf"w' als een Engelsche lucht op een
"terschen dag en beide hadden een ma-
kwr om iedereen rnet wie ze in aanraking
amen, heel vriendelijk, maar een klein
kwestie betreffende de verhouding tus-
schen het productieve en niet-productieve
deel van het belastbaar vermogen en hij
meent, dat er aanwijzingen zijn voor een
aanmerkelijke vergoeding van het niet pro
ductieve deel.
Vóór den oorlog bedroeg de Nederland-
sche staatsschuld ten naastebij 1200 mil-
koen en was de eerstgenoemde schuld ge
stegen tot 2750 millioen en bedroeg de
Indische schuld ruim 1250 millioen. Ze
ker is, dat de schuld, die hier te lande door
den staat werd gemaakt, vóór den oorlog
grootendeels en tijdens en na den oorlog
slechts voor een klein deel aan productieve
werken kon worden besteed. Voor de
vóór-oorlogsschuld neemt prof. Treub het
productieve deel aan op 80 en voor de na-
oorlogsschuld op 20 De niet productie
ve staatsschuld bedroeg dan in 1914 250
millioen in 1923 was zij, uitgaande van
deze veronderstelling, rond 1250 millioen
toegenomen en geklommen tot 1500 mil
lioen.
In Indië werd van het leeningsgeld in en
na den oorlog meer aan productieve wer
ken besteed. Men is voor dat deel van het
rijk, aldus de schrijver, alweer aan den vei-
ligen leant, wanneer men aanneemt, dat
omstreeks de helft of rond 625 millioen
voor productieve doeleinden werd uitgege
ven. Men komt dan tot de slotsom, dat in
1923 door Nederland en Indië te zamen
voor niet-productieve doeieinden was ge
leend rond 1875 millioen, tegenover 250
millioen in 1913.
Men is aan den veiligen kant, wanneer
iren aanneemt, dat van de geheele Neder-
landsche en Indische schuld thans niet
meer- dan 80 in Nederlandsche handen
is. Men komt dan tot de conclusie, dat
zich in 1923 rond 1500 millioen aan Ne
derlandsche en Indische niet productieve
schuld, hier te lande bevond, tegenover
1250 millioen in' 1913.
Houdt men rekening met de waardever
mindering van het geld, dan bevond zich
in 1923 onder het belaste vermogen 550
millioen aan obligaties voor improductieve
doeleinden, tegen in 1913 170 millioen.
Na aftrek der improductieve belegging be
droeg het belastbare vermogen in 1914
(het onroerend vermogen berekend naar de
verkoopwaarde) 8160 millioen. In 1923
was dat bedrag rekening houdende met de
waardevermindering van het geld 7570
millioen.
De schrijver komt tot de slotsom, dat
het kapitaal hier te lande tusschen 1914
en 1923 absoluut met ruim 7 en in ver
houding tot de bevolking zelfs met ruim
20 is geslonken.
Als oorzaken van deze ongunstige ont
wikkeling noemt hij dan de zware belas
tingen en den verminderden spaarzin.
Voor het oordeel over de voorgestelde
entvyerpen uit het oogpunt van kapitaal
vorming is derhalve beslissend, of zij, in
dien zij het „Staatsblad" bereiken, het
euvel, dat de fiscus onwillekeurig heeft
bevorderd, binnen engere grenzen zullen
kunnen beperken.
Het autobusbedrijf der Ned. spoorwegen
en de firma Van Gend en Loos.
Naar het „Hbld." verneemt loopt het
contract, dat de firma Van Gent en Loos
met de Nederlandsche Spoorwegen geslo
ten heeft, op 30 Juni 1928 af. Daar het
nieuwe autobusbedrijf der Ned. spoorwe
gen o.m. beoogt besteldiensten, zoowel in
de steden als op het platteland, te organi-
seeren, is de mogelijkheid niet uitgesloten
dat met de firma Van Gend en Loos een
regeling wordt getroffen, waarbij door ge-
beetje neerbuigend te bejegenen. Maar
terwijl Marion'zelden de rnenschen recht in
de oogen keek, deed Helen dat wel er
was iets in haar blik, dat iedereen direct
voor haar innam. Ze hadden allebei dezelf
de lijnen om den mond, maar hun lippen
waren anders gevormd, waardoor Helen's
mond toch een krachtiger lijn om haar
mond had dan haar zuster.
Beide zusters hadden een kinderlijken
trots op hun mooie teint en menige jonge
vrouw zou hun die hebben benijd het deed
denken aan beeldjes van fijn Dresdensch
porselein hun haar was zacht blond met
hier en daar al enkele grijze haren.
Men sprak steeds over ze als over „die
lieve dames Stansdale" en miss Helen kon
zich zelden in de kleine straatjes van de
voorstad vertoonen zonder vergezeld te zijn
van een troepje kleine kinderen, die aan
haar japon hingen en met hun hooge schel
le stemmetjes voortdurend tegen haar
snaterden.
Sedert hun komst in Stokeley hadden de
zusters elk een deel van de achterbuurten
van de voorstad tot terrein van hun philan-
tropischen arbeid gekozen, want zij be
schouwden het als een duren plicht om het
werk onder de armen voort te zetten, dat
hun geluk en levensvervulling had uitge
maakt in het dorp waarin zij hadden ge
woond. Maar ze vonden toch dat er een
groot verschil was tusschen de sluwe
grooté-stadsbevolking en de armen van het
platteland en ze konden zich slecht wennen
aan de, brutale manieren van deze^rnen
schen en aan wat miss Marion hun „afschu
welijk socialisme" noemde. Ze beschouw
den deze onaangename verandering als een
onafscheidelijk deel van de vreeselijke
nachtmerrie, die hun vredig leven in hun
buitenhuis had verstoord en waardoor zij
terecht waren gekomen in dit onaanzien
lijke voorstadvillatje met zijn kleine kamer
tjes en zijn zielig voortuintje en het uitzicht
deeltelijke overneming van personeel en
materieel de goede gang van zaken in het
op te richten bedrijf verzekerd zal worden.
Een belangrijke schenking.
Door mevr. de weduwe dr. P. van Hoek-
Borgman is aan de bibliotheken der land-
bouwhoogeschool te Wageningen en der
Middelbare Landbouwschool en Rijksland-
bouwwinterschool te Groningen een be
langrijk aantal boeken uit de bibliotheek
van wijlen haar echtgenoot, den voormali-
gen directeur-generaal van den landbouw,
geschonken, voornamelijk op het gebied
van den landbouw en de hulpwetenschap
pen. Aan de schenkster is daarvoor de
dank der regeering betuigd.
De drukte id de Rotterdamsche haven.
Een van de gevolgen van de mijnwer
kersstaking in Engeland is, dat tal van
schepen, die vroeger daar bunkerden of
kolen kwamen Iaden, nu hiervoor naar den
Waterweg komen en natuurlijk krijgt ook
de Rotterdamsche haven een belangrijk
deel van deze extra drukte. Deze tijdelijke
opleving heeft zulk een omvang aangeno
men dat in het begin van de vorige week
verschillende maatregelen genomen moes
ten worden om aan alle aanvragen om lig
plaatsen te kunnen voldoen.
Gisterenmorgen lagen ongeveer 60 sche
pen voorgaats. Hoeveel hiervan voor de
Rotterdamsche haven bestemd zijn, is nog
niet bekend. In ieder geval is Zaterdag en
Zondag op de meeste bunkerstations en
kolenlaadplaatsen doorgewerkt, zoodat gis
teren in den loop van den dag weer heel
wat ligplaatsen vrij kwamen.
Op het oogenblik ligt vrijwel alles vol.
Zelfs in de haven Rotterdam West onder
Pernis, welke haven in de laatste eeuw
nog maar één schip geborgen had, zijn alle
ligplaatsen bezet.
Aan de boeien liggen de schepen dubbel,
hetgeen alleen met gunstig weer mogelijk
is. De Rotterdamsche haven kan ongeveer
300 zeeschepen, groot en klein, bergen, d.w.
z. zoo dat op al deze 300 schepen dan ge
werkt kan worden. Met.de ligplaatsen aan
de Waalhaven Noordzijde, de Katendrecht-
sche hoofden en de haven Rotterdam-West
mee, wordt het aantal schepen natuurlijk
hooger. De laatstgenoemde ligplaatsen zijn
ook alle bezet met schepen, die wachten
tot zij naar een laadplaats verhaaj.d kunnen
worden.
De drukte heeft tot gevolg gehad, dat al
het oude materiaal, dat vroeger als zijnde
oneconomisch afgedankt is, weer in gebruik
genomen is. Zelfs wordt hier en daar weer
met de hand gebunkerd, hetgeen in geen
jaren geschied is.
De kolentransporten op den Rijn hebben
nu ook groote afmetingen aangenomen.
Zaterdag jl. lagen de aken met kolen tot
boven Bolnes.
Het spreekt van zelf, dat in dezen tijd
bijzonder veel van den havendienst wordt
gevergd. Vooral de havenloodsen hebben
een buitengewoon drukken dienst. Een
schip naar een ligplaats of naar buiten
brengen kan alleen door geschoold perso
neel "geschieden, zoodat al het werk voor
rekening van het gewone, vaste loodsper-
soneel komt.
De bijzondere drukte in de Rotterdam
sche haven is evenwel niet uitsluitend het
gevolg van de staking in Engeland. In het
aantal schepen, dat met erts, graan, stuk
goed en hout komt, is ook een stijging
waar te nemen. Wanneer de drukte aan
blijft houden, dan zal het 10.000ste schip
op een weg, waar.aan beide kanten alle
maal huisjes van hetzelfde model stonden.
En ofschoon er verscheiden jaren voorbij
waren gegaan sedert die vreeselijke nacht
merrie en de verhuizing naar Stokeley, had
den geen van de beide dames Stansdale
zich nog kunnen wennen en voelden ze zich
ook niet bepaald gelukkig.
Hun broeder Robert, bij wien ze inwoon
den, moest in de buurt van Londen wonen,
omdat hij iederen dag in de City moest
zijn, daarom deden ze maar hun best om
tevreden te zijn. Maar het was niet bepaald
een makkelijke taak voor hen en niette
genstaande al hun pogingen konden zij er
niet aarden.
„Ja, groote dwazen", herhaalde Helen
voor de derde maal, na lang stilzwijgen.
Haar handen liet zij in haar schoot rusten,
terwijl de kous, waaraan ze breide op den
grond viel zij keek naar het stukje tuin
voor het huis en naar de rose meidoorn in
het tuintje aan den overkant.
„Maar Helen", zei de oudste onthutst,
want in haar jeugd was haar geleerd dat
het woord, zoo nadrukkelijk door Helen
gebruikt, eigenlijk niet door een „lady"
gebruikt behoorde te worden, „wij mis
schien hebben wij ongelijk, ik weet het
niet.- Het is voor vrouwen zoo moeilijk om
te vechten, om weerstand te bieden aan de
sterkeren, maar ik vind niet dat we ons
zelf..."
„Dwaas moeten noemen De andere
zuster lachte een beetje bitter, „neen het
is misschien geen „lady-like" uitdrukking,
en o wat zou ik van miss Simonds een
standje hebben gekregen als ik zoo iets ge
zegd had", en voor de oogen van miss He
len rees het beeld op van de gouvernante,
die haar jeugd zoo ongeveer beheerscht
had „ja, Marion, ik weet wel dat het
niet ladylike is", ging zij voort op vasten
toon, terwijl zij rechter in haar stoel ging
zitten, „maar waar is het. Ik geloof dat wij
in de Rotterdamsche haven dit jaar eind
September hier kunnen zijn, dus heel wat
'vroeger dan in het vorige jaar.
Gisterenmorgen 11 uur waren in 1926
8171 schepen in de Rotterdamsche haven
aangekomen.
Vlaamsche begroetingsdag te Roosendaal.
Onder welwillende belangstelling van de
ingezetenen van Roosendaal hebben de
Vlaamsche bannelingen in Nederland en
hun politieke vrienden in Vlaanderen als
mede vele belangstellenden uit Nederland
den jaarlijkschen begroetingsdag gehou
den.
Van 11 uur tot 12 uur kwamen uit Bel
gië en Nederland de deelnemers aan den
uur trok men
_Jen voorop
ergaderzaal „Era-
to", terwijl onderweg „de Vlaamsche
Leeuw" en het „Wilhelmus" en andere na
tionale liederen werden gezongen.
De zaal „Erato", zoowel de beneden- als
gaanderij, was overvol. Bij het betreden
van het gebouw speelde de harmonie „Era
to" op het binnenplein een begroetings-
marsch. Daarna werden de Vlaamsche
Leeuw en het Wilhelmus gezongen, het
laatste lied eveneens onder muziekbegelei
ding.
Onder applaus opende de president, de
heer Heuvelmans, voorzitter van „Hou en
Trou" uit Den Haag, de bijeenkomst, op
innige wijze allen aanwezigen welkom
toeroepende. Hij gaf spoedig het woord
aan mr. Van den Broeck, advocaat te Ant
werpen, die een korte, doch inslaande rede
hield. Deze spreker herdacht bijzonder de
in Nederland toevende Vlaamsche banne
lingen alsmede diegenen, die in België om
wille van hun ideaal lijden. Bijzonder her
dacht hij dr. August Borms. Sprekende
o-ver amnestie, wees hij erop, dat vier
Vlaamsche provincieraden door een motie
op amnestie aandrongen en de Waalsch-
gezinde gouverneur van de provincie Ant
werpen slechts door een handige streek
een dergelijk resultaat wist te voorkomen.
In de namiddagvergadering spraken de
heeren mr. Van Es en Wies Moens.
Besloten werd een begroetingstelegram
te zenden aan dr. Borms en Jos. van Ex-
terghem in de gevangenis.
Hierop deed zich een incident voor. Door
een propagandist van het amnestie-comité
werd op het podium en aan de pers een
blad gebracht, genaamd „Amnestie", dat
o.a. een aanval op enkele nationalisten be
vatte. Deswege was de verspreiding op
deze vergadering verboden. Een comité-lid
verbood het dan ook aanstonds. De propa
gandist schreeuwde daarop de zaal in, dat
hij weigerde te gehoorzamen en de eerste
daad wilde stellen na de rede van Wies
Moens. Daarop werd hem gewezen op de
woorden van Moens, dat allés diende te
geschieden op de plaats waar het behoort.
In de zaal deden zich voor- en tegenstan
ders gelden en het kwam tot een opge
wonden debat, waaraan een einde gemaakt
werd door een uit volle borst gezongen
Vlaamsche Leeuw.
De voorzitter sloot hierop de officieele
vergadering.
Van de. oud-professoren van de Vlaam
sche universiteit te Gent, van de oud-leden
van den Raad van Vlaanderen en de oud
secretarissen-generaal der Vlaamsche mi
nisteries werd alsnog een gezamenlijke
foto genomen.
dwaas zijn geweest en erger dan dat
om altijd maar een ander zijn zin te geven.
Ik weet wel wat je zeggen wilt, dat wij
zwak waren en zij sterker eerst moeder,
zij was sterker dan wij en nu Robert, maar,
omdat wij zwakker zijn, hoeven wij toch
nog geen dwazen te zijn. En nu", het
kleine dametje leek ineens een vast besluit
te nemen, „nu zal ik eens sterk zijn".
„O, Helen, wat bedoel je?" stamelde
Marion, terwijl ze haar zuster met een
verschrikten blik aankeek, „je kunt Robert
toch niet weerstaan, hij doet zijn eigen zin,
hij zet... toch... altijd alles door."
„Dan wordt het tijd dat ik mijn zin eens
doorzet", antwoordde Helen, met een uiter-
lijken schijn van moed, die niet zoo heel
erg met haar innerlijk strookte. „Ik heb den
laatsten tijd veel nagedacht, en ik geloof
dat sommige rnenschen gelijk hebben,
Marion, die zeggen dat ze hun eigen leven
willen leven. Ik" haar stem trilde
„ik... heb net zoo goed recht mijn eigen
leven te leven als Robert het zijne, of
zooals zooals Tiny
Marion schrok op en viel haar zuster
plotseling in de rede.
„Helen je mag niet over over haar
praten. Dat wil Robert niet hebben en
moeder wilde het ook niet O stil
houd je toch stil wij moeten probeeren
te vergeten."
„Vergeten zei Helen op een toon vol
minachting, „alsof wij onze lieve..."
„Helen, houd op riep Marion vol angst
uit. „Wat heeft jou vandaag zoo gemaakt,
zoo ontevreden Waarom spreek je zoo
over je eigen leven, en over alles, waar je
vroeger nooit aan dacht
„Omdat" miss Helen duwde haar stoel
achteruit, stond op en ging naar het raam
„toen ik die advertentie vandaag zag,
er iets binnen in mij zei, dat ik hierop
moest schrijven. Mijn oog viel er direct op.
Ik zocht er niet naar, Marion, maar ik zag
VLISSINGEN, 17 AUGUSTUS.
Koninginnedag.
Wij brengen nog even in herinnering dat
de kinderen die wenschen deel te nemen
aan de verschillende kinderspelen of den
lampionnenoptocht op Koninginnedag, zich
kunnen aanmelden op Woensdag 18 en Za
terdag 21 Augustus, des middags van 2 tot
5 uur in de kazerne Willem III, ingang
Oranjestraat.
Onze badplaats.
De gastheeren van de in het begin dezer
maand te Antwerpen gehouden Internatio
nale Jamborée van de Boy Scouts, waren
gisteren met de stoombooten „Waasland"
en „Mercator" naar hier gekomen. Met
trom en trompet zijn ze, ongeveer 600
man sterk, over den Singelweg naar het
strand gemarcheerd, waar verscheiden
hunner een verfrisschend bad genomen
hebben. Om ongeveer 4 uur werd op den
strandboulevard aangetreden en even
daarna marcheerde de lange rij padvinders
en welpen, uit verschillende Belgische ste
den Antwerpen, Brugge, Gent, Charle
roi, enz. met hun verschillend-kleurige
vlaggen af langs denzelfden weg naar de
haven onder de vroolijke tonen van hun
muziek.
Eenigen tijd later verliet ook een klein
troepje Engelsche Boy Scouts het strand,
dat, met het schitterende zomerweer van
gisteren, als bezaaid was met spelende
kinderen.
Kanttentoonstelling.
In het Grand Hotel Britannia wordt
Woensdagavond een bijzondere tentoon
stelling geopend, nl. een expositie van ge
kloste kant. In België, in het bijzonder te
Brugge en Brussel, wordt veel kant ge
maakt en deze heeft een groote vermaard
heid gekregen. Tegenwoordig wordt ook
in ons land de kant-industrie veel beoefend
en de dames krijgen nu gelegenheid de
gekloste kant in het Grand Hotel Britannia
te bewonderen.
Dezer dagen werd te Domburg een der
gelijke tentoonstelling gehouden en deze
mocht zich in een groot succes verheugen.
Langzamerhand heeft men ingezien, dat
niet altijd op dezelfde motieven moet wor
den voortgebouwd, maar dat evenals in de
bouwkunst iets moet worden verkregen
wat zich aanpast aan de tegenwoordige
kleeding en meubileering.
Het is zoodoende een kantsoort gewor
den, die geheel op zichzelf staat. De kant
is eenvoudig-practisch in 't gebruik en niet
duur.
leder, die zich voor 't werk interesseert
en wil meehelpen om de Hollandsche kant
industrie weder tot bloei te brengen, be-
zoeke de tentoonstelling, die gehouden
wordt Woensdagavond en verder de vol
gende dagen van 's morgens 10—12 en 's
middags 25 uur.
Het werk zal gedemonstreerd worden
door meisjes van de Westkappelsche Kant-
vereeniging.
.Het Italiaansche opera-concert
Het opera-concert dat Donderdag in het
Grand Hotel Britannia wordt gegeven, zal
zich wel mogen verheugen in de belang
stelling van het muzieklievend publiek.
Wij zullen nog een recensie overnemen
het ineens en beschouwde het als een roep
stem en ik voelde als met een schok, dat ik
op deze manier niet voort kon leven, af
hankelijk van Robert's weldadigheid, dat ik
weg moest gaan en mijn eigen brood ver
dienen zooals ik al zoo dikwijls ge-
wenscht heb en gevraagd heb om te doen",
zeide ze in één adem door. Marion keek
met een angstig gezicht naar haar. Ze had
een gevoel alsof er plotseling iets tegen
haar aangebonsd was en toen zij naar He
len's vreemd-schitterende oogen keek, naar
haar gloeiende wangen en bevende han
den, pverviel haar een vage onrust.
„Ik weet wel, dat je al eerder weg hebt
willen gaan om te werken", zei ze bevend,
„maar moeder wilde er nooit iets van
weten, en Robert heeft altijd gezegd..."
„Het kan mij niets schelen wat Robert
altijd gezegd heeff', viel Helen haar in de
rede, oprechte verbittering gaf een on
gewone stroefheid aan haar zachte stem.
„Robert is mijn broer maar. Ik ben zijn
slaaf niet. Hij heeft een overdreven idee
van wat men aan den naam en de eer van
de familie verplicht is. Ik geloof dat het
eerbaarder voor een vrouw is om eerlijk
haar brood te verdienen dan geheel afhan
kelijk te zijn van een broer, die toch al
slecht rond kan komen en die zijn zusters
op ieder dubbeltje beknibbelt. Bespottelijk
ouderwetsche idee dat een dame niet mag
werken. Ik heb genoeg van Robert en zijn
baasspelerij" haar anders zoo vriende
lijke stem trilde van boosheid „en ik ben
niet van plan meer bang voor hem te zijn.
Als hij niet zijn toestemming geeft, dat ik
op die advertentie schrijf, wel, dan zal ik
het zonder zijn toestemming doen dood
eenvoudig."
En het kleine dametje viel, uitgeput door
haar hartstochtelijk pleidooi voor vrijheid,
in een stoel neer, en pakte haar breiwerk
weer op met bevende vingers.
(Wordt vervolgd.)
