1000 150 100 25 Queen 64e «laargang 1926 Uitgave: firma f. VIN GE VELDEIrjalsiraat 58-60, Vlissingen. ïelef. iÖ. Postrekening 88287 Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zondag en algemeen erkende Christelijke feestdagen Kon m UUrQJ een ongeluk. UUU Eerste^Blad GEMEENTEBESTUUR FEUILLETON ZIJN KLEINE MEISJE Brieven uit de Hofstad Beursbeschouwingen rT n EUWjV^ Aiyyiii* No» 184 VLISSINGSCHE COURANT ABONNEMENTSPRIJSVoor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren 2.20 per 3 maanden. Franco door het geheele rijk 2.50. Voor België en de overige landen der Post-Unie, bij wekelijk- sche verzending 4.15bij dagelijksche verzending 6.10. Afzonderlijke nummers 5 cent. ADVERTENTIEPRIJS: Van 1—4 regels ƒ1.10; voor iederen regel meer 26 cent. Familieberichten van 1—6 regels ƒ1.70. Reclames 52 cent per regel. Kleine advertenties van 1—5 regels 75 cent, voor eiken regel meer 15 cent. Bij abonnement speciale prijs. De abonné's in 't bezit eener Polis, zijn GRATIS verze kerd tegen ongelukken voor gulden bij levens lange ongeschikt heid tot werken. gulden bij verlies van een hand, voet of oog. gulden bij verlies van een duim. gulden bij verlies van een wijsvinger. gulden bij verlies van eiken anderen vinger. Dit nummer bestaat uit 2 bladen DRANKWET. Burgemeester en Wethouders van Vlis singen, gelet op art. 37 der Drankwet, doen te weten dat bii hen is ingekomen een verzoek van FiRANCISCUS DRIESSEN, om verlof tot den verkoop van alcoholhoudenden drank, anderen dan sterken drank voor perceel Bellamypark 17 dat vanaf heden gedurende 14 dagen tegen het verleenen van het gevraagde verlof bezwaren kunnen worden 'ingebracht bij Burgemeester en Wethouders voornoemd. Vlissingen, 6 Augustus 1926. VAN WOELDEREN. De Secretaris, M. VAN DER BEKE CALLENFELS, L.S. HINDERWET. Burgemeester en Wethouders van Vlis singen brengen ingevolge de artikelen 6 en 7 der Hinderwet ter openbare kennis, dat bij hen is ingekomen een verzoek van F GOEDBLOED, alhier om vergunning tot het uitbreiden van zijn inrichting voor het bewerken van hout door het bijplaatsen van een electromotor van 3 P.K., dienende tot hefdrijven van een pennenbank, in het perceel kadastraal bekend gemeente Vlis singen, sectie A, no. 1518, plaatselijk ge merkt Gladsstraat no. 93 dat dit verzoek met de bijlagen, te be ginnen met Maandag, den 9 Augustus 1926, op de Gemeente-Secretarie (3e afdeeling) ter visie zal worden gelegd, en dat vanaf dien datum schriftelijk bezwaren bij hun college kunnen worden ingediend. Op den veertienden dag na dien, zijnde 23 Augustus 1926, zal ten gemeentehuize, des nemiddag& ten 3 ure, gelegenheid wor den gegeven, om bezwaren tegen het uit breiden dier inrichting in te brengen, terwijl daarbij zoowel de verzoeker als zij, die be zwaren indienen, in de gelegenheid worden gesteld deze mondeling en" schriftelijk toe tt lichten. Zoowel de verzoeker, als zij, die bezwa ren inbrengen, kunnen gedurende drie da gen vóór den 23 Augustus 1926, ter Ge meente-Secretarie (3e afdeeling) van de ter zake ingekomen schrifturen kennis ne men. Voorts zij er de aandacht op gevestigd, dat volgens de bestaande jurisprudentie niet tot beroep zijn gerechtigd zij, die niet overeenkomstig artikel 7 der Hinderwet voor het gemeentebestuur of een of meer zijner leden zijn verschenen, teneinde hun ne bezwaren mondeling toe te lichten. Vlissingen, den 7 Augustus 1926. Burg. en Weth. voornoemd, VAN WOELDEREN. De Secretaris, M. VAN DER BEKE CALLENFELS, L.S. SCHIETOEFENINGEN IJMUIDEN. De Burgemeester van Vlissingen maakt aan zeevarenden bekend, dat op 9 en 10 Augustus 1926 schietoefeningen met licht Uit het Engeisch van L. G. MOBERLEY. Vertaald door P. P. T. (Nadruk verboden.) 5) „Buig u een beetje meer... naar mij toe..." verzocht de stervende vrouw, „...ik heb u iets te vertellen, dat..;, niemand an ders hooren mag. In de doos, in de ivoren doos..." haar stem was nu heel zwak, zoo zwak dat Giles haar woorden nauwelijks kon opvangen, ofschoon zijn oor vlak bij haar mond was „in de doos... daar is het juweel. Het is de sleutel... de eenige sleu tel... verlies het nooit... laat hem nooit weten... dat zij... dat zij..." De stem had opgehouden, de greep om zijn hand had losgelaten en een gevoel van schrik maakte zich van Giles meester. Er moest méér gezegd worden dan wat hij nu gehoord had. Hij moest weten aan wiens zorgen hij dit kind, dat aan zijn hoede werd toevertrouwd, moest overdragen. Natuurlijk bedoelde de moeder alleen dat hij op haar zou passen tot hij haar aan haar wettige verzorgers kon overgeven hij moest hun namen precies weten, er was zoo veel meer waarvan hij op d£ hoogte moest zijn, voor Sylvia's moeder heenging naar het Zwij gende Land. Deze gedachten gloeiden als flambouwen in zijn brein en zijn hand streelde wederom over de slappe vingers, welker greep zoo juist om zijn hand ver slapt was. „Zeg me", zei hij, heel zacht, heel na drukkelijk, al zijn willen concentreerend om zijn woorden nog te doen dóór-dringen tot- haar wegzinkende zinnen „Zeg me, wie moet voogd zijn over uw dochtertje „Laat... hèm... niet haar... ziel nemen, om die te... vermoorden..." De brekende stem fluisterde duidelijk de woorden... toen kwam het zwijgen weer en Giles keek geschut van het verdedigingswerk, te IJmui- den zullen worden gehouden. Aanvang der schietoefeningen 9 uur vm. Onveilig is de zee benoorden de haven tot op 6 K.M. van het verdedigingswerk. Een uur voor het begin der schietoefe ning wordt een roode vlag op het fort ge- heschen, welke bij het einde der oefeningen wordt neergehaald. Men wordt verzocht het schietterreiri te mijden. Vlissingen, 7 Augustus 1926. De Burgemeester voornoemd, VAN WOELDEREN. Een euvel. E. H. B. O. Hoewel de kranten alle gelegenheid bie den voor reclame en er naast de dagbladen nog tal van gratis verspreide advertentie blaadjes bestaan, geven toch velen de voor keur aan het systeem der strooibiljetten die huis aan huis Bezorgd worden. Nadat dit systeem al wijde toepassing heeft gevon den, is thans de. Posterijen er toe gekomen om zich met de verspreiding te belasten. Of dit veel baten zal opleveren valt te betwijfe len, want wie wel eens opgelet heeft, zal ervaren hebben dat dergelijke strooibiljetten 's avonds laat in de bus worden gestopt De winkelier, meest een beginneling, pleegt ze n.l. zelf rond te brengen en hij kiest daar voor het late avonduur uit. Man, vrouw en kinderen, ieder neemt een paar straten voor zijn rekening. Het duister van den laten avond bedekt het werk, zoodat niemand be speurt wie die rondbrengers zijn. 't Is eco nomisch, want het spaart dure krachten-uit en het rondbrengen geschiedt serieus in iedere brievenbus wordt er maar één ge worpen en niet zooals de betaalde krachten „bij ongeluk" dikwijls doen twee of drie. Helaas is het effect van dergelijke recla me meestal niet groot, want in het over- groote deel der gevallen gaat het papiertje linea resta naar de prullemand. Iets beter wordt het misschien zooals sommige groo- tere zaken het doen, die uit het adresboek of de telefoongids de adressen overnemen op enveloppe, die geen enkele reclame- mededeeling bevatten en dus rechtstreeks den heer des huizes worden overhandigd. Het is de methode om althans te ontgaan, dat de dienstbode het reclamebiljetje ver schalkt en het zelfs niet tot in de woonka mer doet doordringen. Dezer dagen zagen wij toevallig eens zoo'n reclamekaart, die aan de ééne zijde belangrijke mededeelingen bevatten en aan de andere zijde de gewone zinsneden, dat aan de deur niet wordt gekocht en dat on gevraagde drukwerken niet worden terug gegeven. Maar ditmaal was aan deze tradi- tioneele mededeelingen, die bestemd zijn voor de deur of het raam geplaatst te wor den, nog een derde gevoegd, n.l. deze „voorzien van stofzuiger". Deze toevoeging is wel zeer merkwaar dig. Er blijkt uit, hoeveel overlast de huis moeders al ondervonden hebben van de vele reizigers en agenten in dit moderne in strument. Inderdaad ging en gaat er haast geen dag voorbij of er „hangt" een com missionair in dit artikel aan de bel. Het is wel een bewijs er voor hoe men dit als een euvel beschouwt, voor een winkelier op de gedachte kwam om zijn klanten een af- wanhopig naar het stille gezicht waarover de aschgrauwe kleur van den dood zich reeds begon uit te spreiden. „Kunt u me niet iemand noemen aan wie ik het kind later kan overgeven herhaalde hij zijn vraag met eenigszins andere woorden. Maar er kwam geen ant woord van de veege lippen, waaruit elke ademtocht steeds moeilijker en met grooter tusschenpoozen, kwam. De verpleegster had de tafel verlaten en was aan de zijde van de patiënt komen staan, tegenover Giles en werktuigelijk veegde ze het zweet weg van het voorhoofd van de stervende. Heel zacht zei ze tegen den jongen Engelschman „Het is zoo goed als afgeloopen. Ik denk niet dat ze u meer hooren kan." „Maar ze moet me hooren", fluisterde Giles wanhopig. „Ik moet weten wat ze verlangt, wat ze..." Of de fluisterende stemmen de bijna be- wustelooze nog opschrikten, of dat de macht van haar moederliefde haar nog even terugbracht van het vale land-tusschen le ven en dood opeens sloeg zij haar oogen nog eens op en keek Giles doordringend aan. De angst was uit die oogen verdwe nen en inplaats daarvan was een glans ge komen van een vreemde, triumfantelijke blijdschap. „Ik... ben nu niet meer... bang", bijna onhoorbaar kwamen de woorden over haar nauwelijks meer bewegende lippen. „Ik... vertrouw... haar.,, aan... u... toe... U... bent..." een lange pauze, waarin elke ademtocht zwaarder en moeilijker werd U... bent... nobel... en... sterk... ik... ver trouw... haar..." en de zwakke klanken en de zwakke ademhaling hielden tegelijk op en voorgoed op. De verpleegster keek zwijgend naar het stille gezicht en sloot zacht de donkere oogen, welker laatste blik van blijdschap Giles een zegening scheen. Het kleine meisje lag weer op haar knieën naast het bed, haar handen omslo ten die van haar pas-gestorven moeder, weermiddel daartegen aan de hand te doen. We zagen voor tal van deur-raampjes het biljetje in functie. We hebben er al eens eerder over ge schreven dat het een onrustbarend toene mend euvel is in een groote stad, dat ieder een maar vrij aan alle huis-schellen mag trekken en iemand oproepen om aan de deur te komen. Er zijn vele andere euvelen te noemen, waartegen al lang maatregelen zijn genomen en die heel wat minder hin derlijk zijn dan deze. Het ware heusch te wenschen dat hier een middejwerd gevon- dn dat doeltreffend was. WanrTeer het ge meentebestuur een bepaling maakte waarbij het verboden werd ongevraagd aan te bel len voor aanbiedingen indien het huis was voorzien van een speciaal daarvoor ver vaardigd bordje, dat door de gemeente te gen een kleine vergoeding werd verstrekt, dan zou ongetwijfeld reeds een aanzienlijke verbetering zijn bereikt. Het geldt hier in derdaad een hoogst onaangenaam euvel en duizenden huisvrouwen zouden deze poging tot bescherming ongetwijfeld zeer op prijs stellen en gaarne aanvaarden. Het zou tevens een uitstekend middel tegen de vermomde bedelarij zijn. Nog steeds zweven dagelijks allerlei ongure ele menten door de straten met een pakje klee- renhangers of veters bij zich die zij zooge naamd te koop aanbieden. In werkelijkheid is het niets dan bedelarij en we weten allen hoe deze dames en heeren van het oogen- bjik dat de voordeur voor hen geopend is gebruik maken om te zien of er ook fietsen in de vestibule staan of kleeren hangen. Wanneer op die manier het terrein verkend is volgt vandaag of morgen wel een „deur- opensluiting" gelijk het technisch heet en verdwijnt het een of ander spoorloos. De politie schijnt aan deze soort vermomde bedelarij niets te kunnen doen, omdat ze niet gemakkelijk te onderscheiden is van venten. Het is niet onwaarschijnlijk of er wordt nog aan vele deuren iets gegeven, want anders zou het euvel wel verdwijnen. Vele weekhartige dienstboden schijnen er nu eenmaal te blijven bestaan al weten zij misschien zelf dat zij meer kwaad dan goed met haar giften doen. We lazen dezer dagen dat de drogisten- vereeniging klaagt over de toeneming van het aantal drogisterijen. We kunnen in onze omgeving inderdaad constateeren dat het juist is, maar wat die drogisten er niet bij vertellen is dat vele drogisterijen verkapt als apotheken handelen. Zij maken recep ten klaar, want maar al te dikwijls is de moderne drogist apothekers-assistent. Men zegt dat in de apotheken de klad zit in dien zin, dat de verkoop van geprepareerde ge neesmiddelen hoe langer hoe meer hoofd zaak wordt en dat de drogisterijen, die even goed, alleen goedkooper leveren. De diepe eerbied voor de apotheek, vroeger voor een soort gift-mengerij gehouden, is al lang weg. De populaire geschriften over geneeskunde hebben het hunne er toe bij gedragen om het publiek in te lichten en in menig huis houdt men er een eigen apotheekje op na. In Hoeverre daaraan ge varen zijn verbonden, is niet na te gaan. De vele cursussen in eerste hulp bij ongeluk ken hebben reeds duizenden vertrouwd gemaakt met de behandeling van kleine ongevallen en het is licht te begrijpen dat dit zoowel de doktoren als vooral de apo thekers werk ontneemt. haar hoofdje had ze in de peluw gedrukt en op de sprei lag de doos, die haar moe der haar had laten halen, een doos van gebeeldhouwd ivoor, waarvan de gele kleur een scherp contrast vormde met het wit van het beddegoed. „U kunt het kind beter naar een andere kamer brengen", verbrak de stem van de verpleegster de stilte de koude klank van haar woorden gaven Giles de sensatie van iets vreemds en uit-de-sfeer-vallend „er is hier niets meer voor haar te doen." Sylvia lichtte het hoofd op en keek eerst naar het gelaat op het kussen en daarna naar het medelijdend gezicht tegenover haar. De dappere pogingen van het kind om zich te beheerschen ontroerden Giles, het vreeselijk verdriet in haar oogen schokte hem diep. Haar klein bleek ge zichtje was heelemaal in smart vertrokken, maar ofschoon haar lippen trilden, lag er een vastberaden trek om haar mond, die op een buitengewone karaktertrek bij zoo'n jong meisje wees. „Kom", zei hij, heel vriendelijk, terwijl hij naast haar kwam staan bij het bed en zijn hand op haar schouder legde „Ga een poosje met me mee". Gehoorzaam kwam ze overeind, maar haar oogen bleven onafgewend gericht op het gezicht van haar moeder. „Mag ik weer terugkomen vroeg ze fluisterend, „moeder en ik zijn nooit van elkaar weg geweest." Het duurde even voor Giles kon ant woorden. „Je mag straks weer terugkomen, hoor, maar laat ik je nu even meenemen om te zien of we een dame kunnen vinden die aardig voor je wil zijn." Hij was met haar naar buiten gegaan, op de gang en hij had het plan gevormd om een oudere Engelsche dame op te zoe ken, wier moederlijk voorkomen hem was opgevallen in de conversatie-zaal. Maar Sylvia hield hem tegen, terwijl ze hem met een smeekenden blik aankeek. Er wordt in stilte heel wat meer op eigen houtje gedokterd dan men wellicht weet. Inderdaad zijn velen door het volgen van cursussen aardig op de hoogte geko men van de functie van het menschelijk lichaam. Heel veel goeds heeft dit uitge werkt omdat het de meest dwaze vooroor- deelen en bakerpraatjes heeft weggevaagd, maar daarnaast ook geleid heeft tot aller lei eigen-houtjes-studie van geneeskunde, waaraan eenig nadeel verbonden kan zijn. Intusschen is het nut dier cursussen over wegend groot zoodat wij dit kantje op den koop moeten toenemen. De doktoren zijn over het algemeen geneigd die opvatting ook te "huldigen. In September a.s. heeft een groot internationaal congres voor eer ste hulp-verleening in ons land plaats, wel een bewijs hoe deze moderne „actie" al- gemeene verbreiding heeft gevonden. In Den Haag heeft zij zeer veel aanhangers en beoefenaren en het succes dat er mee bereikt wordt is inderdaad belangrijk. Als algemeene oefening voor ontwikkeling is de eerste hulpverleening inderdaad zeer nuttig en vooral ten plattelande zou ze zeer tot heil der bevolking kunnen werken. EIBER. De winsten van een Amerikaan- sche automobielen]abriek. Waar devermeerdering van aandeelenkapi taal met een half milliard in een half jaar. Speculatiewinsten te New-York. Vaste stemming voor Olieshar es. Weinig zaken te Am sterdam. Fransche francs in redres.. De General Motors Corporation, de Amerikaansche automobielenfabriek, die de bekende Buick, Cadillac, Chevrolet, Pon- tiac, Oakland en Oldsmobile wagens pro duceert, heeft een kapitaal van ruim $110 ipillioen preferente aandeelen waar over ze' 6 a 7 dividend moet betalen en daarnevens 5.161.539 gewone aandeelen zonder nominale waarde, waarvan een paar jaar geleden ook te Amsterdam de certifi caten zijn ingevoerd, d.w.z. men heeft hier certificaten afgegeven voor 2x/2 aandeel en deze aandeelen noteerden toen ruim 100 per stuk. Ze hebben in den oorlogstijd de hoogconjuctuur meegemaakt, maar ook de malaise in de automobielenhandel, zoodat in het begin van dit jaar de aandeelen nog 113 per stuk noteerden men betaalde hier toen voor de certificaten ruim ƒ700. Op de aandeelen zonder nominale waarde werd in December 1924 een kwartaaldivi dend van 1% betaald, dat alras tot 1 steeg, terwijl bovendien in Januari 1926 5 en in Juli 1926 4 extra dividend werd betaald, zoodat op de certificaten, welke, gelijk we zeiden, begin 1926 ƒ700 noteerden, in het loopende jaar reeds 85.53 is ont vangen. Waarom we deze dorre cijfers hier op sommen Omdat de koers der aandeelen deze week tot 213 gestegen is en voor de bedoelde certificaten dus 1330 moet worden be taald, waarmede het best wordt geïllustreerd welk een brandend willige stemming thans aan de New-Yorksche beurs domineert. Die General Motors Corp. had in 1925 voor dividend 106 millioen beschikbaar waarvan ze na betaling van het dividend „Ik wil niet bij een of andere dame zijn", zei ze gejaagd, „toe, laat me bij u blijven... of, als dat niet kan, laat u me dan maar aan mezelf over. Ik ben liever alleen dan bij een vreemde dame." Zijn aangeboren tact deed Giles direct begrijpen, dat het kind op dit oögenblik terugschrok van aanraking met een andere vrouw, terwijl het verdriet om het verlies van haar moeder nog zoo versch en hevig was en terwijl hij haar een oogenblik alleen liet, haastte hij zich naar den eigenaar van het hotel, om een kamer te bespreken, die het meisje voor zich zelf zou kunnen hebben. „Weet je zeker dat je niemand bij je wil hebben vroeg Giles, toen hij Sylvia op haar eigen kamer had geïnstalleerd. „Je weet", zei hij aarzelend, „ik moet nu voor je zorgen en je moet me alles zeggen wat je verlangt". „Ik verlang niets... alleen naar moeder", haar stem brak in een snik, „toe, mag ik weer naar moeder gaan Ze is zoo alleen zonder mij". „Ik kom je straks weer halen". Giles tTok het kleine, bevende meisje naar zich toe, in een plotselinge opwelling om haar te beschermen en te troosten „Je moeder heeft me gevraagd om voor je te zorgen en..." DERDE HOOFDSTUK. Het Juweel. De begrafenis was voorbij. De vrouw met het vreemd-mooie ge zicht, de vrouw wier dood zulk een tragedie geweest was, wier leven omgeven scheen te zijn door een mysterie, was te ruste ge legd op het kleine, vreemde kerkhof, dat ligt in de schaduw van de groote, zwijgen de bergen in den zonneschijn van Savoye. Verscheidene Engelschen, zoowel uit haar eigen hotel als uit de andere hotels in de plaats en een groote menigte vriendelijke en belangstellende Franschen, waren den stoet gevolgd naar het graf, want het on- S/hJcice Ju in/ 7/ cT/u/u/lYe/J ^êeoddee/ènF nog 37 millioen overhield, de phenomenale koersstijging der aandeelen wordt thans gemotiveerd met de mededeeling, dat zij over het eerste halfjaar 93 millioen voor uitkeering beschikbaar heeft, zijnde dus bijna tweemaal zooveel als verleden jaar, wat wil zeggen, dat per stuk op elk ge woon aandeel 34 per jaar kan worden uitgekeerd, met andere woorden dat op een hier verhandeld certificaat, waar voor begin 1926 ƒ700 moest worden betaald en dat thuis ruim 1300 geldt, per jaar meer dan 200 wordt verdiend Op nog andere wijze kan de overweldi gende waardevermeerdering der aandeelen worden aangetoond. De ruim 5 millioen ge wone aandeelen hadden bij het begin van dit jaar een beurswaarde van ruim een half milliard dollars, thans is die beurswaarde tot meer dan één milliard gestegen Cijfers zijn doorgaans dor, maar deze zijn in één woord verbijsterend voor Euto- peesche begrippen. Amerika is weer, mis schien in sterkere mate dan ooit, het land der onbegrensde mogelijkheden. Men is hier te lande bij Amerikaansche waarden helaas, mag nu wel worden gezegd nauwelijks geïnteresseerd, de po gingen van Amsterdamsche firma's om ons publiek v#or Amerikaansche waarden warm te maken is niet gelukt en in de certifica ten van General Motors en andere indus- trieele fondsen gaat er te Amsterdam zeer weinig om. Aan onze beurs is er dan ook van de jongste waardevermeerdering niets te merken. Maar in New-York verkocht de vorige week de bekende beursspeculant William Durant zijn bezit aan aandeelen General Motors Corp. met 1 /2 millioen winst, waarna de aandeelen nog verder ge stegen zijn. De firma Morgan Co. te New-York meent, dat de aandeelen binnen kort nog 100 punten hooger zullen notee- ren en dat in het algemeen voor industrieele fondsen veel hoogere koersen zijn weg gelegd. Men vraagt zich hier af of er thans in geluk had heel het stadje diep geschokt en het laffe gedrag van den man die het ver oorzaakt had en daarna zijn slachtoffer aan haar lot overgelaten, had in de geheele omgeving een storm van verontwaardiging gewekt. Wee den eigenaar van de groote zwarte auto, als hij zich ooit weer vertoo- nen zou in de buurt van Ai. Er was een algemeene sympathie voor het eenzaam achtergebleven kind, dat met een slanken jongen man de met bloemen overdekte baar volgde. Toen de plechtigheid geëin digd was, drongen velen naar voren om Sylvia en Giles de hand te drukken en hem te prijzen om den last dien hij vrijwillig op de schouders had genomen. Maar Giles zag al spoedig aan de trillende handen, de oogen vol tranen en het doodsbleek ge zichtje van het kind dat ze öp was en met een kort woord van verontschuldiging aan de menschen die het toch zoo goed meen den, ging hij snel met het meisje naar het wachtende rijtuig en reed naar het hotel terug. De groote spoed waarmee alle dingen hadden moeten gebeuren, de betrekkelijk korte tijd die de Fransche wet toestaat tusschen overlijden en begrafenis, de snel heid waarmee Giles allerlei besluiten had moeten nemen, hadden alle te zamen de vraag op den achtergrond gedrongen waarvoor hij nu kwam te staan. Wat moest er in de toekomst gebeuren met het kind dat zoo plotseling en op zoo'n eigenaardige manier aan zijn zorgén was toevertrouwd Welke stappen moest hij in haar belang doen Wat kon hij doen Wat moest hij doen Het was een nogal ingewikkeld probleem voor een jongen man van 26 jaar, een probleem dat bovendien nog verzwaard werd door zijn ontdekking dat mrs. Burnett blijkbaar een paria was geweest tusschen haar landgenooten. De oude dame, wier moederlijk voorkomen hem op den dag van zijn aankomst zoo aangetrokken had, ontpopte zich als een alles behalve moe derlijk wezen, toen hij aarzelend de zaak

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1926 | | pagina 1