1000
150
100
25
Queen
64e «laargang
1926
Uitgave: firma f. VIN GE VELDEIrjalsiraat 58-60, Vlissingen. ïelef. iÖ. Postrekening 88287
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zondag en algemeen erkende Christelijke feestdagen
Kon m
UUrQJ een ongeluk. UUU
Eerste^Blad
GEMEENTEBESTUUR
FEUILLETON
ZIJN KLEINE MEISJE
Brieven uit de Hofstad
Beursbeschouwingen
rT n EUWjV^
Aiyyiii*
No» 184
VLISSINGSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJSVoor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren 2.20 per 3 maanden.
Franco door het geheele rijk 2.50. Voor België en de overige landen der Post-Unie, bij wekelijk-
sche verzending 4.15bij dagelijksche verzending 6.10. Afzonderlijke nummers 5 cent.
ADVERTENTIEPRIJS: Van 1—4 regels ƒ1.10; voor iederen regel meer 26 cent.
Familieberichten van 1—6 regels ƒ1.70. Reclames 52 cent per regel. Kleine advertenties
van 1—5 regels 75 cent, voor eiken regel meer 15 cent. Bij abonnement speciale prijs.
De abonné's in 't bezit eener
Polis, zijn GRATIS verze
kerd tegen ongelukken voor
gulden bij levens
lange ongeschikt
heid tot werken.
gulden bij verlies
van een
hand, voet of oog.
gulden bij verlies
van
een duim.
gulden bij verlies
van een
wijsvinger.
gulden bij verlies
van eiken
anderen vinger.
Dit nummer bestaat uit 2 bladen
DRANKWET.
Burgemeester en Wethouders van Vlis
singen,
gelet op art. 37 der Drankwet,
doen te weten
dat bii hen is ingekomen een verzoek
van FiRANCISCUS DRIESSEN, om verlof
tot den verkoop van alcoholhoudenden
drank, anderen dan sterken drank voor
perceel Bellamypark 17 dat vanaf heden
gedurende 14 dagen tegen het verleenen
van het gevraagde verlof bezwaren kunnen
worden 'ingebracht bij Burgemeester en
Wethouders voornoemd.
Vlissingen, 6 Augustus 1926.
VAN WOELDEREN.
De Secretaris,
M. VAN DER BEKE CALLENFELS, L.S.
HINDERWET.
Burgemeester en Wethouders van Vlis
singen
brengen ingevolge de artikelen 6 en 7
der Hinderwet ter openbare kennis,
dat bij hen is ingekomen een verzoek van
F GOEDBLOED, alhier om vergunning tot
het uitbreiden van zijn inrichting voor het
bewerken van hout door het bijplaatsen
van een electromotor van 3 P.K., dienende
tot hefdrijven van een pennenbank, in het
perceel kadastraal bekend gemeente Vlis
singen, sectie A, no. 1518, plaatselijk ge
merkt Gladsstraat no. 93
dat dit verzoek met de bijlagen, te be
ginnen met Maandag, den 9 Augustus 1926,
op de Gemeente-Secretarie (3e afdeeling)
ter visie zal worden gelegd, en dat vanaf
dien datum schriftelijk bezwaren bij hun
college kunnen worden ingediend.
Op den veertienden dag na dien, zijnde
23 Augustus 1926, zal ten gemeentehuize,
des nemiddag& ten 3 ure, gelegenheid wor
den gegeven, om bezwaren tegen het uit
breiden dier inrichting in te brengen, terwijl
daarbij zoowel de verzoeker als zij, die be
zwaren indienen, in de gelegenheid worden
gesteld deze mondeling en" schriftelijk toe
tt lichten.
Zoowel de verzoeker, als zij, die bezwa
ren inbrengen, kunnen gedurende drie da
gen vóór den 23 Augustus 1926, ter Ge
meente-Secretarie (3e afdeeling) van de
ter zake ingekomen schrifturen kennis ne
men.
Voorts zij er de aandacht op gevestigd,
dat volgens de bestaande jurisprudentie
niet tot beroep zijn gerechtigd zij, die niet
overeenkomstig artikel 7 der Hinderwet
voor het gemeentebestuur of een of meer
zijner leden zijn verschenen, teneinde hun
ne bezwaren mondeling toe te lichten.
Vlissingen, den 7 Augustus 1926.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN WOELDEREN.
De Secretaris,
M. VAN DER BEKE CALLENFELS, L.S.
SCHIETOEFENINGEN IJMUIDEN.
De Burgemeester van Vlissingen maakt
aan zeevarenden bekend, dat op 9 en 10
Augustus 1926 schietoefeningen met licht
Uit het Engeisch van L. G. MOBERLEY.
Vertaald door P. P. T.
(Nadruk verboden.)
5)
„Buig u een beetje meer... naar mij
toe..." verzocht de stervende vrouw, „...ik
heb u iets te vertellen, dat..;, niemand an
ders hooren mag. In de doos, in de ivoren
doos..." haar stem was nu heel zwak, zoo
zwak dat Giles haar woorden nauwelijks
kon opvangen, ofschoon zijn oor vlak bij
haar mond was „in de doos... daar is het
juweel. Het is de sleutel... de eenige sleu
tel... verlies het nooit... laat hem nooit
weten... dat zij... dat zij..."
De stem had opgehouden, de greep om
zijn hand had losgelaten en een gevoel van
schrik maakte zich van Giles meester. Er
moest méér gezegd worden dan wat hij nu
gehoord had. Hij moest weten aan wiens
zorgen hij dit kind, dat aan zijn hoede werd
toevertrouwd, moest overdragen. Natuurlijk
bedoelde de moeder alleen dat hij op haar
zou passen tot hij haar aan haar wettige
verzorgers kon overgeven hij moest hun
namen precies weten, er was zoo veel meer
waarvan hij op d£ hoogte moest zijn, voor
Sylvia's moeder heenging naar het Zwij
gende Land. Deze gedachten gloeiden als
flambouwen in zijn brein en zijn hand
streelde wederom over de slappe vingers,
welker greep zoo juist om zijn hand ver
slapt was.
„Zeg me", zei hij, heel zacht, heel na
drukkelijk, al zijn willen concentreerend
om zijn woorden nog te doen dóór-dringen
tot- haar wegzinkende zinnen „Zeg me,
wie moet voogd zijn over uw dochtertje
„Laat... hèm... niet haar... ziel nemen,
om die te... vermoorden..." De brekende
stem fluisterde duidelijk de woorden...
toen kwam het zwijgen weer en Giles keek
geschut van het verdedigingswerk, te IJmui-
den zullen worden gehouden.
Aanvang der schietoefeningen 9 uur vm.
Onveilig is de zee benoorden de haven
tot op 6 K.M. van het verdedigingswerk.
Een uur voor het begin der schietoefe
ning wordt een roode vlag op het fort ge-
heschen, welke bij het einde der oefeningen
wordt neergehaald.
Men wordt verzocht het schietterreiri te
mijden.
Vlissingen, 7 Augustus 1926.
De Burgemeester voornoemd,
VAN WOELDEREN.
Een euvel. E. H. B. O.
Hoewel de kranten alle gelegenheid bie
den voor reclame en er naast de dagbladen
nog tal van gratis verspreide advertentie
blaadjes bestaan, geven toch velen de voor
keur aan het systeem der strooibiljetten die
huis aan huis Bezorgd worden. Nadat dit
systeem al wijde toepassing heeft gevon
den, is thans de. Posterijen er toe gekomen
om zich met de verspreiding te belasten. Of
dit veel baten zal opleveren valt te betwijfe
len, want wie wel eens opgelet heeft, zal
ervaren hebben dat dergelijke strooibiljetten
's avonds laat in de bus worden gestopt De
winkelier, meest een beginneling, pleegt ze
n.l. zelf rond te brengen en hij kiest daar
voor het late avonduur uit. Man, vrouw en
kinderen, ieder neemt een paar straten voor
zijn rekening. Het duister van den laten
avond bedekt het werk, zoodat niemand be
speurt wie die rondbrengers zijn. 't Is eco
nomisch, want het spaart dure krachten-uit
en het rondbrengen geschiedt serieus in
iedere brievenbus wordt er maar één ge
worpen en niet zooals de betaalde krachten
„bij ongeluk" dikwijls doen twee of drie.
Helaas is het effect van dergelijke recla
me meestal niet groot, want in het over-
groote deel der gevallen gaat het papiertje
linea resta naar de prullemand. Iets beter
wordt het misschien zooals sommige groo-
tere zaken het doen, die uit het adresboek
of de telefoongids de adressen overnemen
op enveloppe, die geen enkele reclame-
mededeeling bevatten en dus rechtstreeks
den heer des huizes worden overhandigd.
Het is de methode om althans te ontgaan,
dat de dienstbode het reclamebiljetje ver
schalkt en het zelfs niet tot in de woonka
mer doet doordringen.
Dezer dagen zagen wij toevallig eens
zoo'n reclamekaart, die aan de ééne zijde
belangrijke mededeelingen bevatten en aan
de andere zijde de gewone zinsneden, dat
aan de deur niet wordt gekocht en dat on
gevraagde drukwerken niet worden terug
gegeven. Maar ditmaal was aan deze tradi-
tioneele mededeelingen, die bestemd zijn
voor de deur of het raam geplaatst te wor
den, nog een derde gevoegd, n.l. deze
„voorzien van stofzuiger".
Deze toevoeging is wel zeer merkwaar
dig. Er blijkt uit, hoeveel overlast de huis
moeders al ondervonden hebben van de
vele reizigers en agenten in dit moderne in
strument. Inderdaad ging en gaat er haast
geen dag voorbij of er „hangt" een com
missionair in dit artikel aan de bel. Het is
wel een bewijs er voor hoe men dit als een
euvel beschouwt, voor een winkelier op de
gedachte kwam om zijn klanten een af-
wanhopig naar het stille gezicht waarover
de aschgrauwe kleur van den dood zich
reeds begon uit te spreiden.
„Kunt u me niet iemand noemen aan
wie ik het kind later kan overgeven
herhaalde hij zijn vraag met eenigszins
andere woorden. Maar er kwam geen ant
woord van de veege lippen, waaruit elke
ademtocht steeds moeilijker en met grooter
tusschenpoozen, kwam. De verpleegster had
de tafel verlaten en was aan de zijde van
de patiënt komen staan, tegenover Giles en
werktuigelijk veegde ze het zweet weg van
het voorhoofd van de stervende. Heel zacht
zei ze tegen den jongen Engelschman
„Het is zoo goed als afgeloopen. Ik denk
niet dat ze u meer hooren kan."
„Maar ze moet me hooren", fluisterde
Giles wanhopig. „Ik moet weten wat ze
verlangt, wat ze..."
Of de fluisterende stemmen de bijna be-
wustelooze nog opschrikten, of dat de
macht van haar moederliefde haar nog even
terugbracht van het vale land-tusschen le
ven en dood opeens sloeg zij haar oogen
nog eens op en keek Giles doordringend
aan. De angst was uit die oogen verdwe
nen en inplaats daarvan was een glans ge
komen van een vreemde, triumfantelijke
blijdschap.
„Ik... ben nu niet meer... bang", bijna
onhoorbaar kwamen de woorden over haar
nauwelijks meer bewegende lippen. „Ik...
vertrouw... haar.,, aan... u... toe... U...
bent..." een lange pauze, waarin elke
ademtocht zwaarder en moeilijker werd
U... bent... nobel... en... sterk... ik... ver
trouw... haar..." en de zwakke klanken en
de zwakke ademhaling hielden tegelijk op
en voorgoed op.
De verpleegster keek zwijgend naar het
stille gezicht en sloot zacht de donkere
oogen, welker laatste blik van blijdschap
Giles een zegening scheen.
Het kleine meisje lag weer op haar
knieën naast het bed, haar handen omslo
ten die van haar pas-gestorven moeder,
weermiddel daartegen aan de hand te doen.
We zagen voor tal van deur-raampjes het
biljetje in functie.
We hebben er al eens eerder over ge
schreven dat het een onrustbarend toene
mend euvel is in een groote stad, dat ieder
een maar vrij aan alle huis-schellen mag
trekken en iemand oproepen om aan de
deur te komen. Er zijn vele andere euvelen
te noemen, waartegen al lang maatregelen
zijn genomen en die heel wat minder hin
derlijk zijn dan deze. Het ware heusch te
wenschen dat hier een middejwerd gevon-
dn dat doeltreffend was. WanrTeer het ge
meentebestuur een bepaling maakte waarbij
het verboden werd ongevraagd aan te bel
len voor aanbiedingen indien het huis was
voorzien van een speciaal daarvoor ver
vaardigd bordje, dat door de gemeente te
gen een kleine vergoeding werd verstrekt,
dan zou ongetwijfeld reeds een aanzienlijke
verbetering zijn bereikt. Het geldt hier in
derdaad een hoogst onaangenaam euvel en
duizenden huisvrouwen zouden deze poging
tot bescherming ongetwijfeld zeer op prijs
stellen en gaarne aanvaarden.
Het zou tevens een uitstekend middel
tegen de vermomde bedelarij zijn. Nog
steeds zweven dagelijks allerlei ongure ele
menten door de straten met een pakje klee-
renhangers of veters bij zich die zij zooge
naamd te koop aanbieden. In werkelijkheid
is het niets dan bedelarij en we weten allen
hoe deze dames en heeren van het oogen-
bjik dat de voordeur voor hen geopend is
gebruik maken om te zien of er ook fietsen
in de vestibule staan of kleeren hangen.
Wanneer op die manier het terrein verkend
is volgt vandaag of morgen wel een „deur-
opensluiting" gelijk het technisch heet en
verdwijnt het een of ander spoorloos. De
politie schijnt aan deze soort vermomde
bedelarij niets te kunnen doen, omdat ze
niet gemakkelijk te onderscheiden is van
venten. Het is niet onwaarschijnlijk of er
wordt nog aan vele deuren iets gegeven,
want anders zou het euvel wel verdwijnen.
Vele weekhartige dienstboden schijnen er
nu eenmaal te blijven bestaan al weten zij
misschien zelf dat zij meer kwaad dan goed
met haar giften doen.
We lazen dezer dagen dat de drogisten-
vereeniging klaagt over de toeneming van
het aantal drogisterijen. We kunnen in onze
omgeving inderdaad constateeren dat het
juist is, maar wat die drogisten er niet bij
vertellen is dat vele drogisterijen verkapt
als apotheken handelen. Zij maken recep
ten klaar, want maar al te dikwijls is de
moderne drogist apothekers-assistent. Men
zegt dat in de apotheken de klad zit in dien
zin, dat de verkoop van geprepareerde ge
neesmiddelen hoe langer hoe meer hoofd
zaak wordt en dat de drogisterijen, die
even goed, alleen goedkooper leveren. De
diepe eerbied voor de apotheek, vroeger
voor een soort gift-mengerij gehouden, is
al lang weg. De populaire geschriften over
geneeskunde hebben het hunne er toe bij
gedragen om het publiek in te lichten en
in menig huis houdt men er een eigen
apotheekje op na. In Hoeverre daaraan ge
varen zijn verbonden, is niet na te gaan. De
vele cursussen in eerste hulp bij ongeluk
ken hebben reeds duizenden vertrouwd
gemaakt met de behandeling van kleine
ongevallen en het is licht te begrijpen dat
dit zoowel de doktoren als vooral de apo
thekers werk ontneemt.
haar hoofdje had ze in de peluw gedrukt
en op de sprei lag de doos, die haar moe
der haar had laten halen, een doos van
gebeeldhouwd ivoor, waarvan de gele
kleur een scherp contrast vormde met het
wit van het beddegoed.
„U kunt het kind beter naar een andere
kamer brengen", verbrak de stem van de
verpleegster de stilte de koude klank van
haar woorden gaven Giles de sensatie van
iets vreemds en uit-de-sfeer-vallend „er
is hier niets meer voor haar te doen."
Sylvia lichtte het hoofd op en keek eerst
naar het gelaat op het kussen en daarna
naar het medelijdend gezicht tegenover
haar. De dappere pogingen van het kind
om zich te beheerschen ontroerden Giles,
het vreeselijk verdriet in haar oogen
schokte hem diep. Haar klein bleek ge
zichtje was heelemaal in smart vertrokken,
maar ofschoon haar lippen trilden, lag er
een vastberaden trek om haar mond, die op
een buitengewone karaktertrek bij zoo'n
jong meisje wees.
„Kom", zei hij, heel vriendelijk, terwijl
hij naast haar kwam staan bij het bed en
zijn hand op haar schouder legde „Ga een
poosje met me mee".
Gehoorzaam kwam ze overeind, maar
haar oogen bleven onafgewend gericht op
het gezicht van haar moeder.
„Mag ik weer terugkomen vroeg ze
fluisterend, „moeder en ik zijn nooit van
elkaar weg geweest."
Het duurde even voor Giles kon ant
woorden.
„Je mag straks weer terugkomen, hoor,
maar laat ik je nu even meenemen om te
zien of we een dame kunnen vinden die
aardig voor je wil zijn."
Hij was met haar naar buiten gegaan,
op de gang en hij had het plan gevormd
om een oudere Engelsche dame op te zoe
ken, wier moederlijk voorkomen hem was
opgevallen in de conversatie-zaal. Maar
Sylvia hield hem tegen, terwijl ze hem met
een smeekenden blik aankeek.
Er wordt in stilte heel wat meer op
eigen houtje gedokterd dan men wellicht
weet. Inderdaad zijn velen door het volgen
van cursussen aardig op de hoogte geko
men van de functie van het menschelijk
lichaam. Heel veel goeds heeft dit uitge
werkt omdat het de meest dwaze vooroor-
deelen en bakerpraatjes heeft weggevaagd,
maar daarnaast ook geleid heeft tot aller
lei eigen-houtjes-studie van geneeskunde,
waaraan eenig nadeel verbonden kan zijn.
Intusschen is het nut dier cursussen over
wegend groot zoodat wij dit kantje op den
koop moeten toenemen. De doktoren zijn
over het algemeen geneigd die opvatting
ook te "huldigen. In September a.s. heeft
een groot internationaal congres voor eer
ste hulp-verleening in ons land plaats, wel
een bewijs hoe deze moderne „actie" al-
gemeene verbreiding heeft gevonden. In
Den Haag heeft zij zeer veel aanhangers
en beoefenaren en het succes dat er mee
bereikt wordt is inderdaad belangrijk. Als
algemeene oefening voor ontwikkeling is
de eerste hulpverleening inderdaad zeer
nuttig en vooral ten plattelande zou ze
zeer tot heil der bevolking kunnen werken.
EIBER.
De winsten van een Amerikaan-
sche automobielen]abriek. Waar
devermeerdering van aandeelenkapi
taal met een half milliard in een
half jaar. Speculatiewinsten te
New-York. Vaste stemming voor
Olieshar es. Weinig zaken te Am
sterdam. Fransche francs in
redres..
De General Motors Corporation, de
Amerikaansche automobielenfabriek, die de
bekende Buick, Cadillac, Chevrolet, Pon-
tiac, Oakland en Oldsmobile wagens pro
duceert, heeft een kapitaal van ruim
$110 ipillioen preferente aandeelen waar
over ze' 6 a 7 dividend moet betalen en
daarnevens 5.161.539 gewone aandeelen
zonder nominale waarde, waarvan een paar
jaar geleden ook te Amsterdam de certifi
caten zijn ingevoerd, d.w.z. men heeft hier
certificaten afgegeven voor 2x/2 aandeel en
deze aandeelen noteerden toen ruim 100
per stuk. Ze hebben in den oorlogstijd de
hoogconjuctuur meegemaakt, maar ook de
malaise in de automobielenhandel, zoodat
in het begin van dit jaar de aandeelen nog
113 per stuk noteerden men betaalde
hier toen voor de certificaten ruim ƒ700.
Op de aandeelen zonder nominale waarde
werd in December 1924 een kwartaaldivi
dend van 1% betaald, dat alras tot 1
steeg, terwijl bovendien in Januari 1926
5 en in Juli 1926 4 extra dividend werd
betaald, zoodat op de certificaten, welke,
gelijk we zeiden, begin 1926 ƒ700 noteerden,
in het loopende jaar reeds 85.53 is ont
vangen.
Waarom we deze dorre cijfers hier op
sommen
Omdat de koers der aandeelen deze week
tot 213 gestegen is en voor de bedoelde
certificaten dus 1330 moet worden be
taald, waarmede het best wordt geïllustreerd
welk een brandend willige stemming thans
aan de New-Yorksche beurs domineert.
Die General Motors Corp. had in 1925
voor dividend 106 millioen beschikbaar
waarvan ze na betaling van het dividend
„Ik wil niet bij een of andere dame zijn",
zei ze gejaagd, „toe, laat me bij u blijven...
of, als dat niet kan, laat u me dan maar
aan mezelf over. Ik ben liever alleen dan
bij een vreemde dame."
Zijn aangeboren tact deed Giles direct
begrijpen, dat het kind op dit oögenblik
terugschrok van aanraking met een andere
vrouw, terwijl het verdriet om het verlies
van haar moeder nog zoo versch en hevig
was en terwijl hij haar een oogenblik alleen
liet, haastte hij zich naar den eigenaar van
het hotel, om een kamer te bespreken, die
het meisje voor zich zelf zou kunnen
hebben.
„Weet je zeker dat je niemand bij je
wil hebben vroeg Giles, toen hij Sylvia
op haar eigen kamer had geïnstalleerd. „Je
weet", zei hij aarzelend, „ik moet nu voor
je zorgen en je moet me alles zeggen wat
je verlangt".
„Ik verlang niets... alleen naar moeder",
haar stem brak in een snik, „toe, mag ik
weer naar moeder gaan Ze is zoo alleen
zonder mij".
„Ik kom je straks weer halen". Giles
tTok het kleine, bevende meisje naar zich
toe, in een plotselinge opwelling om haar
te beschermen en te troosten „Je moeder
heeft me gevraagd om voor je te zorgen
en..."
DERDE HOOFDSTUK.
Het Juweel.
De begrafenis was voorbij.
De vrouw met het vreemd-mooie ge
zicht, de vrouw wier dood zulk een tragedie
geweest was, wier leven omgeven scheen
te zijn door een mysterie, was te ruste ge
legd op het kleine, vreemde kerkhof, dat
ligt in de schaduw van de groote, zwijgen
de bergen in den zonneschijn van Savoye.
Verscheidene Engelschen, zoowel uit haar
eigen hotel als uit de andere hotels in de
plaats en een groote menigte vriendelijke
en belangstellende Franschen, waren den
stoet gevolgd naar het graf, want het on-
S/hJcice
Ju in/ 7/
cT/u/u/lYe/J
^êeoddee/ènF
nog 37 millioen overhield, de phenomenale
koersstijging der aandeelen wordt thans
gemotiveerd met de mededeeling, dat zij
over het eerste halfjaar 93 millioen voor
uitkeering beschikbaar heeft, zijnde dus
bijna tweemaal zooveel als verleden jaar,
wat wil zeggen, dat per stuk op elk ge
woon aandeel 34 per jaar kan worden
uitgekeerd, met andere woorden dat op een
hier verhandeld certificaat, waar voor begin
1926 ƒ700 moest worden betaald en dat
thuis ruim 1300 geldt, per jaar meer dan
200 wordt verdiend
Op nog andere wijze kan de overweldi
gende waardevermeerdering der aandeelen
worden aangetoond. De ruim 5 millioen ge
wone aandeelen hadden bij het begin van
dit jaar een beurswaarde van ruim een half
milliard dollars, thans is die beurswaarde
tot meer dan één milliard gestegen
Cijfers zijn doorgaans dor, maar deze
zijn in één woord verbijsterend voor Euto-
peesche begrippen. Amerika is weer, mis
schien in sterkere mate dan ooit, het land
der onbegrensde mogelijkheden.
Men is hier te lande bij Amerikaansche
waarden helaas, mag nu wel worden
gezegd nauwelijks geïnteresseerd, de po
gingen van Amsterdamsche firma's om ons
publiek v#or Amerikaansche waarden warm
te maken is niet gelukt en in de certifica
ten van General Motors en andere indus-
trieele fondsen gaat er te Amsterdam zeer
weinig om. Aan onze beurs is er dan ook
van de jongste waardevermeerdering niets
te merken. Maar in New-York verkocht de
vorige week de bekende beursspeculant
William Durant zijn bezit aan aandeelen
General Motors Corp. met 1 /2 millioen
winst, waarna de aandeelen nog verder ge
stegen zijn. De firma Morgan Co. te
New-York meent, dat de aandeelen binnen
kort nog 100 punten hooger zullen notee-
ren en dat in het algemeen voor industrieele
fondsen veel hoogere koersen zijn weg
gelegd.
Men vraagt zich hier af of er thans in
geluk had heel het stadje diep geschokt en
het laffe gedrag van den man die het ver
oorzaakt had en daarna zijn slachtoffer aan
haar lot overgelaten, had in de geheele
omgeving een storm van verontwaardiging
gewekt. Wee den eigenaar van de groote
zwarte auto, als hij zich ooit weer vertoo-
nen zou in de buurt van Ai. Er was een
algemeene sympathie voor het eenzaam
achtergebleven kind, dat met een slanken
jongen man de met bloemen overdekte
baar volgde. Toen de plechtigheid geëin
digd was, drongen velen naar voren om
Sylvia en Giles de hand te drukken en hem
te prijzen om den last dien hij vrijwillig op
de schouders had genomen. Maar Giles zag
al spoedig aan de trillende handen, de
oogen vol tranen en het doodsbleek ge
zichtje van het kind dat ze öp was en met
een kort woord van verontschuldiging aan
de menschen die het toch zoo goed meen
den, ging hij snel met het meisje naar het
wachtende rijtuig en reed naar het hotel
terug.
De groote spoed waarmee alle dingen
hadden moeten gebeuren, de betrekkelijk
korte tijd die de Fransche wet toestaat
tusschen overlijden en begrafenis, de snel
heid waarmee Giles allerlei besluiten had
moeten nemen, hadden alle te zamen de
vraag op den achtergrond gedrongen
waarvoor hij nu kwam te staan. Wat moest
er in de toekomst gebeuren met het kind
dat zoo plotseling en op zoo'n eigenaardige
manier aan zijn zorgén was toevertrouwd
Welke stappen moest hij in haar belang
doen Wat kon hij doen Wat moest hij
doen Het was een nogal ingewikkeld
probleem voor een jongen man van 26 jaar,
een probleem dat bovendien nog verzwaard
werd door zijn ontdekking dat mrs. Burnett
blijkbaar een paria was geweest tusschen
haar landgenooten. De oude dame, wier
moederlijk voorkomen hem op den dag
van zijn aankomst zoo aangetrokken had,
ontpopte zich als een alles behalve moe
derlijk wezen, toen hij aarzelend de zaak