WOENSDAG 16 JUNI
No. 139-
64e Jaargang
1926
QËMËËNTËBESTUIJR
BINNENLAND
FEUILLETON
Mamie's Huwelijk
Stads= en Provincienieuws
Vreest geen
examen I
MIJNHARDT's
VLISSIINOSCHE COURANT
ABONNEMENTS-PRIJS
Voor Vlissingen en gemeenten op Wal
cheren 2.20 per drie maanden. Franco
door het geheele rijk 2.50. Week-abon-
nemenlen 17 cent, alles bij vooruitbetaling.
Afzonderlijke nummers 5 cent.
ADVERTENTIE-PRIJS
Van 14 regels f 1.10 voor iedere
regel meer 26 cent bij abonnement spe
ciale prijzen. Reclames 52 cent per regel
Kleine Advertenties betreffende Huur en
Verhuur, Koop en Verkoop. Dienstaanbie;
dingen en Dienstaanvragen, e«z. prijs, bij
vooruitbetaling van 15 regels f 0.75, elke
regel meer l5 cent.
Familieberichten van 1--6 regels 1.70,
iedere regel meer 26 cent.
HINDERWET.
Burgemeester en Wethouders van Vlis
singen
Gelet op art. 8 der Hinderwet,
bréngen ter openbare kennis, dat bij hun
besluit van 14 Juni 1926 aan de N.V. Vee-
en Vleeschhandel voorheen firma J. Hakker,
alhier, vergunning is geweigerd tot het op
richten van een darmenwasch- en zouterij
en een bergplaats van darmen in het per
ceel, kadastraal bekend gemeente Vlissin
gen Sectie D no. 448, plaatselijk, gemerkt
Vlamingstraat no. 18.
Vlissingen, 16 Juni 1926.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN WOELDEREN.
De Secretris,
F. BISSCHOP.
De vrijhandelszin der Nederlanders.
Het inzicht dat het vrije ruilverkeer in
het belang is van hun land bestaat bij zeer
vele Nederlanders, behoorende tot alle
maatschappelijke groepen en politieke par
tijen. Eigenlijk wordt dit door niemand ont
kend, en het is opmerkelijk, dat vrijwel nie
mand onzer als protectionist te boek wil
staan. Waaruit is de vrijhandelszin bij het
Nederlandsche volk te verklaren
Men kan dit trachten te doen op histori
sche gronden. Reeds in de middeleeuwen
waren de Hollanders een handeldrijvend
volk. Zij voeren naar verre landen en dre
ven koopmanschap ook in de hen omrin
gende gewesten. Maar het lijkt niet noodig
het zoo ver terug te zoeken. Trouwens,
ook toen werd tol gejieven van goederen,
die tan het eene gewest naar het andere
werden vervoerd of de stadspoorten wer
den binnengebracht. De tollen gaven aan
leiding tot krakeel en strijd. In wezen ver
schilden zij niet van de invoerrechten, die
in latere eeuwen en ook thans worden ge
heven* aan de landsgrenzen, al zijn de be
lastingmuren wat achteruit gebracht. Maar
dit a"es is lang geleden en op het tegen
woordige geslacht zullen naast den aange
boren handelsgeest, omstandigheden van
later dagteekening ongetwijfeld van meer
invloed zijn.
Ons land is klein. Groote rijken, welker
uitgestrektheid en aardrijkskundige ligging
aanleiding geven tot belangrijke verschil
len in klimaat en gesteldheid van den bo
dem vormen werelden op zichzelf. Binnen
hun grenzen zouden op zekere hoogte
de bewoners op en onder den grond
kunnen vinden, wat zij noodig hebben.
Kleine landen daarentegen zijn op het bui
tenland aangewezen, in de eerste piaats
om hetgeen hun ontbreekt aan te vullen en
voorts om afzet te vinden van hun produc
ten, waarvan zij te veel hebben voor eigen
behoefte, want kleine landen zullen in hun
voortbrenging noodwendig eenzijdigheid
vertoonen.
Iedere Nederlander weet, welk een be
langrijke rol in- en uitvoer in ons volks
bestaan vervullen en hij weet natuurlijk
ook, dat, als van ingevoerde goederen be
lasting wordt geheven, deze duurder zullen
worden, onverschillig of zij bestema zijn te
Naar 't Engelsqh van LEONARD MERRICK
13)
„Ik weet niet waar ze is", antwoordde
hij oogenschijnlijk rustig. „U moet u voor
bereiden op een schok. Uw nichtje heeft
mij verlaten".
Ze keek hem aan, niet wetend wat ze
daarvan denken moest. De toon, waarop
hij dit zei, was zóó kalm, dat zijn mede-
deeling haar daardoor niet zóó vreeselijk
scheen, als anders het geval zou zijn
geweest.
„U verlaten... Hoe bedoelt u dat?"
„Ze is weggegaan met haar minnaar".
„Groote geiVade riep het mensch ont
steld uit. „Dat kan niet waar zijn
„Toch is het zoo", hernam hij rustig.
„Gisteren heeft ze mij verlaten. Het doet
mij leed, dat ik u zulk een onaangename
tijding moet meedeeien".
„Zoo iets te moeten hooren stiet ze
hijgend uit. „Neen, het kan niet waar zijn...
Mamie is geen* slechte vrouw... Zij komt
terug iemand heeft haar zeker onschul
dig belasterd. Dat weet ik zeker..
„Daarin» vergist u zich helaas", ant
woordde hij rustig. „Uw nichtje heeft een
brief voor mij achter gelaten, waarin ze mij
vertelde dat ze heen ging en waarin ze mij
de reden meedeelde."
„De hemel zal haar straffen", riep de
viouw verontwaardigd uit. „Wat zal haar
vader zeggen Hoe kon ze zoo iets
doen'? En nu.. Hoe goed en lief was u niet
voor haar..."
„Ik heb mijn best gedaan om haar ge
lukkig te maken", zei hij. „Blijkbaar ben ik
daar toch niet in geslaagd. Is het wel noo
dig dat wij er nog langer over spreken
Met praten zuJIen wij toch niet verder
dienen tot levensonderhoud of als hulpmid
delen voor het bedrijf, en hij voelt onmid
dellijk, dat dit verkeerd is. Immers, als hij
betere waar of goederen van gelijke hoe
danigheid voor lageren prijs uit het bui
tenland kan koopen, doet hij dit liever, dan
duurder of minder naar zijn zin, zich bin-
nenlandsch goed aan te schaffen. Als hij
man, van zaken, nu aan den anderen kant
z'n eigen voortbrengselen van de hand moet
zetten en daartoe in het buitenland moet
concurreeren, dan weet hij, dat niets nood-
lottiger is dan stijging der bedrijfskosten.
Hij gevoelt er dan ook niets voor, dat be
schermende rechten het mogelijk maken be
drijven in stand te houden, welke zich bezig
houden met het vervaardigen van artikelen,
die beter en met minder moeite elders kun
nen worden gemaakt. Zijn goede hart zal
hem er misschien een oogenblik over doen
denken, menschen, die in dergelijke bedrijven
hun bestaan meenen te moeten vinden, in
het leven te helpen houden. Maar de Neder
lander is gewoon de dingen nuchter te be
zien, dan dat hij op den duur iets zou ge
voelen voor kunstmatige werkverschaffing
aan lieden, die op andere wijze hun tijd en
arbeid nuttiger kunnen besteden. Hen van
dit laatste af te houden kan nooit in 's lands
belang zijn. Nog minder sympathiek is het
verleenen van steun bij wijze van begunsti
ging, hetzij om den bevoorrechte extra
winst »n den zak te brengen, ten koste van
zijn medeburgers, of wel, hem te besparen
de uitgaven, noodig voor een behoorlijke
inrichting van zijn 'bedrijf.
En daarom zal en mag ons volk nimmer
terugkomen op de sedert meer dan zestig
jaren met gunstig gevolg door ons vader
land gevoerde handelspolitiek.
De hond als trekdier.
De minister van binnenlandsche zaken
en landbouw heeft de volgende circulaire
gericht aan de Commissarissen der Konin
gin in de onderscheidene provinciën
In de laatste jareif is van verschillende
zijden bij de regeering aangedrongen on
derscheidenlijk op uitvaardiging van een
wettelijk verbod op het gebruik van den
hond als trekdier, dan wel op wijziging en
verscherping van de bepalingen, vervat in
de Trekhonden wet erf de te harer uitvoering
gegeven voorschriften, en van het toezicht
op de naleving van die bepalingen, o a.
wijziging van artikel 6 van het Koninklijk
besluit van 6 Februari 1911, in' dier voege,
dat het aan personen verboden zal zijn op
de hondenkar gedurende den rit plaats te
nemen. Als gevolg van dezen maatregel
wordt door de tegenstanders van het ge
bruik van den hond als trekdier geleidelijke
afschaffing van dat gebruik verwacht.
Laatstelijk maakte het trekhondenvraag-
stuk een punt van bespreking uit in de
Vergadering van de'Eerste Kamer der Sta-
ten-Gerieraal van 26 Mei jl., waarnaar ik
mij veroorloof te verwijzen.
Gevolg gevende aan de toezegging, door
mij bij die gelegenheid gedaan, heb ik de
eer U te verzoeken mij uw gevoelen mede
t? deelen omtrerft de vraag of een absoluut
verbod om den hond als trekdier te gebrui
ken, dan wel verscherping van de bestaan
de beschermende bepalingen', vervat in de
Trekhondenwet en haar uitvoeringsvoor
schriften de belangen van hen', die den
hcnd als trekdier plegen te gebruiken, niet
zoodanig zouden schaden', dat bedoeld
verbod of bedoelde verscherping tot eiken
prijs vermeden moet worden.
Bij verscherping denk ik in de eerste
plaats aan bedoeld verbod tot het plaats
n"emen op de hondenkar gedurende den rit,
mij intusschen aanbevolen houdende voor
uw advies omtrent c.q. andere wenschelijk
te achten maatregelen.
Huldiging L. F. Duymaer van Twist.
Maandagavond is te Meppel het feit her
dacht, dat het 25 jaar geleden was, dat de
heer Duymaer van Twist door het vroegere
district Steenwijk voor het eerst afgevaar
digd werd naai *de Tweede Kamer. De
vergadering stond onder leidirtg van den
komen."
„O, maar... kan het niet zoo kalm
opvatten", riep mrs. Oaynes uit. „Wat een
schande! En zoo plo' relingMijn hart
bloedt voor u
„U is wel vriendelijk zei hij. „Maar ik
voor mij vind, dat men om een overspelige
vrouw niet lang moet treuren."
„O, maar dat meent u nietU hieldt veel
te veel van haar om dat te meenen riep
ze ontsteld uit. „Maar het berouw zal haar
straf niet ontgaan. O, hoe kon zij het
doen U is toch niet van plan... schei
ding aan te vragen
„Natuurlijk ben ik dat wel van plan.
Weet u er misschien iets anders op
„Nëeen", zei ze, haar tranen afwisschend
met haar zwart zijden handschoen. „Maar
wat een schande Heel Lavender Street
zal het lezen Och, vraagt u toch geen
scheiding aan. Dat zou verschrikkelijk
wezen
„En wilt u dan niet dat die man haar
trouwt
„Hoe?, haar trouwt?... O, nu begrijp
ik u dan kon hij haar trouwen. Daaraan
had ik niet gedacht. Maar een scheiding
zou zoo vreeselijk zijn..."
„Uw nichtje heeft uit eigen beweging
haar samenleven met mij geëindigd" zeide
hij. „Ik heb niets meer met haar uit te
staan»..."
„Hoe kan u zoo wreed en hard zijn",
antwoordde ze. „Mamie is jong en zal tot
inkeer komen. Ik dacht, dat u zooveel van
haar hieldt, maar nu u zoo kalm is
maar het staat niet aan mij om u te
beoordeelen".
Heriot stond op.
„Over mijn intieme gevoelens kan ik
moeilijk met u spreken", zei hij. „Denk van
mc wat u wilt. Geloof maar dat ik niet veel
van mijn vrouw heb gehouden... In ieder
geval mijn plicht tegenóver haar houdt
op ik moet nu uitsluitend aan mijzelf
denken. Ik zal haar haar vrijheid terug
burgemeester van Zwartsluis ds. Hofstede
uit Blokzijl sprak de feestrede uit. Het
provinciaal comité der Anti-rev. partij was
vertegenwoordigd door oud-minister De
Vries verschillende sprekers voerden het
woord. Den jubilaris werd een album aan
geboden met foto's uit zijn oude district.
Aan het eind van de feestelijke bijeenkomst
cankte de heer Duymaer van Twist allen
die dezen dag voor hem onvergetelijk had
den gemaakt.
Kon. Nationale vereeniglng tot steun
aan miliciens.
Dezer dagen heeft de Kon. Nationale
vereeniging' tot steun aan miliciens hare
jaarlijksche algemeene vergadering gehou
den te Amsterdam. Als voorzitter werd her
kozen de heer H. F. C. baron van Omphal
Mulert, gep. generaal-majoor.
Het onverminderd bestaansrecht der ver
eeniging ook na de demobilisatie bleek uit
de aantallen dienstplichtigen, die zich tot de
vereeniging wendden. Het uitgebrachte
jaarverslag over 1925 maakt melding van
197 financieel of aan emplooi geholpenen,
hetgeen aanzienlijk meer is dan het getal
gedurende de laatste voorgaande jaren.
Met deze hulp was gemoeid een bedrag
van 5990 waardoor de middelen der ver
eeniging met 946 achteruit gingen. De
wenschelijkheid werd dan ook bepleit, het
zoeken van geregelde bijdragen ernstig ter
hand te nemen, ten einde op zoo ruim en
toch noodige schaal werkzaam te kunnen
blijven in het belang der dienstplichtige
jongelingschap.
Werkgevers Boekdrukkersbedrijf.
Gisterenmiddag hield de Federatie der
Werkgeversorganisatiën in het Boekdruk
kersbedrijf haar algemeene huishoudelijke
vergadering te Maastricht.
Te zes uur werden de ongeveer 140
deelnemers op het stadhuis door den oud
sten' wethouder Grossier ontvangen. De
voorzitter, de heer Korthuis, dankte voor de
ontvangst.
Na bezichtiging van het stadhuis besloot
een feestmaaltijd met concert in de zaal
van de Maastreechter Staar en* reünie in
Momus den eersten dag.
Een legaat voor het Nut.
Het hoofdbestuur van de Maatschappij
tot Nut van 't Algemeen heeft dezer dagen
bericht ontvangen, dat iemand wiens naam
onbekend moet blijven, aan genoemde Maat
schappij een legaat heeft vermaakt, vrij van
lasten en rechten, groot 10.000.
VLISSINGEN, 16 JUNI.
De Monumenten-commissie.
Aan het jaarverslag van de monumenten
commissie alhier over de jaren 1924 en
1925, is het volgende ontleend
Gelukkigerwijze, mogen we wel zeggen,
kan het relaas dat de werkzaamheden de
zer commissie omvat, zeer beknopt zijn
immers het mag een goed teeken genoemd
worden, dat in deze jaren de verordening
zoo goed als niet aangevochten is gewor
den, een groot verschil bij sommige andere
gemeenten .vergeleken.
Advies werd aan Burg. en Weth. gege
ven inzake het pand Bellamypark no. 32
het pand onderscheidt zich door zijn kroon
lijst met Rocococonsoles, zijn deuromlijs
ting Louis XV, 3e kwart der 18e eeuw.
Zoowel de deuromlijsting als het boven
licht zouden onherstelbaar geschonden
worden door het ingediende verbouwings
plan. Geadviseerd werd de verbouwing zoo
te doen plaats hebben, dat de genoemde
deelen ongeschonden bewaard zouden blij
ven.
Door den archivaris der gemeente Gro
ningen werden inla.'htirgen gevraagd over
onze monumentenverordening en de wer
king ervan. Tevens werd een exemplaar
geven'
„Haar vrijheid terug geven herhaalde
mrs. Baynes. „O, ik zal haar niet veront
schuldigen. !k heb geen medelijden' met
haar. Ai is zij ook het kind van mijn broer,
ik hoop dat ze haar verdiende loon krijgt...
Ik herinner mij nog; dat toen mijn broer
tiouwde, ik hem heb gewaarschuwd. Ik
heb nog zoo gezegd zij is niet de ge
schikte vrouw voor je. En nu schijnt de
dochter den aard van de móeder te heb
ben. Maar toch had ik zoo gedacht, dat u
wat bedroefder zou zijn. Dan zou ik nog
meer medelijden met u hebben gevoeld".
Ze stak hem de hand toe, die hij flauw
tjes drukte.
Mrs. Bayntes vertrok, gegriefd en geër
gerd door zijn koelheid.
HOOFDSTUK IX.
Als een van nature reine vrouw er toe
overgaat om te leven met een man, zonder
zich te storen aan maatschappelijke voor-
oordeelen, dan zal ze, waarschijnlijk, dui
delijk ei varen het groote verschil dat er
bestaat tusschen ideaal en werkelijkheid.
De huwelijksstaat doet dit verschil niet zoo
scherp aan het licht komen want het
huwelijk met al zijn ontgoochelingen Iaat
haar toch eert onbezwaard geweten. In het
andere geval maakt zoo'n vrouw het proza
van het huwelijk door en de buitenwereld
stoot haar uit. Een map kan niet den ge-
heelen dag even mooi en' lief doen noch
met zijn vrouw, noch met zijn maitresse.
Ze krijgt te doen met rekeningen en aller
lei gewone dingen hetzij met of zonder
smet op haar naam. De roman duurt er niet
langer door als de wettelijke huwelijksvol
trekking niet heeft plaats gevonden. Een
minnaar wordt even boos als een echtge
noot, wanneer de waschvrouw de knoopen
van zijn goed heeft weggemaakt.
Ja Mamie was bekoord door Field Ze
had niet gezondigd met een koel hoofd, om
den gids te hebben, die haar dert Parnassus
Want er is een middel dat U
kalm maakt en kalm houdt,
terwijl Uw geest helder blijft
ZENUWTABLETTEN
behoeden U voor zenuwachtigheid
Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten
gevraagd om eventueel in Groningen als
voordeeld te kunnen dienen.
Wij mogen dankbaar constateeren, dat
de verordening juist gebracht heeft wat we
er ons van voorgesteld hebben, nl. dat ze
preventief 20u werken. Het wegmoffelen en
daarna te koop aanbieden van gevelstee-
nen e.d. is opgehouden, een plotseling ver
dwijnen van oudheidkundige gevels of ge
velfragmenten is uitgesloten. We kunnen
het slechts betreuren, dat een halve eeuw
vroeger een dergelijke verordening niet
heeft kunnen voorkomen wat nu onherstel
baar geworden is. Een enkele maal bleek
ons, hoe jammer het is, dat interessante in
térieurs niet onder de verordening kunnen
vallen, wij wezen reeds op deze lacune in
het jaarverslag van de oudheidkundige
commissie.
Met voldoening wijzen wij op de betoon
de medewerking van Burg. en Weth. en van
den gemeenteraad. Aan de samenwerking
ontbrak niets.
Vergunning geweigerd.
Door Burg. en Weth. is aan de N.V.
Vee- en Vleeschhandel, voorheen firma J.
Hakker, de vergunning geweigerd tot het
oprichten van een darmenwasch- en zou
terij in eep perceel in de Vlamingstraat.
Uitvoering gewijde muziek.
De harmonie „St. Caecilia", directeur de
heer André J. Geijsen, geeft Zondagmorgen
van 8 tot 9 uren een uitvoering van gewij
de muziek op de achterplaats van de
voormalige kazerne Willem III, ingang
Prinsertboschje.
Programma:
Psalm 78 J. Worp
„Das Vater unser" C. Krebs
„Harmonie des Anges" E. Migette
„Les Rameaux", J. Faure arr. E. Mullot
Psalm 27 J. Worp
„Gebet zu Maria" M. Haller
„De Hemel" C. C. A. de Vliegh
Gezang 259
Strandconcert.
De harmonie ,*St. Caecilia", directeur
de heer André J. Geijsen, geeft Zondag a.s.,
des avonds 8 uÜr, een concert in de kiosk
of. den boulevard Evertsen.
Programma:
„Colonel Bogey", marche Kenneth Alford
„Un Jour de Fête",
divertissement L. JBaudonck
„Petit Caprice X",
rustique fantaisie ]ean Preckher
„Francia", marche Alberic Ruelle
Pauze.
„Pour Ia Patrie",
pas redoublé Aug.Eenhaes
Fantaisie uber das Trink-
lied „In tiefen Keiler",
Variationen für Baryton F. Kroepsch
a. „Célèbre Serenata" E. Toselli
arr. P. Guillon
b. „Si vous I'aviez compris" L. Denza
„Fleurs des Bois" fantaisie W. van Perck
„Sac au Dos",
pas redoublé Aug. Eenhaes
Een nieuw soort papier.
In achterstaande advertentie maakt de
heer Frans Timmerman bekend, dat hij een
nieuw soort papier in -den handel heeft ge
bracht, dat zeer bijzondere eigenschappen
bezit. Het is glaspapier dat doorschijnend
zou doen beklimmen. Wel had ze gehoopt,
dat ze door hem tegelijk tevens lauweren
zou oogsten.
Ze hadden hun intrek genomen op een
paar kleine kamers in de Rue Tronchet. Ze
kregen maar weing bezoek, en de enkele
gasten, die zich vertoonden, spraken een
taal die zij bijna niet verstond. Maar door
de wijze waarop ze haar aanzagen, begreep
ze dat het misschien maar beter was dat
ze niet verstond wat ze tegen haar zeiden.
Zc had berouw en ze gevoelde zich verne
derd en' nu Field zijn beloften niet na
kwam om haar te helpen met haar werk
nu bracht ook dit haar teleurstelling. Hij
sprak nog wel over zijn eigen werk met
haar, al luisterde hij mogelijk met wat
minder belangstelling naar haar opvattin
gen en ideeën' dan vroeger. Maar het werk
van Mamie noemde hij tamelijk flauw en
slecht. Wat kon het hem schelen of ooit
een van haar stukken' zou worden opge
voerd Het was veel beter dat ze er maar
mee uitscheidde.
Het speet hem eigenlijk, dat hij met haar
was weggeloopen. Natuurlijk zou hij haar
trouwen, zoodra hij kon dit was hij
verplicht, en, daar hij niet een man was om
ei over te denken haar na eenigen tijd in
den steek te laten, kon hij haar trouwen',
maar hij kon het ook laten.
Het heele geval was een groote dwaas
heid geweest. Hij was niet rijk en hij had
veel noodig hij had beter gedaan met
alleen te blijven.
Toch werd hij door heel wat menschen
benijd. Hij hoopte intusschen vurig dat zij
geen kinderen zou krijgen. Dit leek on
waarschijnlijk maar als het gebeurde, dan
zou het een ramp zijn. Hij zou het ver
schrikkelijk viitden als zijn kind zich over
de moeder zou moeten schamen.
Het was eigenaardig dat zij nooit aan
drong om wetfelijk te trouwen. Toch zag
hij duidelijk dat ze leed onder haar positie.
Dit ergerde hem. Verwijten doen, wilde hij
k en soepel in het gebruik en niet scheurt
ot' breekt.
Vooral in de zomerdagen is dit papier
uitstekend geschikt om eetwaren te be
schermen tegen de lastige vliegen.
In de etalage van den heer Timmerman
in de Walstraat is een monster van dit
papier, dat den naam draagt van Cello
phane, ter bezichtiging gesteld.
Een zilveren jubileum.
Heden herdacht de heer W. J. Brandts
chef-goudsmid bij de firma Gebr. Weijens,
den dag, dat hij 25 jaar bij de firma werk
zaam is.
De jubilaris en echtgenoote werden om 10
uur van hun woning afgehaald.
De werkplaats was voor die gelegenheid
feestelijk versierd. De heer Brandts werd
toegesproken door de firmanten en hem als
aandenken aangeboden een gouden horloge.
Daarna werd de jubilaris toegesproken
door de vroegere firmanten, die hem een
gouden ketting overhandigden.
Ook van het personeel ontving de heer
Brandts een passend geschenk.
Verder mocht de jubilaris nog vele blij
ken van waardeering ontvangen, zoowel
van in als buiten de stad.
Nadat nog eenigen tijd in feestelijke
stemming was doorgebracht, werden de ju
bilaris en zijn echtgenoote in de gelegen
heid gesteld dezen dag verder in huiselij-
ken kring te vieren.
Het tramcongres van de Ned. vereeniging.
De vakgroep van! de Ned. Vereeniging
van Spoor- en Tramwegpersoneel heeft te
Utrecht een congres gehouden.
Daarin werd medegedeeld dat bij de tram
VlissingenMiddelburg ^een geschil han
gende is over den uitleg van de voor
schriften. Het rijkstoezicht heeft de veree
niging in het gelijk gesteld.
Lukt het niet de zaak op deze wijze te
regelen, dan zal de Ned. vereeniging pro-
cedeeren.
Hij kwam koud van de reis.
Gisterenmiddag vervoegde zich bij de
politie alhier een Engelsch sprekende man,
type zeeman, verzoekende voortgeholpen
te wordeh naar Breskens. Hij deed een zeer
aandoenlijk klinkend verhaal om de politie
te doen gelooven, dat hij te Ter Neuzen
zijn schip was misgeloopen en nu naar
Ostende wilde, alwaar zijn schip zou liggen.
Hij vertelde o.a. als Amerikaansch soldaat
in den oorlog te zijn geweest en daarbij
ten oog te hebben verloren.
Het verhaal kwam der politie evenwel
ongeloofwaardig voor. Het bleek dan ook
al heel spoedig dat reeds in 1922 de hoofd
commissaris van politie te Rotterdam tegen
bedoelden persoon had gewaarschuwd in
he „Algemeen Politieblad", omdat hij door
allerlei naar oplichting riekende praktijken
bij verschillende autoriteiten om reisgeld
had gevraagd.
De man, een rasechte Hollander, viel dan
ook hier gisteren door de mand en werd
dan ook, zonder te worden voortgeholpen,
weer op vrije voeten gesteld.
Gedwongen zonnebad.
Gisterenmiddag verrichtten eenige ge
meente-werklieden eenige bezigheden aan
den nieuwen springtoren voor het zeebad
aan het strand alhier. De zee was nog al
ruw, tengevolge waarvan op een gegeven
oogenblik de boor, welke door bedoelde
werklieden werd gebruikt, vol water sloeg.
Hierdoor kon eer i'er werklieden, die zich
juist op den springt 'ren bevond, niet meer
aan wal komen ei zoo zat hij daar, geheel
geïsoleerd en genu ot hij van een onvrijwil
lig zonnebad. Hij durfde geen gebruik te
maken van een zwemgordel, welke een
zwemmer hem wilde aanreiken, terwijl hij
zich evenmin langs een lijn naar het strand
durfde begeven. Ten slotte was het loods
wezen zoo bereidwillig de motorboot ter
plaatse te zenden, welke boot na eenige
voorzichtige pogingen langs den spring-
liiet, al hinderde hem haar neerslachtig
heid. Hij had tenminste mogen verwachten
dat ze opgewekt gezelschap voor hem zou
zijn. Maar hij zou bij gelegenheid eens een
drama schrijven, waarin hij den' nadruk zou
vestigen op het feit, dat het de man was,
die in dergelijke gevallen sympathie ver
dient Hij zou deze stof heel origineel be
handelen. De minnaar zou zijn- gevoelens
verklaren aan een andere vrouw, voor wie
hij later liefde had opgevat.
Deze gedachten welden bij hem op, ter
wijl hij op zijn studeerkamer zat. In den'
salon gemeubileerd volgens den smaak
van de dame, die hun het appartement
vöor een half jaar had verhuurd stond
Mamie voor Tiet raam, dat uitzag op de
sti aat.
Het was vier uur. Na tien uur had ze
Field niet weergezien*; dan een oogenblik
aan de lunch. Ze kon lezen, muziek maken
of wandelen. Eigelijk verschilde haar leven
heel weinig van haar leven' in South Ken
sington maar toen kleefde geen smet
cp haar naam...
Ze had den brief van haar vader in haar
zak. Den moeilijksten brief dien Dick Che-
riton ooit had moeten opstellen. In theorie
achtte hij maatschappelijke vooroordeelen
belachelijk. - Maar nu het zijn eigen
dochter betrof had hij ze maar liever
geëerbiedigd gezien. Hierin kwam hij over
een met Lucas Field. Die gevoelde er zich
ook ver boven verheven, maar voor zijn
zoon indien hij dien ooit zou krijgen
zou hij toch een moeder wenschen, die met
een onbevlekten naam...
Cheriton had haar geen verwijten gedaan
en haar niet de les gelezen. Hij schreef haar
dat, als zij zich verlaten gevoelde, ze
moest telegrafeeren om geld voor den
overtocht naar Duïuth. Maar dat de daad
van zijn dochter hem innig leed had gedaan
verzweeg hij geenszins.
(Wordt vervolgd.)
